Group Blog All Blog |
Chapter 17 ตอนที่ 17 แฮร์รี่ พอตเตอร์เดินตามมอทโกเมอรี่ผ่านเข้าไปในแทนทารัส ระหว่างที่รอผู้คุมร่างผอมไขกุญแจห้องขัง ผู้เป็นหัวหน้าก็หันมาพูดกับชายหนุ่มด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ ท่าทางดูดีขึ้นนี่ แฮร์รี่ เอ๋ แผลผมก็หายตั้งแต่เมื่อวันก่อนแล้วนี่ครับ แฮร์รี่งง ไม่ใช่ๆ ผมหมายถึงหน้าตาคุณต่างหากที่ดูแจ่มใสดีน่ะ เดรโกหายดีคงสบายใจแล้วสิ อ๊ะ ครับ ก็ ชายหนุ่มรับหน้าเก้อ ๆ นี่เขาแสดงออกขนาดที่สังเกตได้เลยเหรอ ไม่รู้ว่ามีเดียน่ามีอะไรจะบอกเรานะ ญาติของซีเรียสเอ่ยเบา ๆ สีหน้าขรึมขึ้น หญิงชรานั่งรออยู่ที่เก้าอี้มุมห้องเช่นครั้งก่อนที่พวกเขามาเยี่ยม แต่คราวนี้สีหน้าของเธอแสดงความกังวลอย่างเห็นได้ชัด จอร์น อ้าว เธอมาด้วยรึพ่อหนุ่ม ร่างผอมลุกขึ้นมาหาทันทีที่พวกเขามาถึงหน้าประตูลูกกรง สวัสดีครับ แฮร์รี่ทัก มีอะไรหรือมีเดียน่า ปกติคุณไม่เคยส่งโน้ตเรียกผมมานี่นา มอทโกเมอรี่ถาม ใบหน้าเหี่ยวย่นขมวดคิ้ว เรื่องสำคัญที่ฉันหลงลืมไปน่ะสิ พอคุณบอกว่าเจสันทำสำเนาสูตรเนคตาร์มันทำให้ฉันนึกขึ้นมาได้ อะไรครับ มอทโกเมอรี่เริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียด สูตรยาอีกตัวหนึ่ง ยาที่ร้ายกาจยิ่งกว่า ภรรยาของโกเดรไฟน์พูดต่อโดยไม่เปิดโอกาสให้พวกเขาถาม มันเป็นสูตรยาต้นแบบของเนคตาร์ ตอนแรกเจสันคงทำยานี่แต่ไม่สำเร็จ เขาเลยหันมาทุ่มเทให้กับเนคตาร์แทน แต่ตอนนี้ฉันคิดว่าเขาอาจจะสำเนาสูตรยาไปให้พ่อมดฝ่ายมืดคนอื่นคิดต่อก็ได้ ยานั่นจะมีฤทธิ์ยังไงครับ มอทโกเมอรี่ขมวดคิ้ว มันให้ผลร้ายแรงกว่า แต่ก็ปรุงยาก ฉันไม่รู้หรอกนะว่าจะมีใครปรุงมันได้หรือเปล่า เพราะเจสันเองก็ยังทำไม่สำเร็จ คิ้วขมวดมุ่นก่อนจะพูดต่อ แต่ก็ไม่ควรเสี่ยงหรอก จอร์น, พ่อหนุ่ม รีบหาสูตรยานั่นแล้วทำลายเสีย ยานั่นมีชื่อไหมครับ แฮร์รี่ถาม ชื่อเหรอ มีสิ เจสันเรียกมันว่า แอมโบรเชียร์, เขาเข้าใจคิดนะ อาหารเทพ หึ แต่อานุภาพของมันน่ะ สร้างปีศาจได้เลยล่ะ หลังจบบทสนทนา ทั้งหัวหน้างานและลูกน้องเดินออกมาจากแทนทารัสด้วยสีหน้าครุ่นคิด ช่วงนี้ดูเหมือนปัญหาต่างๆจะทยอยประเดประดังเข้ามาไม่ขาด พวกค้ายาก็ยังจับไม่ได้ ต้องตามหาคนที่สวมรอยเป็นเดรโก มัลฟอย แถมยังอาจจะมียาที่อันตรายยิ่งกว่าเกิดขึ้นอีก จบโปรเจคนี้ ท่าทางผมคงต้องขอพักร้อนมอทโกเมอรี่เอ่ยพลางถอนใจ ทำงานสามอาทิตย์ รู้สึกแก่ไปอีก 3 ปี แฮร์รี่ยิ้มกับคำเปรยทีเล่นทีจริงของคนที่อาวุโสกว่า ถ้าหัวหน้าจะไปเที่ยวอังกฤษ ไปพักที่บ้านผมนะครับ ญาติของซีเรียสยิ้มตอบ นั่นสินะ ผมไม่ได้ไปเยี่ยมบ้านตระกูลแบล็คตั้งนานแล้วเหมือนกัน เออ เดี๋ยวผมจะแวะไปที่ฝ่ายข่าวกรองหน่อย คุณไปรับเดรโกแล้วจะกลับเลยก็ได้ มีอะไรผมจะให้คนไปตาม ครับผม ชายหนุ่มรับคำก่อนจะออกเดินไปที่คาเฟทีเรีย .................................................................... บริเวณโรงอาหารของกระทรวงเวทมนต์ยามบ่ายเช่นนี้มีคนไม่มากนัก เจ้าหน้าที่แอชเชอร์พาเดรโกไปนั่งที่โต๊ะริมห้องติดกับผนังกระจกที่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ด้านนอกได้ ผู้เป็นเจ้าบ้านเสนอตัวเดินไปซื้อเครื่องดื่มมาบริการแขกด้วยอัธยาศัยดี เดรโกนั่งรออยู่ที่โต๊ะเพียงลำพัง ผมสีทองถูกมัดไว้รวก ๆ ลงมาคลอเคลียแก้มเข้ากับสีเสื้อสเวตเตอร์ตัวสวยที่ถูกบังคับให้ใส่ ร่างบางยกศอกขึ้นมาวางบนโต๊ะ มือสองข้างเท้าค้างแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างแบบเหม่อ ๆ เจ้าตัวไม่รู้หรอกว่าท่านี้ดึงดูดเจ้าหน้าที่หนุ่ม ๆ ที่หลบงานมานั่งกินกาแฟให้พากันมองจ้องไม่วางตา รวมไปถึงเจ้าหน้าที่แอชเชอร์ที่กำลังถือแก้วเครื่องดื่มเดินมาถึงโต๊ะด้วย เฮ้ กาแฟจะหกแล้ว เดรโกซึ่งหันกลับมาเห็นพอดีรีบบอก อ๊ะ อ๋อ ขอโทษครับ คนถูกเรียกได้สติรีบวางแก้วทั้งสองลงบนโต๊ะ น้ำส้มกับกาแฟ โดยไม่ต้องคิดมากเดรโกหยิบแก้วกาแฟร้อนไปเลื่อนไปตรงหน้าตัวเอง ขอบใจนะ เอ่อ..ครับ ไม่เป็นไรครับ แอชเชอร์ที่ขยับจะเลื่อนแก้วน้ำส้มให้คนหน้าสวยเลยต้องเก้ออีกรอบ เขาทรุดนั่งตรงข้าม มองดูคนตัวเล็กที่กำลังเติมนมน้ำตาลลงในแก้วแล้วถามยิ้ม ๆ ผมยังไม่รู้เลยว่าคุณชื่ออะไร เดรก คนถูกถามตอบสั้น ๆ พลางยกกาแฟขึ้นจิบ อ้อ คุณเดรก ชื่อห้าวจังแฮะ แล้ว...แล้วคุณเดรกเป็นแฟนกับคุณพอตเตอร์นานแล้วเหรอครับ อึ๊ก แค่ก แค่ก นายว่าไงนะ คำถามที่สองเล่นเอาเดรโกสำลักกาแฟที่เพิ่งยกขึ้นจิบ ใครบอกว่าฉันเป็นแฟนกับแฮร์รี่ เอ้ย พอตเตอร์ฮ๊ะ!!! เสียงเจ้าตัวทั้งตกใจ ทั้งเขินและหงุดหงิดจนแยกไม่ถูก อ้าว แอชเชอร์ทำหน้าไม่เชื่อ แต่คุณช่วยเขา แถมไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล.... เราเป็นเพื่อนกันเฉยๆ! เดรโกรีบบอกก่อนคนตรงข้ามจะทันพูดจบ แค่รับว่าเป็นเพื่อนกับหมอนั่นก็แย่แล้ว แต่ถึงกับถูกมองว่าเป็น เอ่อ เป็นแฟนกับเจ้าบ้าชีกอชอบแต๊ะอั๋งนั่นนะ ใครจะไปยอม! อ้อ เหรอครับ รอยยิ้มบนใบหน้าของแอชเชอร์ยิ่งมากขึ้น งั้นคุณเดรกมีแฟนหรือยังล่ะครับนี่ ไม่มี เสียงตอบห้วน เมื่อไหร่เจ้านี่จะเปลี่ยนประเด็นสนทนาเสียที เหรอครับ คนตรงข้ามพยักหน้าก่อนจะพูดต่อด้วยสีหน้าเริ่มเขินๆ พอดี...ผมมีบัตรทานอาหารร้านอัลฟามาที่แถวกรีนวิช วิลเลจ ร้านนี้ทำอาหารโปรตุเกสอร่อยมาก บรรยากาศก็ดี คืนวันเสาร์นี้ เอ่อ ถ้าคุณเดรกว่าง จะไปกับผ.... คุยอะไรกันอยู่เหรอ เสียงห้าวดังขัดขึ้นจากด้านหลัง เดรโกหันไปแล้วก็ย่นหน้า แฮร์รี่ กว่าจะมาได้ เจ้าตัวเล็กบ่น ผู้มาใหม่เลยยิ้มให้ โทษทีน่า รอยยิ้มบนใบหน้าเลยมาถึงคนที่นั่งตรงข้าม แต่ยิ้มที่ดูเย็น ๆ บวกกับดวงตาสีเขียวที่ไม่ยินดีเท่าไหร่นั้นชวนให้น่าสะดุ้งพิกล ขอบคุณนะครับคุณแอชเชอร์ ที่อยู่เป็นเพื่อนเดรก ไม่ ไม่เป็นไรครับ คนตอบอึกอัก นั่งก่อนไหมครับ เดี๋ยวก็กลับแล้วครับแฮร์รี่พูดแล้วหันกลับมามองคนตัวเล็กที่กำลังจิบกาแฟที่เหลือก้นถ้วยให้หมด เดรก ปากนายเลอะอะไรน่ะ บนแก้มใกล้เรียวปากบางมีรอยสีน้ำตาลจางๆ อ๋อ คงเป็นกาแฟเมื่อกี้ เจ้าตัวพูดแล้วก็เอื้อมมือทำท่าจะหยิบกระดาษเช็ดปากบนโต๊ะ แต่ร่างสูงแตะบ่าไว้ ไม่ต้องก็ได้ เอ๊ะ ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ ชายหนุ่มก็ก้มลงแตะริมฝีปากลงบนแก้มตรงที่เปื้อนโดยไม่รอเสียงค้าน ก่อนจะยืดตัวขึ้น อืม นายกินกาแฟหวานขนาดนี้ไม่ดีนะ แฮร์รี่..เจ้าบ้.... เดรโกลุกพรวดหน้าแดงก่ำ ตรงข้ามกับแอชเชอร์ที่นั่งหน้าซีดไปถนัด แต่แฮร์รี่ไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายโวยวาย เขาเอื้อมมือมาโอบบ่าร่างเล็กมาชิดตัว ไปเหอะ เราต้องไปซื้อเสื้อผ้าให้นายอีก เขาหันไปหาเจ้าหน้าที่หนุ่มที่ยังนั่งอึ้งอีกครั้ง ผมพาเดรโกกลับบ้าน ของเรา ก่อนนะครับ เจอกันพรุ่งนี้ตอนประชุม เดี๋ยว แฮร์รี่ นายนี่... เดรโกพยายามดึงตัวออกแต่ไม่สำเร็จ คนตัวเล็กถูกลากออกออกไปจากโรงอาหารโดยมีสายตาเสียดายของแอชเชอร์มองตามหลัง บ้านของเรา เหรอ คุณเดรก ไหนว่าเป็นเพื่อนเฉยๆไง มือสองมือตบแปะลงบนไหล่ พอหันไปก็เจอเจ้าหน้าที่แคนเชอร์กับมอทโควิทซึ่งเคยสะกดรอยตามเดรโก ทั้งสองกำลังส่งสายตาสงสารมาที่เขา ทำใจเหอะวะเพื่อน งานนี้นายสู้ไม่ได้ชัวป์ มอทโควิทบอก แคนเชอร์เสริม พวกฉันเคยถูกสั่งให้ตามคุณหนูนี่ พอรู้ตัวอีกทีก็โดนเจ้าหล่อนอัดเละซะแล้ว ดุ ๆ แบบนี้นายเอาไม่อยู่หรอก ยกให้คุณพอตเตอร์เหอะ อือ แอชเชอร์พยักหน้าหงอย ๆ แล้วอดมองตามด้วยสายตาเสียดายไม่ได้อยู่ดี .............................................................................................................................................................. เดรโกยังโวยวายไม่เลิกแม้เมื่อทั้งสองมาถึงแมนฮัทตันมอลล์ บนถนนบรอดเวย์ แฮร์รี่ นายจะลากฉันไปถึงไหนฮ๊ะ แล้วใครใช้ให้ทำแบบนั้นต่อหน้าคนอื่น นายนี่มันนอกจากจะซื่อบื้อแล้วยังไม่รู้จักอายบ้างหรือไง แล้วยังจะ... เสียงพูดขาดหายเมื่อริมฝีปากของคนข้างตัวแตะที่แก้มเนียนแรง ๆ อีกครั้งก่อนจะผละออกก่อนจะจูงมือบอบบางออกเดินไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนถูกจู่โจมกระทันหันอ้าปากค้าง กว่าจะได้สติโวยวายก็เดินเลยมาหลายร้านแล้ว แฮร์...แฮร์รี่ นายนี่มัน... ใบหน้าคมหันกลับมา ก้มลงกระซิบข้างหู ถ้านายยังโวยวายอีก คราวนี้จะไม่ใช่ที่แก้มนะ ดวงตาสีเขียวเอาจริงเสียด้วย เล่นเอาเดรโกนิ่งเงียบแม้จะเจ็บใจไม่น้อย ฮึ่ย เจ้านี่เกิดบ้าอะไรขึ้นมาฟะ ส่วนแฮร์รี่ที่เดินลากอีกฝ่ายลิ่วๆ ก็อดคิดฉุน ๆ ไม่ได้ หายไปแป๊บเดียวก็มีคนชวนไปเที่ยวแล้ว คราวเจ้าโทนี่ก็รายนึง หมอนี่จะเสน่ห์แรงไปถึงไหนนะ คราวนี้เลยกลายเป็นว่าเงียบกันไปทั้งคู่ เดรโกเดินหน้าบูดไม่สบอารมณ์ ส่วนแฮร์รี่ก็ทำหน้าเฉย เดรโก นายดูอะไรอยู่น่ะ แฮร์รี่ถามออกมาเป็นคำถามแรก เดรโกกำลังจ้องเสื้อกรมท่าเข้มตัวหนึ่งที่แผนกเสื้อผ้ากีฬาอย่างพิจารณา ไม่ใหญ่ไปสำหรับนายเหรอ ชายหนุ่มทักแล้วมองเสื้อตัวนั้นบ้าง จะว่าไปก็สวยดีแฮะ ฉันไม่ใส่เสื้อแบบนี้หรอกน่า เดรโกย่นจมูก แค่คิดว่ามันเหมาะกับนายดีนะ จริงเหรอ คราวนี้แฮร์รี่ค่อยยิ้มออกหลังจากแกล้งทำหน้าเฉยมานาน งั้นซื้อเสื้อตัวนี้ดีกว่า เดรโกบ่น นายก็มีเสื้อผ้าเยอะแล้วไม่ใช่เรอะ เอาส่งไปอังกฤษหมดแล้วล่ะ แฮร์รี่บอกขณะเดินไปเรียกพนักงานว่าจะลองเสื้อ แถม นี่เป็นเสื้อที่นายเลือกให้ฉันด้วย เรื่องอะไรจะไม่ซื้อ หน้านวลเลยแดงเรื่ออีกครั้ง เจ้าตัวพึมพำขณะมองคนขี้เห่อจ่ายเงิน ใครเลือกให้ แค่บอกว่าเหมาะเฉยๆต่างหาก ตกลงทั้งสองก็สงบศึกกันได้ตอนมาถึงร้านเสื้อผ้าพอดี เดรโกเลือกกางเกงยีนส์สีเข้มกับเสื้อสีดำอย่างอารมณ์ดีโดยมีแฮร์รี่เดินตามและคอยหยิบเสื้อสีหวานที่เขาว่าเหมาะกับคนข้าง ๆ มากกว่าแทรกเข้าไปในกอง เดี๋ยวก็หาทางหลอกให้ใส่จนได้แหละน่า ชายหนุ่มกระหยิ่มในใจ แฮร์รี่ ฉันต้องไปรับพินซ์ เดรโกเอ่ยขณะที่ทั้งสองมาถึงหน้าบ้านของซีเรียส ทิ้งไว้กับบ็อบป่านนี้ร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่าแล้ว อือ โยเยน่าดูล่ะ แฮร์รี่ตอบขณะพยายามเปิดประตูเพราะของเต็มมือ นายแวะไปที่ร้านบ็อบมาเหรอ ก็ตอนตามหานายนั่นแหละ ทั้งสองเดินเข้าไปในบ้าน แฮร์รี่พูดต่อ ไว้ไปรับพินซ์มาอยู่นี่พรุ่งนี้ดีกว่า บ้านนี้มีเตียงเดียว ฉันเพิ่งสั่งเตียงเด็กให้เมื่อตอนไปซื้อของนี่เอง อือ ก็ได้ เดรโกรับก่อนจะรู้สึกตะหงิดๆใจ เอ๊ะ นายบอกว่าบ้านนี้มีเตียงเดียว แล้วคืนนี้ฉันจะนอนยังไงล่ะ! แฮร์รี่หันกลับมาหน้ายิ้มๆ ก็นอนกับฉันไง เตียงซีเรียสออกจะกว้าง ร่างบางทำท่าราวกับจะถอยกรูดวิ่งออกนอกบ้านเสียตั้งแต่ตอนนั้น ไม่เอา นายต้องนอนที่โซฟา ไม่เอาน่า เดรโก ฉันเพิ่งหายนะ อีกอย่างเมื่อคืนเราก็นอนเตียงนั้นนี่ ไม่เกี่ยวกับเมื่อคืน คืนนี้นายไปนอนโซฟาเลยไป โธ่ น่านะ เดรโก ไม่ เสียงโต้ตอบยังดังแว่วต่อไปแม้พระอาทิตย์จะตกดินไปนานแล้ว .................................................................... วันต่อมาแฮร์รี่กับเดรโกไปที่ร้านหม้อใบใหญ่รั่ว เดรกกกกกกกกกกก เด็กหญิงตัวจ้อยวิ่งหน้าแป้นเข้ามาในอ้อมกอดของผู้ปกครองที่รอรับ เดรกบ้า หายไปไหนตั้งนาน เสียงเล็ก ๆ ตัดพ้อ อย่าทิ้งหนูไปอีกนะ ศีรษะที่มีผมสีน้ำตาลฟูซบกับบ่าของเดรโก ขอโทษนะ ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว เขาว่าพร้อมกับลูบศีรษะนั้นเบา ๆ แฮร์รี่ซึ่งยืนคุยกับบ็อบและลีอยู่ยิ้มเมื่อเห็นภาพนั้น ตกลงปัญหาทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ไหมแฮร์รี่ บ็อบถาม ก็ไม่เชิงครับ ชายหนุ่มตอบก่อนจะพูดต่อหน้าขรึมลง บ็อบครับ โรนีย์มาที่ร้านบ้างหรือเปล่าครับ เจ้าของร้านส่ายหน้า ไม่ มันหายหัวไปเลย ทางกระทรวงก็กำลังตามจับมันอยู่นี่ ครับ แฮร์รี่พยักหน้า ถ้าคุณเห็นมันที่ไหนช่วยรีบแจ้งเจ้าหน้าที่นะครับ บ็อบและลีรับปากว่าจะช่วยหาข่าวให้ แฮร์รี่ขอบคุณทั้งสองแล้วเดินมาหาเดรโกกับพินซ์ที่กำลังลาภรรยาของบ็อบอยู่ กลับบ้านกันเถอะ เขาบอกเดรโก ใบหน้าของพินซ์เงยขึ้นมองสงสัย กลับบ้านเราเหรอเดรก ไม่ใช่หรอกพินซ์ แฮร์รี่ชิงตอบ กลับบ้านฉันต่างหาก เราจะไปอยู่บ้านแฮร์รี่กันเหรอ ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตเบิกกว้าง ใช่ไหมเดรก ดีจัง หนูอยากเล่นกับก็อกโก อือ เดรโกพยักหน้าอย่างเสียไม่ได้ แฮร์รี่กับเดรโกจูงมือพินว์ออกมาถึงสายหลักของไชน่าทาวด์ เมื่อตอนเที่ยงที่คนพลุกพล่านพอดี แวะหาอะไรกินแถวนี้ไหม ชายหนุ่มถามร่างบางกับเด็กตัวเล็ก อือ พินซ์รีบพยักหน้า ก่อนจะบอก แต่หนูอยากกินข้าวฝีมือเดรกมากกว่า เอาสิ เดรโกบอกเสียงใจดี ท่าทางเจ้าตัวอยากจะเอาใจเด็กหญิงหลังจากทิ้งให้อยู่คนเดียว แฮร์รี่ เดี๋ยวไปจ่ายของสดมาทำอาหารเย็นด้วยนะ ได้เลย ฉันก็อยากกินอาหารฝีมือนายเหมือนกัน ชายหนุ่มรับปากยิ้ม ๆ ก่อนที่สายตาเขาจะเลื่อนไปปะกับใบหน้าตอบตาลึกที่ดูคุ้นท่ามกลางฝูงชน โรนีย์.... ชายหนุ่มอุทาน จังหวะเดียวกับที่ร่างผอมนั้นหันมาเห็นเขา มันหมุนตัวกลับวิ่งออกไป แฮร์รี่ทำท่าจะออกวิ่งตาม เขารีบหันไปบอกเดรโกเสียงเร่งร้อน เดรโก พวกนายรออยู่นี่นะ เดี๋ยวฉันมา อือ ร่างบางดึงเด็กหญิงมาใกล้ตัว พูดตอบหน้าซีก นายรีบไปเหอะ ชายหนุ่มออกวิ่งตามร่างที่กำลังฝ่าฝูงชนวิ่งอยู่ลิบ ๆ เขาเกือบจะตามทัน แต่เมื่อมาถึงตรอกแคบ ๆ แห่งหนึ่ง เจ้าโรนีย์ก็หายไปแล้ว บ้าชะมัด แฮร์รี่พูดพร้อมกับหอบ เกือบจะจับมันมาเค้นถามได้แล้วเชียวว่าใครปลอมเป็นเดรโก มัลฟอย เขารีบเดินกลับมายังจุดที่ปล่อยเดรโกกับพินซ์ให้ยืนคอย แต่ที่นั่นไม่มีร่องรอยของคนทั้งสอง มีเพียงเศษกระดาษเล็ก ๆ แปะไว้บนเสา ถ้าดูดี ๆ กระดาษแผ่นนั้นไม่ได้ติดอยู่กับพื้นผิวหากแต่ลอยอยู่ด้วยเวทมนต์ แฮร์รี่แทบจะกระชากมันออกมา ขอยืมตัวนางฟ้าของแกไปก่อน ถ้าอยากได้คืน ให้พามีเดียน่า โกเดนไฟน์มาที่โกดัง 11 ท่าเรือเชลซี คืนนี้ 4 ทุ่มตรงถ้ามีคนอื่นมาอีก แกจะไม่แม้แต่ได้เห็นซากของสองคนนั้น เดรโก มัลฟอย
ตอนแรกออกจะหวานกัน
ทำไมตอน้ทายเกิดเรื่องไม่ดี TT แฮร์รี่ไปช่วยเดรให้ได้นะ โดย: เชอร์ลอก โฮมส์ IP: 124.121.131.137 วันที่: 19 พฤษภาคม 2553 เวลา:0:36:24 น.
|
|||||||||||
*NaO' s Coffee Cafe*
Welcome every body
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
สนุกดีนะคะ..
มันฟอยก็น่ารัก
แฮร์รี่ก็น่ารัก..