ヾ（*⌒ヮ⌒*）❤

เมื่อวานวันเกิด
ครบรอบปีที่ 18 ค่ะ


มีเพื่อนเข้ามาอวยพรมากมาย (เอ่อ บังคับเขาน่ะ)

ปกติวันเกิด เราก็ต้องนึกๆ มองๆ ไปถึงวันข้างหน้า
แต่ก่อนจะมีวันหน้า ก็ต้องมีวันที่ผ่านมา เพื่อเป็นสะพานเชื่อมสู่วันหน้า เอ่อ ยิ่งพูดอาจจะยิ่งงง



คือ เรื่องของเรื่อง กำลังนึกฝันถึงวันวาน สมัยวัยอลวลอยู่ค่ะ
ไอ้ที่ควรเดินหน้าก็ต้องเดินหน้า แต่อดีตที่แสนหวาน วันวานยังหวานอยู่เนี่ย ก็ยังอยากให้หวนคืนมาใหม่....

โดยเฉพาะ...ขนาดของร่างกาย...
ที่เปลี่ยนไป ล้ำหน้าอย่างไม่ลืมหูลืมตา

นี่ภาพสมัยอยู่ปี 4 ค่ะ วันนั้น วันวาเลนไทน์ 14 ก.พ.
เด็กวารสารเพี้ยนๆ ทำตัวอยากเด่น ก็จะแต่งชุดนักเรียน ม.ปลายไปเรียนหนังสือกัน ทั้งวันแบบไม่อายใคร (หน้าด้านหง่ะ)
ชุดนี้....คือชุดที่ใส่ตอน ม.ปลายจริงๆ เลยนะคะ...อิอิ ยังขาวด้วยโอโม่

หูยย เนี่ยเรียนจบแล้ว...มาทำงานได้ 2 ปีกว่า
ภาพนี้ถ่ายไว้เมื่อต้นปี 2001
(ดีนะ ที่ยัง save ชื่อ file เป็นวันเดือนปีที่ถ่ายไว้)

นี่ปี 2002 ค่ะ ฉลองวันเกิดที่ซิซเลอร์
ไปกิ๊กกะคุณหมา...ตอนนั้นคุณหมาหน้าเหลี่ยมเชียว
ส่วนคุณหนูชักเริ่มหน้าเรียว ท้วมๆ หน่อยแต่ช่วงนั้นก็พอทน...

ตอนนี้ไปเที่ยวเชียงใหม่ค่ะ
อยู่บนยอดดอยอินทนนท์...ไปนับถอยหลังรับตะวันแรกแย้มแห่งปี 2003
ได้กิ๊ก...ติดมา 1 คนอิอิ (เราไปกิ๊กเขาน่ะ)

ภาพนี้ก็ไล่เลี่ยกับช่วงภาพด้านบนค่ะ
คอยาวเชียว....วววววว

นี่ กะคุณแม่และยัยปอบน้อย
ยัยปอบน้อยอาจจะดูเหมือนคุณแจ๋วไปหน่อย
แต่ตอนนี้มันสวยกว่า เจ้าหนูโขเลยยยย
(ไม่ย้อมๆ ไม่ยอม...เด๋วจะชิงตำแหน่งคืน)

นี่ภาพล่าสุดค่ะ ตอนวันเกิดคุณพ่อเมื่อเดือนพฤษภา
ภาพสยองๆ แบบนี้ ต้องทำเบลอๆ หน่อย
เด๋ว หัวใจวาย




วันเกิดครอบรอบปีที่ 18 ก็ไม่ต้องการอะไรมากค่ะ
แค่ขอให้กลับไปผอมเพรียวอย่างเดิม



ไม่ได้รังเกียจสภาพเนื้อนุ่มชุ่มไขมัน เพราะรู้สึกว่าต้อยต่ำหรอกค่ะ
แต่ว่า ยังมีเสื้อผ้าสวยๆ แบบที่อยากใส่ กองอยู่ในตู้อีกหลายสิบตัว
ไม่อยากทิ้งไป เสียดายน่ะค่ะ ใส่ไม่กี่ครั้งเอง

และที่สำคัญ
...ทำตัวให้บางกว่านี้หน่อยก็ดี
เผื่อ...มีใครมาขอ... ต้องใส่ชุดแต่งงาน....
จะได้ดูดีกว่านี้ หน่อยน่ะ