|
สอบติด การบอกลา (แต่คิดถึงเค้าจัง)
ในที่สุด ความฝันก็เป็นจริง เย้ๆๆๆ ไม่รู้เพราะปาฏิหารย์หรือเปล่านะ เพราะความพยายามก็ทำให้เราสอบติด คณะที่อยากเรียนเอามากๆด้วย ไม่รู้เพราะว่า นายโย่ง เป็นแรงบันดาลใจหรือเปล่านะ..
คงไม่ใช่ หรอก....ปัดๆๆออกไป..จากสมองและความคิดคำนึงในใจเสีย. อย่างงี้ก็ต้องลาออกสถานเดียวนะสิ..เฮ้อ เอาไงดี ๆบอกดีไหมหนา.. บอกดีไหมน๊า.
ใจสองฝั่งกำลังแบ่งฝากเพื่อเชียร์ให้ทำในสิ่งที่ต้องการ.. และในที่สุดแรงพยายามภายในใจที่ไม่สามารถลบภาพออกไปได้..ก็ชนะ..
งั้นเดี๊ยวบอกในเอ็มแล้วกัน..ว่าพลางก็มองหาชื่อและรูปใน MSN ที่คุ้นเคย อ้าเจอแล้ว.. ออนอยู่ด้วย..สิ..
เอ้าคุยเลย..กดๆๆ ใจสั่ง มือไวเท่าความคิด โช๊ะ คลิ๊กๆ ยีราฟน้อย : สวัสดีค่ะ นายโย่ง : สวัสดีครับ ยีราฟน้อย : ยุ่งอยู่หรือเปล่าคะ ถ้ายุ่งไม่กวนนา.. นายโย่ง : ^^! มีไรป่าวครับ คุยได้ ยีราฟน้อย : คือว่าจะมาบอกว่า ตอนนี้เราสอบเข้าปริญญาโทติดแล้วคะ นายโย่ง : อ่อ หรือครับ ดีใจด้วยนะครับ ยีราฟน้อย : ขอบคุณค่ะ ^_^ สงสัยเราคงไม่ได้เจอกันอีก เพราะว่าคงต้องออกจากงานนะคะ ไปเรียนต่อเลย นายโย่ง : งั้นหรือครับ ยังไงก็ขอให้โชคดีนะครับ ยีราฟน้อย : ค่า งั้นไม่กวนนะคะ ยังไงก็ยังคุยกันได้เสมอนะ นายโย่ง : ครับ
หลังจากประโยคสุดท้ายจบลง คอมพิวเตอร์ก็ถูกปิดลง.. เอาหละ..ชีวิตนี้นี่คงเป็นการบอกลาสินะ..ชีวิตก็แบบนี้แหละ..เศร้า จัง T_T ต่อไปจะเป็นยังไงต่อนะ..อยากรู้จัง...
ผ่านไปสองอาทิตย์ หลังจากแจ้งกลับหน่วยงานว่าจะออกจากงาน เพื่อไปศึกษาต่อยังที่ที่มุ่งหวังไว้.. เหลือเวลาอีกหนึ่งอาทิตย์สินะ.เวลาก็ใกล้เข้ามาทุกที เหมือนมันมีความดีใจ ปะปนกับบางเรื่องที่วนเวียนตลอดเวลา...
"ยีราฟน้อย ยีราฟน้อย..." เสียงเรียกคุ้นหู ทำลายพะวังที่กำลังคิดไปไกลๆๆไกลจนแทบหลุดออกจากโลกใบนี้ ได้กลับเข้าสู่ความเป็นจริงอีกครั้งนึง. เสียงของพี่ปูคนสวยนี่เอง.." ไงจ๊ะสาวน้อย นี่พี่มีไรจะเล่าให้ฟัง" ว่าแล้วพี่เค้าก็เริ่มเล่า น้ำเสียงบ่งบอกถึงอาการที่อยากจะเล่าให้ฟังเต็มทีเลย. เนี่ย..เห็นคุณProgrammer บอกพี่ว่าน้องยีราฟน้อยสอบติดปริญญาโท ที่มหิดล คงต้องลาออกแหละ..แหม..แอบไปบอกตอนไหนจ๊ะ แหม..เค้าว่าเล่าให้พี่ฟังใหญ่เลย.." น้ำเสียงทีเล่นทีจริงของคนเล่า เล่นเอาคนฟังแอบอมยิ้มเล็กน้อย และไม่ยอมพูดไรอีก เมื่อพี่เค้ามีงานเข้ามาพอดี เลยแอบชิ่งหนีกลับ..ไปนั่งทำงานตามปรกติ..
เหมือนจะไม่สนใจ แต่ก็เหมือนจะสนใจเรามันยังไงของมันนะ งงวุ้ย.. อาจจะเห็นเป็นแค่เพื่อนมั้ง อืมๆๆ..
ทำใจ บอกลาเสียเถิดเรา.. ชีวิตหนอ ชีวิต..
สงสัยรักเค้าข้างเดียวแหง แซะ !!<img src=//www.bloggang.com/emo/emo5.gif>
Create Date : 16 พฤษภาคม 2550 | | |
Last Update : 5 กรกฎาคม 2550 22:29:19 น. |
Counter : 255 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
รักเค้าข้างเดียว (มั้ง)
ช่วงนี้เป็นไรไม่ทราบไม่ค่อยเจอะเจอเท่าไหร่ ไม่รู้ทำไม สงสัยจะเบื่อเราหละมั้งงง คราวก่อนเค้ามาหาที่โต๊ะทำงานเลย เรื่องขอความช่วยเหลือเรื่องโปรแกรมนะ ..ก็ช่วยเค้าได้บ้างแหละ.ถึงจะไม่ได้มาก..
ตอนประชุม เค้าเป็นไรไม่รู้สิ ไม่กล้ามองสบตากับเรามากเท่าไรนัก สงสัยกลัวคนอื่นรู้มั้งว่ารู้จักกันนะ..เอาเถอะ..เราต้องเผื่อใจไว้ เพราะ เราไม่ใช่คนที่เค้าใช่มั้ง..
เราชอบแอบไปอ่าน Space เค้านะ อ่านแล้วก็รู้สึกได้ว่า เค้ายังหนีไม่พ้นยังคิดถึงรักเก่าๆ ที่เค้าเคยมี ดูเหมือนว่าเค้าไม่เคยลืมรักครั้งนั้นเลย..สิ.. เค้าบอกว่าตัวเค้าชอบเพลงประกอบหนังซีรีส์ sad movie นะ
เพลงให้โลกหมุนกลับ
อ่านแล้วก็คิดในมุมกลับกัน เค้าก็เป็นคนที่มีความมั่นคงในความรักนะ..
แต่เราก็พอจะเข้าใจว่าทำไมแฟนของเค้าถึงได้เลิกกัน คงเป็นเพราะงานของตัวเค้าเอง..ที่ไม่ค่อยมีเวลาให้กับแฟนเลย...ยุ่งตลอด.. ขนาดเราบอกว่าจะแวะมานะ..ก็ไม่มา..ซะงั้นไม่บอกให้รู้ด้วย ปล่อยให้รอเก้อ คิดแล้วก็เศร้านะ.. บางทีก็น้อยใจ เราทำไรให้เค้าน้อยใจหรือเปล่านะ.. เอาน่า...ชีวิตก็แบบนี้แหละ.. เราคงคิดไปเอง..
เวลานี้ความเหงา จึงเริ่มวิ่งเข้าสู่จิตใจเราอย่างช้าๆ..ซึมซับความรู้สึกบางอย่างไปเรื่อยๆ ต้องหาไรทำ เพื่อให้ลืมๆ เสียบ้าง ไม่งั้นงานจะไม่เสร็จด้วย สู้ๆ
เอานะ เราก็เจอแบบนี้บ่อยๆ ที่เค้าเรียกว่า "รักเค้าข้างเดียว"
Create Date : 30 ตุลาคม 2549 | | |
Last Update : 30 ตุลาคม 2549 23:37:06 น. |
Counter : 248 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
ชะตาผูกพันร่วมกันผ่าน MSN เพราะงาน ?
หลังจากที่มีแต่คนทักว่าหน้าเหมือน ก็เริ่มสักเกตดูอีกที..ก็ว่หน้าเหมือนน่ะเนี่ย คงสงสัยสิคะ ว่าจะเอาเวลาไหนไปเล็ง..ก็ส่วนใหญ่ ความบังเอิญ จะส่งผลให้ได้เจอกันไม่มากก็น้อย.. เพราะเวลาทานข้าว ก็ลงไปทาน.เวลาเดียวกัน ซึ่งไม่ได้นัดกันนะ สาบานเยย เอ้า..
แต่เหมือนชะตาเล่นตลก..ว่าคงต้องคุยกันไปอีกนานนะ..อืม...เพราะงาน.มันเหมือนกำหนดมา..ให้ต้องร่วมชะตากัน
เอาหละสิต้องมาทำงานกะคนหน้าเหมือน ด้วยผลแห่งงานทำให้ เรารู้ว่าอีเมลล์เค้า เมลล์ไรค่ะ .. ก็เลยคุยเรื่องงานกันผ่าน MSN คะ แต่ก็แปลกนะคะ บางทีเค้าก็คุยเรื่องงานอย่างเดียว
แต่บางทีก็มีบ้างที่..คุยเรื่องอื่นๆ แต่ส่วนใหญ่เค้าชอบคุยเรื่องของตัวเองเสียมากกว่า เช่น เคยเป็นนักกีฬาบาสมหาวิทยาลัย(สงสัยนี่เป็นเหตุผลที่พี่เค้าตัวสูงๆๆๆตั้ง 185 cm"แน่ขนาดเราสูงนะเนี่ย ยังต้องเงยคอดูเยย เป็นนักเรียนเหรียญทองด้วย สารพัดจะยกมา..ว่าพี่เค้าเก่ง เลย..ต้องยกให้เค้าหน่อย แถมมีบอกว่า สมัยเรียนเค้ามีสาวๆมาบอกว่า มาเป็นแฟนกันนะ ประมาณว่า พี่เค้าเสน่ห์แรงนะ ..จ๊ะ..
สงสัยเราอาจจะทาบไม่ได้แฮะ ก็เรามันผู้หญิงไม่กล้านี่นา.. ไม่เคยอยู่ในหัวเรื่องจะไปจีบหนุ่มๆก่อนนะนี่..
ฟังแล้วดูถ้าเรานี่ มันเทียบไม่ได้แฮะ สวยก็ไม่สวย อ้วนก็อ้วน ไม่มีเสน่ห์เลยสมัยเรียนนะ.. แต่งตัวเชย แถมไม่ค่อย Matching (ก็ตอนเรียนไม่ได้มีเวลามาเสริมสวยนี่คะ ต้องเรียนนี่) เหมือนยายเฉิ่มเลย สมัยตอนเรียนเรามีฉายาว่า "ยายซิ้ม"นะ แสนเศร้ากะฉายานี้นะ ดู..สิเราจะเทียบกับเค้าได้ตรงไหนเนี่ย
นอกจากที่พี่เค้าจะเล่าเรื่องของแกให้ฟังแล้ว ยังมีส่งรูปมาให้ดูว่าสมัยก่อนเค้าผอมมาก..ขอบอกเลยคะ ไม่ได้ยอนะเนี่ย..ว่ารูปนะ..ผอมมากจนไม่หน้าเชื่อว่า นี่หรือพี่แกคนเดียวกับในภาพเป็นคนเดียวกัน ยังมีส่งรูปตอนปัจจุบันมาเทียบให้ต่างหาก..สุดๆดีไหมคะ ^^""
แต่ต้องยอมรับนะคะ..หน้าตาพี่เค้าดูดีจริงๆนะ ตอนผอมนะ.. ปล. ลืมบอกไปเค้าเคยเป็นเชียร์หรีดเดอร์ด้วย ปล. เราหน้าตาเหมือนกัน เพราะฉะนั้นตามทฤษฎีเราต้องดูดีแน่ๆ ถ้าผอม 555 ล้อเล่นน่า..
Create Date : 09 ตุลาคม 2549 | | |
Last Update : 30 ตุลาคม 2549 23:21:52 น. |
Counter : 250 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
| |
|
|