เมฆขาว
เมฆแดงหัวหน้าเผ่า เตตันซูส์ ออกจากค่ายพักเพื่อหาความสงบให้จิตใจเนื่องจากเพิ่งสูญเสียลูกสาวคนเล็กไป กลับไปพบซากกองเกวียนที่อินเดียนเผ่าพอว์นีเผาและฆ่าคนทิ้งไว้ ขณะจะจากไปได้ยินเสียงทารกร้องทำให้เมฆแดงนำกลับไปเลี้ยงแทนลูกสาว โดยที่โคซิส พี่ชายจำเป็นไม่ค่อยชอบนักเพราะเห็นว่าน่าเกลียดด้วยสีผิวที่ไม่เหมือนพวกตน แต่ด้วยจริยธรรมของอินเดียน ทำให้ได้แต่มองด้วยความไม่ชอบใจ ทารกน้อยได้ชื่อว่าเมฆขาว คอยแย่งของเล่นและความเอาใจใส่จากแม่ และเป็นเด็กผู้หญิงคนเดียวที่ผู้เฒ่าในเผ่าสนใจให้คำทำนายว่าต่อไปจะเป็นแม่ ของเผ่า เมื่อรู้ความเมฆขาวไม่ชอบตัวเองที่ไม่เหมือนใครในเผ่า ทำให้เลียนแบบการฝึกทุกอย่างของอินทรีสายฟ้า พี่ชายจำเป็นที่ได้ชื่อนี้จากการจับปลาด้วยมือเปล่า จากเจ้าตัวน่าเกลียดจอมยุ่งหรือเจ้าตัวดี กลายไปเป็นเจ้าเมฆลายหรือเจ้าหน้าลาย เมฆขาวทำตามได้ดีไม่ว่าจะเป็นการขี่ม้า ยิงธนูที่ไม่พ้นอินทรีสายฟ้าต้องทำคันธนูอันเหมาะมือให้ แม้จะรำคาญปานใด ขณะอินทรีสายฟ้าและไนเช่ เจ้าเขาดำเพื่อนสนิทฝึกการแกะรอย เมฆขาวเป็นคนตามรอยอินทรีสายฟ้าไปเจอเพื่อแจ้งข่าวว่าแม่ป่วย คราวนั้นเพื่อแม่เมฆขาวยอมจ่ายค่ารักษาด้วยการยอมเป็นทาสของหมอยา หมอยาจึงยอมเอารากไม้วิเศษที่หายากให้แม่กิน ดังนั้นเมฆขาวจึงต้องจากกระโจมของแม่ไปอยู่เพียงลำพังและฝึกตนเพื่อเป็นหญิงวิเศษกับหมอยา เมฆขาวสามารถทำได้จนหมอยาให้การยอมรับและเมื่อถึงเวลาของตน หมอยาก็อนุญาตให้เมฆขาวกลับไปอยู่กระโจมของพ่อแม่ได้ หมายความว่าต่อไปเมฆขาวจะมีชีวิตเป็นผู้หญิงธรรมดาๆ ได้ ไม่ต้องเป็นหญิงวิเศษที่ห้ามแต่งงานไปตลอดชีวิต แต่เมฆขาวต้องสูญเสียแม่ไปเป็นการแลกเปลี่ยน เพราะเผ่าพอว์นีแอบมาดักฆ่าผู้หญิงที่ริมลำธาร เผ่าเตตันซูส์จึงประกาศศึกกับเผ่าพอว์นี ระหว่างนั้นท่านเมฆแดงหาพันธมิตรกับเผ่าอื่น ระหว่างที่เผ่าพอว์นีกลับไปผูกมิตรกับคนขาว การรุกรานพื้นที่ของคนขาวมีมากขึ้น และที่ทำให้ท่านเมฆแดงคิดสั่งสอนคนขาวที่ไม่เคารพธรรมชาติฆ่าควายป่าทิ้งเอาไว้มากมาย ไม่ใช่เพื่ออาหารแบบอินเดียนที่จะล่าเมื่ออาหาร หมดหรือต้องการเสบียง ไม่มีการทิ้งขว้างให้เสียเปล่า ครั้งนั้นฝ่ายอินเดียนลอบเข้าค่ายพักของคนขาวและจับเชลยมาได้ 11 คน เมื่อถึงเวลาเจรจาหัวหน้าทหารที่มาทำหน้าที่เห็นเมฆขาวก็ต้องการให้พวก อินเดียนปล่อยตัวโดยอ้างว่าพวกอินเดียนจับคนขาวมาทั้งๆ ที่เมฆขาวเป็นลูกครึ่งคนขาวกับพวกผิวสี นายทหารกลับไปด้วยความผิดหวัง แต่คอยหาโอกาส เมื่อเมฆขาวเผลอก็ให้คนมาจับไปกักไว้ที่ค่ายทหาร เพราะชอบผู้หญิงผิวสี อินทรีสายฟ้าตามไปช่วยแต่พลาดถูกจับไปขังในค่ายเสียเอง ระหว่างถูกกักไว้ที่บ้านของนายทหาร อลิซาเบธหญิงผิวสีซึ่งสูญเสียลูกสาวเพราะนายพันคนนี้ พยายามช่วยเหลือให้เมฆขาวหนี และไปพาอินทรีสายฟ้าหนีไปด้วย หนึ่งในเชลยที่ถูกปล่อยมาคราวก่อนเป็นคนแก่ขี้เมาที่พวกทหารและคนในค่ายไม่ ให้ความสนใจ แต่เด็กๆ อินเดียนที่ถูกสอนให้เคารพผู้อาวุโสจะคอยดูแลช่วยเหลือและเป็นเพื่อนกันในที่สุด สองคนและทหารหนุ่มคนหนึ่งที่เคยหลงรักลูกสาวของอลิซาเบธช่วยเหลือให้เมฆขาว พาอินทรีสายฟ้าที่รับบาดเจ็บหนีไปได้ ครั้งนี้อินทรีสายฟ้าและเมฆขาวรู้ใจตัวเองว่าทั้งสองคนคิดอย่างไร แต่ติดตรงประเพณีที่ว่ายังไงเมฆขาวก็เป็นน้องสาวของอินทรีสายฟ้า แม้ไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน และเป็นการผิดจารีตที่ต้องรับโทษร้ายแรงที่สุด 1 ใน 3 ของคนอินเดียน ทำให้เมฆขาวตัดสินใจไม่กลับไปเผ่าด้วยเมื่อรักษาอินทรีสายฟ้าจนพอเดินทางได้ ก็เตรียมการเดินทางให้ส่วนตัวเองแอบไปหลบซ่อนอินทรีสายฟ้าต้องตัดใจกลับไปคนเดียวเพราะรู้ว่าทหารกำลังจะทำศึก ใหญ่กับอินเดียน ศึกครั้งนั้นแม้อินเดียนจะชนะ อินทรีสายฟ้าทำให้นายพันบาดเจ็บ และสุดท้ายก็ตายด้วยมือของเมฆขาว แม้อินเดียนหลายเผ่าจะร่วมมือกันต่อต้านพวกผิวขาว แต่ด้วยอาวุธที่ด้อยกว่าและไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของพวกผิวขาวทำให้ผู้นำของ อินเดียนบางเผ่าถูกหลอกไปจับขัง ภายใต้คำขอเจรจาสันติภาพ เมื่อไม่ยอมก็ถูกฆ่า ในที่สุดแม้แต่เผ่าของเมฆแดงก็ต้องยอมเข้าอยู่ในเขตสงวนสำหรับอินเดียน เพื่อหลีกเลี่ยงการฆ่าล้างเผ่าอย่างที่เผ่าอื่นเคยเผชิญมา ตอนถูกต้อนเข้าเขตสงวน พวกอินทรีสายฟ้าแยกออกไปหาที่พักทำให้รอดไปได้ ต่อมาเมฆขาวตามมาสมทบจนพบกับอลิซาเบธและคนแก่ขี้เมาที่เคยช่วยให้หลบหนีจาก ค่ายทหาร สองคนนั้นขโมยปืนและหนีมาเสี่ยงโชคหาแร่ทองคำแถบภูเขาที่พวกอินทรีสายฟ้าหลบ ซ่อนอยู่เพราะเมื่อคราวที่ช่วยเหลือให้หลบหนีมา คนแก่ขี้เมาขอให้บอกแหล่งแร่ทองของอินเดียน เมฆขาวรู้เหมือนที่อินเดียนส่วนใหญ่รู้ว่าสายแร่อยู่ที่ไหน จึงเขียนแผนที่สายย่อยให้แล้วแบ่งเป็น 3 ส่วนให้ทั้งคู่แล้วฝากอีกส่วนให้นายทหารหนุ่มที่เคยช่วยเหลือ เมื่อมาเจอคนคู่นี้ก็ขอให้ทั้งคู่ช่วยสืบข่าวอินเดียนที่เขตสงวนให้ ทั้งสองคนไปเจอทหารหนุ่มที่ถูกย้ายมาคุมเขตสงวนหลังค่ายแตกเพราะรบแพ้ อินเดียน ทำให้สองสหายต่างเข้าไปหาข่าวในเขตสงวนมาบอกพวกอินทรีสายฟ้าได้ ต่อมานายทหารหนุ่มโดนย้ายกระทันหันทำให้พวกอินทรีสายฟ้าสามารถเข้าไปพาท่านเมฆแดงและอินเดียนในเผ่าที่ถูกกวาดต้อนมาอยู่ที่เขตสงวน รวมทั้งเผ่าอื่นๆ ก็ตัดสินใจหนีออกมาด้วย ระหว่างทางภรรยาหัวหน้าของอีกเผ่าที่มาด้วยไม่สบายมากและเสียใจที่ลูกสาวตาย ตอนโดนทหารบุกเลยไม่มีกำลังใจ เมฆมขาวยอมเสี่ยงพายุหิมะไปหารากไม้วิเศษที่หายากจนได้มา และรักษาจนหายทำให้สองสามีภรรยารับเมฆขาวเป็นลูกบุญธรรม ด้วยความเห็นชอบของผู้เฒ่าในเผ่า ทำให้อินทรีสายฟ้าและเมฆขาวแต่งงานกันได้ แต่ระหว่างการเดินทางที่หนีทหารนั้นทำให้เมฆขาวต้องคลอดลูกก่อนกำหนดและทารกตาย ทั้งหมดเดินทางไปจนถึงชุมชนหนึ่งที่ดูแล้วไม่รังเกียจการติดต่อค้าขายกับอินเดียนเลยตกลงใจปักหลังที่นี่ บาทหลวงทำพิธีแต่งงานแบบคนขาวให้ทั้งคู่ในโบสถ์อีกครั้ง
บันทึกความรู้สึก สิ่งที่เห็นเด่นชัดที่สุดของเรื่องนี้คือ วิถีแห่งอินเดียน เรื่องเมฆขาวถ่ายทอดความเป็นอยู่ แนวคิด วิถีชีวิตของอินเดียนได้อย่างละเมียดละไม จารีตของอินเดียนนั้นงดงาม คนอินเดียนไม่มีคนรวยมากและจนมาก มีการแบ่งปันให้แก่ผู้ยากไร้ เพราะถือว่า ผู้ให้ได้บุญกว่าผู้รับ ถ้าไม่ให้จะมีมือว่างคอยรับหรือ แม้แต่เด็กกำพร้าอย่างเมฆขาวก็ได้รับการเอาใจใส่เป็นพิเศษ "แผ่นดินจะครอบครองเป็นเจ้าของไม่ได้ แผ่นดินมีไว้ให้ทุกคนแบ่งปันกัน เราเคารพในชีวิตทุกชีวิตที่อยู่ร่วมกัน อย่างเท่าเทียมกัน" เพราะคนอินเดียนมีแนวคิดอย่างนี้จึงไม่เข้าใจว่าทำไมคนขาวต้องการครอบครอง พื้นที่เป็นของส่วนตน และอยู่รวมกันไม่ได้ ทำไมคนขาวต้องฆ่าทั้งที่ไม่ได้ต้องการอาหาร อ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึงสมัยเด็กตอนดูหนังฝรั่งผิวขาวรบกับ อินเดียนที่ดูป่าเถื่อนน่ากลัวก็เอาใจช่วยฝรั่งมาตลอด ความไม่รู้ทำให้มองภาพอินเดียนผิดๆ เชื่อตามที่เห็นจากในภาพยนตร์ ว่าอินเดียนแดงน่ากลัว โหดร้าย แต่เมื่อได้อ่านเรื่องบ้านเล็กในป่าใหญ่เมื่อโตขึ้นมาสักหน่อย อินเดียนแดงคลายความน่ากลัวลงไปบ้าง และต่อมาอ่านเรื่องลมหวล ความคิดที่มีต่ออินเดียนเริ่มเปลี่ยนไป แต่สำหรับเรื่องนี้ เปลี่ยนมุมมองต่อคนอินเดียนแดงไปเลย เพราะอินเดียนที่แท้นั้นเคารพต่อธรรมชาติและสรรพสิ่ง สงครามที่เกิดระหว่างสองฝ่ายน่าจะมาจากความระแวงเริ่มแรกระหว่างเจ้าถิ่นกับผู้มาใหม่ หรือจะเป็นเพราะภาษาที่สื่อกันไม่เข้าใจ แล้วยังวิถีชีวิตที่ต่างกัน ความเชื่อและความคิดที่ไม่เหมือนกันเป็นเหมือนตัวเร่งความไม่วางใจอีกฝ่าย แต่สิ่งที่ผู้มาใหม่ทำกับเจ้าของเดิมนั้นน่าละอายจริงๆ
จุฬาตรีคูณ
อริยวรรต จอมกษัตริย์แห่งมคธ ต้องการรวมแผ่นดินชมพูทวีปให้เป็นหนึ่ง ด้วยคำอ้างว่าเพื่อรวบรวมเผ่าพันธุ์มคธที่แตกสานซ่านเซ็นกันไปในครั้งศึก อารยัน หลายต่อหลายอาณาจักรที่ยาตราทัพผ่านและมีชัยเหนือแผ่นดินเหล่านั้น จนเมื่อยกทัพมาหยุดยั้งตรงริมฝั่งแม่น้ำคงคา เพื่อข้ามไปยังกรุงพาราณสี ราตรีนั้นอริยวรรตได้นิมิตเห็นนางงามผู้หนึ่งสะอื้นไห้ด้วยชิงชังในความงาม ของนางเอง ด้วยความรุ่มร้อนอยากค้นหานางในฝันและต้องการรู้ว่าทำไมนางจึงต้องการเช่น นั้น จึงให้เลิกทัพแล้วชักชวนขัตติยะราเชนทร์พระอนุชา ข้ามฝั่งนทีเพื่อตามหานางในฝัน แต่ด้วยเหตุที่รู้ว่าเป็นลางร้ายขัตติยะจึงเพียรขัดขวางแนะนำให้กลับไป อภิเษกกับเจ้าหญิงอาภัสราพระคู่หมั้น แม้ว่าตนเองจะผูกสมัครรักใคร่อยู่กับนาง แต่เป็นเพราะพระราชบิดาทรงจัดการหมั้นหมายให้ก่อนจะสวรรคต อริยวรรตทรงทราบพระทัยของคู่รักดี และคิดจะให้ทั้งคู่อุปภิเษกกัน แต่ขัตติยะราเชนทร์ทรงปฎิเสธอริยวรรตตั้งพระทัยมั่นที่จะตามหานางในฝันให้ได้ ทำให้ขัตติยะราเชนทร์จำยอมปลอมเป็นกัญญะผู้มีเสียงเสนาะปานนกโกกิลา และอริยวรรตปลอมพระองค์เป็นพราหมณ์วิพาหะผู้มีจักษุเพียงข้างเดียว ทั้งสองเข้าไปถึงชานเมืองพาราณสีวันเดียวกับที่เจ้าหญิงดารารายพิลาสทรง หมั้นกับกาฬสิงหะกษัตริย์แห่งเวสาลีและเสด็จมานมัสการองค์ศิวะเทพที่เทวาลัย แถวนั้น สองสหายเมื่อทราบความก็รีบหลบเข้าข้างทางซอกซอนหาทางเข้าเทวาลัย เมื่อเทวตีนางแม่มดผู้ดูแลวิหารอัญเชิญเสด็จเจ้าหญิงเข้าสู่เทวาลัยใต้ เงื้อมผา มีแต่เหล่าพี่เลี้ยงนางกำนัลตามเสด็จเข้าไป ทันใดนั้นเกิดแผ่นดินไหวหินถล่มลงมาทับนางแม่มดและเหล่านางกำนัลตายสิ้น ส่วนเจ้าหญิงนั้นวิพาหะเข้าไปช่วยพาออกมาจากที่ทรงยืนนิ่งเพราะต้องมนต์อยู่ ได้ทัน ทำให้ทรงรอดชีวิตมาเพียงผู้เดียว จากการช่วยชีวิตของเจ้าหญิงดารารายทำให้สองสหายได้เข้าไปอยู่ในพระราชวังตาม คำเชิญของพระเจ้ากรุงพาราณสี พราหณ์วิพาหะแฝงตัวเข้าไปพบเจ้าหญิงที่จุฬาตรีคูณซึ่งอยู่ติดกับอุทยานด้าน หลังของปราสาทที่บรรทมของนาง และแสดงรูปโฉมแท้จริง แต่ไม่ได้บอกว่าที่แท้ตนเป็นใคร ในที่สุดทั้งคู่ผูกรักสมัครใคร่ อริยวรรตได้ทราบว่าที่แท้ชนนีของดารารายพิลาสก็ถูกบังคับให้กระโจนลงสูวัง น้ำวนเบื้องล่างที่สถานจุฬาตรีคูณ การแฝงตัวของอริยรรตไม่อาจรอดพ้นหูตาของฝ่ายกาสีจึงโดยจับไปขังคุก ดารารายแอบเข้าไปปล่อยให้อริวรรตเป็นอิสระแต่ขอคำมั่นว่าจะไม่บุกแคว้นตนแต่ถูกปฎิเสธ ทำให้นางตัดสินใจตะโกนเรียกทหาร ก่อนที่อริยวรรตจะเพลี่ยงพล้ำ ขัตติยะราเชนทร์นำทหารมาช่วยทำให้หนีออกไปได้ และอริยวรรตก็พาดารารายขึ้นม้าหนีออกไปด้วย แต่ขัตติยะราเชนทร์เสียท่าโดนจับไว้แทน ทางพาราณสีเสนอให้แลกเปลี่ยนเชลย คราแรกอริยวรรตจะไม่ยอมเพราะไม่ต้องการเสียนางไป แต่จะบุกกาสีแทน ดารารายไม่ยอมเป็นคนบาปของแคว้นและตัดใจกล่าวตัดขาดกับอริยวรรตเพื่อให้ทรง ยินยอมแลกเปลี่ยนเชลย คล้อยหลังนางไปไม่นานขัตติยะราเชนทร์ก็หนีกลับมาได้แต่ไม่ทันยับยั้งการแลกเปลี่ยน อริยวรรตเสียพระทัยที่ถูกนางตัดรอนทำให้ไม่มีพระสติทรงตัดสินพระทัยอภิเษก กับพระคู่หมั้นโดยให้พระอนุชาไปรับเจ้าหญิงอาภัสราจากมคธมาจัดพิธีอุปภิเษก กลางป่า โดยไม่ฟังคำทัดทานของใครว่าผิดโบราณราชประเพณีและเป็นลางวิบัติ หลังงานพิธีเจ้าหญิงดารารายทรงหนีจากงานอภิเษกของตัวเองมาได้ แต่กลับพบว่าอริยวรรตมีราชินีแห่งมคธไปแล้ว เจ้าหญิงทรงเสียพระทัยยิ่งนักวิ่งออกไปราวกับวิกลจริต เมื่อรู้ว่าตนได้กลายเป็นผู้ทรยศต่อความรักของเจ้าหญิงอันเป็นที่รัก อริยวรรตทรงคลุ้มคลั่ง ยืนกรานยกทัพบุกแคว้นพาราณสีเพื่อติดตามความรัก แม้จะเสี่ยงทายต่อแม่น้ำคงคาว่าการไปครานี้คงไม่รอดชีวิตกลับมา พระอนุชาจะทรงทัดทานเพียงไรก็ไม่ฟัง กลับยกบัลลังก์แคว้นมคธให้ครอง ส่วนพระองค์เองบุกเข้าแคว้นพาราณสี เมื่อขัตติยะราเชนทร์และราชินีแห่งมคธยกทัพตามไปช่วย ก็ไม่ทันเสียแล้ว และเมื่อถามหาเจ้าหญิงดารารายจากเหล่านางกำนัล ก็ได้ทรงทราบว่านางถูกกาฬสิงหะและราษฎรทั้งอาณาจักรบังคับสู่สถานจุฬาตรีคูณ เช่นเสด็จแม่ของนาง ความรักอภัยได้ทุกอย่าง ดังถ้อยดำรัสของ เจ้าหญิงดารารายพิลาส"อริยวรรตผู้ทรยศของข้าฯ เอ๋ย ท่านได้มาแล้ว ยังสถานแห่งความรักนี้ มาเถิด จงมาดื่มความพิสวาสกับข้าฯ ณ ที่นี้ ด้วยว่ารักนั้นได้ให้อภัยหมดสิ้นแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง"
บันทึกความรู้สึกเก็บความมาจากข้อเขียนที่คุณพนมเทียนเขียนถึงคนอ่านในหนังสือ (เล่มที่มี คนละเล่มกับปกที่พิมพ์ใหม่) เพื่อประกอบว่าทำไมถึงคิดว่า เรื่องนี้เหมาะจะเป็นละครเวทีมากเพียงไร คุณพนมเทียนเขียนเรื่องนี้เมื่ออายุ 17 เป็นเรื่องแรกของนามปากกาพนมเทียน และถูกปฎิเสธการตีพิมพ์จากทุกที่ที่ไปติดต่อจนกระทั่งได้มาพบกับครูเอื้อและ ครูแก้วฟ้าแห่งวงสุนทราภรณ์ ทั้งสองท่านสนใจ ช่วยแต่งเพลงประกอบให้สอดคล้องกับเนื้อเรื่องหรือคำโต้ตอบของตัวละคร จากนั้นนำไปออกละครวิทยุทางกรมประชาสัมพันธ์ โด่งดังจนมาเป็นละครเวทีปีถัดมา ฉากแรก เจ้าหญิงดารารายรำพึงชังความงามตัวเองที่จุฬาตรีคูณ เพลงประกอบคือ จุฬาตรีคูณฉากสอง ขัตติยะราเชนทร์ร้องถามเป็นปริศนาแก่พระเชษฐาขณะปลอมแปลงตัวมาในดินแดนของศัตรู (เพลง เจ้าไม่มีศาล)ฉากสาม เจ้าหญิงาดารารายละเมอถามอริยวรรตว่า "หม่อมฉันอยู่ไหนนี่เพคะ?" (เพลงอ้อมกอดพี่)ฉาก สี่ ขัตติยะราเชนทร์รำพึงรำพันในคืนสุดท้าย กับเจ้าหญิงอาภัสรา (เพลงใต้ร่มมะลุลี)ฉากสุดท้าย อริยวรรตกำลังเสี่ยงสัตย์กับสายน้ำคงคา แต่ในกระแสน้ำสายเดียวกันนั้น เจ้าหญิงดารารายได้ปลงพระชนม์ตนเอง โดยโจนลงวังวนแห่งจุฬาตรีคูณแล้วจึงกลายเป็นคำพูดโต้ตอบระหว่างอนุสติของอริ ยวรรต กับ ดวงวิญญาณของดาราราย (เพลงปองใจรัก) เรื่องนี้เหมาะจะเป็นละครเวทีจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพลงประกอบเพราะขนาดนี้ แต่ตัวเนื้อเรื่องเองเป็นนิยายขนาดสั้น จึงยังไม่ได้ปูอารมณ์ของคนอ่านให้คล้อยตามไปจนถึงที่สุด ทำให้เศร้าตามไม่เต็มที่เมื่อคู่รักทั้งคู่ต้องตายจากกัน แต่สุดท้ายก็สมหวังในโลกวิญญาณ หากใครเคยอ่าน ศิวาราตรี จุฬาตรีคูณก็แนวเดียวกัน เพียงแต่สั้นกว่ามาก สำนวนภาษาไพเราะเหมือนกัน อาจจะไม่ดีเลิศในแง่บทประพันธ์ แต่น่าทึ่งในความสามารถเมื่อดูจากอายุผู้เขียน ณ ขณะนั้น ถ้าถามว่าชอบเรื่องนี้เพราะอะไร คงเริ่มจากเพลงก่อน ที่ทำให้อยากรู้เนื้อเรื่องและเมื่อได้อ่านก็ยิ่งทึ่งในความสอดคล้องของ เนื้อเรื่องกับเนื้อร้องภาษาแทบไม่ต้องพูดถึง เพียงแต่ความสั้นของเรื่องทำให้ไม่ได้ลงรายละเอียดในหลายๆ ส่วนไปและอีกเหตุผลคือ อยากรู้ว่าจุฬาตรีคูณในเรื่องคืออะไร ตามเนื้อเรื่อง จุฬาตรีคูณคือที่ที่แม่น้ำยมุนาและคงคาไหลมาบรรจบกัน แต่เชื่อว่ามีแม่น้ำสายที่สามที่มองเห็นได้ในคืนเดือนมืด คือแม่น้ำคงคาที่ไหลมาจากสวรรค์ (ทางช้างเผือก หรือความจริงคือแม่น้ำสุรัสวดีที่ไหล มาจากใต้ดิน) ทำให้จุดที่แม่น้ำสามสายมารวมกันเกิดวังน้ำวน เรียกว่า จุฬาตรีคูณ และเป็นสถานที่ซึ่งดารารายผู้เป็นพระชนนีและดารารายพิลาสพระราชธิดาฝากพระชนม์ชีพไว้เพราะความรักเอาเพลงประกอบมาฝากค่ะ (03/11/11) ขอบคุณเจ้าของ MV ทุกๆ ท่านค่ะ
คำแนะนำก่อนอ่านรีวิว
1. บันทึกความทรงจำ
....มุมรีวิวนิยายแปล
....มุมเที่ยวไปตามฝัน
......Jordan
....มุมตามใจตัวเอง (รหัส)
.....ดั่งพรหมเพรียกหา
.....มุมมิวสิควีดีโอ - Playlist
....ห้องเก็บของ No 2 (รหัส)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
