บทที่ 13 แผนกำจัด

บทที่ 13

แผนกำจัด

สีหน้าของไรซินเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อได้รับรายงานจากหัวหน้าหน่วยอันเทสต์ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโบสถ์ร้างกลางป่า เขาเอนตัวพิงเก้าอี้พร้อมกับประสานมือบนตักขณะถามเสียงเรียบ
“เราเสียสัตว์ทดลองไปเท่าไหร่”
“15 รวมทั้งมนุษย์งูเห่าพ่นพิษที่เพิ่งได้รับการพัฒนารุ่นล่าสุดอีกหนึ่งตัวครับท่าน”
“น่าเสียดาย” หัวหน้านักวิทยาศาสตร์ใหญ่พึมพำ “แต่ทำไมเจ้าพวกนั้นถึงออกไปรวมกลุ่มกันในป่านั่น”
“มีคำสั่งให้พวกเขาหาเด็กมาทำการทดลองเพิ่มครับ”
คำตอบของลูกน้องทำให้ไรซินขมวดคิ้ว
“หาเด็กมาเพิ่ม” เขาทวนคำและจ้องหน้าอีกฝ่าย “ผมไม่ได้สั่งให้ทำเรื่องนี้ ใครเป็นคนแจ้ง”
“ผมได้สอบถามเรื่องนี้ไปที่หน่วยวิจัย พวกเขายืนยันว่าได้รับหนังสือคำสั่งจากท่านและทางองค์กร”
หัวหน้าอันเทสต์รายงานขณะหันไปรับซองเอกสารจากลูกน้องมาถือเตรียมไว้ ไรซินขมวดคิ้ว
“ผมไม่เคยออกคำสั่งและไม่ได้รับรายงานเลยว่าทางองค์กรส่งหนังสืออะไรมาให้”
“ทางนั้นแจ้งว่าเป็นภารกิจเร่งด่วนให้รีบดำเนินการทันทีโดยไม่ต้องแจ้งให้ท่านทราบ ผมได้นำจดหมายที่ว่ามาให้ท่านดูด้วยครับ”
เขาวางซองเอกสารสีเข้มลงบนโต๊ะ ไรซินดึงจดหมายที่อยู่ภายในนั้นออกมา เขามองตราประทับที่ปรากฏบนหัวกระดาษก่อนจะอ่านข้อความทั้งหมด หัวหน้าหน่วยอันเทสต์มองเจ้านายของตนด้วยความหวาดหวั่น และฉายความหวาดกลัวขึ้นเมื่อเขาเห็นดวงตาของไรซินทอ
ประกายวาว
“นี่ไม่ใช่จดหมายจากองค์กร” เขาพูดเสียงห้วนขณะวางกระดาษในมือลง “มีคนปลอมคำสั่งนี้ขึ้นมาเพื่อให้เราส่งสัตว์ทดลองไปที่นั่น”
น้ำเสียงของเขาเข้มขึ้น
“มันต้องการให้พวกนักล่ารู้เรื่องของเรา” ดวงตาเย็นเยียบตวัดไปยังลูกน้องที่กำลังยืนตัวสั่น “ไปสืบมาว่าเป็นฝีมือของใคร”
“ครับท่าน”
เขาก้มศีรษะลงรับคำสั่งและเตรียมจะออกจากห้อง ไรซินวางมือลงบนซองเอกสารพร้อมกับพูดเสียงเรียบ
“มีอีกเรื่อง” เขาเหลือบตามองจดหมายบนโต๊ะก่อนจะหันกลับไปยังหัวหน้าหน่วยอันเทสต์ “จับพวกที่รู้เรื่องจดหมายฉบับนี้ทั้งหมดไปขังไว้ที่ห้องเย็น ห้ามปล่อยจนกว่าจะผมจะสั่ง”
“ครับท่าน”
หัวหน้าหน่วยร่างใหญ่ค้อมตัวลงอีกครั้งและก้าวออกจากห้อง ไรซินนั่งรอจนกระทั่งบานประตูถูกปิดจึงหยิบจดหมายฉบับนั้นขึ้นมาอ่านทวนอีกครั้ง รอยยิ้มเยาะหยันผุดขึ้นที่มุมปากและมลายหายไปเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ไรซินเลื่อนมือไปรับและขยับตัวเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงของผู้อยู่ในสาย
“นายท่าน”
นักวิทยาศาสตร์ใหญ่ขององค์กรกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความเคารพ อีกฝ่ายหัวเราะอย่างแผ่วเบา
“สบายดีหรือวิคเตอร์”
น้ำเสียงราบเรียบผิดไปจากทุกครั้งทำให้ไรซินนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะตอบอย่างระวัง
“ครับ”
“การทดลองของคุณดำเนินไปถึงขั้นไหนแล้ว” นายท่านถามด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยราวกับเป็นคำถามทักทายตามปรกติ มนุษย์พิษกระชับโทรศัพท์ในมือแน่นขึ้น
“กำลังอยู่ในขั้นตอนการพัฒนาครับ”
“อย่างนั้นหรือ” อีกฝ่ายกล่าวเสียงเนิบก่อนจะถามต่อด้วยน้ำเสียงที่ต่ำทุ้มลง “กำลังพัฒนาไปถึงระดับไหน”
ไรซินนิ่งไปเล็กน้อย ดูเหมือนผู้เป็นนายจะเดากิริยาของเขาออก เสียงทุ้มต่ำทรงอำนาจจึงกล่าวต่อ
“คงอยู่ในขั้นที่บอกผมไม่ได้ใช่ไหม”
คิ้วของมนุษย์พิษขมวดเข้าหากันอย่างลำบากใจ ไรซินเลื่อนมือไปแตะจดหมายบนโต๊ะก่อนตัดสินใจพูด
“เรามีปัญหากับสัตว์ทดลองบางกลุ่มครับ”
“ยังไง”
“พวกมันออกไปชุมนุมนอกเขตโดยพลการ และลักลอบนำตัวอย่างปรสิตรุ่นล่าสุดออกไปด้วย”
“แล้วเกิดอะไรขึ้น” นายท่านถามเสียงเย็นเรียบ ไรซินนั่งนิ่งไม่ตอบในทันทีจนอีกฝ่ายต้องถามย้ำ “วิคเตอร์”
“สัตว์ทดลองกลุ่มนั้นถูกพวกนักล่าโจมตี เราเสียมนุษย์กลายพันธุ์ไปหนึ่งและตัวอ่อนที่เริ่มมีการพัฒนาในขั้นที่สองอีก14 ตัว”
“พวกนั้นได้ตัวอย่างปรสิตไปด้วยใช่ไหม” นายท่านถาม ไรซินนิ่งไปเล็กน้อยก่อนตอบ
“ครับ”
“อย่างงั้นหรือ” เสียงพูดเรียบเรื่อยเหมือนไม่ใส่ใจแต่ไรซินกลับรู้สึกได้ถึงความเกรี้ยวกราดที่แฝงอยู่ในคำพูด ผู้เรียกตนเองว่านายท่านกล่าวถามด้วยน้ำเสียงที่ทำให้เขาเย็นวาบไปทั้งตัว “แปลกใจใช่ไหมว่าทำไมผมถึงรู้ข่าวนี้เร็วนัก”
“ผมไม่สามารถปกปิดสิ่งใดต่อนายท่านได้อยู่แล้ว”
“การ์ดเนอร์” อีกฝ่ายพูดเสียงเรียบ ไรซินนั่งตัวแข็งค้างนิ่งนายท่านเงียบอยู่ชั่วขณะเพื่อรอฟังคำอธิบายจากหัวหน้านักวิทยาศาสตร์ เมื่อเห็นว่าไรซินไม่พูดอะไรเขาจึงกล่าวต่อ
“การ์ดเนอร์นำเรื่องนี้แจ้งต่อที่ประชุมหลังเหตุการณ์สิ้นสุดลงราวหนึ่งชั่วโมง เวลานี้สมาชิกระดับสูงบางคนเริ่มไม่ไว้ใจการทำงานของคุณแล้ว” เสียงปลายสายเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงเชิงออกคำสั่ง “คุณต้องเข้ามารายงานตัวต่อที่ประชุม”
“ท่านต้องการให้ผมไปเมื่อไหร่ครับ”
“เดี๋ยวนี้”
นายท่านตอบเสียงเรียบและตัดสายไปทันที ไรซินอึ้งไปชั่วขณะก่อนจะวางโทรศัพท์ลง เขาจ้องจดหมายในมือด้วยสายตาโกรธจัดแน่วนิ่งอยู่ครู่หนึ่งจึงหยิบมันใส่กลับลงไปในซองพร้อมกับเลื่อนมือไปที่เครื่องติดต่อภายในและออกคำสั่งเสียงห้วน
“เตรียม ฮ.ให้พร้อมภายในห้านาที ผมจะไปสำนักงานใหญ่”
เขาตัดการติดต่อทันทีโดยไม่รอฟังคำตอบรับจำอีกฝ่าย ไรซินเอนตัวพิงเก้าอี้และจ้องเพดานสีขาวสะอาดด้วยสายตาที่ฉายแววครุ่นคิดจนกระทั่งมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เจ้าหน้าที่
อันเทสต์คนหนึ่งก้าวเข้ามา เขาค้อมตัวลงเล็กน้อยพร้อมกับกล่าวอย่างนอบน้อม
“เรียบร้อยแล้วครับท่าน”
ไรซินผงกศีรษะและลุกขึ้นพร้อมกับเลื่อนมือไปที่โต๊ะเพื่อหยิบซองเอกสารแต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่ก้าวอย่างร้อนรนดังใกล้เข้ามา มนุษย์พิษหันไปที่ประตูและมองร่างสูงใหญ่ของหัวหน้าหน่วยอันเทสต์ที่ก้าวพรวดพราดเข้ามาในห้องด้วยความแปลกใจ
“มีอะไร”
“ข่าวด่วนครับท่าน” หัวหน้าอันเทสต์ตอบพร้อมกับยื่นแฟ้มส่งให้และรีบรายงานเมื่อเห็น
ไรซินเปิดดู “ฆาตกรต่อเนื่องก่อคดีอีกแล้วครับ ครั้งนี้เหยื่อเป็นแพทย์และครอบครัวของเขาทั้งหมด”
ไรซินหยุดอ่านทันที เขาเงยหน้าขึ้นจ้องหัวหน้าอันเทสต์พร้อมกับพูด
“แพทย์” มนุษย์พิษทวนคำ “คุณหมายถึงครอบครัวแพทย์ที่เราทดลองการปลูกถ่ายปรสิตชนิดใหม่ลงไปน่ะหรือ”
“ครับ”
สีหน้าของไรซินฉายความยุ่งยากใจออกมา เขาก้มลงอ่านรายงานอีกครั้งก่อนจะถามเสียงเรียบ
“ตอนนี้ศพของคนพวกนั้นอยู่ที่ไหน”
“กำลังถูกนำไปชันสูตรที่สถานเก็บศพประจำเมืองครับ”
มนุษย์พิษผงกศีรษะช้าๆก่อนจะปิดแฟ้มและยื่นส่งกลับไปให้หัวหน้าหน่วยอันเทสต์พร้อมกับถาม
“รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง”
“ครับ” หัวหน้าหน่วยร่างใหญ่ตอบเสียงหนัก“หาทางทำลายศพและหลักฐานทั้งหมดให้สิ้นซาก”
“ดี” ไรซินพูดเสียงเรียบ “คอยระวังอย่าให้พวกนักล่ารู้เรื่องนี้เป็นอันขาด”
“ครับท่าน”
หัวหน้าหน่วยอันเทสต์กล่าวรับคำพร้อมกับค้อมตัวลงอย่างยำเกรง ไรซินมองเขาด้วยสายตาแน่วนิ่งเหมือนเป็นการย้ำคำสั่งอีกครั้งก่อนจะหยิบซองเอกสารก้าวออกจากห้องตรงไปยังลานกว้างด้านนอกเพื่อออกเดินทางไปยังที่ทำการใหญ่ของอิลูมิเนติค

*/*/*/*/*

เสียงผู้อ่านข่าวกำลังรายงานคดีฆาตกรรมครอบครัวแพทย์ภายในที่พักอาศัยในย่านชุมชนระดับมีฐานะทำให้การ์ดเนอร์ขมวดคิ้วและนั่งฟังอย่างตั้งใจ หลังจบการให้สัมภาษณ์จากเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่กล่าวว่ากำลังดำเนินการสืบหาตัวคนร้ายอย่างเร่งรีบแล้วท่านผู้หญิงจึงกดปุ่มปิดโทรทัศน์ เธอผ่อนลมหายใจค่อนข้างแรงด้วยความหนักใจก่อนจะเลื่อนมือไปยังแก้วน้ำผลไม้แต่ยังไม่ทันจะได้หยิบการ์ดเนอร์ก็ต้องนิ่วหน้าอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขัดขึ้น เธอจึงละมือจากแก้วไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกับกระแทกเสียงใส่
“การ์ดเนอร์”
“มีข่าวสำคัญครับท่านผู้หญิง” เสียงปลายสายแผ่วเบาอย่างระมัดระวัง “ไรซินถูกที่ประชุมเรียกตัวกลับไปรายงานตัวที่องค์กรใหญ่อย่างกะทันหัน”
รอยยิ้มสมใจปรากฏขึ้นที่มุมปากของท่านผู้หญิง เธอเอนตัวพิงเก้าอี้พร้อมกับถามด้วยเสียงที่ไม่ดังนัก
“พอจะรู้ไหมว่าเขาถูกเรียกด้วยเรื่องอะไร”
“เท่าที่ทราบดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่เขาทำให้ตัวอย่างทดลองบางชนิดตกไปอยู่ในมือของพวกนักล่าฯ” อีกฝ่ายเว้นระยะคำพูดเล็กน้อย “แถมตอนนี้ยังเกิดคดีฆาตกรรมกับครอบครัวที่ถูกฝังปรสิต ทางที่ประชุมใหญ่จึงต้องการฟังคำอธิบายจากเขา”
“เป็นข่าวดีจริงๆ” การ์ดเนอร์พึมพำ “อยากรู้นักว่าไรซินจะแก้ตัวกับนายท่านว่ายังไง”
“แต่นายท่านให้ความเชื่อถือในตัวของไรซินมาก ผมคิดว่าแผนการของเราในครั้งนี้อาจไม่ได้ผล ถ้าเขารอดจากการสอบสวนของที่ประชุมมาได้พวกเราจะลำบาก”
“คุณทำลายหลักฐานทุกอย่างแล้วหรือยัง”
ท่านผู้หญิงถามเสียงเรียบ อีกฝ่ายนิ่งไปเล็กน้อยก่อนตอบไม่ดังนัก
“ครับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เห็นจะต้องห่วงอะไร ฉันรับรองได้เลยว่าเจ้านักวิทยาศาสตร์หน้าโง่นั่นไม่มีทางรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้เป็นฝีมือของใคร”
เธอนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะกล่าวเสียงเข้ม
“ขอแค่คุณอย่าเพิ่งใจเสาะคายทุกอย่างออกมาก็แล้วกัน”
“ผมไม่ทำเช่นนั้นแน่ครับ” เสียงปลายสายสั่นระรัว การ์ดเนอร์ยิ้ม
“ฉันรู้” เธอเปิดลิ้นชักโต๊ะและหยิบแฟ้มฉบับหนึ่งออกมา “หน้าที่ต่อไปของคุณก็คือหาทางทำลายเจ้าพวกนักล่า จะต้องฆ่าคนอีกเท่าไหร่หรือใช้อิทธิพลทางการเมืองยังไงฉันไม่สน ขอเพียงได้ขุดรากถอนโคนพวกมันให้สิ้นซากเท่านั้นก็พอ”
“แล้วเรื่องไรซินล่ะครับ นายท่านไม่มีทางลงโทษเขาด้วยสาเหตุเพียงเท่านี้แน่”
“ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องกังวล” ท่านผู้หญิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบขณะเคาะนิ้วลงบนแฟ้ม “เจ้านั่นไม่มีทางได้กลับมาทำท่ายะโสอีกแน่”
“ท่านมั่นใจหรือครับ” เสียงปลายสายถามอย่างหวาดหวั่น การ์ดเนอร์ขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ
“ลืมไปแล้วหรือว่ากำลังพูดอยู่กับใคร” ท่านผู้หญิงเว้นคำพูดเล็กน้อยก่อนกล่าวเสียงหนัก “ถึงห้องนี้จะมีระบบป้องกันการดักฟัง แต่ตอนนี้เราต้องงดการติดต่อกันสักระยะ ห้ามโทร.หาฉันอย่างเด็ดขาดถ้าไม่ใช่เรื่องจำเป็นจริงๆเข้าใจไหม”
“ครับท่านผู้หญิง”
“เท่านี้ก่อนนะ สวัสดี”
ท่านผู้หญิงการ์ดเนอร์ตัดบทและวางโทรศัพท์ลงทันที เธอทิ้งตัวพิงเก้าอี้พร้อมกับพูดพึมพำออกมา
“เจ้าคนใจเสาะ”
น้ำเสียงเต็มไปด้วยความดูถูกขณะสายตาเลื่อนไปมองมองแฟ้มที่วางอยู่ตรงหน้า สายตาทอประกายวาวอย่างอาฆาต
“คราวนี้แกจบแน่ไรซิน”

*/*/*/*/*/*

Create Date : 07 กรกฎาคม 2553 Last Update : 7 กรกฎาคม 2553 14:20:18 น. Counter : 327 Pageviews.		0 comments
Share Tweet