Seven Pounds (2008) : ยอดชายนาย Will Smith (I am Legend [2007]) กลับมาแท็กทีมกับ ผกก.จอมเค้นน้ำตา Gabriele Muccino อีกครั้งหลังจากที่พากันได้ดิบได้ดีไปเมื่อคราวก่อนในเรื่อง The Pursuit of Happyness (2006) ซึ่งมาคราวนี้ก็ตั้งใจมาเค้นน้ำตาคนดูกันชนิดไม่ไหลไม่เลิก(ปานนั้น) ส่วนใครจะไหลมากไหลน้อยแค่ไหนก็สุดแล้วแต่ความสามารถเฉพาะตัวของแต่ละคนแล้วล่ะจ้ะ (อิอิ)
เข้าตำราที่ว่า Love me, love my dog
ถึงแม้เรื่องนี้จะมาแบบหวังเค้นน้ำตาคนดูในพลอตประมาณคนบาปกับการไถ่บาปแต่ก็ต้องยอมรับว่าเขาทำได้ดีและมีแง่คิด ส่วนพี่ Smith แม้เกือบทั้งเรื่องจะทำหน้าตาเหมือนประสบปัญหาท้องผูกอยู่่ แต่เขาก็ยังมอบการแสดงที่น่าประทับใจได้เมื่อถึงคราวจำเป็น และสามารถแบกรับหนังไว้ได้ทั้งเรื่องเพราะบทพี่ท่านต้องโผล่ในจอเกือบตลอดเวลา ส่วนคนอื่นๆ หมดสิทธิ์แย่งความเด่นพี่ Smith ไปตามฟอร์ม แต่ที่น่าสังเกตคือหนังเรื่องนี้มีเพลงประกอบหลากสไตล์ตั้งแต่เพลง Feeling Good ของวง Muse ไปยันเพลงสกอร์แทร็คที่ชื่อ The Crisis ที่ไปหยิบยืมมาจากหนังThe Legend of 1900 (1998) ซึ่งก็นำมาใช้ได้เหมาะสมกับตัวหนังดี.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 43 คน [
