หากเรารู้ได้ว่าวันใดคือวันสุดท้ายของชีวิตมันคงจะเป็นเรื่องที่ดีอย่างหนึ่งเพราะอย่างน้อยมันทำให้เราได้ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างคุ้มค่าที่สุด...แต่เพราะเราไม่สามารถรู้อนาคตได้...ไม่มีใครเลยที่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมีโอกาสได้เห็นพระอาทิตย์ยามเช้าหรือเปล่า...ไม่มีใครตอบได้ว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายหรือเปล่าที่เราจะได้เห็นหน้าคนที่เรารัก...คุณเองก็เช่นกัน...เมื่อโลกเราได้สร้างกฎเกณฑ์นี้ขึ้นมา และไม่มีใครสามารถต่อต้านมันได้มีเพียงอย่าเดียวที่พอจะทำคือการเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมที่จะรับวันนั้นการเตรียมตัวเตรียมใจไม่ได้หมายความว่า จะนั่งรอโชคชะตาเพราะคุณสามารถกำหนดการกระทำของคุณได้ขอเพียงแค่ให้คุณคิดไว้เสมอว่าพรุ่งนี้อาจจะไม่มาถึงคุณจะได้ทำทุกๆวันของคุณให้เป็นวันที่มีค่าคุณจะได้บอกได้บอกความในใจให้คนที่คุณรักรู้...เพื่อที่จะไม่ให้มันสายเกินไปคุณจะได้มองคนอื่นในแง่มุมที่ดี เพราะพรุ่งนี้อาจจะไม่มีโอกาสได้เจอกันคุณจะได้นำเงินที่คุณเก็บสะสมไว้มาใช้บ้างคุณจะได้รีบทำอะไรหลายๆอย่าง คุณจะได้ทำทั้ง24 ชั่วโมงให้มีค่า...สิ่งที่คุณได้รับกลับมามันก็คือความสุขใจและถ้าหากคุณไม่ได้เจอกับวันพรุ่งนี้ คุณจะได้ไม่เสียดายเวลาที่ผ่านๆมา...
(parvin)