| ห้องแฟนตาซีของmoony
|
|||||||||||||
นักล่าแห่งรัตติกาล ภาค สัญลักษณ์เลือด บทที่ 16 เหยื่อทดลองรายแรก (2) โทมัสเดินอย่างรีบเร่งตรงไปยังห้องทำงานของศาสตราจารย์แลงคาสเตอร์ เขาภาวนาอยู่ในใจว่าขอให้เธออยู่ตามลำพังเพราะไม่อยากให้ใครเห็นว่าเขาขอเข้าพบรองอธิการบดีเป็นการส่วนตัว ระหว่างเดินลัดเลาะไปตามต้นไม้ เด็กหนุ่มต้องหยุดชะงักเมื่อใครบางคนเอ่ยทัก จะรีบไปไหนกัน คุณเฮลเลอร์สไตน์ น้ำเสียงทุ้มเยือกเย็นแต่ทรงพลังทำให้โทมัสรู้ในทันทีว่าผู้เรียกคือใคร เขาหมุนตัวหันกลับไปมองพร้อมกับพูด ไรซิน ดีใจจริงที่จำผมได้ อีกฝ่ายพูดพลางชำเลืองตาไปยังอาคารสีขาวที่อยู่ไม่ไกลนักราวล่วงรู้เป้าหมายของโทมัสก่อนถามเสียเงรียบ ผมมารบกวนคุณหรือเปล่า ก็ไม่เชิง โทมัสตอบและยืนลังเลอยู่อึดใจก่อนถาม คุณมาที่นี่ทำไม ไรซินยิ้มในหน้า ผมมาพาคุณไปเยี่ยมชมห้องวิจัย เขาเว้นระยะคำพูดเล็กน้อยก่อนจะกล่าวต่อเหมือนรู้ถึงความกังวลของโทมัส ไม่ต้องเป็นห่วง ผมแจ้งเรื่องนี้ให้รองอธิการบดีทราบแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแต่คุณว่าจะตัดสินใจยังไง โทมัสกำเครื่องหมายอิลูมเนติคที่อยู่ในกระเป๋าและตัดสินใจบอกความตั้งใจของเขา ผมยินดีไปกับคุณแต่ยังไม่ให้คำตอบจนกว่าจะได้เห็นว่าห้องวิจัยของอิลูมิเนติคค้นคว้าเรื่องอะไรกันแน่ ไรซินยิ้มกับคำพูดของเขา นั่นสินะเรื่องแบบนี้มันต้องเห็นกับตา แต่รับรองได้เลยว่าคุณจะชอบ พูดจบมนุษย์พิษเดินนำไปยังรถยนต์หรูสีดำสนิทซึ่งจอดรอบนถนนไม่ห่างจากพวกเขาเท่าใดนัก ชายในชุดสูทสีดำที่ยืนอยู่ข้างรถก้มศีรษะให้กับไรซินก่อนจะเปิดประตูด้วยท่าทางนอบน้อม แต่มนุษย์พิษกลับผายมือให้โทมัสขึ้นก่อนส่วนตัวเขาเดินไปเปิดประตูอีกด้านและเข้าไปนั่งทางนั้น เมื่อผู้โดยสารทั้งสองประจำที่เรียบร้อยแล้วรถยนต์คันนั้นจึงเคลื่อนออกจากมหาวิทยาลัยมุ่งหน้าตรงไปยังสนามบินส่วนบุคคลที่อยู่นอกเมืองและออกเดินทางต่อโดยเฮลิคอปเตอร์ ตลอดการเดินทางไรซินไม่ได้พูดคุยอะไรกับเขาเลยสักคำ โทมัสจึงมองลงไปยังเบื้องล่างและดูยอดไม้เคลื่อนผ่านไปพลางครุ่นคิด เขาไม่ได้กังวลเรื่องห้องวิจัยเท่าใดนักเมื่อนึกถึงมุมมองอีกด้าน หากนี่เป็นเพียงเรื่องเล่นตลกของพวกเลือดสีน้ำเงินที่ต้องการสร้างความอับอายให้กับเขาก็นับว่าเป็นการลงทุนที่ไม่น้อย แต่สำหรับลูกคนโปรดของบรรดามหาเศรษฐีและชนชั้นสูงแล้วมันอาจเป็นแค่เงินจำนวนหนึ่งเท่านั้น ดูเหมือนความคิดครั้งนี้จะแสดงออกมาทางใบหน้าเพราะ ไรซินซึ่งนั่งเงียบมาตลอดทางเอ่ยปากพูด มีอีกเรื่องที่อยากให้คุณรู้ กลุ่มไร้สาระอะไรนั่นจะไม่เข้ามาวุ่นวายกับคุณอีกต่อไป คุณหมายถึงพวกเลือดสีน้ำเงินอย่างนั้นหรือ โทมัสถาม เป็นไปได้ยังไงในเมื่อ... เขากลืนคำว่าอาจารย์กลับลงไปในลำคอ ดูเหมือนไรซินจะรู้เรื่องราวทุกอย่างเพราะเขาพูดสั้นๆว่า เพราะมันเป็นคำสั่งของผม โทมัสนึกถึงจดหมายที่ทำให้พวกอาจารย์หน้าซีดและหลุดคำพูดออกมาเบาๆ ที่แท้ก็เป็นคุณ ไรซินไม่สนใจกิริยาของเด็กหนุ่มเท่าใดนัก เขามองตรงไปข้างหน้าก่อนจะพูดเสียงเรียบ บ้านใหม่ของคุณอยู่ข้างหน้า คุณเฮลเลอร์สไตน์ โทมัสมองตามสายตาไรซิน ภาพที่เห็นเบื้องล่างคือคฤหาสน์หลังใหญ่ท่ามกลางผืนป่า มันถูกบดบังด้วยต้นไม้หนาทึบ เมื่อมองจากด้านบนจะไม่มีทางเห็นหากไม่สังเกตให้ดี แต่ไม่ว่าจะดูในมุมไหนเด็กหนุ่มก็มองไม่ออกว่ามันคือสถาบันค้นคว้าวิจัย แม้ว่าจะลงมาจากเจ้าเครื่องบินปีกหมุนจนมาหยุดยืนหน้าคฤหาสน์หลังงามแล้วก็ตาม อย่าบอกนะครับว่านี่คือสถาบันวิจัยของคุณ โทมัสพูดทั้งสายตายังคงไล่มองไปโดยรอบ ไรซินยิ้มน้อยๆ ถูกต้อง เขาเดินนำเข้าไปด้านในผ่านประตูไม้งามวิจิตรจนถึงโถงกว้างและก้าวต่อไปจนถึงชุดเกราะโบราณที่วางประดับไว้มุมห้องจึงหยุด มือยื่นไปจับใบหอกและบิดซ้ายขวาสลับกันสามครั้ง เสียงกริ๊กเบาๆมาจากทางด้านหลัง โทมัสจึงหันไปมอง สิ่งที่เห็นทำให้เด็กหนุ่มถึงกับเบิกตากว้างเมื่อผนังห้องด้านหนึ่งเปิดออกเผยให้เห็นประตูกลทันสมัยภายใน ไม่รอให้อีกฝ่ายต้องเอ่ยปากถาม ไรซินเดินไปที่ประตูกลและกดรหัสตัวเลขบนแป้นพิมพ์ มันเลื่อนออกอย่างเงียบกริบเมื่อโทมัสมองลึกเข้าไปจึงเห็นว่าด้านในเป็นช่องทางเดิน ตามผมมา มนุษย์พิษพูดก่อนจะก้าวนำเข้าไปด้านใน แต่พอเดินได้เพียงสองหรือสามเมตรเขาก็หยุดและยกมือขึ้นเป็นเชิงห้าม ไม่จำเป็นต้องถามโทมัสก็พอจะเดาออกว่าถึงจุดที่จะต้องใช้รหัสผ่านตัวต่อไป เขายืนมองไรซินวางมือลงบนแท่นปล่อยให้เข็มขนาดเล็กเจาะนิ้วทั้งห้า ไม่ถึงสองวินาทีเสียงคอมพิวเตอร์ก็พูดขึ้น ยินดีต้อนรับค่ะท่านหัวหน้าไรซิน ผนังด้านข้างเปิดออก มนุษย์พิษจึงเดินเข้าไปโดยไม่พูดอะไร แม้จะเป็นช่องทางทึบที่มีแค่แสงไฟสีนวลที่ให้ความสว่างดุจแสงตะวันแต่ความรู้สึกของโทมัสบอกว่า เขากำลังก้าวลึกลงไปในใต้ดิน ไรซินเดินตรงไปจนกระทั่งสุดทางจึงหยุด โทมัสหันมองด้วยความฉงนเพราะทั้งซ้ายและขวาเป็นผนังสีขาว ไม่มีร่องรอยของช่องทางเปิดหรือประตู แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยปากถาม จู่ๆก็มีลำแสงสีแดงพุ่งออกมาจากทั้งสองด้าน มันฉายวาบไปบนร่างของไรซินไล่ไปตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เสียงคอมพิวเตอร์ดังมาจากด้านบน ข้อมูลถูกต้อง เชิญผ่านเข้าไปได้ ผนังที่คิดว่าเป็นทางตันครั้งแรกเลื่อนเปิดออก โทมัสถึงกับยืนอึ้งเมื่อภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าของเขาคือห้องปฏิบัติการที่มีอุปกรณ์ทันสมัยกว่าห้องทดลองหรือห้องวิจัยที่เขาเคยพบมาทั้งหมด ความตื่นเต้นในสิ่งที่ได้เห็นทำให้เด็กหนุ่มก้าวไปข้างหน้าอย่างลืมตัว ไรซินมองกิริยาของเขาด้วยความพอใจก่อนจะพูด ยินดีต้อนรับสู่สถาบันวิจัย มหัศจรรย์มาก โทมัสหลุดคำแรกออกมาจากปาก มันช่างเป็นห้องวิจัยที่วิเศษที่สุด นี่เป็นเพียงแค่ห้องรับแขก ไรซินพูดพลางผายมือไปข้างหน้า ห้องวิจัยที่แท้จริงอยู่ด้านใน เขาก้าวนำทันทีที่พูดจบ โทมัสรีบเดินตามอย่างกระตือรือร้น ยิ่งเมื่อได้เห็นการทดลองซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นในแง่การพัฒนาด้านพันธุกรรมด้วยแล้วเด็กหนุ่มแทบจะถลาเข้าไปมีส่วนร่วมในงาน เขาเดินผ่านห้องทดลองต่างๆด้วยความอยากรู้อยากเห็นจนลืมความกังขาและเงื่อนไขที่ตัวเองตั้งไว้ งานของคุณน่าสนใจมาก โทมัสพูดขณะมองนักวิทยาศาสตร์คนหนึ่งเปิดกะโหลกกระต่ายเพื่อฝังอะไรบางอย่างลงไป แต่ถ้าพัฒนาเป็นเซรุ่มแล้วฉีดเข้ากระแสเลือดไม่ง่ายกว่าหรือครับ เขาเสนอความคิดเห็นอย่างอดไม่ได้ ไรซินสั่นศีรษะ มันให้ผลเร็วก็จริง แต่มีความผันแปรง่าย ครึ่งหนึ่งของสัตว์ทดลองจะกลายพันธุ์ มีสภาพเป็นผีดิบหรือซอมบี้ซึ่งเราไม่สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ แล้วการฝังดีกว่าแบบฉีดยังไง มันเป็นการพัฒนา ถึงจะช้าแต่ให้ผลดีเยี่ยม สัตว์ทดลองยังคงมีสติปัญญาแต่อยู่ภายใต้การควบคุม เราสามารถสั่งให้มันทำอะไรก็ได้ โทมัสพยักหน้าช้าๆ ไรซินมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสนใจก่อนพูด ความจริงสัตว์พวกนี้เป็นเพียงงานเริ่มต้น ถ้าสนใจผมจะพาไปดูผลงานที่แท้จริงของพวกเรา เด็กหนุ่มนิ่งไปเล็กน้อยก่อนผงกศีรษะรับ เขาเดินตามมนุษย์พิษลึกเข้าไปด้านในจนกระทั่งถึงประตูโลหะที่ดูแปลกไปจากที่อื่นจึงหยุด ไรซินหันมาทางเขาพร้อมกับพูด สิ่งที่คุณจะได้เห็นต่อไปนี้คืองานวิจัยหลักของเรา คนที่รู้มีเพียงนักวิทยาศาสตร์และเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องเท่านั้น หากเป็นคนนอกหลุดหลงเข้ามาเห็น เขาจะได้ออกไปในสภาพไร้ชีวิต ดังนั้นตัดสินใจให้ดีคุณเฮลเลอร์สไตน์ ว่าจะหยุดอยู่ตรงนี้หรือเดินไปกับพวกเรา จิตใต้สำนึกเตือนให้โทมัสรู้ว่า คนที่กำลังยืนอยู่กับเขาคือบุคคลอันตรายและงานวิจัยหลังประตูโลหะอาจจะเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แต่เลือดของนักวิทยาศาสตร์ที่กำลังวิ่งพล่านอยู่ในตัวกลับบอกให้เขาพูดในสิ่งตรงกันข้าม ผมขอเดินไปกับคุณ ไรซินยิ้มอย่างพอใจก่อนจะกดปุ่มเปิดประตู เขาเดินนำไปยังห้องแรกและหันมามองโทมัส นี่คืองานวิจัยของผม พูดพลางเบนหน้ากลับไปในห้องอีกครั้ง โทมัสมองตามและเบิกตากว้างเมื่อเห็นนักวิทยาศาสตร์สี่คนกำลังยืนรายล้อมเตียงซึ่งชายหนุ่มคนหนึ่งนอนอยู่ ทันทีที่เห็นไรซิน หนึ่งในนั้นจึงถาม จะให้ดำเนินการต่อไหมครับ จัดการได้เลย มนุษย์พิษตอบ นักวิทยาศาสตร์ทั้งสี่จึงเริ่มลงมือเปิดกะโหลกชายคนนั้นและฝังอะไรบางอย่างลงไปในสมอง โทมัสยืนมองด้วยหัวใจที่เต้นระทึก คุณฝังอะไรลงไปในตัวเขา ปรสิต ไรซินตอบ สายพันธุ์พิเศษที่ผมสร้างขึ้นมาเอง ถ้าอยากรู้ว่าผลจะเป็นยังไงให้ตามผมมา พูดจบก็เดินนำไปยังห้องถัดไป โทมัสถึงกับผงะเมื่อเห็นอมนุษย์หน้าตาอัปลักษณ์กำลังดิ้นรนอยู่ภายใต้เครื่องพันธนาการ สำหรับเขา มันเป็นการทดลองที่ผิดพลาด แต่ไม่เป็นไรเพราะเรายังใช้ได้อยู่ โทมัสมือไม้เริ่มสั่น เขาพยายามควบคุมอารมณ์ให้มั่นคงก่อนจะปล่อยคำถามให้หลุดรอดผ่านลำคอ แล้วคุณเคยทำสำเร็จบ้างหรือเปล่า ไรซินยิ้มและมองผ่านเด็กหนุ่มไปยังด้านหลัง แทนที่จะตอบเขากลับเอ่ยถามเสียงเรียบ มีอะไร ผมมารายงานเรื่องการนัดพบกันของกลุ่มเลือดใหม่ คาร์เพนเตอร์ตอบพลางยื่นซองเอกสารให้ในขณะเดียวกันก็ชำเลืองมองโทมัสด้วยหางตา เขาเป็นนักวิทยาศาสตร์คนสำคัญ ไรซินพูด มีแค่นี้ใช่ไหม เมื่อคืนนี้สัตว์ทดลองทั้งหมดถูกพวกนักล่าจัดการ รายงานนี้ทำให้มนุษย์พิษเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย พวกนักล่าออกมาทำงานได้แล้วหรือ เขายิ้มมุมปาก เก่งไม่เบาเลยนี่เจ้าหนูแวมไพร์ ไรซินเคาะซองกระดาษกับมือเหมือนกำลังใช้ความคิด คาร์เพนเตอร์จึงถามอย่างสุภาพ มีคำสั่งเพิ่มเติมหรือเปล่าครับ ไม่ กลับไปทำงานของคุณได้คาร์เพนเตอร์ โทมัสมองเจ้าหน้าที่อันเทสต์ที่กำลังเดินห่างออกไปอย่างครุ่นคิด แต่สิ่งที่อยู่ในหัวทั้งหมดต้องหยุดนิ่งเมื่อไรซินพูดขึ้น เขาคืองานวิจัยที่ประสบความสำเร็จ เด็กหนุ่มหันหน้ากลับมามองด้วยสายตาคาดไม่ถึงและยืนอึกอักราวสองหรือสามวินาทีจึงถาม ผมได้ยินคุณพูดว่าแวมไพร์ ใช่ ไรซินตอบ คุณคงไม่รู้หรอกว่าโลกที่พวกเราอยู่มีสิ่งเร้นลับมากมาย ภูตผีปิศาจและอสูรร้ายมีตัวตนจริง ผมไม่เข้าใจ คุณกำลังพูดถึงอะไรกันแน่ ผมกำลังพูดถึงสิ่งมีชีวิตเหนือมนุษย์อย่างแวมไพร์ มนุษย์หมาป่า หรือปิศาจอย่าง การ์กอยล์ ไรซินพูดอย่างเคร่งขรึมและจริงจัง พวกมันมีจริง สิ่งที่ได้ยินทำให้โทมัสยืนอึ้งพูดอะไรไม่ออกอยู่นาน เขาแทบไม่เชื่อว่านักวิทยาศาสตร์ที่ทั้งเฉลียวฉลาดและเก่งกาจอย่างไรซินจะเชื่อเรื่องเหลวไหลพวกนี้ ดูเหมือนความคิดของเขาจะดังไปถึงหูของอีกฝ่ายเพราะมนุษย์พิษพูดขึ้น มันไม่ใช่เรื่องเหลวไหล คุณเฮลเลอร์สไตน์ แต่ทั้งมนุษย์หมาป่ากับแวมไพร์เป็นเพียงนิทานหลอกเด็กเท่านั้น ถูกโกหกให้กลายเป็นเรื่องหลอกเด็กต่างหาก ไรซินพูดเสียงเนิบเย็น ถ้ายังไม่เชื่อก็ตามมา ผมจะให้คุณดูข้อพสูจน์ว่าสิ่งเหล่านี้มีจริง ไรซินหมุนตัวเดินนำ โทมัสยืนขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิดครู่หนึ่งจึงรีบก้าวตามและหยุดเมื่อเห็นมนุษย์พิษกำลังยืนจ้องอะไรบางอย่างที่อยู่ในห้อง ตอนแรกเด็กหนุ่มคิดว่าอาจจะเป็นมนุษย์ทดลองอีกคนแต่พอเห็นชัดเต็มตาแล้วเขาถึงกับยืนตกตะลึงตัวแข็ง เพราะสิ่งที่อยู่ในห้องเป็นมนุษย์รูปร่างสูงใหญ่มีขนยาวรุงรัง สิ่งชวนสยองขวัญมากที่สุดก็คือใบหน้าที่หมือนหมาป่า นี่คือหลักฐาน เสียงไรซินดึงสติที่กำลังกระเจิดกระเจิงกลับคืนมา โทมัสสูดลมหายใจเพื่อเรียกความกล้ากลับคืนก่อนพูด ผมว่ามันเป็นผลจากการทดลองของคุณมากกว่า ข้อสันนิษฐานของเด็กหนุ่มทำให้ไรซินยิ้ม ถูกแค่ครึ่งเดียว เขากดปุ่มบนแผงหน้าห้อง ภาพดวงจันทร์จำลองเลือนหายไป มนุษย์หมาป่าที่กำลังร้องคำรามหยุดอาละวาดในบัดดล แต่พอเขากลับคืนสภาพโทมัสถึงกับเบิกตากว้างพร้อมกับอุทาน คูเปอร์! เขาหันไปมองไรซินที่ยังคงยืนยิ้ม คุณทำอะไรกับเขา แค่ดึงสัญชาตญาณเดิมออกมา มนุษย์พิษตอบอย่างใจเย็น เขามองโทมัสที่กำลังยืนตัวสั่นแล้วยิ้ม ไม่คิดว่ามันเป็นผลตอบแทนที่สาสมหรอกหรือ ผลตอบแทนเรื่องอะไร สิ่งที่เขาเคยทำกับคุณ ไรซินตอบ โทมัสกำหมัดแน่นก่อนส่ายหน้า ถึงคูเปอร์จะเป็นคนนิสัยไม่ดีแต่ก็ไม่ได้เลวร้ายจนต้องโดนอะไรแบบนี้ คำพูดของเด็กหนุ่มทำให้มนุษย์พิษเลิกคิ้วสูง ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคำพูดของคนที่เคยใช้พิษหอยทะเลกับเขา ไรซินมองใบหน้าฉงนน้อยๆของอีกฝ่าย ถูกต้องผมรู้ และรู้ด้วยว่าคนคนนี้เลวร้ายจนถึงขนาดออกคำสั่งฆ่าคน และเหยื่อคนนั้นคือว่าที่นักวิทยาศาสตร์คนใหม่ของผมเอง โทมัสนึกถึงริชาร์ด ซิมส์สัน นักศึกษาที่ถูกพบเป็นศพกลางป่า ถึงจะมีข่าวลือและตัวคูเปอร์เป็นคนพูดทำนองว่าเป็นการกระทำของเขาซึ่งเด็กหนุ่มคิดว่ามันเป็นเพียงคำอวดอ้างเพื่อสร้างบารมี คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะเป็นความจริง ถ้าเขาเป็นคนทำเราควรส่งให้ตำรวจ คุณก็น่าจะรู้ดีไม่ใช่หรือว่ากฏหมายทำอะไรคนพวกนี้ไม่ได้ ไรซินพูดพลางหันไปมอง คูเปอร์ซึ่งกำลังยืนคอพับคออ่อน และที่เขาโดนทำแบบนี้ไม่ใช่เพราะการฆ่าคน มันมาจากเหตุผลที่ว่า เขาไม่สมควรเข้ามาอยู่ในองค์กรของพวกเรา มนุษย์พิษหันกลับมาที่โทมัสอีกครั้ง คุณได้รับของจากศาสตราจารย์แลงคาสเตอร์แล้วใช่ไหม โทมัสนึกถึงตราโลหะได้ในทันที ไรซินยิ้มน้อยๆ นั่นคือเครื่องหมายประจำองค์กรของเรา อิลูมิเนติค โทมัสต่อประโยค มนุษย์พิษพยักหน้ารับ ถูกต้อง และคุณน่าจะรู้เอาไว้ด้วยว่า ที่ผมสร้างมหาวิทยาลัยขึ้นมาก็เพื่อคัดเลือกคนมีฝีมือให้มาทำงานกับพวกเรา แน่นอนว่ามีบางคนปฏิเสธแต่นั่นไม่ใช่ปัญหา สิ่งที่สร้างความลำบากใจให้กับผมก็คือระดับสติปัญญาของแต่ละคน เพื่อแก้ปัญหานี้ผมจึงกำหนดกลุ่มขึ้นมาสามกลุ่มนั่นก็คือจักษุดารา อหังการ์ราชสีห์และไพรีตรีศูล คุณพอจะคิดออกไหมว่าทำไมผมจึงทำเช่นนั้น ประโยคสุดท้ายเขาถามโทมัส เด็กหนุ่มตอบโดยแทบไม่ต้องคิด เพื่อแยกประเภท จักษุดาราคือคนฉลาด อหังการ์ราชสีห์คือคนกล้าส่วนไพรีตรีศูลน่าจะเป็นพวกที่มีสติปัญญาน้อยที่สุดแต่ซื่อสัตย์ที่สุด ถูกต้อง ไรซินพูดด้วยความพอใจ แต่ถ้าจะพูดให้ละเอียดก็คือ จักษุดาราจะถูกคัดกรองอีกครั้งเพื่อให้เป็นนักวิทยาศาสตร์ชั้นเลิศ ส่วนอหังการร์ราชสีห์จะเป็นกลุ่มที่มีความผยอง กล้าได้กล้าเสีย พวกนี้จะถูกส่งให้ไปเป็นนักการเมืองหรือผู้มีอิทธิพลสำหรับคอยเกื้อหนุนองค์กร ในขณะที่ ไพรีตรีศูลซึ่งแม้จะไม่ฉลาดแต่มีความภักดีเป็นเลิศ คนกลุ่มนี้จะถูกดึงให้เข้ามาอยู่ในหน่วยพิเศษของผมคอยทำหน้าที่ปกป้อง คุ้มครองห้องทดลองและทำงานทั่วไปหรือถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ พวกเขาคือกองกำลังของผมนั่นเอง คูเปอร์ก็อยู่ในกลุ่มจักษุดารา ทำไมถึง... เพราะเขาเป็นคนเห็นแก่ตัว ตาขาว โหดร้ายและที่สำคัญคืออวดดี ผมไม่ต้องการให้คนแบบนี้เข้ามาเดินในห้องทดลอง ไรซินพูดด้วยใบหน้าอำมหิต โทมัสหันไปมองคูเปอร์อีกครั้งก่อนพูดอย่างกังวล ครอบครัวของคูเปอร์ไม่อยู่เฉยแน่ถ้าลูกชายหายตัวไป คนพวกนั้นสนใจแต่ชื่อเสียง เงินทอง อีกอย่างผมจัดการเรื่องนี้ไปเรียบร้อยแล้ว ไม่มีใครคิดตามหาเขาแน่ ไรซินพูดเสียงเย็นและมองโทมัสด้วยดวงตาที่น่ากลัว เลิกพูดเรื่องคนอื่นและหันมาสนใจเรื่องของเราดีกว่า คุณควรตัดสินใจได้แล้ว เฮลเลอร์สไตน์ โทมัสหันกลับไปมองห้องทดลองที่เขาเดินผ่านมาและหยุดลงที่คูเปอร์ แน่นอนว่าเขาหวาดกลัวการกระทำของไรซินอยู่บ้างแต่ยังน้อยกว่าความกระหายในการค้นคว้า หัวใจที่เคยเต้นระรัวเพราะความตื่นเต้นลดระดับความเร็วลง ความกังขาทั้งหลายถูกปัดเป่าจนหลุดหายไป ในที่สุดเด็กหนุ่มจึงตัดสินใจ ถ้ามาทำงานที่นี่ กรุณาเรียกผมว่าโทมัส เมื่อเริ่มชีวิตใหม่คุณควรทิ้งอดีตทุกอย่างไป ไรซินพูดพลางจ้องเด็กหนุ่มตรงหน้าแน่วนิ่ง ชื่อใหม่ของคุณก็คือ แอนแทรกซ์ โทมัสเงียบไปเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มออกมาในที่สุด ผมชอบชื่อนี้ เขาหันไปมองคูเปอร์ คุณจะทำยังไงกับเขาต่อไป นั่นเป็นคำถามของผม มนุษย์พิษพูด จะทำอะไรกับเหยื่อทดลองรายแรกของคุณ โทมัสไม่ตอบแต่กลับหยิบชาร์ตรายงานการทดลองขึ้นมาดู แล้วรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นก่อนจะหันมาตอบ มนุษย์หมาป่าที่มีเลือดเป็นโคโนทอกซิน */*/*/*/*
|
กิสึเนะ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] moony ค่ะ เป็นคนชอบสร้างจินตนาการมาตั้งแต่เด็ก เคยวาดการ์ตูนไว้เป็นเล่ม แต่เก็บไว้อ่านเอง นิยายเรื่องแรกที่เขียนเป็นแนวจีนกำลังภายใน ตอนหลังรู้จักเน็ตจึงเริ่มสร้างสรรเรื่องอื่นบ้างแต่ส่วนใหญ่เป็นแนวแฟนตาซี Group Blog
All Blog
Friends Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
