จันทร์ที่ 18 กันยายน 2549

แต่เช้าฝนตกพรั่งพรู ตอนสายเพิ่งจะหยุดไป วันนี้เป็นวันจันทร์ มีนัดจะไป "ทักทายเด็กนักเรียนชั้นประถม" เป็นโรงเรียนในหมู่บ้านที่ออกจากตัวเมืองไปห้ากิโลเมตร แต่ต้องข้ามสะพานไม้ ที่รถยนต์ข้ามไม่ได้ มีแต่จักรยานกับมอเตอร์ไซค์ข้าม หรือไม่ก็เดินไป พวกเราไปเยี่ยมเยือนเด็กๆ ชั้นประถมโรงเรียนบ้านโพนไซ


ตั้งใจเอาสมุด ดินสอ ยางลบ ปากกา ไปมอบให้เด็กๆ เพราะช่วงนี้ ที่นี่ เพิ่งเปิดเทอม คนที่พาไป ก็เป็นอ้ายกลางอีกแหละ เพราะเค้าจะไปทุกปี ช่วงวันเกิดเค้า พอดีกับเปิดเทอม บางปีก็เอาสมุด ดินสอไป บางปีก็เป็นลูกบอล

ตอนที่เดินไปสนามหญ้าโรงเรียนก็เห็นเด็กผู้ชายเตะบอลเล่นอยู่ ครูบอกว่า “ลูกบอลที่เอามาให้ปีที่แล้วน่ะแหละ ยังใช้ได้ดีอยู่” ส่วนเด็กนักเรียนหญิง ก็กระโดดหนังยางกันสนุกสนาน เด็กๆ ที่นี่จะตัวเล็กๆ คนที่เด็กที่สุดตัวนิดเดียว แต่ว่า อายุ 5 ขวบแล้ว อยู่ ป. 1 ที่เห็นในรูป เด็กคนที่ไม่ได้ใส่ชุดนักเรียน ยังไม่ได้เข้าเรียน แต่อยากมาโรงเรียนด้วย อายุแค่ 3 ขวบ



เป็นวันที่พูดต่อหน้าชุมชน แล้วตื่นเต้นมากๆ เพราะว่าต้องพูดเป็นภาษาเมืองหลวงพระบาง พอทักทายเด็กๆ แล้ว จะพูดเรื่องการศึกษาฯ บอกว่า จะพูดภาษาไทยนะ คิดว่าเข้าใจไหม เด็กโตก็พยักหน้า ส่วนเด็กเล็กส่ายหน้ากันหมดเลย ทีนี้ ก็ต้องมั่วนิ่มพูดลาว...น่าอายจัง



ต้องรีบฝึกโดยด่วน พรุ่งนี้ ต้องมีอีกกำหนดการหนึ่ง เป็นตัวแทนพี่สาว ไปมอบหนังสือเรียนชั้นประถมให้อีกโรงเรียนหนึ่ง ใกล้ๆ น้ำตกตาดกว่างสี

Create Date : 20 กันยายน 2549
Last Update : 20 กันยายน 2549 15:44:38 น.		1 comments
Counter : 1385 Pageviews.
Share Tweet