กีฬาสี
กีฬาสีครั้งแรกในชีวิตของ "เจ้าหนูโมอาย" มีขึ้นในวันศุกร์ที่ 26 กย. 51 โมอายได้อยู่สีเขียวค่ะ... ในห้องเรียนห้องนึง นักเรียนจะได้อยู่คนละสีกันละนะคะ ครูแบ่งโดยการให้จับฉลาก กีฬาสีครั้งแรกของโมอายก็มีอะไรๆให้โมอายทำเยอะแยะเลย.... ดีแล้วลูก คนเก่งต้องทำเป็นหลายๆอย่างน๊าคร้าบบบบ ครูกรีน ครูประจำสีเขียว (55 ชื่อครูช่างเหมาะกับสีจริงๆ) ให้โมอายได้เป็นดรัมเมเยอร์ (รร.นี้ดรัมเมเยอร์เยอะมากนะฮ้า) โมอายได้เป็นนักกีฬาวิ่ง 20 เมตรชายระดับบริบาลของสีเขียวด้วย ก่อนวันจริงจะมาถึง แม่เป้กลัวว่าโมอายจะเป็นดรัมเมเยอร์ที่ครูปวดหัวที่สุด.. ก็แหมมลูกยังเด็กที่สุดในแก๊งค์ดรัมเมเยอร์นี่ครับ (โมอายเป็นเด็กบริบาล1เพียงคนเดียวที่ได้เป็นดรัมเมเยอร์นะฮ้า.. ขอโบก) ก็เลยพยายามปลูกฝังทุกวัน ตอนได้คทามาวันแรก โมอายก็ไม่เอาซะแล้ว แง๊ แง๊ ทำไงดี แต่ก็แค่วันเดียว หลังจากนั้นโมอายก็สร้างเรื่องแปลกประหลาดใจให้อีกแล้ว ... เดินถือคทาท่าที่ครูสอนไปรอบๆบ้าน เดินไปท่องไป ซ้าย ขวา ซ้าย (ตอนยกเท้าซ้าย ปากท่อง ขวานะค๊า) โอวววว .. แม่ยังไม่ได้สอนเลย หลังจากนั้นครูก็เอาคทาไป โมอายเลยไม่ได้ซ้อมที่บ้าน แต่จะได้ซ้อมรอบโรงเรียนทุกเช้านะคะ วันจริงมาถึง ... โอ้วววว พระเจ้าช่วย ครูนัด 7.30 และแน่นอน เด็กยากของแม่ (โมอายเป็นเด็กตื่นยาก นอนยาก กินยาก ยากทุกอย่างเลยจริงๆ) ไม่ตื่นค่ะ ไม่ตื่น ไม่เอา ไม่ไป ไม่ถือคทา และที่น่ากลัวที่สุด.. โมอายบอกว่า ... "โมอายกลัวชุดเท่ห์" แง๊ แง๊ ทำไงดี แม่ทำไงดี เอาโทมัสมาล่อก็แล้ว ขู่ก็แล้ว โกรธก็แล้ว เจ้าหนูโมอายเธอก็ไม่ยอมค่า จนในที่สุดแม่ก็ตัดสินใจบอกโมอายว่า... "ก็ได้.. งั้นแม่จะไปขอโทษครูกรีน เอาชุดไปคืนครู และเดี่ยวแม่จะกลับมาหาโมอาย อยู่บ้านกลับป้าสอนไปก่อน" แล้วก็เดินออกไป พระเจ้าช่วยอีกครั้ง โมอายยอมแล้วค่า โมอายจะไปด้วย โมอายจะใส่ชุดแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆ ... ในที่สุดแม่ก็ไม่ขายหน้าครูแย้ววววว แต่ๆๆๆๆ โมอายไม่ยอมแต่งหน้า .. ได้ลูกไม่เป็นไร หนูเป็นผู้ชายไม่แต่งก็ได้ (เฮ้อออออออ... ปลอบใจตัวเอง) แล้วก็ไปถึงโรงเรียน 8 โมง (ไม่สายนะค๊า เค้านัด 7.30 -8.00) ตั้งแต่ไปถึงโรงเรียน โมอายก็หน้าตูดมากๆ .. ไม่ยิ้มเลย สงสัยไม่สบอารมณ์ และคงง่วงด้วย แต่ก็ยังดีที่ยอมมา ตอนเดินเนี่ยะสิ .. น่าสงสารเป็นที่สุด เด็กๆทุกคนเดินไกลมาก ครูให้เดินจากโรงเรียนสาธิตมาที่โรงยิมของมหาลัย แต่ครูก็คงอยากอวดเด็กๆให้พี่ๆนักศึกษาดู เลยให้เดินตามแวะผ่านหน้าตึกแทบทุกตึก อ้อมทางโน้นมาออกทางนี้ คุณย่าโมอายไปดูด้วย คุณย่าโกรธใหญ่ บอกสงสารเด็ก โมอายเดินไปครูกรีนลากไป สงสัยสงสารโมอาย แต่ครูกรีนบอกว่า โมอายเดินได้ ไม่ร้องเลย เด็กอนุบาลร้องไห้กันใหญ่ (สงสัยเมื่อวันซ้อมใหญ่ได้เดินแบบนี้แหงมๆ) จริงๆตอนซ้อมเด็กๆเดินนิดเดียวเอง ของจริงเล่นเอางอแงกันเลยทีเดียว 








ตอนนี้เริ่มเหนื่อยมากๆแล้วววว แก้มแดงแปร๊ด แต่โมอายไม่บ่นเลย (เอ๊ะ หรือบ่นไม่เป็นหว่า) 
โถ... ลูกแม่ น่าสงสารอ่า 
แต่โมอายก็สู้... จนเสร็จสิ้นภาระกิจ แล้วก็ต้องมาทำหน้าที่ .. นักกีฬาวิ่งแข่ง 20 เมตรชายระดับบริบาล โมอายวิ่งได้เหรียญทองค่า เข้าเส้นชัยเป็นอันดับที่ 1 รองลงมาที่ 2 ได้แก่ น้องภู (สีเหลือง) น้องภูเป็นเพื่อนในห้องเดียวกับโมอายเลย แข่งกันทั้งหมด 4 สี ... ตอนแรกแม่กลัวแทบแย่ว่าโมอายจะไม่วิ่งมาที่เส้นชัย เพราะลูกแทบไม่ได้เตรียมตัวเลย เห็นเด็กๆคนอื่นไปลองซ้อมวิ่งเข้าเส้นชัยกัน ทำไมเค้าไม่เรียกโมอายน๊า อ้าวว... กลายเป็นว่าเรียกไปผิดตัวซะงั้น มาเรียกโมอายเอาตอนจะแข่งจริง โอยยยยย .. ใจหายใจคว่ำ รู้สึกว่าโมอายได้ที่ 1 แม่เป้จะหน้าบานกว่าใครเพื่อนเลยนะคร้าบบบบ 
แค่นั้นยังไม่พอ... โมอายยังลงไปเต้นเป็นเชียร์ลีดเดอร์อีกตังหาก โอ้ววววว ลูกแม่ สงสัยอยากเปลี่ยนชื่อเป็นโมอึ่ดดด 
กีฬาสีครั้งแรกของโมอาย.. ช่างคุ้มค่าเสียจริงๆ เป็นมันแทบทุกอย่างเลยลูก 
Free TextEditor
Create Date : 01 ตุลาคม 2551 | | |
Last Update : 1 ตุลาคม 2551 11:03:29 น. |
Counter : 469 Pageviews. |
| |
|
|
|