หลานคนแรกของครอบครัว ตอน 3
หลานคนแรกของครอบครัว ตอน 2
e-mail ที่ไม่ใช่ forward
รู้สึกดีจังเวลาที่เห็นใครส่ง e-mail มาหาแบบที่ตั้งใจเขียนมา ไม่ใช่แบบ forward ต่อๆกันมา ที่วันๆนึงได้รับเยอะแยะไปหมด บางเมลล์ก้อดีนะ แต่บางเมลล์แค่เห็นชื่อเรื่องก้อ delete แบบไม่ต้องเปิดเลย จะว่าไปถึงจะเป็นเมลล์ forward แต่เค้าก้อยังนึกถึงจึงได้ส่งต่อมาให้ แต่ถ้าเป็นแบบตั้งใจเขียนมาหา มันคงจะดีกว่าล่ะเนอะ จริงมั๊ย?
เมื่อคู่กรณีมีสี่ขา
ก่อนจะเริ่มเหตุการณ์ระทึกใจต้องเกริ่นถึงสถานที่เกิดเหตุซะหน่อยนึง อ้อ ลืมบอก เหตุการณ์นี้ไม่ได้เกิดขึ้นกะตัวเองหรอก (นั่นแน่ ผิดหวังกันล่ะสิ ^_^) เอ้า มาว่ากันต่อ คือที่เกิดเหตุเป็นถนนในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด (แต่เจริญ ขอย้ำ หมู่บ้านเล็กๆที่เจริญ อย่าคิดซะกันดารบ้านนอกขนาดนั้น) และมีคฤหาสน์ (เว่อร์ไปล่ะ บ้านก้อพอ) บ้านที่อยู่สองข้างถนนน่ะทุกบ้านเลี้ยงน้องมะ หมา (ยกเว้นบ้านเรา ไม่ได้เลี้ยง) รวมๆแล้ววิ่งข้ามถนนไปมาน่าจะเกิน 20 ตัวล่ะ คนที่ขับรถผ่านไปผ่านมาก้อเลยต้องมีวิทยายุทธ์ในการหลบหลีกน้องหมากันพอตัว รถยนต์ไม่ว่า มอไซค์กะจักรยานนี่น่ะสิ ปัญหา แต่ที่ผ่านมาก้อยังไม่เคยเห็นใครเกิดปัญหาจากการขับรถฝ่าด่านน้องหมาเลยนะ จนเย็นวันนี้ล่ะ อยู่ๆก้อมีเสียงโครมพร้อมกะเสียงหมาและเสียงคนร้องพร้อมๆกัน ก้อเพราะพี่แกไม่มีวิทยายุทธ์ในการขับมอไซค์ฝ่าด่านน่ะดิ น้องหมาวิ่งข้ามถนนอยู่ดีๆ แกก้อชนเข้ากลางโครมเบ้อเริ่มเลย แกน่ะลงไปนั่งอยู่กลางถนน เจ็บเลย ส่วนคู่กรณีน่ะวิ่งหางจุกตูดไปแล้ว สงสัยกลัวเค้าเรียกให้จ่ายค่าเสียหายล่ะมั้ง 555 ประมาณ 3 นาทีหลังจากนั้นตามประสาน้ำใจคนภูธร (อย่าเรียกชนบท/บ้านนอกเลย) ก้อมีคนช่วยพาพี่แกส่งสถานีอนามัย (ขอย้ำ หมู่บ้านที่เจริญแล้ว แต่โรงพยาบาลมันไกล อีกอย่างพี่แกไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่ถลอก ส่งสถานีอนามัยก้อพอแล้ว) แล้วเหตุการณ์ก้อจบลงโดยที่ไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้ ก้อคู่กรณีเป็นน้องมะ หมา สี่ขาค่ะ น่าสงสาร เจ็บตัวฟรีซะงั้น
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed 
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
