| ห้องแฟนตาซีของmoony
|
|||||||||||||
บทที่ 19 ผลการชันสูตร บทที่ 19 ผลการชันสูตร หลังการประชุม อันเดอร์ฮิลล์พาวลาร์ดและวูล์ฟไปพักที่ห้องของเจ้าหน้าที่ซึ่งอยู่ภายในอาคารด้านในสุดขององค์กร จากนั้นชายชราจึงรีบตรงไปยังห้องชันสูตรเพื่อตรวจร่างผู้เคราะห์ร้ายร่วมกับแอชเชอร์และเทเลอร์ซึ่งไปรออยู่ที่นั่นแล้ว เมื่ออันเดอร์อิลล์พ้นไปจากสายตาแล้ววูล์ฟจึงหันไปมองวลาร์ดที่ยืนนิ่งเป็นรูปปั้นอยู่ริมหน้าต่าง เขานิ่วหน้าอย่างนึกขัดใจ นายจะอยู่แบบนั้นไปจนถึงเมื่อไหร่ เรื่องของฉัน ลูกครึ่งแวมไพร์ตอบ หนุ่มหมาป่าเดินเข้าไปใกล้และชี้ไปที่เด็กหญิงตัวน้อยซึ่งยังเกาะชายเสื้อของวลาร์ดแน่น ฉันไม่สนว่านายกำลังคิดอะไรแต่ก็น่าจะสนใจเด็กคนนี้หน่อย ลูกครึ่งแวมไพร์เหลือบตามองเด็กแล้วเบือนหน้าหนี เขาพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ ฉันไม่มีเวลา ตอนนี้ยังไม่ได้ทำอะไรไม่ใช่หรือ วูล์ฟพูดและขมวดคิ้วอย่างขัดใจ เขาเรียกเพื่อนเสียงดังด้วยความโมโห วลาร์ด! น่าเบื่อจริง ถ้าเป็นห่วงนักทำไมนายไม่ดูแลเธอเอง ถ้าเด็กคนนี้ยอมให้เข้าใกล้ฉันก็คงไม่ปล่อยให้เธอมายุ่งกับผีดิบเลือดเย็นอย่างนายแน่ หนุ่มหมาป่าพูดเสียงดัง ให้ตายสิเขาเพิ่งเห็นครอบครัวถูกฆ่าไปต่อหน้านะ นายน่าจะให้ความสนใจเธอบ้าง ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง วลาร์ดพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง วูล์ฟเลิกคิ้ว ถามชื่อ เขาแนะนำ ด้วยภาษามนุษย์ธรรมดา ลูกครึ่งแวมไพร์เหลือบตามองเพื่อนและถอนใจออกมา เขาก้มหน้าลงมองเด็กหญิงผมทองที่ยังคงเกาะชายเสื้อแน่นพร้อมกับถามเสียงไม่ดังนัก เธอชื่ออะไร อยู่ๆก็ถามแบบนั้นใครจะไปตอบกันเล่าเจ้าผีดิบ หนุ่มหมาป่าพึมพำ วลาร์ดหันไปถลึงตาใส่เขาและพูดเสียงห้วน งั้นนายถามเอง ได้ วูล์ฟตอบพร้อมกับย่อตัวลงนั่ง เขาส่งยิ้มที่อ่อนโยนให้กับเด็กหญิงและถามอย่างสุภาพ หนูชื่ออะไร เด็กน้อยส่ายหน้า เธอขยับตัวหลบไปยืนด้านหลังวลาร์ดและกอดตุ๊กตาที่อุ้มไว้แน่น หนุ่มหมาป่านิ่วหน้า ตุ๊กตาตัวนี้น่ารักดี มันชื่ออะไรเหรอ เขาทำหน้าเจื่อนเมื่ออีกฝ่ายรีบเอาตุ๊กตาซ่อนไว้ทางด้านหลัง ลูกครึ่งแวมไพร์ยิ้ม ว่าไง อะไร วูล์ฟตอบเสียงห้วนพร้อมกับลุกยืน วลาร์ดเลิกคิ้ว ชื่อของเด็ก เธอไม่ยอมบอก หนุ่มหมาป่าตอบพลางยกมือขึ้นเกาศีรษะ ฉันดูไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยหรือไง นายดูน่ากลัวมากกว่า ลูกครึ่งแวมไพร์พูด อีกฝ่ายแยกเขี้ยว ก็ได้ นายจัดการต่อเองก็แล้วกัน ฉันไปหาอะไรกินดีกว่า เขาพูดเสียงดังและโน้มตัวลงไปพูดกับเด็กน้อย อยากกินอะไรไหมฉันจะเอามาฝาก ขืนอยู่กับเจ้าผีดิบนี่มีหวังหนูได้อดตายแน่ เด็กหญิงสั่นศีรษะและเงยหน้าขึ้นมองวลาร์ด วูล์ฟยืดตัวขึ้นและส่งยิ้มให้เพื่อน โชคดี เขาเดินผิวปากออกจากห้อง ลูกครึ่งแวมไพร์นิ่วหน้าและก้มลงมองเด็กหญิงตัวน้อยที่กำลังแหงนหน้าขึ้นจ้องเขาด้วยดวงตากลมโตสีฟ้าใส เด็กหนุ่มถอนใจก่อนจะย่อตัวลงนั่งและถามเสียงเรียบ เธอชื่ออะไร เขานิ่งไปเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายยังไม่ยอมตอบ ฉันรู้ว่าเธอกำลังตกใจที่เห็นพ่อแม่ถูกฆ่า แต่พวกเราคงจับตัวคนที่ทำแบบนั้นกับครอบครัวของเธอไม่ได้ถ้าเธอไม่ยอมพูดอะไรออกมาบ้าง เด็กน้อยยังคงยืนนิ่งจนวลาร์ดต้องถอนใจ ฉันคงใช้ภาษามนุษย์ธรรมดาได้ไม่ดีอย่างที่เจ้านั่นพูด แอลลิสัน เสียงเล็กน่ารักพูดขึ้นไม่ดังนัก ลูกครึ่งแวมไพร์มองเด็กหญิงด้วยความแปลกใจ เธอว่าอะไรนะ หนูชื่อแอลลิสัน เด็กน้อยตอบ แอลลิสัน เบลล์ เป็นชื่อที่ดี วลาร์ดชมขณะที่นึกถึงวิธีการที่วูล์ฟใช้เมื่อครู่ เด็กหนุ่มมองตุ๊กตากระต่ายสีชมพูที่แอลลิสันอุ้ม แล้วเจ้านั่นชื่ออะไร ไม่ใช่เจ้านั่น ซิลค์ต่างหาก เด็กหญิงพูดพร้อมกับยื่นตุ๊กตามาข้างหน้า แม่บอกว่าตัวเธอนุ่มเหมือนผ้าไหมหนูเลยเรียกว่าซิลค์ เข้าใจคิด ลูกครึ่งแวมไพร์พึมพำ อีกฝ่ายจ้องเขานิ่งอยู่ครู่หนึ่งจึงถาม คุณเป็นผีดิบหรือคะ ทำไมถามแบบนั้น วลาร์ดย้อนด้วยความแปลกใจ แอลลิสันยืนลังเลเล็กน้อยก่อนตอบ หนูได้ยินคนตัวใหญ่เรียกคุณแบบนั้น ฉันเป็นพวกเลือดผสมและชื่อวลาร์ด แปลว่าการขัดเกลา เขาอธิบายและหยุดเมื่อนึกได้ว่าสิ่งที่พูดเมื่อครู่อาจจะฟังยากเกินไปสำหรับเด็กแต่แอลลิสันกลับยิ้ม หนูรู้ พ่อเคยสอนคำพวกนี้มาแล้ว เธอเอียงคอเล็กน้อย ตกลงคุณไม่ได้เป็นผีดิบใช่ไหมคะ ก็ไม่เชิง วลาร์ดตอบเสียงเรียบทั้งที่ในใจนึกอยากจะหักคอเพื่อนปากมาก เขาสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงแอลลิสันขณะยื่นหน้าเข้ามาจนเกือบชิด คุณมีฟันแหลม เธอเอียงคอ แปลกดี งั้นหรือ ลูกครึ่งแวมไพร์พูดพร้อมกับเบือนหน้าหลบ ก็แค่ลักษณะพิเศษทางพันธุกรรม เอ้อ....ฉันหมายถึงเป็นจุดเด่นเฉพาะตัว เด็กหนุ่มเว้นระยะคำพูดเล็กน้อยก่อนถาม อยากกินอะไรไหม ค่ะ แอลลิสันตอบ หนูขอนมร้อน แซนวิชทูน่ากับชีส ห้องอาหารขององค์กรแม้จะกว้างขวางกว่าที่หน่วยนักล่าแต่ก็มีรูปแบบการจัดวางหมวดหมู่ของอาหารคล้ายกัน เจ้าหน้าที่ประจำองค์กรหลายคนมองวลาร์ดที่กำลังยืนอ่านรายการอาหารด้วยความแปลกใจ บางคนอมยิ้มเมื่อเห็นเด็กหญิงผมทองหน้าตาน่ารักยืนเกาะชายเสื้อเขาแน่นและเดินตามทุกฝีก้าว เสียงสอบถามกันอย่างสงสัยทำให้วูล์ฟซึ่งกำลังเพลินกับการกินต้องเงยหน้าขึ้นมอง เขายิ้มกว้างด้วยความดีใจเมื่อเห็นเพื่อนและทำท่าจะร้องเรียกแต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงพูดคุยดังมาจากกลุ่มคนที่นั่งอยู่โต๊ะด้านหลัง เด็กคนนั้นมาจากไหน เสียงชายคนหนึ่งถาม เพื่อนที่นั่งด้วยกันหันไปมอง คงเป็นพวกนักล่า เขาหันกลับมาสนใจอาหารตรงหน้าอีกครั้ง พวกเขามาทำธุระกันที่นี่ เห็นว่ามาถึงตั้งแต่เช้าแล้ว ยังเด็กอยู่เลย ผู้หญิงอีกคนกระซิบ แต่แน่ใจหรือว่าใช่ ฉันรู้มาว่าเครื่องแบบของพวก นักล่าคล้ายนักบวชแต่เป็นสีดำทั้งชุด ดูจากเสื้อของเด็กคนนี้แล้วไม่เห็นเหมือนเลยสักนิด เขาคงใส่เฉพาะเวลาทำงาน หญิงสาวอีกคนพูด ขืนแต่งตัวแบบนั้นเข้ามามีหวังได้แตกตื่นกันทั้งโรงอาหาร เธอลดเสียงลง ฉันได้ยินมาว่านักล่าคนหนึ่งเป็นแวมไพร์ จริงหรือ แล้วจะเป็นอันตรายไหม เขาจะไม่ไล่จับพวกเราดูดเลือดหรือไงถ้าเกิดหิวขึ้นมา ไม่หรอกครับเพราะเขาเป็นแวมไพร์แค่ครึ่งเดียวและไม่กินเลือดคน วูล์ฟซึ่งนั่งฟังอยู่นานพูดขึ้น ทั้งสี่สะดุ้งสุดตัวและหันไปมองพร้อมกัน หนุ่มหมาป่ายิ้มแยกเขี้ยว ส่วนนักล่าอีกคนก็เป็นมนุษย์หมาป่าซึ่งก็แค่ครึ่งเดียวเหมือนกันและไม่กลายร่างในคืนพระจันทร์เต็มดวงด้วย เจ้าหน้าที่ทั้งสี่จ้องเด็กหนุ่มร่างใหญ่ด้วยความตกใจ ทุกคนพร้อมใจกันส่งยิ้มฝืดฝืนให้กับเขาก่อนจะรีบลุกขึ้นและเดินออกไปจากที่นั่น วูล์ฟมองตามด้วยความขบขันก่อนจะหันหน้าไปโบกมือให้เพื่อนพร้อมกับตะโกนเรียก วลาร์ด! ทั้งโรงอาหารต่างหันมามองเด็กหนุ่มเป็นตาเดียว วลาร์ดนิ่วหน้าและบ่นพึมพำ จะต้องตะโกนทำไมกันนะเจ้าบ้าวูล์ฟ หนุ่มหมาป่าลุกขึ้นและเดินไปลากเพื่อนมานั่ง เขาแกล้งเลื่อนจานเสต็กส่งให้พร้อมกับเอ่ยปากชวน กินไหม เนื้อที่นี่อร่อยมากนะ อย่ายั่วฉัน ลูกครึ่งแวมไพร์พูดเสียงห้วนก่อนจะเบือนหน้าหนี วูล์ฟหัวเราะลั่นอย่างชอบอกชอบใจ เขาหันไปทางแอลลิสัน สาวน้อยนี่คงหิว ไม่อย่างนั้นนายคงไม่มานี่แน่ เธออยากกินอะไรล่ะเอ้อ... แอลลิสัน วลาร์ดรีบบอก หนุ่มหมาป่าทำตาโต ชื่อเพราะดีนี่ ฉันชื่อวูล์ฟยินดีที่ได้รู้จัก เขายื่นมือไปข้างหน้า แอลลิสันชำเลืองตามองลูกครึ่งแวมไพร์ก่อนจะยื่นมือไปให้เขาด้วยท่าทางครึ่งกล้าครึ่งกลัว คุณเป็นมนุษย์หมาป่าเหรอคะ ใช่ วูล์ฟตอบอย่างร่าเริง แต่ฉันไม่แปลงร่างในวันพระจันทร์เต็มดวงหรอกนะและไม่โก่งคอหอนเหมือนหมาป่าทั่วไปด้วย งั้นคุณทำอะไรได้บ้าง เด็กน้อยถาม วูล์ฟยิ้มกว้าง เยอะแยะอย่างวิ่งไล่จับคนร้าย กระโดดขึ้นตึกสองชั้น แต่ที่ถนัดที่สุดคือบาสเก็ตบอล มีแต่เรื่องบ้าพลังทั้งนั้น เสียงเรียบเย็นขัดขึ้น หนุ่มหมาป่าหันไปมองหน้า ก็ยังดีกว่าพวกผีดิบไร้อารมณ์ ฉันแปลกใจจังที่สาวน้อยคนนี้เข้าใจสิ่งที่นายพูด วลาร์ดนิ่วหน้าและทำท่าจะเถียงแต่ต้องหยุดเมื่อแอลลิสันพูดแทรกขึ้นมา หนูหิว เธออยากได้นมร้อน แซนวิชทูน่ากับชีส นายพอจะหาให้ได้ไหม ลูกครึ่งแวมไพร์ถาม วูล์ฟยิ้มกว้าง สบายมาก เขาตอบเพื่อนก่อนจะหันไปค้อมตัวให้กับแอลลิสัน กรุณารอสักครู่นะครับคุณผู้หญิง หนุ่มหมาป่าพูดอย่างหยอกล้อก่อนจะเดินออกไป */*/*/*/* นี่มันอะไรกัน อันเดอร์ฮิลล์พูดขณะใช้ปากคีบหยิบก้อนเนื้อสีขาวขุ่นรูปทรงกระบอกออกมาจากกระเพาะอาหารของเหยื่อรายหนึ่ง แอชเชอร์รีบหันไปมองและขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ เหมือนตัวอ่อนของอะไรบางอย่าง แต่ทำไมถึงมีขนาดใหญ่แบบนี้ เขารับเครื่องมือวัดขนาดมาจากเทเลอร์ 2.5 มิลลิเมตร นี่คงไม่ใช่ปรสิตธรรมดาแน่ คุณพบมันที่ตำแหน่งไหน กระเพาะอาหาร เขาพลิกก้อนเนื้อไปมาก่อนจะวางบนชามรูปไต ผมจะไปตรวจอย่างละเอียดอีกครั้ง เดี๋ยวก่อน เทเลอร์ห้ามขณะแหวกกล้ามเนื้อบริเวณช่องท้องของเหยื่ออีกรายลึกลงไปจนถึงแนวกระดูกสันหลัง ตรงนี้มีก้อนเนื้อแบบนั้นอีกชิ้น เขาพูดพลางใช้ปากคีบหยิบขึ้นมา เป็นปรสิตชนิดเดียวกัน มีขนาดเท่ากัน เทเลอร์นิ่วหน้า แต่ดูเหมือนมันจะถูกของมีคมเฉือนบางส่วนจนขาดหายไป ในตัวของเหยื่อรายนี้ก็มีก้อนเนื้อแปลกปลอมแบบเดียวกันครับ เจ้าหน้าที่ชันสูตรพูดขึ้น เขาคีบชิ้นเนื้อสีขาววางลงในชามรูปไตและส่งให้แอชเชอร์ บางส่วนถูกตัดขาดเหมือนสองชิ้นแรก ผู้นำองค์กรพูด คงเกิดจากมีดของฆาตกร เขาจงใจแทงเหยื่อเพื่อทำลายปรสิตพวกนี้ แอชเชอร์นิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะหันไปทางอันเดอร์ฮิลล์พร้อมกับสั่ง คุณรีบนำก้อนเนื้อพวกนี้ไปตรวจ สรุปผลให้เร็วที่สุด ส่วนคุณ เขาเลื่อนสายตาไปที่ เทเลอร์ ตรวจศพทั้งสามให้ละเอียดพยายามหาร่องรอยให้พบว่าคนเหล่านี้รับปรสิตนี่เข้าไปได้ยังไง สีหน้าของผู้นำองค์กรเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดขณะจ้องก้อนสีขาวขุ่นที่วางนิ่งอยู่ในชามรูปไต บางทีนี่อาจจะเป็นตัวอ่อนของการ์กอยล์ */*/*/*/*/* เนื่องจาก นักล่าแห่งรัตติกาล ภาค โรงงานมรณะ ได้รับการตีพิมพ์และจะทำการวางจำหน่ายกลางเดือนธันวาคมนี้ ผู้เขียนจึงขอภัยผู้อ่านทุกท่านที่จำต้องลงบทความให้อ่านได้เพียงแค่บทที่ 19 เท่านั้นค่ะ สำหรับปก คงได้รับประมาณอาทิตย์หน้า แล้วจะนำมาให้ชมกัน ขอฝากผลงานเรื่อง นักล่าแห่งรัตติกาลทั้งภาคกำเนิดนักล่า และภาค โรงงานมรณะ ไว้กับผู้อ่านทุกท่านด้วยนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ
|
กิสึเนะ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] moony ค่ะ เป็นคนชอบสร้างจินตนาการมาตั้งแต่เด็ก เคยวาดการ์ตูนไว้เป็นเล่ม แต่เก็บไว้อ่านเอง นิยายเรื่องแรกที่เขียนเป็นแนวจีนกำลังภายใน ตอนหลังรู้จักเน็ตจึงเริ่มสร้างสรรเรื่องอื่นบ้างแต่ส่วนใหญ่เป็นแนวแฟนตาซี Group Blog
All Blog
Friends Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
