ช่วงนี้ รายงานเยอะมากๆ เลยไม่ค่อยมีเวลามาอัพบล็อกเท่าไร
เดี๋ยวขอเกริ่นก่อนนะคะว่า นอกจากเรียนแล้ว เราก็ยังทำงานพิเศษด้วย สองอย่างคือ ร้านอาหารญี่ปุ่น กับเป็นอาจาย์สอนภาษาไทยที่โรงเรียนสอนภาษาค่ะ

ครั้งนี้ เราอยากเขียนถึงเพื่อนคนนึงค่ะ ไม่เขียนไม่ได้
เพราะว่าอยากจะบันทึก เรื่องราวของเค้าเอาไว้เป็นความทรงจำที่ดี ตลอดไป

"เคนชิโร่" หนุ่มน้อย วัย 19 ปี (ละอ่อนมาก เพราะว่าเรา 26 ค่ะ) เป็นเด็กปีสอง ของมหาลัยชั้นนำอันดับต้นของญี่ปุ่นค่ะ
คุณสมบัติทั่วๆไป ถือว่า เข้าขั้นดีเลยแหละ ทั้งหน้าตา ตัวสูง 180 cm แต่ผอมสไตล์หนุ่มญี่ปุ่น(เพราะเค้าถือว่าผอมๆ จะเท่ห์กว่าล่ำบึก) การแต่งตัวก็ทันสมัย ทรงผมนี่ญี่ปุ่นมากๆ

เราเจอกับเคนจัง (ขอเรียกงี้นะคะ) ครั้งแรกที่ร้านอาหารญี่ปุ่นที่เราทำงานพิเศษ
ตอนนั้นเราเป็นพนักงานใหม่ เคนจังก็เลยต้องมาคอยสอนงานเราต่างๆค่ะ
เพราะว่าเราเป็นคนต่างชาติในร้านคนเดียวที่มาทำงานที่นี่เป็นพนักงานเสิร์ฟ ทุกคนเลยค่อนข้างจะมองดูเราแปลกๆ
ร้านนี้ มีพนักงาน part-time ทั้งหมดประมาณ 10 กว่าคน มีผู้หญิง 3 คน(รวมเราด้วย)
อย่างที่รู้ๆ กันว่า สังคมญี่ปุ่น ผู้ชายเป็นใหญ่กว่า สาวๆ ก็เลยต้องทำงานกันมากกว่า และยิ่งเราที่เป็นพนักงานใหม่และต่างชาติด้วย
เราก็เลยรู้สึกว่า ทุกคนจะยัดเยียดงานมาให้เราทำมากกว่าคนอื่น (ตอนนั้นคิดไปเอง) ก็มีแต่ เคนจังเท่านั้น ที่บอกเราเสมอๆ ว่า " พยายามเข้านะ "

ช่วงแรกๆ ที่เราทำงานร้านนี้ เราทำอาทิตย์ละสองวัน และมักจะเจอ กับเคนจังเสมอๆ
เลยทำให้สนิทกันมากกว่าคนอื่นๆ เพราะว่าเคนจัง นิสัยดี และเป็นกันเอง
เรารับรองได้เลยว่า ถ้าใครได้สนิทกับเค้า ต้องชอบนิสัยเค้าแน่ๆ

ที่ร้านเนี่ย ถือว่าเคนจังป๊อปที่สุด (ในสายตาคนญี่ปุ่น แต่สำหรับเราไม่ใช่อ่ะ) มีลูกค้าสาวๆ มา ก็ มักจะเหล่ๆ เค้าเสมอ เราเห็นเองกะตาบ่อยเลย

แต่เคนจัง มีแฟนแล้ว และรักแฟนมาก (เค้าเคยเอาสติกเกอร์มาให้ดู น่ารักมาก) เราเคยแหย่เค้าว่า เอาป่าว เดี๋ยวไปเอาเบอร์มาให้ ท่าทางเค้าชอบเธออยู่ รับรองได้แน่นอน แต่เค้ากลับตอบมาว่า
" ไม่ได้ นอกใจแฟนไม่ได้หรอก ถึงแม้จะอยากทำแค่ไหน ก็ทำไม่ได้ " เรางี้อึ้ง และคิดในใจว่า ทำปากดีไปหรือป่าวเนี่ย
แต่ไม่ใช่ค่ะ เค้าพูดทำนองนี้บ่อยมาก จนทำให้เรารู้สึกว่า เค้าเป็นคนที่หนักแน่นมากๆ และนี่ก็อีกเรื่องหนึ่งที่เราประทับใจเค้า

และที่ประทับใจที่สุดก็คือเรื่องนี้ค่ะ

มีอยู่วันหนึ่ง เราก็เข้าทำงานพร้อมกันกับ เคนจังค่ะ แล้วมีเด็กนักเรียนมอปลาย ผู้ชาย 3 คนมากินกัน
เรียกได้ว่าเป็นเด็กเกรียนๆ พวกหนึ่งค่ะ คือ ตามวัยของเค้าก็เข้าใจนะคะว่าอยู่ในช่วงคึกคะนอง ชอบทำตัวให้เด่น เรียกร้องความสนใจ

เราก็ไปรับออเดอร์ตามปกติ พวกนี้ ก็แกล้งเราค่ะ พูดแบบให้ฟังไม่รู้เรื่อง พอเราถามว่า อะไรนะคะ เค้าก็หัวเราะกันใหญ่ เราก็เออ ช่างมัน

แต่ที่น่าเจ็บใจคือ พวกนี้ มันคิดแกล้งเราอีกแล้ว (คงเห็นเราเป็นต่างชาติมั้ง) ก็เรียกเราไปสั่งอาหาร ระหว่างที่เราหันหลังเดินกลับ ก็มีอะไรลอยมา โดนหลังเราเบาๆ
เราก็หันไปมองตาม เห็นพวกนั้นหัวเราะกันใหญ่ และมองไปที่พื้น ก็เห็นว่าเป็นก้อนขนมปังชิ้นเล็กๆ ตกอยู่ เราโกรธมากๆ คิดในใจว่า " ตรูไม่ใช่เพื่อนเล่นนเมิงนะเฟ้ย อายุก็แก่กว่าพวกแก จะรอบนึงแล้ว "

ตอนนั้นหน้าตาเราเอาเรื่องมาก เคนจังเห็นก็ถามเราว่า เป็นไร เราก็เล่าให้ฟัง เคนจังบอกว่า โอเค ถ้ามีอีกเดี๋ยวจะต่อยเอง แล้วเคนจัง ก็เดินไปเสริฟ และมองหน้าพวกนั้น
พวกนั้นคงรู้ตัวแล้วว่า เราโกรธ ก็เลย นั่งกินกันเงียบๆ ไม่มีท่าทีแบบนั้นอีกเลย

ส่วนงานที่ร้าน เวลาเคนจังเห็นเรายก จานหนักๆ เค้าก็จะถามเราว่า "ไหวเปล่า" และถ้าเราไม่ไหว เค้าก็จะมาช่วยเรายก
ส่วนพนักงานผู้ชายคนอื่นในร้าน ไม่อยากจะนินทาเลยว่า กินแรงผู้หญิงกันซะส่วนใหญ่ ไม่ไหวๆ

และก็มีเคนจังอีกคนเดียวในร้านอีกนั่นแหละค่ะ ที่คอยถามเราเวลาทำงานเหนื่อยๆ ว่า "หิวน้ำมั้ย เอาคารูปิสเปล่า เดี๋ยวทำให้ "

บางคนก็อาจจะคิดว่า ตามนิสัยผู้ชายเจ้าชู้ มักจะเป็นแบบนี้
(โดยเฉพาะ ผู้ชายไทย) แต่เคนจังไม่ใช่ค่ะ เรารับรู้ได้เลยว่า เค้าไม่ใช่คนเจ้าชู้ และก็ ไม่ได้บริการสาวๆ ทุกคนด้วย
แต่ว่า เรากับเค้า คือเพื่อนกันจริงๆ ไม่มีอะไรในกอไผ่ ต่างคนก็ต่างมีแฟน เป็นแค่เพื่อนต่างเพศ ต่างวัย และต่างชาติเท่านั้นเอง

いつもありがとうね→ケンジロウ　

Create Date : 25 มิถุนายน 2550
Last Update : 25 มิถุนายน 2550 23:36:20 น.		5 comments
Counter : 383 Pageviews.
Share Tweet