Prologue

....สิ่งที่ท่านจะได้เห็นต่อไปนี้...
....เป็นเรื่องราว..ที่กำลังจะเกิดขึ้น...
....ในอนาคตอันไกลแสนไกล....


-Prologue-

เสียงคึกคักดังออกมาจากห้องโถงกว้างใหญ่ของฮอร์กวอร์ต แม้ว่าจะผ่านไปหลายศตวรรษ แต่โถงนี้ก็ยังคงความโอ่อ่าไว้ไม่เปลี่ยน เพดานห้องที่วันนี้ถูกเนรมิตให้เป็นภาพท้องฟ้าพร่างดาว ก็ยังเรียกเสียงฮือฮาจากปากของบรรดานักเรียนใหม่ได้อยู่เช่นเคย พวกเด็กๆ ชั้นปีต่างๆ นั่งอยู่บนโต๊ะประจำบ้าน แลกเปลี่ยนเรื่องราวช่วงปิดเทอมกันอย่างสนุกสนาน

ฮัฟเฟิลพัฟ – คุยกันเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวในวันหยุดที่พ่อแม่เพิ่งจะพาพวกเขาไป

เรเวนคลอ – แย่งกันอวดว่า ใครเตรียมบทเรียนสำหรับปีการศึกษาใหม่มาได้มากที่สุด

สลิธิริน – แน่นอนว่า...กำลังวางแผนอะไรบางอย่าง หรือหลายอย่าง พร้อมกับส่งสายตายโสให้กับโต๊ะข้างๆ

และโต๊ะตัวที่อยู่ริมประตูทางเข้ามากที่สุด...กริฟฟินดอร์

“นาย่า ส่งหนังสือพิมพ์มาทางนี้ดิ๊”

เด็กหนุ่มผมแดงร่างสูงเอ่ยปาก ไม่เรียกเปล่า มีการทำท่ากระดิกนิ้วแถมอีกต่างหาก

“อ่อ เอาคุ้กกี้ลูกเจี๊ยบส่งให้ลองบัตทอมด้วย”

เด็กสาวที่เหมือนกับกันอย่างกับแกะ เงยหน้าขึ้นจากบรรดาข้าวของ ‘รายการพิเศษ’ โยนหนังสือพิมพ์กลางโต๊ะไปทางญาติสนิทที่นั่งอยู่ติดกัน แล้วคุ้ยๆ ค้นๆ กระเป๋าเป้อยู่ชั่วครู่ เพื่อหยิบเอาซองกระดาษลวดลายน่ารักออกมายื่นให้กับเด็กหนุ่มหน้ามึนที่นั่งอยู่อีกด้าน

ฝ่ายนั้นขยับจะยื่นมือมารับโดยไม่ทันเห็นสายตาลุ้นๆของคู่แฝดตัวแสบประจำบ้าน นาย่า ถึงกับลงทุนแถมคำโฆษณาเลยทีเดียว“ลองกินเลยสิ ลองบัตทอม นี่เป็นของใหม่ที่ฉันกับเมธิสเพิ่งได้มาเลยนะ”

แต่ยังไม่ทันที่ขนมชิ้นเล็กๆนั้นจะถูกแกะออกจากห่อ มือเรียวข้างหนึ่งก็เอื้อมมาคว้าหมับไปต่อหน้าต่อตา เรียกเสียงโวยวายได้จากนายหน้าเจ้าของขนมทั้งสอง

“เฮอร์มีส!”

สองเสียงช่วยกันตะโกนเรียกจนเจ้าของชื่อจนเกือบจะหูอื้อ

“นายรู้มั้ย นั่นมันสินค้าตัวใหม่เลยนะ กว่าจะทำเสร็จ ลงทุนไปตั้งเท่าไหร่!”

ความโหวกเหวกของโต๊ะบ้านกริมฟินดอร์คงจะเลยเถิดไปกว่านี้ ถ้าไม่มีแขนหนักๆที่เท้าลงมาบนไหล่ของทั้งคู่ จนเกือบทรุดมาหัวโขกกัน “เฮ้ย!”

“พวกนายนี่หนวกหูกันจริง สองแฝด เด็กบ้านอื่นเค้ามองกันหมดแล้ว”

เจ้าของเสียงเป็นร่างสูงในชุดเครื่องแบบนักเรียนปีสี่ ใบหน้าเรียวยาวที่มีผมสีดำยุ่งเหยิงฉีกยิ้มกวนๆ แล้วทรุดลงนั่งแทรกกลางระหว่างคู่แฝดวีสลีย์อย่างเคยชิน

“ดีล! เจ้าบ้า ทำไมไม่นั่งโต๊ะบ้านตัวเองฟะ!”

เด็กหนุ่มชุดเครื่องแบบนักเรียนฮอร์กวอร์ตและเนคไทสีเขียวที่ผูกไว้หลวมๆ ทำให้ดูแปลกตาในโต๊ะริมฝั่งนี้อย่างไม่ต้องสงสัย แต่ก็ดูเหมือนทุกคนจะคุ้นชินเป็นอย่างดีแล้ว จึงแทบไม่มีใครสงสัยอะไร นอกจากเด็กปีหนึ่งหลายคนที่มองมาด้วยสายตาแทนคำถาม

“ก็อยู่ทางโน้นน่าเบื่อ”

“โฮ่ ‘คุณพอตเตอร์’ คนดัง” เสียงใสของนาย่าทำท่าเหมือนจะแกล้งค่อนขอด แต่แล้วก็เปลี่ยนไปได้ทันควันในประโยคหลัง “นายคิดถูกแล้วที่มา! ดูนี่ ของเล่นสำหรับปีนี้ พวกพ่อแอบใส่มาให้ มี....”

รายการสินค้าจากร้าน เกมกลวิเศษวีสลีย์ล็อตใหม่ทำท่าจะได้ร่ายยาวต่อไป ถ้าไม่ใช่เพราะ ร่างผอมๆในชุดสีดำของอาจารย์ใหญ่ ศาสตราจารย์มักกอนนากัล จะลุกจากโต๊ะอาหาร ก้าวออกมายืนตรงหน้าโต๊ะทั้งสี่

“ทุกคน เงียบด้วย”

เธอพูดด้วยเสียงก้องกังวานอันเป็นเอกลักษณ์ รอจนเสียงคุยซาลงไปแล้ว จึงค่อยประกาศต่อ

“ในปีนี้ โรงเรียนของเราได้รับนักเรียนใหม่ชั้นปี 4 และ ปี 5 ทั้งสองคนย้ายตามคุณพ่อคุณแม่ไปโตที่ต่างประเทศจนถึงเมื่อปีที่แล้ว ขอให้ทุกคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันด้วย”

เฮอร์มีสที่นั่งเงียบอยู่หน้าหนังสือเล่มหนามานาน หันมาพูดกับเมธิสและนาย่า

“มาจริงๆ ด้วยแฮะ สองคนนั้น”

ดีลที่กำลังนั่งเท้าคางมองดูของเล่นชิ้นใหม่ถึงกับเลิกคิ้ว “สองคนนั้น? พวกนายรู้จักด้วยเรอะ”
ยังไม่ทันที่ใครจะได้ตอบคำถามนั้น คำสนทนาทั้งหมดถูกขัดด้วยคำสั่งของมักกอนนากัล เสียงประตูบานใหญ่เปิดออก พร้อมกับสองร่างก้าวเข้ามาในห้องโถง

ดีลหันไปพูดอะไรบางอย่างกับเมธีส แล้วจึงค่อยหันมาดูเด็กนักเรียนใหม่ซึ่งย้ายต้นปี

....แล้วอยู่ๆ แขนที่เท้าศอกอยู่ก็เหมือนจะเลื่อนหลุดลงไปเล็กน้อย

Create Date : 10 พฤษภาคม 2549 Last Update : 10 พฤษภาคม 2549 12:11:19 น. Counter : 731 Pageviews.		2 comments
Share Tweet