|
|
|
ทอน 30 ทอน 70.....
ผมเดินเข้าร้านขายยา ตอนหัวค่ำเพื่อซื้อยาชงสมุนไพรไปฝากแม่ เมื่อเดินเข้าไปในร้านคนขายยาที่เป็นผู้หญิงสวยๆหน่อยแต่เจ้าเนื้อนิดๆ ยืนสลึมสลืออยู่ที่หน้าตู้กระจกหันมาถามผมว่า จะเอาอะไร ผมบอกไปว่าอยากได้ยาชงสมุนไพรยี่ห้อนี้ครับ ว่าแล้วก็ชี้ไปที่สินค้า เธอพูดอะไรไม่รู้งึมงำๆ เดินไปหยิบออกมาให้ผม แล้วก็พูดกับผมแบบร่าเริงผิดปกติมนุษย์มากๆ ว่า 60 บาทค่ะ แต่ถ้าน้องอยากซื้อยาลดน้ำหนัก ที่ร้านพี่ก็มีขายนะ นี่พี่ใช้อยู่หายไปเป็น 10 โลแล้ว ไม่โทรมด้วยนะ ผมยิ้มแล้วบอกไปว่าไม่เป็นไรครับ ยื่นเงินไปให้เธอ 500 บาท เธอทอนกลับมา 440 ผมเดินออก ยังไม่พ้น 10 ก้าว แม่ผมโทรมาพอดี บอกผมว่า เอาเป็นแบบเม็ดนะ ไม่เอาแบบชงนะ ผมก็เลยหมุนตัวเดินกลับไปที่ร้านขายยาอีกที
เมื่อเข้าไปในร้านเธอทำหน้าเหมือนเพิ่งเคยเห็นหน้าผมครั้งแรก ผมเลยบอกไปว่าเพิ่งออกไปเมื่อกี้ไง เธอจำได้ ผมบอกว่าผมจะมาเปลี่ยนเป็นแบบเม็ดครับ เธอรีบไปหยิบมาให้แล้วก็พูดงึมงำๆคนเดียวเหมือนเดิม ผมว่าเธอน่ากลัวนิดๆนะ เมื่อหยิบมาให้ เธอบอกว่า ผมต้องให้เธออีก 30 บาท ผมยื่นแบงค์ 100 ให้เธอ และเธอทอนมา 30 ผมมองที่มือตัวเอง แล้วก็บอกไปว่าคุณทอนผิดนะ เธอมองผมมองเงินแล้วหัวเราะแบบบ้าๆใส่ ตายแล้วน้องโทษที เออ ใช่สิเนอะ พี่ต้องให้น้อง 30 นี่หว่า ผมงง ก็คุณก็เห็นอยู่นี่ ว่านี่มัน 30 คุณต้องทอนผม 70 ต่างหาก เธอมองหน้าผมแบบครุ่นคิดนิดนึง เออ ใช่ๆ ต้องให้น้อง 70 หนิ.. ว่าแล้วก็ขอโทษผมใหญ่ ผมยื่นเงิน 30 ให้เธอ เธอหัวเราะแบบบ้าคลั่งมากๆ แล้วก็พูดอะไรไม่รู้ บลาๆๆๆ ผมคิดในใจว่าอีนี่ต้องบ้าแน่ๆ เธอเปิดที่ทอนตังค์แบบอิเล็คทรอนิคออกมา วางเงินลงไปแล้วก็หยิบเงินขึ้นมาให้ผม เอ้าน้องตอนนี้เราหายกันแล้วนะ ผมรับเงิน ยิ้ม.....หุบยิ้ม นี่มัน 30 บาทนี่หว่า
เอ่อ พี่ครับ พี่ทอนผิดอีกแล้วครับ ต้อง 70 สิครับ เธอมองผม แล้วหยุดไปนิดนึง แล้วก็หัวเราะออกมาอีก โอย กูชักอยากบ้ากับอีนี่จริงๆแล้วนะ..... เธอรับเงินผมกลับไปอีกที พูดอะไรไม่รู้เร็วๆรัวๆฟังไม่ทัน หยิบเงินมาให้ผม 70 บาท แล้วบอกกับผมว่า โอเคน้องนี่เราหายกันแล้วนะ นี่ 30 บาท เราหายกันแล้วนะ
ผมมองในมือผม นี่มัน 70 บาทนะ เป็นจำนวนเงินที่ถูกต้องแล้ว แต่ผมควรจะอธิบายให้เธอเข้าใจดีไหม ว่านี่มันไม่ใช่ 30 บาทแล้วหายกัน นี่มันคือ 70 บาทแล้วหายกัน ยืนคิดนิ่งๆ มือกำตังค์ไว้ 5 วินาทีได้ ตัดสินใจไม่อธิบายดีกว่า กูว่า กูรีบไปจากอีนี่ดีกว่า เดินออกไปอย่างเร็วเลยนะ คิดในใจว่าจะกลับไปบอกน้องสาวว่า ถ้ามึงอยากผอมให้จำกัดอาหารกับออกกำลังกาย อย่ากินยาลดเลย ก็อย่างที่เห็นๆกันอยู่เมื่อครู่ คือไม่โทรม แต่สมองเบลอสุดขีด คือมันอาจไม่เป็นอะไรมากนะ ไม่เป็นภาระสังคม ไม่ถือมีดแกว่งไปมา แต่ผมคิดว่าคนที่ต้องอยู่ใกล้ชิดด้วยเนี่ย น่าเป็นห่วงสุขภาพจิตมากๆเลย
ผมขับรถกลับบ้านและลองคิดเล่นๆว่า ถ้าผมต้องอยู่บ้านเดียวกับพี่สาวคนเมื่อกี้จะมีปัญหาขนาดไหนนะ แค่คิดก็มันส์แล้วให้ตายสิ.....
23/12/49
| Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2550 | | |
| Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2550 18:08:05 น. |
| Counter : 311 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
เลื่อนงานแต่งออกไปก่อนนะ
คิดว่าช่วงนี้คงมีหลายๆคนได้ดุกันแล้วนะ กับโฆษณาตัวนี้ ไม่รู้ว่าใครจะรู้สึกยังไงกันบ้าง แต่สำหรับผมแล้วนะ นี่เป็นโฆษณาที่ทำให้ผู้หญิงดูแย่ไปเลยในสายตาผู้ชายชนชั้นกลางแบบผม เมื่อได้เห็นทางทีวีแบบนี้แล้ว ผมก็คิดนะ ว่าถ้าเรามีพี่ชายที่นอนแบบ อยู่บนเตียงในโรงพยาบาลแบบนี้ เรายังอยากแต่งงานในนาทีนั้นอยู่อีกหรือเปล่า เราอยากได้มือแดงๆ ที่ยื่นบัตรเงินสดมาให้เราแบบใน ad จริงๆหรือ แต่ก็ต้องยอมรับนิดๆหล่ะมั้งว่า ผู้หญิงแบบใน ad นี้อาจจะมีจริงๆ ซึ่งนับว่าเป็นโชคดีที่ตั้งแต่เกิดมา ผมไม่เคยไปมีชีวิตที่เกี่ยวข้องกับคนแบบที่ ถ้าเราบอกเลื่อนนัดหมายที่สำคัญมาก เพื่อไปทำอีกหนึ่งนัดหมายที่สำคัญมากกว่า แล้วจะมีอาการแบบในทีวี แต่ไม่แน่นะ ในอนาคต เราอาจจะต้องเจอก็ได้ใครจะรู้ ทำใจให้ชาชิน แข็งกระด้างกันตั้งแต่บัดนี้น่าจะดีกว่า
ในตอนจบของ ad ตัวที่ 2 ผู้ชายเลือกที่จะรับบัตรเงินสดจากมือแดงๆ ไป เขาได้จัดงานแต่งงาน พี่ชายได้ผ่าตัด เขาและเธอนำรูปในงานแต่งมาให้พี่ชายดู ดูแล้วก็ แฮปปี้นะ แต่ถ้าเป็นผมนะ ผมว่าผมก็จะเลื่อนงานแต่งงานออกไปก่อนอยู่ดี รอให้พี่ชายหายก่อนเด่ะฟะ แล้วก็ให้พี่ชายเข้าไปอยู่ในรูปถ่ายกับเรา น่าจะเข้าท่ากว่าเอารูปแต่งงานมาเสริฟให้พี่ชายที่อยู่บนเตียงดู ตั้งเยอะ..... คุณว่ามั้ย
22/12/49
| Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2550 | | |
| Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2550 18:03:18 น. |
| Counter : 357 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [