นักล่าแห่งรัตติกาล ภาค สัญลักษณ์เลือด บทที่ 6 ข่าวร้ายกับความแค้นของวลาร์ด 3

วูล์ฟอยากจะบอกว่าความโกรธของวลาร์ดเริ่มตั้งแต่การตายของลีโอ ยิ่งผนวกเข้ากับการจากไปของคุณอันเดอร์ฮิลล์กับวิคตอเรียด้วยแล้ววลาร์ดก็เหมือนระเบิดเวลาลูกหนึ่งเพียงแต่เขาพยายามใช้เหตุผลมาสยบอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน แต่การที่เขาสติหลุดจนถึงกับถลาแล่นออกไปจัดการกับร็อคนีย์นับเป็นสิ่งที่หนุ่มหมาป่าเองก็คาดไม่ถึง

 

 

“หรือมันเป็นแผน”วูล์ฟพึมพำและกำหมัดแน่น”ให้ตายเถอะ นายคิดอะไรกันแน่เจ้าผีดิบ”

 

 

ลำคอร้อนผ่าวขึ้นมากะทันหัน มันเป็นอาการเริ่มแรกก่อนที่ไข้จะขึ้นสูง หนุ่มหมาป่ามองซ้ายมองขวาอย่างลุกลนก่อนจะเปิดช่องเก็บของหยิบขวดน้ำออกมา

 

 

“คอแห้งหรือครับ”แฮมเมอร์ถามเมื่อเห็นวูล์ฟยกน้ำขึ้นดื่มรวดเดียวหมด เขาปาดน้ำออกจากปากก่อนตอบ

 

 

“ครับ”

 

 

ดูเหมือนแฮมเมอร์จะไม่เชื่อเท่าใดนักเพราะเขาชำเลืองมองหนุ่มหมาป่าหลายครั้งก่อนตัดสินใจพูด

 

 

“คุณมีไข้”

 

 

“เปล่า”

 

 

“ไม่ต้องปิดผมหรอกครับ หน้าคุณแดงก่ำแถมยังหอบขนาดนี้ถ้าไม่ใช่เพราะอาการไข้แล้วจะเป็นอะไร”

 

 

อดีตนาวิกโยธินพูด วูล์ฟจึงแสร้งทำเป็นมองไปรอบๆ

 

 

“ช้าแบบนี้ตามเจ้าผีดิบไม่ทันแน่”

 

 

“เขาล่วงหน้ามาก่อนผมตั้งยี่สิบนาทียังไงก็ไม่มีทางตามทัน”ปากพูดแต่เท้ากลับเหยียบคันเร่งเพื่อเพิ่มความเร็วรถ”แต่มีคุณมาด้วยถึงไล่ไม่ทันก็ยังห้ามเขาได้อยู่ดี”

 

 

เขามองตรงไปข้างหน้าและบังคับรถให้วิ่งฉิวไปเหมือนธนูถูกยิงจากศร ไม่ช้าทั้งคู่ก็ถึงที่หมาย หนุ่มหมาป่ามองรถขององค์กรที่ถูกเปิดประตูค้างไว้ในขณะที่แฮมเมอร์จอดรถห่างจากคันแรกพอสมควร เมื่อก้าวลงจากรถเขารีบกวาดตามองไปโดยรอบทันทีและเบิกตากว้างเมื่อเห็นร่างคนนอนเกลื่อนกลาดไปทั่วบริเวณ

 

 

“ฝีมือเจ้าผีดิบ”วูล์ฟพูดพลางย่อตัวลงตรวจชีพจรของชายคนหนึ่ง”แค่สลบไปเท่านั้น”

 

 

วูล์ฟหันไปมองแฮมเมอร์ที่กำลังแตะลำคอผู้ชายอีกคน

 

 

“นี่ก็เหมือนกัน”

 

 

“นักล่าไม่เคยฆ่ามนุษย์ธรรมดา” หนุ่มหมาป่าพูดอย่างเคร่งขรึมพลางมองตรงไปยังบ้านพัก”ยกเว้นเขาจะเป็นคนของอิลูมิเนติค”

 

 

“ร็อคนีย์เป็นส.ส.ถ้าวลาร์ดเกิดพลั้งมือทำอะไรลงไปเป็นได้เกิดเรื่องใหญ่แน่”

 

 

แฮมเมอร์เตือน วูล์ฟขบกรามแน่นก่อนตัดสินใจวิ่งนำเข้าไปในบ้าน หลังจากวนหาอยู่ครู่ใหญ่เขาจึงเห็นวลาร์ดเดินมาจากระเบียงริมน้ำ ดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยความขุ่นแค้นทำให้หนุ่มหมาป่ารีบถาม

 

 

“ร็อคนีย์อยู่ที่ไหน”

 

 

“นอนแช่น้ำอยู่ข้างนอก”ลูกครึ่งแวมไพร์ตอบและรีบพูดต่อเมื่อเห็นวูล์ฟทำท่าจะถลันออกไปดู”เขายังไม่ตาย”

 

 

“แน่ใจนะ” หนุ่มหมาป่าถามเสียงเข้ม วลาร์ดนิ่วหน้า

 

 

“ฉันเป็นนักล่าไม่ใช่ฆาตกร”

 

 

แฮมเมอร์ซึ่งวิ่งมาสมทบมองวลาร์ดและขยับปากเตรียมจะถามแต่วูล์ฟชิงพูดขึ้นเสียก่อน

 

 

“ร็อคนีย์ปลอดภัยดีครับ”

 

 

“แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”

 

 

“ในน้ำ”วลาร์ดตอบเสียงเย็น แฮมเมอร์ทำหน้าเหวอ

 

 

“ในน้ำกลางฤดูใบไม้ร่วงน่ะหรือครับพูดจบก็วิ่งออกไปยังระเบียง ลูกครึ่งแวมไพร์มองตามอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะพูดสั้นๆ

 

 

“กลับกันเถอะ”

 

 

เขาขยับเท้าเตรียมจะก้าวนำแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นวูล์ฟสั่นไปทั้งตัว

 

 

“วูล์ฟ”เขาเรียกเพื่อนด้วยน้ำเสียงตระหนกพร้อมกับคว้าแขนอีกฝ่ายเอาไว้”นายมีไข้”

 

 

“แค่ตัวร้อนนิดหน่อย”หนุ่มหมาป่าตอบเสียงแห้งและทรุดตัวลง วลาร์ดพยุงเขาให้ลุกขึ้นพลางตะโกนเรียก

 

 

“แฮมเมอร์”

 

 

อดีตนาวิกโยธินวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา เมื่อเห็นวูล์ฟยืนตัวอ่อนอยู่ในอ้อมแขนของวลาร์ดเขาก็อุทานด้วยความตกใจ

 

 

“วูล์ฟ”

 

 

“อย่ามัวแต่แตกตื่นรีบไปเตรียมรถให้พร้อม”ลูกครึ่งแวมไพร์ออกคำสั่ง แฮมเมอร์จึงวิ่งกลับไปที่รถและเข้าไปนั่งประจำที่คนขับ เมื่อวลาร์ดกับวูล์ฟนั่งประจำที่เรียบร้อยแล้วรถเอสยูวีจึงพุ่งออกจากที่นั่น ความรีบร้อนทำให้ทั้งสามไม่ทันสังเกตเห็นชายคนหนึ่งกำลังยืนเฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ในมุมมืด แสงสว่างของไฟหน้ารถวิ่งวาบผ่านใบหน้าเหลี่ยมดุดัน คาร์เพนเตอร์มองรถของหน่วยนักล่าที่วิ่งห่างออกไปก่อนจะเลื่อนสายตากลับไปที่บ้านพักของส.ส.ชื่อดังอีกครั้งจากนั้นจึงก้าวเข้าไปหาด้วยท่าทางน่ากลัว

 

 

*/*/*/*/*

 

 

 

 

 




Create Date : 20 มกราคม 2556
Last Update : 20 มกราคม 2556 23:48:39 น.
Counter : 511 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กิสึเนะ
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]



moony ค่ะ เป็นคนชอบสร้างจินตนาการมาตั้งแต่เด็ก เคยวาดการ์ตูนไว้เป็นเล่ม แต่เก็บไว้อ่านเอง นิยายเรื่องแรกที่เขียนเป็นแนวจีนกำลังภายใน ตอนหลังรู้จักเน็ตจึงเริ่มสร้างสรรเรื่องอื่นบ้างแต่ส่วนใหญ่เป็นแนวแฟนตาซี
All Blog