Bloggang.com : hathairat2011

พระองค์ทรงเข้าพิธีอภิเษกสมรสกับพระนางมารี-เทเรสแห่งสเปน (พ.ศ. 2181-พ.ศ. 2226) พระธิดาของพระเจ้าฟิลิปป์ที่ 4 แห่งสเปน กับพระนางเอลิซาเบธ แห่งฝรั่งเศส (พ.ศ. 2145 - พ.ศ. 2187) ทรงมีโอรสธิดารวมห้าพระองค์

:เจ้าชายหลุยส์แห่งฝรั่งเศส (พ.ศ. 2204 - พ.ศ. 2254) ผู้ได้รับการแต่งตั้งเป็นมกุฎราชกุมาร

:เจ้าหญิงมารี-เทเรส (พ.ศ. 2210 - พ.ศ. 2215)

:เจ้าหญิงอานน์-เอลิซาเบธ (พ.ศ. 2205 พ.ศ. 2205)

:เจ้าชายหลุยส์แห่งฝรั่งเศส (พ.ศ. 2210 - พ.ศ. 2226)

:เจ้าหญิงมารี-อานน์ (พ.ศ. 2207 - พ.ศ. 2207)

พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 มีพระสนมมากมาย ในจำนวนนั้น รวมถึงหลุยส์ เดอ ลาวาลแยร์, อองเจลลิง เดอ ฟงตองจ์, มาดามเดอร มงต์เตสปอง และ มาดามเดอมังเตอนง (ผู้ซึ่งพระองค์ได้ทรงอภิเษกสมรสด้วยอย่างลับๆ ภายหลังการสิ้นพระชนม์ของราชินี ในปี พ.ศ. 2227) ในวัยรุ่น พระองค์ได้ทรงรู้จักกับหลานสาวของพระคาร์ดินัลมาซารัง ชื่อมารี มองซีนี ความรักแบบเพื่อนของทั้งสองถูกขัดขวางโดยพระคาร์ดินัล ผู้ประสงค์ให้พระองค์อภิเษกสมรสกับราชนิกูลของประเทศสเปนเพื่อผลประโยชน์ของฝรั่งเศส และของตัวพระคาร์ดินัลเอง คนมักจะพูดกันว่านางสาวเดอ โบเวส์โชคดีมากที่ไม่ได้เข้าพิธีอภิเษกสมรสกับพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แต่นักประวัติศาสตร์หลายคนก็ยังกังขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่างไรก็ดี พระเจ้าหลุยส์ยังทรงมีสัมพันธ์เป็นเวลายาวนานอีกกับเด็กสาวพนักงานซักรีดของพระราชวังลูฟ ด้วยความเจ้าชู้ของพระองค์ ต่อมาภายหลังได้มีรับสั่งให้สร้างบันไดลับไว้มากมายในพระราชวังแวร์ซาย เพื่อจะได้สเด็จไปหาพระสนมของพระองค์ได้สะดวก ความสัมพันธ์ดังกล่าวทำให้พวกเคร่งศาสนากลุ่มหนึ่งไม่พอใจโบสซุเอด์ กับมาดาม เดอ มังเตอนง จึงพยายามชักชวนให้พระองค์หันกลับมาสู่ความทรงคุณธรรมอีกครั้ง ซึ่งทำคนทั่วไปรู้สึกถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไปของพระราชวังแวร์ซายได้ แต่ก็ทำให้ผู้บันทึกประวัติหลายคนรู้สึกเสียดาย

ปัญหาเรื่องพระพลานามัยที่ทรุดโทรมและปัญหาการหารัชทายาท ทำให้เกิดบรรยากาศเศร้าสลดขึ้นในช่วงปลายรัชสมัย พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 พระองค์ต้องสูญเสียพระโอรส เจ้าชายหลุยส์แห่งฝรั่งเศส (มกุฎราชกุมาร) ไปในปี พ.ศ. 2254 ในปีถัดมา ดยุคแห่งบูกอญจ์ ผู้เป็นพระราชนัดดา พร้อมด้วยโอรสองค์โตของดยุคพระองค์นี้ก็ได้สิ้นพระชนม์ลงอีกด้วยโรคฝีดาษ องค์มกุฎราชกุมารมีพระโอรสอีกสององค์ ซึ่งหนึ่งในนั้นได้เป็นกษัตริย์ของสเปนภายใต้พระนามว่าฟิลลิปเปที่ 5 แห่งสเปน เป็นผู้ซึ่งปฏิเสธสิทธิในการขึ้นครองบัลลังก์ฝรั่งเศสที่สืบเนื่องมาจากสงครามชิงบัลลังก์ในสเปนภายใต้สนธิสัญญาอูเทรชต์ ต่อมาในปี พ.ศ. 2257 ดยุคแห่งแบรี โอรสอีกพระองค์หนึ่งของมกุฎราชกุมารก็สิ้นพระชนม์ลงอีกด้วย ราชนิกูลชายผู้สืบเชื้ออย่างถูกต้องจากพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ในขณะนั้นจึงได้แก่ดยุคแห่งอองจู พระโอรสองค์รองของเจ้าชายแห่งบูกอญจ์ ผู้เป็นเหลนของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ประสูติเมื่อปี พ.ศ. 2253 แต่ก็เป็นเด็กชายผู้มีพลานามัยเปราะบาง นอกเหนือจากดยุคแห่งอองจูผู้ซึ่งได้รับตำแหน่งมกุฎราชกุมารแล้ว ก็มีเจ้าชายผู้สืบเชื้อสายโดยตรงจากพระองค์อยู่อีกไม่มากในสายมารดาอื่น พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 จึงทรงตัดสินพระทัยสร้างความแข็งแกร่งให้แก่ราชวงศ์ด้วยการมอบสิทธิ์การขึ้นครองบัลลังก์ให้แก่เจ้าชายอีกสองพระองค์ด้วยเช่นกัน ได้แก่เจ้าชายหลุยส์ ออกุสต์ เดอ บูร์บง ดยุคแห่งเมน และเจ้าชายหลุยส์ อเล็กซองเดรอ เคาท์แห่งตูลูส พระโอรสอันชอบธรรมสองพระองค์ที่ประสูติแต่มาดาม เดอ มงต์เตสปอง

ครอบครัวพระเจ้าหลุยส์ที่ 14

พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2258 ด้วยโรคติดเชื้อจากแผลกดทับ พระองค์ได้ทรงประกาศก่อนสิ้นพระทัยว่า"ข้าจะไปแล้ว แต่รัฐของข้าจะคงอยู่ตลอดไป" รัชสมัยของพระองค์กินเวลา 72 ปี กับ 100 วัน พระศพถูกฝังไว้ที่บาซิลิก ซังต์ เดอนี ซึ่งหลุมพระศพนี้ถูกบุกรุกทำลายในช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศสในกาลต่อมา ดยุคแห่งอองจู เหลนของพระองค์ผู้มีพระชนม์เพียงห้าชันษาได้ขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์พระองค์ต่อมา ภายใต้พระนามว่าพระเจ้าหลุยส์ที่ 15 แห่งฝรั่งเศส โดยมีเจ้าชายฟิลิปป์ ดยุคแห่งออร์เลอง พระนัดดาของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 เป็นผู้สำเร็จราชการตลอดช่วงที่กษัตริย์ยังทรงพระเยาว์

การเมืองการปกครอง

พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 กับองค์รัชทายาท

ช่วงรัชสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 นั้นโดดเด่นด้วยการรังสรรค์วัฒนธรรมชั้นสูงของฝรั่งเศส ภาษาฝรั่งเศสได้กลายเป็นภาษาของคนชั้นสูง และภาษาทางการทูตในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 17 และ คริสต์ศตวรรษที่ 18 โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศรัสเซีย

ในปี พ.ศ. 2217 รัฐบาลฝรั่งเศสได้ซื้อหมู่เกาะมาร์ตีนีก มาจากบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งที่ยึดเกาะนี้มาได้ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2178 ในปี พ.ศ. 2232 พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ได้ทรงประกาศ"กฎดำ" ที่ให้อนุญาตให้มีทาสได้ในดินแดนอาณานิคม ผู้ที่ชื่นชมพระองค์ได้มองกฎดำนี้ว่าเป็นกฎที่ทำให้มีการค้าทาสอย่างถูกต้องตามกฎหมาย เพื่อจะได้จำกัดการกระทำทารุณกรรมต่อทาส และมอบสถานภาพทางสังคมให้แก่ทาส ซึ่งก่อนหน้านี้ เป็นได้เพียงทรัพย์สมบัติโดยตรงของเจ้าของทาส เฉกเช่นสิ่งของเครื่องใช้ และด้วยกฎนี้ พวกทาสสามารถมีสิทธิ์เป็นเจ้าของทรัพย์สินได้ในจำนวนจำกัด มีสิทธิ์เกษียณอายุเมื่อถึงวัยชรา มีสิทธิ์ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีจากเจ้าของ และได้รับอาหารที่ดี กฎดำจึงกลายเป็นกรอบของสนธิสัญญาทาสในสมัยนั้น

พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ทรงเป็นที่รักและเคารพของประชาชนชาวฝรั่งเศส จากการที่พระองค์ทำให้ประเทศเกรียงไกรและแผ่ขยายอาณาเขตไปเป็นอันมาก อย่างไรก็ดี การตกอยู่ในภาวะสงครามตลอดเวลาทำให้รัฐต้องขาดดุล และต้องเก็บภาษีอากรจากชาวไร่ชาวนาเพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก อเล็กซิส เดอ ทอกเกอร์วิลล์ นักประวัติศาสตร์ฝรั่งเศสได้แสดงความเห็นว่า การที่พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 เปลี่ยนพวกชนชั้นสูงให้กลายเป็นข้าราชบริพารธรรมดา รวมทั้งยังเข้าพวกกับผู้ดีใหม่ที่สามารถแสดงความคิดเห็นได้แต่ไม่ให้มีอำนาจทางการเมือง มีส่วนผลักดันให้เกิดความไม่มั่นคงในสเถียรภาพทั้งทางด้านการเมือง เศรษฐกิจ และสังคมในเวลาต่อมา และเป็นชนวนก่อให้เกิดการปฏิวัติฝรั่งเศสในที่สุด

ในช่วงต้นของรัชสมัย ประเทศมหาอำนาจในยุโรปอีกประเทศหนึ่งคือประเทศสเปนในขณะที่สหราชอาณาจักร โดยเฉพาะอังกฤษ ได้กลายเป็นประเทศมหาอำนาจในช่วงปลายรัชสมัยของพระองค์

พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ทรงครองราชย์ตรงกับช่วงระหว่างรัชสมัยของสมเด็จพระเจ้าปราสาททอง สมเด็จเจ้าฟ้าชัย สมเด็จพระศรีสุธรรมราชา สมเด็จพระนารายณ์มหาราช สมเด็จพระเพทราชา สมเด็จพระสรรเพชญ์ที่ 8 (พระเจ้าเสือ) และ สมเด็จพระเจ้าสรรเพชญ์ที่ 9 (พระเจ้าท้ายสระ) แห่งสมัยอยุธยา

เฮย์เรดดิน บาร์บารอสซ่า หรือ บาร์บารอสซ่า เฮย์เรดดิน ปาชา เกิดในปี ค.ศ. 1470 บนเกาะเลซวอส หมู่บ้านปาลัยโอคิปอส เขาเป็นชาวตรุกีโดยกำเนิด แม่ของเขาเป็นชาวคริสเตียน จากไมทิลินี่ เคยเป็นแต่งงานกับนักบุญออร์ทอด็อกซ์ แต่หย่าร้างกัน ส่วนพ่อของเขาเป็นชาวตุรกี เมื่อพบรักกับแม่ของเขา ก็เริ่มซื้อเรือและทำธุรกิจคค้าขายสินค้าต่างๆ เขามีพี่น้องทั้งหมด 6 คน ลูก ๆ ทุกคนต่างช่วยพ่อแม่ทำงานอย่างขยันขันแข็ง

เมื่อโตขึ้นลูกชายทั้ง 4 คนได้เริ่มต้นอาชีพนักเดินเรือ ซึ่งอยู่ในสังกัดของกองทัพเรือ และการค้าขายทางเรือระหว่างประเทศ พี่คนโตดูเหมือนจะเจริญก้าวหน้าในหน้าที่มากที่สุด และได้มีเรือเป็นของตัวเองก่อนใคร แต่ในตอนเริ่มต้นทุกๆคนเริ่มจากการเป็นกะลาสีเรือ และกลายมาเป็น Privateer (โจรสลัดที่รัฐบาลให้ความอุปถัมภ์ในการปล้นสะดมเรือของประเทศข้าศึก) ที่ล่องเรืออยู่แถบทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ซึ่งอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของ อัศวินฮอสปิทัลเลอร์ ผู้ปกครองเกาะแห่งหนึ่งในแถบนั้น และในช่วงนี้เอง ทำให้บาร์บารอสซ่าเริ่มมีชื่อเสียงมากยิ่งขึ้น

บาร์บารอสซ่า หรือที่รู้จักกันในกลุ่มบาร์บารี่ คอร์แซร์ หรือโจรสลัดบาร์บารี่ เป็นกลุ่มโจรสลัดมุสลิมที่ก่อความไม่สงบในบริเวณแอฟริกาเหนือ ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 11 จนถึง 19 (ในช่วงสงครามครูเสดด้วยเช่นกัน) บาร์บารอสซ่าได้ปักหลักอยู่ที่เมืองต่าง ๆ และมักขัดขวางรวมทั้งโจมตีเรือของพวกยุโรปตะวันตก และจับชาวคริสเตียนเป็นทาสเพื่อขายให้กับชาวอิสลามในบริเวณนั้น

การโจมตีของโจรสลัดบาร์บารี่นั้นรุนแรงจนทำให้ผู้คนละทิ้งจากบริเวณชายฝั่งต่างๆ ระหว่างช่วงที่อาละวาด พวกเขาได้จับพวกยุโรปรวมล้านคนไปเป็นทาส และแน่นอนโจรสลัดบาร์บารี่ที่โด่งดังที่สุดคือ พี่น้องบาร์บารอสซ่า และอรุจ (พี่ชายของเขา) นอกจากจะโด่งดังที่สุดแล้ว ยังเป็นผู้ที่ร่ำรวยที่สุดอีกด้วย นอกจากเคราสีแดงที่เป็นสัญลักษณ์เฉพาะตัวของบาร์บารอสซ่า จนทำให้ได้สมญานามว่า "เคราแดง" แล้วยังมีอีกหนึ่งสัญลักษณ์ที่บ่งบอกถึงความเป็นบาร์บารอสซ่านั้นก็คือ "Sanjak" หรือ "ธงโจรสลัดของเฮย์เรดดิน บาร์บารอสซ่า" พื้นธงจะเป็นสีเขียว และมีรูปดวงดาวสีขาวอยู่เป็นสัญลักษณ์ที่บ่งบอกถึงความเป็นชาวยิว ซึ่งใช้กันอยู่ในอิสราเอลในปัจจุบัน และมีสัญลักษณ์ของชาวอิสลามที่รู้จักกันว่าเป็น "จอมโจรแห่งโซโลมอน" เคยใช้กันอย่างกว้างขวางในอนาโตเลีย บาร์บารอสซ่า ปลดเกษียณตัวเองอย่างเงียบสงบที่เมืองคอนสแตนติโนเปิล ในปี ค.ศ.1545 และให้ลูกชาย ฮะซัน ปาชา เป็นผู้สืบทอดหน้าที่ต่อจากเขา หลังจากนั้น 1 ปี เขาเสียชีวิตลงในปราสาทที่เขาสร้างไว้ริมทะเล และมีการจัดพิธีกรรมทางศาสนาที่ข้าง ๆ ท่าเรือทางฝั่งอิสตันบูล

ในปี ค.ศ. 1944 ได้มีผู้ที่ศรัทธาในตัวบาร์บารอสซ่า และสร้างอนุสรณ์สถานเป็นเครื่องระลึกถึงเฮย์เรดดิน บาร์บารอสซ่าผู้ยิ่งใหญ่ในอิสตันบูลเช่นกัน