|
|
พุทธศาสนาในทัศนคติของข้าพเจ้า(๓)
สิ่งที่สามารถกระทำได้
ต้องเข้าใจก่อนว่า สิ่งที่เกิดขึ้นหลายพันล้านเหตุการณ์ในโลกนี้ ในเสี้ยววินาทีนี้ ไม่มีแม้สักเหตุการณ์เดียวที่อยู่ในความควบคุมของคุณ … ไม่มีแม้แต่กรณีเดียว
ต่อให้คุณเป็นครูของใครสักคนก็ใช่ว่าคุณจะสามารถควบคุมเขาได้โดยสมบูรณ์
ต่อให้คุณเป็น พ่อหรือแม่ของใครสักคนก็ใช่ว่าคุณจะกำหนดกฏเกณฑ์ลูกของคุณได้ตลอกเวลา
แม้แต่ ร่างกายของคุณ คุณยังไม่สามารถสั่งมันให้เป็นไปตามสิ่งที่คุณต้องการได้เลย
คุณสั่งให้ร่างกายคุณไม่ป่วยไม่ได้ คุณสั่งให้ร่างกายคุณหยุดแก่ชราไม่ได้ คุณปรับปรุงมันได้ แต่กำหนดมันไม่ได้
มีเพียงสิ่งดียวในโลกนี้ที่คุณ “พอจะสามารถ” ควบคุมมันได้ … ถึงแม้จะยากเย็นแสนเข็ญเพียงไร … แต่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่คุณมีอำนาจเบ็ดเสร็จสมบูรณ์ในการควบคุมมัน
ความคิด ของคุณนั่นเอง
ตามหลักพุทธที่ว่าเอาชนะอะไรไม่สำคัญเท่าเอาชนะตนเอง
บางคนอาจจะโต้แย้งว่า เราสามารถเอาชนะสิ่งอื่นได้ เช่นบุคคลอื่น เช่นธรรมชาติ
ก็จริง แต่เป็นการชนะเพียงชั่วครั้งชั่วคราว ชั่วครู่ชั่วยาม เท่านั้น
คุณอาจจะบังคับคนอื่นให้กระทำอย่างที่คุณต้องการได้ ทั้งนี้บุคคลนั้นจะต้องมีเงื่อนไขบางอย่างที่ทำให้เขาต้องทำตามสิ่งที่คุณกำหนด …
แต่เมื่อเวลาผ่านไป เงื่อนไขเปลี่ยนไป บุคคล นั้นก็อาจจะหลุดออกจากข้อจำกัด หลุดออกจากการควบคุมบังคับของคุณ …
แล้วคุณจะทำอย่างไร … คุณอาจจะสร้างข้อจำกัดใหม่ สร้างเงื่อนไขใหม่ เพื่อบังคับ บุคคลเหล่านั้น ต่อไป … ผลคือ การที่คุณต้องเพิ่มแรงมากขึ้น เพิ่มกำลังมากขึ้น … และเมื่อเป็นเช่นนี้ไปเรื่อยๆ … ผมถามว่า คุณชนะเขาจริงหรือ คุณควบคุมเขาได้จริงหรือ …
หรือเป็นเพียงชัยชนะที่รอวันพ่ายแพ้
กลับกันกับความคิดของคุณ … เมื่อคุณเอาชนะมันได้แล้ว มันมีแนวโน้มที่จะเอาชนะง่ายขึ้นในครั้งต่อๆไป
น่าแปลกใช่ไหมล่ะ
คำถามที่ผิด
เรามักอดถามตัวเราเองไม่ได้ว่า คนเราเกิดมาทำไม
ทำไมเราไม่ถามว่า เมื่อเราเกิดมาแล้วฉะนั้นควรทำอะไร ควรทำอย่างไร ควรจะเป็นอะไร
สรุปความ ... แล้วได้อะไร
ผมว่าสรุปความแล้วเราน่าจะได้ความเข้าใจต่อชีวิตที่ดีขึ้น
ไม่ … ผมไม่ได้หมายถึงความท้อแท้ หมดอาลัยตายอยากในชีวิต การจะทำอะไรลงไปก็เท่านั้น ไม่ก่อให้เกิดผลแต่อย่างไร เพราะคุณควบคุมอะไรไม่ได้สักอย่าง
พุทธ พูดถึง ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ตามที่ผมกล่าวไปแล้วก่อนหน้านี้
จะทำทำไม … ทำไปก็ไม่ได้อะไร … ไม่มีอะไรดีขึ้น
ถ้าคุณไม่ทำหน้าที่ของคุณอย่างเหมาะสม คุณก็สร้างทุกข์นะครับ
เป็นครูไม่รู้จักสอน … เด็กนักเรียนไม่ฉลาด หลงผิดเป็นชอบ … เกิดทุกข์ครับ … เกิดความไม่ดี สังคมไม่ดี สุดท้ายก็ย้อนกลับมาสู่ตัวคุณ
ทุกคนมีหน้าที่ของตนเอง มีกรอบการทำงานของตนเอง … มีสิ่งซึ่งต้องกระทำอยู่
แต่อย่าเป็นทุกข์กับมัน
หากคุณเป็นครู คุณสอนตามบรรทัดฐานที่ถูกต้องแล้ว … หากลูกศิษย์ ของคุณ ไม่สามารถพัฒนาไปสู่กรอบที่คุณตั้งเป้าไว้ได้(ไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่คุณควบคุมได้) ก็จงเข้าใจว่าคุณทำดีที่สุดแล้วตามกรอบอำนาจหน้าที่ที่คุณมีอยู่ … ก็เท่านั้น อย่าไปทุกข์กับมัน
คุณพยายามได้ พัฒนาได้ คิดหาสิ่งดีๆใหม่ๆ วิธีการดีๆใหม่ๆ ได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณควรทำ
คุณทำได้ เท่าที่คุณทำได้ นั่นเอง
อย่าไปทุกข์กับมัน
…
เมื่อสิ่งใหญ่โตที่เกิดขึ้นในโลกนี้เกิดจากกลไกเล็กๆจำนวนมากซึ่งก็คือบุคคลในแต่ละคนบนใบโลกนี้ที่ช่วยกันผลักดันไป หาก กลไกผลักดันไปในทิศทางที่แย่ คุณก็เกิดทุกข์ตามจุดย่อยๆต่าง จนเกิดทุกข์ขนาดมหึมาในสังคม … ในทางกลับกัน หากแต่ละเฟืองที่ผลักดันกันไปไม่สร้างความทุกข์ให้แก่กันและกัน ไม่สร้างความทุกข์ในภาพรวม ไม่สร้างความทุกข์ในสังคมโลก … โลกเราก็ไม่เป็นทุกข์
…
เมื่อคุณเข้าใจโลก เข้าใจทุกข์ ผมก็หวังว่าคุณจะเป็นทุกข์น้อยลง
เมื่อผู้คนเป็นทุกข์น้อยลง … สร้างทุกข์ให้แก่กันน้อยลง … ผมก็ได้อยู่ในสังคมที่เป็นทุกข์กันน้อยลง
นี่คือความหวังของผม ครับ
จบครับ
| Create Date : 26 มีนาคม 2550 |
| Last Update : 26 มีนาคม 2550 10:56:16 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 400 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [