แอบเจ็บเบาๆ แอบเหงาบางๆ (อะโห คิดได้นะยะ)-- สวัสดีค่ะ blog ด่วนเฉพาะกิจ จำเป็นต้องเขียนเก็บไว้อ่านเมื่อวันเวลาผ่านไป แล้วจะกลับมาทบทวนว่า ชั้นยังรู้สึกแบบนี้อยู่หรือเปล่า เคยคิดว่าตัวเองจัดการกับความทุกข์ได้ แต่เอาเข้าจริง ก็เหมือนจะไม่ไหวนะ ไม่ถึงกับลงไปแดดิ้นตายหรอก แต่มันทำให้วันนี้ไม่สดใส จริงๆ ก็ไม่รู้ว่า ทุกข์แล้วถึงได้เศร้า หรือว่าเศร้ากับทุกข์มันคนละอัน รวมๆ มันก็แค่วันที่รู้สึกหม่นหมองไม่ค่อยมีกำลังใจจะทำอะไร เคยมั๊ยคะคุณ เคยมีเพื่อนแล้วเรารู้สึกเหมือนเราไม่ได้เป็นเพื่อนเค้ามั๊ยคะ เพื่อนที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน หรือไม่สำคัญ ไม่ได้อยากจะสนิทพูดคุยได้ทุกเรื่อง ไม่ได้อยากจะสำคัญจนเรียกว่าเพื่อนรัก แค่อยากจะมีตัวตนบ้างก็คงแค่นั้น คิดไปคิดมาก็คิดตกได้ว่า "พอแล้วล่ะ" ชั้นจะไม่พยายามไปมากกว่านี้แล้ว ชั้นจะไม่ไปยืนอยู่ตรงที่ๆ หวังให้พวกเธอเห็น แต่สุดท้ายก็ถูกมองข้ามอยู่ดี แต่ชั้นก็ยังเป็นเพื่อนพวกเธอนะ เพื่อนแบบที่พวกเธอหยิบยื่นให้ชั้นนั่นแหล่ะ ก็โอเค แฟร์ดี เรื่องเศร้าประจำวันนี้คือ คนใกล้ชิดเรา (ไม่ใช่แฟนเน้อ) เค้าทำเหมือนเราไปบังคับเค้าให้เป็นโน่น เป็นนี่ เป็นนั่น โดยที่เค้าไม่ได้เต็มใจ เค้าพูดเหมือน เราทำให้ชีวิตเค้าไม่เป็นแบบที่เค้าต้องการ เค้าทำเหมือนเราเป็นคนที่ทำให้ชีวิตเค้าแย่ลง และไม่มีความสุข วันนี้เค้าไม่ยอมแล้ว เค้าจะเปลี่ยนแปลง เค้าจะทำตามฝัน เค้าป่าวประกาศแบบนั้น กำลังใจมีให้เค้ามากมาย จากผู้คนที่เค้าเรียกว่าเพื่อน เพื่อนที่เค้าให้ความสำคัญมากกว่าชั้น คนที่พูดจาในสิ่งที่เค้าอยากฟัง แต่ไม่เคยหยิบยื่นช่วยเหลืออะไรจริงจัง คนที่เค้ารู้สึกว่า จริงใจซะเหลือเกิน แต่ก็ไม่เคยมาแก้ปัญหาให้ในชีวิตจริง ชั้นไม่ได้ว่า คนเหล่านั้นเป็นคนดี หรือไม่ดี ชั้นไม่รู้จักเค้า แต่ชั้น...ก็เป็นคนที่เสียสละหลายอย่าง เพื่อให้เธอให้มีอนาคต ชั้นก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ทำหลายๆ อย่างได้ดีที่สุดเท่านี้ ชั้นก็แค่คนที่เจ็บและเสียใจกับการกระทำของเธอ เสียใจที่เธอมาเรียกร้องขอกำลังใจ โดยไม่ได้เล่าที่มาที่ไปทั้งหมด เธอบอกเค้ามั๊ย ทำไมเธอถึงเลือกไม่ได้ เพราะชั้นบังคับเหรอ? เธอบอกใครต่อใครมั๊ย ว่าข้อจำกัดในวันนั้น (รวมถึงวันนี้) มันคืออะไร หรือแม้กระทั้ง เธอได้คิดบ้างมั๊ย ว่าชั้นเองก็มีความฝันและอยากจะเลือกทางเดินของตัวเองเหมือนกัน บ่อยครั้งเธอก็เห็นแก่ตัวกับชั้นนะ คงเพราะชั้นไปไหนไม่ได้มั้ง ยังงัยก็ต้องยืนอยู่ที่เดิม ไม่ใช่คนที่เธอเห็นค่า ชั้นเข้าใจได้ และไม่เคยคาดหวัง สำหรับเธอชั้นเป็นได้แค่ "คนอื่น" ที่ไม่เข้าใจเธอ ที่ทำให้เธอไม่มีความสุข หันกลับมามองบ้างมั๊ย ว่าเธอทำให้ชั้นมีความสุขบ้างหรือเปล่า สิ่งที่ชั้นเรียกร้องจากเธอ มีแค่อยากให้เธอดูแลตัวเองได้ (ดี) ให้คุ้มกับสิ่งที่ชั้นจะต้องสูญเสียไป เพื่อแลกกับการช่วยเหลือเธอ บอกตรงๆ ไม่กล้าพูดต่อหน้า ว่าชั้นกำลังจะสูญเสียอะไรบ้างเพื่อเธอ ชั้นแทบจะสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไป เพื่อให้ชีวิตเธอมันดำเนินต่อไปได้ ถามว่าอยากทำมั๊ย แน่นอนว่า "ไม่" แต่มันต้องทำเพราะมันเป็น "หน้าที่" และเป็นหน้าที่ ที่เต็มใจทำให้ และคิดว่ามันดีกับเธอ วันนี้ชั้นเพิ่งรู้ตัว ว่าชั้นเป็นคนอื่นที่ชี้นำเธอไปในทางที่เธอมีความสุข ฉะนั้น เธอก็ควรรู้ ว่าเธอไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นคนที่ทำให้ชั้นเสียใจ ชั้นไม่มีกำลังใจให้เธอ เหมือนเพื่อนของเธอ ไม่มีคำพูดใดๆ ที่เธออยากได้ยิน ชั้นแค่คนบนโลกความจริง ที่ทำหน้าที่ดีเท่าสุดตามกำลัง และมันคงไม่ดีพอ ถ้าเลือกได้ ขอเลือกเป็น "เพื่อน" ของเธอคงดีกว่าการเป็น "พี่สาว" แบบนี้ เขีียนไว้ดูว่าเราเคยเศร้า คนเรามันก็มีบ้างล่ะนะ ต้องมีเรื่องบางเรื่อง คนบางคน มากระทบจิตเราได้มั่ง แต่เชื่อว่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ขอให้ทุกคนพบเจอแต่ความสุขนะคะ Have a good day   Create Date : 23 สิงหาคม 2554     3 comment Last Update : 23 สิงหาคม 2554 12:32:00 น.     Counter : 700 Pageviews.   Share Tweet

มีไอ่โรคจิตเป็นของตัวเองแล้วเว้ย...!!!++พี่เท็กซี่หูถั่ว ขำปนโมโห... --- เฮ้อ ท่าทางจะต้องเผางานยันสว่าง แต่ไม่ไหวอ่ะ พักเบื่อหน่อยด้วยการมาบ่น โน่น นี่ นั่น ในบล๊อกตัวเอง ... ก็ทำไมล่ะ ไม่ได้ไปพล่ามในบล๊อกคนอื่นซะหน่อย (แล้วใครว่าอะไรเมิงรึยังเนี่ย)...ออกอาการร้อนตัวนิดหน่อย ตามประสาอิพวกหลังหว่ะ --- ง่วง + เหนื่อย อาจจะพูดจาไม่เพราะ ห้วน ปนหยาบ เผลอๆ กวนติงไปนิด โปรดอย่าได้ถือโทษ...แดดดีๆ แล้วจะกลับมาแอ๊บแบ๊วๆ น่ารักเหมือนเดิม... --- ตามชื่อบล๊อก เค้ามี ไอ่โรคจิต เป็นของตัวเองแล้ว จริงๆ นะ....ก็บังเอิญ นิตยสารแปลกเค้าขอ เอา How to ตุ๊กตาถุงเท้าไปลง ประมาณว่า คอลัมภ์อาชีพเสริมอะไรเทือกๆ นั้น...ทีแรกแอบคิดอยู่ในใจ ชีวิตอิชั้นนี่ ปกติก็เจอแต่ผู้ชายแปลกๆ และตัวเองที่ถึงจะไม่แปลกแต่ประสาทแดก นี่ยังจะถูกจัดหมวดหมู่ไปอยู่ใน โหมด ของแปลก ด้วยอีก .... ขำดีว่ะค่ะ --- จำไม่ได้ว่า อะไรยังงัย เผลอตัวไปตอบตกลงให้เค้าลงเบอร์โทรไปด้วยตั้งแต่มะไหร่ จนเดี๋ยวนี้ก็ยังไม่ได้ย้อนกลับไปดูเมลล์ที่คุยกันเลย เอาเป็นว่า ลงครบค่ะ ทั้งเบอร์ ทั้งอิแมว...9 ใน 10 โทรค่ะ.....2 ใน 9 เมื่อตะกี้ เป็น ไอ่โรคจิต ปกติเข้าใจว่า ต้องประมาณ สวย เซ็ก เท่านั้นถึงจะมีโรคจิตมาหลงไหลได้ปลื้ม .... --- นึกไปนึกมา อ้อ สงสัยรูปที่เอาไปลง มันสวยเกินเหตุ รูปเน้อ่ะ --- คงจะคิดว่างามเหมือนในรูปสินะ 555 ไอ่บ้า....สวยขนาดนี้ จะมานั่งทำตุ๊กตาถุงเท้าทำไมยะ....ฮูยยย ใส่ทั้งวิก ขนตาปลอม แต่งหน้า มีแต่หัว ไหนจะแสงสวย มุมดี...55 ที่เอารูปนี้ไปลงแค่เพราะถ่ายคู่กับ ปั๊ปปี้เท่านั้นเอง...ถ้าหวังอยากจะสวย คงจะไม่เอารูปที่ถุงใต้ตาห้อยยยย + ตีนกาไปลงหรอกค่ะ --- (นี่หล่อนจะเข้าเรื่องไอ่โรคจิตยังเนี่ย)) โอเค...มาดูสิ ว่า ไอ่โรคจิต เค้าทำตัวแบบไหนกัน... สายๆ วันหนึ่ง มีสายเข้า เบอร์ที่ไม่รู้จัก ยุ้ย : ฮัลโหลค่ะ....................... xxx : ........................เงียบ ได้ยินเสียงหายใจแรงๆ และเสียงเหมือนอยู่ในรถ ที่กำลังเคลื่อนที่.... ยุ้ย : ฮัลโหลๆๆๆ .........(สงสัยใครสักคนจะกดโทรออกแล้วไม่รู้ตัว) ก็วางสายไป 2 นาทีต่อมา เบอร์เดิมโทรมาอีกแระ ยุ้ย : ฮัลโหลค่า ได้ยินหรือเปล่าคะ (คิดว่ามันโทรโดยไม่รู้ตัวรึเปล่า) xxx : ........................เงียบ ได้ยินเสียงหายใจแรงๆ และเสียงเหมือนอยู่ในรถ ที่กำลังเคลื่อนที่.... ยุ้ย : ........................เงียบมั่ง ยังคิดเหมือนเดิมว่า โทรซ้ำอัตโนมัติป่าววะ วางสายไป.........แล้วโทรกลับไป เพราะคิดว่า เผื่อเค้าไม่รู้ว่าโทรหา จะได้บอกเค้าอะไรทำนองนั้น โทรติดแระ ยุ้ย : ฮัลโหล สวัสดีค่ะ.. xxx : (มันตัดสายทิ้ง) ยุ้ย : อ้าวไอ่เวง ไม่ได้โทรไม่รู้ตัวนะเนี่ย ตัดสายทิ้งได้ด้วย...ประมวนเหตุการณ์ จากเสียหายใจที่ได้ยิน....ไม่เป็นหอบหืดใกล้จะตายอยู่ในรถ ก็คงเป็นโรคจิตละว้า... เป็นห่วงพี่แก.....เลยส่งข้อความไปหา "เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ ไปพบแพทย์เถอะค่ะ" ...............สุภาพนิดนึง ไม่อยากตัดสินคนเร็วเกินไป ตอนเย็นโทรมาอีก...คราวนี้รู้แระ เมิงโรคจิตใช่มะ มาเลย.....ชอบๆ ยุ้ย : ฮัลโหลลลล พี่หายเป็นหอบแดกรึยังค้า.... xxx : เงียบบบบบบบบบบบบบ....แต่เป็นเสียงก้องๆ เหมือนในรถที่กำลังวิ่ง แต่ไม่หอบแดกแระ ยุ้ย : บอกคนที่บ้านยังคะ ว่าเป็นหอบเนี่ย....วางสายไปเลย จบการสนทนาดีกว่า แล้วก็โทรมาประมาณนี้อีก 2-3 วัน ก็รับมั่งไม่รับมั่ง กวนติงมันไป นิดหน่อย ...ขำๆ วันเสาร์ที่ผ่านมา มันโทรมาอีกแระ...........แม่มเอ๊ย อะไรกะกุนักหนาวะเนี่ย งานยิ่งยุ่งๆ อยู่ (ทำงานวันเสาร์ค่ะ) ดีเลยกะลังอยากวีนคนอยู่พอดี ยุ้ย : ฮัลโหลค่า.....แต่ไม่ได้สนใจมาก ตามองจอคอมอยู่ xxx : ฮัลโหลคับ (เฮ้ยเมิงพูดเป็นด้วยรึ) ยุ้ย : มีอะไรคะ xxx : คะ คือ ผมเหงามากเลยคับ ช่วยหน่อยได้มั๊ย (พูดตะกุก ตะกักนิดหน่อย) ยุ้ย : (กะลังหงุดหงิดได้ที่) เฮ้ยยยย ว่างมากไปป่าววะเนี่ย ยุ่งอยู่ไม่มีอารมณ์เว้ย แล้วเลิกโทรมาได้แล้วนะ เหงาก็ไปหาทางออกเอาเอง นี่ก็ทำงานยุ่ง ยังไม่โทรไปบอกหมาที่ไหนเลย ...แม่ม รำคาญว่ะ เข้าใจป่ะ .... xxx : อืม............ยุ่งเหรอครับ ขอโทษด้วยครับ (เสือกจะมีมารยาทขึ้นมาเชียะ) แล้วมันก็หายไปจากชีวิตเลย.....ว้า แค่อารมณ์ชั่ววูบ เผลอไปทำร้ายจิตใจพี่แกไปแระ อดเป็นสาวสวยเลยดิเนี่ย ....งึมๆ --- แค่เรื่องไอ่โรคจิต ทำไมพิมพ์ได้ยาวจัง เล่าสั้นๆ ไม่เป็นรึงัยวะเนี่ย...เล่าเรื่องเท็กซี่ย่อๆ และกัน เรียกแท็กซี่จากที่ทำงาน บอกคนขับไว่ "ไปหลังเสรี" จะไปซื้อของให้แมว...ขับมาเรื่อยๆ ก็ดูปรกติดี ผ่านหน้าซีคอนแล้ว เลยโทรศัพท์หาเพื่อน เพราะเห็นรถติด .......... เม้าท์ไปเรื่อย นาน-นานมาก อิพี่แท็กซี่ หันมาถาม "น้องครับ จะขึ้นทางด่วนมั๊ยครับ รถติดมากเลย" เฮ้ยยยยยยยยยยยย!!!! จากอ่อนนุชไปเสรี เพ่จะขึ้นทางด่วนไปไหนวะคะ...เงยหน้าขึ้นมองทาง ที่นี่ที่ไหนค้า...................เพ่แกบอก "ข้ามแยกลำสาลีไปก็ ถึงเสรีไทยแล้วครับน้อง" --- บิดาท่าน....มาทำอะไรที่เสรีไทยวะเนี่ย....มิน่าล่ะ นานโค่ด....บอกพี่แกไปอย่างด่วนๆ หนูจะไปหลังเสรีเซ็นเตอร์ใกล้ๆ ซีคอนโน่น.....กลับรถเดี๋ยวนี้เลยพี่....ทีแรกก็โมโห ไม่รู้แต่ดันไม่ถาม.....แต่ระหว่างทางพี่แกบ่นมาตลอดเรื่องขับรถไม่พอค่าเช่า โน่น นี่ นั่น ลงรถทิปไปอีก 40 ...เซ็งเว้ย เซ็ง.....แกว่าเป็นความผิดเราเอง ที่ไม่บอกว่าเสรีเซ็นเตอร์ ......อ้าวแล้วเพ่ไปเอาเสรีไทยมาเองเนี่ยนะ...เออๆ ชั้นผิดเองนี่แหล่ะ....... --- กลับไปเผางานต่อแล้วค่ะ อู้มาสักพักแล้ว พรุ่งนี้จะโดนอะไรมั่งวะเนี่ย....เฮ้อ   Create Date : 17 สิงหาคม 2552     1 comment Last Update : 17 สิงหาคม 2552 4:09:28 น.     Counter : 515 Pageviews.   Share Tweet

ใจกว้างกว่านี้ได้มั๊ยคะ???.....สมมุติมาจากเรื่องจริง ..!! ---ไม่มีอะไร แค่แวะมาบ่นอะไรที่มันค้างคาอยู่ในใจ สักพักใหญ่ๆ แล้ว.....เก็บไว้คนเดียวแลดูจะเป็นชะนีมีตัณหา เอ๊ะ ปัญหาสินะ เข้าสักวัน 555 (เมิงยังจะขำได้อีก) ขออภัย บล๊อกวันนี้ไร้ความสุภาพค่ะ....รับไม่ได้ ไม่ต้องมาบ่นให้ฟัง อ่านถึงตรงนี้แล้วเชิญบ๊อกถัดไปเลยค่ะ ..... (มู๋ตกมัน) ---ไม่เจอกับตัวบางทีมันก็ไม่รู้จริงๆ นะคะ สำหรับเรื่องบางเรื่อง...คนเราเห็นกันแว๊บเดียว ตัดสินกันด้วยภายนอก ... อันนี้เรื่องธรรมดาธรรมชาติของคน ไม่ผิดอะไรหนักหนา แต่เก็บไว้ในใจหน่อยก็ดีนะคะ แต่วาจาที่พูดออกมานี่สิ เอ่อ ... ถ้าคนฟังเค้าย้อนมั่ง แม่มก็เป็นเรื่อง....ในฐานะ ใหม่และเอ๊าะกว่า (ฟังดูส๊วย สวยว่ะค่ะ) ก็ต้องหุบปากเงียบไว้... ---ออกตัวไว้ก่อนว่า เหตุการณ์มันปัญญาอ่อน หยุมหยิม แต่หงุดหงิดอ่ะ...แล้วก็บ่นในบล๊อกตัวเอง ถ้าใครมาอ่านรบกวนช่วยมีอารมณ์ (เสีย) กะอินัง จขบ ทีเถอะ...มันจะได้หายหงุดหงิด...........วันหนึ่ง ประมาณอาทิตย์ที่แล้ว...เพื่อนที่ออฟฟิตเห็น รูปที่ถ่ายจากงานวันเกิดตัวเอง ซึ่งใส่วิกหน้าม้าและแต่งหน้า....ชีทักว่า........."โห...ไม่เหมือนตัวจริงเลยเน๊อะ มีอะไรปลอมมั่งล่ะเนี่ยะ เก่งจังแต่งจนจำไม่ได้".........ฟังด้วยจิตใจแม่ชีเทเรซ่าคงไม่คิดอะไร แต่ด้วยสมออิชั้น...........รู้สึกว่าเค้าหมายความว่า......."fake มากย่ะหล่อน โมจนสวยเวอร์เชียวนะยะ"........จะมากระแทกแดกดัน กุทำไมเนี่ย....แล้วไอ่ที่เห็นรูปเนี่ย ก็ไม่ได้เอาไปอวดชี ชีเดินผ่านมาเห็นเรากำลังดูกับเพื่อนสนิท...แต่ point คือ เราคุยกันเรื่อง กล้องโพราลอยด์ ว่าเออ มันถ่ายกลางคืนก็ไม่เลวนะ.....สรุป ความรู้สึกคือ แม่ม สอดแล้วยังจะปากไม่ดีอีก --- ก็แล้วงัยอ่ะ ไปเที่ยวกลางคืน จะสวยไปมีปัญหาอะไร...มาทำงานชะนีเต็มโรงงาน เจอแต่เจ้านาย จะสวยไปให้เปลืองเครื่องสำอางค์ทำไมค้า...คนชอบแต่งตัว แต่งหน้าไม่ได้หมายถึง แต่งไปอ่อย ช ที่ไหนนะคะ แค่อยากเห็นตัวเองเปลี่ยนไป......บางทีมันก็แค่นั้น..........ไม่ได้แคร์คำพูดคนพวกนี้หรอกค่ะ แต่รำคาญ --- อีกเรื่อง อันนี้โครตแค้น เพราะเป็นคนที่พึ่งเจอกันครั้งแรก!....(เหตุการณ์สมมุติ แต่อารมณ์เดียวกัน) .........เพื่อนเราก็แนะนำเราให้ พี่คนหนึ่งรู้จัก....ด้วยประโยคทำนองว่า........."พี่เหี่ยวคะ (ชื่อสมมุติ) นี่เพื่อนหนูค่ะ คนที่หนูบอกว่าเค้าชอบกระเป๋าที่พี่เย็บมากๆ".............เราก็ยืนยิ้มๆ โค้งตัวหน่อยๆ ทำนองว่า เจียมตัวรู้ว่าเด็กกว่า..............อิพี่เหี่ยวมองหัวจรดตีน ทำหน้านึกไม่ออก แต่ปากพูดว่า......"พี่จำไม่ได้หรอกค่ะ จำได้แต่คนที่เย็บกระเป๋าด้วยกัน น้องเค้าถือ armani ไฮโซ ไม่คุ้นจริงๆ" ........แล้วแกก็หัวเราะ ทำนองว่าพูดเล่นน่า................อิชั้นยิ้มแล้วขอตัวเดินไปนับ 1-1000 หน้าส้วม --- เจ้เค้าจะพูดแดกดันไปเพื่อ? ไอ่กระเป๋าที่ถืออยู่เนี่ย แฟนซื้อมาฝาก ไม่ได้ซื้อเอง ไม่ได้อยากได้ .......... ไม่ได้เห็นว่าไฮโซด้วย วางกะพื้น ใส่แกงถุง ไม่เคยซัก...ไม่ได้ถือเพื่อบ่งบอกอะไรทั้งนั้น ........ แต่ถ้ามีเงิน อิชั้นก็ซื้อค่ะ brandname เนี่ย........point คือ...ความชอบของคุณอ่ะ มันไม่ได้วัดความดี หรือคุณค่าของคุณหรือของคนอื่นได้หรอกนะคะ...ไอ่สิ่งที่คุณทำ มันก็เรื่องของคุณ หรือถือเราจะสนใจเรื่องคล้ายกัน ก็ไม่ได้แปลกว่าเราเหมือนกัน....ทำไมคะ คนเราเจอกันครั้งแรกๆ ทำไมคุณถึงไม่อยากจะเรียนรู้เพื่อนใหม่ เค้ามีดีอะไร...ทำไมถึงคอยมองหา ว่าเค้าไม่ดียังงัย........เปิดใจกว้างๆ ค่ะ ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง และถ้ามันลำบากนัก ก็แค่ถอยออกไป...นอกจากโครตจะสนิทแล้วเค้าขอความเห็นหรือความช่วยเหลือ อันนั้นเราค่อยมีสิทธิ์จะแสดงความเห็นของเรา ---หลายๆ ทีเจอคนแบบนี้แล้ว เอากลับมาหงุดหงิด...เพราะไม่ชอบที่คนอื่นตัดสินเราง่ายๆ แค่จากลักษณะภายนอก .. หรือแค่กระเป๋าใบเดียว....ก็อาจจะถูกที่อิชั้นอาจจะไม่แสนดี หรือมีคุณค่าเท่าคนอื่น แต่ขอแค่ ครั้งแรกเนี่ย พยายามเปิดใจหน่อยเหอะ แล้วถ้ามันไม่ดี comment มาอิชั้นก็รับได้ แต่จะแก้ไขหรือเปล่า ขอคิดดูก่อนว่าใครพูด....คนพูดก็มีวิจารณญาณ คนฟังก็ต้องมีค่ะ คนอื่นบางทีก็แค่คนอื่น....เค้ากำหนดความดี ความเลวเราไม่ได้หรอก คุณค่าเรามีแค่ไหน เรารู้อยู่แก่ใจ แต่ไม่ต้องป่าวประกาศมากนัก คนเค้าจะหมั่นไส้...มีหลายครั้งเหมือนกันค่ะ ที่คนที่เราเจอครั้งแรกแล้วทำเรารู้สึกแย่...สักพักเค้ามาขอให้เราช่วย ส่วนมากก็เรื่องเล็กๆ น้อยๆ...อารมณ์ดีก็พอช่วยได้ แต่ถ้าช่วงนี้ความจำดี ก็ฝันไปเหอะย่ะ....ชั้นก็ใจแคบเป็นเหมือนกัน...แบร่ ---อิชั้นนะ โครตชอบให้ผู้ใหญ่ หรือ ผู้รู้สอนมากๆ เลย.....ชอบที่จะได้รู้อะไรเพิ่มขึ้นแม้มันจะโครตไร้สาระก็เหอะ....แต่ผู้ใหญ่บางคน โตไปงั้นเองจริงๆ ว่ะค่ะ ยังดีเหลือเกิน ที่มีเป็นส่วนน้อย......ก็ว่ากันไป เดินออกมาห่างๆ นับ 1-1000 ฮู้ววววววว --- สุดท้ายก็แค่บ่นค่ะ ยุ้ยก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรใคร เพราะคุณแม่ขอร้อง...(มุกเสี่ยวมาก) คือ เรื่องมันไม่เป็นเรื่องก็แค่บ่นๆ ก็พอ แต่คงไม่ปั่นให้มันใหญ่โต เสียเวลา เสียพลังงาน ถึงไม่มีอะไรทำ นอนเล่นยังบันเทิงกว่าเอาเรื่องพวกนี้มาสำคัญ...ว่าแต่ วันนี้โดนค่าปรับ วีซีดี อีกแระ...tsutaya เจ้าเก่า....เฮ้อ 2 เรื่อง ช้าไปสองคืน 40 บาทอีกแระ เสียเงินด้วยเรื่องโง่ๆ ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า...แล้วกุจะเช่าหนังคืนเดียวมาทำไมฟะ..............ไม่เจียมจริง จริ๊งงงงงง....เคยเป็นกันมั๊ยคะ เรื่องเล็กน้อยมากกกกกกกกกกกก แต่เราก็พลาดอยู่นั่นแหล่ะ....เค้าเรียกว่า ไม่ใส่ใจใช่มั๊ยคะ... ---ไปละค่ะ แวะมาบ่นจริงๆ...จุ๊บๆ   Create Date : 11 สิงหาคม 2552     6 comment Last Update : 11 สิงหาคม 2552 15:54:55 น.     Counter : 403 Pageviews.   Share Tweet

Happy birthday to me....to meeee.... ---วันนี้วันเกิดยุ้ยค่ะ ก็อายุพอสมควรแล้ว...ถ้าบังเอิญใครผ่านมาเห็น หรือแวะมาอวยพรวันเกิด ก็จะขอบคุณมากเลยนะคะ..ยิ้มๆ ---วันนี้ไปกินหมูกะทะกับเพื่อนที่ทำงาน ถึงจะแอบเซ็งแต่ก็ดีที่ไม่เหงา เพราะถ้าไม่ไป ก็คือ การอยู่คนเดียว เฮ้อ เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองเพื่อนน้อย... ---ปีนี้เป็นปีที่ดีเลยล่ะค่ะ สำหรับยุ้ย..มีอะไรดีๆ หลายอย่างเกิดขึ้น แอบรู้สึกพอใจกับชีวิตที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ ---แม่ส่งข้อความมาอวยพร ซึ่งแอบรู้สึกว่า อวยพรหรือสั่งสอนกันแน่นะ..ประมาณว่า..ปีนี้ขอให้มีความสุข แก่แล้วเลิกเอาแต่ใจตัวเองซะที....555 เอ...ของงี้มันเลิกได้ที่ไหนกันล่ะค้า... ---สวัสดีวันเสาร์ค่ะ....อ๊ะ สวัสดีวันคล้ายวันเกิดยุ้ยค่ะ.......ขอบคุณมากนะคะ   Create Date : 01 สิงหาคม 2552     7 comment Last Update : 1 สิงหาคม 2552 11:13:55 น.     Counter : 405 Pageviews.   Share Tweet

ดวงดีเกินไปรึเปล่าคะเนี่ย....อันที่จริงมันแค่มุมมองแหล่ะ --- คริ คริ สวัสดีจ้า คนหลงทาง ที่แวะเข้ามาบล๊อกปัญญาอ่อนของยุ้ย...วันนี้ไม่รู้จะเขียนได้ขำป่าวนะ แต่เข้าเรื่องเลยดีก่า เบื่อจะเกริ่น.... ---ร้อยวันพันปี อยู่มาจนจะสามสิบ ไม่ค่อยมีหรอกไอ้ความรู้สึกที่ว่า "เราโชคดีจังเลยนะ" ปกติ มักจะมีแต่เรื่องซวยๆ (แต่ซวยนี่แหล่ะขำ) สองสามเดือนมาเนี่ย รู้สึกมีเรื่องดีๆ เข้ามาในชีวิต วันๆ หน้าบาน กรุ้มกริ่มจนคนรอบตัวหมั่นไส้ เรื่องอะไรบ้างนะเหรอ --- เรื่องแรก ก็มึนๆ ไปสมัครโปรแจคอะไรสักอย่างของ กาแฟลดน้ำหนักเนเจอร์กิ๊ฟในเว็บไซต์ คนสมัครก็ตั้งแยะ ดั๊นนนน เข้ารอบ 20 คนสุดท้าย ก็ดีใจมากๆ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไปสัมภาษณ์ เพราะกิจกรรม 8 อาทิตย์ที่ต้องทำ มันเป็นวันเสาร์อ่ะสิค้า...ก็ไม่สามารถ เพราะทำงาน 6 วันคับ เออ....อันที่จริงแบบนี้เค้าก็เรียกว่าซวยได้นะนิ....ไม่รู้สิคะ รู้สึกว่าคนเป็นร้อย เค้าเห็นอะไรในตัวเราน้า น้ำหนักได้เกณฑ์ประกวดธิดาช้างรึก็ป่าว สวยก็ไม่ใช่ อะไรก็ตามแต่ ดีจายยย ยังกะชนะการประกวด (อิเว่อร์) ---เรื่องที่สองอันนี้ทำเอาหน้าบานนนนนนนน (จริงๆ นะ) บานมาสองอาทิตย์แระ ก็ลูกสาว (แมว) อินู๋ puppy จะได้ถ่ายรูปลงนิตยสารแมว กิ๊ดดดดดดดดดดดด...ลูกสาวเค้าจะดังและแร้วววว (คิดเองเออเอง) ไม่เสียแรงที่นอนดมอยู่ทุกคืน วันอาทิตย์นี้แหล่ะจะไปถ่ายแระ หวังว่าจะได้รูปสวยๆ และถ้าจะให้โชคดีจริงๆ หวังว่าจะได้ขึ้นปก อิ อิ อิ โหถ้าเป็นอย่างนั้นนะ ยุ้ยคงพกหนังสือเล่มนั้นประหนึ่งพกบัตรประชาชน 5555 --- ชักเริ่มง่วง..เรื่องที่สามคือ มีคนสนใจ how to ของยุ้ย ในบล๊อกนี่แหล่ะ อันที่เป็นตุ๊กตาถุงเท้า เค้าขออนุญาตไปลงหนังสือ พร้อมสัมภาษณ์นิดโหน่ยยย โอวววว มีคนเห็นคุณค่าในตัวอิชั้นซะแหล่ววววว แต่ลงนิตยสารอะไร ขออุบไว้ก่อน เผื่อพลาดไม่ได้ลง จะได้ไม่หน้าแหก 555 ก็นะทำให้มีอารมณ์มาอัพบล๊อกกะเค้าบ้าง ก่อนที่จะเน่าไปซะก่อน ---เรื่องที่สี่ อันนี้แปลกใจสุดๆ คือว่า ยุ้ยได้ภาษีคืนตั้งหลายพันแหน่ะ (แต่ยังไม่ได้ตังนะ ได้แต่จดหมาย) คือเพิ่งทำงานได้ไม่นาน หรือถึงจะนาน ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องภาษี อยู่ดีๆ ก็ได้จดหมายว่าจะได้เงินคืน โอ๊ววววววว มันสุ๊ดยอดดดดด ฟ้าช่างมีตาอะไรเยี่ยงเน้...(เว่อร์ได้อีก) บอกตรงๆ ไม่ค่อยหวังว่าจะได้อะไรจากรัฐบาลทำนองนี้อ่ะค่ะ มันก็เลยดีใจสุดๆ --- แหะ แหะ ก็ไอ้ที่ว่ารู้สึกดวงนี้ มันก็มีอยู่แค่นี้แหล่ะค่า ไม่ถึงกับถูกล๊อตตารี่ประจำ ซึ่งจริงๆ มันก็ผสมปนเปกันมาอ่ะนะ แต่อย่างที่บอกแหล่ะค่ะ ถ้าเรามองในมุมที่มันแย่ มันซวย มันก็เป็นอย่างนั้น ก็มองมุมดีๆ ด้านที่ทำให้เรามีความสุข มันก็สุขใจ ง่ายจะตายไป ใจเรานี่แหล่ะกำหนดสุข ทุกข์ (ต๊ายยย ดูเหมือนมันมีธรรมะในใจ) 5555 ไม่รู้ต้องพึ่งธรรมมะหรือเปล่า บังเอิญว่าเป็นคน ตลก ติงต๊องงง ไม่ค่อยเครียด โชคดีไป ---ทีนี้ ไอ้คนที่ปกติมักจะซวยๆ อย่างยุ้ยเนี่ย พอมีอะไรที่รู้สึก ดวงดีจัง ก็เริ่มระแวงงง นี่ในอนาคตกุจะต้องซวยหนักๆ เลยใช่มั๊ยนี่...คิดแล้วก็แอบเครียด แต่ก็ไม่สน เพราะอะไรที่ว่าซวยๆ ก็ซวยมาหมดแระ วันนี้แฮปปี้ ก็รับมันไว้ (แบบระแวงๆ) เชื่อป่ะคะ ว่านอนนึก ปีที่แล้วทำบุญอะไรไปว้า ได้ผลกลับมาดีเน๊อะ..นึกๆ กบสองตัว ปลาไหลสองตัว แค่เนียะแหล่ะ 5555 เดี๋ยวหาเวลาไปปล่อยอีกดีกว่า ปล่อยเสร็จซื้อล๊อตตารี่โลด (ทำบุญหวังผลไม่ดีนะจ๊ะ) ---แต่จะว่าไปแล้วช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายมากมาย มีไรอะไรต้องทำหลายอย่าง เวลาก็ไม่มี เฮ้อ ไหนจะงานประจำ 6 วันรวด, ไปสังสรรค์กะเพื่อนๆ เพื่อคุยเรื่องอดีต, งานอดิเรกที่ไปลงเรียนไว้, ต้องเล่นกะแมวเดียะมันเป็นแมวมีตัณหา, ฟิตเนสที่สมัครไป 1 ปี แต่ความขี้เกียจท่วมหัว, อ่านอิเมลล์, ดู facebook, เช็ค Hi5, ทำความสะอาดห้อง, หาอพาร์ตเม้นท์ใหม่, ปวดหัวกับน้องชายที่เรียนไม่ได้เรื่อง ฯลฯ 55555 แลดูไฮเปอร์ มีโน่น นี่ นั่น ทำเยอะแยะ เปล่าหรอกค่ะ เพราะดองไว้งัยคะ มันเลยมาสุมๆ กันซะงั้นน่ะ ฮู้ววววว แค่คิดก็เหนื่อยแระ ไปนอนดีกว่า รักนะคะ จุ๊บๆๆๆ   Create Date : 04 มิถุนายน 2552     0 comment Last Update : 4 มิถุนายน 2552 23:05:59 น.     Counter : 447 Pageviews.   Share Tweet