| NAMTAE'sMAMA
|
|||
ดาวดินสิ้นฟ้าสาละวิน - ณ พิชา
**SPOILER ALERT  เรื่องราวของหนุ่มสาวสี่คนสองคู่จากต่างเผ่าพันธุ์ที่บังเอิญได้รู้จัก ได้ร่วมทาง ทำให้เกิดความใกล้ชิดและความรู้สึกหนึ่งที่ผลิบานในหัวใจ ผู้เขียนสร้างประเด็นความรักที่เกิดจากความแตกต่างทางชาติพันธุ์ได้น่าสนใจค่ะ ในเล่มนี้มีพระนางสองคู่ คือปาลีและแสงฉาน กับ สันสกฤตและร้อยโททินเมียนอู โดยใช้เหตุการณ์ฉากหลังเป็นประเทศพม่าในปี พ.ศ.2547 เกิดการรัฐประหารรัฐบาลของนายกรัฐมนตรีขิ่นยุ้นต์ ทำให้สันสกฤต นักศึกษาที่เดินทางเข้าไปหาข้อมูลด้านชาติพันธุ์ตกกะไดพลอยโจนหนีการตามล่าของทหารไปกับร้อยโททินเมียนอูแห่งหน่วยข่าวกรอง เป้าหมายของพวกเขานั้นคือการไปให้ถึงชายแดนไทยที่ๆ ทินเมียนอูจะส่งสันสกฤตกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ ส่วนปาลีนั้นเมื่อรู้ว่าคู่แฝดของตนเองติดอยู่ในพม่าก็เร่งรีบเดินทางเข้าไปยังรัฐฉานกับอาจารย์แสงฉาน นักวิชาการเชื้อสายไทใหญ่เพื่อทำการค้นหาตัวของน้องสาวที่หายตัวไปค่ะ ซึ่งช่วงเวลาเพียงไม่กี่วันที่พวกเขาได้ใกล้ชิดกัน ต่างคนก็ได้เรียนรู้ลักษณะนิสัยใจคอของอีกฝ่าย การเล่าเรื่องแบบออกเป็น 5 องก์ คือองก์ของตัวละครแต่ละครตัว ในบทก็จะบอกเล่าถึงความเป็นตัวละครนั้นๆ ผ่านเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ส่วนองก์สุดท้ายคือองก์รวมเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อทั้งสี่คนเดินทางกลับถึงไทยแล้ว เป็นท่าทีของชายหนุ่มและหญิงสาวทั้งสี่คนว่าจะตัดสินใจอย่างไรกับความรู้สึกในใจของพวกเขา จุดเด่นและประทับใจเลยคือการใช้เรื่องชาติพันธุ์เป็นจุดหลักนี่แหละค่ะ ตัวละครในเรื่องนี้แตกต่างกันด้วยเชื้อชาติอยู่แล้ว แถมอาชีพก็เกี่ยวเนื่องกับเรื่องชาติพันธุ์อีก - ร้อยโททินเมียนอู / เชื้อสายพม่า / ทำงานในหน่วยข่าวกรอง - แสงฉาน / เชื้อสายไทใหญ่ / เป็นนักวิชาการที่เคลื่อนไหวเกี่ยวกับการเป็นอิสระของรัฐฉาน - สันสกฤต / ไทย / นักศึกษาเกี่ยวกับเรื่องชาติพันธุ์ในพม่า - ปาลี / ไทย / ทำงานในองค์กรเกี่ยวกับสิทธิมนุษยชนของคนไร้สัญชาติและชายขอบ เพราะฉะนัั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าทั้งเรื่องตัวละครจะต้องมีการถกเถียงกันเรื่องนโยบายของพม่าที่ปฏิบัติต่อชนกลุ่มน้อย อย่างร้อยโททินเมียนอูกับสันสกฤตนี่เถียงกันบ่อยมาก อ่านแล้วสนุกดีค่ะ ชอบอ่านเวลาสองคนนี้เถียงกันเรื่องสถานการณ์บ้านเมือง ทัศนคติ มุมมองระหว่างตัวแทนของรัฐบาลที่ยังขาดอิสระภาพกับตัวแทนของโลกที่มีอิสระสูง ส่วนตัวเราว่าคู่ของสันสกฤตกับทินเมียนอูน่าติดตามกว่าของอีกคู่ค่ะ ในส่วนของปาลีและแสงฉานอ่านแล้วพยักหน้าหงึกๆ เมื่อตอนที่สันสกฤตบอกว่าคู่นี้เหมือนกำแพงมาชนกันและน่าแปลกที่กำแพงได้ทลายกำแพงของซึ่งกันและกันลงได้ กับประเด็นความสัมพันธ์ในครอบครัวของปาลีและสันสกฤตก็น่าสนใจค่ะ ทั้งคู่โตมาในครอบครัวที่พ่อแม่แยกจากกันแต่ก็ยังไปมาหาสู่และติดต่อกัน ถึงจะเป็นครอบครัวที่ไม่พร้อมหน้าพร้อมตาแต่ความรักจากพ่อแม่ก็ทำให้ทั้งคู่โตขึ้นมาในกรอบ ไม่กลายเป็นเด็กมีปัญหาเสียก่อน สรุปคือค่อนข้างชอบเรื่องนี้ค่ะ ที่ชอบสุดคงเป็นพล็อท ในส่วนการเดินเรื่องนั้นอ่านไปเรื่อยๆ อารมณ์ของเรื่องก็เลยนิ่งๆ เหมือนเส้นกราฟที่ตรงดิ่งตลอดทั้งเรื่องค่ะ ทั้งนี้นิยายเล่มนี้เป็นเรื่องแรกที่ได้อ่านผลงานของคุณ ณ พิชา นะคะ โอกาสหน้าถ้าเจอผลงานอื่นของนักเขียนท่านนี้แล้วพล็อทน่าสนใจก็ไม่ลังเลที่จะหยิบค่ะ :-) พรายพระกาฬ - จินตวีร์ วิวัธน์
** SPOILER ALERT  อยู่ในกองดองครบรอบเกือบขวบปี ได้ฤกษ์งามยามดีทุบไหดองหยิบเอา พรายพระกาฬ ขึ้นมาอ่านเสียทีค่ะ ด้วยความหนาหนักของหนังสือจำนวนเกือบๆ แปดร้อยหน้าทำเอาก่อนอ่านรู้สึกง่วงไม่ใช่น้อย ทว่าพอลองได้อ่านก็เพลินดีค่ะแต่ก็ใช้เวลาสามวันกว่าจะอ่านจบนะ เรื่องราวของ พรายพระกาฬ เกี่ยวข้องกับเมืองโบราณที่ล่มสลายนับพับปี ชนวนความแค้นต้นเหตุที่ทำให้เมืองล่มสลาย และการทวงคืนความยุติธรรมของเหล่าดวงวิญญาณที่เฝ้ารอคอยเป็นพันปี เริ่มต้นเรื่องเป็นการเล่าถึงคณะสำนวนที่เดินทางไปยังหมู่บ้านวังเงือกฟ้าเพื่อสำรวจหาร่องรอยของสัตว์ประหลาดที่ปรากฏตัวและฆ่าชีวิตคนในหมู่บ้านซึ่งคณะสำรวจนี้ประกอบไปด้วยนักชีววิทยาที่มาตามหาสัตว์โลกล้านปี ผู้ที่สนใจในอารยะธรรมต่างโลก นักโบราณคดีที่ศึกษาร่องรอยเมืองโบราณสมัยทวารวดี เมื่อตัวละครลุงสีมาปรากฏตัวขึ้นได้ชักนำคณะสำรวจไปยังอดีต คนอ่านค่อยๆ รู้แล้วว่ามีใครบ้างที่เกี่ยวข้องกับอดีต แต่ก็ยังมีคำถามอยู่ดีว่าแล้วลุงสีมาเป็นใครกันแน่แล้วใครในคณะสำรวจทำเรื่องร้ายแรงอะไรเอาไว้ในอดีตถึงถูกทวงความแค้นขนาดหนัก การสำรวจสัตว์ประหลาดในบึงวังเงือกฟ้ายังคงดำเนินต่อไป โดยที่ชาวคณะพบเห็นสัตว์ประหลาดที่แสนสยดสยอง ที่แทบจะเอาชีวิตไม่รอดก็มีแต่ทุกครั้งก็มักจะได้ลุงสีมาและแสนผา คนสนิทของลุงสีมาเข้ามาช่วยทุกคราวครั้ง ยิ่งส่งผลให้ดร.รวินทร์ที่เขม่นทั้งสองคนอยู่แล้วไม่ชอบขี้หน้าเข้าไปใหญ่ ท้ายสุดก็เผลอตัวทำร้ายแสนผาเข้าให้ ทว่าแสนผาที่ดร.รวินทร์คิดว่าตัวเองได้ฆ่าตายไปแล้วกลับมาเดินปร๋อ ทำให้ตัวดร.รวินทร์เสียขวัญจับไข้ วันพิพากษาที่เหล่าวิญญาณแค้นรอคอยได้มาถึง ในคืนวันหนึ่งที่ดร.รวินทร์หนีออกจากโรงพยาบาล ลุงสีมาและแสนผาคือโจทย์ที่กล่าวหาจำเลยคือดร.รวินทร์ว่าในอดีตคือผู้ที่ทำให้ติราปุระล่มสลายเพราะขายชาติ ทุกคนในคณะสำรวจล้วนมีอดีตที่ผูกกับติราปุระในต่างวาระกันไป แม้เวลาจะผ่านไปหลายภพหลายชาติแต่กรรมชักนำให้ทุกคนกลับมาผืนบนผืนดินเดิมอีกครั้งเพื่อชำระความคั่งแค้นที่ได้รับ ส่วนตัวคิดว่าช่วงเริ่มเรื่องและกลางๆ เรื่องออกจะยืดยาดไปค่ะ ตัวละครเด่นสุดคือลุงสีมานี่แหละ ขณะที่ตัวละครอื่นมีส่วนในการดำเนินเรื่องมีเยอะแต่กลับไม่ค่อยมีบทสำคัญเท่าไหร่อย่างวลัยนุช เอื้อพงศ์ แต่ขาดไปก็ไม่ได้ค่ะเพราะเป็นตัวเดินเรื่อง ช่วงพีคสุดของเรื่องคือตอนพิพากษาโทษค่ะ ยิ่งตอนสัตว์ประหลาดดาหน้าโผล่กันออกมานี่แอบคิดว่ามันจะมีกี่ตัวเนี่ย หน้าตาแต่ละตัวก็เกินจะจินตนาการ -_-ll หลักของเรื่องแม้จะเกี่ยวกับเรื่องราวลี้ลับอาถรรพ์ ไม่วายมีความเป็นวิทยาศาสตร์แฝงเข้ามาซึ่งคือตัวสัตว์คู่บ้านคู่เมืองของติราปุระ เป็นพันธุ์หนึ่งของไดโนเสาร์ และสัตว์ประหลาดอีกตัวที่อยู่ในบึงคือคราเคนค่ะ แต่คราเคนนี่เรียกว่าเป็นความเชื่อมากกว่าซินะ มันไม่มีจริงนอกจากจะเป็นเดวี่ โจนส์ (เดวี่ โจนส์ก็ไม่มีจริงอีกนั่นแหละ -_-ll) ที่ชอบอีกในเรื่องคือจุดที่วิญญาณของชาวติราปุระต้องเฝ้ารอคอยเป็นเวลานับพันปีเพื่อรอคอยความยุติธรรม การเฝ้าเพื่อชดใช้กรรม มันไม่ใช่ว่าตายในชาตินี้ปุ๊บ เกิดใหม่ชาติหน้าปั๊บ แล้วก็มาชดใช้กรรมอีกทันที แต่มันเป็นจุดที่ว่าต้องเฝ้ารอหลายชาติหลายภพให้บรรดาบุคคลที่ข้องเกี่ยวกับผลกรรมนี้กลับมาพร้อมหน้าพร้อมตากันในสถานที่แห่งนั้น แล้วรอวันชำระพิพากษาท่ามกลางโจทย์และจำเลยด้วยความยุติธรรม เรียกว่ามันต้องรอให้ครบองค์ประชุมถึงจะแก้แค้นได้ อีกจุดที่ชอบส่วนตัวคือแสนผาค่ะ แอร๊ยยย แสนผาหรือผาคำรณชื่อเดิมเมื่อครั้งในอดีต ชอบตัวละครนี้มาก แอบลุ้นให้ในอดีตแสนผาเป็นคนรักของเจ้าหญิงสวารตีค่ะ จขบ.ว่าคู่นี้น่ารักมุ้งมิ้งดีออก สัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างว่าเค้าน่ารักเข้ากัน (ให้ฟีลเดียวกับตอนอ่านเพชรพระอุมาแล้วจิ้นแงซาย/คุณหญิงดาริน รู้ว่าไม่ใช่แต่เราก็จิ้น เรามีมโน XD) ขอสรุปว่าพล็อตเรื่องน่าสนใจค่ะ ติดนิดว่าดำเนินเรื่องเนิบนาบ จังหวะของเรื่องเลยช้าไปตลอดทั้งเรื่อง จนถึงช่วงหลังจากดร.รวินทร์ทำร้ายแสนผา ตอนจบปิดท้ายด้วยฉากของวลัยนุชกับชิตวีร์ที่คิดว่าออกจะรวบรัด เลยไม่รู้สึกอินและไม่เชียร์คู่นี้นะ แต่ผู้เขียนก็สรุปไว้ด้วยเหตุผลที่มีอยู่ในเรื่องค่ะ คุณพ่อขายาว - จีน เว็บส์เตอร์ (เขียน) สังวรณ์ ไกรฤกษ์ (แปล)
**SPOILER ALERT  ถ้ามีคำถามว่าชอบอะไรในคุณพ่อขายาว ? ไม่ใช่เนื้อเรื่องล่ะค่ะ ส่วนตัวเฉยๆ กับเนื้อเรื่อง จัดเป็นนิยายโรแมนติกชวนฝันอย่างแรง แต่สเน่ห์และจุดเด่นของเรื่องที่ทำให้หลายๆ คนชอบนิยายเรื่องนี้คงเป็นตัวของจูดี้และมุมมองของเธอ เจอรูชา แอ๊บบอท ... เป็นเด็กสาวที่มีมุมมองในการมองโลก positive มุมมองและเรื่องเล่าต่างๆ ในจดหมายที่ผู้เขียนสร้างขึ้นมาทำให้จูดี้เป็นเด็กสาวสดใส ร่าเริง แต่ก็มีมุมหดหู่จากปมด้อยของการเป็นเด็กกำพร้าแฝงอยู่ด้วย การเป็นเด็กผู้หญิงที่ดูสดใส ร่าเริง แต่บางคราวก็อยากได้รับความรัก การขอความรักตรงๆ จากคุณพ่อขายาว เวลาที่คุณเจอร์วิสได้อ่านจดหมายคงรู้สึกทั้งรักและสงสาร ถึงขนาดถ่อมาวิทยาลัยเพื่อมาเจอหน้าเด็กในอุปการะแต่อ้างว่ามาเจอหลานสาว กิ_กิ คุณเจอร์วิส ... น่าจะเป็นพระเอกที่ไร้บทบาทที่สุดเท่าที่เคยเจอมาเลยมังคะ จูดี้เล่าถึงคุณเจอร์วิสว่าเป็นผู้ชายน่ารักแต่ก็ชอบบงการ ก็ตรงกับอะไรหลายๆ อย่างที่เป็นคุณพ่อขายาว ถึงจะรู้สึกว่าความสนใจในตัวจูดี้เริ่มมาจากความสงสาร เห็นใจ และความอยากรู้จักตัวตน แต่การได้สนิทสนมและใช้เวลาร่วมกันในฟาร์มล็อควิลโลว์ทำให้คิดว่าลักษณะนิสัยของทั้งคู่ก็เข้ากันได้ดี ถึงจะมีช่องว่างระหว่างอายุก็เถอะ ท้ายสุดตอนที่จูดี้เดินทางไปหาคุณพ่อขายาว ทำให้รู้ว่าคุณเจอร์วิสรวยจริง ปัจจุบันค่าที่ดินตรงนั้นมันจะมหาศาลแค่ไหนนะ ฉบับที่ได้อ่านเป็นภาคภาษาไทยที่แปลโดยคุณสังวรณ์ ไกรฤกษ์ค่ะ เป็นหนังสือเรื่องหนึ่งที่แปลออกมาได้ดีมากๆ เลย ชอบจังเวลาอ่านหนังสือแปลแล้วมันลื่นไหล ไม่มีจุดสะดุดเนี่ย <333 ก่อนแสงรัก - ปราณธร
**SPOILER ALERT  ในนิยายโรมานซ์ พระเอกที่ถูกรถชนจนความจำเสื่อมมักจะได้พบรักกับนางเอก เรื่องราวลงเอยด้วยดี ทว่าในความเป็นจริงที่หิรัญได้เจอ เขาเกือบถูกผู้หญิงสองคนที่ขับรถมาชน ทิ้งไว้ข้างถนน พอฟื้นขึ้นมาก็ยังโดนตู่ว่าตัวเองเป็นญาติสนิทของพวกเธออีก โชคดีที่ความจำของเขายังอยู่ครบ ทำให้เขาไม่เป็นคนโง่ให้ใครมาหลอก แต่เขายังพูดออกไปไม่ได้ ทั้งที่ใจก็อยากรีบกลับไปใช้ชีวิตเดิมแท้ๆ สาเหตุก็เป็นเพราะเธอคนนั้น...ผู้หญิงตาบอดที่ไม่ยอมรับความจริง แถมยังดันทุรังจะดูแลเขาอยู่ได้ เหอะ!เธอคงไม่ได้รู้ตัวสินะว่าตัวเองกำลังจะถูกเปลี่ยนบทบาทจากผู้ดูแลกลายมาเป็นเหยื่ออันโอชะของหมาป่านามว่าหิรัญคนนี้!  ผู้เขียนบอกไว้ใน writer's talks ท้ายเล่มว่าเรื่องนี้เป็นแนว comedy ค่ะ พอได้อ่านแล้วก็ อุ๊ปปปปส์ ... ตลกชะมัด คุณหินพระเอกของเรื่องคงเป็นมาเฟียที่ตลกรับประทานมากที่สุดที่เคยเจอมาเลยล่ะค่ะ อยากจะถามจริงๆ ว่านี่พี่เป็นมาเฟียหรือตลกคาเฟ่คะ? จะเอาฮาไปไหนคะเนี่ย #LOL เริ่มเรื่องมาอารมณ์ดราม่าสุดๆ ค่ะ นางเอกของเรื่อง พันวาและเพื่อนดันขับรถไปชนพระเอก แถมได้เหตุการณ์พาไปทำให้พระเอกต้องมาอยู่ในฐานะพี่ชายปลอมๆ เพื่อซุกซ่อนความผิด และแทนที่จะจากไปง่ายๆ แต่กลายเป็นว่าหิรัญ aka คุณหิน aka พระเอกของเรื่องกลับไม่สามารถละทิ้งน้องปั้นไปได้ ปมเด่นของเรื่องคือเรื่องราวของครอบครัวคุณหินและเรื่องลับๆ (?) ที่แอบทำอยู่ เรื่องคนร้ายตัวจริงนี่เดาไม่ถูกค่ะ พอรู้ว่าใครคือคนร้ายก็แอบติดใจอยู่นิดนึง คือเทียบพฤติกรรมหลังจากเปิดตัวคนร้ายแล้วถือว่าที่รอดมาก่อนหน้านี้ดวงดีแท้ ฉากที่ชอบคือฉากยิงกันสนั่นสี่แยก กรี๊ดเบาๆ บู๊มากค่ะพี่ อีกใจก็เป็นห่วงน้องนัตตี้ของป้าเบาๆ เจ็บไหมคะ >///< ปมอีกจุดคือเรื่องของน้องปั้นค่ะ อ่านตอนแรกไม่คิดว่ามันจะจบได้ดราม่าขนาดนี้ -_-ll จะโทษใครก็คงหนีไม่พ้นเจ้าตัวนั่นแหละค่ะที่ไว้ใจคนอื่นมากไป แต่อารมณ์ที่ต้องกลายเป็นคนตาบอด(ชั่วคราว)คงท้อแท้ หมดหวัง และหวังพึ่งพาใครสักคน จุดนี้น้องปั้นก็คงอยากให้ใครมาเติมเต็มแต่น้องปั้นเลือกผิดคนไปหน่อยนะลูก ถ้าหนูเข้มแข็งมากกว่านี้ก็คงไม่โดนหลอก ( แต่ถ้าหนูเข้มแข็งพี่หินอาจจะไม่รักนะ อิฉันก็ไม่มีเรื่องฮาๆ ให้ได้อ่าน :P ) จุดที่ชอบ ... ถึงเป็นคอมเมดี้ก็คิดๆ แล้วก็มีจุดดีให้ฉุกคิดนะคะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเลือกไว้วางใจคนของน้องปั้น เรื่องครอบครัวของคุณหิน ตัวคุณหินเองที่ถึงจะไม่ยอมรับพ่ออย่างเต็มใจแต่ก็ตัดทิ้งไม่ลง ทั้งแม่เลี้ยงที่ยอมรับ ให้อภัย ให้ความรักต่อคุณหิน ฮุ้งปิ่วน้องชายที่ผิดใจกันเพราะความที่ไม่ยอมพูดจาเปิดอกแบบแมนๆ จุดที่ชอบแม๊กซ์ ... น้องนัตตี้ ชอบขนาดที่ @#$^NUTTY$#^&*89)(6 คือบรรยายออกมาเป็นภาษามนุษย์โลกไม่ได้ค่ะ แต่แบบชอบอะ หลงรักน้องนัตตี้ตั้งแต่ออกมาฉากแรก >_< อยากลงไปกอดขาคนเขียนว่าเขียนเรื่องเดี่ยวของน้องนัตตี้เถอะนะคะ พลีสสสสสสสสส *_* (ขอเรื่องของฮุ้งปิ่วด้วยจะเป็นความกรุณาปราณีมากค่า ชอบฮุ้งปิ่วรองมาจากนัตตี้ค่า XD ) สรุป ... จริงๆ คาเรคเตอร์แบบคุณหินและน้องปั้นนี่หาใช่จริตของอิฉันแม้แต่น้อย ( ขี้โวยวาย vs. อ่อนแอ ) แต่ตัวเนื้อเรื่องมีดีและฮาเบาๆ คิดว่าจังหวะมุกมาในเวลาที่ใช่ ต้นเรื่องช่วยเจอกันเอื่อยไปหน่อย มาเข้มข้นเอาตอนนางเอกถูกพระเอกลักพาตัวไปแล้วนั่นแหละ อ้อ ... บางครั้งเราก็เจอศัพท์แปลกหู เช่นประโยคนี้ ด้วยความเข้มขลังแห่งการจราจรในกรุงเทพฯ (บทที่ 9 หน้า 88) อะไรคือความเข้มขลังคะพี่ชาย? ลองเปิดพจนานุกรมออนไลน์ของราชบัณทิตยสถานแล้วได้ความดังนี้ เข้ม ว. แรงกล้า เช่น รสเข้ม เหล้าเข้ม; แก่ จัด (มักใช้กับสีและรส) เช่น สีเข้ม ขลัง ว. มีกำลังหรืออำนาจที่อาจบันดาลให้เป็นไปได้ มีอำนาจศักสิทธิ์ที่เชื่อกันว่าอาจบันดาลให้สำเร็จได้ดั่งประสงค์ น. สิ่งศักสิทธิ์ เช่น ในนั้นปูอิฐวางขลัง พอเอามารวมกันแล้วจะแปลว่า การจราจรของกรุงเทพฯ มีความศักสิทธิ์ที่แรงกล้า #ห๊ะ #รถติดไปขอหวยไปได้นะคะพี่ชาย #เรารักวันที่1และ16 บางทีก็ไม่จำเป็นต้องประดิษฐ์ศัพท์ใหม่มากก็ได้ค่ะ ใช้ศัพท์ง่ายๆ แต่คนอ่านเข้าใจและเห็นภาพก็พอค่ะ แต่โอเคว่าไม่ได้มีมาก มีมาให้เห็นไม่กี่คำ :-) ปล. เจอ soundtrack ภาษาเหนือในนิยายแจ่มในติดกันถึงสี่เล่ม แล้วอิฉันก็บ่นทั้งสี่เล่มที่ได้อ่านและเขียนบล็อคถึง โปรดเข้าใจจิตใจผู้พิการทางภาษาด้วยนะคะ ถ้าจะกรุณาไม่ว่าตัวละครจะสนทนากันภาษาไหน จะเหนือ ใต้ อีสาน กรุณาใส่ subtitle ให้ผู้พิการทางภาษาด้วยเถอะค่ะคุณขา ._. คู่เคียงเรียงรัก 1-2 : เฮยเจี๋ยหมิง
**SPOILER ALERT ทุกคนในเมืองต้งถิงต่างก็บอกว่าเหลยตงตงคือเด็กสาวผู้โง่งม แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่าที่แท้นางแค่หูไม่ได้ยิน และยิ่งไม่มีใครรู้ว่านางได้มอบหัวใจให้กับคนผู้หนึ่ง... ราชันน้อยผู้ที่นางคงไม่อาจได้ใกล้ชิด หากไม่เพราะนางเคยยื่นมือเข้าช่วยเหลือเขาไว้ครั้งหนึ่ง ความสัมพันธ์หนึ่งจึงเริ่มขึ้นอย่างเป็นความลับ นำพามาซึ่งเรื่องราวอันน่าเหลือเชื่อเกินกว่าผู้ใดจะคาดคิด ไม่เว้นแม้กระทั่งนางที่เคยปักใจเชื่อว่าตนเองนั้นช่างสุดแสนธรรมดา  บร๊ะ อะไรกันค่ะ นิยายอะไรกัน ขึ้นต้นเป็นเรื่องรักต่างวรรณะแต่ไปๆ มาๆ ไหงกลายเป็นนิยายแฟนตาซีไปได้เล่า?!? เอ้ออออ คนอ่านรู้สึกมึนๆ งงๆ เหมือนถูกลูกตบของอรอุมาเสยเข้ากลางหน้า แต่ก็เป็นความงงที่ดันชอบมากอีกด้วยนี่ซิ เนื้อเรื่อง - อี้หย่วนและเหลยตงตงรู้จักและสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็ก ทว่าด้วยฐานะที่แตกต่างกันทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ชัดเจน กระทั่งเวลาล่วงเลยมานานจนมือที่สามอดรนทนไม่ไหวต้องเร่งสร้างสถานการณ์ให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่กระจ่างชัดเสียที จบเล่มแรกไปแบบไม่ค่อยมีอะไรหนักๆ ให้ลุ้น บอกเล่าเรื่องราวความสัมพันธ์ของพระนางตั้งแต่เด็ก ก็น่ารักกุ๊กกิ๊กดีค่ะ เล่มสอง แต่งเข้าบ้านอี้หย่วนไปแล้วแต่ตงตงไม่ได้รับการยอมรับจากแม่สามี แถมบรรดาญาติๆ ของอี้หย่วนยังพกปัญหาจุกจิกมาให้ปวดหัวได้ไม่หยุด จุดเปลี่ยนของเรื่องคือการที่ญาติคนหนึ่งดันเผาเรือนตัวเองกลายเป็นไฟไหม้เมือง ร้อนถึงตงตงต้องไปขอความช่วยเหลือจากแม่มดพันปี(?)ให้ช่วยเหลือ ทว่าการขอร้องครั้งนี้ก็แรกกับความจริงเรื่องชาติกำเนิดและเหตุผลที่ตงตงหูหนวก จากจุดนี้ไปจากนิยายรักก็กลายเป็นนิยายแฟนตาซีไปแล้ว อ่านไปคนอ่านก็เกิดอาการอึ้งไปว่าพี่คนเขียนมาไม้นี้เลยเหรอค๊าาา ใจจริงควรตะหงิดได้ตั้งแต่อ่านเจอค่ายกล แม่มดพันปีแล้วแต่ไม่คิดว่าคุณพี่คนเขียนจะมาไม้นี้ ก็เรียกว่าเป็นความมึน งง ปนกับซึ้งเพราะถ่ายทอดเรื่องราวของอี้หย่วนกับตงตงออกมาได้จับใจค่ะ ความคิดเห็นส่วนตัว - ชอบเล่มนี้มากค่ะ แม้จะมีความงงผสมมาด้วยแต่ก็ประทับใจกับความรักและเสียสละของอี้หย่วนและตงตง มีหลายๆ ฉากที่ชอบเริ่มตั้งแต่ตอนเป็นเด็กที่ตงตงช่วยอี้หย่วนได้ โตมาอี้หย่วนมาอาศัยบ้านของตงตงเป็นที่พักผ่อน ฉากที่อี้หย่วนมาหาตงตงในตอนเช้าเป็นครั้งแรก ฉากที่ตงตงเดิมตามอี้หย่วนไปเรื่อยๆ แล้วมาหยุดที่ร้านขายเต้าหู้ จริงๆ ชอบที่ฉากนี้มากที่สุดเลยค่ะ อ่านแล้วจี๊ดกับความสัมพันธ์และผูกพันของคู่นี้ แต่ฉากที่พีคสุดและไม่พูดถึงไม่ได้คือฉากที่อี้หย่วนไปช่วยตงตงบนเกาะ เป็นจุดที่ถ่ายทอดอารมณ์ความรักของตัวละครทั้งสองที่สุดแล้วล่ะค่ะ ส่วนฉากที่ขำคือฉากอี้หย่วนไปช่วยตงตงขายเต้าหู้ค่ะ ฮาดี อืม ที่บอกไปว่างง มึน อึ้งนี่ก็ไม่ใช่ว่าไปในทิศทางที่ไม่ดีนะคะ แต่จับมาอ่านก็คิดว่ามันเป็นนิยายรักทั่วไป ไม่คาดคิดว่าจะกลายเป็นนิยายแฟนตาซีในตอนหลัง ถ้าตัดเอาอารมณ์ตั้งตัวไม่ติดออกไป ก็นับว่าผูกเรื่องได้ดีนะคะ อย่างประเด็นหูหนวกของตงตง เรื่องของอาหลิงแม่มดพันปี (ผูกได้ดีจนอยากอ่านเรื่องของอาหลิงต่อบัดเดี๋ยวนี้เลย แต่คิดว่าคงอีกนานกว่าผู้เขียนจะเขียนจบ ;_;) หรือรายละเอียดอื่นๆ ที่แทรกเข้ามาอย่างการทำเต้าหู้หรือกระดาษ อันนี้อ่านเพลินๆ สนุกดีค่ะ อ่านเรื่องนี้จบทำให้คิดว่าคุณเฮยเจี๋ยหมิง ผู้เขียนเป็นนักเขียนที่มีผลงานเปิดตัวกับไลน์มากกว่ารักได้ประทับใจค่ะ คือถ้ามีผลงานใหม่ของคุณเฮยเจี๋ยหมิงออกมาก็ไม่ลังเลที่จะซื้อล่ะค่ะ |
a murder suicide
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] fat NEET and sometimes Hikki. living in the small and blind world, kind of closed mind, a light level of bipolar, not much friendly with human. Group Blog All Blog
Friends Blog |
||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||
