ตอนที่ 10
สมาคมสามีฝรั่งแห่งประเทศไทย

เมื่อเราทั้งคู่เริ่มลงหลักปักฐานในเมืองไทย
พี่ดี้เองก็เริ่มชินกับผู้คน ภาษา ปัญหารถติด ในเมืองใหญ่แบบนี้
และเริ่มมีเพื่อนครูที่สอนในโรงเรียนเดียวกันอย่างเป็นกลุ่มเป็นก้อน
เริ่มเล่นกีฬาด้วยกันทุกวันพุธ และก็เริ่มชักชวนกันไปงานปาร์ตี้

เดือนๆ หนึ่งจะมีปาร์ตี้กันอย่างน้อย 1 ครั้ง
ส่วนใหญ่ก็เป็นวันเกิด สับเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป
คนนู้นเกิด คนนี้เกิด เพื่อนครูเกิด เพื่อนของเพื่อนครูเกิด
แฟนของเพื่อนครูเกิด ชื่อเรื่องของตอนนี้จึงผุดขึ้นมาในร่องสมองของดิฉัน

ครั้งแรกที่ไปงาน จำได้ว่าเป็นงานวันเกิดของ อาจารย์ รอน
เพื่อนครู ชาวลาติโนที่น่ารัก แกแต่งงานกับภรรยาชาวเปรูก่อน
จากนั้นย้ายมาอยู่เมืองไทยด้วยกัน
ดูแล้วอายุไม่น่าจะเกิน 30 กันทั้งคู่

เมื่อไปงานปาร์ตี้แล้วก็คงหนีไม่พ้นการพบปะ พูดจา สนทนา
จึงทำให้ดิฉันเริ่มรู้จักเพื่อนครูชาวต่างชาติของพี่ดี้มากขึ้น
และก็เป็นธรรมดา ที่เพื่อนครูของพี่ดี้ก็ต้องพาครอบครัวมาด้วย
ศรีภรรยา หรือแม้แต่แฟนที่คบหาดูใจกันอยู่ของเพื่อนพี่ดี้
มากกว่า 80 เปอร์เซ็นต์เป็นสาวไทยทั้งสิ้น
สาเหตุนี้ จึงเป็นแรงบันดาลใจให้ดิฉันคิดว่า
น่าจะจัดตั้งเป็นกลุ่ม “สมาคมสามีฝรั่งแห่งประเทศไทย”
ประหนึ่งดั่งสมาคมแม่บ้านทหารบก กันไปเลย

ดิฉันได้เล็งเห็นประโยชน์ในการได้พบปะ พูดคุย
แลกเปลี่ยนข้อมูลกันระหว่างสาวไทยด้วยกัน
เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง กับสมาชิกสมาคมมือใหม่อย่างดิฉัน

จากประสบการณ์ตรงในคืนนั้น
ดิฉันได้คุยกับพี่สาวคนหนึ่ง แกเป็นภรรยาของอาจารย์ แคลลี่
มีลูกสาวหนึ่งคน หน้าตาจิ้มลิ้ม น่ารักตามแบบฉบับสาวน้อยลูกครึ่ง
ดิฉันเห็นลูกแกพูดได้สองภาษา
แบบพูดกับแม่ภาษาหนึ่งกับพ่ออีกภาษาหนึ่ง
สลับกันได้ทันทีอัตโนมัติ

ดิฉันเลยถามเพื่อปูทางในอนาคตว่า “จะสอนลูกอย่างไร จึงจะเก่งทั้งสองภาษา”
แกก็ให้คำแนะนำว่า ตั้งแต่ลูกเกิดก็พยายามพูดภาษาอังกฤษกับเค้า
แต่ด้วยครอบครัว บุคคลอื่นในสังคมรอบข้างพูดภาษาไทย
เค้าก็จะเรียนรู้ไปในระหว่างที่เติบโตขึ้นเอง ไม่มีปัญหา

นอกจากเรื่อง สอนลูกอย่างไรแล้ว
ภายในสมาคมก็จะได้มีการแลกเปลี่ยนกันเกี่ยวกับเรื่องราวน่ารักๆ
เกี่ยวกับความรัก ว่าสองคนมาเจอกันได้อย่างไร
จัดงานแต่งงานกับคนต่างชาติต้องทำอะไรบ้าง มีกระบวนการทางกฎหมายอย่างไร
ปรับตัวอย่างไรกับวัฒนธรรมที่ต่างกัน
ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ตรงที่ดี
และมีประโยชน์ให้ซึ่งกันและกัน กับสมาชิกทุกคนของสมาคม
ในเมืองไทยของเรานี้ คงจะมีสาวไทยอีกมากมาย
ที่แต่งงาน หรือคบหากับชาวต่างชาติอยู่
ถ้าหากมีสถานที่ๆ หรือเวบไซท์ให้พวกเราได้มาพบปะ
พูดคุย แลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกันแล้วก็คงจะดีไม่น้อย
เพราะนอกจากเรื่องราวทางครอบครัวแล้ว เรื่องราวทางการก็สำคัญ

ตัวอย่างหนึ่งที่ดิฉันได้พบก็คือ “การแจ้งอยู่ในราชอาณาจักรเกิน 90 วัน”
โดยกระบวนการตอนเข้าประเทศมาในวันแรกที่ลงจากเครื่องบิน
ด่านตรวจคนเข้าเมือง จะประทับตราให้ มีอายุ 90 วัน
โดยบุคคลต่างชาติต้องมาแจ้งอีกครั้งหากมีการอยู่เกินวันที่กำหนด
และแน่นอนคุณสามีทั้งหลายของสมาชิกสมาคมอย่างเรา
ต้องอยู่กันเกิน 90 วันอย่างแน่นอน

สถานที่ดิฉันพาคุณสามีไปติดต่อนั้นคือตึกสำนักงานตรวจคนเข้าเมือง
อยู่แถวดินแดง ข้างๆกระทรวงแรงงาน
จริงๆ แล้วเหตุเกิดเพราะสามีดิฉันไม่ได้ไปต่อนี่แหละค่ะ
อันนี้คงเป็นความไม่รู้หรือไม่ฉลาดของเราทั้งคู่
เนื่องจากไม่มีประสบการณ์มาก่อน ซึ่งกฎต่างๆ เหล่านี้
จะมีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ

การไปที่นั่นทำให้ดิฉันเพิ่งทราบว่า
“คนต่างด้าวผู้ใดอยู่เกินกว่า 90 วัน ไม่แจ้งที่พักอาศัยต่อพนักงานเจ้าหน้าที่
หรือแจ้งช้ากว่าที่กำหนด ต้องมารายงานตัวด้วยตนเอง
และเสียค่าปรับ จำนวน 2000 บาท หรือคนต่างด้าวถูกจับกุมตัวมาไม่ว่ากรณีใดๆ
ต้องเสียค่าปรับ จำนวน 4000 บาท”

โอโห ก็ต้องจ่ายสิคะ เสียไป 2000 บาท
เตือนความจำให้ดีขึ้นมาเลยทีเดียวเชียวทั้งคุณสามีและภรรยา
ต่อไปนี้คงต้องหาทางตั้งเตือนในมือถือและตั้งเตือนในตัวบุคคล
ให้ช่วยกันจำมากกว่านี้ 2000 บาทไม่ใช่น้อยนะเนี่ย
นอกจากตึกแถวดินแดงแล้ว สำนักงานตรวจคนเข้าเมืองยังมีสาขา
และรายละเอียดกฎเกณฑ์อีกมากมาย
ที่ผู้สนใจหรือเป็นสมาชิกร่วมสมาคมกับดิฉัน
สามารถเข้าไปศึกษาได้ที่เว็บไซท์

เดี๋ยวนี้เค้าทันสมัยค่ะ เพียงแค่ปลายนิ้วก็เข้าถึงได้โดยง่าย
เห็นไหมคะ นี่เป็นอีกหนึ่งประโยชน์สำหรับการมี
“สมาคมสามีฝรั่งแห่งประเทศไทย”
เพราะดิฉันมั่นใจว่ายังคงต้องมีรายละเอียดอีกมากมาย
ที่ดิฉันเอง และหญิงไทยหลายๆคนยังไม่รู้
เกี่ยวกับการดำเนินชีวิตแต่งงานในราชอาณาจักรไทยแห่งนี้ ...
ดิฉันเองก็ได้แต่จินตนาการไปเรื่อยค่ะ
หวังว่าสักวันคงจะมีสักคนเห็นด้วยกันความคิดเห็นนี้ของดิฉัน...
ปล. ขอฝากไว้สำหรับเพื่อนร่วมสมาคมทุกท่านค่ะ

//www.imm.police.go.th