| ห้องแฟนตาซีของmoony
|
|||||||||||||
เทวทูตที่รัก บทที่ 11 หมอกมรณะ 3 หญิงสาวถามและร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆชายชราคนหนึ่งกระโดดลงมาบนถนน ถึงจะหักหลบได้อย่างเฉียดฉิวแต่เธอก็ต้องเบรกตัวโก่งเมื่อคนจำนวนไม่ต่ำกว่าสิบกำลังเดินดาหน้ามาขวาง หญิงสาวรีบเข้าเกียร์ถอยหลังแต่ไปได้ไม่ไกลเพราะสองข้างทางเริ่มมีฝูงชนมุงออกันเข้ามา พวกเขาต่างตะกุยตะกายทุบตีรถอย่างบ้าคลั่งเหมือนต้องการลากคนทั้งสองออกมา ทำไมถึงเป็นแบบนี้ น้ำทิพย์พูดเสียงสั่นและหันไปคว้าแขนเทวดาหนุ่มเอาไว้ ทำอะไรสักอย่างสิราฟาเอล แสงสว่างพุ่งวาบออกจากตัวรถ คนที่กำลังอาละวาดอย่างบ้าคลั่งผงะหงายหลังด้วยความหวาดกลัว แต่ก็เพียงเดี๋ยวเดียวเท่านั้นเพราะเมื่อแสงนั้นหายไป พวกเขาก็เข้ามาทุบรถใหม่อีกครั้ง ซ้ำยังรุนแรงมากกว่าเดิม ทำไมคนพวกนี้ถึงไม่สลบเหมือนพวกนักศึกษา น้ำทิพย์ถามด้วยความสงสัยและร้องลั่นเมื่อใบหน้าของใครคนหนึ่งกดแนบมาบนกระจก ดวงตาที่เบิกกว้างจนแทบจะถลนออกมานอกเบ้ากับปากที่แสยะอ้าปล่อยน้ำลายยืดย้อยลงมาเป็นทางสร้างความสยองเกล้าจนสุดจะทน หญิงสาวหลับตาแน่นและโผเข้ากอดราฟาเอลด้วยความหวาดกลัว ไม่ใช่ลูซิเฟอร์ เทวดาหนุ่มพูดเสียงไม่ดังนัก ดวงตาจ้องตรงไปยังด้านหน้า น้ำทิพย์ลืมตาขึ้นและมองตามด้วยความสงสัย หมายความว่ายังไง เธอถามหลังจากพยายามสอดส่ายสายตาหาตัวต้นเหตุแต่กลับไม่พบอะไร ราฟาเอลจึงเปล่งรัศมีเทวดาอีกครั้ง คราวนี้ดูจะรุนแรงมากกว่าคราวก่อนเพราะคนที่กำลังเต้นแร้งเต้นกาล้มระเนระนาดและไม่ลุกขึ้นมาอีกเลย มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ยืนหันรีหันขวางด้วยความตระหนกอยู่กลางถนน น้ำทิพย์มองด้วยความเป็นห่วงเพราะเธอคนนั้นเป็นเพียงเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ทำไมเด็กถึงไปอยู่ตรงนั้น เธอพูดพร้อมกับทำท่าจะเปิดประตู ราฟาเอลดึงมือเอาไว้พร้อมกับถาม จะไปไหนทิพย์ หญิงสาวชี้มือแทนคำตอบแต่ราฟาเอลสั่นศีรษะ ไม่ได้ เทวดาหนุ่มห้าม ทำไม น้ำทิพย์ถามและนิ่วหน้าอย่างขัดใจเมื่ออีกฝ่ายไม่ให้เหตุผล อย่าทำเป็นคนใจดำไปหน่อยเลย พูดพลางมองใบหน้าไร้เดียงสาที่เริ่มเหยเกเหมือนกำลังจะร้องไห้ เทวดาหนุ่มกระชับมือเธอแน่นขึ้นแต่ความสงสารทำให้น้ำทิพย์สะบัดออกอย่างแรง ปล่อย ไม่ ราฟาเอลพูดเสียงเข้มพร้อมกับออกแรงบังคับหญิงสาวให้นั่งอยู่กับที่ มืออีกข้างชี้ตรงไปข้างหน้า ดูให้ดีก่อนว่าหมอนั่นเป็นใคร เหมือนรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ยอมหลงกล เด็กหญิงตัวน้อยจึงแสยะปากยิ้มจนใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเก ดวงตาใสบริสุทธิ์เมื่อครู่มีเลือดสดๆไหลมารวมกันจนแดงก่ำ ร่างเล็กๆก้าวตรงมาข้างหน้าด้วยท่าทางคุกคาม ลักษณะที่เปลี่ยนไปของคนที่อยู่ตรงหน้าแทบทำให้หัวใจของน้ำทิพย์หยุดเต้นด้วยความหวาดกลัว เธอกำแขนของราฟาเอลแน่นปากระล่ำระลักถาม เกิดอะไรขึ้น ทำไมเด็กถึงกลายเป็นแบบนั้น เขาไม่ใช่เด็ก เทวดาหนุ่มตอบสั้นๆแต่ก็ทำให้หญิงสาวชาวาบไปทั้งร่างเมื่อนึกถึงบุคคลที่น่าหวาดกลัว ลูซิเฟอร์ ราฟาเอลหรี่ตาลงเล็กน้อยและจ้องคนตรงหน้าเขม็งเหมือนมองทะลุเข้าไปถึงเนื้อใน พอรู้ว่าปิศาจร้ายเป็นใครแล้วเขาจึงค่อยๆแกะมือของน้ำทิพย์ออกพร้อมกับพูด นั่นไม่ใช่ลูซิเฟอร์ เทวดาหนุ่มชำเลืองมองใบหน้าเผือดของหญิงสาว ขับรถไหวไหม ถึงไม่ค่อยจะเข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงถามแบบนั้นแต่หญิงสาวก็ยังพยักหน้ารับ ไหว พอผมให้สัญญาณ คุณรีบไปเลยนะ พูดจบราฟาเอลก็เปิดประตูก้าวลงจากรถ น้ำทิพย์มองด้วยความตระหนกและถามเสียงดัง จะทำอะไรน่ะ กลับขึ้นมาเดี๋ยวนี้ราฟาเอล เขาไม่ตอบแต่กลับเดินเข้าไปหาเด็กจากอเวจีด้วยท่าทางองอาจ ชั่วพริบตานั้นเองปีกทั้งสองข้างของเขาก็สะบัดกางออกปล่อยแสงสว่างเจิดจ้าออกมา เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังลั่น ร่างของเด็กคนนั้นแตกสลายหายไปในทันที ไป! ราฟาเอลหันไปบอกน้ำทิพย์ เธอจึงบังคับรถให้แล่นไปข้างหน้าและชะลอความเร็วลงเพื่อรับเทวดาหนุ่มจากนั้นจึงกระแทกเท้าเหยียบคันเร่งอย่างแรง รถคันงามจึงพุ่งฉิวไปข้างหน้า ความกลัวว่าอีกฝ่ายจะไล่ตามน้ำทิพย์จึงเลื่อนตาขึ้นจ้องกระจกมองหลัง เมื่อเห็นท้องถนนว่างเปล่าเธอจึงถอนใจออกมาด้วยความโล่งอกและหันไปถามคนที่นั่งด้านข้าง คุณจัดการปิศาจตัวนั้นไปแล้วใช่ไหม เทวดาหนุ่มสั่นศีรษะ ผมแค่ไล่เขาไปเท่านั้น ไล่! หญิงสาวพูดทวนด้วยน้ำเสียงเหมือนตระหนก ทำไมถึงทำแค่ไล่ไปเท่านั้น พลังของคุณในตอนนี้สามารถกำจัดพวกปิศาจได้แล้วไม่ใช่หรือ ถ้าพวกปลายแถวน่ะใช่ แต่ไม่สำหรับปิศาจอย่างเลวิอาธาน คำตอบของเขาทำให้น้ำทิพย์อึ้งไปเล็กน้อย เลวิ...อะไรนะ เลวิอาธาน หนึ่งในเจ็ดจอมปิศาจจากอเวจี เขาเหลือบตาขึ้นมองท้องฟ้าและนิ่วหน้าด้วยความกังวล ดูเหมือนผมจะไล่เขาไม่สำเร็จ หมายความว่ายังไง หญิงสาวถามและร้องอุทานเสียงดังลั่นเมื่อรถทั้งคันสั่นอย่างรุนแรงเหมือนใครกำลังขย่มอยู่บนหลังคา ความตกใจทำให้เธอแทบหักพวงมาลัยลงข้างทางดีที่ราฟาเอลคว้าเอาไว้ทัน ตั้งสติให้ดี บังคับรถไปเรื่อยๆ อย่าหยุด อย่าเลี้ยวไปทางไหนทั้งนั้น แล้วถ้าเจ้านั่นมันมุดเข้ามาในรถล่ะ น้ำทิพย์ถามเสียงสั่น ราฟาเอลยกมือขึ้นแตะเพดาน ประกายแสงเหมือนไฟพะเนียงปะทุวาบออกมา ตามด้วยเสียงร้องคำรามลั่นด้วยความโกรธจัด ตอนนั้นเองที่น้ำทิพย์เห็นเงาทะมึนของอสูรร้ายทาบบนถนน แม้จะมีรูปร่างไม่ชัดนักแต่ขนาดใหญ่โตของมันทำให้ใจของเธอฝ่อจนเหลือนิดเดียว ราฟาเอล น้ำทิพย์เรียกเทวดาหนุ่มน้ำตาคลอ มือสองข้างสั่นจนแทบจะบังคับรถเอาไว้ไม่ไหว ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วต่ำที่เหมือนสะท้อนก้องอยู่ภายในรถด้วยแล้วเธอแทบอยากจะหยุดรถและวิ่งหนีไปให้พ้น เขาแค่ขู่ให้เรากลัวเท่านั้น เสียงราฟาเอลดึงสติแตกกระเจิงกลับคืนมา รถที่ส่ายเป็นงูเลื้อยจึงวิ่งเป็นเส้นตรงดังเดิม น้ำทิพย์มองเงาปิศาจซึ่งลอยห่างออกไปเล็กน้อยอย่างนึกหวาดหวั่น แต่ฉันว่าเขาเอาจริง เธอแย้งเสียงแห้งเพราะยังตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ไม่หาย ถ้าเอาจริงป่านนี้รถของเราถูกเป่าจนคว่ำไปแล้ว เทวดาหนุ่มพูดเนิบๆแต่ดวงตาจ้องตรงไปข้างหน้าแน่วนิ่งเหมือนรอจังหวะให้ปิศาจปรากฏตัว น้ำทิพย์ชะเง้อมองตาม ทำยังไงถึงจะหนีเขาพ้น แทบไม่มีทาง ราฟาเอลตอบ เลวิอาธานเป็นปิศาจจอมอาฆาต มันจะไม่หยุดการไล่ล่าจนกว่าเหยื่อจะตาย เสียงผ้าสะบัดดังพรึ่บเมื่อจู่ๆปิศาจร้ายลอยตัวมาแถวหน้ารถ หญิงสาวเกือบจะเหยียบเบรกด้วยความตกใจแต่คำของราฟาเอลที่เตือนเอาไว้ล่วงหน้าทำให้เธอตั้งสติได้ทัน รถจึงแค่ชะลอความเร็วลงเล็กน้อยและยังวิ่งต่อไป เหมือนมันอยากให้ฉันสติแตก น้ำทิพย์บ่นอย่างหัวเสียพลางเหยียบคันเร่งและหมุนพวงมาลับเพื่อหนีให้พ้น เสียงหัวเราะของเลวิอาธานดังขึ้นอีกครั้ง แถมคราวนี้มันยังจ้องตรงเป๋งมาที่เทวดา เจ้าหนีไม่พ้นหรอกราฟาเอล ก็ลองดู เทวดาหนุ่มพูดและเขม้นมองอีกฝ่ายด้วยสายตาวาววับ เลวิอาธานเข้าใจว่าราฟาเอลทำได้เพียงวางท่าขู่จึงไม่รู้ว่ามีเพลิงกลุ่มใหญ่ลุกพรึ่บขึ้นทางด้านหลัง กว่าจะรู้ก็สายเกินจะหนีทัน เจ้าปิศาจร้ายส่งเสียงร้องโหยหวนและดิ้นทุรนทุรายอย่างเจ็บปวดเมื่อถูกไฟสวรรค์แผดเผาจนเกรียมไปครึ่งตัว ราฟาเอล! มันตะโกนก้องด้วยความแค้นและชูมือข้างหนึ่งขึ้นหมายระเบิดรถทั้งคันให้แหลกเป็นผง แต่การกระทำต้องหยุดลงเมื่อมีหมอกสีดำกลุ่มใหญ่เคลื่อนมาขวาง ใบหน้าของเลวิอาธานเผือดลงด้วยความตระหนกเพราะรู้ดีว่ากลุ่มควันสีดำนี้คือสัญลักษณ์การปรากฏตัวของลูซิเฟอร์ ปิศาจร้ายยุติการโจมตีราฟาเอลและจ้องหมอกที่กำลังม้วนตัวด้วยดวงตาเหลือกลาน เพราะมันแสดงถึงอารมณ์อันขุ่นมัวของจอมมาร สิ่งที่สร้างความสะพรึงต่อเขามากที่สุดคือเสียงคำรามดังกึกก้องราวฟ้าผ่า มันทำให้เลวิอาธานต้องระย่อด้วยความหวาดกลัว เลวิอาธาน เสียงทรงอำนาจก้องกังวานไปทั่วท้องฟ้า บอกหน่อยสิว่าเจ้ากำลังทำอะไร บริวารตัวเอ้รีบค้อมตัวลงต่ำพร้อมกับลนลานอธิบาย ข้ากำลังกำจัดศัตรูตัวร้ายของท่าน เสียงฮึ่มดังกลับมาด้วยความโกรธ ลืมคำสั่งของข้าไปแล้วหรือ เลวิอาธานกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก ก่อนจะตอบเสียงเบาจนแทบจะกลายเป็นกระซิบ ท่านสั่งห้ามพวกเราแตะต้องราฟาเอล สายอสนีบาตฟาดเปรี้ยงลงไปบนร่างภายใต้ผ้าคลุม เลวิอาธานร่วงหล่นลงจากฟ้าลงไปกระแทกกับพื้นห่างจากรถของน้ำทิพย์ไปเล็กน้อย ความตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้หญิงสาวตัดสินใจหักหลบและชะลอความเร็วลงจนหยุด เธอมองซากดำไหม้เกรียมของปิศาจร้ายด้วยความฉงนและหันไปมองเทวดาหนุ่มเพื่อจะถามแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อสายตาของเขากำลังจ้องตรงไปข้างหน้าเขม็ง ความสงสัยทำให้เธอเลื่อนสายตามองตามและนั่งตกตะลึงตัวแข็งเมื่อเห็นจ้าวแห่งความมืดกำลังยืนอย่างสง่าอยู่หน้ารถของเธอ ลูซิเฟอร์! จอมปิศาจหันมาส่งรอยยิ้มน่าขนลุกให้น้ำทิพย์ ก่อนจะเบนหน้าไปยังเทวดาหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างเธอ สวัสดีราฟาเอล ดีใจที่ได้พบกับเจ้าอีกครั้ง เขาไล่สายตาสำรวจความเสียหายบนรถและก้มศีรษะลงน้อยๆ โปรดอภัยกับความไร้มารยาทของเลวิอาธาน ข้าจะนำเขาไปอบรมใหม่ในนรก จอมปิศาจสะบัดมือ เชือกพุ่งออกไปมัดร่างดำเป็นตอตะโกของเลวิอาธานลากเขาจมหายลงไปในธรณี เมื่อกำจัดลูกน้องแล้วลูซิเฟอร์จึงหันกลับมาที่คนทั้งสองอีกครั้งพร้อมวาดมือไปข้างหน้า รอยบุบสลายบนตัวรถค่อยๆกลับคืนสภาพสมบูรณ์ดังเดิม ราฟาเอลมองการกระทำของอีกฝ่ายอย่างไม่ไว้ใจ เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่ลูซิเฟอร์ จอมปิศาจส่ายหน้าพร้อมกับจุ๊ปากเบาๆ น่าน้อยใจจังที่เจ้าพูดแบบนี้ อุตส่าห์หวังดีซ่อมรถให้ คำพูดที่หลุดจากปากเต็มไปด้วยความนุ่มนวลขัดกับดวงตาสีเขียวปีกแมลงทับที่กำลังทอประกายวาว ความหวังดีของเจ้าเหมือนดาบอาบยาพิษ ราฟาเอลพูดเสียงกระด้าง อีกฝ่ายยิ้มมุมปากน้อยๆ ในยุคนี้ไม่มีใครเขาใช้ดาบกันแล้วราฟาเอล รอยยิ้มเลือนหายไป ส่วนการวางยายังคงเป็นสิ่งที่ใช้ได้ผล ยิ่งได้ผสมกับไอมรณะจากนรกด้วยแล้วยิ่งเพิ่มอานุภาพในการทำลายมากเป็นทวีคูณ จอมปิศาจจ้องเทวดาเขม็ง ข้ารู้ว่าพลังของเจ้ากลับคืนมาแล้ว ลองใช้อำนาจของเทวดาช่วยมนุษย์พวกนี้ดู เขากลอกตาขึ้นมองท้องฟ้า ถ้าเรื่องนี้ล่วงรู้ถึงเบื้องบน คงรู้ดีใช่ไหมว่าพวกผู้ยิ่งใหญ่จะจัดการกับเมืองบาปยังไง จบประโยค ร่างของลูซิเฟอร์จางหายไปอย่างรวดเร็วทิ้งให้ราฟาเอลนั่งกำหมัดแน่นด้วยความคับแค้นใจ น้ำทิพย์ซึ่งยังสงสัยในคำพูดประโยคสุดท้ายจึงหันไปถาม ผู้ยิ่งใหญ่ที่เขาพูดหมายถึงพวกเทวดาใช่ไหม แล้วที่ว่าจัดการกับเมืองคนบาปคืออะไร เธอมองหน้าเทวดาหนุ่มอย่างรอคำตอบ เมื่อเห็นเขายังคงนิ่งหญิงสาวจึงถามย้ำอีกครั้ง ได้ยินที่ฉันถามไหมราฟาเอล ได้ยิน ราฟาเอลอรับคำสั้นๆแต่ยังคงไม่ให้คำตอบ น้ำทิพย์จึงดับเครื่องยนต์และจ้องหน้าเขาเขม็ง คุณกำลังปิดบังอะไรอยู่ใช่ไหม ผมไม่ได้ อย่ามาโกหก หญิงสาวพูดเสียงเข้มและใช้กุญแจรถชี้หน้าอีกฝ่าย คุณเป็นเทวดา และเทวดาจะต้องพูดแต่ความจริง เพราะฉะนั้นบอกมา! น้ำเสียงเข้มเชิงบังคับ เทวดาหนุ่มนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะเบือนสายตามองออกไปนอกรถและอยู่ในท่านั้นอยู่อึดใจจึงหันกลับมาที่น้ำทิพย์อีกครั้ง ถ้ามิคาเอลจับได้ว่าที่นี่ถูกปกคลุมด้วยพลังความมืดของลูซิเฟอร์ เขาจะนำกองทัพลงมาทำลายทันที */*/*/*/*/*
|
กิสึเนะ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] moony ค่ะ เป็นคนชอบสร้างจินตนาการมาตั้งแต่เด็ก เคยวาดการ์ตูนไว้เป็นเล่ม แต่เก็บไว้อ่านเอง นิยายเรื่องแรกที่เขียนเป็นแนวจีนกำลังภายใน ตอนหลังรู้จักเน็ตจึงเริ่มสร้างสรรเรื่องอื่นบ้างแต่ส่วนใหญ่เป็นแนวแฟนตาซี Group Blog
All Blog
Friends Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
