“ใช่”

แพทย์ใหญ่ประจำหน่วยยืนงง

“หรือว่า”

“เลือดผีดิบดีกว่ายาของหมอมาก” วูล์ฟพูดพลางยกแขนขึ้นโอบรอบคอวลาร์ดและดึงเข้ามากอด อีกฝ่ายรีบปัดออกอย่างเร็ว

“ปล่อยฉันเลยเจ้าหมาบ้า”

หนุ่มหมาป่าหัวเราะลั่นอย่างอารมณ์ดีและทำทีเป็นยื่นมือเข้าไปหาเขาอีกครั้งแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อดร.วินเซ็นต์พูดขึ้น

“ถึงภายนอกจะดูแข็งแรงก็ยังแน่ใจไม่ได้ว่าคุณหายดี” เขาชี้ไปที่เตียง “ผมต้องตรวจเลือดคุณอีกครั้ง”

“ไม่ต้องแล้ว” วลาร์ดแทรกประโยคขึ้นมากลางคันและหันไปทางวูล์ฟ “ไปกันเถอะ”

“แต่” ดร.วินเซ็นต์ค้านพลันต้องหุบปากหยุดอยู่แค่นั้นเมื่อสบดวงตาแดงก่ำของลูกครึ่งแวมไพร์ “ผมต้องทำรายงานให้คุณเทเลอร์”

เขาพูดเสียงอ่อย วลาร์ดกระตุกรอยยิ้มบนมุมปาก

“ผมจะรายงานเขาเอง”

พูดจบก็เดินออกไปทันที วูล์ฟหันมาส่งยิ้มให้กับดร.วินเซ็นต์พร้อมกับกล่าวคำขอบคุณก่อนจะวิ่งตามเพื่อน ทั้งคู่เดินไปด้วยกันจนกระทั่งถึงห้องทำงานของหัวหน้าหน่วย หลังจากเคาะประตูและได้ยินเสียงอนุญาตจากผู้ที่อยู่ด้านในแล้วทั้งสองจึงก้าวเข้าไปพร้อมกัน เทเลอร์เงยหน้าจากกองเอกสารแล้วขมวดคิ้ว

“วูล์ฟ? หายดีแล้วหรือ”

เขาถามพลางเลื่อนสายตาไปทางลูกครึ่งแวมไพร์ แม้สีหน้าจะดูเรียบเฉยปราศจากความรู้สึกแต่ดวงตาที่กำลังฉายแววของความพึงพอใจทำให้หัวหน้าหน่วยนักล่าเข้าใจได้ในทันทีว่าหนุ่มหมาป่าหายจากอาการป่วยด้วยวิธีใด

“ผมแข็งแรงเหมือนเดิมแล้วครับ” เสียงวูล์ฟดังขัดความคิด เทเลอร์จึงผงกศีรษะช้าๆก่อนจะลดสายตากลับลงไปที่เอกสารตรงหน้าอีกครั้ง สีหน้าเคร่งเครียดของเขาทำให้วลาร์ดเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือครับ”

“มากมาย”เทเลอร์ตอบพลางเลื่อนแฟ้มชุดหนึ่งไปให้ “มีการฆาตกรรมยกครอบครัวสองรายติดต่อกัน คุณแอชเชอร์ตั้งข้อสงสัยมาแล้วว่าน่าจะเป็นการกระทำของกีพาร์ด เมื่อวานนี้ทางองค์กรได้รับพัสดุไม่ปรากฏต้นทาง ข้างในเป็นชิ้นส่วนของสายที่ถูกส่งเข้าไปในมหาวิทยาลัยสแตฟฟอร์ด”

เขาเคาะเอกสารปึกหนึ่งตรงหน้าอย่างใช้ความคิด วลาร์ดจึงถาม

“นั่นเป็นคดีเหมือนกันหรือครับ”

“ก็ไม่เชิง”เทเลอร์ตอบพลางส่งภาพถ่ายผู้ชายอายุประมาณ 30-35 ปีสองใบให้เขาพร้อมกับอธิบาย “มีนักธุรกิจเสียชีวิตติดต่อกันหลายคนตลอดช่วงสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา”

“สาเหตุการเสียชีวิตคือหัวใจวาย ประสบอุบัติเหตุ กินยาเกินขนาด ฟังดูแล้วเหมือนการตายปรกติ”

ลูกครึ่งแวมไพร์พึมพำเหมือนพูดกับตัวเองมากกว่าแต่เทเลอร์กลับส่ายหน้า

“ทางเราก็อยากจะคิดแบบนั้นแต่การตายติดต่อกันแบบนี้มันแปลกเกินไป ที่สำคัญก่อนเกิดเหตุทุกครั้งจะมีสถานการณ์แบบเดียวกันเกิดขึ้นเสมอ”

“สถานการณ์ที่ว่านั่นคืออะไรหรือครับ”

วลาร์ดซัก เทเลอร์จึงเคาะนิ้วลงบนแฟ้มคดีฆากรรมก่อนอธิบาย

“แบบเดียวกับที่เธอเคยตั้งข้อสันนิษฐานเอาไว้ คือทุกครั้งที่มีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้น จะมีมนุษย์ทดลองของไรซินออกอาละวาดซึ่งกว่าเธอสองคนจะจัดการมันได้ฆาตกรก็สังหารเหยื่อไปเรียบร้อยแล้ว ถัดมาอีกหนึ่งหรือสองวันจะมีข่าวการตายของนักธุรกิจ”

“อาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญก็ได้” วูล์ฟพูดแต่วลาร์ดกลับขมวดคิ้ว

“หรืออาจะเป็นแผนของไรซิน”

“หมายความว่ายังไง” หนุ่มหมาป่าถามยังไม่ทันที่ลูกครึ่งแวมไพร์จะตอบการสนทนาก็ถูกขัดเมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้นแทน เทเลอร์กล่าวอนุญาตสตีฟก็ก้าวเข้ามาในห้องพร้อมแฟ้มเอกสารในมือ เขาวางมันลงบนโต๊ะตรงหน้าหัวหน้าหน่วยนักล่าพร้อมกับรายงาน

“เราพบข้อมูลของผู้เสียชีวิตในป่าแล้วครับ” ชายหนุ่มเว้นระยะคำพูดไปเล็กน้อยขณะกวาดสายตามองผู้ที่นั่งอยู่ในห้องพร้อมกับกล่าวต่อเสียงหนัก

“ผู้ตายชื่อริชาร์ด แพทริก ซิมส์สัน อายุ 20 ปี เป็นนักศึกษาปีที่สามของมหาวิทยาลัยสแตฟฟอร์ด”

*/*/*/*/*/*/*