ผมเองก็หมดหวังเหมือนกัน

เจ็บจังค่ะ
ได้ฟังที่พูดน่ะ....แต่จะปฏิเสธว่าไม่จริงก็ไม่ใช่

ทำยังไงได้ละคะ ประชาธิปไตยพัฒนาไปทั้ง ๆ ที่คนในประเทศชาติไม่ได้พัฒนาตาม
สิ่งที่หลงเหลือให้เห็น ก็คือ เศษผุพังของความฉลาดและเหลี่ยมจัดของผู้มีอำนาจ
แล้วจะร่ำร้อง คร่ำครวญ โวยวายไป ก็มีแต่เสียใจอยู่คนเดียว

ทำอะไรไม่ได้จริง ๆ เลยใช่มั้ยคะนี่...

สงสัย...คงต้องเดินออกจาสิ่งแวดล้อมพวกนี้ไปด้วยคน...แม้รู้ว่ามันแค่หนีปัญหาก็ตาม

ถ้าแม่เอาแต่คิดจะจากไปอย่างหมดหวัง แล้วจะมีอะไรดีขึ้นรึเปล่าคะ
ถ้า1 แรงมาพร้อมกับความตั้งใจรวมกันเป็นหลายแรง หลายแรงรวมกันเป็นหลายล้านแรง มันน่าจะมีอะไรดีขึ้นไม่มากก็น้อยนะคะ

เอ..หรือเราจะฝันเฟื่อง

สงสัยเราจะใจเดียวกันค่ะ ผลเลือกตั้งออกปุ๊บ เซ็งจิตเลย....เอาอีกละ เด๋วก้กลายเป็นเรื่องพายเรือวนอยู่ในอ่างนี่แหละ ถึงมันจะยังจมอยู่ในปลัก ก็อย่าเพิ่งถอดใจเลยค่ะ อยู่เป็นพลังเงียบด้วยกันก่อนดีก่า วันพระไม่ได้มีแค่หนเดียว

จะไม่ให้หดหู่ และเศร้าใจกับประเทศชาติได้ไงค่ะเพื่อนๆ

เราสองคนกับแฟนซึ่งเป็นฝรั่งแท้ๆ อุตส่าห์ไปนอนกลางดิน กินกลางทรายที่สะพานมัฆวานกันมา ขับรถจากเมืองชลไป คิดแต่ว่า ไปช่วยกันคนละไม้คนละมือ เผื่อประเทศชาติอันเป็นที่รัก จะได้มีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี ีที่ถูกต้องเสียที

จริงๆ มันก็มีการเปลี่ยนแปลงอยู่หรอก แต่เรารู้สึกว่า มัน fake และสูญเปล่า หากผลเลือกตั้งเป็นแบบนี้ เป็นห่วงรุ่นลูก รุ่นหลานของเรา เขาจะอยู่กันอย่างไร
ขณะที่เราพยายามทำสิ่งที่คิดว่าควรทำตามสิทธิ และหน้าที่ของเราแล้ว มันกลับไม่เห็นมีอะไรดีขึ้น ก็คงต้องยอมรับว่า ทุกอย่างมันยากเกินจะเยียวยา ตราบใดที่เงินยังซื้อคนที่เข้าไม่ถึงข้อมูลข่าวสารได้..

ไปเสียดีกว่า เพื่ออนาคตของลูก...