มนุษย์ภูมิ, คน
ลักษณะร่างกายเป็นของหยาบ,มากด้วยปฏิกูล. รูปกายเรียบร้อย หรือวิกลวิกาล,สวยงามหรือน่าเกลียดแล้วแต่กรรมที่ทำไว้. ภูมินี้เป็นภูมิกลางระหว่างทุกข์กับสุข. มีทุกข์บ้างสุขบ้าง. ทุกข์ประจำได้แก่ความชรา,การหาเลี้ยงชีพ,การเจ็บไข้. ข้อที่ดีที่สุดของสัตว์ในภูมินี้คือรู้จักคิด,สามารถประกอบกรรมให้เกิดความเจริญก้าวหน้าให้แก่ตน,ไม่ตั้งตนอยู่ในความประมาท, และละทิ้งโอกาสให้สูญเสียไปโดยเปล่าประโยชน์
กุศลที่ทำไว้ ในกาลก่อนได้เป็นผู้อยู่ในศีลธรรม,มีสัมมาทิฏฐิ,เชื่อถือและปฏิบัติตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลาย,มีการงดเว้นการทำชั่วสะสมความดีและเพียรละความโลภ,โกรธ,หลง,เป็นต้น. ผู้ที่ทำดีไว้มากในอดีตชาติ ก็ได้มาเกิดในที่ดี, ได้รับความสุขด้วยประการต่างๆ. ผู้ที่สร้างกรรมดีไว้น้อย,ก็เกิดในที่ไม่ดี,มีสุขน้อยและมีทุกข์ต่างๆ.
| Create Date : 19 ตุลาคม 2550 |
| Last Update : 19 ตุลาคม 2550 12:28:31 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1111 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
