Bloggang.com : theminnie - กระเป๋าตังค์หาย หัวใจวาย...วาง

กระเป๋าตังค์หาย หัวใจวาย...วาง

เมื่อวานเที่ยงๆ สะโหล สะเหล่กลับบ้าน ด้วยความง่วงนอน

หลังจากเป็นเวร (กรรม) ภาคดึก ก็แอบงีบช่วงเช้าไปนิด และปั่นงานต่ออีกนิดหน่อย กว่าจะออกจากออฟฟิศได้ก็ปาเข้าไปเที่ยงกว่าๆ

ไหนๆ ก็สายแล้ว เลยแวะเซ็น ปิ่น เยี่ยมสตาร์บักส์ หาเฟรปปูชิโนจิบให้ชื่นใจสักแก้ว พร้อมกับเติมเงินเข้าไปในบัตรร้านกาแฟเจ้าประจำให้เต็มโควต้าที่ต้องใช้แต่ละเดือน (คิดว่าจะกินกาแฟไฮโซที่ร้านนี้ไม่เกินเดือนละ 1,000 บาทค่ะ)

หลังจากบรรจุเงินสดลงบนการ์ดแล้ว ก็หาซื้อบัตรเติมเงินอีก 200 บาท เงินในโทรศัพท์หมดพอดี แวะกดเงินอีก 1,500 บาท เด๋วต้องไปรับชุดที่ตัดไว้ช่วงเย็นๆ

ภารกิจส่วนตัวจุกจิกก็จบลงค่ะ

กาแฟเย็นๆ ของสตาร์บักส์ก็หาช่วยให้เจ้าหนูหายง่วงนอนไม่

พยายามลากสังขาร พร้อมใจอันห่อเหี่ยวเดินออกจากเซ็นทรัล กลับสู่จุดหมายปลายทาง อันเป็นอพาร์ตเม็นต์ ห่างจากสถานที่ทำธุระแค่ 3 ป้ายรถเมล์

ระหว่างทางฝนตกหยิมๆ เลยควานร่มในกระเป๋าออกมากาง
เดินดุ่มๆ เกือบถึงที่หมาย

โดยหารู้ไม่ว่า...ความสูญเสียบางอย่างเกิดขึ้น !!

แวะซื้อน้ำแข็งใต้อพาร์ตเม็นต์ ควานหากระเป๋าตังค์ไม่เจอ เจ้าของหอใจดีเห็นเบลอเต็มที่ บอกว่าค่อยมาจ่ายทีหลัง
เจ้าหนูก็เอะใจ...กระเป๋าตังค์อยู่ไหนหว่า เพราะเก็บไว้ซอกนี้ประจำ

ตายล่ะหว่า...หาไม่เจอ

ตุ๊ม ตุ๊ม ต่อม ต่อม

หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้น

แบบว่า เหนื่อยมาก โชคร้ายเรื่องที่ทำงานมาแล้ว ยังจะมาโชคร้ายอีกเหรอ (วะ) เนี่ย

เป็นไปตามคาด สวรรค์อยากทดสอบความเข็มแข็งของเรา ช่วงอ่อนแออย่างขีดสุด

กระเป๋าตังค์ !!

หล่นไปตอนไหนก็ไม่รู้

เจ้าหนูที่แสนจะอิดโรย เย็นวาบไปทั้งตัว ซวยอะไรจะขนาดนี้หนอ

ว่าแล้ว ก็เร่งออกเดินย้อนทางที่เดินหน้ามา

ก้มๆ เงยๆ เหลียวซ้าย แลขวา ถามไถ่หากระเป๋าตังค์มิกกี้เม้าสีน้ำตาลไปตลอดทาง
ได้แต่กำลังใจตามประสาคนเมืองหลวงว่า

"กระเป๋าตังค์ตกเหรอ...ยาก
... อย่าหวังว่าจะเจอเลยหนู..."

@_@"

ย้อนกลับจนถึงตำแหน่งที่หยิบกระเป๋าเงินล่าสุด ครุ่นคิดอยู่พักนึง

ถ้ากระเป๋าหายเมื่อชวงอาทิตย์ก่อน คงหงุดหงิด และโมโหกับผู้จุดเทียนแห่งโชคชะตา
แต่เมื่อวานนี้...เจ้าหนูเฉยสนิท
ก้มหน้ารับชะตากรรม

ไม่รู้ ไม่คิด ไม่มีแรงแสดงออกมา
และไม่กล้าบอกตัวเองว่า มันคงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้