Bloggang.com : ความตายสีชมพู - รัก.....ก็คือรัก

Bloggang.com : weblog for you and your gang

บลอกของคนตัวเล็กๆ

Group Blog

All blogs

รัก.....ก็คือรัก

ผมมีคำถามตลกๆ ที่แปะอยู่บนความรู้สึกเศร้าส่วนตัว มาถามทุกคนกัน

เมื่อไม่กี่วันมานี้ผมเพิ่งประสบเหตุที่ทำให้ตัวเองมีพฤติกรรมแปลกๆ ที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเราจะเป็นไปได้ถึงขนาดนี้ ไม่ ผมไม่ได้โดนของ อาการของผมมันเป็นอย่างนี้ ผมพูดคนเดียว ตอนอาบน้ำ ตอนแต่งตัว ตอนนอน หรือแม้แต่ตอนที่ผมอยู่ท่ามกลางความฝันกลางดึก ผมก็ยังคงพูดพร่ำเพ้อตลอดเวลา ในฝันนั้นผมเปลือยอยู่กับใครสักคนที่เคยรู้จัก แต่มันแล้งไร้ไปด้วยความรู้สึกยินดีหรือเสน่หา และเมื่อเธอเดินจากผมไปในความฝันแสนเศร้านั้น ผมมีอันต้องสะดุ้งตื่นขึ้นทุกครั้ง และเมื่อสำรวจตัวเองดีๆจะพบว่า ผมเหมือนคนที่เพิ่งกลับจากการเดินทางไกล คอและลิ้นผมแห้งผาด มันฝาดจนขมขื่น ใบหน้าและลำตัวร้อนผ่าวผมเหงื่อเยอะมาก แต่แปลกที่แอร์ก็ยังคงทำงานเงียบเย็นเช่นปกติ
น่าแปลกที่เวลาแค่ 2 ชั่วโมงในการหลับ จะสร้างความทุกข์และทรมานได้ขนาดนี้ 3วันกับการนอนเพียง 6 ชั่วโมง กับเม็ดข้าวกระปริดกระปรอยที่แทบจะนับได้ ว่าใส่ปากไปกี่ช้อน อาการแบบนี้ผมไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ขอบอกอีกครั้งผมไม่ได้โดนของ
26 ปีบนโลกมนุษย์แห่งนี้ ผมมีความรักราว 5 ครั้ง มีทั้งรุนแรง สวยงาม ปัญญาอ่อน และโศกเศร้า และทุกครั้งที่ความรักจบ ผมจะมีอาการซึมเศร้าอยู่ครู่ใหญ่ๆเสมอ แต่ไม่เคยมีความคิดที่จะทบทวนเรื่องราวและสาเหตุแห่งการแตกร้าวนั้น หน้าเราดูเศร้าจริง แต่ตายังคงทำการเหล่หญิงที่เดินผ่านอย่างไม่หยุดพัก อืม…เมื่อย้อนคิดแล้วนั่นไม่ใช่รัก
ผมค้นพบว่าความรัก สามารถเสกหรือบันดาลได้ทุกสิ่งจริง อย่างที่ละครว่าเอาไว้ มันทำให้เรามีพลัง มันทำให้ความฝันของเราไม่เดียวดาย มันทำให้ทุกเวลานาทีเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกเย็นชื่นและในบางครั้งมันทำให้คนอ่อนแอบางคนบนโลกนี้ต้องตายไป

มาเข้าสู่คำถามของผมกันอย่างที่เกริ่นไว้สักครู่นี้ก่อน คำถามคือหากชีวิตนี้คนเราสามารถตายได้ 2 ครั้ง ครั้งนึงคุณอยากจะตายด้วยสาเหตุใดหรือเพื่ออะไร ผมคิดมานานแล้วว่าผมอยากจะใช้ความตายที่เกินมาครั้งหนึ่งเพื่อความรัก ผมอยากจะตายเพราะรักใครมากๆ
ผมอยากจะรักใครสักคนแบบดุดัน ใช้อารมณ์ล้วนๆ เป็นรักที่ขาดสติความยั้งคิด แต่ยิ่งใหญ่ในความรู้สึกของตัวเอง เปรียบเช่น ความรักของขวัญ-เรียม โรมีโอ-จูเลียต และเพื่อน-แพง คุณคงคิดว่าสู้เก็บความตายนั้นไว้ไปใช้ตายกับโรคระบาด หรือเผื่อไว้สำหรับสงครามโลกครั้งใหม่จะดีกว่า ไม่ไหว ไอ้นี่มันคิดเอาเท่ห์อย่างเดียว ก็ได้ๆ ผมจะเป็นโรมีโอกับจูเลียต คู่แรกของโรคที่ตายด้วยโรคระบาด หากมันจะทำให้ดูเท่ห์น้อยลง และคุณพอใจ
ตายเพราะรักใครมากๆสักคนดีกว่า ตายโดยไม่เคยสัมผัสถึงความอบอุ่นแห่งรัก ณ บัดนี้ ผมคิดอย่างนี้นะ แต่เพราะคนเรามันตายกันได้แค่ครั้งเดียว เพราะฉะนั้นควรจะมีสติยั้งคิดให้มากๆเข้าไว้สักหน่อย พ่อแม่ พี่น้อง ที่เขารักเรายังมีอยู่ ก็เอาความรักจากเขาเหล่านั้นแหละมาเติมเต็มหัวใจแหว่งวิ่นของเรา ให้มันมีแรงพอที่จะหยิบช้อนตักข้าวเข้าปากได้มากขึ้น เอาความห่วงใยจากเขาเหล่านั้น มาห่มอุ่นให้หลับสบายได้อย่างเต็มตื่นอีกครั้ง
ผมเคยบอกคนที่ผมรักว่า รัก ก็คือรัก รักคือความห่วงใยและหวังดี ในวันนี้ผมคิดว่า พ่อแม่ พี่น้อง ของผมคงกำลังพูดคำเดียวกันนั้นให้ผมฟังอยู่เช่นกัน

29.6.47

Create Date : 11 กันยายน 2549

Last Update : 21 กันยายน 2549 15:53:40 น.

3 comments

Counter : 345 Pageviews.

ถ้าตายได้สองครั้งเหรอคะ

ครั้งแรกขอตายธรรมดาๆ ตายบนเตียง หลับแล้วตายไปเลย ตายให้รู้ว่าตายมันเป็นยังไง จะได้ตัดสินใจถูกว่าครั้งที่สองเราควรจะตายยังไง

แต่ก็อย่างว่านะ เราตายกันได้ครั้งเดียว...

โดย: เสี้ยว (gluhp

) วันที่: 11 กันยายน 2549 เวลา:21:42:50 น.

เขียนได้น่าคิดดีคะ

โดย: ล ม ห า ย ใ จ ...อุ่ น อุ่ น

วันที่: 11 กันยายน 2549 เวลา:23:18:20 น.

... คงไม่คิดว่าจะตายเพราะว่าความรัก ... หรือโรคระบาด ... หรือว่าอะไร ... แต่จะตายแทนคนที่เรารัก ... ไม่ว่าคนเหล่านั้นจะต้องเป็นอะไรตายก็ช่าง ... เอามานี่ ... เงี๊ยะ ...

ปล. 2 ครั้งมันน้อยไป ไม่พอ

โดย: yourstarlight (yourstarlight

) วันที่: 27 กรกฎาคม 2551 เวลา:19:21:35 น.

ความตายสีชมพู

Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

ไม่มีใครเลวไปกว่าใคร แค่อยากไปให้ไกลๆจากทุกคน.....

Friends' blogs

[Add ความตายสีชมพู's blog to your web]

Links

BlogGang.com