Bloggang.com : เมเลฟิเซ็นต์ - เสียงเพลงของเรา

ลาก่อน... ลาก่อน... ลาก่อน...
เสียงของลมที่พัดผ่าน เสียงของนกที่ร่ำร้อง
ช่างเหมือนเสียงเพลงแห่งการร่ำลา
หวังให้เห็นเธอ, แต่เธอก็มองไม่เห็น, แต่ฉันก็หวังว่า
ในวันที่เป็นเช่นนั้น
จะทำยังไงให้ช่องว่างระหว่างเราลดลง
ฉันกังวลกับการชนะใจตัวเอง

เธอคือพายุที่พัดผ่านในยามเช้าของเดือนกันยายน
ฉันเจอเธอในพายุนั้น, ได้เห็นรุ้งงาม
และโลกของฉันก็เปลี่ยนไป
แม้จังหวะและเสียงดนตรีจางหายไปตามเวลา
ฉันก็ยังเล่นเพลงอย่างช้าๆ, เพราะฉันไม่ต้องการให้ท่อนอินโทรจบลงเสียที

ฉันชอบ... ฉันรัก... ฉันรัก....
ใบไม้ที่ร่วงหล่น, ภูเขา, สุนัข, จักรยาน
ถ้าเธอฟังใกล้ๆ ก็จะได้ยินทุกอย่างที่ร้องเป็นภาษาของความรัก
เป็นสิ่งที่ดีที่สุด, และฉันจะเขยิบไปอีกนิดเพื่อดูและฟังมัน
ฉันไม่รู้อะไรเลยซักนิด และกลายเป็นคนโง่ในเรื่องของความรัก
มันแค่ทำให้ใจฉันรู้สึกเจ็บปวด

เธอคือพายุที่พัดผ่านในยามเช้าของเดือนกันยายน
ฉันเจอเธอในพายุนั้น, และได้เห็นรุ้งงาม
และโลกของฉันก็เปลี่ยนไป
แม้ไม่มีเหตุผลหรือความคิดใดๆ
เราจะบรรเลงเพลงที่เราเชื่อ
ไม่มีสิ่งใดที่ผิดหรอก
เธอเห็นไหม, เธอแน่ใจใช่ไหม, ไม่มีคำพูดที่จะอธิบายได้
นี่แหละคือเสียงเพลงของเรา