Bloggang.com : shalita2022 - Dong Yi / ทงอี --- รวบรวมความเศร้าสะเทือนใจ 4

Bloggang.com : weblog for you and your gang

You Are My Sunshine

Dong Yi / ทงอี --- รวบรวมความเศร้าสะเทือนใจ 4

รวบรวมฉากสะเทือนใจ

*****
“นี่มันเรื่องอะไรกันทงอี หรือว่าเจ้าเคยรู้จักกับหัวหน้าของกลุ่มคอมเกคนนั้นจริงๆ ใช่รึเปล่า
ไม่จริง ไม่มีทางเป็นอย่างนั้น ทั้งหมดนี้ ต้องเป็นความเข้าใจผิดแน่ๆ เจ้ารีบพูดมาสิ
ทำไมเจ้าไม่อยู่ในวังแต่มาอยู่ที่นี่ ทำไมถึงรู้จักกับนักโทษ เจ้ามาทำอะไรกันแน่ ทงอี”

“หม่อมฉันเคยจะกราบทูลเรื่องทั้งหมดแล้วเพคะ เรื่องทุกอย่างที่ปิดบังพระองค์มานาน
แต่ตอนนี้ ทุกอย่างคงจะสายเกินไปแล้วเพคะฝ่าบาท”
*****

*****
“หม่อมฉัน ความจริง หม่อมฉันไม่ใช่ชอนทงอีเพคะ เชยอวอน
คนคนนี้ คือพ่อของหม่อมฉันที่ตายไป เชทงอี คือชื่อที่หม่อมฉันปิดบังมานานแล้วเพคะ
หม่อมฉันไม่ใช่ทาสที่หลบหนี แต่หม่อมฉันโตในหมู่บ้านพันเป็นลูกสาวของสัปเหร่อ
เป็นลูกสาวของหัวหน้ากลุ่มคอมเกที่ถูกฆ่าในปี ซินยู พ่อของหม่อมฉัน
ก็คือหัวหน้ากลุ่มคอมเก พี่ชายที่ตายไปก็เป็นสมาชิกกลุ่มคอมเก และเรื่องนี้
เรื่องนี้เพคะฝ่าบาท มันก็คือ อดีตที่หม่อมฉันไม่อาจจะกราบทูลพระองค์ได้
หม่อมฉันไม่สามารถนิ่งดูดายความตายของเค้าได้ ถึงพยายามทำทุกอย่าง
เพื่อจะช่วยให้พวกเค้าหนีรอดไปจากเมืองหลวง
ฝ่าบาท หม่อมฉันยินดีรับโทษทัณฑ์ทุกอย่างเพคะ แต่ว่านางในในตำหนักหม่อมฉัน
ไม่มีใครรู้เรื่องนี้แม้แต่คนเดียว แม้แต่ท่านแม่ทัพองครักษ์
รวมถึงนางในในฝ่ายตรวจการทุกคน ดังนั้นได้โปรด อย่าได้ลงโทษ....”
ทงอีพูดยังไม่ทันจบ พระเจ้าซุกจงก็ตะโกนเสียงดัง

“พอแล้ว หยุดพูดสักที ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว อย่าพูดอะไรอีกแม้แต่คำเดียว
เจ้ายินดีรับโทษทุกอย่าง เจ้าทำได้ยังไง พูดคำที่โหดร้ายอย่างนี้กับข้าเหรอ
เจ้าทำได้ยังไง ...ข้าหลวงฮัน!”

“พะ พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”

“พาพระสนม พาพระสนมออกไป เชิญพระสนมกลับตำหนักไปเดี๋ยวนี้!”
*****

*****
“ข้าได้ฟังเรื่องของพ่อเจ้าแล้ว ในตอนนั้นเค้าต้องการจะทำอะไร แล้วทำไมเค้าถึงต้องตาย
นั่นไม่ใช่ความผิดของเจ้า เรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของพระราชาอย่างข้า
นานแล้วที่เจ้าอยากจะบอกความจริงเรื่องนี้กับข้า แต่ว่าข้า ข้าไม่ยอมให้เจ้าพูดเอง”

“ฝ่าบาท”

“เพราะฉะนั้น ที่เจ้าต้องปิดบังเป็นความผิดของข้า คนที่ทำให้ชนชั้น
ต่ำต้องถูกให้ร้าย เป็นความผิดของพระราชาอย่างข้า ดังนั้น เรื่องนี้ข้าจะจัดการเอง
ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าถูกทำร้ายเด็ดขาด ดังนั้นทงอีเจ้า...”

“หม่อมฉัน หม่อมฉันช่วยเหลือกลุ่มคอมเก รู้ทั้งรู้ว่ากลุ่มคอมเกก่อตั้งขึ้น
แต่กลับไม่ยอมบอกไป หม่อมฉันยังช่วยหัวหน้ากลุ่มคอมเกหลบหนีเพคะ
ถึงท่านพ่อหม่อมฉันจะถูกใส่ร้าย แต่เรื่องนั้นก็ไม่สามารถปิดบังได้หรอกเพคะ
ทุกคนรู้ความจริงเรื่องนี้ดี”

“เพราะฉะนั้น ข้าถึงต้องการจะให้เจ้าพูดโกหก เข้าใจรึเปล่า เจ้าแค่บอกว่าเจ้าช่วยเหลือเพื่อน
ตอนเด็กเท่านั้น เจ้าไม่รู้ว่าเค้าเป็นหัวหน้ากลุ่มคอมเก เป็นเพราะคนคนนั้นมาหลอกลวงเจ้า
เค้ามาเพื่อหลอกใช้เจ้า เจ้าไปที่นั่นโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

“ฝ่าบาท”

“แล้วที่เหลือ ข้าจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้เอง ดังนั้น..”

“หม่อมฉันทำอย่างนั้นไม่ได้ ฝ่าบาทจะให้หม่อมฉันพูดโกหกต่อหน้าทุกคนได้ยังไงกันเพคะ..
แล้วผู้คนจะวิจารณ์กันยังไง ทั้งขุนนางและประชาชนจะพูดถึงเรื่องนี้ยังไง ไม่ได้หรอกเพคะ
จะทำอย่างนั้นไม่ได้ หม่อมฉันจะให้ร้ายฝ่าบาท เพียงเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอดไปได้
ยังไงกันเพคะฝ่าบาท ฝ่าบาททรงเป็นพระเจ้าแผ่นดินนะเพคะ”

“ไม่เป็นพระราชาก็ไม่เป็นไร เจ้าไม่เข้าใจเหรอ ข้าไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้นเลย
ขอแค่ให้ข้าปกป้องเจ้า ขอแค่ปกป้องเจ้าได้ ต่อให้ข้าขึ้นชื่อ..ว่าเป็นพระราชาเหลวแหลก
ข้าก็ไม่กลัว เรื่องพวกนั้นน่ะ ข้าไม่สนใจเลยสักนิด ใช่ ข้าเกิดมาในวังหลวง
เกิดมาเพื่อเป็นพระราชา และเป็นพระราชามาตลอด ข้าเองก็ไม่คิดว่าข้าจะเป็นแบบนี้ได้
แต่จะให้ข้า ให้ข้าต้องเสียเจ้าไป ข้าคงทนไม่ได้ ทงอี ถือว่าข้าขอร้องเจ้าก็ได้
ทงอี ข้าขอร้องล่ะนะ เจ้ายอมปิดบังเรื่องทั้งหมดนี้ได้มั้ย เรื่องพวกนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเจ้า
ทงอี ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน”
*******

*****
“ทำไมเจ้าทำแบบนี้ เจ้าทำแบบนี้กับข้าได้ยังไง สารภาพทุกอย่าง เจ้าไม่รู้เหรอว่า
เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่แค่ไหน เมื่อไหร่ที่เจ้ายอมรับผิด ก็ไม่สามารถดิ้นหลุดอีก
นอกจากเจ้าจะต้องตาย ไม่งั้นพวกขุนนางไม่มีทางปล่อยเจ้าแน่”

“เรื่องนี้หม่อมฉันทราบเพคะ แต่ยังมีสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าชีวิตของหม่อมฉัน
ชีวิตของนางในที่ถูกจับไปโดยไม่มีความผิด แล้วก็ฝ่าบาท..”

ทงอีพูดยังไม่จบ พระเจ้าซุกจงก็เปล่งเสียงดัง “ข้าหรือ..อย่าบอกนะว่าทำเพื่อข้า”

“ฝ่าบาท”

“ถ้าเจ้าคิดอย่างนั้นจริง ถ้าเจ้านึกถึงข้าสักนิดจริง เจ้าก็ไม่ควรทำแบบนี้
เจ้าควรจะ...ให้ข้าเลือกทิ้งราชบัลลังก์ หนีจากที่นี่ไปกับเจ้า จะให้ข้าลงโทษเจ้า
ด้วยมือข้า ข้าไม่มีวันทำลงหรอก เข้าใจรึเปล่า ข้าไม่มีวันทำแบบนั้นแน่”

******

*****
“ลูกแม่ ...แม่อยู่นี่แล้ว ลืมตามามองแม่สิลูก ลืมตาขึ้นมาสิ ลืมตามามองแม่สิลูก
ลูกแม่ ๆ ลืมตามามองแม่สิ ทำไมไม่ยอมลืมตาล่ะ ..ลูกแม่ ลืมตาขึ้นมามองแม่
ลืมตาขึ้นมาสิ แม่อยู่ตรงนี้แล้ว ลูกแม่ ...ใครก็ได้ ตามหมอหลวงมาที
ช่วยไปตามหมอหลวงมาที ลูกแม่ ...”
*****

*****
ทงอีไปนั่งเสียใจที่ศาลบรรพชนตลอดทั้งวัน พระเจ้าซุกจงเสียพระทัยมากเรื่องที่สิ้นพระโอรส
และเข้าใจความรู้สึกของทงอีดีจึงเสด็จไปหา ก็เห็นทงอีกำลังร้องไห้ลูบไล้เสื้อของโอรสอยู่

“หม่อมฉันกำลังเย็บชุดครบหนึ่งชันษาให้องค์ชาย คิดว่าจะให้ใส่ในวัน..ครบรอบหนึ่งชันษา
หม่อมฉันไม่เคยนึกเลยว่า จะต้องเสียลูกไปกะทันหันอย่างนี้”

“ทงอี”

“ฝ่าบาท ขอให้หม่อมฉัน ขอให้หม่อมฉันพักได้มั้ยเพคะ หม่อมฉันไม่อยาก
ต้องสูญเสียสิ่งที่รักไปอีกแล้ว พี่ชอนซูกำลังจะถูกเนรเทศ แคดอราก็น่าจะถูกประหารชีวิต
หม่อมฉันสูญเสียทุกคนไปหมดแล้ว แถมยังต้อง..ฝ่าบาท ทราบมั้ยเพคะ
ว่าฝ่าบาทมีความสำคัญมากแค่ไหน ในหัวใจของหม่อมฉัน
ดังนั้นโปรดอย่าให้หม่อมฉันต้องทนเห็นฝ่าบาทต้องมา..ปวดพระทัยเพราะหม่อมฉันอีก
พระองค์จะทำเพื่อหม่อมฉันได้ไหมเพคะ?”

******

******
ใต้เท้าซอแสดงความรับผิดชอบในเรื่องนี้จึงยื่นหนังสือลาออกต่อพระราชา

“หนังสือลาออกพ่ะย่ะค่ะ ความจริงเรื่องพระสนมซุกวอน กระหม่อมรู้ดีทุกอย่างแต่แรก
แต่ที่ไม่สามารถสารภาพกับฝ่าบาทได้ ก็เพื่อจะอยู่ปกป้ององค์ชาย
แต่ว่าตอนนี้กระหม่อมคงไม่มีความจำเป็นต้องทำอีก”

“เจ้าเลยมาลาออกเพื่อขอรับโทษสินะ คงทรมานเหมือนกันสินะ
ออกไปก่อนเถอะท่านแม่ทัพ ข้าไม่รับหนังสือของเจ้าหรอก”

“ฝ่าบาท”

“อย่าให้ข้าต้องทำแบบนั้น กับเจ้าด้วยมือข้าเอง ข้าสูญเสียสิ่งที่มีค่าทุกอย่างไป
ต้องสูญเสียองค์ชาย และต้องเสียแม้แต่พระสนมซุกวอนไป เจ้ารู้ไหม
ทงอีนางพูดกับข้าไว้ว่ายังไง แค่สูญเสียองค์ชายก็เจ็บปวดมากพออยู่แล้ว
นางจึงขอว่าอย่าให้นางต้องเห็นข้ามาเจ็บปวดเพราะนางอีกเลย ที่จริงข้ารู้ดี ว่าข้าเห็นแก่ตัว
เพราะข้าไม่อยากจะเสียนางไป เลยรั้งนางไว้ให้นางต้องแบกรับความกดดันทุกอย่าง”

“ฝ่าบาท”

“นั่นสิ คงถึงตาข้าแล้ว ข้าจะต้องอดทนบ้าง แต่ข้าก็ไม่มั่นใจเลยว่าข้าจะทนได้รึเปล่า
ถ้าไม่มีนางอยู่เคียงข้าง ข้าจะมีชีวิตต่อไปได้ไหม?”

*****

*****
“....นอกจากนี้ ผู้คุมองครักษ์ชาชอนซู ต้องโทษปิดบังฐานะ จึงลงโทษให้เนรเทศ
ไปอยู่ยังชายแดน..คนสุดท้าย..พระสนมซุกวอนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวทุกอย่าง
มีความผิดฐานปิดบังฐานะ และมีความผิดฐานช่วยให้หัวหน้ากลุ่มคอมเกหลบหนี
ดังนั้น ความผิดของพระสนมซุกวอนจึงไม่อาจอภัยได้ แต่ว่าเห็นแก่ที่พระสนมเพิ่งสูญเสีย
องค์ชาย ข้าจึงให้ยกเว้นโทษตายไว้ จากนี้ ให้นางคงไว้เพียงชื่อ และตำแหน่งฐานันดร
เอาไว้เท่านั้น แต่สิ่งที่ได้ตามตำแหน่ง ให้ริบกลับคืนมาทั้งหมด และขับนางออกไป
...ใช้ชีวิตอยู่นอกวัง.... และข้าจะไม่พบกับสนมซุกวอนอีกต่อไป”

*****

*****
“เราสองคนหนีไปด้วยกันเถอะนะทงอี ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วหนีไปด้วยกัน”
พระเจ้าซุกจงตรัสกับทงอี

“ฝ่าบาท”

“เหอะ จริงอยู่ เจ้าคงต้องบอกว่าไม่ เพราะข้าเป็นพระราชา ข้าต้องเป็นพระราชาต่อไป
แต่ว่า ในฐานะคนธรรมดาคนนึง ขาดเจ้าไป.. ข้าจะอยู่ยังไง ทำไม ทำไมต้องทำให้ข้า
เป็นแบบนี้ ทำไมต้องให้ข้า ไม่ได้เห็น หรือว่าสัมผัสเจ้าไม่ได้ ทำไมต้อง..
ให้ข้าทนทุกข์เหมือนอยู่ในกองเพลิงแบบนี้ด้วย ข้าก็เลย..ข้าก็เลยมาถึงที่
นี่เพื่อจะบอกกับเจ้าว่าตอนนี้ข้ารู้สึกน้อยใจเจ้าที่สุด อีกอย่างนึง ข้าจะมาบอกว่า
... ข้าคิดถึงเจ้ามาก..”

****

*****
“ฝ่าบาท ทรงเจ็บปวดขนาดนี้เลยหรือเพคะ ทรงเจ็บปวดพระทัยจนถึงขนาดซูบผอมลง
ไปเยอะ โปรดประทานอภัยให้หม่อมฉันด้วย ได้โปรด โปรดประทานอภัยให้หม่อมฉันด้วย"

*****

*****
“กึม ลูกแม่ นี่เป็นชื่อที่เสด็จพ่อทรงตั้งให้เจ้า เจ้ารู้รึเปล่า..กึม..
เสด็จพ่ออยากจะให้เจ้าเป็นเหมือนแสงที่สว่างไสว ลูกแม่...
อย่าได้ลืมพระประสงค์นะ ทรงอยากให้เจ้าเป็นแสงที่ส่องสว่างให้เหล่าผู้คนในทุกชนชั้น
แม้แต่ผู้ที่อยู่ต่ำที่สุด”

*****

To be continued...

เครดิต: รูป จากกระทู้รายงานสดทงอี, //blog.naver.com/mbcdong2 เเละ
บทละครจาก นิยายเดลินิวส์ ค่ะ

Create Date : 29 กันยายน 2554

Last Update : 9 พฤษภาคม 2555 17:59:55 น.

2 comments

Counter : 4029 Pageviews.