จากความเดิมเรื่องการเลือกโรงเรียน แม่มันเลือกโรงเรียนที่มีคุณภาพปานกลางแต่ใกล้บ้านที่สุด แต่โดนญาติมิตรที่อยากให้เข้าโรงเรียนมีชื่อเสียงไซโคเป็นระยะๆ แถมซ้ำเวลาโรงเรียนน้องบูนจัดการเรื่องธุรการไม่ลงตัวซะที

การเลือกแม่มันมีพื้นฐานความคิดที่ว่า โรงเรียนจะมีชื่อสอนวิชาการดีเลิศเคี่ยวเด็กให้เก่งไม่สำคัญ สำคัญที่ว่า ในชั้นอนุบาล อยากใหลูกรักการไปโรงเรียนมากที่สุด รักที่จะไป รักที่จะเรียน มีสังคมเล็กๆ สังคมแรกที่ดี มีครูเอาใจใส่ เป็นก้าวแรก ส่วนครอบครัวจะคอยสอนลูกในด้านวิชาการเสริมเอง โดยมียายเป็นผู้สอนพิเศษหลัก หลังจากยายเกษียนปลายปีนี้ การเรียนอื่นๆ เช่นร้องเพลง เต้น+นันทนาการแม่มันจะสอนเองไม่ต้องไปหาที่เรียนแพงๆ การเรียนพิเศษ แม่มันไม่สนับสนุนจนกว่าจะมัธยมเมื่อลูกอยากเรียนค่อยไปหาที่เรียนกับเพื่อนๆ เพราะเชื่อว่าการเร่งวิชาการกับเด็กมากไปใช่ว่าจะมีผลดี น่าจะให้เขาอยากเรียนรู้เองมากกว่าโดยมีทางบ้านคอยสนับสนุน สำคัญที่ว่าเขาจะต้องมีนิสัยรักการเรียนรู้ซะก่อน อันนี้น่าจะปลูกฝังกันตั้งแต่อนุบาลเนี่ยล่ะ ไม่ใช่ยัดวิชาการลงหัวเด็กทำให้เด็กเกลียดโรงเรียน

โดยสังคมที่โรงเรียนน้องบูนค่อนข้างเป็นคนระดับปานกลาง แต่เป็นผู้ปกครองที่ใส่ใจเรื่องการเลือกโรงเรียนสักหน่อย เพราะเป็นโรงเรียนเอกชนที่ต้องเสียค่าใช้จ่ายพอควร ทีแรกแม่มันอยากให้ไปศูนย์ฯที่ทับแก้วเนื่องจากเพื่อนจะมาจากครอบครัวระดับปานกลางขึ้นไปถึงระดับสูง แต่อย่างว่า ฝืนค่าใช้จ่ายไม่ไหว เอาแค่นี้นะลูก อย่างน้อยก็เป็นเพื่อนที่ถูกเลี้ยงมาในระดับปานกลางเหมือนกัน พื้นฐานครอบครัวใกล้ๆกันจะได้พูดจากันรู้เรื่อง อันนี้ก็สำคัญแม่มันคิดหัวแตกกว่าจะลงตัว

เมื่อโรงเรียนเปิด สิ่งที่ทางแม่มันต้องเตรียมตัวมีหลายอย่าง เหตุสำคัญเพราะน้องบูนเคยไปเนิสตอน2 ขวบ เป็นเนิสที่เอยู่ใกล้บ้าน คนดูแลดีเป็นครูอนุบาลเก่า เปิดอย่างถูกกฎหมาย มีมาตรฐาน เคยพาไปเล่น ทำท่าว่าจะเข้ากับเนิสได้ดี แต่เกิดอาการแอนตี้เนิสอย่างรุนแรง ร้องไห้ ซุกตัวอยู่มุมห้องไม่กินไม่นอนเป็นเดือนจนที่เนิสบอกว่า คงจะรับน้องบูนไม่ได้เพราะทำให้ต้องจัดพี่เลี้ยงคอยประกบ และทำให้เด็กคนอื่นๆไม่นอนร้องไปทั้งเนิส ผลคือ แม่มันต้องลาออกจากงานที่เพิ่งทำได้ไม่เท่าไร มาดูแลลูก ...เฮ้อ

เมื่อจะไปโรงเรียน ตอนนี้เป็นตอนที่น้องบูนโตขึ้นแล้วและอยากมีเพื่อนมาก เห็นเด็กคนอื่นก็จะเข้าไปเล่นด้วยตลอด 3 ขวบกว่าน่าจะเป็นเวลาที่เหมาะสม โรงเรียนใกล้บ้านนี้ก็ไปเดินเล่นทุกครั้งที่มีโอกาส ได้พูดได้คุยกับคุณครูบ่อยๆน่าจะคุ้น แต่เหตุการณ์เดิมมันก็หลอกหลอนแม่มันอยู่ตลอดว่าลูกช้านจะไปไหวไหมฟระเนี่ย

ตอนไปซื้อรองเท้า ชุดนักเรียนก็พอตื่นเต้นดีใจอยู่ วันเปิดเรียนใกล้มาถึง พ่อและแม่ตกลงกันไว้ว่า จะไปรับส่งด้วยกัน 1 อาทิตย์ เดินไปด้วยกัน(พ่อได้หยุดพักอาทิตย์นั้นพอดี) อาการที่ต้องเตรียมรับมือคือ
1. เช้าๆกินข้าวไม่ได้
2. ร้องไห้

วันเปิดเทอมแล้ววว ตามคาดร้องไห้งอแงกินไม่ได้ ตา ยาย พ่อ แม่ช่วยกันปลอบ

ออกจากบ้านร้องโฮ แต่ก็ต้องพากันไป พ่อกับแม่ช่วยกันอุ้มไป

ใกล้ถึงโรงเรียนเริ่มยิ้มออก

ถึงโรงเรียนยิ้มได้

วันแรกที่ลูกไปโรงเรียน พ่อกับแม่ นั่งๆนอนๆ เหมือนมีอะไรหายไป เดี๋ยวก็ผลัดกันแอบไปดูลูกที่โรงเรียนคนละที ต่างคนต่างดูนาฬิกา พอ2โมงครึ่ง ก็พยักหน้า ...ป้ะ เราไปรับลูกกันเหอะ ตรงดิ่งไปรับลูกกลับ... พอเห็นหน้าพ่อแม่ก็ร้องนิดหน่อยแต่ก็ร่าเริงดี
คุณครูก็ชมว่าเรียบร้อยดี เข้ากับเพื่อนๆได้ ...เฮ้อ เริ่มได้สวย ต่อไปจะได้ป่าวหว่า

วันต่อๆมาก็เป็นเหมือนเดิม ร้องไห้กินข้าวไม่ได้ จะอ้วก พ่อกับแม่ ตายาย ช่วยกันปลอบ แล้วก็พาไปส่ง พอไปถึงโรงเรียน ก็ร่าเริงดี

พอพ่อมันกลับไปแล้ว แม่ก็ต้องไปส่งคนเดียว อาการเดิมๆก็ครบถ้วน ร้องไห้งอแง กินไม่ค่อยได้ พอไปถึงโรงเรียนก็พอได้อาทิตย์ที่2ปลายอาทิตย์เริ่มกินข้าวเช้าได้บ้าง เปลี่ยนจากอาหารอ่อนๆเป็นข้าวได้ แต่ยังกินไม่หมด ก็ไม่เป็นไร คุณครูบอกว่าร่างเริงดี กินข้าวเก่งเติมทุกครั้ง(แน่ล่ะสิ ข้าวเช้ากินไม่ได้ ปกติกินก็เบิ้ลอยู่แล้ว) จะกิน3ถ้วยแต่ครูให้แค่ 2 ถ้วย น้องบูนบ่นอุบอิบ หนูไม่อิ่มมมม...กลับมาบ้านเร่งแม่ทำข้าวเย็นทุกที จนเดี๋ยวนี้ต้องทำรอไว้เลย กลับมาเบิ้ลไป2 ทุกที

จนตอนนนี้อาทิตย์ที่ 3 ก็ยังเหมือนเดิม เช้าคือหน้าแบบนี้

คอยถามแต่ว่าเมื่อไรเด็กจะไม่ต้องไปโรงเรียน พอแม่บอกว่า เสาร์อาทิตย์ไงลูกก็จะร้องงอแง ฮื้อฮือ ... ทำหน้าตาเหมือนหมาหงอยย

อาทิตย์ที่ 2 คุณครูเริ่มมีการเรียนการสอนเริ่มมีการบ้าน เริ่มมีกิจกรรมมากขึ้น คุณครูที่ดูแล ใช้ 2 คนขึ้นไป น้องบูนก็สนุกสนานให้ความร่วมมือดี ไปรับทีไรคุณครูชมทุกทีว่าเก่ง แน่ล่ะฮ่ะ แม่มันสอนมาก่อนแล้ว พอได้บ้างแล้วล่ะ แอบไปดูตอนเรียนเห็นแจ้วๆๆ ตอบคุณครู หู้ยยย...ได้หมาหงอยกลายเป็นหมาน้อยร่าเริงน่าเตะ แอบให้ครูถ่ายรูปมาด้วย

ร่าเริงเป็นคนละคน หมั่นไส้เล็กน้อยฮ่ะ

จนถึงวันนี้อาทิตย์ที่ 3 ตอนเช้าก็ยังเหมือนเดิม ไปโรงเรียนร่าเริง อาการเครียดตอนเช้าบางบ้านว่าถึงเทอม 2 บางบ้านก็เป็นปี บางบ้านก็เดือนเดียว แตกต่างกันไป แม่มันก็ต้องประคับประคองต่อไปล่ะค่ะ เช้าๆกินได้บ้างไม่ได้บ้าง พยายามหมุนเวียนเมนูต่อ เอาไว้เข้าที่เข้าทางคงจะดีขึ้น

เมื่อวานมีเหตุการณ์ที่ยืนยันว่าเลือกโรงเรียนนี้ก็ดีเหมือนกัน อย่างที่คาดไว้ เปิดเทอมต้องโดนฝนแน่ๆ ฝนตกพายุพัดแรงจนกิ่งไม้หักระเนระนาด ช่วงบ่าย2- บ่าย3 โมง ที่เป็นเวลาเลิกเรียน ถ้าเรียนที่อื่น แม่มันก็มีแต่มอร์เตอร์ไซด์ไปรับ แถมต้องไปล่วงหน้าเพื่อรอ คงจะวิบากกันน่าดู แต่นี่ โรงเรียนอยู่หน้าบ้าน ก็แค่รอให้ฝนซา(ประมาณบ่าย3) แล้วเอาเสื้อฝนใส่ ขี่จักรยานไปรับ ซิลๆ โดนฝนนิดเดียว อืม เลือกไม่ผิดแน่ๆ มั่นใจขึ้นอีกเยอะ ที่สำคัญ คุณครูดูแลค่อนข้างดี สถานที่เรียนโอเค พอจะลบความไม่เข้าที่ของฝ่ายธุรการลงไปได้ .....เอาล่ะคงเลือกถูกแล้ว เป็นหัวหมา ดีกว่าเป็นหางราชสีห์ มีอะไรคุณครูคงส่งเสริมหนูให้แสดงออกอย่างที่หนูชอบได้ หนูอยู่ที่นี่ล่ะลูก ไม่มีอะไรแม่คงไม่ย้ายไปเรียนที่อื่นแล้วขอให้หนูมีความสุขก็พอ

ขอให้ทุกครอบครัวผ่านช่วงนี้ไปได้ด้วยดี ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ