Bloggang.com : nanawalee - สวัสดีกรังด์ปรีซ์

Love is the key that will open even the hardest heart.

I'm Nanawalee

สวัสดีกรังด์ปรีซ์

เหมือนโชคชะตาลิขิตไว้จริง ๆ ฉันคิดอย่างนี้นะ การที่เราได้มาพบกับคนกลุ่มนึง ที่ไม่น่าเชื่อว่าเราจะรู้จักและคบพวกเค้ามาได้ถึงสี่ห้าปีเนี่ยมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญเลยนะ

ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มต้นมาจากในช่วงปวส.เนี่ยต้องมีการฝึกงาน และฉันก็เริ่มจับจุดได้ว่าชอบขีดๆ เขียนๆ จึงอยากไปฝึกงานในหนังสือผู้หญิง อารมณ์แบบคลีโอ แอล อะไรประมาณเนี้ย ไม่ได้คิดเลยว่าจะได้มาข้องเกี่ยวกับหนังสือรถ และในเวลาเดียวกันนั้นเองคุณหญิงโป๊ยก็จำเป็นต้องหาที่ฝึกงานด้วย จึงต้องทำการติดต่อหนังสือเล่มหนึ่งในละแวกลาดปลาเค้า คุณหญิงโป๊ยสืบทราบมาว่าฉันต้องการฝึกงานอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับหนังสืออยู่แล้วด้วย จึงมาออกปากชวนให้ไปด้วยกัน โดยให้เหตุผลว่าถึงจะเป็นหนังสือรถก็เป็นหนังสือเหมือนกันแหล่ะ ฉันก็เออๆ ลองไปดูก่อนก็ได้ เพราะว่าหนังสือในฝันนั้นมันอยู่ไกลเหลือเกิน กว่าจะได้ไปฝึกคงต้องตายอยู่บนรถเมล์แน่ๆ

วันนั้น (เอ...วันไหนนะ จำไม่ได้แล้ว) เราสองคน หมายถึงฉันและคุณหญิงโป๊ยก็ตกลงปลงใจที่จะมาเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ ตอนแรกก็รู้แค่ว่าจะมาขอฝึกที่สำนักพิมพ์ของหนังสือเอ็กซ์โอก็เป็นสิ่งเดียวที่ฉันรู้ ในใจก็โอเคนะ ถ้าได้ก็ดี เพราะจัดว่าใกล้บ้านพอสมควร พอได้เข้าไปที่บริษัทจึงทำให้รู้ว่าที่นี่เป็นบริษัทที่จัดงานมอเตอร์โชว์ที่ตลอดชีวิตฉันไม่เคยไปเหยียบเลยซักครั้ง หนำซ้ำเค้ายังทำหนังสืออีกล้านแปด ไม่ได้มีแค่เอ็กซ์โอเล่มเดียวด้วย คุณหญิงโป๊ยก็จัดการฝากน้องสาวสุดสวยอย่างเสร็จสรรพ ผลสรุปก็คือ เราได้ฝึกงานที่เดียวกันจริงด้วยค่ะพี่สาว ว๊าว...แต่ดีใจไปก็แค่นั้นแหล่ะ เพราะว่าเวลาฝึกจริงเราไม่ได้ค่อยอยู่ใกล้กันเลย เพราะว่าแผนกที่ฉันได้ฝึกคือแผนกการตลาดที่ได้ร่ำเรียนมา แต่บริเวณข้างๆ ก็จะรายล้อมไปด้วยพี่ๆ เซล์ล ที่เห็นหน้าบ้างไม่เห็นหน้าบ้าง

สาเหตุที่เค้ารับฉันเป็นเด็กฝึกงานอย่างง่ายๆ เลยที่ฉันสันนิษฐานนะ ก็คือว่าเจ้าหน้าที่การตลาดในแผนกนี้กำลังท้องแก่ใกล้คลอดเต็มที เรียกได้ว่าฉันมีเวลา 1 สัปดาห์สำหรับการเรียนรู้งานทั้งหมดจากพี่เปิ้ลที่จะต้องลาคลอด 3 เดือน มิน่าหล่ะ...สรุปคือฉันเหมือนต้องเทคโอเวอร์ (แหม..พูดได้เว่อร์จริงเฟ้ย) หน้าที่ของพี่เปิ้ลซะงั้น โถๆๆ .. แค่นี้บ่ยั่นหรอกค่ะ

หน้าที่ที่ทำอยู่ก็คือตอนเช้ามาก็ต้องแปลงร่างเป็นทัดดาว ชงกาแฟให้เจ้าฯไงฮะ ต่อมาคือเก็บรวบรวมข้อมูลหน้าโฆษณา เรียกได้ว่าช่วงนั้นนี่ หนังสือรถทุกประเภทต้องผ่านตาหวานๆ ของฉันมาแล้ว พร้อมๆ กับงานที่ได้รับมอบหมายอย่างอื่น จากคนในแผนกและพี่ๆ เซล์ลที่น่ารักทุกท่าน พอว่างๆ หน่อยก็ขึ้นไปห้องสมุด ฉันชอบที่นี่เพราะบริษัทนี้มีห้องสมุด ที่มีนิตยสารและหนังสือพิมพ์ให้ยืมอ่านได้โดยไม่ต้องเสียตังค์ซื้อเลยซักกะบาทเดียว และหลังบริษัทก็มีกรงกระต่าย นก ห่าน สุนัข (เอ่อ..นี่เรียกว่าสวนสัตว์ก็ยังได้นะเนี่ย) อยู่แถวนั้นอย่างเยอะ แล้วแต่ละตัวก็น่ารักมากๆ ไม่อิดออดที่จะเล่นกับคนแปลกหน้าอย่างฉัน โห...สวรรค์จริงๆ นะนี่ เอาวะ ไม่มีน้องเหมียวก็ไม่เป็นไร เล่นเจ้าพวกนี้ไปก่อนแก้ขัด (ฮี่ๆ เสร็จโก๋)

เหตุการณ์ชีวิตเด็กฝึกงานผ่านไปได้ครึ่งเดือน ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“ตรู๊ด...ตรู๊ด....(สาบานนะว่าเสียงโทรศัพท์)”
“การตลาดค่ะ”
“น้องส้มป่าวจ๊ะ มาที่ห้องบัญชีหน่อยค่ะ”
ว่าแล้วก็รีบเดินตูดบิดไปที่ห้องบัญชีทันที
“อ่ะ...เซ็นต์ตรงนี้นะส้ม”
“เงอะ..เงินไรคะพี่” (หูย...ไม่ใช่น้อยนะนั่น เมื่อกี้แอบเหล่เห็นเงิน หนึ่งพันสองร้อยบาทถ้วน เงินไรวะ)
“ก็เบี้ยเลี้ยงฝึกงานไง....ไม่เอาเหรอ”
“อ้าว..ที่นี่มีเบี้ยเลี้ยงให้ด้วยเหรอคะ” (โอย...นี่เงินของกูจริงๆ ด้วย) ฮิฮิ พูดให้ดูนางงามไปงั้นแหล่ะ แต่ก็เซ็นต์รับเงินมาอย่างรวดเร็ว ยิ้มแต้ไปทั้งวัน เพราะถือว่าการมาฝึกงานที่นี่เป็นไปอย่างไม่คาดฝัน เรียกว่าฟลุกว่างั้นเถอะ ได้ฝึกงานกับหนังสือ (ถึงแม้จะเป็นหนังสือรถก็เถอะ) ได้มาฝึกกับหญิงโป๊ย ได้ฝึกใกล้บ้าน และมีลาภลอยคือเบี้ยเลี้ยงนั่นเอง โดยเบี้ยเลี้ยงจะได้รับทุก 15 วัน (โอว..นี่มันสวรรค์ชัดๆ) วันรุ่งขึ้นก็รีบจัดแจงซื้อเพดดีกรีมากล่องนึงเพื่อฝากลูกน้องหลังบริษัท ด้วยความรู้สึกที่ว่าเป็นเสี่ยคนนึง การเลี้ยงอาหารให้น้องหมากับน้องเหมียวเป็นสิ่งที่ถ้าฉันทำได้ฉันจะทำทันที เพราะถือว่าน้องๆ เค้าไม่เหมือนกับคนหน่ะ หิวก็บอกใครไม่ได้ ไปขอหรือไปขโมยใครเค้าก็โดนทำร้าย เจ็บไข้ได้ป่วยก็ขอความช่วยเหลือใครไม่ได้ ดังนั้น การเลี้ยงอาหารเม็ดน้องหมาหรือน้องแมวจึงเป็นสิ่งที่ฉันทำแน่ๆ หากตอนนั้นมีเงินพอที่จะจุนเจือได้บ้าง ถ้าช่วงกรอบก็ต้องขอบอกว่าตัวใครตัวมันนะจ๊ะ

ฝึกงานได้ประมาณครึ่งเดือน ก็เป็นช่วงระยะเวลาของการเตรียมงานมอเตอร์โชว์ที่สุดแสนจะอลังการ พี่ที่แผนกกลัวว่าเด็กฝึกงานอย่างฉันจะเบื่อเพราะต้องอยู่เฝ้าออฟฟิศคนเดียว จึงได้ทำการฝากฝ่ายสมาชิกให้ได้ไปทำงานใน 10 วันหรรษาที่ไบเทคด้วย และนั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นของหลายๆ สิ่งหลายๆ อย่าง ที่ฉันเชื่อเหลือว่ามันมีส่วนทำให้ฉันเป็นอย่างทุกวันนี้ได้