|
|
|
เฮีย+ตี๋ จอมซ่า
เฮีย+ตี๋ จอมซ่า
ดช.รันย์ ดช.ธันย์ เป็นเฮียตี๋กัน อาเฮียมาเรียนก่อน อาตี๋ค่อยตามมาทีหลัง อาตี๋ มีเรื่องอาบ่อยๆความที่ ฟอร์มเยอะ ชอบเก็ก มักจะชอบสร้างความฮาให้เราหัวเราะในความเก็กของอาตี๋อยู่เรื่อยๆ เช่นมีครั้งหนึ่งพาไปว่ายน้ำ อาตี๋โชว์ท่าลูกเตะไอ้มดแดงอะกิโตะ มากไป หัวไปฟาดกับขอบสระ อาตี๋รีบขึ้นจากน้ำยืนกอดอก เก็กท่าหล่อ ทำทำหน้าตาย ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมบอกว่าไม่เจ็บๆ ที่ไหนได้มาดูที่หัว อาตี๋ปูดเป็นลูกมะนาว เล่นเอาหัวเราะแทบตาย ที่สำคัญ อาตี๋ขี้อวด ขี้คุยซะไม่มี ชอบเอาของเล่นมาอวดครูเม้าส์ และเพื่อนๆเป็นประจำ แถมคุญซะจนน่าหมั่นไส้ " นี่ ๆๆของอาธันย์ ปะป๋า ซื้อให้ด้วย ที่เชียงใหม่ " พูดไม่พูดปล่าวแถมทำหน้าเยาะเย้ย แบบว่าแบบเนี่ย ครูเม้าส์ไม่มีปัญญามีหรอก อาตี๋มีคนเดียว อะไรประมาณนี่ ฮึ่มไม่รวยบ้างแล้วไป ครูเม้าส์คิดอย่างแค้นใจ
วันนี้ อาตี๋ มาเรียนตามเคย วันนี้แปลกเหมือนอยากจะโชว์อะไรสักอย่าง แต่ดูที่มือก็ไม่เห็นของเล่นนิ
"นี่ๆๆๆ ดูซะก่อน ปะป๋า ซื้อให้อาธันย์" พูดเสร็จก็โชว์ของที่ว่าทันที ของที่ว่าเนี่ยแทบโดนหน้าครูเม้าส์เนื่องจากนั่งยองๆคุยกับอาตี๋อยู่ มันคืด "ถุงเท้า"!! ลายมดแดงอะกิโตะที่ห่อเท้าอูมๆของอาตี๋ไว้
"โห สวยจังเลยยยยย" ครูเม้าส์รับมุขแบบทันควัน แหมนึกในใจ แหมโว้ย นี่ถ้าปะป๋ามันซื้อกางเกงในมันไม่ต้องถอดเตี่ยวให้ดูเหรอะ เจ้าของถุงเท้าลายสวย ทำหน้าเชิดเหมือนเดิมพลางดึงถุงเท้าที่ตึงอยู่แล้วดึงขึ้นอีกกะให้มันถึงหัวเข่าไปเลยมั้ง แถมมองอย่างชื่นชมตาเป็นประกายแห่งความสุข อ่า.......แค่ถุงเท้าเนี่ยน่ะ ยังเอามาอวดจนได้ "ปะป๋าซื้อให้ที่เชียงใหม่" วันนั้นไปเดินตลาดนัด ยังเห็นอยู่เลยอาตี๋เอ้ย ครูเม้าส์นึกอยากพูดให้เสียฟอร์มไปเลย วันนั้นเกือบทั้งวันอาตี๋เห่อถุงเท้าใหม่ซะจนไม่ใส่ร้องเท้า เดินโชว์มันซะทั่วบ้าน. แถมคุยฟุ้งซะอีก
บ่อทราย สวรรค์ของเด็กๆ หลายๆคน พอบ่ายบางคนที่เรียนเสร็จแล้ว ก็มักจะมาเล่นกันที่บ่อทราย สร้างปราสาท ขุดถ้ำ ทำถนน กันแล้วแต่จินตนาการพาไป บางคนฏ้ปีนขึ้นไปบนขอบบ่อแล้วกระโดดลงมาบนทรายนุ่มๆ อย่างสนุกสนาน อาตี๋ ก็เป็นขาประจำที่บ่อทรายเช่นกัน รวมทั้งวันนี้ ครูเม้าส์มองผ่านกระจกห้องเรียน เห็นอาเฮีย อาตี๋ และเพื่อนๆรุ่นเดียวกันกับลังขุดหลุมฝังสมบัติกันยกใหญ่ อาตี๋นี่เลอะทรายไปทั้งตัว เสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากๆดังมาเรื่อยๆ คงสนุกเต็มที่ ครูเม้าส์พูดกับตัวเองว่าเดี๋ยวสอนเสร็จจะไปเล่นด้วยสักกะหน่อย ชอบๆๆ ทุกคนลืมเรื่องถุงเท้าสวยๆของอาตี๋ซะสนิท ดูเหมือนเจ้าตัวก็คงลืมไปแล้ว
เวลาผ่านไปแดดบ่ายไล่ไปตามต้นไม้ จนเกิดเงาร่มรื่นมีแดดส่องเป็นดวงๆผ่านทะลุใบไม้ลงบนสนามหญ้า
อาตี๋เปิดประตูเข้ามา อาตี๋ พาร่างอวบที่เปื้อนทรายเลอะทั้งหน้าทั้งตัว "ครูเม้าส์ๆ มาดูอาตี๋ทำฐานทัพที่บ่อทรายซิ ซ้วยสวย" เสียงตื่นเต้นปนความสนุก
"จ้า เดี๋ยวครูเม้าส์ออกไปขอเก็บสีก่อนครับผม" ครูเม้าส์บอกอาตี๋พร้อมเหลือบมองไปที่ถุงเท้าสวยๆของอาตี๋................อา อนิจจา..ถุงเท้าสีสวยลายสวย ขาดรุ่งริ่ง ทั้ง2ข้าง โชว์นิ้วเท้าอวบๆทั้ง10หน้าออกมาสูดลมหายใจโดยพร้อมเพรียงกัน ส่วนอาตี๋ยืนยิ้มกว้าง "เร็วๆนะครูเม้าส์ อาตี๋รออยู่" พูดเสร้จก็วิ่งตื้อออกไปบ่อทราย คงลืมไปแล้วหล่ะว่าเมื่อเช้าตัวน่ะพึ่งปลื้มอะไรมา.เฮ้อ อาตี๋เอ้ย..............
อาเฮียเรียบร้อยกว่าอาตี๋ บอบบางกว่า จำได้สมัยก่อนนั่งร้องไห้โฮๆที่บันไดไม่ยอมเรียนเปียโน ยังจำได้ไม่ลืม เดี๋ยวนี้เก่งขึ้นเยอะ เป้นอาเฮียดูแลอาต๊ได้สบาย แต่ดูแลตัวเองนี่ไม่แน่ใจ มาดูกัน
ที่รร.มี "ป้าเขม"แม่บ้านคอยจัดข้าวและขนมให้เด็กๆทานกัน ช่วงบ่ายก็จะมีอาหารว่าง ก็แล้วแต่จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ขนมบ้าง เค้กบ้าง ผลไม้บ้าง "วันนี้มีแตงโมจ้า เด็กๆมากินกันเร็วๆ" เด็กต่างไปล้างมือล้างไม้ กรูกันเข้ามาล้อมวงกินแตงโม เย็นฉ่ำ "รันย์ชอบกินแตงโม มากที่สุดเลยยยย" อาเฮียพูดพลางเลียแตงโมที่ไหลลงข้างมืออย่างเอร็ดอร่อย วันนั้น อาเฮียกินแตงโมซะเพียบเลย แถมสักพักกินนมเปรี้ยวที่เอามาเองอีกกล่อง อิ่มสบายท้องไปเล่นต่อได้เลยยยยย
เสียงกระดิ่งลมดังเมื่อลมพัดผ่าน เสียงกรุ๋งกริ๋ง แต่ก็สู้เสียงเด็กเจี๋ยวจ๋าวไม่ได้เหมือนเดิม ถ้ามันพูดได้ คงบ่นออกมาว่าทำไม ฉันดังสู้เสียงเจ้าเด็กพวกนี้ไม่ได้ซะที หรือไม่ก็คงจะตะโกนดังๆว่า "เงียบๆหน่อย ฟังฉันพูดบ้างงงงง" แต่คิดว่าเจ้ากระดิ่งลมนี้คงใจดี และรักเด็ก เพราะไม่เคยเห็นมันทำอย่างนั้นซักที
รันย์วิ่งผ่านหน้าครูเม้าส์ไปอย่างรวดเร็ว วิ่งไปทางหลังบ้านที่มีห้องน้ำเด็กๆอยู่
"อะไรจะเล่นจนลืมฉี่" ครูเม้าส์พูดไปขำไป จนลืมสนใจ
และนี่คือ คำบอกเล่าของป้าเขมแม่บ้าน
"ฮือๆๆๆๆๆ" เสียงดังลอดออกจากห้องน้ำ
"ใครนะ อยู่ในห้องน้ำ น่ะ" ป้าเขมตะโกน
"ฮือๆๆๆๆๆ" เสียงดังยังคงอยู่
ป้าเขมผลักประตู ปรากฏมันล็อคอยู่ "เปิดประตู ใครอยู่ในนั้นน่ะ ไม่เปิดเดี๋ยวป้าเขมพังเข้าไปเน้อ"
"ฮือๆๆๆ อารันย์เองงงงง"
"ฮือๆๆๆๆ ป้าเขมเละหมดเลย ป้าเขมต้องล้างใหม่หมดเลยยยยย"
"อารันย์ขี้แตกกกกก ฮือๆๆๆป้าเขมมมมม อารันย์มาไม่ทันขี้แตกเต็มกางเกงเลยยยยยยย
สิ่งที่อยู่ตรงหน้าป้าเขม คือ อารันย์ยืนร้องไห้กางเกงกองอยู่บนพื้น พร้อมสีเหลือง สีแดง และสีดำ เต็มพืนห้องน้ำ
สีเหลือง: ของเดิมที่ค้างอยู่
สีแดง: แตงโมหวานฉ่ำ
สีดำ: เมล็ดแตงโมไงจ้า
| Create Date : 07 ธันวาคม 2548 | | |
| Last Update : 7 ธันวาคม 2548 15:26:48 น. |
| Counter : 670 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
น้องการ์ตูน ผู้ไม่เอาใคร
น้องการ์ตูน ผู้ไม่เอาใคร
การตูนเป็นน้องของตาต้า วันแรกที่เจ้าหล่อนมาบ้านครูเม้าส์ หล่อนวางท่าปั้นปึ่งมากกกก หล่อนไม่ชอบผู้ชายย่ะ แม่การ์ตูน บอกครูเม้าส์ อย่างขำๆ
"การ์ตูนนนนน ชอบวาดรูปไหมครับ" ครูเม้าส์ทักทาย เงียบฉี่..................
"การ์ตูนนนนนน ไปเรียนกับพี่ตาต้าไหม" เงียบฉี่..................
"การ์ตูนนนนน อยู่ป.อะไรครับ เงียบฉี่..................
หล่อนวางตัวได้อย่างน่า........
"การ์ตูนนนนน ทานขนมมั้ยครับ" เกิดประการในตาของหล่อนสว่างแวปหนึ่ง สาบานครูเม้าส์เห็นอย่างนั้นจริงๆ แต่ก็ยังเงียบฉี่..........................................
ฮึ....... ฝากไว้ก่อนเถอะ แม่ตูน แต่ประกายในตานั้นมันน่าสงสัยซะจริงๆ ครูเม้าส์ได้แต่คิด
ผ่านไปเกือบปี การ์ตูนกลับมาที่บ้านครูเม้าส์อีกครั้งในช่วงปิดเทอม ดูโตขึ้น แต่ก็ยังไม่ชอบผู้ชายเหมือนเดิม ยังไม่ชอบคุยกับครูเม้าส์ แต่ก็ยอมมาเข้าแคมป์ศิลปะกับพี่ต้าที่บ้านครูเม้าส์ หล่อนเริ่มเป้นกันเองมากขึ้น โดยเฉพาะตอนครูเม้าส์มีขนมอร่อยๆมาแจกเด็กๆ
" เอ้า เด็กๆมาทานขนมมมมมม" ต่างก็กรูกันเข้ามาเอาขนมไปทาน รวมทั้งแม่ตูนตัวดี
"ขอขนมด้วย"
"ว่ายังงัยน่ะ" ครูเม้าส์แกล้งไม่ได้ยิน
"เอาขนม"
"งั้นขอหอมแก้มที่นึงได้มั้ย" ครูเม้าส์พูดพลางถือขนมชิ้นโตที่สุดแกว่งไปมา
ดญ.ตูนมองตาม ตาไม่กระพริบ
"ด้าย" หล่อนเอียงแก้มมาให้หอมโดยดีไม่มีเงื้อนไข พร้อมมือที่หยิบขนมพร้อมๆกัน
หลังจากนั้นมิตรภาพอันอิ่มอร่อย เอ๊ย..งดงามก็เริ่มขึ้น ครูเม้าส์มักแอบเอาขนมที่อร่อยๆให้การ์ตูนทานบ่อยๆ เจ้าหล่อนก็น่ารักขึ้นตามๆกัน
วันหนึ่ง ครูเม้าส์ซื้อขนมเยลลี่สีสวยๆมาแจกเด็กๆตามเคย ดญ.การ์ตูนอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย
"เอ้า คนละ 1อัน แต่ก่อนอื่น เราต้องทำตามคำสั่งครูเม้าส์ ok.?"
"ok.!!!"เสียงดังพร้อมเพรียง
"งั้นร้องพร้อมๆกัน ฮิบๆฮูเร่ ฮิบๆฮูเร่ ฮูเร่ ฮิบๆ"
"ฮิบๆฮูเร่ ฮิบๆฮูเร่ ฮูเร่ ฮิบๆ " เสียงแจ้วๆดังขึ้นแบบแสบแก้วหู
"เอาไปเลยคนละ 1เม็ด"
"เอาอีกๆ ร้องพร้อมกัน เย้ๆๆๆอูๆๆๆ อ้าๆๆๆปู๊ดๆๆๆ" ครูเม้าส์ว่าต่อแถมทำหน้าแปลกๆให้เด็กๆดู
ท่ามกลางเสียงหัวเราะดังลั่นของเด็กๆ
ทันใดนั้น เสียงดญ.การ์ตูนแหลมออกมาคนเดียว"เย้ๆๆๆอูๆๆๆ อ้าๆๆๆปู๊ดๆๆๆ" เฮ้อ ทำไปด้ายยย ตั้งใจจริงๆไอ้เรื่องกินเนี่ย .......
ที่รร. ชั้นบนเป็นบ้านที่ครูเม้าส์เอาใว้อาศัย และขนมส่วนใหญ่ก็มักเก็บไว้
ข้างบนเสมอๆ และก็จะมีทั้งขนมดีๆที่ซื้อเก็บไว้กินเองเก็บเอาใว้ด้วย วันนั้นก็มาถึง
"ครูเม้าส์มีคนมาหาค่ะ" พี่เลี้ยงเด็กๆขึ้นมาตามครูเม้าส์ข้างบน ขึ้นมาไม่ได้มาปล่าวเอาดญ.การ์ตูนที่เดินตามขึ้นมาด้วย สายตาของหล่อนจับจ้องไปที่ตะกร้าหวายที่ใส่สารพัดขนมเต็มตระกร้า แววตาที่ครูเม้าส์เคยเห็นเมื่อปีที่แล้วส่องประกายเจิดจ้า อ๋า.............สายตานั้นช่าง..................
จนผ่านไปถึงตอนบ่ายแก่ๆเด็กๆทำงานศิลปะชิ้นสุดท้ายของวันนั้นเสร็จเรียบร้อย ต่างก็ออกไปเล่นที่สนามกันทุกคน
"เอ.การ์ตูนไปไหน " ครูเม้าส์ถามหา
"การ์ตูนๆๆ "เพื่อนๆตามหาพร้องส่งเสียงเรียก
ส่วนใหญ่ที่นี่เด็กๆมักไม่หายไปไหนหรอกถ้าไม่ไปนั่งเล่นที่ต้นไม้หรือที่บ้านเด็ก ก็อยู่ตามห้องเรียน หรือดู ทีวีอยู่ในบ้าน หรือเล่นกับเพื่อนๆตามกลุ่มที่เค้าชอบ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่จะหากันไม่ค่อยเจอ
แต่หาจนทั่วยังไงก็ไม่เจอ จนพี่เลี้ยงเหลือบไปเห็นรองเท้าเจ้าหล่อนจอดไว้ที่บันไดขึ้นข้างบน
อ่า............แย่แล้ว..............ไม่น่ะ.ไม่ ม่ายยยยยยยยยยยยยย
ขึ้นไปบนชั้นบน อนิจจา ดญ.การ์ตูนปากเลอะเทอะพร้อมห่อขนมที่หมดเกลี้ยงไปครึ่งตระกร้า
เอาขนมฉานนนนนนคืนมาาาาาาาาาาาาาา ยายการ์ตูนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
| Create Date : 03 ธันวาคม 2548 | | |
| Last Update : 3 ธันวาคม 2548 22:24:31 น. |
| Counter : 704 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
แก๊งโจ๋เรนเจอร์
พวกเค้ารวมตัวกันเพื่อปราบเหล่าปีศาจและสัตว์ประหลาดทุกตัวในโลกนี้
พวกเค้าไม่กลัวสิ่งใด
พวกเค้ามักรวมตัวกันตอนเช้าหลังจากพ่อแม่มาส่ง
พวกเค้ามักกินนมคนละกล่องก่อนปฏิบัติการ
และพวกเค้ามักคิดว่าครูเม้าส์นี่แหล่ะคือสัตว์ประหลาดที่ต้องกำจัดให้สิ้นซาก
พวกเค้าคือแก็งโจ๋เรนเจอร์ ขบวนการ 4 สี นั่นเอง!!!!
สีแดง ดช.ชลัชจอมกินเก่ง
สีแดง ดช.เชนจอมกล้าๆกลัวๆ
สีแดง ดช.ไถ้ไถจอมลีลา
สีแดง ดช.ยูโรเด็กสุดขั้วของเราๆ
เอ.ทำไมสีเแดงเหมือนกันหล่ะ ก็เพราะแต่ละคนน่ะ แย่งกันเป็นสีแดงน่ะซิ ไม่มีใครยอมใครก็เลยแดงมันหมดทั้งทีม..........เฮ้อ
สัตว์ประหลาดบุกพวกเราลุยยยยยยยย
สิ้นเสียง เหล่าโจ๋เรนเจอร์ต่างเข้ามารุมครูเม้าส์ที่ยืนรอการบุกของทุกคนอยู่
"มาซิ.เจ้าพวกโจ๋เรนเจอร์ ข้าจะทำลายเมืองนี้ให้พังไปเลยยยยย อ่าๆๆๆ" แต่ละคนต่างจับแขนจับขาครูเม้าส์ มะรุมมะตุ้มกันซะแบบจะเอาให้ตายซะจริงๆ อา.............."หมัดพิฆาตเพาเวอร์ ปี๊ดๆๆๆๆๆๆ ตูมๆๆๆๆ พลังคลื่นเต่าาาาาาา แสงเลเซอรรรรรรรรร์ ยิงงงงงงงง ดช.ไถ้ไถลงทุนขึ้นเก้าอี้กระโดดลงมา "ลูกเตะไอ้มดแดง!! โช๋ว" เอาเข้าไปมั่วซะไม่มี "พลังแสงอุนตร้าแมนคอสสะมอท ปี๊ดดดด" ดช.ชลัช เอากะเค้าด้วย "ครูเม้าส์ตายซิ " ดช.ยูโรปล่อยหมัดอย่างรวดเร็ว เลียนแบบท่า จาพนม ทันใดนั้นสัตว์ประหลาด ก็ล้มลงตายทันที อ๋าาาาา ข้าตายแล้วววว
พวกโจ๋เรนเจอร์ ต่างร้องไชโยดีใจที่ปราบเจ้าสัตว์ประหลาดลงได้
แต่ช้าก่อนเสียงดังขึ้นมา "ติ๊ดๆๆๆๆๆๆ ฮ่ะๆๆๆๆ ข้าถูกปลุกขึ้นมาอีกแล้ว พวกแกตายซะเถอะ เจ้าพวกโจ๋เรนเจอร์ " กิจกรรมเหล่านี้วนเวียนไม่รู้จักจบ เสียงดังออกไปถึงข้างนอกถนน แถวๆนี้เค้าคงรับรู้แล้วว่าวันเสาร์ที่ไหร่ ปีศาจครูเม้าส์ตายทุ๊กที
 
| Create Date : 03 ธันวาคม 2548 | | |
| Last Update : 3 ธันวาคม 2548 21:34:00 น. |
| Counter : 841 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
ยูโร เด็กสุดขั้ว
ยูโร เด็กชายอนุบาล2 ฉลาดพูดอย่างร้ายกาจ ตัวขาวน่ารัก ยิ่งถ้าได้คุยกับเค้าหล่ะก็ จะประทับใจไปอีก100เท่า
วันนี้ทำงานศิลปะระบายสี ยูโรเริ่มลงมือก่อนใครระบายสีอย่างรวดเร้วตามสไตล์ พลางเล่าเรื่องในรูปให้ครูเม้าส์ฟังอย่างออกรส "นี่ๆๆรูปรถคันใหม่ของยูโรงัย พ่อยูโรซื้อใหม่หนา ยูๆๆโรได้นั่งรถคันใหม่แล้วด้วย นี่ๆๆๆรูปไอ้มดแดงคูก้า ตัวเนี่ยมันเก่งหนา ยูๆๆโรมีโมเดลด้วยซื้อมาจากร้านลุงแดงหนา มันแพงเลยหนา ยูโรไม่กล้าเอามากลัวหาย นี่ๆๆครูเม้าส์ เสร้จแล้วงานยูโร" "ยังไม่เสร็จเลยยู ต้องระบายสีให้สวยกว่านี้หน่อยซิครับ ยังมีสีขาวๆของกระดาษอยู่เลย แล้วแถมตรงนี่ก็ลองใส่สีดูหน่อยนึงน่ะครับ"
ยูโรลงมือลงสีครั้งที่2 "ใช้ได้หรือยังครูเม้าส์"
"ตรงนี้อีกหน่อยซิครับ ตรงที่เป็นทางเดินน่ะ กับสนามหญ้าด้วยนิดนึงน่ะ"
"ได้เลยครูเม้าส์ แต่ยูๆๆโรว่ายูโรเรื่มเหนื่อยแล้วหนา"
"อีกนิดเดียวคนเก่ง"
"ก็ด้าย" "
เสร้จแล้วครับ เนี่ยยูโรลงสีแบบสุดขั้วเลยนะเนี่ย"
" อารายนะ" ครูเม้าส์เริ่มอมยิ้ม
"ก็ลงสีแบบสุดขั้วงั้ย เนี่ยทำแบบเนี่ย "ว่าพลางระบายสีโชว์ด้วยการระบายสีอย่างรวดเร็ว
อ้า...........ยูโรเด็กสุดขั้ว
วันนี้มาแต่เช้าเหมือนเดิมยูโร รีบเดินเข้ามาที่ห้องทีวีที่มีเพื่อนๆทั้งผู้หญิงผู้ชายนั่งดูการ์ตูน "อ้าวยูโรมาแล้วเหรอครับ" ทันใดนั้นเองไม่พูดพล่ำทำเพลง ยูโรแก้ผ้าออกมาหมดทั้งตัว ทั้งเสื้อและกางเกง เห้นช้างน้อยดุกดิ๋ก
"เฮ้ย ยูโร แก้ผ้าทำมายยยย ฉี่ราดเหรอครับ"
ทันใดนั้น ดช.ยูโร ก็เปิดกระเป๋าหยิบชุดสไปเดอร์แมนออกมาสวมอย่างมั่นใจ
"แปลงร่าง เป็นสไปเดอร์แมนนนนนนน"
อ้า...........ยูโรเด็กสุดขั้ว
| Create Date : 03 ธันวาคม 2548 | | |
| Last Update : 3 ธันวาคม 2548 0:30:15 น. |
| Counter : 881 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
เด็กชายเขตต์ กับการเติบโต
เสียงร้องไห้ เสียงแหลมดังอยู่นอกห้องเรียน ทำนองขัดขืนที่ไม่อยากมาที่นี่ "บ่อ้าว บ่อ้าว เขตต์ไม่อยากเรียน เขตต์ไม่ข้าวววววว " เด็กๆบ้างคนกลัวที่จะมาที่แปลกๆนอกจากที่บ้าน บางคนคิดว่าเหมือนมาโรงเรียนที่ไปมาทุกๆวันที่ผ่านมา เลยคิดว่าคงมีครูดุๆคอยตรวจการบ้านหรือดุทุกครั้งที่หยิบของเล่นออกมาจากกระเป๋าเรียน หรือเด็กบางคนกลัวและไม่กล้าเข้าสังคมกับเด็กคนอื่น เขตต์เป็นกรณี2และ3 หลังจากที่ตามพี่สาวที่มาเรียนศิลปะที่นี่มาตั้งแต่อยู่อนุบาล1 มาเล่นมาส่งพี่สาวทุกวันเสาร์ เขตต์ก็จะงอแงไม่ค่อยอยากเรียนศิลปะ ไม่แม้กระทั่งจะเข้าห้องเรียนกับพี่ อาจจะดูอายุน้อยเกินไป แต่สำหรับที่นี่ ครูเม้าส์กลับมองว่าอย่างน้อยการได้เห็น การได้สัมผัสบรรยากาศในการเรียนการเล่น การได้อยู่ร่วมกับผู้อื่น ก็เป็นสิ่งที่น่าจะเริ่มต้นสำหรับเด็กๆทุกคน "เขตต์ ครับเข้าห้องกันไหม เดี๋ยวครูเม้าส์จะเล่านิทานสนุกแล้ววาดรูปให้ดูด้วยดีไหมครับ" ครูเม้าส์พยามชวน "ม่ายๆๆๆๆๆ เขตต์ม่ายข้าวววว"
เป็นยังงี้มาตลอด จนมีวันหนึ่งการเปลี่ยนแปลงก็เริ่มต้น เขตตืเข้ามาฟังนิทานที่ครูเม้าส์เล่าให้เด็กๆฟังพร้อมวาดรูปประกอบบนกระดาน เป็นเรื่องสนุกขำที่ครูเม้าส์มักแต่งเอง
เขตตืฟังอย่างตั้งใจ มีรอยยิ้มบางๆให้เห็น และหัวเราะเอิกอ๊ากตอนที่สนุกๆ เขตต์ได้รู้จักโลกใหม่ๆแล้ว "เขตต์อยากวาดรูปไหมครับ เขตต์อยากระบายสีไหมครับ เขตต์สนุกไหมครับ อาทิตย์หน้าเขตต์มาอีกไหมครับ " คำถามเชิญชวนจากครูเม้าส์สร้างความน่าสนใจให้กับดช.ตัวเล็กๆที่กำลังสนุกและตื่นเต้นไปกับโลกใหม่ๆที่เค้าค้นพบด้วยตัวเอง ถึงแม้จะเป็นเพียงกระดาษที่มีแค่รอยเขี่ยสีไปมา แต่นั้นแหละครับสิ่งที่เรียกว่าจินตนาการได้เริ่มแล้วในเด็กคนนี้ จนเดี๋ยวนี้ผ่านมาแล้วกว่า5ปีที่ดช.เขตต์ยังเรียนศิลปะอยู่ที่นี่ และชมชอบเอาซะจิงๆ ถึงแม้จะวาดรูปยังไม่ค่อยเป็นแต่เขตต์ก็ยังสนุกในการระบายสีและจินตนาการในเรื่องสนุกๆอีกเพียบ ผลงานมากมายที่เขตต์ได้ทำบ่งบอกถึงเวลาที่เติบโตทั้งอายุและสมาธิ เวลาเห้นดช.เขตต์ทำงานครูเม้าส์อดปลื้มใจไม่ได้กับสิ่งที่เห็นว่าศิลปะมีผลกับเด็กจริงๆ ทั้งนี้ทั้งนั้น คงต้องขอบคุณในการเข้าใจและอดทนของพ่อแม่ของเค้าด้วย แต่เอ้อ......เค้าขอเข้าห้องเรียนต่อเมื่อได้ดู ซามูไรแจ๊ค จบก่อนง่ะ.เฮ้อ..เด็กหนอเด็ก 
| Create Date : 02 ธันวาคม 2548 | | |
| Last Update : 2 ธันวาคม 2548 22:41:50 น. |
| Counter : 489 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [