| ห้องแฟนตาซีของmoony
|
|||||||||||||
เทวทูตที่รัก บทที่ 4 ความเปลี่ยนแปลง(2) ความที่กลัวว่าจะเป็นการรบกวนราฟาเอลจึงนั่งมองน้ำทิพย์ทำงานอย่างเงียบๆอยู่สักพักกระทั่งภาพบนหน้าจอเปลี่ยนไป จากตัวอักษรที่เรียงกันเป็นตับกลับกลายเป็นลายเส้นรูปร่างของคนที่ดูเหมือนจะเป็นนักรบ ความงดงามของภาพทำให้เทวดาหนุ่มลุกขึ้นมาดูด้วยความสนใจ เจ้าเป็นจิตรกรด้วยหรือคำถามที่ดังอยู่ข้างตัวทำให้น้ำทิพย์ชะงักมือ กิริยาของเธอทำให้ราฟาเอลก้มศีรษะลงเล็กน้อยพร้อมกับพูดขออภัยที่ทำให้เจ้าต้องเสียสมาธิ ไม่เป็นไรหญิงสาวตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้กับเขานี่เป็นแค่การบ้านออกแบบตัวละครในเกมส์เท่านั้น ฝีมือฉันไม่เก่งจนถึงขนาดที่จะให้เรียกว่าจิตรกรหรอก การบ้าน? เทวดาหนุ่มทวนคำอย่างไม่เข้าใจ น้ำทิพย์จึงหันหน้ากลับไปทำงานของเธอต่อพร้อมกับพูด ก็งานที่ต้องเอากลับมาทำที่บ้านตามคำสั่งของอาจารย์ พอถึงกำหนดก็ต้องส่ง เธอมองหน้าราฟาเอลซึ่งกำลังทำหน้างงงันท่านไม่เคยทำหรือ เทวดาหนุ่มส่ายหน้า หญิงสาวจึงเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ อะไรกัน บนสวรรค์ไม่มีโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยเลยเหรอ ไม่มี น้ำทิพย์วางเม้าท์ปากกาและมองหน้าอีกฝ่ายก่อนจะถามด้วยความสงสัย ไม่มีโรงเรียนแล้วพวกท่านอยู่กันได้ยังไง ฉันหมายถึงพวกเทวดาเด็กๆน่ะเขาจะเรียนรู้เรื่องราวจากไหนกัน ความรู้ทุกอย่างแล้วแต่พระเจ้าจะทรงประทาน พระองค์ทรงรู้ว่าพวกเราแต่ละคนเหมาะสมกับงานแบบไหน ความรู้ในแบบของมนุษย์ไม่จำเป็นสำหรับผู้ที่อยู่บนสวรรค์ เพราะพวกเรามีทุกอย่างครบถ้วนบริบูรณ์อยู่แล้ว อีกอย่างการสรรสร้างสิ่งต่างๆเพื่อตอบสนองความต้องการของพวกมนุษย์รังแต่จะสร้างกิเลสก่อให้เกิดความอยากได้ใคร่มีอย่างไม่รู้จบ นั่นเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้พวกเจ้าห้ำหั่นกันเอง น้ำเสียงเจือความสังเวชเหมือนจะบอกให้รู้ว่าผู้พูดมีความอนาถกับพวกมนุษย์ น้ำทิพย์ถึงกับนั่งนิ่งพูดอะไรไม่ออกเพราะมีความคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเหล่าเทวดาระอากับความโลภของมนุษย์จนถึงขนาดทอดทิ้งหรือทำลายทุกชีวิตเหมือนกับเมืองโซดอม กอมโมราห์ที่เธอเคยอ่านจากหนังสือ ดูเหมือนราฟาเอลจะล่วงรู้ถึงสิ่งที่เธอคิดทั้งหมด เขาอมยิ้มน้อยๆพร้อมกับพูด น้ำพระทัยของพระองค์ทรงเปี่ยมไปด้วยความการุณย์ ต่อให้พวกมนุษย์ทำผิดมากแค่ไหน พวกเขายังได้รับการให้อภัยเสมอ น้ำเสียงนุ่มน่าฟังกับใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความเมตตาช่างงดงามจนยากจะหาคำใดมาเปรียบ หัวใจของน้ำทิพย์เต้นเร็วจนแทบไม่เป็นจังหวะ แม้จะประทับใจในคำพูดแต่ก็ไม่ได้ซาบซึ้งอะไรมากนัก สิ่งเดียวที่หญิงสาวรู้ก็คือ ทำไมราฟาเอลถึงหล่อบาดใจอะไรอย่างนี้ เจ้ายังสงสัยอะไรอยู่อีกหรือ เทวดาหนุ่มเอ่ยถาม น้ำทิพย์สะดุ้งและรีบส่งยิ้มอย่างขวยเขิน ไม่มี เธอนิ่งไปเล็กน้อยไม่สิมีบางอย่างที่ฉันสงสัย ท่านเป็นเทวดาฝรั่งทำไมถึงเข้าใจภาษาที่ฉันพูด ข้าไม่ได้ฟังสิ่งที่เจ้าพูดแต่เข้าใจในความคิดต่างหาก ภาษาของพวกมนุษย์อาจจะมีมากมายหลายแบบแต่หากกล่าวถึงความหมายแล้วมันก็ไม่ได้แตกต่างกันนัก หญิงสาวพยักหน้าหงึก ๆก่อนจะถามต่อ แล้วที่บอกว่าเทดาไม่ต้องกินอาหารเหมือนมนุษย์ แต่ทำไมตอนนี้ท่านจึงรู้สึกหิว คำถามดังกล่าวทำให้ราฟาเอลต้องขมวดคิ้ว หลังจากยืนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาจึงพูดด้วยท่าทางที่ดูเหมือนจะไม่มั่นใจเท่าใดนัก อาจจะเป็นเพราะข้าตกลงมาในสภาพสูญสิ้นพลังซ้ำปีกข้างหนึ่งยังเสียหายจนใช้การอะไรไม่ได้ แต่ไม่ว่าจะด้วยสิ่งใดมันทำให้ข้าต้องอยู่ในร่างเนื้อแบบมนุษย์ไปสักพัก หวังว่าจะไม่เป็นการรบกวนเจ้าจนเกินไป มันก็ไม่ได้เป็นการรบกวนอะไรหรอก แต่ถ้าต้องอยู่ด้วยกันท่านก็ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง น้ำทิพย์พูดอย่างอารมณ์ดี เทวดาหนุ่มมองเธอก่อนจะถามด้วยความสงสัย เจ้าต้องการให้ข้าทำอะไร เลิกใช้คำพูดแทนตัวว่าข้ามันดูโบราณเกินไป ประเทศของฉันผู้ชายมักจะแทนตัวเองว่าผมหรือไม่ก็ฉัน ส่วนคู่สนทนาถ้าสุภาพหน่อยก็ควรจะเป็นคำว่าคุณ หรือถ้าเป็นเพื่อนหรือคนรู้จักจะใช้คำว่าเธอก็ได้ แล้วที่เจ้าเรียกว่าว่าท่านล่ะ มันมีความหมายว่าอะไร ราฟาเอลถามด้วยความอยากรู้ หญิงสาวส่งยิ้มให้กับเขาก่อนอธิบาย นั่นเป็นคำเรียกที่ใช้สำหรับผู้ที่เราให้เกียรติหรือแสดงความเคารพ ในความคิดของพวกเราเทวดาคือผู้สูงส่ง ไม่เป็นการสมควรอย่างยิ่งที่จะใช้คำแทนแบบคนธรรมดาทั่วไป แต่ตอนนี้ข้าอยู่ในสภาพที่ไม่ต่างไปจากมนุษย์คนหนึ่ง จะเป็นการดีอย่างยิ่งหากเจ้าเรียกด้วยถ้อยคำที่เป็นปรกติธรรมดา ข้อเสนอของเทวดาหนุ่มทำให้น้ำทิพย์ต้องนั่งนิ่งด้วยความลังเลใจเพราะถึงจะพูดแบบนั้นแต่ความจริงแล้วเขาก็เป็นอัครเทวทูตผู้สูงส่ง การใช้คำเรียกอย่างสนิทสนมนับเป็นการไม่สมควร ตอนแรกหญิงสาวเตรียมจะปฏิเสธแต่เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาที่ดูจริงจังกับคำพูดของตนเองจากของราฟาเอลแล้วเธอจึงเปลี่ยนใจ งั้นเอาเป็นว่าฉันจะเรียกท่านว่าคุณ และคงต้องขออนุญาตเรียกชื่อบ้างในบางครั้ง ข้าก็ต้องขอเรียกชื่อของเจ้าด้วยเทวดาหนุ่มพูดและขมวดคิ้วเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่เข้ามาอยู่ในบ้านของหญิงสาวเขาไม่เคยรู้เลยว่าเธอชื่ออะไร จริงสิข้ายังไม่รู้เลยว่าเจ้าชื่ออะไร น้ำทิพย์ หญิงสาวตอบพร้อมกับยิ้มกว้าง น้ำทิพย์ จิตเกื้อการุณย์ หรือจะเรียกสั้นๆว่าทิพย์ก็ได้ น้ำทิพย์ราฟาเอลทวนชื่อของเธอฟังดูเหมือนเป็นชื่อที่ดี พอจะบอกได้หรือไม่ว่ามันหมายความว่าอะไร ของเทวดา ดีวิเศษอย่างเทวดาหรือถ้าเอาไปประกอบกับคำอื่นจะได้ความหมายทำนอง ดีวิเศษเหนือปรกติธรรมดา ชื่อน้ำทิพย์ของฉันก็คือน้ำวิเศษที่เทวดาประทาน ช่างเป็นชื่อที่เหมาะสมกับเธอมากเทวดาหนุ่มพูดหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยเมตตาจิตของเธอเปรียบเสมือนน้ำทิพย์จากสรวงสวรรค์ นั่นเป็นสิ่งที่ดึงให้ข้าตกลงมายังที่แห่งนี้ ผมน้ำทิพย์เตือนด้วยเสียงที่ไม่ดังนัก ราฟาเอลก้มศีรษะลงเล็กน้อยก่อนจะพูดทวนประโยคเดิมซ้ำอีกครั้ง นั่นเป็นสิ่งที่ดึงให้ผมตกลงมาที่นี่ ค่อยน่าฟังขึ้นมาหน่อยหญิงสาวพูดถ้าเข้าใจกันแล้วฉันต้องขอตัวทำงานที่ค้างให้เสร็จเพราะพรุ่งนี้อาจารย์สั่งให้ส่งตัวอย่างรอบแรก ระหว่างนี้คุณก็นั่งฟังเพลงไปก่อน ถ้าเบื่อหรือไม่ชอบจะเปลี่ยนไปดูทีวีหรือฟังรายการวิทยุก็ได้ พูดพลางหยิบรีโมตส่งให้ราฟาเอล เขาสั่นศีรษะ ผมไม่รู้จักของเหล่านั้น อ้าวเหรอ ทีวีก็คือน้ำทิพย์ตั้งท่าจะอธิบายแต่อีกฝ่ายกลับแตะมือเธอเบาๆพร้อมกับพูดตัดบท ตอนนี้ผมอยากฟื้นพลังของตัวเอง หญิงสาวมองหน้าเขาก่อนจะผงกศีรษะอย่างเข้าใจ แล้วแต่ท่าน เอ้อ คุณก็แล้วกัน พูดจบเธอก็หันหน้ากลับไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์และลงมือทำงานต่อโดยไม่กล่าวอะไรอีกเลย ราฟาเอลยืนดูการทำงานของหญิงสาวอยู่ครู่หนึ่งจึงหมุนตัวเดินกลับเข้าห้องและยืนครุ่นคิดด้วยความวิตกเพราะหากอาการบาดเจ็บของเขายังไม่หายสนิทย่อมไม่เป็นผลดีต่อน้ำทิพย์และมนุษย์ที่อาศัยอยู่ในเมืองนี้ ถึงเขาจะสร้างม่านพลังขึ้นป้องกันพวกปิศาจแต่มันก็ไม่สามารถบดบังสายตาอันคมกริบของลูซิเฟอร์ได้ตลอดไป เมื่อได้ที่เขาถูกจอมปิศาจเจอตัวหายนะอันเลวร้ายก็จะเคลื่อนเข้ามาคุกคามน้ำทิพย์ เมื่อนึกถึงความสยดสยองนานัปการที่ลูซิเฟอร์จะประเคนให้กับหญิงสาวแล้วราฟาเอลถึงกับถอนใจออกมาด้วยความกลัดกลุ้ม สิ่งเดียวที่จะช่วยไม่ให้เหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นได้ก็คือเขาจะต้องกระตุ้นพลังแห่งการเยียวยาให้กลับคืนมาและออกให้ห่างจากน้ำทิพย์โดยเร็วที่สุด คิดดังนั้นแล้วเทวดาหนุ่มจึงเริ่มปลดเสื้อผ้าออกจากร่างกายและสยายปีกกางออก รัศมีสีทองทอแสงเรืองรองออกมาและเพิ่มความเจิดจ้าขึ้นจนไม่อาจมองเห็นร่างของผู้ที่อยู่ภายใน */*/*/*/*/*
|
กิสึเนะ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] moony ค่ะ เป็นคนชอบสร้างจินตนาการมาตั้งแต่เด็ก เคยวาดการ์ตูนไว้เป็นเล่ม แต่เก็บไว้อ่านเอง นิยายเรื่องแรกที่เขียนเป็นแนวจีนกำลังภายใน ตอนหลังรู้จักเน็ตจึงเริ่มสร้างสรรเรื่องอื่นบ้างแต่ส่วนใหญ่เป็นแนวแฟนตาซี Group Blog
All Blog
Friends Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
