ไปเจอในลานธรรมมาครับ เผื่อจะมีประโยชน์กับเพื่อนๆ 

ที่มาครับ : //larndham.org/index.php?/topic/40471-%E0%B8%97%E0%B8%B3%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B9%84%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%84%E0%B8%B0-%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%81%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%94%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B9%81/page__pid__738355__st__0&#entry738355

สอนก็แล้ว เตือนก็แล้วว่ามันบาป เป็นวัยรุ่นหญิงที่เจ้าอารมณ์

ทิฎฐิเสียเหลือเกิน อารมณ์แรงมาก เวลาเธอโกรธ จะกรี๊ดเอาชนะแม่ให้ได้ ถึงขนาดบางทีเอา

หัวตัวเองโขกกับของแข็ง แม่เองก็บอกว่าตัวเองก็เป็นโรคประสาทเวลาโมโหก็ด่าว่าลูกแรงๆเหมือนกัน

เด็กถือว่าตัวเองเก่งกว่าพ่อ แม่ ชอบดุด่าด่าว่าพ่อ เพราะพ่อเป็นจิตเภท ทำงานไม่ได้

ข้างแม่ก็เจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตคนอื่นเหลือเกิน ขี้บ่น อารมณ์ร้อน

พ่อ-แม่เลิกกัน แต่แม่ก็ยังคอยดูแลเรื่องการเงินให้พ่อ เพราะพ่อป่วย

ตอนนี้เราเองสุดทนกับเด็กคนนี้ ที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด แต่ไม่อยากพูดแรงเดี๋ยวจะยิ่ง

ก้าวร้าวมาถึงเราด้วย ตอนนี้ กับป้าเขายังไม่กล้า ยังเกรงใจ เพราะเราพูดเพราะ ใจเย็น ค่อยๆสอน

สอนมาทั้งแม่ ทั้งลูก เหนื่อยใจจริงๆค่ะ

เชื่อหรือเปล่าครับ


ตั้งแต่ผมเห็นปัญหาของคนมา

ผมกลับพบว่า ส่วนใหญ่ เด็กไม่ได้ผิด


ความผิดหลักๆ อยู่ที่ผุ้ใหญ่เกือบทั้งน้น


เคยมีแม่มาปรึกษาเรื่องลูกเกเร อยากหาวิธีแก้

ผมก้เลยแนะนำวิธีแก้ที่ตัวแม่เอง


ปรากฎว่า ไม่นานก็ได้ผลครับ


หากเรามองว่าเด็กผิด หากตั้งอคติไว้ล่วงหน้าแล้ว

เชื่อได้เลยว่า ยากที่จะแก้ปัญหาให้เด็กได้ครับ


แต่หากมองเขาเป็นคนที่หลงผิด และถูกเลี้ยงมาแบบผิดๆ

แล้วมองให้เห็นว่า พ่อแม่นั่นแหละที่ผิด

หรือตัวเราเองที่ผิด แล้วปรับที่ตัวเรา

ด้วยเมตตา ไม่ได้ทำด้วยโทสะ หรือเบื่อ รังเกียจ


จะแก้ปัญหาได้ดีกว่านี้ครับ


เท่าที่บอก แม่เขาก็ร้ายไม่ใช่เหรอครับ

เมื่อแม่ร้าย จะให้ลูกดีก็คงยาก

กรรมสัมพันธ์ที่ส่งคนสองคนมาเป็นแม่ลูกกันครับ


แก้ที่ตัวแม่ก่อนแล้วค่อยแก้ที่ตัวลูก

หากผู้ใหญ่ยังเอาดีไม่ได้ อย่าไปหวังว่าเด็กจะได้ดีครับ


ส่วนใหญ่ ปัญหาในบ้านเรา ที่แก้ปัญหาให้เยาวชน

แก้ปัญหากันไม่ได้ เพราะไปมองไว้ก่อนว่าเด็กเลว เด็กไม่ดี เด็กคือปัญหานี่แหละครับ


มันมีกำแพงทางใจไว้ก่อนแล้ว ก็ยากที่จะสมานและให้ทุกอย่างลงเอยด้วยดี



หากเด็กไม่ดีจริงๆ แล้วแก้ไม่ได้จริงๆ

ทำตามพระพุทธเจ้านะครับ


พระพุทธองค์เมื่อทรงเจอใครที่สอนไมได้ ท่านจะนิ่งเฉยเสีย

หากเด็กจะก้าวร้าว เกรี้ยวกราด หากผู้ใหญ่นิ่ง แล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

นั่นจะน่ากลัวสำหรับเด็ก กว่าการที่มีใครไปด่าไปตำหนิเขาอีกครับ


อุเบกขา ถึงเวลาก็ต้องใช้ครับ



อยากบอกอีกเรื่องอะ คือ ต้องย้ำว่า

เท่าที่เห็นปัญหาคนมาหลายเรื่อง


ส่วนใหญ่ ปัญหาเกิดที่ตนเองทั้งนั้น แต่ชอบโทษและมองคนอื่นว่าผิด

แล่้วคิดแต่จะเปลี่ยนคนอื่น แต่ไม่คิดย้อนมองการเปลี่ยนตนเองอะคับ


ผมเห็นเกือบทุกกระทู้เลย ที่มีปัญหามาถามอะ

ก่อนจะเปลี่ยนคนอื่นได้ เราต้องเปลี่ยนตนเองก่อนอะคับ