|
เล่าเรื่องเศร้าของวันวาน ก่อนจะมีวันนี้ ....ซูโม่
...มาฟังกันดีก่า เรียกว่าฟังรึอ่านดีละนี่
ซูโม่เป็นหมามาจากสวนJJ. เป็นหมาเกรดประกวดเลยนะจะบอกให้ เสียค่าตัวมาที่ 8500.- ร้านของโม่เป็นร้านขายหมาพันธ์ หมาเกรดดี เข้าขั้นเลย... 555+ ไม่แบกะกระจาดนะค๊า ห้องแอร์เย็นสบาย ทีแรกอ้วนจะเอาบีเกิ้ล แต่เราว่าบีเกิ้ลมันใหญ่ไป และก็เล่นแรงกลัวมากะโดดใส่ลูกสะงั้น...
เข้าเรื่องดีกว่า 2 วันแรก ซูโม่ก็ไม่มีอาการอะไรนะ ...พอเข้าวันที่ 3 นี่จิ มีอาการเลย
อาการที่ว่าทุกคนคงคุ้นๆ แหละนะ ลำไส้ ค๊า ลำไส้มาเยือนแล้ว ความซวยมาแล้ว เสียตังแน่ๆ อิอิ ฉัน..เวลานี้งานก็ต้องทำ แถมงานยุ่งอีกด้วย ลูกเต้าแทบไม่มีเวลาดูอยู่แล้ว ....ก็เลยต้องเอาโม่ใส่ตะกร้าไปทำงานด้วย เพื่อที่ว่าจะได้แวะหมาหมอไง พอดีวันนั้นมีพบลุกค้า ..อ้วนเอาโม่ไปด้วยดีกว่า ถ้าเราจะกลับเข้ามาคงเย็นแน่ๆเลย กลัวไม่ทัน หาลุกค้าเสร็จก็แวะพาไปหาหมอเลย
แหม๋โชคดีจังวันนั้นไปทางศรีนครินฯ ...ก็เลยพาเข้ารพ.สัตว์ทองหล่อ แต่ขอโทษเถอะเข้าไป 30 นาที หมอยังห่วงกินอยู่เลย เอ้ยม๋าฉันครี้แตก 2 รอบให้เห็น หมอยังกินอยู่ได้ ซ็งจับจิต จะเอาตังมาให้สนใจหน่อยดิ ....
ก็เลยโทรหาพี่ที่ขายให้ ...เขาก็เลยบอกว่าน้อง ออกมาเลย ไม่ต้องเอาไปไว้ทองหล่อ แม่งโคตระแพง ... อารมนั้นแพงไม่แพงไม่สนอะ อยากให้โม่หาย....
ก็ได้พี่ แล้วจะให้นู๋เอาโม่ไปหาหมอที่ไหนละ...มาที่ลาดปลาเค้าเลย หมอที่นี่เก่ง..
OK อ้วนเอาวิญญาณสิง10ล้อมาสถิต ...เอ้ย บ่ายมีงานนี่หว่า 30 นาที จากศรีนครินฯ ไปลาดปลาเค้าไหวป่าววะ ... เออ! นั่งไปห้ามบ่น
โหยเพ่เล่นเหยียบสุดยอด ....30 นาทีกว่าๆเราก็ยืนหน้าร้านหมอละ
นี่ไม่ต้องรอสักนาทีค๊า ถึงปุ๊บเขาหาที่พักให้โม่เลย .... หมอค่ะฝากก่อนนะ เด๋วเย็นๆมาคุย ขอตัวไปหาตังค่ายาก่อน...อะเค ตัดตอนไป...เย็นปุ๊บ ถึงร้านหมอปั๊บ ... เจอสภาพโม่ใส่สายน้ำเกลือ2 เส้น............น้ำตาแทบตก ..หมอ ม๋านู๋เป็นไรง่ะ
ลำไส้อักเสบระยะ 3 ...กับหมา 1.5 เดือน อันตรายสุดๆ ....เพราะว่าเขาถ่ายเป็นมูกคาวๆ แล้ว กินก็ไม่ได้ ...แถมยังมีโรคติดเชื้อทางเดินหายใจอีก ..........โอ้ พระเจ้าช่วยไมนู๋ซวยแบบนี้ น้ำตาตกเลยนะ สงสารเขามาก ...นี่ไม่ได้ตอแหลเลยนะ ร้องไห้ต่อหน้าหมอเลย
โทรหาพี่เจ้าของอีก ..พี่รู้ไหมว่าม๋าที่พี่บอกว่าแข็งแรงอะตอนนี้ เป็นอะไรมั้ง ก็บอกเขาไป สักพักเขาก็โทรหาคุงหมอที่รักษาเ้ลย และหมอก็เดินมาบอกว่าไม่ต้องห่วงนะหมอช่วยเต็มที่ .....
วันที่ 1 ผ่านไปกับยาฆ่าเชื้อ ........พรุ่งนี้วันที่ 2 รอส่งเลือดเข้าLab Ku. ..มัดจำค่ารักษา ไป 1พัน....
วันที่ 2 รู้ละว่าหมอส่งเลือดเข้าไปตรวจ และก็จริง ...เม็ดเลือดขาวมากกว่าเม็ดเลือดแดงเพราะติดเชื้อทางเดินหายใจด้วย ...แถมลำไส้ด้วย อัตราการรอด ....70/30 70 คือไม่รอด 30 คือรอด
วันนี้ก็ยังมี 2 สายอยู่ ยาฆ่าเชื้อ กับน้ำเกลือ +กลูโคส โม่จ๋า...วันที่ 2 แล้วนะที่โม่ต้องนอนที่อื่น เจ๊+เหม่ง คิดถึงโม่มากกนะ โม่ต้องหายกลับไปหาเจ๊กับเหม่งเหมือนเดิมนะ ....เคลียค่ารักษาวันนี้ก่อง 1800
จ่ายเพิ่ม 800 ....
วันที่ 3 ก็ดูอาการวันต่อวัน..เจาะเลือดไปตรวจ .....หมอบอกไม่ดีพรุ่งนี้ต้องเอาไปรับยา.........
วันที่ 4 โทรถามอาการตอนเช้าก่อน... หมอบอกว่าเริ่มกินอาหารได้นิดหน่อย แต่ยังให้ยาฆ่าเชื้ออยู่....แต่ตอนบ่ายหมอบอกว่าเอาเลือดไปตรวจอีกนะ รู้ผลเลือดละ เกร็ดเลือดยังไม่เพิ่มเลย .....เอาไงดีละเรา ทำไงดี เข้าวันที่ 3 แล้ว ..หมอเลยบอกว่าต้องเอาไปฉีดยาและรับยากลับมาฉีดต่อที่ รพ.สัตว์เกษตร ....
เพราะยานี้ที่ร้านไม่มี เป็นยาค่อนข้างแพง ....เข็มนี้ ร่วม3000 เชียวนะ ....
ถ้าเอาหมอจะจองคิวให้ แล้วเอาไปรอบเย็นเลย ....เอาวะ 3พันก็ 3พัน .....เพื่อลูก
เพราะสงสารเจ๊มากร้องไห้หาซูโม่ทุกวันเลย 3 วันแล้วที่ลูกเศร้าเอาตุ๊กตากับหมอนชุโม่มากอดแล้วร้องไห้
ตกเย็นดันมีงานด่วนมาอีก ....ก็ต้องวานคนอื่นอีก เพ่ไปรับม๋านู๋ที่คลีนิคหน่อยจิ เอาไป รพ.สัตว์ Ku นะ ไปเอาบัตรคิวและก็ทำประวัติให้เลยเด๋วตามเข้าไปจ่ายตัง
แต่ว่าเลิกงานทันพอดีที่เข้าไปรับรู้อะไรมากมาย....กำลังใจของนักศึกษาแพทย์ที่มีให้ ซึ้งมากมาย...พี่ทำใจไว้สักหน่อยนะ หมาน้อยๆที่เป็นแบบนี้ไม่เกิน 7 วัน ถ้าเกิน 7 วันได้อะรอดแล้ว ตกลงให้กำลังใจตู หรือ อะไรนี่ ....สภาพซูโม่ตอนนั้นดูไม่ออกเลยว่าเป็นปั๊ก หรือพันธุ์อะไร มีคนเดินเข้ามาถาม น้อง นี่พันธุ์อะไร....เวงจิงๆ ...พอได้คุยกะหมอ หมอว่ายาตัวนี้ถ้าร่างกายเขารับได้ ทุกอย่างก็ดีขึ้น เราก็ขอให้เป็นแบบนั้น ให้เขาดีขึ้น ...เพราะเขาไม่ได้เป็นแค่ลำไส้ยังมีติดเชื้อทางเดินหายใจอีก ..สงสารนะ มีน้ำมูกเขียวๆ ตาแฉะ....จามตลอดเวลา โอ้ยสารพัด....วันนั้นร้องไห้แบบไม่อายใครเลย ร้องกลางโรงพยาบาล...สงสารโม่
ลูกรออยู่ในรถก็นั่งร้องไห้ตลอดเวลา สงสารโม่.... เห้อ..ตูไม่น่าหาเรื่องเร๊ย...
วันที่ 5 ก็มาาถึงไวเหมือนโกหก แต่ตอนที่เกิดเรื่องนั้น ไม่ไวแบบนี้เลย ...
โทรไปถามอาการม๋า ..เช้า กลางวัน ตกเย็นก็ไปที่ร้าน เป็นปกติที่เดินทางจากบ้านหลังเลิกงาน 6 โมงไปลาดปลาเค้า...กลับบ้าน 4 ทุ่มทุกวัน ...เหนื่อยกว่าทำงานอีกวะ ...
วันนี้ไปหาโม่ที่ร้านหมอ ดูเขาดีขึ้นมากจริงๆ หมอบอกว่ากินได้มากขึ้น กินอาหารม๋าป่วย A/D ป๋องละ 130.- อะ 2 กะป๋อง 3 มื้อ ....กี่ตังละนั่น...วันนี้ก็ยังมีสายน้ำเกลืออยู่ แต่แค่ 1เส้น ใส่ยาฆ่าเชื้อ ....เพราะเขากินอาหารได้ สภาพโดยรวม ณ.วันนั้น เราเรียกซูโม่ เขาก็หันมามองสักพักแล้วก็เห่าร้อง... เรากะอ้วนดีใจมากเลย...หมอบอกว่าให้ออกมาเดินได้นะ อุ้มได้ เล่นกะเขาได้ ....
จะเหลือหรอ เรากะลางมือ เอาโม่ออกมาเล่น เขาเลียเราตลอดเวลาประมาณว่าแม่ทิ้งนู๋หรอ นู๋คิดถึง ...มันเป็นอะไรที่รู้สึกดี รู้สึกว่า ผูกพันธ์ ...มันจะเรียกว่าไร้สาระก็ไม่ได้นะ แค่ชีวิตของสัตว์ตัวหนึ่ง...มันมีความหมายอะไรกับครอบครัวเรามากมาย..
อ้วนบอกว่านี่แหละคือสิ่งเติมเต็มของบ้านเรา .....แต่โม่ยังต้องอยู่ที่นี่อีก 3-4 วัน เพราะว่าอ้วนต้องการให้เขาหายจากติดเชื้อทางเดินหายใจ ...ก็เลยต้องห้อยสายน้ำเกลือไว้เพื่อรับยาฆ่าเชื้อ..ส่วนอาการลำไส้ดีขึ้น เกร็ดเลือด ดีขึ้น เม็ดเลือดแดงมากกว่าเดิม.....
เบ็ดเสร็จโม่อยู่ร้านหมอ 9 วัน ....เป็น 9 วันที่จะบอกว่าเหนื่อยก็ใช่ บอกว่าเครียดก็มาก แต่ผลที่ได้มาเกินคุ้ม .....กับส่วนหนึ่งของคำว่าครอบครัว ...
มาดูค่าใช้จ่ายดีก่าคิดเล่นๆ อิอิ
9 วัน ค่าฝากที่คลีนิค วันละ 100 x 9 = 900.-
ค่าอาหารA/D ค่ายา ค่ารักษา ตรวจเลือด ...เบ็ดเสร็จ 5200.-
ค่าวัคซีน รพ.สัตว์ Ku 3100.-
รวม ...9200.- แต่พี่เจ้าของร้านช่วย 1000.- ..ทริปนี้ โม่เล่นเราไป 8000+ เลยนะนี่
....มีคนถามว่าทำไมไม่ปล่อยตาย ซื้อใหม่ถูกกว่า ...นั่นสินะ ทำไม
เราโง่ หรือเราบ้า ที่ยอมเสียค่ารักษาขนาดนั้น.....
เราไม่ได้โง่ ไม่ได้บ้า แต่มันอยู่ที่ความรู้สึกทางใจมากกว่า เราเอาเขามาเลี้ยงเราเลยต้องรับผิดชอบ....และเขาก็เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวตั้งแต่เอาเขาเข้าบ้านเรา จนมาถึงทุกวันนี้ ....
เราคิดว่าคงไม่ได้มีเราคนเดียวที่เป็นแบบนี้ คงมีอีกหลายๆคนที่เป้นเหมือนเราละวะ ไงสะฉันก็ไม่ได้บ้าคนเดียว ฮ่าๆ....จิงมั้ยค่ะ...
บทเรียนนี้สอนว่า อย่าเอาลุกหมาที่อายุน้อยกว่า 3เดือนเข้าบ้าน เพราะลำไส้เขาปรับตัวไวพอมีอะไรแปลกๆใหม่ๆ + รับเชื้อเข้ามาแล้ว พาโวไวรัสจะเข้ามาเยือนหมาของท่านทันที ลำไส้อักเสบ แสดงอาการในระยะเวลา 7 วัน จะอยู่รึตาย อยู่ที่ บุณคู่กรรม ของสุนัขท่านละคราวนี้ ...หลายๆคนอาจจะไม่โชคดี แต่คราวนี้โชคดีเป็นของซูโม่ และครอบครัวเรา อิอิ
| Create Date : 16 เมษายน 2553 | | |
| Last Update : 16 เมษายน 2553 3:32:42 น. |
| Counter : 213 Pageviews. |
| |
|
| |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
