Memoirs of A Mouse
|
|||
หาย....ยยยยยย
อาการหายเนี่ย...เกิดขึ้นได้บ่อยๆ โดยเฉพาะในยาม "สงคราม" เอ่อ...ไม่ได้ไปรบที่ไหนมา...แต่ว่า งานยุ่ง ขี้เกียจ และมีเรื่องอื่นๆ ให้ทำ จนหัวไม่วางหางไม่เว้น คงเป็นอีกช่วงกระมัง ที่ไม่รู้จะเขียนอะไรออกไป นอกจากงาน (ที่ถูกบังคับให้) ต้องทำ เขียนตามหน้าที่ เขียนตามคำสั่ง และเขียนตามสัมมาอาชีพที่มีอยู่ ดังนั้น พอหลุดรอออกมาจากงาน (อันหนักหน่วง) การจะกลั่นตัวหนังสือจากความคิดบางส่วน มันเลยดูแห้งแล้ง และไม่มีน้ำมีนวลเท่าที่ควร กอรปกับอาการขี้เกียจและเบื่อหน่ายโลกภายนอกประสมปนเป เลยทำเซถลา ซ้ายขวา หาหนทางกลับมาเขียนอะไรต่อมิอะไรที่เรียกว่า "งานอดิเรก" ไม่ได้เสียที เอวังด้วยประการฉะนี้ ไม่ได้ตั้งใจ...
แหกขี้ตามาทำงานตั้งแต่ 6 โมงครึ่ง เพราะบวกลบคูณหารไปเมื่อก่อนนอนว่า "งานเพียบ" ถ้าอยากจะเคลียร์ให้เสร็จก็ต้องมาแต่เช้าตรู่ดังว่า... มีตารางแผนการทำงานพร้อมสรรพ แต่เชื่อไหม...ว่าจนป่านนี้ผ่านไป 6 ชั่วโมงแล้ว ทำอะไรไม่ได้ตามแผนเลย ปัจจัยภายนอกมันรุมเร้ามาก...ให้ตายเถอะจอร์จ !!! นั่งปั่นงานอยู่ที่โต๊ะ ก็มีผู้อาวุโสมาชวนคุย แบบปฏิเสธไม่ได้ หมดไปชั่วโมงกว่าๆ เสียเวลาให้ความช่วยเหลือคนนั้น คนนี้ คนโน้นอยู่คนละ 2-3 นาที รวมไปรวมมา ก็กว่า ชั่วโมง ไม่มีใครถามเลยว่ายุ่งมากไหม... งานก็ค่อยคลานกระดึ๊บๆๆ เพราะไม่ต่อเนื่อง แล้วยังต้องสละเวลาลงไป ทำงานอื่นที่เป็นแผนสำหรับช่วงบ่ายๆ ที่ดันเด้งขึ้นมาตอนสายๆ อย่างกระทันหัน งานที่ไม่ด่วนเจ้าหนูก็ปัดไปไว้เคลียร์พรุ่งนี้หรือค่ำๆ แต่ก็มีคนคะยันคะยอจะช่วย ก็ให้ช่วย แต่ให้ช่วยก็เหมือนปัดงูไม่พ้นคอ...มันก็เด้งกลับมาจุกจิกที่เราอีก พอเราไม่สะดวก ก็กลายเป็นบุญคุณว่า จะช่วยทำให้ แล้วทำไมจะอำนวยความสะดวกนิดนึงก็ไม่ได้ (คือ ถ้าว่างจะทำมันซัก 5 นาที ก็คงสละเวลาทำไปแล้วอ่ะ) ถ้าไม่ใช่คนสนิท ก็คงไม่หงุดหงิดเสียสติกันไปใหญ่โต ชวนทะเลาะไปกันใหญ่ สมาธิทำงานหลุดกระเจิง ถึงได้มีเวลามาเขียนบ่นรำพันอยู่ตอนนี้ นี่ฉันมาทำงานนะ...แต่ไม่เห็นได้งานที่ตั้งใจจะทำให้สำเร็จ แล้วนี่...ฉันแหกตาตื่นมาทำไมแต่เช้าตรู่วะ เจ้าหนู ไอ...โรบอท
วันนี้...ทดลองเปิดบอทในเกมออนไลน์เกมหนึ่ง...ประมาณว่า ขี้เกียจเล่น และอยากอัพเลเวล และอยากรู้ว่าบอทเป็นไง.. เออ...ก็หนุกดีนะ :P แต่ระหว่างที่เล่นๆ และดูคนอื่นๆ สนทนากันระหว่างเกม ก็เห็นชัดเจนว่า การเปิดบอทเนี่ย มันเป็นปัญหาสังคม (เกม) อย่างเห็นได้ชัด หลายคนเชื่อว่า เป็นการเอาเปรียบ ที่ทำไมไม่รู้จักเล่นเอง มาเปิดโปรแกรมบอท เอาเปรียบคนที่อุตส่าห์เสียเวลาเล่น บ้างก็ว่า เปิดบอทเพื่อเก็บเลเวลดีกว่ามาเสียเวลาที่ต้องทำอย่างอื่นนอกเกม เถียงกันมา เถียงกันไป...เจ้าหนูอ่านไปเล่นเกมไป ก็สนุกดีนะ พาลคิดต่อไปว่า - - ถ้าในอนาคตข้างหน้าโลกของเราเป็นอย่างเรื่อง ไอ โรบอท ที่มีหุ่นยนต์คอยรับใช้ทุกสิ่งทุกอย่าง รวมถึงการทำงาน หาเงิน เรียนหนังสือ แค่เซ็ตหุ่นให้เดินทางตามอย่างที่ต้องการ (ตามหน้าที่ที่ต้องทำ) แล้วตัวเราก็ไปทำอะไรต่อมิอะไรตามหัวใจต้องการ...อย่างนี้จะเรียกว่า เป็นสิ่งที่ดี หรือสิ่งที่ไม่ดีกันนะ เจ้าหนู มือใหม่หัดเขียนวันแรก...
ที่จริง...เวลานี้ควรจะได้ฤกษ์เดินทางกลับบ้านได้แล้ว ก็ยังเอ้อระเหย...ทำโน่น นี่นั่นอยู่หน้าจอคอมในออฟฟิศ ด้วยเหตุผลง่ายๆ แค่ว่า เดินออกไป ก็ยังคิดไม่ออกว่าวันนี้ควรจะดำเนินกิจกรรมใดบ้าง ชีวิตที่เอาแต่เดินทางระหว่างที่ทำงานกับบ้าน...มันช่างคับแคบเสียนี่กระไร ครั้นจะออกเดินทางไกลนอกเส้นทางก็ต้องใช้เวลาและความหาญกล้าอย่างสูง เพราะงานที่สุมทุมท่วมหัว (จนแทบเอาตัวไม่รอด) ช่างเป็นโซ่ตรวนอันหนักหน่วงยากแก่การสะเดาะออกง่ายๆ เสียจริงๆ เจ้าหนู... |
theminnie
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] "It is better to write a bad first draft than to write no first draft at all." - Will Shetterly Group Blog All Blog
Friends Blog
|
||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||
