Group Blog
 
All blogs
 
Truth or Die บทที่ 6

Truth or Die บทที่ 6

แพรีกระแทกตัวลงบนฟูกเก้าอี้เก่าๆ ที่ตั้งอยู่บนพื้น เธออยากจะหายตัวไปเฉยๆ เธอเกลียดการทะเลาะกัน เกลียดเสียงดัง การขึ้นเสียง รวมทั้งคำพูดหยาบคายและการกระทำที่หยาบคายที่เกิดเวลาทะเลาะกัน

เธอพยายามเหลือเกินกับการทำตัวล่องหนเวลาเกิดเรื่องแบบนี้

ฉันมันคนขี้ขลาด เธอคิด

"เธอน่ะขี้ขนาด" แครอลเยาะ แพรีลุกขึ้นมองแครอล เเต่แครอลไม่ได้พูดกับเธอ เธอพูดกับจีน...แก้มซีดๆ ของเธอเเดงก่ำ ดวงตาของเธอเป็นประกายวาวโรจน์ เธอลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับแครอล

"ส่วนเธอน่ะบ้า...เธอรู้ตัวไหม? สมองเธอเพี้ยนไปเเล้วรึไง" จีนพูดจนเกือบจะเป็นตะโกน เธอแกว่งศีรษะไปมาจนผมสีเงินของเธอกระจาย

แพรี เเครอล จีน มัลลอรี เกรซ และลิลนั่งในห้องนั่งเล่นที่อยู่สุดทางเดินของหอพักของแครอล...มันเป็นเวลาเกือบเย็นและท้องฟ้าข้างนอกก็เริ่มจะมืด ในขณะที่นักศึกษาของมหาวิทยาลัยอยู่กระจัดกระจายตามชั้นเรียนชั่วโมงสุดท้าย ห้องสมุด โรงยิม สนามกีฬา หรือง่วนอยู่กับงานพาร์ตไทม์ บางคนเพิ่งจะพักจากงานศิลปะ...ที่บริเวณหอดูเหมือนจะเงียบสงบ

แต่ไม่ใช่พวกเธอทั้งหก

แพรีมองไปรอบๆ ห้อง งานเลี้ยงเป็นแค่การรวมกลุ่ม...ฉลองการสิ้นสุดของเกมจริงหรือกล้าเท่านั้น...เธอหวังว่าแครอลจะจัดการเปิดกล่องความจริงแล้วเอาความลับของพวกเธอที่เขียนในกระดาษคืน...หวังว่าจะได้ยินเรื่องเล่าของแต่ละคนว่าพวกเธอทำยังไงเพื่อพิชิตคำท้า

แต่มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดเลย เพราะแครอลแทบจะบอกในทันทีว่า "เรามาเล่นเกมกันอีกเถอะ"

แล้วจีนก็ตอบทันที "ไม่!"

แพรีมองไปรอบๆ วงล้อม ไม่มีใครคิดจะขัดขวางหรือหยุดการโต้เถียงครั้งนี้เลยรึไง?

มัลลอรีมองเด็กสาวทั้งสองจนคิ้วขมวด สีหน้าของลิลดูกระตือรือร้นราวกับว่ามันเป็นกีฬาฟุตบอลที่ว่าพอใครทำผิดก็จะได้ใบเหลือง เกรซก็ดูเฉยๆ คล้ายว่าเธอจะคุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้...แพรีไม่ค่อยชอบเลย

มือของแพรีกำแน่นโดยอัตโนมัติเมื่อเสียงดังขึ้น เธอมองต่ำลง ในมือเธอมีกางเกงในสีฟ้ายี่ห้อเควินไคลน์ของไบรอัน เธอสัญญาว่าจะคืนกางเกงในให้เขาในเดตเเรกของอาทิตย์นี้ หน้าเธอแดงเมื่อคิดถึงการสนทนากับไบรอันเมื่อคราวที่แล้ว และมันก็ทำให้เธอยิ้มด้วย

"เธอกลัวอะไรน่ะจีน?"

เสียงของแครอลดูคุกคามอย่างไรชอบกล เธอคิด ทันใดนั้นแพรีก็ได้ยินเสียงดัวเองพูดว่า

"สงบศึก" และแพรีก็รู้ว่าตัวเองถือกางเกงในสีฟ้าของไบรอันโบกแทนธงในอากาศ เธอกลืนน้ำลายลงคอแล้วพูดซ้ำว่า

"สงบศึกนะ...ตกลงไหม?"

ใบหน้าที่ว่างเปล่าทั้งห้าหันมาทางเธอ

จีนเริ่มหัวเราะโดยไม่มีใครคาดคิด

"ฉันไม่เคยเห็นใครเอากางเกงในมาใข้แทนธงสงบศึกเลยนะเนี่ย" เธอหัวเราะ

ดวงตาของมัลลอรีเบิกกว้าง ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดง สีหน้าประหลาดของเกรซเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้าง ลิลตะโกนเสียงดัง แพรีรู้สึกว่าความตึงเครียดในห้องหายไป

เธอคิดว่าเเครอลจะหยุด...แต่เธอคิดผิด

"ดีมากเลยแพรี" แครอลพูดอย่างอ่อนโยน เธอหันไปหยิบขวดน้ำอัดลม "ใครจะดื่มอะไรไหม? มัลลอรี ทำไมเธอไม่ส่งอาหารมาล่ะ?"

เธอเริ่มเปิดขวดน้ำอัดลม จัดมันฝรั่งทอด น้ำจิ้ม และขนมขบเคี้ยวอีกหลายอย่างที่ทุกคนเอามาวางเรียงบนโต๊ะ แครอลพูดต่อไป

"เรามาคุยกันอย่างสงบเถอะ? จีน ฉันขอโทษที่เมื่อกี้พูดไม่ดีกับเธอ ฉันไม่รู้ว่าทำไม...คงเป็นเพราะฉันอารมณ์ไม่ค่อยจะดีน่ะ"

จีนมองหน้าแครอล เธอไม่ได้ตอบแต่กลับเทน้ำอัดลมให้ตัวเอง

แพรีพูดอย่างระมัดระวังว่า "แครอล...มันก็เพื่อความสนุกเฉยๆ ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเรายังจะต้องเล่นเกมกันต่ออีกล่ะ?"

"ก็เพื่อให้ชีวิตของเรามีอะไรที่น่าสนใจนะสิ เพื่อให้เรารู้ว่าเราก็ทำได้ การท้าทายรอบแรกมันง่ายไปหน่อย...ทำไมเราไม่ลองเล่นกันอีกรอบล่ะ?"

"ก็แค่บอกว่าไม่เท่านั้น" ลิลพึมพำ

"เฮ้อ" เกรซถอนหายใจ

แครอลยิ้มแล้วยกแก้วขึ้น สีหน้าเธอเปลี่ยนไป มันดูร่าเริง

"เกรซ" เธอพูด "เธอกลัวอะไร? ดูสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ...การเดตที่ดีที่สุดกับผู้ชายที่เลิศที่สุด"

"และฉันก็ควรจะยกความดีความชอบให้กับเกมจริงหรือกล้าใช่ไหม?" เกรซย้อน แต่เธอก็ยิ้ม...เมื่ออาทิตย์ที่เเล้ว เธอและเคนน์ออกไปเดตด้วยกันอีก รวมสองครั้งแล้วนับตั้งแต่เดตครั้งเเรกที่เธอถูกท้า

"และของแพรีก็ทำได้ไม่เลวเลย" แครอลพูดชักชวนต่อไป

แพรียิ้มตอบให้แครอล ปล่อยตัวเองให้คิดถึงคนแปลกหน้าเจ้าเสน่ห์ที่โผล่ขึ้นมาในความคิด

"จริงของเธอ" เเพรี่พูด

"ช่าย...แต่ของฉันล่ะ? ต้องอยู่ในชุดราตรีโง่ๆ ตลอดวันเนี่ยนะ?"

"แล้วฉันล่ะ? ฉันต้องร้องเพลงให้ผู้ชายที่ที่ทำการไปรษณีย์ฟังเมื่อฉันต้องการรับจดหมายของฉันเ" มัลลอรีคร่ำครวญ

แครอลหัวเราะจนศีรษะคลอน "ฉันก็มีกลิ่นไม่ค่อยดีเหมือนกัน...ฉันรับคำท้าและฉันสนุก...ใช่ไหม? มันสนุกไหมล่ะ?"

ลิลค่อยๆ คลี่ยิ้มออกช้าๆ เกรซก็เริ่มยิ้มเหมือนกัน มัลลอรีย่นจมูก แพรีคิดถึงไบรอันแล้วเธอก็ยิ้มออกมา

จีนยังคงทำหน้าตาน่ากลัวแต่เธอก็ไม่ได้ดูโกรธเคืองอะไร "โอ้...ใช่...ฉันยอมรับนะว่ามันสนุก...แต่..."

"แล้วทำไมเราไม่เล่นกันอีกล่ะ? อีกหนึ่งครั้งเพื่อความสนุกและความตื่นเต้นนิดหน่อย...ดีไหม?"

จีนมองไปรอบๆ แล้วเธอก็ย้อนกลับมามองแครอล

ทำไมเเครอลต้องการให้เกมตื่นเต้นด้วยนะ? แพรีสงสัย มีเหตุผลอะไร?

แครอลมองมาทางแพรีราวกับรู้ว่าแพรีกำลังคิดอะไรอยู่ยังไงยังงั้น เธอจ้องแพรีตาไม่กะพริบ

ทำไมสายตาของเธอดูเย็นชาจัง แพรีคิด มันดูลึกลับ มันดูเย็นชาเหมือนตาของเเมวที่กำลังจ้องหนู...หนูที่ไม่รู้ตัวว่าถูกจ้อง

หนูที่ไม่รู้ตัวว่ากำลังจะตาย

"เอาล่ะแพรี...เธอคิดว่าไง?" แครอลพูดเสียงนุ่ม

เหมือนหนู...แพรีไม่ได้ขยับ ไม่ได้ตอบ

"แค่อีกครั้งเดียวเท่านั้นนะ" จีนพูดเเทรก

"เยี่ยมมาก" แครอลตอบ เธอหันหน้าออกจากแพรีแล้วมองมายังอาหารที่ถูกแจกจ่ายบนโต๊ะของโซฟาที่ตั้งอยู่หน้าพวกเขา

"เอาล่ะ เรามาเผาผลาญแคลอรีกันนิดหน่อยละกัน เดี๋ยวนี้เลยนะทุกคน ฉันขอท้าเธอ!"

แพรีสั่นระริกทันทีที่สายตาเย็นชามองมาทางเธออีกครั้ง

ฉันขอท้าเธอ เสียงฟังคล้ายกับเสียงจากโทรศัพท์ประหลาดนั่นจัง

แพรีแอบมองลิลที่กำลังสนใจอาหารตรงหน้า เธอจุ่มแผ่นข้าวโพดอบกรอบในซอลซัลซา--ซอสมะเขือเทศผสมเครื่องเทศ ตอนแรกแพรีค่อนข้างแน่ใจว่าลิลเป็นคนโทรฯ มา...แต่เธอเป็นคนโทรฯ มาจริงรึ?

บางทีอาจไม่ใช่ลิล บางทีอาจเป็นหนึ่งในผู้หญิงเหล่านี้ เอาล่ะ...ยังไงมันก็ต้องเป็นหนึ่งในพวกเธอ ไม่มีใครรู้ว่าพวกเธอกำลังเล่นเกมนี่อยู่

ลิลหรือหนึ่งในหญิงสาวทั้งสี่...ใครนะที่เป็นคนทำ? ใครนะที่เป็นคนโทรศัพท์เข้ามา?

บางทีฉันควรจะถาม แพรีคิด เธอได้แต่คิด เธอทำไม่ได้ เธอมองไปรอบๆ หญิงสาวทั้งห้า...เพื่อนใหม่ของเธอ เธอกำลังมีเพื่อนอีกครั้ง เธอไม่ต้องกลัวว่าจะถูกทิ้ง หรือกลัวว่าจะต้องอยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว และมันเป็นความจริง...เป็นเพราะพวกเขาและเกมโง่ๆ นั่น...เธอเลยได้มีนัด...นัดสำคัญเสียด้วยสิ

ลิล มัลลอรี เกรซ แครอล หรือจีน

จีน...ใช่...จีนไม่ต้องการจะเล่นมันอีก เธอจะรู้ไหมนะว่าเเครอลเป็นคนผลักดันให้เธอเล่น? ใช่จีนรึเปล่าที่โทรฯ มาขู่แพรี...เพื่อจะให้เธอมาอยู่ข้างเดียวกับจีน?

แต่ทำไมต้องทำเเบบนี้ด้วย? ทำไมไม่พูดกับฉันดีๆ แพรีคิด หรือจีนคิดว่าถัาเป็นโทรศัพท์ขู่ จะทำให้น่ากลัวมากขึ้น? น่าประหลาดใจมากขึ้น?

หรือบางทีจีนอาจไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าเธอกลัวก็ได้

แต่กลัวอะไรล่ะ? มันยากจะคิดว่าราชินีน้ำแข็งอย่างจีนกลัวอะไร

ถ้าจีนไม่ได้เพียงแค่เขียนความลับน่าอายบนกระดาษล่ะ?

หยุดเลยนะ แพรีบอกกับตัวเอง หยุดเดี๋ยวนี้เลย มันก็แค่โทรศัพท์ โทรศัพท์โง่ๆ

ถ้าเธอรู้จักทุกคนดีกว่านี้ ถ้าพวกเรารู้จักกันดีกว่านี้ เธอคงจะถามได้...บางทีพวกเธออาจจะหัวเราะให้กับเรื่องนี้ได้ มันจะเป็นหนึ่งในเรื่องตลกที่จะเล่าสู่กันฟังเฉพาะในกลุ่มเพื่อนสนิท...เหมือนกับเรื่องตลกที่เธอเคยแชร์กับเพื่อนสมัยมัธยมของเธอ

ก็ดี แพรีเทน้ำอัดลม

จากนั้นเธอก็เห็นสีหน้าของเกรซ...หน้าซีดเซียวหายไปทันทีที่มัลลอรีผู้นั่งตรงข้ามพูดกับเธอ

สีหน้าเดียวกันก่อนหน้านี้ที่มองดูจีนและแครอลเถียงกัน

สีหน้าเดียวกันเหมือนเย็นวันนั้นที่นอกตึกไนต์แมร์ แพรีจำได้แล้ว สีหน้าที่เหมือนคนเห็นผีของเกรซ

จบบทที่ 6





สวัสดีค่ะ

ในที่สุด เกมจริงหรือกล้าครั้งที่สองก็เริ่มต้นขึ้นด้วยความไม่เต็มใจของสาวๆ บางคน เหตุผลนั้นจะเป็นอะไร มีอะไรซ่อนอยู่ ใครเป็นคนโทรศัพท์ขู่แพรี และทำไปทำไม รอติดตามกันต่อไปในบทหน้านะคะ

แล้วเจอกันค่ะ
มิถุนา
Busaba401แอตhotmail.com
//mithuna.bloggang.com



Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2555 0:57:24 น. 2 comments
Counter : 1543 Pageviews.
Share

 
ทำไมแครอลจะต้องคะยั้นคะยออยากให้คนอื่นเล่นเกม บอกว่าเพื่อความสนุกเป็นสีสันกับชีวิตก็ดูไม่ค่อยเข้าท่า แล้วบางคนไม่อยากเล่นก็ไม่เห็นจะต้องเล่นต่อแค่ถูกพูดใส่หน้าว่าขี้ขลาดก็ไม่เห็นเป็นอะไร กล้าในเรื่องที่ควรกล้า กลัวในเรื่องที่ควรกลัวมันก็ถูกต้องแล้ว แต่แปลกไม่ได้สนิทสนมกันมาก่อนไม่ได้เป็นเพื่อนซี้กันยังจะมาเล่นเกมแผลงๆด้วยกัน


โดย: mimny วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:16:09:26 น.  

 
mimny มันแปลกๆ ใช่ไหมคะ แต่ทั้งหมดจะถูกเฉลยในตอนท้ายค่ะ มารอดูกันนะคะว่าคราวต่อไป ใครจะถูกให้ทำอะไรตามกระดาษคำสั่ง แล้วเจอกันค่ะ :-D


โดย: มิถุนายน วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:9:40:40 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

มิถุนายน
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [?]


บล็อกนี้เริ่มต้นจากการเก็บรวบรวมนิยายของมิถุนาให้เป็นหลักแหล่ง และต่อมาได้เพิ่มความชอบเกี่ยวกับเครื่องสำอาง การท่องเกี่ยว การกิน และเรื่องจิปาถะอื่นๆ ค่ะ ว่างๆ ก็แวะมาทักทายกันบ้างนะคะ

มิถุนา (busaba401แอตhotmail.com)

แวะทักทาย/ฝากคำถามได้ที่ cbox นะคะ แล้วจะมาตอบให้ทุกคนค่า








Fanpage นิยายของมิถุนา
(เฉพาะนิยายนะคะ ไม่ได้อัพเรื่องเครื่องสำอางค่ะ)
มิถุนา Mithuna นิยาย

โฆษณาหน้าของคุณด้วยเลยสิ
E-book ของมิถุนา
คืนปรารถนา
มิถุนายน
www.mebmarket.com
ทั้งหมดเริ่มต้นจากความเข้าใจผิด...อชิระคิดว่ามิลินท์หักหลังเขา เขาจึงใช้ความรักที่เธอมีให้เขาเป็นเครื่องมือในการแก้แค้น มิลินท์จาก...
ร้ายนัก(ไม่)รักเสียดีไหม
มิถุนายน
www.mebmarket.com
เมื่อยอดคุณป๊า ที่ถือคติที่ว่า “เรือล่มในหนอง ทองจะไปไหน” พยายามจับคู่ลูกๆ ที่เหลือให้ครบ อดีตคู่กัดสมัยละอ่อนเลยได้โคจรมาพบกันอีกครั้งในฐานะเจ้าบ่าวและเจ้าสาว...
New Comments
Friends' blogs
[Add มิถุนายน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.