Group Blog
All Blog
|
มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 14
 ในสตาร์ไดมอนด์ เพชรกดปิดสายหันมาบอกเจนจบ นิจนันท์ปิดเครื่อง ไปที่บ้านเลยมั้ย ไป ..แกไปเดี๋ยวนี้เลย หามันให้เจอ แต่อย่าให้นิจนันท์ตกใจ เจนจบรีบเดินออกไปทันที มีอะไรซีเรียสใช่มั้ยคะเนี่ยะ วันนี้มีแต่คนถามหาคุณชนินทร สาลินีถาม เพชรหันมามอง นอกจากฉันกับเจนจบ .. ยังมีใครอีก คุณหนูมุกค่ะ คุณหนูมุกมาทำงานตั้งแต่เช้าแล้ว หนูมุกอยู่ที่นี่ด้วย ..แล้วอยู่ไหน เพชรกดมือถือ เสียงเรียกเข้าดัง เพชรหันไปมองเห็นมุกดาเลี้ยวออกมาจากห้องน้ำ อ้าว พี่เพชร .. จะโทรเรียกหนูมุกไปชงกาแฟเหรอคะ ในห้องทำงานเพชร มุกดาวางกาแฟลงที่โต๊ะเพชร เพชรมอง มุกดาเดินไปที่โต๊ะ เปิดหน้าจอดูเว็ปไปเรื่อย เพชรลุกขึ้น ทำเป็นหาเอกสารในตู้ มุกดานั่งหน้าคอมเพลินไม่ทันหันมา เพชรอ้อมมาด้านหลังโน้มตัวอีกมือกดมือมุกดาที่กำลังจะคลิกเมาท์เปลี่ยน ส่งอีเมล์หาใคร เพชรจะมอง มุกดาหันมาลุกขึ้นเอาตัวบังหน้าจอ ประจันหน้าเพชร นี่มันเรื่องส่วนตัวของหนูมุก เรากำลังแต่งงานกัน ไม่มีเรื่องส่วนตัว แค่จะแต่ง .. ยังไม่ได้แต่ง แล้วก็ไม่รู้ว่าจะได้แต่งหรือเปล่า เพชรชักสีหน้า มุกแกล้งปัดเมาท์หล่นพื้น เพชรก้มมอง หันกลับมา หน้าจออีเมล์มุกถูกปิดไปแล้ว หนูมุก พี่เพชรอ่ะ หนูมุกไม่ชอบนะ มาเป็นเงาติดตามตัวขนาดนี้ หนูมุกไม่ใช่ผู้ร้าย ... ไม่เอาละ หนูมุกอึดอัด มุกดาแกล้งผลักแล้วเดินออกไป เพชรรีบตามทันที บริเวณตึกร้างนอกเมือง รถสงครามที่จอดรอ ด้านหลังแอนดี้ซุ่มในรถกำลังส่องกล้องมอง ... สงครามกำลังรอคนนัด แอนดี้พูด ในสตาร์ไดมอนด์ มุกดาเดินหนีเพชร มือก็คุยโทรศัพท์ ตามสงครามอย่าให้หลุดไปได้นะ แอนดี้ .. ชนินทรไปหาเค้าแน่ๆ มุกดากดปิดสาย เพชรเดินตามมา หนูมุก หยุดเดินหนีผมนะ มุกดาหยุดแล้วหันกลับมา เพชรมอง ผมบอกแล้วว่าห้ามอยู่ห่างผม ที่ตึกร้างนอกเมือง แอนดี้มองเห็นผู้ชายในชุดดำ สวมหมวก เปิดประตู พุ่งเข้าไปในรถสงคราม แอนดี้หยิบปืนจะออกไป ลูกน้องสงครามสองคนมายืนมองไปรอบๆ สายตามองมาที่รถแอนดี้ แอนดี้ก้มหล สงครามกำลังคุยกับชนินทรในรถ ไหนล่ะ อะดอเรลลา ... ผมยังเอามาตอนนี้ไม่ได้ แล้วแกนัดฉันมาทำไม ลูกชายฉันต้องหนีอยู่นอกประเทศ ก็เพราะไอ้เพชรเม็ดนี้ ลูกน้องสงครามเดินใกล้มาทางรถแอนดี้ แอนดี้ยังอยู่ในรถ ผมไม่หักหลังคุณหรอกน่า ฉันจะเชื่อแกได้แค่ไหน ขนาดเพชร เจ้านายแก แกยังเอาความลับของเค้ามาขายฉัน ผมอยากได้เงินบางส่วนก่อน แล้วอีก 2 ชั่วโมง คุณมารับอะดอเรลลาไปได้เลย สงครามมองชนินทร แล้วส่งกระเป๋าให้ 5 ล้าน ชนินทรเปิดกระเป๋าเห็นเงินอัดแน่น แต่ถ้าฉันไม่ได้อะดอเรลลา นี่คือราคาชีวิตของแกกับเมีย ชนินทรมองสงครามที่แววตาเหี้ยมเกรียมด้วยความเกรง ที่รถกระบะของแอนดี้ ลูกน้องสงครามเปิดประตูผัวะ ไม่เห็นแอนดี้อยู่ในนั้นที่ด้านนอกรถสงคราม แอนดี้ที่วิ่งอ้อมมาด้านหน้า โผล่ขึ้นจากพงหญ้า ส่องกล้องมองไปเห็นสงครามนั่งอยู่ในรถคนเดียว ไม่มีชนินทรแล้ว แอนดี้มองอย่างเจ็บใจ ที่คลาดไปแค่เสี้ยวนาที ในห้องทำงานเพชร เพชรเดินเข้าหามุกดา แล้วมองจ้อง วันนี้คุณถามหาชนินทรทำไม ... มุกดายังไม่ทันตอบ เพชรมองสายตาคาดคั้น คุณรู้ว่าล่วงหน้าว่า กำลังจะเกิดอะไรขึ้น ในบ้านชนินทร ชนินทรโยนเสื้อยัดใส่กระเป๋าเดินทาง นิจนันท์มองอย่างลังเล เราจะหนีตำรวจพ้นเหรอ ชนินทร ปัดโธ้ โว๊ย นังเมียโง่ .. เงินสด 5 ล้านอยู่ในมือฉันแล้ว ที่เหลือมันกำลังจะตามมาติดๆ แกรีบไปเบิกเงินในบัญชีที่เหลือมาให้หมด เราต้องไปสนามบินให้ทันภายใน 2 ชั่วโมง ฉันนัดส่งอะดอเรลลาให้สงครามที่นั่น ฉันไม่อยากหนีไปชั่วชีวิต ไม่หนี แล้วแกจะไปอยู่กับใครฮะ .. กับไอ้เพชรเหรอ มันคงรอรับของมือสอง มือสามอย่างแกหรอกนะ แล้วเธอจะเอาชั้นไปด้วยทำไม ในเมื่อเธอไม่เคยรักชั้นเลย ผีเน่ากับโลงผุไง ทิ้งกันไม่ได้หรอก ไม่มีใครทนมือทนตีนชั้นได้ดีเท่าเธอ...ชั้นชอบ นิจนันท์กำหมัดมองชนินทรที่ดูถูก เอ้า...เร็วซี่..จะรอให้ไอ้เพชรมันเอาตำรวจมาลากคอเหรอ นิจนันท์จำใจ หันหลังเดินออกไปทันที ชนินทรหันกลับมาจัดของอย่างรีบร้อน ที่ห้องทำงานเพชร เพชรมองมุกดาอย่างคาดคั้น คุณรู้อะไรที่เกี่ยวกับชนินทร มีเรื่องอะไรเกี่ยวกับคุณชนินทรอีกเหรอคะ หนูมุก ...ตอบคำถามผมหน่อย เสียงมือถือมุกดาดัง มุกดามองหน้าเพชร พี่กฤชค่ะ เพชรยอมให้ มุกดารับสาย ในที่ทำงานคมกฤช คมกฤชคุยสาย สายตาเหลือบไปมองแอนดี้ สงครามหลุดไปได้ ตอนนี้แอนดี้กำลังประสานไปที่ ตม. ถ้าชนินทรขายอะดอเรลลาแล้ว มันคงหนีออกนอกประเทศให้เร็วที่สุด คมกฤชพูด ในห้องทำงานเพชร มุกดายิ้ม เพชรมอง บอกแม่ว่าหนูมุกงานยุ่งมาก เย็นนี้คงไม่ได้กินข้าวเย็นด้วย โอเคนะ พี่กฤช หนูมุกขอทำงานก่อน มุกดาหันมายิ้มกับเพชรตาใสๆ เพชรมองอย่างอ่อนใจ อีกด้สนหนึ่งที่บ้านชนินทร ชนินทรลากกระเป๋าลงมาจากชั้นบน มองไป ผงะเมื่อเห็นเจนจบยืนอยู่ตรงกลางบันได เจนจบ แกมากับใคร..เพชรมาด้วยหรือเปล่า หรือว่า..ตำรวจ แกนี่มันเลวคงเส้นคงวาจริงๆ ชนินทร .... เพราะฉันประจอบสอพลอเพชรไม่เก่งเท่าแกไงล่ะ ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา ฉันไม่เคยเห็นเลย ว่าแกจะทำอะไรได้มากเท่าฉัน แต่ที่แกได้ดี เพราะแกมันทำตัวเป็นเงาของเพชร ฉันไม่ใช่เงา .. ฉันคือเจ้าของชีวิตเพชร ถุย.. เจ้าของชีวิต ... แกพูดเหมือนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายไอ้เพชรได้ .. ฉันรู้ว่าที่แกประจบเลียแข้งเลียขาไอ้เพชร เพราะคิดจะฮุบทุกอย่างของสตาร์ไดมอนด์ไว้คนเดียว คนปัญญาต่ำอย่างแก.... มันก็มาฉลาดตอนเวลาโง่ๆแบบนี้แหละ ไอ้เจนจบ ชนินทรพุ่งเข้าหา แต่เจอเจนจบถีบเข้าเต็มแรง ชนินทรกลิ้งลงบันไดมากองที่พื้นข้างล่าง เจนจบตามลงมา ชนินทรที่เจ็บแขน ขา พยายามยันตัวลุกขึ้นแต่เจนจบพุ่งเข้ามา ชนินทรขว้างหมัดไป เจนจบหลบวืด ชนินทรหันมาเจอเจนจบเตะจนเซ ชนินทรพุ่งเข้ากระแทกกลางตัวเจนจบกระแทกผนัง ชนินทรจะเข้าไปซ้ำแต่เจนจบรอจังหวะ จับแขนซ้ายชนินทรบิด ชนินทรร้องลั่น อ๊าก เจนจบออกแรงบิดอย่างแรง ชนินทรร้องลั่น แขนๆๆ แขนฉัน ชนินทรล้มลงไป แขนซ้ายบิดไปด้านข้าง เจนจบตามมาเหยียบแขนขวา กระทืบ จับขึ้นมาบิดแรง ชนินทรร้องลั่น แขนสองข้างบิด เจนจบยืนค้ำหัวชนินทร ชนินทรจ้อง แก ไอ้เพื่อนชั่ว ... เพชรมันต้องรู้ ...ว่าไว้ใจคนผิด ไม่มีวันที่เพชรจะสงสัยฉัน ... เพชรจากตู้เซฟ แกขโมยเอาไปขายให้ศักดา แปลนโรงแรมที่จัดงานอะดอเรลลา แกก็ขโมยไปขายให้ศักดา.. เพราะฉะนั้น... ฉันไม่เกี่ยวกับเรื่องปล้น ไอ้ศักดากับพ่อมันก็ไม่ได้ปล้นอะดอเรลลา เจนจบกระทืบแรงๆลงไปที่เข่าขาขวาชนินทร ชนินทรร้อง หันมามองเจนจบที่ยิ้ม ... ฉันรู้ ... แก... เจนจบ ... แกนี่เอง ที่สั่งพวกโจรมาปล้นอะดอเรลลา ฉลาดแล้ว เจนจบเหยียบเข่าขาขวาชนินทรไว้ แล้วกระทืบลงเข่าซ้าย ชนินทรบิดตัวเร่าๆด้วยความเจ็บ เจนจบไม่หยุดกระทืบซ้ำจนชนินทรดิ้น เจนจบถอยออกมามอง ชนินทรที่แขนขาหัก นอนนิ่งแต่สายตาจ้องเจนจบด้วยความแค้น แกเป็นคนหักหลังเพชร แกทำลงไปได้ยังไง เพราะเพชรต้องเห็นว่าฉันคือคนที่เหมาะสมกับการยกทั้งชีวิตของเค้าให้ฉันดูแล ... ฉันคนเดียวเท่านั้น เจนจบยิ้มโหด เดินเข้าเอาเท้ายันอกชนินทรที่พยายามลุกขึ้นสู้ ไอ้เพื่อนชั่ว ... กูจะบอกเพชร กูจะบอกให้หมด มึงมันทรยศเพื่อน ..เพชรต้องเกลียดมึง เจนจบตาวาววาบกับประโยคสุดท้ายของชนินทร เพชรไม่มีวันเกลียดฉัน เพราะฉันเป็นคนเดียวที่จะคุ้มครอง ปกป้องเพชร ฉันคือมือที่คอยกำจัดเพื่อนทรยศให้หมดไปจากชีวิตเพชร ฉันคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเพชร ..เพราฉะนั้น คนที่เพชรเกลียดต้องเป็นแพะรับบาปอย่างแก ... ชนินทร แกคนเดียว .. ไม่จริง ..กูก็เป็นเพื่อนเพชร ไอ้พาทีก็เป็น .. มีแต่มึงที่ไม่อยากให้เพชรเห็นใครดีกว่าตัวมึง มึงอยากให้เพชรรักมึงที่สุด .....กูจะบอกเพชร ... กูจะบอกเพชรทุกอย่าง ชนินทรอ้าปากจะพูดอีก แต่เจนจบยกสันมือฟันลงไปที่คอชนินทร ชนินทรดิ้นเฮือกร้องเสียงประหลาดอยู่ในลำคอ ถ้าฉันไม่อนุญาต แกก็ไม่มีสิทธิ์พูดอีกต่อไป เจนจบลากชนินทรไปที่บันได อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ทุกเวลานะ เพื่อน เสียงรถเข้าบ้านมาดัง เจนจบหันขวับไปมองทันที หน้าบ้านชนินทร นิจนันท์ที่กำลังขับรถเข้าบ้านมาจอด เธอก้าวเข้ามาใบบ้าน ชนินทรดิ้นเร่าอยู่ที่พื้น นิจนันท์วิ่งเข้ามาดูด้วยความตกใจ ชนินทร ..เธอเป็นอะไร .. ทำไมตกบันไดลงมา หรือใครทำอะไรเธอ นิจนันท์มองไปรอบๆบ้าน ไม่เห็นใคร ชนินทรพยายามเปล่งเสียง แต่เปล่งไม่ออก นิจนันท์มองอย่างตกใจ อะไร ... เธอจะบอกอะไร ชนินทรชี้มือไปทางหลังบ้าน ระ.... เจน ... ชนินทรพยายามพูดให้ระวังเจนจบ แต่เสียงไม่ออก ระอะไร ....ฮ้า .. ระอะไร ..ก็พูดมาสิ เจนจบที่ซ่อนตัวอยู่มองออกมาจากมุมหนึ่งด้านใน นี่แขนเธอหัก ขาก็หักด้วยใช่มั้ย จะ .. ..... จะอะไร ฉันไม่รู้เรื่อง .. เสียงเธอ เสียงเธอหายไปไหน นิจนันท์มอง ชนินทรพยายามคลานไปที่กระเป๋าเงิน ที่มีเงินหล่นออกจากกระเป๋า ชนินทรแตะเงิน แต่นิจนันท์เข้ามาคว้าเงินแล้วยกกระเป๋าขึ้นทันที แขนหัก ขาหัก เสียงก็ไม่มี .. แค่นี้ก็เหมือนคนตายแล้ว ..คนตายไม่ต้องใช้เงินหรอก ชนินทรพยายามจะออกเสียง อี..อี .. นิจนันท์ถือกระเป๋าเงินใบหน้ายิ้มร่า ขอบใจมากนะ ผัวสุดที่รัก ถือซะว่าเป็นสิ่งชดเชยที่ฉันต้องทนรองมือรองเท้าแก ... ชดเชยที่ฉันเอาชีวิตมาจมกับผัวชั่วชาติ ดีแต่รังแกผู้หญิง ขอบใจที่สุด ที่ทำให้ฉันได้เห็นสภาพอุบาทว์ของแก ที่กองอยู่ตรงปลายเท้าชั้นบ้าง ชนินทรมองแค้นแทบกระอัก นิจนันท์วางกระเป๋าสองใบบนโต๊ะ สำหรับเงินสดห้าล้าน แล้วก็ในบัญชี ทั้งหมดนี่ ฉันจะใช้ให้เอง ช่วย.... เพื่อความสุขตลอดชีวิตฉัน ... และเห็นแก่ความเป็นสามีภรรยาของเรา ... ฉันต้องช่วยเธอแน่ๆ ชนินทร ... เจนจบที่มองจ้องมาที่สองผัวเมีย นิจนันท์จับหัวชนินทรบีบไว้ด้วยสองมือ ชนินทรดิ้นจะหนี นิจนันท์ยิ้มเหี้ยม ฉันจะช่วยให้แกไปลงนรกเร็วขึ้น นิจนันท์จับหัวชนินทรกระแทกกับพื้นอย่างแรง ชนินทรตาเหลือก แน่นิ่งไปทันที เจนจบมองเหตุการณ์ทั้งหมด แล้วหลบหายออกไป นิจนันท์มองสภาพแน่นนิ่งตาเหลือกของชนินทรด้วยรอยยิ้มสะใจที่สุดในชีวิต ในโรงพยาบาล มุกดา เจนจบ พาที ยืนอยู่รอบเตียงชนินทรที่มีสายช่วยหายใจระโยงรยางค์ นิจนันท์ยืนร้องไห้ อยู่ในอกเพชร เค้าจะเป็นเจ้าชายนิทราอย่างนี้จริงๆ เหรอคะ โธ่ ชนินทร ..โชคร้ายอะไรอย่างนี้ ไม่น่าเลย ... ไม่น่าอยากได้เพชรอาถรรพ์นั่น จนกล้าขโมยของๆเพื่อนเลย เพชรมองไปที่กล่องอะดอเรลลาบนโต๊ะข้างเตียง นิจออกไปธุระ.. กลับมาก็เห็นเค้านอนสลบอยู่ที่หน้าบันได เค้าคงรีบร้อนจะหนี จน ..จนตกบันไดลงมา เจนจบมองนิจนันท์ด้วยสายตาเกลียด เพราะรู้ว่านิจนันท์กำลังโกหกอ้อนขอความเห็นใจจากเพชร ผมขอมือถือชนินทรได้มั้ย นิจ ผมอยากรู้ว่าเค้าโทรหาใครบ้าง นิจ...นิจไม่เห็นนะคะ ที่บ้านก็ไม่มี มุกดามองนิจนันท์ที่ท่าทางเสียขวัญในอกเพชร แล้วมองเมินไปทางอื่น พาที.... ไปส่งนิจกับฉัน เพชรบอก เพชรมองไปที่มุกดา เจนจบไปส่งหนูมุก แล้วก็เอาอะดอเรลลากลับบริษัทให้ด้วย นิจนันท์ร้องไห้ครางในอกเพชร เพชรโอบนิจนันท์ออกไป พาทีตามไปด้วย ทั้งห้องเหลือมุกดากับเจนจบ ไม่ต้องไปส่งหรอกค่ะ หนูมุกโทรเรียกพี่กฤชมารับแล้ว แต่เพชรสั่งผมไว้ ผมต้องทำตามนะครับ พี่เพชรเค้ามีเรื่องอื่นที่ต้องทำเพื่อช่วยคุณนิจนันท์อีกเยอะ ไม่มานั่งสนใจกับเรื่องเล็กๆอย่างนี้หรอกค่ะ หนูมุกไปก่อนนะคะ มุกดามองสภาพชนินทร แล้วหันหลังเดินออกไป เจนจบรอจนประตูปิด ก็หันมายิ้มกับชนินทร เป็นยังไง ฉันบอกแล้วว่าคนที่เพชรจะเกลียด... ต้องเป็นแกคนเดียว เจนจบเปิดกล่องอะดอเรลลา มองสร้อยแล้วปิดลง ดีจริงๆ ที่แกกับเมีย มันคนกำพืดเดียวกัน ตอนนี้เป็นเวลาของแกไปก่อน ความโลภทำให้แกต้องนอนเน่าเป็นผัก ทรมานไปอีกสิบปี ยี่สิบปี สมควรกับความชั่วที่แกทรยศเพชร อย่าเพิ่งรีบขี้เกียจหายใจไปซะก่อนล่ะ อยู่รอดูจุดจบเมียคู่บุญของแกด้วย เจนจบเอามือลูบหน้าชนินทร แววตายิ้มแย้มแจ่มใส ว่างๆจะแวะมานอนคุยด้วยนะ เพื่อนรัก ในห้องทำงานสงคราม สงครามสั่งลูกน้องอย่างรวดเร็ว เพิ่มคนเฝ้ารอบร้าน ที่บ้านฉันด้วย ถ้าตำรวจมาถาม บอกว่าฉันไม่อยู่ บอดี้การ์ดสองคนเดินออกไป สงครามมองภาพที่ถ่ายกับลูกชาย ฉันไม่เชื่ออาถรรพ์อะดอเรลลา ที่ห้องทำงานคมกฤช มุกดานั่งลงอย่างเซ็งๆ คมกฤช แอนดี้มองเธอ อย่างน้อยอะดอเรลลาก็กลับมาอยู่ที่คุณเพชร คมกฤชพูดขึ้น แต่ชนินทรเป็นตัวเชื่อมที่จะทำให้เราโยงไปถึงคนอื่นๆได้ ไม่เป็นไรหรอก มุก เรายังจับตาสงครามอยู่ ศักดาเองก็ยังหนีคดี แก๊งค์ภูผาที่ปล้น มันก็ยังหลบซ่อน เรายังตามล่าคนพวกนี้มาติดคุกได้ คมกฤชบอก แต่คนสำคัญของคดีนี้ อีกคนคือคุณเพชร เพราะคุณเพชรเป็นคนซื้ออะดอเรลลาเข้ามา แอนดี้เสริม มุกดาลุกขึ้นอย่างหนักใจ วันนี้พี่เพชรสงสัยมุก เค้าคิดว่ามุกรู้ล่วงหน้าเรื่องอะดอเรลลาถูกชนินทรขโมย ถ้าคุณเพชรเป็นคนบงการ เค้าก็เป็นคนร้ายที่เก่งมาก เพราะเราไม่เคยเห็นพิรุธของเค้าเลย คมกฤชกล่าว รีบหาความจริงในสตาร์ไดมอนด์เถอะ มุก ถ้าจำเป็นต้องแต่งงาน ก็แต่งซะ แอนดี้บอก ฉันแต่งกับพี่เพชรไม่ได้ ... ฉันทำร้ายเค้าเรื่องแต่งงานอีกไม่ได้ มันคืองาน คือสิ่งที่เราต้องทำนะ มุก สุดท้าย คุณเพชรก็กลายเป็นผู้ชายที่น่าสงสารที่สุด เพราะความรักกำลังถูกใช้เป็นแค่เครื่องมือไล่จับโจร .. คมกฤชพูด คมกฤชมองแอนดี้อย่างกินใจกันเรื่องรุจา มุกดามองออกไปไกลมีท่าทีหนักใจ ภายในบ้านชนินทร เพชรมองไปรอบๆบ้าน ที่กระเป๋าเดินทางของชนินทรวางอยู่ที่พื้นใบเดียว พาทียืนอยู่ด้วย นิจนันท์มองสายตาเพชรแล้วทำเป็นถาม ถ้าเพชรกลัวนิจจะอยู่คนเดียว ก็..ค้างที่นี่เป็นเพื่อนนิจก็ได้นะคะ พาทีหันมา นิจนันท์รีบพูด เธอด้วยนะ พาที ฉันบอกตรงๆ ยังกลัวอยู่เลย ไม่รู้ชนินทรไปติดต่อขายเพชรกับใครไว้บ้าง ฉันบอกให้ลูกน้องที่บริษัทมาเฝ้าไว้รอบๆบ้านเธอแล้ว พาทีบอก มีอะไร ก็โทรหาผมได้นะ นิจ ดึกแล้ว คุณพักผ่อนเถอะ เพชรพูด เพชรมองหน้าพาทีจะเดินออกไป ขอบคุณมากนะเพชร ... พาทีด้วย เพชรกับพาทียิ้มให้เดินออกไป นิจนันท์มองส่ง ก่อนจะล้วงมือถือของชนินทรออกมาจากกระเป๋า ถ้าเธออยากได้มือถือของไอ้ชนินทร .. เธอก็ต้องมาดูแลฉันที่นี่บ่อยๆแล้วล่ะ เพชร นิจนันท์กำมือถือชนินทรไว้ด้วยสีหน้าสมหวัง เช้าวันใหม่ที่บ้านรุจา รุจามองแอนดี้ที่กำลังจิบกาแฟ เมื่อคืนแม่บ้านบอกว่าคุณกลับดึกมาก ผมไม่ทันได้บอกคุณไว้ มีเพื่อนมาจากอเมริกา ผมต้องเทคแคร์เค้าทั้งวัน อ๋อ เหรอคะ .. พ่อถามหาคุณด้วย ฉันเลยบอกไปว่าให้คุณไปลองทำข่าว ผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องโกหก ไม่เป็นไร เดี๋ยววันนี้ไปนิวส์ไทม์พร้อมกันเลยนะ ผมขอเข้าไปช่วงบ่ายหน่อยได้มั้ยครับ ขอไปส่งเพื่อนที่สนามบินก่อน ได้สิ รุจาแอบตามแอนดี้มาที่หน้าตึกคมกฤช แอนดี้วิ่งเข้าตึกไปรุจามองอยู่ในรถอย่างผิดหวัง ในห้องทำงานคมกฤช คมกฤชมองแอนดี้ที่กำลังเปิดโปรแกรมในคอมพิวเตอร์ ผมให้มุกไปติดเครื่องดูดสัญญาณในสตาร์ไดมอนด์ เราจะเห็นทุกอย่างจากวงจรปิดที่นั่น ในห้องคุณเพชรด้วยหรือเปล่า คมกฤชถาม ใช่ .. เสียงมือถือแอนดี้ดัง แอนดี้มองหน้าจอเป็นรูปรุจา รุจาโทรตามผม คมกฤชหน้านิ่ง แอนดี้กดคียบอร์ดไปพูดเหมือนเล่าไปเรื่อยๆ รุจาอยากให้ผมอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา เสียงมือดังแล้วหยุดไป คมกฤชมองไปทางอื่น เสียงมือถือดังขึ้นอีก คมกฤชสีหน้าเริ่มรำคาญ รีบๆไปได้แล้ว .. ที่เหลือ ฉันจัดการเอง แอนดี้ถอยจากหน้าจอ ที่กำลังรอภาพ เราคงไม่มีปัญหาในการทำงานเพราะเรื่องรุจาใช่มั้ย ผู้หญิงอย่างรุจา ทำลายความเป็นมืออาชีพของฉันไม่ได้ แอนดี้มองแล้วเดินออกไป คมกฤชสีหน้าหมองลง ด้านล่างบริษัทคมกฤช แอนดี้ลงบันไดเร็วมาจากชั้นบน แล้วเดินเลี้ยวออกประตูไป รุจาที่หลบอยู่ มองตาม แล้วเดินสวนขึ้นบันไดไปทันที ในห้องทำงานคมกฤช คมกฤชกำลังอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ รุจาเปิดประตูเข้ามา คมกฤชมอง ฉันมาหาแอนดี้ เค้าไม่ยอมรับสายฉัน คมกฤชผละจากหน้าจอ เดินมาที่รุจา ไม่มากไปหน่อยเหรอรุจา เที่ยวมาวิ่งตามผู้ชาย ยางอายตัวเองไม่มี ก็ช่วยนึกถึงนามสกุลดังคับฟ้าของพ่อเธอบ้าง ไม่ต้องมาสอน ฉันรู้ว่าฉันควรทำอะไร งั้นก็รีบออกไปจากห้องฉัน ไม่ต้องไล่หรอก ฉันแค่มาดูให้เห็นว่า นายไม่ได้บังคับให้แอนดี้อยู่ห่างๆฉัน รุจาทำสะบัดหน้าหันหลัง แล้วเดินไปสองสามก้าวก็เซ คมกฤชพรวดเข้าไปรับร่างรุจาไว้ เป็นอะไร ฉันเวียนหัว .. เมื่อคืนฉันอดนอน รอแอนดี้กลับ คมกฤชฟังแล้วผลักรุจาเซถลาไปทรุดตัวลงที่เก้าอี้ เอา เอา ... หึงซะให้ถึงที่สุด ทำร้ายผู้หญิงตลอด คมกฤชเริ่มรู้สึกตัว หน้าสลดลง เอาน้ำชาร้อนๆซักถ้วยมั้ย เกลือแร่ดีกว่า ถ้าคุณคมกฤชจะกรุณา นั่งพักก่อน เดี๋ยวผมไปดูให้ คมกฤชเดินออกไป รุจามอง พอคมกฤชพ้นห้องรุจารีบพุ่งมาที่คอมพิวเตอร์คมกฤช แทนสายตารุจามองภาพในจออย่างนึกไม่ถึงเป็นภาพจากวงจรปิดในห้องเพชร ในสตาร์ไดมอนด์ อะดอเรลลาในกล่องวางอยู่บนโต๊ะทำงานของเพชร พาที เจนจบ เพชรมองมุกดาที่ยืนสังเกตเพื่อน 3 คน นายเคยบอกไม่เชื่อเรื่องอาถรรพ์อะดอเรลลา พาทีพูด ชนินทรกลายเป็นเจ้าชายนิทราเพราะความโลภของตัวเอง ไม่เกี่ยวกับอาถรรพ์เพชรมันมีอำนาจเหนือเราไม่ได้ ถ้าไม่ปล่อยให้กิเลสครอบงำจิตใจเราเอง เพชรกล่าว เสียงมือถือเพชรดัง เพชรมองที่หน้าจอ นิจนันท์ เพชรรับสาย ฟังอยู่ครู่ โอเค นิจ เดี๋ยวผมไปหา เพชรหันมามองแล้วบอกทุกคน นิจไม่ค่อยสบาย ทำไมแกต้องเป็นคนดูแล นิจนันท์ พาทีถาม เพราะนิจคือเพื่อนคนนึงของเรา เพชรกวาดตามองทุกคน นิจไม่ใช่แค่เมียของชนินทร แต่เค้าเป็นเพื่อนเรา ฉันขอนะ ...เรื่องฉันกับนิจ มันไม่มีวันเป็นไปได้ เพชรมองจ้องไปที่มุกดาตรงๆ ฉันขอให้ทุกคนเชื่อมั่นตัวฉัน ... แล้วก็ให้ความยุติธรรมกับนิจด้วย เจนจบ.. รีบส่งอะดอเรลลาไปตรวจ แล้วอย่าให้ใครทำ..นอกจากแก ได้ ฉันจะไปหามือถือของชนินทรด้วย เราจะได้หลักฐานมัดตัวคนที่กำลังติดต่อซื้ออะดอเรลลาจากชนินทร เพชรบอก เพชรมองมุกดา รอผมกลับมารับนะ หนูมุก เย็นนี้คุณแม่นัดทานข้าว เพชรบอกแล้วเดินเร็วออกไป พาทีตามออกไปด้วย เหลือเจนจบ มุกดาทำเป็นเดินกลับไปที่โต๊ะ แต่สายตามองเจนจบเอากล่องอะดอเรลลาใส่เซฟไว้อย่างเรียบร้อย ในห้องทำงานคมกฤช คมกฤชถือน้ำเกลือแร่เข้าห้องมา เห็นรุจานอนอยู่ที่เดิม รุจา รุจาลืมตาขึ้นมา คมกฤชประคองป้อนด้วยสายตาห่วงใย กินซะ แล้วนอนพัก ค่อยยังชั่ว แล้วฉันจะไปส่ง รุจาจิบเกลือแร่ มองสายตาห่วงใยของคมกฤช คมกฤชประคองรุจานั่งพิง เอาหมอนวางหนุนหลังให้ แล้วมองหน้าจนรุจาเขิน ขอบใจนะ รุจาลุกขึ้น คมกฤชท้วง อย่าเพิ่งไปสิ เดี๋ยวก็หน้ามืดตอนขับรถ เมื่อกี๊คุณเพิ่งไล่ฉัน อย่างอแงไม่เข้าเรื่อง คมกฤชดึงรุจานั่งลง ฉันจะรีบไปหาแอนดี้ คมกฤชปล่อยมือจากรุจาแรงๆทันที โอเค นั่นประตู คมกฤชผละจากรุจาเลยแล้วเดินมาที่โต๊ะทำงาน รุจามองคมกฤชที่เย็นชาใส่ทันที คมกฤชมองรุจาที่เดินออกไปแล้วใจหายเขาทิ้งตัวนั่ง ไม่ได้สนใจภาพตรงหน้าในคอมพิวเตอร์ สีหน้าเศร้าเพราะเรื่องรุจา ในบ้านนิจนันท์ เพชรนั่งลงนิจนันท์ทำหน้าเพลียๆ วางแก้วน้ำลงตรงหน้าเพชร คุณเป็นอะไร โรคเดิมน่ะค่ะ ไมเกรน นิจยังทำใจไม่ได้เรื่องชนินทร ทานน้ำก่อนค่ะ เพชร คุณมาเหนื่อยๆ งานก็หนักอยู่แล้ว ไหนจะต้องแบ่งเวลามาดูแลนิจอีก นิจเกรงใจจริงๆ นิจนันท์ยกแก้วน้ำให้เพชร เพชรรับไปจิบเขาดื่มน้ำเข้าไป แล้ววางแก้ว นิจก็อยากดูแลตัวเองได้นะคะ ไม่อยากเป็นภาระเพชรให้คุณหนูมุกลำบากใจ เพชรสีหน้าไม่ค่อยดี นิจนันท์ลอบมอง นิจ .. คุณหยิบน้ำอะไรให้ผมกิน ทำไมคะ มันมีแอลกอฮอล์หรือเปล่า ผมรู้สึกหายใจไม่ค่อยออก เพชรพิงหัว พยายามเงยหน้า นิจนันท์รีบเข้าไปช่วยปลดกระดุมคอเสื้อ จริงเหรอคะ ไม่ใช่แอลกอฮอล์นะคะ เพชรหายใจลึกๆค่ะ หายใจลึกๆ เพชรสูดลมหายใจ นิจนันท์มอง เพชรหลับตา หายใจแรง นิจนันท์กุมมือ เป็นยังไงคะ ขอผมนั่งแบบนี้สักครู่ หลับไปเลยก็ได้ค่ะ เพชร อืมม ... เพชรรู้สึกมึนงง มองนิจนันท์ตาลาย แล้วสติดับวูบไป เพชรคะ เพชร .. เพชรนิ่งไป นิจนันท์เขย่าแต่เพชรไม่รู้สึก นิจนันท์ยิ้มค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเพชรลงมาทีละเม็ด นิจรักเพชรนะคะ รักมาก รักมาตั้งนานแล้ว เพชรรู้บ้างมั้ย นิจนันท์ล้วงมือไปในเสื้อ ลูบไล้แผงอกเพชร เพชรน่ะใจร้าย ปล่อยให้นิจรอนานขนาดนี้ ได้ยังไง นิจนันท์ซบลงไปในอกเพชรที่ไม่ได้สติ ด้วยสีหน้ายิ้มสมหวัง ในสตาร์ไดมอนด์ มุกดาเดินมากับสาลินี คุณหนูมุกว่าสาลี่ลาออกดีมั้ยคะ ทำไมละคะ สาลี่กลัวอาถรรพ์อะดอเรลลา คิดดูสิคะ ตั้งแต่ได้อะดอเรลลามามีแต่เรื่องร้ายๆ นี่คุณชนินทรก็นอนเป็นผักเน่าไปคนนึงแล้ว ใครล่ะคะ ใครจะเป็นรายต่อไป อาจจะเป็น เรา คุณสาลี่คิดมากไปเอง ไม่ได้คิดมากนะคะ หมอดูทายว่าสาลี่กำลังราหูเข้า ช่วงนี้จะมีเคราะห์ ถ้าคุณสาลี่ไม่สบายใจ .. มุกว่าไปรดน้ำมนต์ ปัดรังควานบ้างก็ได้นะคะ เผื่อจิตใจจะดีขึ้น จริงค่ะ จริง ... โทรนัดหลวงพี่เลยนะคะ สาลินีหยิบมือถือกดเบอร์ เดินห่างออกไป มุกดามองอย่างถอนใจ ในบ้านนิจนันท์ นิจนันท์ที่กำลังจัดฉากเอาผ้าห่มปิดหน้าอกตัวเองกับเพชร แล้วเอนตัวลงนอนในอกเพชรที่เปลือยเปล่า แต่กางเกงยังใส่อยู่ นิจนันท์ทำผมยุ่งนิดหน่อย ให้เหมือนว่ากำลังนอนซบกันเธอยกกล้องถ่ายรูปที่หลับตาพริ้ม เธอมองภาพในมือถือแล้วหันไปมองเพชรด้วยสายตาเสน่หา ต่อให้ต้องถูกคนประณามไปทั้งชีวิต ฉันก็จะไม่ยอมให้ผู้ชายดีดีอย่างคุณ หลุดมือฉันไปได้อีกแล้ว ... เพชร นิจนันท์ไล้นิ้วไปที่อกเพชร แล้วจูบลงไปที่แก้มเพชรด้วยความพิศวาสเพชรที่นอนสลบ ไม่รู้ตัวว่าเรื่องใหญ่กำลังจะตามมาอีก  มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 13 (ต่อ)
เพชรเดินมาเคาะประตูห้องนอน หนูมุก ..หนูมุก ทำอะไรอยู่ครับ .. เปิดประตูหน่อย ในห้องมุกดานั่งเงียบทำเหมือนว่าหลับ ที่หน้าห้อง เพชรเคาะอีกสองสามที พอเห็นด้านในยังเงียบก็หยุดเคาะ ห่างออกไปนิจนันท์กำลังยืนมองอยู่ เธอยิ้มอย่างสะใจ เพชรมองประตูแล้วถอนใจ ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปห้องตัวเอง นิจนันท์มอง แล้วเดินตามเพชรไปทันที ที่บ้านชนินทร ชนินทรกลับมาจากทำงาน เขาวางกระเป๋าแล้วเดินมาที่ตู้เย็นเพื่อจะเปิดหยิบน้ำ แต่เห็นโพสอิทเขียนติดไว้บนฝาตู้เย็น ไปธุระให้แม่ 3-4 วัน บนเขาไม่ค่อยมีสัญญาณ แล้วจะติดต่อกลับมา นิจนันท์.. ชนินทรนิ่ง เขาคิดสังหรณ์ใจจึงรีบกดมือถือโทรหาพาที พาที .. ฉันเอง ....ฉันมีเรื่องจะถาม ...เพชรอยู่ที่ไหน ที่ร้านกาแฟ พาทีกำลังจิบกาแฟอยู่ พอได้ยินคำถามชนินทรก็หยุดชะงัก ไม่รู้ .. แค่นี้นะ ... ฉันยุ่ง ชนินทรเดินมาหยุดหน้าภาพถ่ายแต่งงานของเขากับนิจนันท์ แกฟังฉันให้จบก่อนสิ ... อย่าเพิ่งวาง .. นิจนันท์ไม่อยู่บ้าน พาทีมีสีหน้ากังวลขึ้นมาทันที ชนินทรเองก็มีแววตาสังหรณ์ใจ ฉันสงสัยว่าเค้าอาจจะกำลังไปหาเพชร ชนินทรบอก เพชรเปิดประตูห้องนอนเดินเข้ามา เขากำลังจะปิด แต่นิจนันท์ดันไว้ เพชรหันไปมอง อ้าว .. นิจ นิจนันท์ทำเป็นตัวงอแล้วผลักประตู เดินอย่างรวดเร็วเข้าห้องมา นิจนันท์ไปนั่งที่ปลายเตียง ไม่สบายเหรอ นิจ เพชรถาม ค่ะ ปวดท้องนี่มันเรื้อรัง เพชรมอง นิจนันท์รีบอ้อนให้ดูน่าสงสาร เพชรอย่าพูดกับใครนะคะ .. นิจบอกเพชรคนเดียว ... เวลาโกรธ ชนินทร ... เค้าจะชกที่ท้องนิจ เพชรทุบลงบนเตียงด้วยความโมโห พร้อมกับลุกพรวด นิจนันท์รีบดึงเพชรเอาไว้อย่างแรง ทำให้เพชรเสียหลักและล้มลง นิจนันท์รีบเบียดตัวเข้าไปหา ทำให้นิจนันท์กับเพชรนอนอยู่บนเตียงด้วยกัน เจนจบในชุดนอนก้าวเข้ามามองด้วยหน้าตานิ่งๆ เจนจบ เพชรทัก เพชรยันตัวลุกขึ้น เจนจบมองไปที่นิจนันท์ เขาถือกล่องยามาวางที่โต๊ะ ฉันรู้ว่าเธอชอบป่วยกระเสาะกระแสะ เลยเตรียมยามาให้ เจนจบบอก นิจนันท์เห็นสายตารู้ทันของเจนจบ มียาแก้ปวดท้องหรือเปล่า เพชรถาม เจนจบเปิดกล่องแล้วมองหายา ปวดยังไงละ ปวดธรรมดา หรือว่าปวดจนต้องส่งโรงพยาบาล เจนจบถาม ปวดธรรมดา นิจนันท์ตอบ เจนจบหันมาส่งยาให้ งั้นก็นี่ .. ปกติกินแค่ 2 เม็ด แต่ฉันว่าเธอคงต้องกินเยอะหน่อย นิจ จะได้หายเร็วๆ ไม่ปวดบ่อยๆ เจนจบเอายาให้นิจนันท์ 5 เม็ด นิจนันท์ลุกพรวด ฉันแพ้ยา ต้องดูก่อนว่ายานี่กินได้หรือเปล่า นิจนันท์บอก นิจนันท์กำยาไว้ เจนจบมอง นิจนันท์หันมายิ้มให้กับเพชร นิจไปกินยาที่ห้อง แล้วจะได้พักนะคะ ถ้าอาการไม่ดีขึ้น มาเคาะเรียกผมได้ตลอดเวลานะ เพชรบอก นิจนันท์ยิ้มหวานให้เพชร ขอบคุณมากค่ะ นิจจะหายป่วยก็เพราะความห่วงใยของเพชรนี่แหละค่ะ นิจนันท์เดินออกไป เจนจบหันมาบอกเพชร เดี๋ยวฉันตามไปดูให้ เพชรพยักหน้า เจนจบเดินตามนิจนันท์ออกไปทันที นิจนันท์เดินออกมาที่หน้าห้องนอนเพชร เจนจบปิดประตูตามออกมา ไม่ต้องตามมาหรอก ... ฉันคงไม่แพ้ยาที่เธอให้ นิจนันท์บอก ฉันก็แค่จะดูไปรายงานเพชร ที่จริงก็รู้อยู่แล้ว ผิวหน้าหนาๆอย่างเธอไม่น่ามีอะไรทำให้ระคายได้ นิจนันท์หันขวับ เจนจบยิ้มแล้วพูด ถ้าเป็นอะไร ปางตาย ..ไปเคาะห้องฉันบ้างก็ได้ อยู่ติดกับห้องเธอเลยห้องเพชร นี่ไกลไปหน่อยนะ .. กว่าจะกระเสือกกระสนมา เธออาจจะหมดลมตายไปซะก่อน คนอย่างฉันไม่ตายง่ายๆ นั่นน่ะสิ ...ทนมือทนไม้สามีอย่างชนินทรมาได้ ..ภาษาชาวบ้าน เค้าก็ถือว่า เดนตาย เจนจบมองนิจนันท์หัวจรดเท้าก่อนจะพูดต่อ รักษาตัวดีๆ นิจนันท์ อย่าเลือกเป็นลมต่อหน้าเพชรบ่อยๆ อย่าแกล้งลืมว่าตัวเองยังมีสามีเป็นตัวเป็นตน ผู้ชายที่ต้องแบกตัวภาระอย่างเธอ จะได้ไม่เป็นเพชรคนเดียว นิจนันท์โมโหปายาทิ้งลงพื้น เจนจบยิ้มเยาะ เขามองแล้วเปิดประตูกลับเข้าห้องไป ทิ้งให้นิจนันท์ยืนตัวสั่นด้วยความโกรธ เพชรมองเจนจบที่เดินกลับเข้ามา นิจกินยาเรียบร้อยแล้ว เจนจบรายงาน เขามองเพชรที่มีสีหน้ากังวล เจนจบจึงเดินมาใกล้แล้วพูด ไม่ต้องห่วงเรื่องนิจนันท์ คุณหนูมุกเธอเป็นคนหนักแน่น คงไม่เข้าใจผิดอะไรง่ายๆ เธอบอกฉันว่า เธอพยายามจะเชื่อใจนาย พยายามเชื่อใจ .. ทำไมต้องพยายาม ฉันไม่ได้คิดอะไรกับนิจนันท์อยู่แล้ว ผู้หญิงก็ต้องมีอารมณ์นี้ทั้งนั้น ... เข้าใจผิด ... หึงไม่มีเหตุผล ทำตัวดีดีหน่อยแล้วกัน ... ว่าที่เจ้าบ่าว แกนอนที่นี่แหละ เจนจบ เพชรบอก เจนจบมองเพชร แน่ใจเหรอว่า แกจะให้ชั้นนอนกับแก อ้าว ... เฮ้ย...จริงซีวะ แกจะได้เป็นพยานว่าฉันกับนิจนันท์ไม่มีอะไรกัน เจนจบพยักหน้าเรื่อยๆเหมือนไม่คิดอะไร เพชรหันรีหันขวางมีท่าทางหงุดหงิด เจนจบยิ้มเปลี่ยนแววตาที่มองเพชรกลายเป็นความรักเกินเพื่อน มุกดาเดินไปเดินมาอยู่ในห้องนอน เธอนึกถึงภาพที่ได้เห็นปานตากับเพชร เสียงของเจนจบที่เคยพูดกับเธอดังขึ้นในหัว ถ้าไม่มีคุณหนูมุก ผมก็เชื่อว่าเพชรจะไม่มีวันรักใครได้มากเท่ากับ เจ้าสาวคนแรกของเค้าอีกแล้ว มุกดาเดินอย่างใช้ความคิด ภาพเพชรกอดนิจนันท์แวบขึ้นมา มุกดามีสีหน้าน้อยใจเพชรขึ้นมาทันที ในห้องนอนเพชร เพชรนอนอยู่บนเตียง เจนจบค่อยๆเอนตัวลงนอนข้างๆ เขาหันไปมองหน้าเพชร เพชรหลับตานอน เจนจบหันกลับมา มีรอยยิ้มสุขสมหวังระบายเต็มใบหน้าของเขา เช้าวันใหม่ ในห้องนอนมุกดา มุกดากำลังคุยโทรศัพท์กับพี่ชาย กำลังคิดถึงอยู่เลย พี่กฤช ที่บ้านมุกดา คมกฤชก็กำลังยืนคุยโทรศัพท์กับน้องสาว เป็นไงบ้าง แกกับคุณเพชร หายไปเลย ก็ไม่มีมีอะไร พี่เพชรเค้าพูดถึงแต่เรื่องแต่งงาน .. ถ้าปิดคดีอะดอเรลลา แล้วพิสูจน์ได้ว่าคุณเพชรไม่เกี่ยว ... ก็แต่งงานกับเค้าไปสิ ถ้าแกรักเค้า คมกฤชเสนอ มุกดานิ่งไป คมกฤชเอ่ยขึ้น แอนดี้มันไปอยู่บ้านรุจาแล้วนะ แอนดี้ทำอะไรมีเหตุผลนะ พี่กฤช เหตุผลของความรักน่ะสิ คมกฤชประชด แล้วพี่กฤชจะยอมแพ้เหรอ .. รักคุณรุจาหรือเปล่าล่ะ ถ้าไม่รักก็ปล่อยมือจากเค้าไปซะ .. แต่ถ้ารักก็ต้องแข่งนะ ... พี่กฤช คมกฤชวางสายแล้วนิ่งคิด ภาพของรุจาในอดีตย้อนกลับคืนมา แอนดี้เค้าดีกว่านายเยอะ .. เพราะคนอย่างนายมันไม่รู้จักวิธีที่จะทำให้คนอื่นมีความสุข คมกฤชนิ่งคิด สีหน้าอยากเอาชนะผุดขึ้นมาทันที ที่บ้านรุจา รุจาเดินมาเห็นคมกฤชยืนรออยู่ นายนี่มันหน้าด้าน หน้าทน ตื๊อเกินมนุษย์ รุจาว่า เพราะฉันยังไม่ได้สิ่งที่ฉันต้องการ คมกฤชบอก คิดว่าฉันจะเปลี่ยนใจจากแอนดี้มารักนาย เปล่า รุจามองสีหน้ากวนๆของคมกฤช แล้วคมกฤชก็พูดต่อ ฉันจะทำให้เธอถอนคำพูด พนันกันมั้ยล่ะ วันนี้ฉันจะทำให้เธอมีความสุขให้ได้ รุจากับคมกฤชมองหน้าอย่างไม่ยอมกัน รถคันสวยของคมกฤชจอดอยู่ที่หน้าบ้านรุจา คมกฤชเดินออกมาที่หน้าบ้านกับรุจา มีรถคันหนึ่งแล่นผ่านมา ผู้หญิงสวยในรถกดกระจกแล้วมองรถคมกฤชจนเหลียวหลัง รุจาหันมามองคมกฤช รถนายนี่สวยเฉียบ สะดุดตาจริงๆเลยนะ คมกฤชยิ้มแล้วยืดอย่างภูมิใจ ไม่ได้สวยอย่างเดียว แรงด้วย คมกฤชกับรุจาขึ้นมานั่งในรถ คมกฤชสตาร์ทรถ นายจะพาฉันไปไหน รุจาถาม กลัวด้วยเหรอ รุจาเชิดหน้าใส่ คมกฤชยิ้มแล้วเร่งเครื่อง ขับรถพุ่งออกไป นิจนันท์เดินเข้าบ้านพักริมทะเล สองมือของเธอหอบหิ้วกล่องโฟมเก็บความเย็นมาด้วย เพชรคะ นิจซื้ออาหารทะเลมาปาร์ตี้นะคะ .. เพชรคะ.. ตื่นหรือยัง นิจนันท์เดินเรียก แต่เมื่อไม่เห็นเพชรเธอก็เดินเข้าไปด้านใน นิจนันท์ก้าวออกมาที่สระน้ำข้างบ้านพักริมทะเล เธอเห็นร่างหนึ่งว่ายมาแตะขอบสระ นิจนันท์ยิ้มแล้วเรียก เพชร ร่างนั้นโผล่ขึ้นมา ทำให้เห็นว่าเป็นชนินทร นิจนันท์ถึงกับทำกล่องโฟมหลุดมือลงพื้น เจนจบในเสื้อคลุมเดินมาด้านหลัง เขาถอดเสื้อคลุมออกพาดเก้าอี้ แล้วมองนิจนันท์ ชนินทรเค้าทนห่างเมียสุดที่รักไม่ไหว ..เลยต้องลากพาทีตามมาด้วย เจนจบบอก ชนินทรขึ้นจากน้ำ นิจนันท์ยืนตัวเกร็ง ชนินทรเดินเฉียดมาใกล้ ทำให้นิจนันท์ผงะ แต่ชนินทรไม่ทำ อะไร เขาเดินเลยไปหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาซับหน้า พาทีขึ้นจากสระตามมา ไม่ถามหาเพชรเหรอ นิจ พาทีแขวะ ก็เห็นแล้วนี่ว่าไม่อยู่ นิจนันท์ตอบ เพชรไม่ได้ออกไปกับคุณหนูมุก ชนินทรบอกเรียบๆ แต่ตาจ้องอยู่ที่นิจนันท์ให้หนาวๆร้อนๆ เหรอ ... ชั้นนึกว่าไปด้วยกัน นิจนันท์ประชด คุณหนูมุกออกไปทีหลัง เห็นบอกว่าจะไปซื้ออาหารทะเลมาให้เพชรเหมือนกัน พาทีเดินมาหยิบผ้าขนหนูขึ้นซับหน้า เจนจบเดินมาถาม แค่นี้เหนื่อยแล้วเหรอ อีกรอบมั้ย พาทีเดินผ่านนิจนันท์มายืนอยู่ข้างๆ เจนจบ ชนินทรเดินตามมา พอใกล้นิจนันท์ เขาก็พูดให้เธอได้ยิน ไม่ต้องกลัว โทษคราวนี้ ฉันจะกลับไปคิดทบต้นทบดอกที่บ้าน ...จัดหนักกว่าทุกครั้ง นิจนันท์เข่าอ่อน แล้วทรุดนั่งด้วยความกลัว ชนินทรยิ้ม แล้วเดินช้าๆไปที่ขอบสระ เจนจบ ชนินทร พาทียืนเตรียมพร้อมก่อนจะกระโดดพุ่งตัวว่ายน้ำแข่งกันเหมือนปกติ เหลือนิจนันท์นั่งอยู่ที่ริมสระ เธอมีสีหน้าเครียดที่รู้สึกว่าหมดทางจะได้ใกล้ชิดเพชรอีก เพชรเดินมาที่สะพานปลา เพชรมองหาไปรอบๆ หญิงชาวบ้านคนหนึ่งเดินผ่านมา เพชรเข้าไปถาม ป้ารู้จักผู้หญิงชื่อปานตามั้ยครับ หญิงชาวบ้านส่ายหน้า เพชรมองหาไปรอบๆ อีก เพชรเดินมามองที่เรือชาวประมงซึ่งจอดอยู่ เขามองไปรอบๆ แล้วตัดสินใจยืนรอ ห่างออกไปทางด้านหลัง มุกดาใส่หมวกบังหน้า กำลังซุ่มมองเพชรอย่างสงสัย คมกฤชถืออุปกรณ์ปิคนิคเดินนำรุจามายืนใต้ต้นไม้ใหญ่ ร่มรื่นภายในสวนสาธารณะ เนี่ยะน่ะเหรอ ที่นายบอกว่าจะทำให้ฉันมีความสุข รุจาบ่นเบาๆ ไม่ลงทุนเลยว่ะ ไม่ต้องบ่น ได้ยิน ...ทำไมล่ะ ฉันต้องพาเธอไปยิงปืน เลือกแหวนเท่านั้นเหรอ เธอถึงจะยิ้มได้ หัดอยู่กับธรรมชาติซะบ้าง เชื่อเลยนะ ว่านายจะมีอารมณ์สุนทรีย์ขนาดนี้ ฉันมีดีอีกเพียบ คมกฤชทำหน้าตาภูมิใจ ที่บ้านรุจา แอนดี้ยืนอยู่ตรงกลาง บรรพตเอื้อมมือมาโอบไหล่ซ้าย สมพลเอื้อมมือมามาโอบไหล่ขวา แด๊ดดี๊บอกลูกว่าไงนะ ลูกแอนดี้ บรรพตถาม เฝ้าคุณรุจาไว้ อย่าให้ใกล้คุณคมกฤช แอนดี้ทวน นั่นสิ.... แล้วทำไมลูกไม่ทำ ปล่อยให้รุจาหายไปกับไอ้ตี๋ขี้เก๊กได้ยังไง คุณรุจาบอกว่าไม่ต้องห่วง เธออยากแกล้งคุณคมกฤชครับ Really ? บรรพตถามเป็นภาษาอังกฤษ ชัวร์ครับ โอเค .. แต่ถ้ารุจาไม่กลับมาภายใน 2 ชั่วโมง แด๊ดดี๊ขอสั่งให้ลูกไปตามรุจากลับมา ... โอเค๊ ครับ คุณพ่อ แอนดี้เดินออกไป สมพลมองตาม บอกตรงๆนะ แด๊ดดี๊ ผมไม่ชอบหน้าลูกชายคนนี้เลย สมพลบอก บรรพตเหล่มองสมพล ทำไม บอกไม่ถูก .. ผมว่ามันดีเกินไป อ้าว ... อย่างลูกสาวชั้นนี่ต้องได้แฟนเลวๆหรือไง ไม่ใช่ครับ คือผมว่าแอนดี้เค้านอบน้อม..ดูดี .. ดีมาก ดีจนบอกไม่ถูกเรายังไม่ได้สืบเทือกเถา เหล่าต้นตระกูล ว่าเป็นใคร มาจากไหน อยู่ๆมาสนิทกับหนูรุจาปุ๊บปั๊บ ไม่เหมือนนายคมกฤชนั่น ปากแย่ ปากหมาแต่เรายังรู้จักที่มาที่ไป สมพลเตือนบรรพต ทำให้บรรพตมีสีหน้าครุ่นคิด ที่สวนสาธารณะ รุจานั่งอยู่บนผ้าที่ปูใต้ต้นไม้ คมกฤชหยิบกล่องใสออกมาวางตรงหน้ารุจา รุจามองอย่างสงสัย คมกฤชผูกผ้าคาดหัวแบบพ่อครัวญี่ปุ่นแล้วกำหมัด สีหน้าของคมกฤชมุ่งมั่น รุจาเห็นคมกฤชกำลังลงมือม้วนซูชิผัก คมกฤชห่อเบี้ยวบ้าง ผักทะลักบ้าง รุจามองแล้วขำ เธอขอลองทำบ้าง คมกฤชมองหน้านวลเนียนของรุจาที่อยู่ใกล้ๆ รุจาม้วนเสร็จก็ยื่นซูชิมาตรงหน้าคมกฤช คมกฤชมองรุจา ทั้งสองคนสบตากัน แล้วชะงักนิ่ง คมกฤชขยับไปใกล้เหมือนกำลังจะจูบ แต่รุจาเอาซูชิยัดเข้าปากเขา คมกฤชคายทิ้งแทบไม่ทัน รุจาวิ่งหนี คมกฤชวิ่งตามไล่จับตัวรุจา ทั้งสองคนวิ่งหลบกันไปมาใต้ต้นไม้ภายใต้บรรยากาศร่มรื่น ที่มุมหนึ่งในบ้านรุจา แอนดี้กำลังยืนแกล้งทำเป็นโทรศัพท์ รุจาครับ อยู่ไหนครับ ... คมกฤชทำอะไรคุณหรือเปล่า ด้านหลังสมพล บรรพต แอบฟังอยู่ ผมเป็นห่วงครับ กลัวคุณถูกคมกฤชรังแก ถ้าไม่สบายใจ เรียกผมไปรับได้ทันทีเลยนะครับ ... ไม่ใช่คำสั่งคุณพ่อหรอกครับ ผมห่วงคุณจริงๆ บรรพตหันไปมองสมพลแล้วยืด คล้ายจะบอกว่าแอนดี้เป็นคนดีจริงๆ ครับๆ รีบกลับนะครับ แอนดี้ยังแกล้งคุยต่อ แอนดี้ทำเป็นวางสาย ตาเหลือบไปมองแจกันเงินที่ตั้งตรงหน้าสะท้อนภาพบรรพตกับสมพลที่แอบมองอยู่ด้านหลัง แอนดี้ทำหน้าตาซีเรียสก่อนจะเดินออกไป สมพลกับบรรพตที่อยู่ด้านหลังเอ่ยปากคุยกันทันที เห็นมั้ย .. เนี่ยะคนดี .. ไม่กะล่อน ปลิ้นปล้อน สองหน้า ... เหมือนชั้น บรรพตบอก ตกลงว่า ... เหมือนหรือไม่เหมือนครับ ความกะล่อน ปลิ้นปล้อน สองหน้า เหมือนแกน่ะสิ บรพพตจับหัวสมพลเขย่าอย่างเคืองๆ แล้วเดินไป สมพลมองตามแอนดี้ด้วยความสงสัยอยู่ ที่สวนสาธารณะ คมกฤชกับรุจาทิ้งตัวลงนั่งอย่างเหนื่อยๆ นานๆได้วิ่งไล่จับผู้หญิงนี่ ก็เหนื่อยเอาเรื่อง คมกฤชบ่น รุจาเหลือบมองคมกฤชแบบหมั่นไส้ แล้วทิ้งตัวลงนอนบนสนามหญ้า เธอนอนมองเมฆ มองใบไม้ คนหลงตัวเองอย่างนาย ... เกิดมาคงไม่รู้จักความรัก รู้จักสิ คมกฤชทิ้งตัวลงมานอนข้างๆ แล้วหันไปมองหน้ารุจา อยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ไง รุจาหันมามองจนประสานสายตากับคมกฤช ฉันเหรอ ... ความรักของนาย ใช่ รุจาเอาข้อศอกยันตัวขึ้น แล้วมองคมกฤช นายรักฉัน คมกฤชขยับขึ้นนั่งแล้วเอามือไปแตะหน้ารุจา ผมขอโทษสำหรับทุกอย่างที่เคยทำไม่ดีกับคุณ รุจา ...ผมไม่รู้ใจตัวเอง รุจายิ้มหวาน จนคมกฤชอดใจไม่ไหว ยื่นหน้าไปหอมแก้มเธอทันที รุจาชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะดึงตัวออกแล้วมองคมกฤช ผมรักคุณ คมกฤชพูดแล้วขยับไปใกล้ ผมรักคุณนะ รุจา คมกฤชมองรุจาที่เอาแต่ยิ้มด้วยสีหน้ามีความสุข ที่สะพานปลา เพชรยังยืนชะเง้อมองเรือประมงที่เข้ามาจอด ส่วนมุกดายังคงหลบมองอยู่ที่ด้านหลัง เพชรมองนาฬิกาเห็นว่าหลายชั่วโมงแล้วจึงจะหันหลังออกไป ทันใดนั้นเองก็มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งขึ้นมาจากท่าจอดเรือแล้วตรงมาที่เพชร มุกดาพยายามชะเง้อมอง แต่ชาวประมงที่แบกลังปลาบังอยู่ มุกดาขยับมาจนมองเห็นอีกที ก็เห็นเพชรรับกล่องเล็กๆ จากผู้ชายคนนั้น แล้วผู้ชายก็ลงเรือไปแล้ว เพชรเปิดกล่องเล็กๆ นั้น มุกดามองอย่างอยากรู้เต็มที่ เพชรปิดกล่องยัดใส่กระเป๋ากางเกงกำลังจะเดินกลับ แต่เห็นไชยาขึ้นมาจากเรือ เพชรรีบเข้าไปหา พอไชยาหันมาเจอเพชรเขาก็พุ่งเข้ามาเหวี่ยงหมัดใส่ แต่เพชรหลบทัน ลุงครับ กูไม่ใช่พี่ชายพ่อมึง .. อย่าตีสนิท ไชยาเสียงกร้าว ชาวบ้านเริ่มมุง มุกดารีบอาศัยชาวบ้านที่มุงอยู่บังตัวแล้วเดินเข้ามา มาดูน้ำหน้ามัน ดูน้ำหน้าไอ้ผู้ชายสารเลว เก่งแต่ทำลายผู้หญิง ชาวบ้านพากันล้อมกรอบ เพชรมองเห็นท่าไม่ดี มึงไปให้พ้นหน้ากูเลย ... ไม่งั้นเลือดมึงได้ล้างตีนกูแน่ ไชยาด่าต่อ ชายประมงชายหลายคนพากันมาช่วยไชยา ให้ผมตายตรงนี้ก็ได้ แต่ผมไม่เคยทำลายปานตาอย่างที่ลุงคิด เพชรอธิบาย มึงไม่ต้องมาแก้ตัว เฮ้ย....ซัดมันเลย ชายชาวประมงร่างใหญ่คนนึงเข้ามาผลักอกเพชร เพชรขยับจะสู้ แต่ชาวประมงอีกหลายคนเข้ามาล้อมเพชรไว้ มุกดามองเห็นท่าไม่ดีจึงดัดเสียงห้าวแล้วตะโกนขึ้น ตำรวจๆ ตำรวจมา ชาวประมงล่าถอย ชาวบ้านพากันแตกฮือ เพชรหันไปมอง มุกดาเดินหลบไป เพชรเพ่งมอง เห็นแต่ด้านหลังมุกดาที่กำลังเดินหนีอย่างรวดเร็ว หนูมุก เพชรหันกลับมา ไชยากำลังรีบเดินกลับไปที่เรือ ชาวบ้านทยอยกันหายไป เพชรเดินอย่างรวดเร็วออกมาจากตรงนั้น มุกดาหลบมอง เธอเห็นเพชรเดินอย่างรวดเร็วผ่านหน้าไป สีหน้ามุกดามองอย่างอยากรู้ เพชรเดินกลับเข้ามาที่สระน้ำ เขาเห็นพาทีกับชนินทรกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ริมสระ ชนินทร ... มาทำไม เพชรถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ ชนินทรเอ่ยขึ้นอย่างเกรงๆ ฉันมารับนิจนันท์ ไม่ต้อง นิจนันท์อยู่กับฉัน ไม่มีอันตรายอยู่แล้ว เพชรปัด แต่แกต้องดูแลคุณหนูมุกไม่ใช่เหรอเพชร พาทีถามแล้วเดินมายืนตรงกลางระหว่างเพชรกับชนินทร นิจนันท์มาทำตัวเป็นเงาของแกบ่อยๆ ระวัง คุณหนูมุกเธอจะอึดอัด เพชรนิ่งฟังคำเตือนของพาที หนูมุกอยู่ไหน ฉันอยากเจอหนูมุก เพชรถาม กลับมาก่อนนายแป๊ปนึง พาทีบอก หนูมุกออกไปไหน ซื้ออาหารทะเล ตอนนี้อยู่ในครัวกับเจนจบ ชนินทรบอก เพชรหันไปมองทางครัว ในห้องครัว มุกดากำลังช่วยเจนจบเตรียมอาหาร นิจนันท์จงใจเทกุ้งลงในอ่างเพื่อให้น้ำกระเด็นเข้าหน้ามุกดา ว๊าย ดูสิคะ ... กุ้งเต้นค่ะ นิจนันท์เสียงดัง มุกดาหันไปจะหยิบกระดาษ แต่เจนจบหยิบทิชชู่มาซับที่หน้ามุกดาให้ก่อน เพชรก้าวมาเห็นมุกดากับเจนจบพอดี อุ๊ย ... เพชร มาเงี้ยบเงียบ นิจนันท์ทัก เพชรมอง เจนจบกับมุกดารีบแยกห่างกัน ส่วนนิจนันท์รีบเข้าไปอวด นิจไปตลาดมาค่ะ .. นิจจำได้นะว่าเพชรชอบกินอาหารทะเล คุณหนูมุกก็ออกไปซื้อมา เจนจบบอก เพชรมองมุกดา ทำไมไม่บอกว่าจะไปซื้อของ ผมจะได้ขับรถพาไป หนูมุกยืมรถคุณเจนจบไปค่ะ ขับเพลินๆ ดูวิวไปด้วย พี่เพชรละคะ ไปไหนมา ธุระน่ะ เพชรตอบห้วนๆ ที่ไหนเหรอคะ มุกดามองเพชรนิ่งๆ เพชรยังไม่ทันตอบ นิจนันท์ก็ถามขึ้นก่อน เพชร อยากให้นิจทำอะไรดีคะ ปูผัดพริกไทยดำ หรือว่า ผัดผงกะหรี่ นิจนันท์อวดด้วยการชูปูขึ้นสองมือ เพชรมอง แล้วแต่นิจ ผมกินได้หมด มุกดาเดินออกไปทันที เพชรมองแล้วทำท่าจะตาม แต่นิจนันท์รีบเข้ามาดักหน้า ช่วยเลือกหน่อยสิคะ เอาปูตัวไหนดี ตัวไหน .. มันก็ปู ... ผมกินได้ทั้งนั้น เพชรดันนิจนันท์ออกห่างทันที แล้วเดินตามมุกดาไป นิจนันท์หน้างอ เจนจบสับมีดลงบนเขียงเสียงดัง นิจนันท์หันมาจ้อง เจนจบยิ้มเยาะที่มุมปาก มุกดาเดินออกมาจากครัว เพชรตามมาดึงแขนเธอไว้ หนูมุก ผมไม่ได้คิดอะไรกับนิจ .. ผมอยากให้คุณเชื่อใจผม ถ้าอยากให้เชื่อใจก็ต้องไม่มีความลับ ผมไม่มี วันนี้พี่เพชรหายไปไหนมา ผม ... เพชรอ้ำอึ้ง มุกดาไม่ฟังเดินออกไป เพชรดึงมุกดารวบตัวมากอดไว้ ผมไปหาคนรู้จัก ใครคะ คนๆนึง คุณปานตา มุกดาเอ่ยขึ้น หนูมุก พี่เพชรเจอคนรักเก่าแล้ว ตามเธอกลับมาแต่งงานด้วยสิคะ หนูมุก ผมจะแต่งงานกับคุณ หนูมุกไม่แต่งงานกับคนที่ไม่มีหนูมุก... ทั้งหัวใจ บอกมาสิคะ พี่เพชรทำอะไร ทำไมคุณปานตาถึงไม่ยอมแต่งงานด้วย ผม.... เพชรส่ายหน้า ไม่รู้ .. บอกไม่ได้ .... หรือไม่เต็มใจที่จะบอก เพชรยังนิ่ง มุกดาสะบัดแขนแล้วเดินหนีออกไป เพชรมองตามอย่างอึดอัดใจ คมกฤชเดินมาส่งรุจาที่หน้าบ้าน รุจายิ้มให้คมกฤช คมกฤชดึงมือรุจามากุมไว้เบาๆ รุจา วันนี้คุณมีความสุขมั้ย รุจายิ้ม คำสารภาพของนายทำให้ฉันมีความสุขมาก แล้วคุณคิดยังไงกับผม คมกฤชถาม ฉันรอเวลาที่นายจะพูดว่ารักฉันมานานมาก รุจายิ้มแล้วดึงมือออกช้าๆ เพราะฉันจะได้บอกให้นายรู้ตัว แอนดี้เดินออกมา รุจาตรงเข้าไปควงแขนควงแอนดี้ คมกฤชมองจ้อง เสียใจด้วยนะ คมกฤช ความรักของฉัน... ไม่ได้มีไว้ให้นายอีกแล้ว รุจาพูดแล้วยิ้มพร้อมกับดึงแอนดี้เข้าไปในบ้าน ทิ้งให้คมกฤชยืนตะลึง คมกฤชกำหมัด แววตาของเขาเจ็บช้ำ เพชรเดินมาที่สระน้ำเห็นมุกดากำลังนั่งรวมกลุ่มอยู่กับพวกพาที เจนจบกำลังตักอาหารให้มุกดา ชนินทรยืนประกบนิจนันท์ เพชรมองไปทางมุกดา มุกดาเมินสายตาจากเพชรแล้วหันไปทางเจนจบ คุณเจนจบทำกับข้าวเก่งจัง อร่อยมากเลยค่ะ มุกดาชมเสียงดัง คุณหนูมุกชมซะ .. ผมเขินเลย แค่ข้าวผัดปูธรรมดาเองครับ เพชรมอง ชนินทรเดินไปตักอาหาร นิจนันท์ถือโอกาสส่งแก้วไวน์ให้เพชร เพชรคะ นิจนันท์เรียก เพชรหันมารับอย่างเสียมิได้ แล้วหันกลับไปมองมุกดา เจนจบหันมาเห็นเพชรถือแก้วไวน์โดยมีนิจนันท์อยู่ใกล้ คุณเจนจบสอนหนูมุกมั่งสิคะ หนูมุกทำอาหารไม่เป็นเลย มุกดาพูดต่อ เพชรมองรอยยิ้มของมุกดาแล้วกำแก้วแน่น เขากำลังจะยกแก้วขึ้นดื่ม เจนจบไม่ทันตอบอะไรมุกดา รีบเดินตรงรี่มาคว้าแก้วไวน์ไปจากมือเพชร อะไรน่ะ เจนจบ มายุ่งอะไรด้วย แก้วนี้ฉันรินให้เพชรนะ นิจนันท์โวย เจนจบมองแก้วไวน์แล้วปาลงพื้น แก้วแตกละเอียด ทุกคนมองอย่างอึ้งๆ เพชรแพ้แอลกอออล์ เธอก็รู้ เจนจบบอก เพชรกับทุกคนมองนิจนันท์ เธอรินไวน์ให้เพชรเหรอ นิจนันท์ พาทีถาม นิจนันท์ตกใจ ฉันลืม มุกดามองอย่างสังเกตเหตุการณ์ ช่างเถอะน่า .. ก็นิจเค้าบอกแล้วว่าลืม เพชรบอก ลืมไม่ได้ เพราะถ้านายกินเข้าไป นายไม่ได้ผื่นขึ้นธรรมดาเหมือนคนอื่นๆที่เค้าแพ้กัน แต่นายจะหลอดลมตีบ หายใจไม่ออก พาทีบอก นิจไม่ได้ตั้งใจ นิจจะทำร้ายเพชรทำไม นิจนันท์รีบแก้ตัว สะเพร่ามาก นิจนันท์ ชนินทรดุ เพชรตวาด เลิกว่านิจเสียที .. ก็ฉันยังไม่ได้กินเข้าไป พวกนายเป็นบ้าอะไร..ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ เอาไว้ฉันลงไปนอนชักตาตั้งก่อนสิ ค่อยมายืนรุมว่าผู้หญิง เจนจบไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังเดินเข้าบ้านไปก่อน เพชร ... นิจขอโทษ นิจนันท์บอก พาทีพูดกับชนินทร พาเมียแกไปข้างในเถอะ ชนินทรมอง นิจนันท์จำใจเดินเข้าไปกับชนินทร พาทีมองเซ็งๆ แล้วเดินตามสองผัวเมียเข้าไปในบ้านอีกคน ที่สระเหลือแค่เพชรกับมุกดา เพื่อนทุกคนเป็นห่วงพี่เพชรนะคะ มุกดาบอก เธอก็อีกคนเหรอ หนูมุก .... ทำไมจ้องจะว่าแต่นิจนันท์กันนัก นิจเค้าน่าสงสารมากนะ ค่ะ หนูมุกทราบค่ะ ว่าพี่เพชรสงสารผู้หญิงทุกคน มุกดาหันหลังเดินไป เพชรรีบดึงมือเธอไว้ หนูมุก ผมขอโทษ ผมหงุดหงิด .. ผมเห็นคุณไม่สนใจผม เอาแต่คุยกับเจนจบ พี่เพชรเชื่อใจหนูมุกได้ค่ะ ถ้าหนูมุกบอกว่าเพื่อน ก็หมายถึงเพื่อน ไม่ได้มีความเห็นใจ สงสาร หรือสนิทสนมเป็นพิเศษ เหมือนที่พี่เพชรพยายามบอกทุกคนเรื่องคุณนิจนันท์ หนูมุก .. คุณเห็นผมเป็นคนที่จะแย่งของเพื่อนได้จริงๆเหรอ แต่ก่อนหนูมุกอาจจะตอบได้ทันทีว่า ไม่ .. เพราะพี่เพชรคนที่หนูมุกรู้จักเป็นสุภาพบุรุษ เพชรจ้องหน้ามุกด้วยแววตาเสียใจ แต่ตอนนี้ หนูมุกไม่แน่ใจ เพราะพี่เพชรที่ยืนอยู่ตรงหน้าหนูมุก เป็นผู้ชายที่ปกปิดความลับบางอย่างมาตลอด .. ความลับที่ว่า .. พี่เพชรเคยทำลายชีวิตผู้หญิงคนนึงจนแหลกเหลว .... ย่อยยับไปแล้ว มุกดาดึงมือออกจากเพชรแล้วเดินกลับเข้าบ้านไป ทิ้งเพชรให้ยืนกลุ้ม เช้าวันใหม่ในบ้านพักที่กระบี่ เจนจบพุ่งขึ้นจากสระน้ำ ชนินทรว่ายมาถึงเป็นที่สองและตามมาด้วยพาทีแตะขอบสระคนสุดท้าย ทั้งสามคนขึ้นจากสระ เพชรเดินออกมาสีหน้าเคร่งขรึมเพื่อนทั้งสามคนมอง พาทีพยายามแหย่ มาว่ายน้ำให้ใจร่มๆก่อนมั้ย เพชร เพชรมาหยุดยืนท่ามกลางเพื่อน นิจนันท์เดินออกมา ฉันคงต้องขอให้พวกแกกลับกรุงเทพ ทำไมไม่กลับพร้อมกันล่ะ เจนจบถาม ฉันจะอยู่ที่นี่ต่อ นิจนันท์ที่กำลังเดินมา ได้ยินก็ยิ้ม ตามลำพังกับหนูมุก.. สองคน นิจนันท์หน้างอทันที ฉันไม่ได้โทษพวกแกนะ ว่าทำให้บรรยากาศเสีย เออ..แกพูดออกมาแล้วล่ะ พาทีกล่าว ฉันเข้าใจ เพชร .. งั้นฉันไปเก็บกระเป๋าก่อนแล้วกัน ชนินทรบอก ชนินทรหันมาเจอนิจนันท์ที่เดินมา หยุดมอง ไป .. นิจ.. เราจะกลับกรุงเทพ นิจนันท์ยังยืนเฉยมองไปที่เพชร เพชรสีหน้าลำบากใจจึงเอ่ยขึ้นอย่างสุภาพ อย่าหาว่าผมไล่นะครับ นิจ .... ผมมีเรื่องต้องคุยกับหนูมุก นิจนันท์มองไปเห็นสายตาของผู้ชายอีกสามคนที่มองอยู่ ก็รีบคลี่ยิ้มอ่อนโยน นิจเข้าใจเพชรค่ะ ว่าที่เจ้าบ่าว เจ้าสาวก็ต้องมีเรื่องส่วนตัวคุยกัน เคลียร์กัน แล้วนี่คุณหนูมุกตื่นหรือยังคะ นิจจะได้ไปลา ไม่ต้องไปรบกวนคุณหนูมุกหรอก นิจ .. รีบกลับไปเลยดีกว่า เจนจบพูด พาทีเดินเข้าไป เจนจบมองเพชรแล้วเดินตามเข้าไป เหลือเพชร นิจนันท์ ชนินทร นิจนันท์หันมาทางเพชร ถ้านิจทำอะไรไม่เหมาะ จนเพชรกับคุณหนูมุกระหองระแหงกัน นิจต้องขอโทษด้วยนะคะ ไม่เกี่ยวกับนิจเลยครับ เดินทางดีดีนะครับ เพชรเดินเข้าบ้านไป นิจนันท์ขยับตามทันที ให้นิจไปลาคุณหนูมุก ... ชนินทรดึงแขนนิจนันท์ไว้ทันที นิจนันท์หันมาชนินทรยิ้มให้ กลับบ้านเถอะจ้ะ ที่รัก หรือจะทำเป็นหน้าคอนกรีต ต้องให้คุณหนูมุกมาไล่อีกคน ชนินทรกำแขนนิจนันท์แน่นไม่ยอมปล่อย เธอเบือนหน้าไปทางอื่นอย่างเสียอารมณ์ ด้านในบ้านพักที่กระบี่ มุกดาที่ยืนกอดอกมองไปไกลเห็นเพชรเดินเข้ามาใกล้ก็หันจะเดินไปทางอื่น เพชรดึงแขนเธอไว้ ผมให้ทุกคนกลับไปแล้ว ทำไมล่ะคะ ... ที่จริงให้หนูมุกกลับคนเดียว พี่เพชรก็สบายใจแล้ว หนูมุก ผมรู้ว่าคุณโกรธเรื่องปานตา แต่ผมไม่ได้เป็นอย่างที่คุณเข้าใจผิด แล้วความจริงพี่เพชรเป็นยังไงละคะ พูดออกมาสิคะ ถ้ามันไม่จริง เถียงสิคะ ถ้าพี่เพชรไม่ได้เป็นอย่างที่พ่อคุณปานตาพูด หนูมุก... เชื่อใจผม เชื่อใจผู้ชายที่รักคุณได้มั้ย ไม่เชื่อค่ะ ทำไมล่ะ หนูมุก .. เราเคยเชื่อใจกันมาก่อน เพชรดึงมุกดามาตรงหน้า จ้องลึกลงในดวงตา ไม่ว่าคุณมีความลับกับผมกี่ครั้ง ผมก็ยังเชื่อใจคุณ มุกดานิ่งไป เพชรรวบตัวเธอมาชิด ผมขอแค่ความมั่นใจจากคุณ ... เชื่อผมนะ หนูมุก ผมไม่ได้ทำร้ายปานตา แค่คำพูด ... มันง่ายไปมั้ยคะ ... ได้ ... งั้นผมจะพิสูจน์กับคุณ ว่าคนอย่างผม .. ไม่มีวันทำร้ายผู้หญิงที่ผมรัก .. เพชรดึงมือมุกดาออกไปจากตรงนั้นทันที ที่สะพานปลา เพชรกุมมือมุกดาเดินไปถามที่ชาวบ้าน ป้าครับ ป้ารู้จักบ้านปานตามั้ยครับ ชาวบ้านมองแล้วเดินหนีเพชร มุกดามองเพชรที่พยายามเข้าไปถามชาวบ้าน พี่ครับ พี่รู้จักผู้หญิงชื่อปานตามั้ยครับ มุกดาหันไปทางกลุ่มชายชาวประมง พี่คะ พี่ .. พวกพี่รู้จักผู้ชายคนนี้ใช่มั้ย ชายชาวประมงพากันมามองมุกดากับเพชร เพชรมองกลุ่มชายชาวประมงที่เคยจะรุมทำร้าย ก็เดินตรงเข้าไปหา มุกดาเดินอย่างระวังตามหลังเพชร กลุ่มชายฉกรรจ์ชาวประมงก้าวขึ้นมายืนเผชิญหน้ากับเพชร เค้าต้องการตามหาคนที่เค้ารัก พี่ๆจะไม่ช่วยเค้าหน่อยเหรอคะ มุกดาพูด เพชรมองปะทะสายตา ไม่กลัวกลุ่มชายฉกรรจ์ ถึงต้องตาย ... วันนี้ผมก็ต้องได้เจอปานตากับพ่อ ณ หมู่บ้านชาวประมง เพชรกับมุกดาเดินมองหา จนมาหยุดที่หน้าบ้าน ปานตา ปานตา เพชรตะโกนเรียก เพชรเดินเข้าไปมอง ไชยาโผล่พรวดออกมาพร้อมไม้ในมือ ไอ้ชาติชั่ว มึงกล้ามาเหยียบถึงบ้านกูเลยเหรอ ไชยาฟาดไม้ไป เพชรหลบวืด มุกดาอยู่ด้านหลัง จะเข้ามา ไชยามองเห็น เอาเมียใหม่มาด้วย นึกว่ากูจะไม่กล้าล่ะสิ ไชยาจะตีเพชรซ้ำ แต่เพชรดึงไม้ไว้ ออกแรงไม่มาก ดึงไม้หลุดจากมือไชยา แล้วเหวี่ยงไป ผมมาหาปานตา ผมอยากคุยเรื่องทั้งหมด ไม่ต้อง ไสหัวไปเลย มึงย่ำยีลูกสาวกู แล้วจะมาขอโทษทำไม ผมไม่ได้ทำ ไม่ใช่มึงแล้วจะใคร ลูกสาวกูคบมึง รักมึงอยู่คนเดียว .. ไอ้เลว กูทนไม่ไหวแล้ว ไชยาหันไปคว้ามีดที่เหน็บหลังชักออกมา แทงพรวดไปเพชรหลบวืด มีดเกือบแทงเข้าท้อง มุกดามองหาจังหวะจะเข้าไปช่วย ไชยาตามมาจะแทงอีกที เพชรถอย ลุงครับ ฟังผมก่อน ไชยากำลังจะแทงซ้ำ เพชรถอยหลบแล้วล้มลง ไชยาเตะไปที่เพชร เพชรล้มกลิ้งปานตาวิ่งเข้ามาเห็น พ่อ ไชยาไม่สนฟังลูก จะจ้วงแทงเพชร มุกดาเข้ามาบิดข้อมือไชยา รวดเร็ว ทีเดียว มีดร่วง ไชยาร้องเพชรหันมามอง มุกดากำลังก้มลงหยิบมีดบนพื้นมาถือไว้ก่อน แล้วเข้ามาพยุงเพชรปานตาเข้ามาลากพ่อห่างจากเพชรทันที พ่อทำอะไรลงไป ก็จะฆ่ามัน ล้างอายให้แกไง มันเป็นคนข่มขืนแกจนเสียผู้เสียคน ... ไชยารี่จะเข้าไปจะกระทืบเพชรอีก ปานตารั้งพ่อสุดแรง ไม่ใช่เพชร .. พ่อ ... คนที่ข่มขืนฉัน... ไม่ใช่เพชร ทุกคนมองพุ่งมาที่ปานตา มุมหนึ่งบริเวณหมู่บ้านชาวประมง เพชรกับมุกดาที่ยืนอยู่ ปานตามองไปที่มุกดา เพชรเอ่ยแนะนำ นี่มุกดา คนรักของผม เรากำลังจะแต่งงานกัน ดีใจด้วยค่ะ ปานตายิ้ม อย่าเพิ่งดีใจเลยค่ะ งานแต่งงานของหนูมุกกับพี่เพชรอาจจะไม่ได้เกิดขึ้น ถ้าคุณยังไม่รู้เรื่องของชั้น ปานตาพูด เราไม่ได้มาเพราะต้องการรื้อฟื้นความเจ็บปวดของคุณนะปานตา ... ผมอยากรู้ความจริง อยากเอาตัวคนผิดมาชดใช้โทษที่มันทำกับคุณ ปานตามองเพชรที่แววตาเสียใจ คุณบอกผมได้มั้ย ปานตา ตอนนั้น... เรื่องทั้งหมด มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่วันที่คุณหายไป ผมแทบบ้า ออกตามหาคุณไปทุกที่ มุกดามองเพชรกับปานตา ปานตาถอนใจเบาๆ คุณจำได้มั้ยเพชร อาทิตย์นึง... ก่อนจะถึงงานแต่งงานของเรา เพชรมองปานตา ย้อนนึกถึงความหลัง ย้อนกลับไปในอดีตที่บ้านเพชร เพชรกับปานตานั่งเบียดชิดกัน สีหน้าสดใส เพชรโอบปานตาไว้พาทีเดินมาจากด้านหลัง แกล้งดึงมือเพชรออกจากไหล่ปานตา ช่วยเก็บความหวานไว้หลังงานแต่งบ้างคร้าบ เพชรกับปานตา มอง พาที เจนจบ ชนินทรที่เดินยิ้มแย้มมานั่งลงตรงหน้า เรียบร้อยแล้วนะ เพชร ฉันคอนเฟิร์มทุกอย่างที่โรงแรมให้หมดแล้ว ชนินทรกล่าว ชนินทรมันสั่งการณ์ทุกอย่างเองหมด ... ยังกับมันจะแต่งใหม่อีกรอบ พาทีแซว ชนินทรแค่ยิ้มน้อยๆ นิจนันท์เดินมานั่งใกล้ปานตา รับรองว่าผู้หญิงทั้งกรุงเทพต้องอิจฉาเจ้าสาวส้มหล่นอย่างเธอ เพชรหล่นใส่ทั้งเหมืองมากกว่า ... นิจนันท์ พาทีพูด ทุกคนหัวเราะ นิจนันท์หัวเราะไปด้วยแบบฝืนๆ เพราะอิจฉาปานตาอยู่ลึกๆ เอาล่ะ เอาล่ะ .. ลืมอะไรกันไปหรือเปล่า เจนจบทัก ทุกคนมองมาที่เจนจบ พาทีนึกออกคนแรก อ๋อ ฉันรู้แล้ว .. เพื่อน 4 คนยิ้มกัน ปานตาหันไปถามเพชร อะไรคะ .. เพชร สัญญาของกลุ่มเรา เรา 4 คนมีเกมส์ๆนึงที่ตกลงกันไว้ เรียกว่า .. เกมส์ซ่อนเจ้าสาว ชนินทรบอก เจ้าสาวของกลุ่มจะถูกพาตัวไปซ่อน แล้วให้เจ้าบ่าวไปตามหาให้เจอ ... เพื่อพิสูจน์รักแท้ เจนจบพูด นิจนันท์ดึงปานตาออกห่างเพชร ทีนี้ตาเธอบ้าง เพชรยิ้ม ลุกขึ้นมองปานตาที่นิจนันท์ดันไปทางผู้ชาย 3 คน ฉันหาปานตาเจออยู่แล้ว ตรงไหนมีปานตา ตรงนั้นมีหัวใจฉันอยู่เคียงข้างเสมอ ปานตาหัวเราะ ยืนอยู่ท่ามกลางผู้ชาย 3 คนและนิจนันท์ที่ผลัดกันส่งเสียง อ๊วก แหวะ อุบาทว์ เลี่ยนโคตรๆ ทุกคนแซว คุณต้องหาฉันให้เจอนะคะ เพชร ปานตาส่งจูบให้ เพชรยิ้ม หน้าตามั่นใจมาก แน่นอนครับ ... เจ้าสาวของผม ทุกคนอยู่ในบรรยากาศยิ้มแย้มสดชื่น มุมหนึ่งบริเวณหมู่บ้านชาวประมง เพชรกับมุกดามองปานตาที่แววตาทอดไปไกลเมื่อนึกถึงอดีต ฉันมั่นใจว่ายังไงคุณก็ต้องหาฉันเจอ.. เราต้องได้แต่งงานกันจนวันนั้น..... วันที่ฉันต้องลองชุดเจ้าสาวครั้งสุดท้าย ..... ย้อนไปอดีตที่ห้องหนึ่งในโรงแรม ปานตายืนส่องกระจก ดูรูปร่างของตัวเองอยู่ในห้อง เสียงเคาะประตูดัง เอาชุดที่แก้มาให้ลองครับ ชายฉกรรจ์พูด ปานตาดีใจ รีบวิ่งไปเปิดประตู เห็นเจ้าหน้าที่ชาย 2 คน แต่งตัวสุภาพเดินเข้ามาพร้อมชุดแต่งงาน ขาว สะอาดตา ชายคนที่หนึ่ง เอาชุดมาวางไว้ ปานตาเดินเข้ามามอง เอ๊ะ นี่ไม่ใช่ชุดที่ฉันสั่งตัดนะ ..เอามาผิดชุดหรือเปล่า ปานตาหันไป เห็นชายคนที่สอง กดล็อคห้อง พวกคุณมาจากไหน ชายสองคนเดินเข้าหาแสดงหน้าตาหื่น ปานตาเริ่มกลัว ถอย เหลือบมองไปทางมือถือที่วางไว้ ชายสองคนเดินเข้ามา ปานตาคว้าชุดเข้าสาวฟาดเข้าหน้า แล้วถอยคว้าเก้าอี้ ชายทั้งสองเข้ามาจับแขน ปานตาทุ่มเก้าอี้ใส่ แล้วหันไปคว้ามือถือ รีบกดหาเบอร์เพชร ปานตาได้ยินเสียงสัญญาณติด เพชร .. เพชร .. ช่วยฉัน.. มือถือถูกชายคนหนึ่งกระชากไปแล้วเขวี้ยงทิ้งไปไกลสุดมุมห้อง ในบ้านมรกต เพชรหยิบมือถือขึ้นมา เห็นเป็นสายมิสคอล ปานตา เพชรกำลังจะโทรกลับ พาทีเข้ามาด้านหลัง ดึงมือถือเพชรไป อย่าขี้โกง เฮ้ย ... ปานตาเค้าโทรมา เค้าอาจจะมีอะไรก็ได้ จะมีอะไร ... นอกจากคิดถึงเจ้าบ่าวสุดหล่อ เพชรยิ้มเขิน พาทียิ้ม สีหน้ามั่นใจ ไม่ต้องห่วงเลยเพื่อน .. ที่ๆฉันพาปานตาไปซ่อน รับรองว่าเป็นสถานที่ ที่มีความสุขสุดๆ .. ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม ห้องหนึ่งในโรงแรม ปานตาโดนชายสองคนชกเข้าท้องอย่างแรง เธอตัวงอมองเห็นชายคนหนึ่งกำลังถอดเสื้อ ชายคนที่สองผลักปานตาลงไปที่พื้น ทับลงบนชุดเจ้าสาวสวย ชายคนที่หนึ่งกระชากเสื้อออกอย่างเร็วอีกด้านหนึ่งชายคนที่สองกำลังกดกล้องวิดีโอที่เตรียมมา อย่า ..อย่าทำฉัน ปานตาพยามถอย แต่ชายคนที่หนึ่งลากข้อเท้ากลับมา แล้วพุ่งลงมาฉีกเสื้อปานตาออก แล้วก้มลงซุกไซ้ อย่าทำฉันเลย .. ฉันไหว้ ... ฉันขอร้อง ..ฉันกำลังจะแต่งงาน ปานตาส่ายหน้าหนี กลัวสุดชีวิต ปานตาที่มองเห็นกล้องวิดีโอที่กำลังถ่ายเธอกรีดร้อง อย่า ..... มุมหนึ่งบริเวณหมู่บ้านชาวประมง เพชรสีหน้าเครียดเต็มที่ มุกดามองปานตา แววตาเต็มไปด้วยความสงสาร ผมเห็นชื่อคุณ ... ในโทรศัพท์ แต่ผมไม่รู้จริงๆว่า.....ผมไม่รู้ เพชรมองปานตาที่น้ำตาเอ่อแล้วยิ่งใจหาย กลับไปที่อดีต ห้องหนึ่งในโรงแรม ภาพในกล้องวิดีโอ ที่ขึ้นสัญญาณเรคคอร์ด เป็นภาพชายคนที่หนึ่งกำลังคร่อมอยู่บนร่างปานตาที่สลบไปแล้ว ชายคนที่สองส่งกล้องให้ชายคนที่หนึ่ง ชายคนที่หนึ่งปิดกล้องแล้วส่งให้ผู้ชายคนที่มารับกล้อง คือเจนจบ เจนจบถือกล้องมองสภาพปานตา แล้วเอ่ยสั่ง รอยยิ้มผุดขึ้นเพียงเล็กน้อย แต่โหดเหี้ยม เลือดเย็น สนุกกันให้เต็มที่ แต่ห้ามถึงตาย... มุมหนึ่งบริเวณหมู่บ้านชาวประมง เพชรที่นั่งกำหมัดแน่น ตัวเกร็ง สีหน้ากดดัน เจ็บใจ ปานตาน้ำตาไหลเมื่อนึกถึงความหลังที่ขมขื่น มุกดามองปานตา น้ำตาหยดลงอาบแก้มด้วยความสะเทือนใจในชะตากรรมของเธอ ย้อนอดีตห้องหนึ่งในโรงแรม ปานตาที่ขยับตัวตื่นขึ้นมา ค่อยๆมองเห็นสภาพตัวเองที่นอนเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ชุดเจ้าสาววางอยู่ข้างๆ ปานตาพยายามคลานไปสัมผัสชุดเจ้าสาว แต่เจ็บจนต้องหยุดปานตามองไปที่ขาตัวเอง เห็นเลือดไหลเลอะไปทั้งสองขา เธอกำชุดเจ้าสาวในมือ แล้วปล่อยโฮ กรีดร้องกับสภาพยับเยินตัวเอง มุมหนึ่งบริเวณหมู่บ้านชาวประมง เพชรเอื้อมมือไปกุมมือปานตา ทำไมคุณไม่บอกผม ทำไมไม่ให้ผมลากไอ้สารเลว ชั่วช้า ให้มันมารับโทษที่ทำกับคุณ มุกดามองเพชรที่สีหน้ากดดัน ปานตายิ้มเยือกเย็น เพราะคุณเป็นผู้ชายที่แสนดี เพชรมองปานตา แววตาทั้งสงสารทั้งเจ็บปวด คุณดีกับฉันเหลือเกิน ฉันไม่อยากทำให้คุณผิดหวัง ไม่อยากทำให้ชื่อเสียงของครอบครัวคุณต้องหมองมัว ..เพราะเรื่องน่าอับอายของฉัน ปานตา .. คุณไม่ผิดเลย ..คุณไม่ใช่คนผิด ถ้าผมรู้ ..ผมก็ยังจะแต่งงานกับคุณ โธ่ เพชร .. ขอบคุณมาก ขอบคุณที่ไม่รังเกียจฉัน มุกดามองเพชรด้วยสายตาเข้าใจและซาบซึ้งมาก ปานตาหันไปมองมุกดา คุณกำลังจะได้เป็นเจ้าสาวของผู้ชายที่ดีที่สุดนะคะ ปานตาเอามือมือเพชรไปวางบนมือมุกดา เพชรกุมมือมุกดาแล้วสบตากัน สองคนยิ้มมองปานตา เรื่องระหว่างฉันกับเพชร มันเป็นอดีตไปแล้ว .. ตอนนี้ฉันขออวยพรให้ความรักของคุณทั้งคู่สมหวัง ..ไม่มีใครมาทำลายลงได้ มุกดามองสายตาปานตาแล้วเอ่ยถาม คุณปานตากำลังจะเตือนอะไรบางอย่างกับหนูมุกใช่มั้ยคะ ค่ะ... คุณหนูมุกต้องระวังตัวมากๆนะคะ ปานตามองไปทางเพชร ...หลังจากที่หนีคุณ หนีงานแต่งงาน นานเป็นปีๆ กว่าที่ฉันจะตั้งสติได้ ฉันกลับมานึกถึงเรื่องวันนั้น .. ฉันยังอยู่ในเกมส์ซ่อนเจ้าสาว เพชรสีหน้าเครียดขึ้นทันที มีคนแค่ 3 คนที่รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน .. เพราะเป็น 3 คนที่พาฉันไปซ่อนที่โรงแรมนั้น ... 3 คน เป็นเพื่อนรักของคุณ .. พาที ชนินทร เจนจบ ปานตากับมุกดามองไปที่เพชรที่สีหน้าเครียดอย่างหนัก ในบ้านเจนจบ เจนจบวางกระเป๋าเดินทาง แล้วตรงไปที่กรงนก เปิดกรง เอานกออกมาคุยด้วยสีหน้าสดชื่นแววตาไม่ได้วิตก ทุกข์ร้อนอะไรเลย เพชรกำลังจะมีเจ้าสาวคนใหม่อีกแล้ว ในบ้านชนินทร ชนินทรมองนิจนันท์ที่กำลังรื้อกระเป๋าเดินทาง อย่าให้ฉันเห็นเธอไปใกล้เพชรอีก ถ้าคิดจะสวมเขาไว้บนหัวฉัน ฉันหักคอเธอแน่ นิจนันท์หันมอง ชนินทรเดินขึ้นบันไดบ้านไป นิจนันท์มองตามอย่างเจ็บใจ ฉันไม่อยู่ให้ตายคามือแกหรอก ที่ริมหาดหมู่บ้านชาวประมง เพชรเดินไปด้วยสีหน้ากดดัน มุกดามองแล้วเข้าใจ เอื้อมมือไปกุมมือเพชร เพชรหันมามองมุกดา แววตาเศร้า เพื่อนผม ..คนนึงในนั้น ...คือคนที่ทำลายชีวิตเจ้าสาวคนแรกของผม ทำไมหนูมุก ... ทำไมต้องเป็นเพื่อนผม เพชรกดดันอย่างมาก มุกดากุมมือเพชรด้วยความเห็นใจ เราต้องหาคนที่ทำเรื่องเลวทรามเรื่องนี้ให้เจอค่ะ ครับ ... หนูมุก... อย่าห่างจากผมนะ เพชรรวบตัวมุกดามากอดไว้แน่น ผมจะไม่ยอมเสียคุณไปอีกคน หนูมุก .. ให้ผมดูแล ให้ผมปกป้องคุณนะครับ มุกดากอดตอบเพชรด้วยความซึ้งใจ รับภาพทั้งคู่ที่กอดกันอย่างแนบชิด ในห้องทำงานชนินทร เจนจบดึงลิ้นชักล่างสุดที่โต๊ะทำงานชนินทรออก เจนจบวางอะดอเรลลาลงไปในลิ้นชัก เจนจบมองภาพถ่ายชนินทรบนโต๊ะ แล้วยิ้มร้ายปิดลิ้นชักแสดงแววตาสมหวังกับความผิดที่จะป้ายให้ชนินทรทั้งหมด เช้าวันใหม่ในบ้านมุกดา มุกดาหันขวับมองแอนดี้ สีหน้าตกใจ คมกฤชยืนฟังอยู่ข้างๆ นายว่ายังไงนะ แอนดี้ มุกดาตกใจ "หน่วยของเราที่เบลเยี่ยมตรวจสอบแล้วนะ อะดอเรลลายังไม่ได้ถูกส่งไปตรวจที่สถาบัน แล้วอะดอเรลลาอยู่ที่ใคร ในสตาร์ไดมอนด์ คมกฤชถาม มุกดา คมกฤช แอนดี้มองกันอย่างเคร่งเครียด ในห้องทำงานชนินทร ชนินทรเปิดลิ้นชัก รื้อหาเอกสาร จนมาถึงลิ้นชักล่างสุด เห็นกล่องกำมะหยี่วางอยู่ ชนินทรมองสงสัยหยิบขึ้นมาดูเปิดออกเห็นอะดอเรลลาวางอยู่ ชนินทรตกใจ วางกล่องลงกับโต๊ะเขามองไปด้านนอก เห็นกระจกใสก็รีบไปดึงม่านปิดลง กลับมามองที่โต๊ะ ชนินทรมองอะดอเรลลาเหมือนของต้องห้าม ถ้าเพชรรู้ ฉันโดนลากเข้าคุกแน่ ฉันต้องเอาไปคืน ฉันต้องแสดงความบริสุทธิ์ใจ ชนินทรเดินกลับมาที่อะดอเรลลา มองความสวยงามของเพชรที่ส่องสะท้อนเข้าแววตา เขาเอื้อมมือไปหยิบสร้อยขึ้นมา แววตาอยากเป็นคนดี กลับกลายมาเป็นชนินทรคนเดิม ไหนๆแกก็ไม่เห็นหัวฉันแล้วนี่เพชร ... ถือว่าอะดอเรลลาเป็นรางวัลตอบแทนความทุ่มเทที่ฉันให้สตาร์ไดมอนด์แล้วกัน ชนินทรหยิบอะดอเรลลามองด้วยสายตาโลภ ในบ้านมุกดา มุกดาสีหน้าครุ่นคิด แอนดี้ กับคมกฤชมอง แกอยู่ติดคุณเพชรกับเพื่อนๆเค้าตลอดเวลา เห็นอะไรผิดปกติบ้างหรือเปล่า คมกฤชถาม มุกดานึกถึงตอนที่เธอสะกดรอยตาม เห็นเพชรรับกล่องจากผู้ชาย มุกเห็นพี่เพชรรับกล่องมาจากผู้ชายคนนึง รู้มั้ยว่าเป็นใคร ไม่รู้ ... มุกก็อยากรู้เหมือนกันว่าในกล่องนั้นมีอะไร ในบ้านเพชร เพชรยื่นกล่องที่ได้จากกระบี่ให้เจนจบ เจนจบมองแล้วเปิดออกเป็นไข่มุกสวย 8 เม็ดวางอยู่ ฉันให้เจ้าของฟาร์มเค้าหา มาทำสร้อยให้หนูมุก ตอนนั้นนายสั่งให้มีมุกเม็ดเดียว ฉันเปลี่ยนใจ ฉันอยากให้เป็นเลข 8 มันเป็นสัญลักษณ์อินฟินิตี้ ความหมายของรักนิรันดร์ ไม่มีวันจบสิ้น เพชรหันมามองเจนจบ ฉันไว้ใจนายได้ใช่มั้ย เจนจบ ถ้านายหมายถึงเรื่องคุณหนูมุก .. ฉันขอยืนยันว่า ใช่ ฉันไม่มีวันหักหลังนาย ..ฉันคือคนที่ไว้ใจ จริงใจกับนายที่สุด ... ฝากชีวิตนายไว้กับฉันได้เลย เพชร เพชรมองเจนจบที่สีหน้าเป็นมิตรแท้ ในสตาร์ไดมอนด์ มุกดาเดินมาวางถุงใบสวยลงหน้าสาลินี ของฝากจากทะเลค่ะ สาลินีรีบเปิดถุง ช่วงนี้สาลี่มีแต่ดวงของฝาก สาลินีหยิบของออกมา เห็นเป็นไหน้ำปลา มุกดาหัวเราะ อะไรคะ เนี่ย คุณหนูมุก ซื้อน้ำปลามาฝากสาลี่ ล้อเล่นไงคะ ของจริง นี่ต่างหาก มุกดายื่นสร้อยสวยๆในมือให้ สาลี่รับมาค้อนๆ ไม่มาทำงานตั้งหลายวัน มีงานอะไรด่วนมั้ยคะ คุณสาลี่ ไม่มีหรอกค่ะ หรือถ้ามีสาลี่ เลขามหัศจรรย์ก็ทำแทนทุกคนหมดแล้วล่ะค่ะ แล้ววันนี้ผู้จัดการจอมเฮี๊ยบมาทำงานหรือยังคะ มาแล้วค่ะ แต่ตอนนี้ออกไปหาลูกค้า อ๋อ ... เหรอคะ มุกดาทำหน้ารับรู้กับสาลินี ในบ้านชนินทร ชนินทรเข้าบ้านมา นิจนันท์กำลังดูครอบครัวข่าวเที่ยงหันไปมอง วันนี้เลิกงานเร็ว ชนินทรไม่พูดอะไร วางกระเป๋า แล้วรีบกดมือถือ ผมเอง .. คุณยังต้องการอะดอเรลลาอยู่หรือเปล่า ในห้องทำงานสงคราม สงครามยืนพรวดขึ้นจากเก้าอี้ ฉันอยากได้เพชรเม็ดนี้ทุกลมหายใจ ถ้าแกเอามาให้ฉันได้ แกจะกลายเป็นเศรษฐี... ชนินทร ในบ้านชนินทร ชนินทรคุยมือถือ สีหน้ายิ้ม ละโมบ ผมมีอะดอเรลลาแน่นอน .. เตรียมเงินคุณไว้เลย เดี๋ยวเจอกัน ชนินทรตัดสาย นิจนันท์ถามขึ้น หมายความว่ายังไง เธอมีอะดอเรลลา ... ก็ไหนว่ามัน ... ชนินทรหยิบกล่องอะดอเรลลาจากกระเป๋า เปิดออก นิจนันท์มองอย่างอึ้งๆ มีคนเอามาวางที่โต๊ะฉัน ของจริงหรือเปล่า ฉันไม่มีเวลามานั่งตรวจหรอกนะ ถ้าฉันรีบปล่อยตอนนี้ ได้เงินมาความผิดมันก็ไม่อยู่ที่ฉัน เพชรอาจจะลองใจเธออยู่นะ ไม่หรอก ..เพชรเคยให้เจนจบจัดการส่งเพชรนี่ไปตรวจ แล้วมันมาอยู่ฉัน แสดงว่าเจนจบกำลังจะทำให้เธอเป็นขโมย ไอ้เพื่อนเลว .. ในบ้านเพชร เจนจบนั่งอยู่ใกล้ๆเพชรที่กำลังนั่งเช็คอีเมล์ เพชร ฉันมีเรื่องต้องบอกนายเรื่องนึง เพชรหันมามอง เจนจบทำสีหน้าอึดอัด ที่จริง ฉันอยากหาโอกาสบอกมานานแล้ว แต่ฉันเห็นนายกำลังมีความสุขกับคุณหนูมุก พูดมาเลย ชนินทรมาขอฉัน มันอยากแก้ตัว แก้ตัว.. ชนินทรขอเป็นคนส่งอะดอเรลลาไปตรวจ ฉันก็ลำบากใจนะ เพราะมันมีประวัติเรื่องขโมยเพชรของนาย แต่ชนินทรมันคุกเข่า ร้องไห้ อ้อนวอนฉัน แล้วมันส่งไปตรวจหรือยัง คงส่งไปแล้ว ฉันว่าชนินทรมันคงไม่กล้าหักหลังเพื่อนอีกแล้วล่ะ เพชร ทำไมนายไม่พูดให้เร็วกว่านี้ เจนจบทำหน้ารู้สึกผิด เพชรกดมือถือเบอร์ชนินทรสัญญาณติด เจนจบมองอย่างลุ้นๆ ในบ้านชนินทร ชนินทรมองมือถือ เห็นเบอร์เพชรขึ้น นิจนันท์มอง เพชรโทรมา .... ฉันว่าเธอเอาอะดอเรลลาไปคืนที่สตาร์ไดมอนด์ดีกว่า ชนินทรมองอะดอเรลลา แล้วมองสายเพชรที่ตัดไป ไม่ ฉันติดต่อคนซื้อไว้แล้ว ฉันจะขายมันวันนี้ แล้วก็เอาเงินหนีออกนอกประเทศ ใช้เงินให้คุ้ม ดีกว่ามานั่งเป็นขี้ข้าเพชรกับไอ้เจนจบ เธอจะหนีไปอยู่ที่ไหน เพชรราคาขนาดนี้ เธอต้องหนีตำรวจจนตาย ฉันไม่สนหรอก แค่มีเงินก้อนฉันก็หนีไปอยู่ประเทศที่มันไม่มีการส่งผู้ร้ายข้ามแดนสิวะ ... ใช้เงินให้สบายไปจนตาย แล้วฉันล่ะ ชนินทรชะงัก นิจนันท์มอง ชนินทรรีบเปลี่ยนท่าที โธ่ นิจนันท์ เธออุตส่าห์ลำบากกับฉันมา ..ฉันไม่ทิ้งเธออยู่แล้ว เสียงเมสเสจดัง ชนินทรอ่านแล้วรีบเอากล่องใส่กระเป๋า ฉันไปก่อนนะ เดี๋ยว ชนินทร ฉันว่าเธออย่าเอาอะดอเรลลาติดตัวไปเลย ฉันกลัวว่าเพชรกล่องนี้มันจะเป็นกับดัก ชนินทรมองนิจนันท์ สีหน้าวุ่นวายใจ ถนนนอกเมือง สงครามนั่งมาในรถ มีบอดี้การ์ดสองคนอยู่ด้านหน้า แอนดี้อยู่ในรถกระบะขับตามอยู่ห่างๆ คุยสมอล์ทอล์คอยู่กับมุกดา ฉันตามสงครามอยู่ ดูเหมือนว่ากำลังนัดเจอใครสักคน หน้าห้องทำงานชนินทร มุกดาที่คุยมือถือเสียงเบา มือที่ใส่ถุงมือดึงดูทุกลิ้นชักของห้องชนินทร ชนินทรหรือเปล่า เค้าอ้างว่าไปหาลูกค้า ด้านนอก เพชรกับเจนจบเดินเร็วมา มุกดาหันไป เห็นเพชรกับเจนจบกำลังจะเดินเข้ามาที่ห้อง มุกดาหน้าเสียที่หน้าห้องสาลินีวิ่งมา คุณเพชรคะ เพชรกับเจนจบหันไป จังหวะเดียวกับที่มุกดาตีลังกาม้วนตัวต่ำออกจากประตูห้องชนินทร เข้าไปหลบในห้องเจนจบที่อยู่ฝั่งตรงข้าม มีเรื่องอะไรกันเหรอคะ คุณเพชรให้โทรตามคุณชนินทร สาลี่ก็โทรแล้ว แต่คุณชนินทรไม่ยอมรับสายเลยค่ะ โทรจนกว่ามันจะรับ บอกว่าให้มาที่นี่ด่วน เพชรหันมาพรวดเปิดประตูเข้าไป กดสวิตช์ไฟเปิดในห้องมองไม่เห็นใคร นายจะให้ค้นเลยมั้ย เจนจบถาม ค้น เพชรเดินไปค้น สาลินีช่วย เจนจบทำเป็นค้นไปตามที่ต่างๆแล้วมาหยุดที่ลิ้นชัก เจนจบดึงลิ้นชักล่างสุด เห็นลิ้นชักว่างเปล่า เจนจบยิ้ม เจออะไรมั้ย เพชรถาม ไม่เจอ .. ลองโทรหานิจนันท์มั้ย เพชรกดสาย แล้วเดินนำออกไป เจนจบ สาลินีตามไปด้วย มุกดาค่อยๆโผล่ตัวออกมาจากหลังประตูห้องเจนจบ มองตามเพชรที่เดินออกไป มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 13
ที่บ้านพักริมทะเล เพชรเปิดตู้เย็นแล้วหยิบนมออกมาเทใส่แก้วด้วยสีหน้ามีความสุข ภายในห้องนอนบ้านพัก เจนจบเดินเข้ามาใกล้มุกดาที่นอนหลับสนิทอยู่ เจนจบจ้องไปที่มุกดานิ่ง แววตาของเขาดูน่ากลัว เจนจบเดินมาหยุดแล้วก้มลงไปใกล้มุกดา เพชรถือแก้วนมในถาดผลักประตูเดินเข้ามา เขาเห็นจากด้านหลังเหมือนเจนจบจะก้มลงจูบมุกดา เจนจบรู้สึกว่ามีคนมองอยู่ก็รีบหันไปข้างหลัง เมื่อเห็นเพชรเขาก็ถอยห่างมุกดาทันที ก่อนจะพูดแก้เก้อ ฉันมาดูว่าคุณหนูมุกกินยาหรือยัง มุกดาค่อยๆลืมตาขึ้น พี่เพชร คุณเจนจบ เพชรเดินมาวางแก้วนมให้ นมอุ่นๆ ดื่มซะหน่อยนะ หนูมุก ขอบคุณค่ะ พี่เพชร มุกดารับแก้วนมมาจิบ เพชรหันไปมองเจนจบที่ทำเป็นขยับไปหยิบยาข้างโต๊ะมาให้ คุณหนูมุกทานยาก่อนนอนหรือยังครับ เจนจบถาม ยังเลยค่ะ เผลอหลับไป เจนจบรีบหยิบยาออกมา แล้วรินน้ำใส่แก้วข้างเตียงให้ มุกดาวางแก้วนม เจนจบยื่นแก้วน้ำกับยาให้ทันที มุกดายังไม่ทันรับเพราะเพชรรีบรับมาเอง ขอบใจมาก เจนจบ เดี๋ยวฉันดูหนูมุกกินยาเอง งั้นฉันไปก่อนนะ เจนจบลาแล้วหันไปทางมุกดา ฝันดีนะครับ เจนจบทำเป็นทอดเสียงแล้วทิ้งสายตาเศร้ามองมุกดาแล้วหันหลังเดินออกไป เพชรมองเพื่อนแล้วหันกลับมามองมุกดา เจนจบเค้าดูห่วงหนูมุกตลอดเวลา ค่ะ คุณเจนจบเค้าใจดีกับหนูมุก มากกว่าผมหรือเปล่า เพชรถาม เสียงแบบนี้ หมายความว่ายังไงคะ ก็ผมไม่อยากให้ใครมาใจดีกับหนูมุก ... มากกว่าผม เพชรทอดสายตาหวานให้ มุกดามองแล้วเขิน เอายาวางไว้เถอะค่ะ เดี๋ยวหนูมุกกินเอง รับรองว่าไม่ลืม เพชรวางยากับแก้วน้ำอย่างว่าง่าย แล้วมานั่งที่เดิม ทีนี้พี่เพชรก็กลับไปนอนได้แล้วค่ะ มุกดาบอก เพชรดึงมือมุกดามากุมไว้ คืนนี้ ขอผมเฝ้าหนูมุกที่นี่นะ จะมีโจรมาจับตัวหนูมุกไปเหรอคะ ใช่... จะมาขโมยหัวใจหนูมุกไปด้วย แล้วถ้าหนูมุกไม่ให้ขโมยง่ายๆล่ะคะ ก็ทำอย่างนี้ไง เพชรรวบตัวมุกดามากอด มุกดาหัวเราะ เพชรจูบหน้าผากมุกดาอย่างนุ่มนวลแล้วสบตาหวาน สองคนสบตากันด้วยความรู้สึกที่ดีและผูกพันกัน เจนจบยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ด้านนอก เจนจบเดินออกมาที่สวนหินหน้าห้องน้ำ เขาหยุดมองบ่อน้ำบริเวณนั้น แววตาของเจนจบเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่ใบหน้าของเขาเรียบนิ่งเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง เช้าวันใหม่ที่บ้านพักริมทะเล เพชรกับมุกดาเดินคุยกันมา เจนจบที่ยืนอยู่หันไปยิ้มให้ เดี๋ยวฉันกับหนูมุกจะนั่งเรือไปที่เกาะ คุยกับเพื่อนแม่ไม่น่าจะเกินครึ่งวัน เพชรบอกเจนจบ คุณเจนจบไปด้วยกันมั้ยคะ มุกดาชวน เจนจบมอง เพชรไม่พูดอะไร แต่เอื้อมมือไปกุมมือมุกดาแน่น เจนจบรู้อาการเพื่อนก็ยิ้มแล้วตอบ ไม่ดีกว่าครับ คุณหนูมุก .. กลัวโดนเตะตกทะเล มุกดาหันไปมองเพชร เห็นเพชรทำหน้ายิ้มๆ ดีแล้ว นายอยู่นี่แหละ .. ค่ำๆเจอกัน ไหนว่าไปครึ่งวันไงคะ เผื่อไว้ก่อนไง ไปเถอะ สายๆ ... แดดร้อน เพชรไหลไปเรื่อย เขารีบดึงมือมุกดาให้เดินออกไป เจนจบมองตาม ใบหน้าที่ยิ้มของเขาเปลี่ยนเป็นนิ่งอีกครั้ง มุกดาหันมาโบกมือให้เจนจบ เจนจบรีบเปลี่ยนเป็นยิ้มแล้วโบกมือตอบ เจนจบมองเพชรกับมุกดาที่กำลังโบกมือให้ เจนจบก็โบกมือตอบ ด้วยรอยยิ้ม เพชรกับมุกดากุมมือเดินไปพร้อมกันด้วยสีหน้าสดชื่น สาลินีผลักประตูเข้ามาในห้องชนินทร แล้ววางแฟ้มให้ชนินทร เจนจบบอกไว้หรือเปล่าว่าจะกลับเมื่อไหร่ ชนินทรถาม ไม่ได้บอกค่ะ สาลินีตอบ เพชรล่ะ ประธานบริษัทคงไม่ต้องมาคอยรายงานเลขามั้งคะ ว่าจะไปไหน กลับเมื่อไหร่ ชนินทรหันมามองสาลินี สาลินีทำเป็นปั้นยิ้ม ฉันยังเป็นผู้จัดการที่นี่อยู่นะ สาลินี ทราบค่ะ .. ป้ายชื่อบนโต๊ะก็ยังไม่ได้เปลี่ยน ไม่รู้เหมือนกันนะคะ คุณเจนจบไปหาคุณเพชรคราวนี้ ... กลับมาอาจจะมีอาฟเตอร์ช็อคครั้งใหญ่ในสตาร์ไดมอนด์ Wระวังปากไว้หน่อยนะ สาลินี ... อย่าออกความเห็นเกินหน้าที่เลขา เสียงนิจนันท์ดังเข้ามา สาลินีหันไปเห็นนิจนันท์เดินเข้าประตูมา ฝนฟ้าจะวิปริตมั้ยคะ วันนี้คุณนิจนันท์มาเฝ้าสามีถึงที่ทำงาน สาลินีแขวะ ออกไปได้แล้ว สาลินี ชนินทรสั่ง สาลินีเดินเชิดๆออกไป ชนินทรมอง นิจนันท์หันมาบอกสามีด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ เห็นมั้ย ที่นิจพูด ไม่ผิดเลย .. พอเพชรให้ท้ายเจนจบ คนที่นี่ก็กระด้างกระเดื่องมองข้ามหัวคุณไปหมด คุณอยู่เฉยๆ ชนินทร ... ที่นิจมา เพราะอยากจัดการเรื่องนี้ให้คุณด้วยตัวเอง ชนินทรมองภรรยา เห็นนิจนันท์มีแววตาจริงใจมาก ยังไงเราก็ยังเป็นสามีภรรยากัน นิจนันท์พูดต่อ แล้วนิจก็ไม่ชอบที่เจนจบคอยแทงข้างหลัง ยุยงเพชร เพราะจะแย่งทุกอย่างที่ต้องเป็นของคุณ นิจนันท์ใส่ไฟด้วยเสียงจริงใจ อยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวนิจจะไปกำราบสาลินีให้เป็นตัวอย่างกับพนักงานคนอื่นๆ นิจนันท์บอกด้วยสีหน้าจริงใจ ชนินทรยิ้มออก นิจนันท์ยิ้มแล้วหันหลังเดินออกไป สีหน้าของนิจนันท์เปลี่ยนเป็นสมเพชชนินทรที่หลงเชื่อเธอ นิจนันท์วางถุงกระเป๋าแบรนด์เนมลงบนโต๊ะตรงหน้าสาลินี โอ้ แม่เจ้า ... เดี๋ยวนี้เศรษฐกิจทรุดโทรมจนต้องเอาสินค้าท่าขี้เหล็กมาเร่ขายหารายได้เสริมเหรอคะ สาลินีประชด ฉันให้เธอ นิจนันท์บอก สาลินีรีบแกะถุงออกมา เห็นเป็นกระเป๋าแบรนด์เนมใบสวยอยู่ด้านใน ให้สาลี่ทำไมคะ สาลินี่แปลกใจ ก็แค่ตอบคำถามฉัน สาลินีทำเป็นรีบยื่นกระเป๋าคืนให้นิจนันท์ ไม่เอาค่ะ สาลี่ไม่ทุจริต ไม่รับสินบน นิจนันท์มองยิ้มๆ แล้วทอดเสียงอ่อนหวานกว่าปกติ ฉันไม่ถามอะไรที่เธอตอบไม่ได้หรอกน่ะ สาลินี แน่เหรอคะ สาลี่ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรของเจ้านาย มากซะด้วย สาลินีทำยึกยัก นิจนันท์มอง คุณนิจนันท์เอากระเป๋าแพงๆขนาดนี้มา แสดงว่าคงเป็นคำถามสำคัญเว่อร์ เพชรกับคุณหนูมุกอยู่ที่ไหนนิจนันท์ถาม เอ.... สาลี่ไม่ได้เป็นคนจองตั๋วเครื่องบินให้ด้วยน่ะสิ นิจนันท์ดึงกระเป๋ากลับ แต่สาลินียื้อไว้แล้วพูด แต่ก็พอจะถามคนที่บ้านคุณเพชรให้ได้ ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเพชร เรื่องอะไรเอ่ย นิจนันท์ดึงกระเป๋า สาลินียื้อไว้ โอเคค่ะ โอเค ..สาลี่มีหน้าที่แค่ตอบคำถาม .. แว่วๆว่าลงไปสูดอากาศที่ทะเลกันต่อนะคะ ที่ไหน บ้านพักริมทะเลของคุณเพชรมีที่ไหนบ้างล่ะคะ นิจนันท์นิ่งคิด สาลินีพูดแหย่ เป็นเพื่อนรัก เพื่อนเก่ากันมาตั้งนาน .... เค้าไม่เคยเชิญไปเหยียบเป็นเกียรติเลยเหรอคะ นิจนันท์นึกออกจึงปล่อยมือจากกระเป๋า สาลินีดึงกระเป๋ามากอดไว้ทันที ณ ที่ทำฟารม์มุกบนเกาะ เพชรกับมุกดายกมือไหว้เพื่อนของมรกตที่เป็นเศรษฐินีเจ้าของเกาะ หลังจากนั้น เพชรกับมุกดาก็ไปดูที่เลี้ยงหอยมุก คนงานงมหอยมุกขึ้นจากน้ำมาแกะให้เพชรกับมุกดาดู เพชรกับมุกดามองอย่างตื่นเต้น ถัดจากนั้นไม่นาน มุกดาก็ไปดูมุกขนาดและสีต่างๆที่โชว์อยู่ โดยมีเพชรกับเศรษฐินีเพื่อนแม่ยืนห่างออกมา คุณน้าครับ ... ผมมีเรื่องจะขอรบกวนนิดนึงน่ะครับ เพชรพูด เศรษฐินียิ้มมอง เพชรเหลือบไปมองทางมุกดาที่กำลังดูหอยมุกอยู่ ผมอยากได้มุกเม็ดที่สวยที่สุดน่ะครับ เพชรทอดสายตามองมุกดาอย่างอ่อนโยน เพชรกับมุกดาเดินออกมาที่หน้าฟาร์ม มุกดามองไปรอบๆ แล้วพูด มุกที่นี่สวยมากเลยนะคะ มีแบบที่หายากๆด้วย หนูมุกชอบเม็ดไหนบ้างล่ะ ทำไมคะ จะเหมาหมดทั้งฟารม์ให้หนูมุกเลยใช่มั้ย ถ้าหนูมุกอยากได้ .. หมดทั้งเกาะ ผมก็ต้องหามาให้ อื้อหือ ... รวยซะ ผมรู้ว่าหนูมุกไม่ได้ตื่นเต้นกับความรวยของผมเลย เพชรยิ้ม นั่นแหละ เหตุผลที่ผมเต็มใจหาทุกอย่าง... มาให้หนูมุก เพชรกับมุกดามองตากัน ทันใดนั้นเองเสียงมือถือของมุกดาก็ดังขึ้น มุกดามอง คุณเจนจบโทรมาค่ะ เพชรชะงักไป เขามองมุกดารับสาย ค่ะ .. มุกกับพี่เพชรเสร็จธุระแล้วค่ะ เพชรมองมุกดาที่นิ่งฟัง แล้ววางสาย คุณเจนจบบอกให้เราแวะไปที่ๆนึงบนเกาะค่ะ เพชรมองอย่างสงสัย เพชรสวมแว่นกันแดดขับเรือมุ่งหน้าไปในทะเล มุกดานั่งอยู่ข้างๆ เพชรยิ้มแย้มกับมุกดาพลางชี้ให้ดูเกาะ มุกดาก็ชะเง้อมอง เพชรขับเรือพุ่งไปอย่างรวดเร็ว เรือฝ่าคลื่นกระทบน้ำทะเลไปเรื่อยๆ เงาสะท้อนเจนจบอยู่ที่ผิวน้ำในสระ เจนจบกำลังควงมีดเล่นด้วยมือเดียว แววตาของเขาดูสบายๆ สีหน้าผ่อนคลาย ภาพในอดีตตอนที่เจนจบสู้กับมุกดาด้วยมีดที่โรงแรมย้อนกลับมาในหัวเจนจบ เจนจบควงมีดอย่างคล่องแคล่วพร้อมนึกถึงเหตุการณ์นั้นไปด้วย เจนจบยิ้ม อีกมือหยิบภาพถ่ายที่ทะเลหัวหินของมุกดาออกมาถือไว้ เขามองรูปแล้วปล่อยให้หลุดจากมือ เพียงเสี้ยววินาทีเขาก็ควงมีดปาดรูปขาดฉับกลางอากาศ ภาพมุกดาช่วงหัวขาดออกจากช่วงตัว เจนจบปล่อยภาพมุกดาที่หัวขาดจากตัวร่วงลงน้ำ ด้วยสายตาสะใจ เรือเทียบตรงบริเวณน้ำตื้น เพชรลงมาก่อน มุกดาทำท่าจะโดดลงมา แต่เพชรยิ้มให้คล้ายจะบอกว่าไม่ต้องกระโดด เขาหันหลังไปให้มุกดาขี่หลังแทน มุกดาขี่หลังเพชรที่พาลุยน้ำมาจนถึงหาดทราย ทั้งสองมองเห็นที่นั่งริมทะเลซึ่งตกแต่งด้วยริบบิ้นที่กำลังปลิวตามแรงลม มีเครื่องดื่มและดอกไม้ตกแต่งอยู่ เพชรกุมมือมุกดาเดินมา เห็นการ์ดที่ปักไว้ในแจกัน เพชรหยิบขึ้นมาอ่าน ของขวัญสำหรับคู่รักที่เกิดมาเพื่อกันและกัน จากเพื่อน .. เจนจบ เพชรกับมุกดามองหน้ากัน คุณเจนจบเตรียมไว้ให้เรา มุกดาบอก เจนจบ... ยังไงมันก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด พี่เพชรมีอะไรกับคุณเจนจบหรือเปล่าคะ หนูมุกเห็นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เจนจบยอมรับว่า ชอบคุณ เพชรพูดแล้วมองตามุกดา ผมรู้ว่าเจนจบมันนิสัยดี สุภาพ เอาใจใส่ เทคแคร์ เป็นห่วงเป็นใยทุกคน ใครอยู่ใกล้ๆ ก็ต้องชอบ .. ต้องหลงรัก เพชรมีสีหน้าว้าวุ่นมาก มุกดามองเขา ผมยอมรับนะหนูมุก ถ้าเกิดเจนจบจะจีบคุณแข่งกับผม .. มุกดาเขย่งตัวขึ้นจูบปลายคางเพชร เพชรมองอย่างอึ้งๆ หนูมุก นี่ไงคะ คำตอบของหนูมุก มุกดาบอก ขอบคุณ หนูมุก...ขอบคุณที่เลือกผม ระหว่างหนูมุกกับคุณเจนจบ ... เรามีแต่มิตรภาพ เราเป็นเพื่อนกันเหมือนที่พี่เพชรมีคุณเจนจบเป็นเพื่อนที่ดี ... ที่จริงใจที่สุดในชีวิต เพชรโอบมุกดาเข้ามากอด ผมอยากให้ถึงวันแต่งงานของเราเร็วๆจัง มุกดาที่อยู่ในอกเพชรมีสีหน้ากังวลเมื่อนึกถึงความจริง ผมอยากให้มุกเม็ดนี้อยู่เคียงข้างเพชรอย่างผม มุกดาฟังแล้วลำบากใจ เธอดึงตัวออก เพชรมอง มีอะไรหรือเปล่าครับ หนูมุกว่าเราอย่าเพิ่งพูดเรื่องแต่งงานเลยนะคะ หนูมุกบ่ายเบี่ยงเรื่องแต่งงานกับผมตลอดเลย เราเพิ่งจะทำความรู้จักกันจริงๆ ให้เวลาหนูมุกอีกหน่อยนะคะ ได้ครับ .. เวลาทั้งชีวิตของผมที่มี ผมให้หนูมุกคนเดียว เพชรยิ้มกับมุกดาอย่างจริงใจ หลังจากนั้น เพชรนอนที่ตักมุกดา มุกดาป้อนองุ่นให้เขา เพชรลุกขึ้นมา หยิบองุ่นใส่ปากแล้วยื่นหน้าไปจะป้อนมุกดา มุกดามองเขิน เพชรป้อนองุ่นให้มุกดาด้วยปาก หน้าทั้งสองคนใกล้กัน ริมฝีปากเกือบจะแนบชิดกัน เวลาผ่านไปไม่นานนัก เพชรวิ่งเล่นอยู่ริมทะเลกับมุกดา มุกดาสาดน้ำใส่เพชร เพชรวิ่งเข้าไปโถมคว้ามุกดาไว้จนทั้งคู่ล้มลงน้ำไปด้วยกัน มุกดาลุกขึ้นก่อน เพชรวิ่งมาคว้าตัวมุกดายกขึ้นหมุนไปรอบๆ ทั้งสองตัวเปียกปอนและยืนเบียดชิด เพชรก้มลงจูบหน้าผากมุกดาอย่างแผ่วเบาและอบอุ่น ที่ห้องรับแขกบ้านรุจา คมกฤชวางถุงลงตรงหน้ารุจา แอนดี้มันขนของมาไม่หมด ฉันเลยเอามาให้ คมกฤชพูดแล้วมองเลยไปในบ้าน พยายามหาว่ามีแอนดี้จริงหรือเปล่า รุจายิ้มเยาะ เพราะมองสายตาคมกฤชออก มองหาแอนดี้ล่ะสิ มันอยู่หรือเปล่าล่ะ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย หรือว่า..ที่จริงไม่ได้อยู่ คมกฤชมองไปอีกที เห็นบรรพตโอบแอนดี้ลงมาจากชั้นบนอย่างสนิทสนม นายนี่ทำงานมาเยอะ ประสบการณ์ชีวิตหลากหลาย อย่างงี้ดี ฉันชอบคนสู้ชีวิต บรรพตคุยกับแอนดี้ คมกฤชชักสีหน้าเมื่อเห็นบรรพตหัวเราะอย่างถูกคอกับแอนดี้ พ่อคะ มีแขกไม่ได้รับเชิญ รุจาบอก อ้าว .. คมกฤช ยังมีธุระอะไรที่นี่อีกไม่ทราบ คมกฤชยกมือไหว้ ผมเอาของมาให้แอนดี้ แอนดี้เดินมาเปิดถุงแล้วหยิบกางเกงออกมา นี่ไม่ใช่กางเกงผม แอนดี้บอก รุจาหันมองคมกฤชที่ยังทำหน้าขรึมอยู่ ไม่ใช่ของฉันเหมือนกัน ฉันเลยนึกว่าของนาย คมกฤชบอก รุจาคว้าถุงยัดใส่มือคมกฤชแล้วยิ้มเยาะ มุขนี้ไม่ผ่าน นายมาก็ดีนะ คมกฤช บรรพตบอก จะได้รู้ไว้ ผมชอบเพื่อนคุณมาก แอนดี้นี่เค้าคล่อง เข้ากับคนง่าย ไม่หยิ่ง ไม่หัวสูง ที่สำคัญ อันนี้เน้นเลยนะ ... รู้จักเด็ก รู้จักผู้ใหญ่..ชั้นชอบมาก คมกฤชมองบรรพตแล้วหน้าชา รุจากับแอนดี้มายืนอยู่ใกล้กัน ฉันจะให้แอนดี้ เพื่อนนายไปทำงานที่นิวส์ไทม์ บรรพตบอก ตำแหน่งอะไร แอนดี้มันเขียนภาษาไทยไม่ได้สักตัว คมกฤชถาม ตำแหน่งคนโปรดของฉัน .. จบป่ะ ให้เป็นนักข่าวสิคะ พ่อ .. จะได้ทำงานคู่กับรุจา รุจาเสนอ โอเค .. พ่ออนุมัติ บรรพตหันไปทางแอนดี้ แอนดี้ .... ต่อไปนี้นายทำงานประกบลูกสาวฉัน ครับ บอส แอนดี้ตอบรับ บอสเบิสอะไร ..เรียกซะห่างเหิน เรียกพ่อได้มั้ยคะ รุจาเสนอ คมกฤชตาลุกเป็นไฟ ได้ เรียกพ่อก็ได้ บรรพตหัวเราะ ฮ่าฮ่า .. พ่อลูกหน้าตาหล่อเหมือนกัน แอนดี้ยกมือไหว้ ขอบคุณครับคุณพ่อ ที่เมตตาผม บรรพตโอบแอนดี้ทั้งซ้ายทั้งขวา นี่มันต้องอย่างนี้ .. ขนาดเป็นฝรั่งยังรู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่เหมือนไอ้คนบางคนกระด้างกระดางลางเหมือนฝาโลง บรรพตหันไปมองคมกฤช อ้าว ยังไม่ไปอีกเหรอ คมกฤชยกมือไหว้บรรพต กองไว้ที่หน้าประตูน่ะนะ คมกฤชเงยหน้ามองด้วยสีหน้าที่เจ็บใจ แต่ก็ทนหันหลังเดินลิ่วๆออกไป แอนดี้กับบรรพตมองยิ้มๆ รุจาเห็นแล้วเดินตามไป คมกฤชเดินลิ่วออกมาที่หน้าบ้านด้วยความโมโห รุจาเดินตามมา ทนเห็นคนอื่นดีกว่าไม่ได้เลย รุจาพูด คมกฤชหันกลับมาประจันหน้ากับรุจา คิดว่าฉันอิจฉาแอนดี้เหรอ คนปากแข็งอย่างนาย ไม่ยอมรับหรอก แต่ฉันรู้ว่านายกำลังทั้งอิจฉา ทั้งริษยา ทั้งอาฆาตเหมือนหมาบ้า เพราะนั่นมันเป็นนิสัยของนาย รู้จักผู้ชายเร็วดีนี่ คมกฤชกระแหนะกระแหน คมกฤช คมกฤชยิ้มเยาะ ฎทำไม .. ก็เธอพูดเองว่ารู้จักฉันดี รู้จักแอนดี้ดี ..จะให้ฉันคิดยังไง ใกล้ใครคนไหน ....ก็รู้จักลึกซึ้งดีไปหมด รู้จักลึกเข้าไปถึงไหนๆแล้วล่ะ เลว ... คิดเลวๆ อย่างนายน่ะไม่ละเอียดอ่อนพอที่จะรู้หรอกว่า ... คำว่ารู้จักยังไงก็ไม่เท่ากับคำว่ารัก รุจายิ้มเยาะกลับไปให้คมกฤชบ้าง คนอย่างนาย รู้จักไว้เพื่อให้ลืม แต่สำหรับคนอย่างแอนดี้ รู้จักแล้วก็อยากรักอยากอยู่ใกล้ๆ รู้สึกว่าชีวิตขาดเค้าไม่ได้ คมกฤชหันหลังเพราะทนฟังไม่ได้ รุจายิ่งพูดเยาะ แอนดี้เค้าดีกว่านายเยอะ .. เพราะคนอย่างนายมันไม่รู้จักวิธีที่จะทำให้คนอื่นมีความสุข คมกฤชหันมามองรุจาที่กำลังยิ้มเหยียดแล้วเชิดหน้าด้วยความโมโห ที่เกาะ เพชรกับมุกดาขึ้นจากเรือแล้วเดินมาที่สะพานปลาทอดยาว เพชรกุมมือมุกดาไว้ ทั้งสองมองบรรยากาศรอบๆที่ชาวประมงกำลังเอาปลาขึ้นจากเรือ ที่อีกด้านของสะพานปลา ปานตาในชุดสาวชาวบ้านแต่ดูดีกำลังเดินตรงไปที่สุดปลายสะพาน เพชรกับมุกดาเดินมา ปานตากับเพชรเดินมาใกล้กัน แต่มีชาวบ้านที่กำลังเดินขวักไขว่ บังสายตาของทั้งคู่ไม่ให้มองเห็นกัน ปานตาหลบชาวประมงที่แบกเข่งปลาเดินมา ทำให้ขยับไปด้านที่เพชรกำลังเดินมาทันที ปานตาหยุด เพชรหันไปเห็น สายตาของเพชรมองปานตาในฐานะคนรักเก่าอย่างนึกไม่ถึงว่าจะเจอกัน มือของเพชรหลุดจากมือของมุกดาทันที มุกดามองเพชรอย่างแปลกใจ ปานตาหันมาเห็นเพชร สองสายตาประสานกัน ปานตามีท่าทีตื่นตระหนกและหวาดกลัว พี่เพชรคะ มุกดาเรียก เพชรได้สติจึงหันกลับมา เจอคนรู้จักเหรอคะ มุกดาถาม เพชรหันกลับไป แต่ไม่เห็นปานตาตรงนั้นแล้ว เขารีบหันมาทางมุก เปล่าครับ เพชรกุมมือมุกดาอีกครั้งแล้วเดินนำออกไป อีกด้านของสะพานปลา เพชรกับมุกดาเดินกันไปที่ลานจอดรถ เพชรนิ่งเงียบเพราะยังคิดถึงเรื่องที่ได้เห็นปานตาคนรักเก่า มุกดามองเพชรแล้วเอ่ยขึ้น ขอหนูมุกไปห้องน้ำก่อนนะคะ ปวดท้องจี๊ดๆ เหมือนท้องจะเสีย ผมรอตรงนี้นะ ค่ะ มุกดาเดินแยกไปทางป้ายห้องน้ำ เพชรหันกลับไปมองทางสะพานปลา เพชรมองไปทางมุกดาอีกที แล้วตัดสินใจวิ่งกลับไปทางสะพานปลา มุกดาที่หลบอยู่เดินออกมามองเพชรที่มีท่าทางน่าสงสัย เพชรวิ่งมาถึงสะพานปลา เขาชนชาวบ้านที่เดินสวนแต่ก็ไม่สนใจ ยังรีบวิ่งไป ปานตา ปานตา เพชรพูดกับตัวเอง เขารีบวิ่งไปจนสุดสะพาน ที่ปลายสะพาน ปานตากำลังจะลงเรือหาปลา แต่อยู่ๆ ก็มีมือมากระชากเธอไว้ ปานตาหันไป เพชร เพชรดึงปานตาเข้ามาใกล้ ปานตา คุณหายไปไหนมา คุณเป็นยังไงบ้าง ผมตามหาคุณแทบพลิกแผ่นดิน ภายในเรือ ไชยา พ่อของปานตา ที่เป็นชาวประมง โผล่หน้าออกมา ปานตา อย่าเข้าไปใกล้ไอ้นั่นอีก ไชยาสั่ง ปานตาหันไปเห็นพ่อก็รีบดันเพชรออก เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วเพชร เพชรยังไม่ยอมปล่อย คุยกันก่อนได้มั้ย ไชยารี่เข้ามากระชากปานตาออกจากเพชรทันที ไอ้สาระเลว มึง ...มึงข่มขืนลูกสาวกู ไชยาด่าด้วยความโกรธ ไม่ใช่นะครับ ที่แล้วมามึงยังทำชั่วช้า ไม่สาแก่ใจมึงรึไง หรือจะมาหลอกปู้ยี้ปู้ยำลูกสาวกูอีก พ่อ เงียบ หยุดก่อน .. พ่อ ปานตาตะโกน กูไม่หยุด กูจะเอาเลือดหัวมันออกให้ได้ ไชยารีบหันไปคว้าของที่จะเป็นอาวุธได้ แล้วพุ่งมาทางเพชร ปานตารีบลากพ่อไป ไปซะเพชร รีบไป ก่อนที่คุณจะตายเพราะมือพ่อ มึงอย่าหนีนะ ไชยาตะโกนใส่เพชร ปานตพยายามลากพ่ออย่างสุดกำลัง ไปสิ เพชร ไป กลับไปแล้วลืมเรื่องของเรา ปานตา .. ผมไม่เคยลืม .. ผมอยากคุยกับคุณ เพชรบอก ไม่มีประโยชน์หรอก เพชร ปานตาผลักพ่อลงเรือ ฉันเป็นเจ้าสาวของคุณไม่ได้ ไชยาชี้หน้าเพชรด้วยความโมโห อย่าให้เจออีกนะมึง มึงตาย ปานตาหันไปเร่งเด็กเรือที่ทำหน้าที่ขับเรือ ออกเรือ เร็วสิ เรือเคลื่อนออกไป ไชยาจ้องเพชรอย่างเอาเป็นเอาตาย เพชรมองปานตาบนเรือที่แล่นห่างออกไปด้วยสายตาผิดหวัง มุกดาอาศัยคนที่เดินไปเดินมาบังร่างตัวเอง เธอมองเพชรที่ยืนอยู่สุดปลายสะพานด้วยสายตาสงสัย เพชรเดินสีหน้าขรึมมาที่บ้านพักริมทะเล โดยมีมุกดาเดินมาข้างๆ เจนจบเดินออกมาจากในบ้าน เป็นยังไง เซอรไพร์สของฉัน หวานพอมั้ย เพชรสีหน้านิ่งๆ แต่ก็ฝืนยิ้มออกมา เขาแตะไหล่เจนจบเบาๆเป็นการขอบคุณ แล้วเดินเข้าไปในบ้าน เจนจบหันมามองมุกดา มีอะไรกันมาหรือเปล่าครับ คุณเจบจบคะ .. เจ้าสาวคนแรกของพี่เพชรชื่ออะไรคะ มุกดาถาม เจนจบมีสีหน้าตกใจที่มุกเอ่ยถามเรื่องนี้ คุณหนูมุกรู้เรื่องนี้ ค่ะ หนูมุกรู้ว่าพี่เพชรเคยเกือบแต่งงานกับผู้หญิงคนนึง ... แต่เธอหายไป เธอชื่ออะไร แล้วทำไมถึงไม่ยอมเป็นเจ้าสาวของพี่เพชรล่ะคะ เพชรออกมายืนที่มุมหนึ่งของระเบียงบ้านพักริมทะเล เพชรนึกถึงตอนที่เขาเห็นปานตาที่สะพานปลา เมื่อนึกถึงเรื่องนั้นเขาก็มีสีหน้าเศร้ามาก ที่สวนด้านล่าง มุกดามองเจนจบที่มีสีหน้าลำบากใจ ปานตาเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกับพวกเรา เจนจบเล่า เธอเรียนเก่ง เป็นดาวมหาวิทยาลัย เพชรกับปานตารักกันมาก พอเรียนจบ เพชรก็จะแต่งงงาน เจนจบถอนใจ ตอนนั้นคุณป้ามรกตไม่ค่อยเห็นด้วย เพราะฐานะทางบ้านปานตาไม่ค่อยดี แต่สุดท้ายคุณป้าก็ยอมตามใจเพราะรักเพชร ก็ไม่มีอุปสรรคอะไรเลยนี่คะ แต่เจ้าสาวก็ยังหายไป มุกดาบอก นั่นสิครับ ผมก็ไม่รู้เหตุผลจริงๆเหมือนกัน ตอนที่ปานตาหายไป เพชรแทบเป็นบ้า พวกเราต้องเฝ้าเพชรไว้เป็นเดือนๆ .... อยู่ๆคุณหนูมุกมาถามเรื่องนี้กับผมทำไมล่ะครับ หรือว่า..ไปเจอปานตา เจนจบถามไปเรื่อยๆ มุกดายิ้มแล้วตอบเลี่ยงๆ ไม่ได้เจอค่ะ .. มุกรู้เรื่องนี้มาตั้งแต่ที่หัวหิน พอมีโอกาส ก็เลยอยากถาม อ๋อ.. เพชรรักปานตามากครับ มีผู้หญิงมาชอบเพชรตั้งหลายคน แต่เพชรไม่เคยจริงจังกับใคร มากเท่าปานตา เจนจบมองมุกดาอย่างตั้งใจพูดกรีดใจมุกดาแต่แสร้งทำสีหน้าจริงใจ ถ้าไม่มีคุณหนูมุก ผมก็เชื่อว่าเพชรจะไม่มีวันรักใครได้มากเท่ากับเจ้าสาวคนแรกของเค้าอีกแล้ว มุกดาหน้าสลดแล้วยิ้มเศร้าๆ คงไม่มีใครลืมรักแรกได้ ... จริงมั้ยคะ เจนจบเอื้อมมือไปกุมมือมุกดาอย่างสุภาพด้วยท่าทีให้กำลังใจ อย่าคิดมากนะครับ เพชรคงพร้อมจะเริ่มต้นใหม่กับคุณหนูมุกแล้ว มาแอบเข้าอกเข้าใจกัน ลับหลังเพชรตรงนี้นี่เอง เสียงนิจนันท์ดังขึ้น มุกดากับเจนจบหันไปเห็นนิจนันท์กำลังยิ้มและก้าวเข้ามา มุกดากับเจนจบรีบแยกออกจากกันทันที ห้องรับแขก นิจนันท์นั่งอยู่ตรงหน้าเพชร เธอมีสีหน้าเศร้าหมองและพยายามเรียกความเห็นใจเต็มที่ ในมือของเธอมีเอกสารปึกใหญ่ นิจขอโทษนะคะ ...ที่ตามมารบกวนเวลาความสุขของเพชรกับคุณหนูมุก นิจได้เอกสารเกี่ยวกับที่ดินที่จะซื้อมาแล้ว แต่นิจดูแล้วไม่เข้าใจ คนที่จะขายเค้าให้สัญญาอะไรมาดูเยอะแยะเลย นิจงงไปหมด แถมยังเร่งนิจว่าต้องเซ็นสัญญาซื้อขายกันภายใน 3 วัน ชนินทรซีคะ ... บอกนิจว่า ต้องไปหาเพชรให้เร็วที่สุด เพราะเพชรคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยได้ เพชรหยิบเอกสารเป็นปึกไปดู นิจนันท์บีบน้ำตาคลอและทำสีหน้าว้าวุ่นมาก ห่างออกไปด้านบน มุกดากำลังยืนมองคนทั้งสองอยู่ นิจไม่มีที่พึ่งจริงๆ ถึงต้องมารบกวนเพชรให้ช่วยดูเอกสารพวกนี้ ... เพชรก็รู้ชีวิตนิจเหมือนนกปีกหัก ไม่มีใครเป็นที่ให้พักพิง นิจนันท์ปาดน้ำตา เจนจบยืนหลบมองอยู่ด้านหลัง เขามองนิจนันท์ด้วยสายตาเกลียดชัง นิจปรึกษาชนินทรไม่ได้จริงๆ กลัวที่สุด กลัวเค้ารู้ว่านิจกำลังจะทำอะไร แล้วเค้าจะ..จะ.. นิจนันท์ทำหยุดเสียงเพื่อให้เพชรกังวล เค้าจะฆ่า .. นิจ เพชรเอื้อมมือไปกุมมือนิจนันท์ทันที ไม่ต้องกลัว นิจ ผมจะปกป้องคุณเอง นิจนันท์โผเข้าซบอกเพชรทันที ขอบคุณค่ะ โชคดีของชีวิตนิจที่สุด ที่มีเพชร ถ้าวันไหนที่เพชรเบื่อ..รำคาญ .ไม่ไยดีเรื่องของนิจ ... นิจก็ไม่รู้ว่า ... จะมีลมหายใจไปทำไม นิจนันท์ยิ้มอย่างสะใจอยู่ในอกเพชร เจนจบเดินออกไป เพชรโอบนิจนันท์ไว้เบาๆ เพชรหันไปเห็นมุกดาเดินขึ้นมามอง มุกดาสบตากับเพชรแล้วหันหลังเดินออกไป เพชรมองตามด้วยสีหน้าไม่ดี ณ ห้องครัวบ้านพักริมทะเล เจนจบยืนอยู่หน้าครัวพร้อมกับควงมีดเล่นไปมา เขามองไปที่ภาพของปานตา นิจนันท์ มุกดา ที่วางอยู่ เจนจบปักมีดลงไปที่ภาพของแต่ละคนที่วางอยู่บนเขียง ปานตา ... มุกดา .. นิจนันท์ เจนจบปักมีดสลับลงไปบนภาพของแต่ละคน นิจนันท์ .. ปานตา ... มุกดา เจนจบปักมีดเร็วขึ้น มุกดา ... ปานตา ... นิจนันท์ เจนจบยังคงปักมีดสลับไปมา ใครจะได้เป็นเจ้าสาวของเพชร เจนจบปักมีดครั้งสุดท้ายลงที่ภาพมุกดา มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 12 (ต่อ)
ที่ล็อบบี้โรงแรม ชนินทรยืนกระสับกระส่าย หันมาเห็นพาทีกำลังเดินเข้ามา เจอนิจนันท์หรือยัง พาทีถาม เจอแล้ว แล้วทำไมไม่อยู่ด้วยกัน พาทีมองท่าทางชนินทรยืนไม่ติด มีเรื่องอะไรกันอีกล่ะ ชนินทรเงียบ ไม่อยากพูดเรื่องที่เจอเพชรตอนทำร้ายนิจนันท์ สวนในโรงแรม เพชรที่โอบนิจนันท์ไว้ มุกดาที่มองอยู่เห็นเพชรก้มลงใกล้นิจนันท์เพชรพยายามจะดึงตัวออก ก้มลงบอกนิจนันท์ นิจครับ ... นิจ นิจนันท์ไม่ยอมปล่อยเพชร แกล้งทำตัวสั่น นิจยังตกใจอยู่เลยค่ะ มุกดาจ้องมองเพชรใกล้ชิดนิจนันท์ เพชรพยายามหาวิธีดึงตัวออกห่าง ขอผมดูหน่อยนะครับ ว่าชนินทรทำคุณเจ็บตรงไหนบ้าง นิจนันท์ผละออกมาทันที ยื่นแขนไปให้เพชร ตรงนี้ค่ะ นิจนันท์สะบัดผม แล้วเอียงคอไปให้เพชร ตรงนี้ด้วยค่ะ นิจนันท์ขยับไปใกล้ เพชรแค่มอง เห็นมั้ยคะ เพชร จับดูสิคะ นิจนันท์คว้ามือเพชรมาจับ เพชรแตะนิดเดียวแล้วดึงมือออกอย่างมีมารยาท มุกดาเดินลงมา นิจนันท์หันไปเห็นก็สะบัดผม กลับมายิ้มสะใจ หนูมุก เพชรรีบเดินไปหามุกดา นิจนันท์ตีหน้าเศร้า ยิ่งมาแหย่ อย่าเข้าใจเราสองคนผิดนะคะ คุณหนูมุก เราไม่ได้มีอะไรเกินเลยอย่างที่เห็น ไม่หรอกค่ะ หนูมุกใจกว้าง หนูมุก จะลงมาทำไมไม่โทรเรียกผมไปรับ เจ็บแขนนี่คะ แต่ขายังใช้การได้ดี ..มากด้วย อย่างคุณหนูมุกนี่ถือเป็นสาวเก่งนะคะ ทนทาน คงไม่มีใครทำให้เจ็บได้ ขอบคุณค่ะ สำหรับคำชมจากใจจริง มุกดาเดินหันหลังกลับไป เพชรผละจากนิจนันท์ทันทีวิ่งตามมุกดา นิจนันท์มองอย่างสะใจ เดินแยกไปอีกทาง มุมหนึ่งในโรงแรม มุกดาเดินมา เพชรเดินเข้ามาดึงแขนมุกดาแต่เธอขืนตัว ฟังผมอธิบายก่อนนะ หนูมุก จะบอกว่าทำไมต้องมายืนประเจิดประเจ้อ กอดกันให้คนอื่นเห็นน่ะเหรอคะ ผมไม่ได้กอด .. ผมกำลังดูแผลที่ชนินทรตามมาทำร้ายนิจนันท์ คุณชนินทรอยู่ที่นี่ ใช่ .. ชนินทรเพิ่งมา ผมเห็นเค้าทำร้ายนิจนันท์ มุกดาสีหน้าอ่อนลง เพชรเดินมาชิด แล้วลงมาทำไมคนเดียว เบื่อก็โทรเรียกผมสิ ... เดี๋ยวผมไปช่วยแก้เบื่อให้ ทะลึ่ง มุกดาใช้ศอกข้างที่เจ็บกระแทกเพชรแบบงอนๆ เพชรยิ้มหวาน มองง้อๆ ล็อบบี้ในโรงแรม ชนินทรเดินหน้าเครียดมาเห็นนิจนันท์มาจากอีกทางก็ตรงเข้าหา นิจนันท์มองอย่างรำคาญแล้วกระแทกเสียงใส่ เดินหน้าบื้อไร้วิญญาณอยู่ได้ สมแล้วที่ไม่มีใครเค้าต้อนรับแก ชนินทรหันขวับมอง นิจนันท์ผงะ แววตาคิดอะไรได้ทำเป็นพูดยั่วโมโห เค้าเกลียดแกกันทั้งนั้น ดูสิ มาตั้งนาน ยังไม่มีใครเรียกแกไปรวมกลุ่มกับเค้า ชนินทรยกมือจะจับแขน นิจนันท์ยิ้ม แต่ชนินทรเหมือนหยุดตัวเองไว้ทัน ตบฉันสิ.. อยากตบก็ตบเลย ไม่หรอก นิจนันท์ ฉันไม่หลงกลเธอ ลงมือที่นี่ เธอก็เอาหน้ามีแผลไปขอความเห็นใจจากเพชรมันอีก ชนินทรกลับทำเป็นโอบนิจนันท์มาใกล้ เหมือนเป็นคู่รัก นิจนันท์มองเจ็บใจที่ชนินทรรู้ทัน กลับถึงบ้านเมื่อไหร่ จับหัวเธอกดน้ำสักสี่ห้าครั้ง น่าจะดีกว่า ปล่อยฉันนะ ฉันขยะแขยงแกที่สุด ฝืนใจอีกหน่อยน่า ขอเอาตัวไปสร้างภาพให้ผู้คนเห็นหน่อย ว่าฉันดีกับเธอแค่ไหน กลุ่มมรกตกำลังจะเดินลงไปที่หาด ปักมองมาเห็นชนินทรก็เรียก คุณผู้หญิงคะ ทั้งกลุ่มหันไปมองชนินทรกับนิจนันท์ มรกตยิ้มตรงรี่นำเข้ามาก่อน ชนินทรเห็นกลุ่มมรกตก็ไหว้ มรกตรับไหว้แบบเสียไม่ได้ เป็นไงจ้ะ หน้าตาสดชื่นกันทั้งคู่ โรแมนติคล่ะสิ นานๆได้ควงคู่ให้สังคมเค้ารู้บ้างว่า .. เป็นสามีภรรยากัน ค่ะ คู่เราไม่ชอบติดกันตลอดเวลา สร้างภาพครอบครัวสุขสันต์ นิจนันท์ยิ้มตาจ้องไปที่มรกต เผ่าพงศ์ อ้อ... ครอบครัวฉันสุขสันต์แน่จ้ะ แล้วก็จะมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะเรากำลังจะได้ต้อนรับสะใภ้สุดเพอร์เฟ็คท์อย่างหนูมุก ... เราไม่รบกวนดีกว่า ขอตัวก่อนนะครับ ชนินทรบอก จ้ะ จะไปขึ้นเขา ลงนรกที่ไหน ก็ตามสบาย คนที่จะลงนรกก่อน ไม่น่าจะเป็นคู่เราหรอกค่ะ ถ้าดูตามสภาพ .. สังขาร กลุ่มมรกตตาวาวทันที ชนินทรเห็นท่าไม่ดี รีบดึงนิจนันท์ออกไป คำพูดช่างอำมหิต กรีดคมเหมือนสายตานางจริงๆ ปักพูด ปักมองตามแบบเกลียดเต็มที่ นิจนันท์ที่เดินห่างออกมาหันไปบอกชนินทร หมดเวลาสร้างภาพ ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะเข้าห้องน้ำ ชนินทรต้องปล่อยให้นิจนันท์เดินแยกไป กลุ่มมรกต มรกตมองเห็นนิจนันท์เดินแยกไป ก็หันไปทางปัก ปัก แค่สบตาก็รู้ใจ ยิ่งได้ยินน้ำเสียง ยิ่งรู้ปั๊บ ..รอแป๊ปค่ะ เดี๋ยวปักตามไปสอดส่องเอง ปักสบตากับมรกตอย่างรู้กัน ทางเดินในโรงแรม เพชรที่เดินมาตามมุกดาที่ยังเดินเชิดๆ งอนๆ มา หนูมุก จะให้ผมง้อยังไงอีก ไม่ต้องง้อหรอกค่ะ หนูมุกไม่ได้โกรธอะไร ชัด เพชรก้าวมาดักหน้ามุกดา เสียงแบบนี้ ชัดเลย .. ทั้งโกรธทั้งงอน .. เรื่องนิจนันท์ใช่มั้ย ผมต้องคอยดูนิจเพราะกลัวว่าชนินทรมันจะบังคับ ทำร้ายนิจอีก ก็ดีแล้วนี่คะ น่าจะตามไปเฝ้าที่บ้านซะด้วย เอาอีก เอาอีก .. มุกดาหันมองเพชรงงๆ เพชรยิ้มหวาน ผมชอบเสียงหนูมุกแบบเมื่อกี๊ มันดูหึงผมดี มุกดาหลุดหัวเราะจนได้ เพชรยิ้ม นิจนันท์ที่เดินอย่างรวดเร็วหลบชนินทร เข้ามาเห็นมองเพชรกับมุกดายิ้ม แล้วทำเป็นสะบัดผมให้ยุ่งๆ ดูกระเซิงน้อยๆ ทำหอบท่าทางดูเหนื่อยๆ วิ่งผ่านมาทางเพชรกับมุกดา นิจนันท์แกล้งวิ่งเหลียวหน้าเหลียวหลัง เหมือนหนีชนินทร มาชนเพชรเข้าอย่างจัง นิจ เพชรรับนิจนันท์ไว้ทัน เพชร นิจนันท์ทำเป็นมองเห็นมุกดา แล้วพยายามขืนตัวออก แต่เพชรยังประคองไว้ด้วยความเป็นห่วง คุณหนีอะไรมา นิจนันท์ทำท่าอึกอัก ให้เพชรสงสัย ชนินทรทำอะไรคุณมาหรือเปล่า เพชรคะ ปล่อยนิจเถอะค่ะ .. นิจนันท์ทำมองมุกดาแบบเกรงใจมาก บอกผมก่อน ชนินทรใช่มั้ย .. มันอยู่ไหน นิจนันท์ทำอึกอักให้เพชรร้อนใจจนมุกดามองอึดอัดแทน คุณเพชรขา เสียงปัก นิจนันท์หันขวับ เห็นปักถลาเข้ามาแยกนิจนันท์ เหวี่ยงกระเด็นไปกระแทกเสา คุณผู้หญิงให้มาตามค่ะ ทั้งคุณหนูมุก คุณเพชรเลยนะคะ เพชรมองไปทางนิจนันท์อย่างเป็นห่วง ปักทำเป็นหันไปมอง อ้าว คุณนิจนันท์ อยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ .. เมื่อกี๊เห็นยังเดินหนุงหนิงอยู่กับสามี หนูมุกไปหาคุณป้าก่อนนะคะ มุกดาเดินไปก่อน เพชรมองมุกดา ปักรีบดันหลังเพชร ไปเลยค่ะ ไปกันเป็นคู่ ... ไม่ต้องห่วง .. ทางนี้เดี๋ยวปักจัดการเอง ปักดันเพชรให้ตามมุกดาไป นิจนันท์จะตามปักก้าวมาขวาง หยุด... หยุดความคิดที่จะวิ่งตามจับคุณเพชร.. เดี๋ยวนี้ แก หยุดปากที่จะพ่นคำด่าฉันด้วย .....ไม่งั้น ตบไม่เลี้ยง! นิจนันท์สุดทน ผลักปักแรงๆให้พ้นทาง ถอยไป นังป้า แกรู้มั้ย คนที่เรียกฉันว่าป้า คนล่าสุด ตอนนี้มันนอนหยอดน้ำเกลือ เปลี่ยนดั้งเหลาคาง ทำกรามใหม่อยู่ที่โรงพยาบาล แกอยากทำมั่งมั้ยล่ะ นังป้า เดี๋ยวฉันจัดหนักให้ นิจนันท์โมโห ตวาดใส่ ปักแหกปากตะโกนทันที เจ้าข้าเอ้ย ....เมียใครหาย มารับตัวด่วน คุณชนินทรอยู่ไหน เมียมาวิ่งไล่จับแฟนชาวบ้านตรงนี้แล้ว มาลากกลับไปที เงียบนะ ... นังป้า หุบปาก ไม่งั้นชั้นตบให้ปากกระจาย นิจนันท์โมโหยกมือจะตีปัก ชนินทรวิ่งออกมาเห็นนิจนันท์พอดี ชนินทรเดินรี่ลงมา นิจนันท์จะถอย แต่ไม่ทัน ชนินทรพุ่งเข้ารวบตัวนิจนันท์ไว้แน่น ขอบคุณมาก คุณปัก ชนินทรกล่าว ปักมองท่าทางนิจจนันท์ที่สีหน้ากลัว แล้วอดถามไม่ได้ ไม่มีอะไรกันนะคะ ไม่มี .. ไม่เป็นไร ไปเถอะ ขอบใจมาก .. เดี๋ยวทางนี้เราคุยกันเอง โอเคแน่นะคะ โอเค .. เรื่องของผัวเมียน่ะ พูดแบบนี้ .. ก็ต้องไปแล้วค่ะ ปักวิ่งกลับไป ชนินทรหันขวับมองนิจนันท์แววตาลุกเป็นไฟ เผลอตาไม่ได้เลยนะ ที่รัก นิจนันท์แทบหยุดหายใจ กลัวจับใจกับแววตาโกรธจัดของชนินทร จะเดินหนี แต่ชนินทรกระชาก ลากนิจนันท์ไปอย่างแรง ล็อบบี้โรงแรม เพชรกับมุกดาก้าวมายืนตรงหน้า มรกตกับกลุ่ม พาทียืนอยู่ด้านหลัง แม่มีเรื่องขอร้องลูกทั้งสอง ไม่รู้ลูกจะเต็มใจหรือเปล่า คุณป้าอยากให้หนูมุกทำอะไร บอกมาได้เลยค่ะ คือเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ของป้าน่ะสิจ๊ะ พอรู้ว่าป้ามาที่นี่ ก็อยากให้ป้าลงไปหาที่เกาะส่วนตัวของเค้า ไปคุยเรื่องซื้อเพชรกันนิดๆหน่อยๆ สักสี่ห้าล้าน แก้เหงา ... มรกตทำเสียงอ่อนเพลียมาก แต่ทีนี้ บอกตรงๆว่าป้ายังเพลียๆ คงยังตกใจ เผ่าพงศ์รีบมาประคองเมีย โธ่ คุณ ... หรือว่าโรคจะกำเริบ มรกตทำเป็นตีมือสามี โรคอะไรกันคะ คุณ ..ฉันสบายดี แข็งแรงมาก จริงด้วย ... คุณแข็งแรงที่สุด คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะไปหาเพื่อนคุณแม่ให้เอง หนูมุกช่วยไปเป็นเพื่อนพี่เค้าหน่อยได้มั้ย ป้าอยากให้รู้จักกับเพื่อนป้าคนนี้ไว้ เค้ามีทั้งกิจการรังนก กิจการฟาร์มไข่มุก ... เกิดหนูชอบใจ จะได้มุกเม็ดงามๆมาล้อมเพชร ต๊าย.... เข้าเรื่องมากนะคะ ปักพูด เพชรกับมุกดามองหน้ากัน มรกตมองลุ้นๆว่าจะสำเร็จมั้ย หนูมุกไปคนเดียวก็ได้ค่ะ เผื่อพี่เพชรอาจจะเป็นห่วง ต้องคอยดูแลคนทางนี้ ใคร ! ตาเพชร .. แกห่วงใครมากกว่าหนูมุก ไม่มีครับ ผมห่วงหนูมุกคนเดียวเลย ดีจ้ะ ดีเลิศ ได้ยินแบบนี้ แม่แสนจะหมดห่วง มีความสุขเว่อร์... ทีนี้ก็กลับบ้านกันได้สักทีนะ พวกเรา ... มรกตกับทุกคนยิ้มแย้ม เบิกบาน สมใจ เพชรยิ้มด้วย แล้วหันไปทางมุกดา แต่มุกดามองงอนๆ เพชรส่งยิ้มง้อไปอย่างสุดชีวิต ที่ริมหาด รุจากับแอนดี้กำลังเดินเก็บเปลือกหอยสวยๆมาดู คมกฤชยืนมองสีหน้าบึ้งตึงสุดขีด มุกดาเดินเข้ามาเพชรเดินตามหลังแบบง้อๆ หนูมุก ยิ้มหน่อยสิ .... อย่าโกรธผมเลยนะ มุกดาไม่สนใจเดินตรงไปหารุจา กับแอนดี้ เพชรไหล่ลู่หยุดยืนข้างคมกฤช คมกฤชหันมามองเพชร หวังว่าเรื่องคุณนิจนันท์ คงไม่ทำให้คุณกับน้องสาวผมต้องมีปัญหาไปด้วย ไม่หรอกครับ หนูมุกเข้าใจเรื่องของนิจนันท์ดี .. เข้าใจ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะยอมรับได้ทุกเรื่องนะครับ คุณคมกฤช ... ถ้าแต่งงานกัน ผมจะไม่ทำให้น้องสาวของคุณผิดหวัง มุกดา รุจา แอนดี้เดินยิ้มขึ้นมา เพชรยิ้ม รีบเข้าไปหามุกดาอย่างเอาใจ สนุกมั้ย หนูมุก ... ไหน ขอผมดูบ้าง อันไหนสวย มุกดารีบดึงมือออกห่างไม่ยอมให้เพชรดู แอนดี้กับรุจามองแล้วหัวเราะกัน โธ่ หนูมุก ... ผมหมดมุขง้อแล้วนะ ไม่ต้องง้อมากหรอกครับ ...เดี๋ยวจะได้ใจ คมกฤชบอก ใช่ค่ะ .. คุณเพชร ไม่ต้องง้อเลยค่ะ เผื่อคุณหนูมุก เจอคนดีกว่า จะได้ทิ้งคุณเพชรง่ายๆ เพชรมองมุกดาตาดุๆ เขารีบก้าวไปยืนฝั่งมุกดา รุจา แอนดี้ ปล่อยให้คมกฤชยืนคนเดียว ผมว่าง้อบ้างก็ดีนะครับ หนูมุกไปที่คอฟฟี่ช็อปก่อนนะคะ คุณรุจา มุกดายิ้มให้รุจา หันหลังเดินไปเลย เพชรรีบเดินตาม หนูมุก .. หนูมุก ผมไปด้วย คมกฤชหันมา เห็นรุจาควงแขนซบลงที่แอนดี้ อยู่เที่ยวกันต่อนะคะ แอนดี้ รับรองว่าคุณจะต้องรักเมืองไทย จนไม่อยากไปไหน ได้เลยครับ .. อยู่แน่นอน แค่นี้ก็รักคนไทย สาวไทยจะแย่อยู่แล้ว เที่ยวให้สนุกเลยนะ แอนดี้ เกิดมาคงไม่เคยเที่ยวทะเล คมกฤชประชด ทะเลน่ะเคยไป แต่เที่ยวกับคนรู้ใจน่ะ ...กำลังจะเริ่มต้นที่นี่ แอนดี้หันมาทิ้งสายตาให้รุจา รุจายิ้มเขิน ว๊าย...หวานจ้ะ รุจาว่าไง แอนดี้ก็ว่างั้น ไปดีกว่า ฟังนานๆ .. จะสำลักน้ำเน่าตาย คมกฤชเดินหน้าตาหยิ่งๆออกไปอีกคน รุจามองตามยิ้มสะใจ ณ ห้องอาหารในโรงแรม มุกดา เพชร คมกฤช พาที นั่งอยู่ รุจา แอนดี้ควงแขนกันมานั่งคมกฤชมอง พอรุจาหันมา คมกฤชแกล้งหยิบเมนูมาเปิดดู เต็มที่ .. วันนี้ฉันเป็นเจ้ามือเอง พาทีบอก ทุกคนกำลังจะสั่ง ชนินทรเดินกุมมือนิจนันท์เข้ามา ทุกคนมอง เรานั่งด้วยคนสิ ทั้งโต๊ะเงียบไปครู่ รุจายิ้มเอ่ยขึ้น เชิญเลยค่ะ นิจนันท์มองไปที่เก้าอี้ข้างเพชรที่ว่าง กำลังจะไป แต่พาทีพูดขึ้น นิจ มานั่งข้างผมดีกว่า .. ที่ว่างข้างเพชรน่ะ ไม่ใช่ที่ของเธอ พาทีจ้องนิจนันท์แบบจงใจกระทบ มานั่งใกล้พาที ชนินทรสั่ง ชนินทรดึงนิจนันท์ที่ขืนตัว มุกดาพูดขึ้น คุณนิจนันท์มานั่งตรงที่หนูมุกก็ได้ค่ะ มุกดาทำท่าจะลุก เพชรดึงแขนมุกดาให้นั่งลง พูดขึ้น ที่ของหนูมุก ไม่มีใครมาแทนได้ ... นิจนันท์สะกดความไม่พอใจยังยิ้ม เพชรตวัดสายตามองชนินทร ชนินทรรีบดึงนิจนันท์นั่งลงข้างพาที สั่งกันได้เลยนะครับ สงสัยมื้อนี้จะอร่อย คมกฤชกล่าว มุกดาขยับห่าง แต่เพชรไม่ยอม ชะโงกตัวมาดูเมนูจนชิด หนูมุกอยากกินอะไร สั่งเลย ... ผมจะป้อน มุกดาปิดเมนูลง น้ำเปล่า มุกดาเมินหน้าไปทางอื่นงอนๆ นิจนันท์มองลอบยิ้มสะใจ รุจาหันมาทางแอนดี้ ถ้ารุจาเจ็บแบบนี้ แอนดี้จะป้อนมั้ย ไม่เจ็บก็ป้อนครับ แอนดี้ยกแก้วน้ำป้อนรุจาถึงปาก คมกฤชวางเมนูลงบนโต๊ะอย่างมีอารมณ์ รุจาเหลือบมามองแล้วยิ่งแกล้งยิ้มหวาน ชนินทรมองนิจนันท์ที่จ้องแต่เพชรกับมุกดา เพชรมองมุกดา มุกดาหันไปมองทางอื่น ไม่ยอมหันมาสบตา ในสตาร์ไดมอนด์ เจนจบยืนอยู่ในห้องเพชร สาลินีเข้ามาวางแฟ้มเจนจบหันมาจ้อง สาลินีจำได้ รีบถอยกลับไปเคาะประตู เข้าไปได้มั้ยคะ เข้ามา สาลินีเข้ามา เอาแฟ้มวาง คุณเจนจบนี่ขยั้นขยันนะคะ มาทำงานแทนคุณเพชรตลอดเลย ฉันไม่ได้ทำงานแทน ไม่แทนได้ไงคะ คุณเพชรกำลังอยู่ในช่วงวีคเอนด์ สนุกสนาน ทะเลหวานจ๋อยกับคุณหนูมุก นั่นก็ไม่ใช่หน้าที่ที่เธอต้องมารายงาน หรือ สอดเรื่องเจ้านายจนเกินงาม สาลี่เห็นแล้วอดปากไม่ไหว เห็นอะไร อุ๊ย อุ๊ย สาลี่เล่าเองมันจะหวานได้ไงคะ แต่ก็เมาท์ให้พอเป็นน้ำจิ้มได้นะคะ เดาว่าป่านนี้คุณหนูมุกคงกำลังซาบซ่าน คุณเจนจบเคยได้ยินใช่มั้ย พวกอัญมณีบำบัด ใช้หินเครื่องประดับรักษาโรค เจนจบมองจ้อง สาลินีทำท่าลูบไล้ไปตามแขน หน้าตาสยิวกิ้ว เธอจะเพ้ออะไร ไม่ได้เพ้อนะคะ สาลี่ศึกษามา เค้าบอกว่าเพชรน่ะมีคุณสมบัติเข้าไปกระตุ้นเซลล์ในร่างกายให้ตื่นเต้น ตื่นตัว คุณเจนจบคิดสิคะ ... ตอนนี้คุณหนูมุกเธอก็คงกำลังใช้คุณเพชร ... รักษาเซลล์หัวใจให้ตื่นเต้น ตึ๊กตั๊ก ตึ๊กตั๊ก ..ใกล้ชิด สนิทแนบเนื้อ สองต่อสอง เจนจบหน้าตาบึ้งตึง สะกดความไม่พอใจ สาลินียังไม่ยอมหยุด ถือเป็นการซ้อมวันส่งตัวล่วงหน้า.. แค่จิ้น ... สาลี่ก็แสนจะอิจฉาเจ้าบ่าว เจ้าสาว สาลินีหัวเราะคิกคัก เดินออกไป เจนจบที่จิกมือลงไปในเก้าอี้ของเพชรด้วยสีหน้าแค้นใจ ริมสระว่ายน้ำในโรงแรม เพชรเดินตามมุกดาด้วยเสียงห่วงใย เจ็บแผลหรือเปล่า หนูมุก มุกดาเงียบไม่ตอบ เพชรตามถามอีก ผมเป็นห่วงนะ มุกดาหยุด เพชรยิ้มเดินมาตรงหน้า ดีกันนะ เพชรยื่นนิ้วไป มุกดายิ้มแล้วเดินไปทางอื่นต่อเพชรนิ้วเหี่ยวลงทันที หน้าห้องพักรุจา รุจาเดินมากับแอนดี้จนมาถึงหน้าห้อง รุจาเสียบคีย์การ์ดเปิดประตูแอนดี้เดินตามเข้าไปประตูปิด คมกฤชก้าวออกมามองแววตาเจ็บช้ำเริ่มเปลี่ยนเป็นความโกรธ เขาหยุดนิ่งมองอยู่พักก่อนจะหันหลังเดินออกไปอย่างเร็ว หน้าลิฟท์ในโรงแรม นิจนันท์เดินมากับชนินทร ชนินทรถือคีย์การ์ดจะขึ้นห้องพัก นิจนันท์มองแล้วตัดสินใจก้มลง ร้องครวญครางกุมท้อง โอย ... ปวด ปวดเหลือเกิน เป็นอะไร นิจนันท์ทำเซไปพิงผนัง ปวดท้อง ปวดประจำเดือน นิจนันท์กุมมือชนินทร ฉันต้องกินยา ไปถามโรงแรมให้หน่อยสิ ว่ามียาแก้ปวดประจำเดือนหรือเปล่าโอ๊ย ขึ้นไปพักที่ห้องก่อนนะ ไปไหวมั้ย ไหว.. รีบไปหายาแก้ปวดมาให้ฉันหน่อยนะ แก้ปวดประจำเดือนนะ แก้ปวดเฉยๆ มันไม่หาย ได้ๆ ชนินทรเอาคีย์การ์ดให้นิจนันท์แล้ววิ่งออกไป นิจนันท์มองตามนิดเดียว ยืดตัวตรง ไม่มีอาการเจ็บป่วยมองไปที่ริมหาด ที่นั่งริมหาด มุกดานั่งมองทะเลยามมืด เพชรนั่งอยู่ใกล้ๆ หนูมุกดูสิ ดาวเต็มฟ้าเลย มุกดาไม่เงยมองตามที่เพชรชี้ เพชรยังไม่ยอมละความพยายาม พระจันทร์ดวงใหญ่มาก ... หนูมุกดูสิ ... มีกระต่ายด้วย ตลกจังค่ะ มุกดามองหน้าเพชรแบบเซ็งๆ แล้วลุกขึ้น เพชรเดินตามมุกดา แต่เห็นนิจนันท์เดินมา แล้วทรุดลงที่หาด คุณนิจนันท์ เพชรมองตาม วิ่งไปทันที นิจนันท์เงยขึ้นพอเห็นเป็นเพชรก็ยิ้ม โผเข้ากอด เพชร .. เพชรอีกแล้ว .. เพชรอีกแล้วที่ช่วยนิจ มุกดาตามมามองด้านหลังห่างๆ นิจนันท์ทำเหมือนมองไม่เห็นมุกดา นิจเป็นอะไร ปวดท้องค่ะ ปวดมาก ปวดจนเดินไม่ไหว ไม่รู้ว่าไส้ติ่งหรือเปล่า โอย เพชรพานิจไปที่ห้องหน่อยได้มั้ยคะ นิจนันท์ทำเป็นจะลุกเอง แต่ไม่ไหวเซลง เพชรคว้านิจนันท์ไว้แล้วอุ้มขึ้น นิจนันท์ซบลงในอกเพชรทันที เพชรหันไปทางมุกดา นิจนันท์ทำเป็นเพิ่งเห็น อุ๊ย นั่นคุณหนูมุก ... ปล่อยนิจเถอะค่ะ เพชร ปล่อยนิจก่อน ปล่อยเมียฉันลงเถอะ เพชร ชนินรพูดขึ้น เพชร มุกดา นิจนันท์หันไป เห็นชนินทรก้าวเข้ามากับพาที เพชรปล่อยนิจนันท์ลง ได้ยาแก้ปวดแล้วจ้ะ พอดีผมเห็นนิจเดินมาป้วนเปี้ยนแถวนี้ เลยดักรอชนินทร ..จะได้บอกว่า ..เมียอยู่ที่ไหน พาทีพูดขึ้น ขอบใจมากนะเพชร ขอโทษคุณหนูมุกด้วย ที่เมียผมไม่ค่อยอยู่เป็นที่เป็นทาง ... ไป .. นิจ .. ขึ้นห้อง ไปทานยาแล้วนอนพัก เพชรมองไม่ไว้ใจชนินทร พานิจนันท์ไปหาหมอดีกว่า นิจไหวค่ะ ไหว ... ไม่ต้องหาหมอ ไปจ้ะ .. ไปพักบนห้อง ชนินทรรีบดึงนิจนันท์ที่มองเพชรด้วยสายตาอ้อนวอนมากเพชรขยับ พาทีพูดขึ้น อย่าตามไปเลย เพชร .. ปล่อยให้ชนินทรมันดูแลเมียของมันเอง เพราะแกก็มีคุณหนูมุกที่ต้องดูแล แต่ชนินทรอาจจะทุบตีนิจ ไม่ต้องห่วง ฉันจะตามไปดูให้ พาทีเดินออกไป เพชรสีหน้าเบาใจ หันมามองมุกดา ให้คุณนิจเธอมาอยู่ห้องหนูมุกมั้ยคะ หนูมุก ... คุณไม่ต้องเสียสละขนาดนั้นหรอก เพชรบอก หนูมุกก็ไม่อยากเห็นเธอถูกทำร้าย ชนินทรคงไม่กล้า ผมบอกมันไว้แล้ว ถ้าแตะนิจ ... มันตาย มุกดาสีหน้าน้อยใจขึ้นมา เพชรหันมาเห็นก็รู้อารมณ์ ตรงเข้ารวบตัวมุก ปล่อยเถอะค่ะ ไม่ปล่อย หนูมุกไม่ได้เป็นอะไรมาก ดูแลตัวเองได้ ยังไงก็ไม่ปล่อย เพชรรวบตัวมุกดามาใกล้ มองสบตาหวาน จำไม่ได้เหรอ คุณแม่สั่งให้เราไปด้วยกัน .. เพราะฉะนั้นตั้งแต่วินาทีนี้ .. ผมจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่อยู่เคียงข้าง ดูแลหนูมุก เพชรก้มลงมาใกล้ กระซิบคลอเคลียข้างแก้มมุกดา ... ทุกลมหายใจ ... เพชรจูบแก้มมุกดาเบาๆ มุกมองเขิน จะดิ้นก็ดิ้นไม่ได้ เพราะเพชรรวบตัวไว้แน่น มองส่งสายตาหวานฉ่ำ ในบ้านเจนจบ เจนจบก้าวมายืนมองนกในกรง สายตาเย็นเยียบ แฝงความอำมหิต ทุกวินาที ทุกลมหายใจ ฉันทุ่มเทเพื่อคนที่ฉันรัก.. เจนจบมองไปไกลในความมืดด้วยรอยยิ้ม โอบกอดตัวเอง แล้วรักนั้นก็ต้องตอบแทนกลับมาหาฉันมากท่วมท้น ..ทวีคูณ เช้าวันใหม่หน้าห้องพักเพชร นิจนันท์เดินมาหยุดหน้าห้องสูทใหญ่ของมรกต กดออด ประตูไม่เปิด นิจนันท์กดถี่ แถมส่งเสียง เพชรคะ มอร์นิ่ง นิจเองค่ะ เพชร ..... ในห้องเงียบ คมกฤชเปิดประตูมาจากห้องข้างๆ เตรียมตัวไปเช็คเอาท์ มองเห็นนิจนันท์ก็บอก ไม่มีใครมอร์นิ่งด้วยหรอกครับ ขอบคุณนะคะ ... แต่ฉันมาหาเพชร เรานัดกันไว้ เหรอครับ .. นัดกับคุณเพชรไว้เลยเหรอครับ นิจนันท์มองรอยยิ้มคมกฤชแล้วสงสัย รีบหันไปเรียก เพชรคะ เพชร.. พาทีเดินมาจากอีกด้าน มองนิจนันท์อย่างอ่อนใจ หยุดส่งเสียง รบกวนแขกห้องอื่นเค้าสักที .. นิจ เพชรมันไปแล้ว ไปไหน คมกฤชยิ้มๆไม่พูดอะไร นิจนันท์เห็นก็เดินเข้ามาซัก เพชรไปไหนคะ ... ไปกับคุณหนูมุกหรือเปล่า คงไม่มั้งครับ ... ก็คุณเพชรนัดคุณไว้ไม่ใช่เหรอ .. คุยกันให้สนุกนะ ผมกลับก่อน คมกฤชเดินผ่านนิจนันท์ไปทางลิฟต์ นิจนันท์หันขวับมาทางพาที พาที ฉันก็ไม่รู้ว่าเพชรไปไหน เผอิญไม่ได้ถาม .. เพราะไม่ชอบเป็นตัวขัดแข้งขัดขาความรักใคร พาทีเดินตามคมกฤชไปเช็คเอาท์อีกคน นิจนันท์หน้าตาโกรธจัด ที่ล็อบบี้โรงแรม นิจนันท์เดินอย่างรวดเร็วมา ชนินทรที่ยืนอยู่ รีบเข้าไปหา หายไปไหน .. ทำไมไม่รอ .. ไป ... กินข้าว ฉันหิวแล้ว ไม่กิน ฉันจะกลับ จะรีบกลับทำไม ใครอยากอยู่ก็อยู่ไป งั้นรอด้วย ไม่รอ ต่างคนต่างมา .. ก็สมควร ... ต่างคน . .. ต่างกลับ นิจนันท์เดินลิ่วออกไป ทิ้งชนินทรไว้ด้านหลัง นิจนันท์ที่เดินห่างออกมามีสีหน้าเจ็บใจ หลบกันไปอยู่ที่ไหน ก็หนีชั้นไม่พ้น บนระเบียงบ้านพักส่วนตัวที่กระบี่ มุกในชุดสวย เดินออกมารับลมที่ระเบียง สีหน้าสดชื่นสวยงาม ห้องด้านล่างบ้านพักที่กระบี่ เพชรก้าวออกมาจากห้องพัก ยิ้ม หล่อ ความสุขระบายเต็มหน้า ในห้องทำงานเพชร เจนจบที่ยืนอยู่ในห้อง หันมามองประตูห้องที่ผลักเข้ามา ... เพชร เจนจบยิ้ม ... เพชรคะ นิจนันท์ยิ้มหวาน -เจนจบชักสีหน้าเมื่อเห็นเป็นนิจนันท์ นิจนันท์ชะงักเหมือนกันที่เห็นเป็นเจนจบ นี่มันห้องของเพชร เธอเข้ามาได้ยังไง ฉันทำงานที่นี่ เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเพชร เธอต่างหาก นิจนันท์ ... ส่วนเกินที่รกรุงรังกับชีวิตเพชร สำเหนียกตัวเองไว้ซะบ้าง เจนจบ ... ไม่เห็นต้องด่ากันขนาดนี้เลยนะ คนบางคน กะโหลกหนา สำนึกน้อย ฉันก็คงต้องเลือกใช้คำที่จะขุดสำนึกที่พอเหลือส่วนดี .. ให้ออกมาบ้าง คิดว่าเพชรไว้ใจ แล้วจะมาจิกหัวด่าเพื่อนทุกคนได้อย่างงั้นเหรอ ไม่ใช่แค่ความไว้ใจที่เพชรให้ฉัน .. มันมากกว่านั้น นิจนันท์ ...มากกว่าที่ผู้หญิงน่าเวทนาอย่างเธอจะนึกออก กลับไปได้แล้ว ที่นี่ไม่ใช่สนามไล่จับผู้ชาย ฉันมาหาเพชร ฉันจะรอเจอเพชร .. นิจนันท์ประสานสายตา ไม่ยอมลงให้กับเจนจบ ริมหาดที่กระบี่ เพชรกับมุกดาเดินเล่นอยู่ริมทะเล มุกดาผมปลิวไปตามแรงลมเพชรเอาหมวกมาใส่ให้มุกดาบังแดด สีหน้าอ่อนโยน สองคนมองสบตากันหวาน หน้าห้องเพชร สาลินีหน้าตาเบิกบาน รายงานนิจนันท์กับเจนจบเสียงใส คุณเพชรไม่มาหรอกค่ะ คุณหนูมุกก็ไม่มา .. หายไปไหนกัน ไม่ทราบค่ะ คุณเพชรบอกคุณนิจนันท์ไว้หรือเปล่าละคะ แต่เอ..ถ้าบอก ก็คงไม่มาถามซอกแซก อยากรู้สุดชีวิตขนาดนี้ นิจนันท์หยิบมือถือ จะโทรหาคุณเพชรเหรอคะ โนสัญญาณตอบรับค่ะ น่าจะปิดเครื่อง หรือไม่ก็งดติดต่อสื่อสาร เพราะกำลังเติมความหวานกับคุณหนูมุกสุดขีด เจนจบนิ่งฟัง แต่ในใจแทบระเบิด เพชรไปไหน อุ๊ย สาลี่มิใช่เมีย มิใช่คู่รัก .. ไม่บังอาจไปถามเรื่องของคุณเพชรหรอกค่ะ เป็นเลขาประสาอะไร อย่านะคะ คุณนิจนันท์อย่าพูดออกมานะคะ ... ว่าจะไล่สาลี่ออก ขนาดคุณเจนจบ เป็นใหญ่ที่นี่ รองจากคุณเพชรยังไม่พูดเลย คุณนิจนันท์เป็นใครหว่า.. จะมาเที่ยวไล่คนโน้นคนนี้เรื่อยเปื่อย เจนจบหันหลังเดินออกไปทันที สาลินีมอง อ้าว ... ไปไหนคะ คุณเจนจบ ... จะลาไปฮันนีมูนเหมือนคุณเพชรกับคุณหนูมุกเหรอคะ บ้านพักที่กระบี่ เพชรกับมุกดาที่เดินคุยกันมา วันนี้เราต้องไปหาเพื่อนของคุณป้าที่ไหนคะ เพชรอมยิ้ม มุกดามองสงสัย ยิ้มแบบนี้ หมายความว่าอะไรคะ พี่เพชร หรือว่า..หลอกพาหนูมุกมาถึงกระบี่ เปล่าๆๆ ผมไม่ได้หลอกอะไรเลย ... เมื่อกี้คุณแม่เพิ่งโทรมาบอก เพื่อนคุณแม่ติดพายุอยู่ที่เกาะ ยังออกมาคุยกับเราไม่ได้ หนูมุกมีธุระ อะไร กับใครหรือเปล่า .. ถ้าเกิดต้องรออีก 2-3 วัน หนูมุกไม่มีหรอกค่ะ พี่เพชรต่างหากที่มี ผมก็ไม่มี ไม่ต้องเป็นบอดี้การ์ดให้คุณนิจนันท์แล้วเหรอคะ ชอบจัง ... เวลาหนูมุกหึงผม มุกดาทำหน้างอน เพชรอมยิ้มชอบใจ ทางเดินในสตาร์ไดมอนด์ เจนจบเดินอย่างรวดเร็วมา สาลินี นิจนันท์เดินตาม เอ๋ ... ผู้หญิงหึงกับผู้ชายหวงเนี่ย อารมณ์คุ้มดีคุ้มร้ายพอกันมั้ยน้อ ...คุณเจนจบจะไปไหนคะ วันนี้มีประชุมนะคะ ให้คนอื่นประชุมแทน เธอจะไปหาเพชรใช่มั้ย เจนจบ นิจนันท์ถาม เจนจบเดินเร็วขึ้น สองสาวยังวิ่งตาม เธอรู้ใช่มั้ยว่า เพชรอยู่ไหน เจนจบหยุดกึก สาลินี นิจนันท์เบรคไม่ทัน ชนเจนจบ สาลินี นิจนันท์ล้มลงไปกอง เจนจบก้มมอง ปัดที่เสื้อเบาๆ สาลี่ไม่ใช่เชื้อโรค ไม่ต้องรังเกียจขนาดนั้นหรอกค่ะ ฉันขยะแขยง ... มันมากกว่ารังเกียจ สาลินี นิจนันท์หน้าเหวอ รีบลุกขึ้นมา เพชรอยู่ไหน อยากจะเป็นคนชนะ ก็หัดใช้ปัญญา ใช้ความสามารถที่มีอันน้อยนิดของตัวเองซะบ้าง หรือถ้าไม่มีทั้งปัญญา ไม่มีความสามารถ กะโหลกทึบก็กลับไปอยู่บ้าน ทำตัวเป็นกระสอบทรายที่ดีของสามี เจนจบเดินเลี้ยวออกไปเลย นิจนันท์มองตาม สาลินีหัวเราะเสียดแทง ฮูย ... คุณเจนจบนี่พูดโด๊นโดนนะคะ ... สาลินีหันมาทางนิจนันท์ ..จะอยู่รอคุณเพชรก็ตามสบายนะคะ คุณนิจนันท์ .. จะรอไปจนชาติหน้า ชาติโน้น ชาติถัดไป อีกหลายๆชาติก็ได้ ... สาลี่เอาใจช่วย สาลินีหัวเราะสะใจ เดินกลับไปด้านใน นิจนันท์มองตามอยากจะบีบคอสาลินีให้ตายลงไปตรงนั้น สระน้ำบ้านพักที่กระบี่ มุกดาเดินมานั่งริมสระ เพชรนั่งลงใกล้ หนูมุกไม่ได้หึงพี่เพชรกับคุณนิจนันท์ หึง ... ไม่หึง มุกดาสะบัดหน้า จะลุก เพชรรีบโอบกอดไว้ จะหนีไปไหน ถ้าหนูมุกจะหนีจริงๆ รับรองพี่เพชรไม่มีวันตามทัน เพชรแนบหน้าใกล้หน้ามุกดา แล้วถ้าใช้หัวใจผมขังหัวใจคุณไว้ล่ะ มุกดาเขิน เพชรขยับมา สบตามุกดาหวานมาก บอกความในใจ อย่าหนีผมไปไหนเลยนะ หนูมุก อยู่กับผม อยู่ด้วยกัน .. ให้นานที่สุด เพชรก้มลงจูบหน้าผากมุกดาแผ่วเบา มุกดาหลับตา อบอุ่นในหัวใจ เพชรโอบมุกดามากอดไว้แน่น ในออฟฟิศคมกฤช คมกฤชเปิดประตูเข้ามา เห็นรุจากับแอนดี้กำลังหัวเราะกัน ดีนะ เปลี่ยนอาชีพใหม่ มาคอยตามเฝ้าผู้ชาย อิจฉาคนมีแฟนล่ะสิ ผมชวนรุจามาเอง แอนดี้ตอบ เพิ่งรู้ว่านี่ที่ทำงานแกนะ แอนดี้ เราแวะเข้ามาเอาของ .. กำลังจะออกไปแล้ว รุจาคล้องแขนแอนดี้ ไปค่ะ ที่รัก สองคนจะเดินออกไป คมกฤชทนไม่ได้ถามขึ้น จะไปไหนกัน รุจากับแอนดี้หันมา รุจายิ้ม คนรักกันเค้าก็ต้องไปไหนล่ะ ทำไม ... หรืออยากจะไปเป็นก้างขวางคอ รุจามองกวน คมกฤชหน้าตาเดือดปุดๆ ในบ้านพักที่กระบี่ เพชรช่วยมุกดาถอดเสื้อตัวนอกเหลือเสื้อกล้ามด้านใน เพราะมุกดาเจ็บแขนทำไม่ถนัด นิ่งๆ ไม่ต้องขยับนะ... หนูมุก เดี๋ยวแขนเจ็บอีก โอ๊ย เพชรตกใจรีบปล่อยมือ ผมทำแรงไปหรือเปล่า มุกดาอมยิ้ม เพชรมองแล้วยิ้ม แกล้งผมนี่ เพชรโผเข้ามา มุกหันหนี เพชรรวบตัวไว้แน่น คราวนี้มุกดาเจ็บจริงๆ โอ๊ย เพชรรีบปล่อยอ้อมแขน มากอดหลวมๆ มองมุกดาด้วยสายตาขอโทษ ไม่เจ็บนะ ไม่เจ็บ เพชรมองออดอ้อน จนมุกดายิ้มเขิน ในสนามยิงปืน คมกฤชยิงปืน ปัง ปัง ปัง เข้ากลางเป้าทุกนัด คมกฤชวางปืน หันมาเห็นแอนดี้กำลังสอนรุจายิงปืน สองคนหัวเราะสนิทสนม แอนดี้จับมือรุจาซ้อนหลังสอนให้เล็ง คมกฤชกำปืนแน่น รุจายิงไม่เข้า แอนดี้ยิงให้ดูเข้ากลางเป้าทุกนัดรุจาตบมือ คมกฤชจ้องรุจามองเห็นคมกฤช ก็ยื่นหน้ามาจูบแก้มแอนดี้ คมกฤชโมโห หันไปยิงปืนใส่เป้าอีกเป็นชุด รุจายิ้มลอยหน้าสะใจ ในบ้านพักตากอากาศริมทะเล เพชรกำลังป้อนข้าวมุกดา มุกดาทำท่าไม่ยอม หรือจะให้ผมป้อนแบบแม่นก ยังไงคะ ก็ป้อนแบบเมาท์ทูเมาท์ไง ลองมั้ย มุกดาเบือนหน้าหนี อายๆ เพชรประคองหน้ามุกดากลับมาป้อนข้าวจนถึงปาก แบบห่วงใยมาก เพชรประคองมุกดาเดินไปที่ห้องน้ำ มุกดาเข้าไปเพชรจะตาม มุกดาเอามือยันอกเพชรไว้ เพชรทำหน้าออดอ้อนแต่ มุกดาส่ายหน้าว่าไม่ต้อง แล้วปิดประตูห้องน้ำ เพชรยืนมองแล้วอมยิ้ม ในสนามยิงปืน คมกฤชกำลังเก็บปืน รุจายืนข้างแอนดี้ที่เก็บปืนเหมือนกัน ไปไหนกันต่อดีคะ แอนดี้ แล้วแต่รุจาสิครับ กินข้าวมั้ยล่ะ กิน .. แต่สองคนกับแอนดี้นะ นายกลับไปได้แล้ว คมกฤชหน้าชา มองรุจาที่ไม่แคร์เลย แอนดี้มองแล้วเอ่ยขึ้น งั้นรุจารอผมแป๊ปนะครับ ... เดี๋ยวผมไปห้องน้ำก่อน อย่านานนะคะ ... คิดถึง คมกฤชรอจนแอนดี้ออกไป ก็ตรงประชิดรุจา ดูก็รู้ว่าเธอทำประชดชั้น ประชดนาย ... เพื่ออะไร เพราะเธอคิดว่าฉันจะแข่งกับแอนดี้ ... แย่งเธอกลับมา ไปหาหมอ รักษาโรคหลงตัวเองซะมั่งนะ .. ทำไมฉันต้องแคร์นาย ทำไมฉันต้องรอให้นายมาแย่ง ในเมื่อแอนดี้เค้าดีกว่านายทุกอย่าง ฉันไม่เคยต้องเลือกเลย เพราะฉันไม่เคยมีนายในหัวใจ ไม่แม้แต่นิดเดียว รุจาเดินเข้าหาคมกฤช สีหน้าเย้ยหยัน ฉันไม่สนผู้ชายโรคจิต หลงตัวเองอย่างนายหรอก .. เพราะมันเสียเวลาที่ฉันกับแอนดี้จะเข้าใจกัน รักกัน แล้วก็คุยกัน..เรื่องอนาคตของเรา รุจายิ้มเยาะ คมกฤชแววตาเจ็บปวดกับทุกอย่างที่รุจาพูดออกมา ห้องนอนบ้านพักที่กระบี่ เพชรกำลังประคองมุกดามาถึงเตียงนอน ขอบคุณค่ะ พี่เพชร เพชรยังยืนอ้อยอิ่ง มุกดาชี้ไปที่ประตู เพชรทำตีหน้าซื่อ ประตู ครับ ประตู มุกดาทำมือกวักให้เพชรออกไป เพชรพยักหน้า อ๋อ เพชรเดินไปปิดประตู มุกดาโวยทันที หนูมุกหมายถึงให้พี่เพชรออกไป ไม่ใช่ปิดประตู เพชรไม่สนเดินมานั่งเบียดมุกดา โธ่ หนูมุก...ห้องตั้งกว้าง เตียงตั้งใหญ่ แบ่งกันนอนเถอะ เพชรรีบคว้าหมอนข้างมากอด ผมกลัวผี ไม่อยากนอนคนเดียว ตลกละ ที่บ้าน ..พี่เพชรก็นอนคนเดียว ก็นั่นที่บ้าน ... ไม่ใช่ต่างจังหวัด แปลกที่แบบนี้ มุกดาดึงหมอนข้างมาจากเพชร ไม่ต้องเลยค่ะ ออกไป หนูมุกจะนอน เพชรยื้อแย่งไม่ยอม กอดหมอนข้างแน่น ไม่เอา ผมกลัวผี พี่เพชรอ่ะ ... ไปนอนข้างนอกเลย มุกดาดึงหมอนข้างมาได้ ก็เอาตีเพชร เพชรหัวเราะ ปัดป้องนิดหน่อย โห .. นี่ขนาดยังไม่แต่งงาน หนูมุกยังบังคับผมสารพัด มุกดาชะงักคำว่าแต่งงาน เพชรถึงตัวมุกดาพอดี สองคนมองหน้ากัน ใครบอกว่าหนูมุกจะแต่งงานกับพี่เพชร ผมบอกอยู่นี่ไง เรารักกัน ... จะแต่งงานกัน แน่ใจเหรอคะ พี่เพชร มุกดามองจ้องลึกในดวงตาเพชร แน่ใจว่าเราจะแต่งงานกัน เพราะความรัก ... ไม่ใช่ด้วยเหตุผลอื่น แล้วคุณแน่ใจตัวเองหรือเปล่า เพชรมองจ้อง ถามกลับด้วยคำพูดและสายตามองลึกซึ้ง เหมือนจะให้เห็นถึงหัวใจมุกดา ที่คุณเคยบอกว่ารักผม .. ทั้งหมดมันมาจากใจจริง มุกดาเงียบไป เพชรค่อยๆเข้ามาใกล้ แต่งงานกับผมนะ หนูมุก .. เพชรก้มลงจูบมุกแผ่วเบา นิ่งนาน มุกดาหลับตาเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสอ่อนโยน เพชรดันมุกดาเอนลงไปที่เตียง มุกดามองหน้า สบสายตาหวาบหวามของเพชร เพชรดึงมุกดามาซบลงในอกจูบหน้าผากมุกดา กระชับกอดไว้ วันนี้ผมขอแค่นี้ก่อนนะครับ แต่งงานกันเมื่อไหร่ ..ผมจะขอคุณทั้งหมด..... ทั้งตัว ... ทั้งหัวใจ มุกดายิ้มหลับตา อยู่ในอกแข็งแรงของเพชรที่กอดไว้อย่างทะนุถนอม เช้าวันใหม่ที่ริมทะเล เพชรกับมุกดานอนอิงแอบ เบียดชิดกันในเปลผืนใหญ่ สายลมพัดเบาๆ ดอกไม้ปลิว เป็นภาพสวยงามโรแมนติค เจนจบที่ยืนมองอยู่มองไปที่ใบหน้ามุกดาด้วยสายตาเกลียดชัง มุกดาที่ยังหลับ ขยับตัวเบาๆ เพชรขยับมากอดไว้ เจนจบมองเลื่อนสายตามาที่เพชร แววตาเต็มไปด้วยความปรารถนา มุกดาขยับตัวอีกครั้ง เพชรลืมตามองแล้วถามทันที เจ็บแขนเหรอ หนูมุก มุกดาไม่ทันตอบเพชร เพราะมองไปเห็นเจนจบ คุณเจนจบ เพชรหันไปมอง เห็นเจนจบโบกมือให้ทั้งคู่พร้อมรอยยิ้มอบอุ่นที่สุด ในบริษัทคมกฤช คมกฤชเดินเข้ามามองเห็นแอนดี้ที่นั่งคุยอยู่กับรุจา ที่ส่วนรับแขก บริษัทฉันไม่ใช่โรงหนัง ไม่ใช่สวนสาธารณะไว้ให้คนมาพลอดรัก เรารอนายอยู่ รุจาบอก รอทำไม วันนี้เราต้องขอความช่วยเหลือจากนาย เรื่องอะไร คมกฤชกระชากเสียงถาม รุจาหันมาสบตาหวานฉ่ำกับแอนดี้ ในสตาร์ไดมอนด์ รุจากับแอนดี้ยืนหน้าสาลินี สาลินีรี่เข้าไปหาแอนดี้ก่อน ว่าไงคะ คุณเพื่อน.. ดาร์ก ทอลล์ แอนด์ แฮนซั่ม .. หล่อมาก ..หล่อเร้าใจสาลี่ที่สุดมาถึงนี่ .. มากันสองคน .. คมกฤชที่ยืนข้างๆ กระแอมขึ้น สาลินีหันไป ว๊าย.. คุณคมกฤชมาด้วยเหรอคะ มาทำไมคะ หน้าตาดูเหมือนโดนบังคับมา เราขอให้เค้ามาด้วยน่ะค่ะ เพราะเห็นว่าสนิทกับสตาร์ไดมอนด์ รุจาพูด คมกฤชยืนเฉย หน้าตาบอกบุญไม่รับ มาเป็นคู่ ... เอ๊ะ เอ๊ะ..มาแจกการ์ดแต่งงานหรือคะ... ไม่นะคะ ... อย่าเพิ่งทำลายความฝันสาลี่ สวยๆอย่างรุจา จะให้รอขบวนสุดท้ายเหมือนคุณสาลี่ทำไมละค่ะ จิกกัดตลอด! จะยืนคุยอีกนานมั้ย ฉันไม่ได้ว่างมากนะ คุณสาลี่ช่วยหน่อยสิคะ รุจาสบตาแอนดี้ คมกฤชเริ่มใจไม่ดี เราอยากได้แหวนหมั้นน่ะครับ สาลินีอ้าปากค้าง แล้วกรี๊ด เนื้อเต้น คมกฤชหันขวับมองแอนดี้กับรุจาที่ยิ้มหวานให้กัน โต๊ะนั่งเล่นบ้านพักริมทะเล เจนจบประคองมุกดานั่งลงที่โต๊ะอาหาร เจนจบขยับแจกันดอกไม้เล็กๆน่ารักมาตรงหน้ามุกดา เจนจบพับผ้าเช็ดปากวางลงที่ตักมุกดาอย่างนุ่มนวล คุณเจนจบพับเองเหรอคะ ครับ เก่งจัง พับไม่ยากเลยครับ คุณแม่เคยสอนผม เจนจบหันไปหยิบมีดมาถือ มุกดายิ้มมองดอกไม้น่ารัก ไม่ทันเห็นแววตาเกลียดชังแวบนึงของเจนจบที่ถือมีดอยู่ มุกดาหันมา เจนจบยิ้มวางมีดลงข้างจาน แล้ววางส้อมตาม เดี๋ยวผมไปเร่งเชฟหน่อยนะครับ แขกหิวแย่แล้ว เจนจบพูดขำขำอารมณ์รื่นเริง มุกดายิ้มอย่างสดใส ในครัวบ้านพักตากอากาศ ขนมปังปิ้งเด้งขึ้นจากเครื่อง เพชรหยิบมาวางในจาน 3 ใบ แล้วหันไปหยิบเนยมาวางแบบไม่ประดิดประดอยอะไรมากแล้วหันไปตอกไข่ลงกระทะ เพชรทอดไข่แบบคนไม่ค่อยเคยทำ น้ำมันกระเด็น เพชรสะดุ้ง ถอยหลังห่างเตา มือเจนจบเข้ามาคว้าตะหลิวไปจากมือเพชรแล้วเดินเข้าไปหน้าเตา ค่อยๆเบาๆไฟ ทอดไข่ดาวอย่างคล่องแคล่ว ใจเย็น นายคงไม่หาว่าฉันมาขวางความหวานของนายกับคุณหนูมุก ไอ้บ้า.. ฉันจะคิดได้ไง นายอุตส่าห์มาเพราะผลประโยชน์ของบริษัท ออเดอร์นี้ ลูกค้าเค้ารีบจริงๆ ..อยากได้คำตอบ ฉันถึงต้องมากวนเวลาพักผ่อนของนาย ไม่เป็นไรหรอก ถือว่ามาเที่ยวด้วยกัน เพชรพูดไม่คิดอะไร แต่เจนจบอมยิ้ม เพชรหันมาเห็นเจนจบส่งจานไข่ดาวที่เป็นรูปหัวใจ สวยงาม น่ากิน ให้เพชรด้วยรอยยิ้มสดชื่น โต๊ะนั่งเล่นบ้านพักริมทะเล บรรยากาศทานเบรคฟาสต์ง่ายๆ เพชรนั่งข้างมุกดา คอยช่วยหั่นขนมปัง เหยาะซอสมะเขือเทศให้เอาใจทุกอย่าง เจนจบนั่งตรงข้ามยิ้มมองตักกินไปเรื่อยๆ มือเจนจบที่ถือมีดหั่นไส้กรอก ฉับเดียวขาดแล้วจิ้มขึ้นกิน เพชรกับมุกดาพูดกันอย่างคุยน่ารัก เจนจบยิ้มมองเหมือนว่ามีความสุขไปด้วย เจนจบนั่งจินตนาการว่าเขากำลังหั่นไส้กรอกวางลงในจานเพชร เพชรจิ้มกิน เขาบีบซอสให้เพชรแล้วตักผักสลัดวางให้ข้างๆ เอาใจเพชรทุกอย่างเพชรหันมาพูดคุยกับเขา เขายิ้มอย่างสดใส เจรจบกลับมาสู่ความเป็นจริงเห็นเพชรกำลังเอาผ้าเช็ดมุมปากให้มุกดา มุกดายิ้มเขินๆ หันมามองเห็นเจนจบที่ยิ้มให้ ดวงตาสดใส ทั้งๆที่อยากจะฉีกเนื้อมุกดา แล้วเป็นคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เอาใจเพชรเสียเอง อีกด้านหนึ่งที่สตาร์ไดมอนด์ แอนดี้นั่งอยู่ข้างๆรุจา สาลินีเอาแหวนเพชรหลายแบบมาให้เลือก วงไหนดีคะ แต่ถ้าเป็นสาลี่นะคะ สาลี่ชอบวงนี้ คุณแอนดี้ว่าโอเคมั้ยคะ สาลินีเจ้ากี้เจ้าการเหมือนแอนดี้มาซื้อแหวนให้ตัวเอง โอเคมากครับ .. สวย เสียแต่ว่า ผมไม่ได้ซื้อให้คุณสาลี่ อีกละ คุณเพื่อนรูปหล่อเนี่ยะ .. ขอสาลี่ฝันสักสามวิ...ไม่ได้เหรอคะ สาลินีใส่แหวนเพชรทำท่าเคลิ้มมาก หาคนซื้อให้สิคะ คุณสาลี่ หาอยู่ค่ะ แต่ยังไม่มีใครคู่ควรกับสาลี่ สาลินีหันไป เห็นคมกฤชยืนกอดอกมอง ใครเอาหุ่นยนต์มาตั้งตรงนี้คะ รุจาหันไปมองคมกฤช แล้วลองใส่แหวนเพชรชูขึ้น สวยมั้ย กระจอก .. ถ้าจะซื้อวงเล็กแค่นี้ ไม่ต้องให้ฉันพามาถึงสตาร์ไดมอนด์หรอกนะ คมกฤชบอกแล้วเดินออกไปเลย สาลินีตาค้าง นั่นปากเหรอคะ ... นึกว่าส้วมแตก รุจาลุกขึ้นเดินเร็วตามคมกฤชออกไปทันที แอนดี้มองตาม มุมหนึ่งในสตาร์ไดมอนด์ คมกฤชเดินอย่างรวดเร็วมา รุจาตามมาถาม นายนี่มันขี้อิจฉา ทำไม..พอแอนดี้เค้าจะซื้อแหวนให้ชั้น นายก็รับไม่ได้ว่าตัวเองกำลังจะกลายเป็นคนแพ้ คมกฤชหันมาพรวดเดียว จับรุจาดันติดผนัง อย่าคิดว่าความรักของเธอกับแอนดี้จะปั่นหัวฉันได้ ได้ ไม่ได้ ... ฉันก็เห็นแล้วว่านายมันไม่มีน้ำใจนักกีฬา คิดว่าตัวเองเหนือกว่าทุกคนคิดว่าผู้หญิงต้องรักนาย ... นายเข้าใจผิดไปมากนะ คมกฤช ฉันน่ะเหรอ เข้าใจผิด ก็เห็นๆอยู่ มีความหวังเลยล่ะสิ .. แค่ผู้ชายเอาแหวนเพชรเม็ดเล็กๆมาล่อ รุจาโมโห ตบผัวะ เข้าที่แก้มคมกฤชอย่างแรง ยังน้อยไป ... สำหรับสิ่งที่นายดูถูกฉัน ก็เธอทำตัวแบบนี้ทำไม .. รู้หรือเปล่าว่าแอนดี้มันเป็นใคร มาจากไหน ไม่สำคัญหรอก ว่าแอนดี้เป็นใคร เค้ารักฉัน ฉันรักเค้า เรารักกันก็พอ รุจา รู้ไว้ด้วยนะ ว่าคนอย่างฉัน ความรักสำคัญที่สุด ต่อให้แอนดี้จะเป็นแค่ฝรั่งตกยากไม่มีบริษัทใหญ่โตเหมือนคุณ... ฉันก็จะรักเค้า เพราะเค้าไม่เคยดูถูกฉันสักคำ รุจามองจ้อง คมกฤชแววตาปวดร้าวกับสิ่งที่ทำผิดมาแล้วกับรุจา หันหลังเดินออกไปทันทีรุจาที่แววตาเชิดถือดี ก่อนจะหันกลับไปมองคมกฤชที่ห่างออกไป ที่ริมทะเล เพชรกับมุกดาเดินเล่น สนิทสนมใกล้ชิดกันมาก มีเจนจบคอยถ่ายภาพให้ เพชรในวิวไฟนเดอร์ของเจนจบ มีแต่ภาพเพชรยิ้มหัวเราะทุกอิริยาบทที่มีความสุข พอมีภาพมุกดาติดเข้ามาเจนจบก็ขยับเฟรมไม่ยอมให้มุกดาติดเข้ามาด้วย ระเบียงบ้านพักริมทะเล เพชรยืนมองดาวสุกสว่าง เจนจบเข้ามายืนข้างๆ ฉันไม่เคยเห็นนายมีความสุขแบบนี้มาตั้งนานแล้ว หน้าตาฉันฟ้องขนาดนั้นเลย ใช่... หน้าตาคนมีความรัก ฉันก็แปลกใจตัวเองเหมือนกัน อยู่ๆฉันก็เป็นห่วงหนูมุก คิดถึงเค้าตลอดเวลาทั้งๆที่แต่ก่อน ..เกลียด.... เกลียดจนไม่รู้จะเปรียบกับอะไร ความรักที่เริ่มต้นจากความเกลียด ... น่าประทับใจดีไม่ใช่เหรอ ไม่เหมือนความรักที่ทุกคนตัดสินว่าไม่เหมาะสม ไม่คู่ควร... ความรักที่อีกฝ่ายไม่เคยเห็นค่า ไม่มีใครตีค่าความรักได้หรอก ... หัวใจทุกดวงมีสิทธิ์รัก แต่ไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าของ ฉันรู้ว่าแกหมายความว่าอะไร เพชร ... นายรู้ ฉันขอโทษ เจนจบนิ่งอึ้งไป ขอโทษจริงๆ เพื่อน เพชรแตะบ่าเจนจบ ฉันรู้ว่านายชอบหนูมุก ในห้องนอน มุกดาลืมตาตื่นขึ้นมา มองไปรอบๆ พี่เพชร พี่เพชรคะ มุกดาเรียก แต่ไม่เห็นเพชร ก็พยุงตัวลุกขึ้น ระเบียงบ้านพักริมทะเล เพชรมองเจนจบ เจนจบหน้านิ่งที่เพชรกำลังเข้าใจผิด นายชอบหนูมุกมาก่อนฉัน .. นายทำดีกับหนูมุก ช่วยเหลือ ให้กำลังใจเค้าทุกอย่าง ไม่แคร์เลย ว่าหนูมุกจะทำตัวบ้าๆบอๆแค่ไหน ฉันว่ามันเป็นความรักที่บริสุทธิ์มาก เจนจบยิ้มอย่างขมขื่น แต่เพชรกลับเข้าไปใจว่าหมายถึงความรักกับหนูมุก ฉันเสียอีกที่มองไม่เห็นตัวตนของหนูมุก ฉันเสียอีกที่ตาบอด..เพราะไม่เคยรู้จักความรัก นายคิดยังไง.. กับคุณหนูมุก เจนจบถามออกมาด้วยเสียงสั่น เจนจบ ฉันขอโทษนายจริงๆ อย่าให้ความเป็นเพื่อนของเรา ต้องจบลงเพราะเรื่องนี้ได้มั้ย เจนจบนิ่งอั้น ฉันรักนาย ..นายคือเพื่อนที่จริงใจกับฉันที่สุด เจนจบยิ้มมองตรงที่เพชร แต่สำหรับหนูมุก ... ฉันรักหนูมุกอย่างคนที่อยากอยู่ร่วมทุกข์ ร่วมสุข อยากสร้างครอบครัว อยากแก่เฒ่าไปด้วยกัน เพชรมองไปบนฟ้า แววตามีแต่ความสุข ความหวัง เจนจบนิ่ง ตัวชามองเพชรด้วยแววตาทั้งรักทั้งช้ำอย่างที่เพชรไม่เคยเห็น ในบ้าน มุกดาที่พิงผนัง ได้ยินทุกสิ่งที่เพชรพูดกับเจนจบ มุกดาอมยิ้มค่อยๆเดินออกไปจากตรงนั้นด้วยสีหน้ามีความสุข ในคอนโดคมกฤช คมกฤชมองแอนดี้ที่สะพายกระเป๋าเดินทางมาตรงหน้า จะไปไหน รุจาชวนผมไปพักที่บ้าน ที่บ้าน ! ใช่..พอรู้ว่าผมอาศัยอยู่กับคุณ.... รุจาก็ให้ผมย้ายออกจากที่นี่ทันที พ่อรุจาล่ะ ... นายบรรพตน่ะหวงลูกสาวยิ่งกว่าไข่ในหิน ไม่มีวันยอมให้ผู้ชายเฉียดไปใกล้ลูกสาวหรอก ผมเจอคุณบรรพตแล้ว ... ท่านอนุญาต แอนดี้สะพายกระเป๋าออกไป คมกฤชอึ้ง .. ยืนต่อไม่ไหว ทรุดลงนั่งกับพื้นแบบคนไร้เรี่ยวแรง หัวใจหลุดลอยไปอย่างไม่รู้ตัว ที่บ้านพักริมทะเล เพชรยืนยิ้มมองดาวบนฟ้า เจนจบมองแต่หน้าเพชร นายช่วยฉันหน่อยได้มั้ย ได้สิ .. บอกมาเลย.. เพชร ฉันอยากทำเครื่องประดับให้หนูมุก เป็นสร้อยมุกล้อมเพชรดีมั้ย ไม่เอา ... ฉันอยากได้เพชรกับมุก แค่อย่างละเม็ดที่อยู่เคียงกัน โรแมนติคจริงๆ เกิดมาเพื่ออยู่เคียงกัน ตราบวันสุดท้ายของชีวิต .. ได้ .. ฉันจะออกแบบให้..... ด้วยความยินดีที่สุด เจนจบ .. นายนี่เป็นเหมือนลมหายใจของฉัน แล้วคุณหนูมุกก็เป็นหัวใจ ใช่... คนเราต้องมีทั้งหัวใจ และ ลมหายใจ เพชรยิ้มกว้างมีความสุขที่สุด ต่างกับเจนจบที่ยิ้มมองไปบนฟ้า แต่บางครั้ง ถ้าชีวิตเรากำลังอยู่ในภวังค์ความสุขที่ท่วมท้น เราก็แทบจะลืมไปเลยว่า... เราต้องการมีลมหายใจ ... ในห้องนอนบ้านพักริมทะเล มุกดานอนหลับอยู่บนเตียงกว้าง เจนจบก้าวเข้ามายืนมองมุกที่นอนหลับสนิท เงาดำของร่างเจนจบ พาดทับไปบนหน้ามุก เสมือนเงาแห่งยมฑูตที่กำลังจะมาเอาลมหายใจของผู้หญิงที่แย่งความรักไป มุกเหลี่ยมเพชร ตอนที่ 12
มรกตเดินอย่างรวดเร็วเข้ามาในห้องสูทใหญ่ โดยมีพาทีเดินตามหลังเข้ามา แม่เพื่อนเก่านี่มันเป็นจอมมาร แกต้องจัดการนะ พาที กวาดไปให้พ้นหูพ้นตาชั้นซะเลย ครับ พาทีรับคำ แล้วเอาคำตอบมาให้ฉันด้วย ใครทำให้นิจนันท์มาเจ๋อที่นี่ได้ ครับ ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก้อ .. ชีวิตผมจะหาไม่ .. ครับ...ทราบครับ ... คุณแม่ พาทีก้มหน้ารับคำจ๋อยๆ มรกตมองจ้องอย่างขุ่นใจ มรกตเดินมากดออดที่หน้าห้องพักของมุกดา หนูมุกจ๋า หนูมุก ป้าเอง.. มรกตส่งเสียง มรกตรอฟังเสียงตอบแต่เมื่อเห็นเงียบก็กดออดซ้ำ หนูมุก มรกตพูดไม่ทันขาดคำ ก็มีคนชุดดำใส่ถุงมือ สวมหมวกปิดใบหน้าเหลือแต่แววตา พุ่งออกมาจากด้านหลัง เข้ามากดหัวมรกตกระแทกไปกับประตูห้อง ว๊าย มรกตจะหันไป แต่คนชุดดำยังกดหัวมรกตยันไว้มือหนึ่ง อีกมือเงื้อมีดคมวาววับขึ้นมา แก แกเป็นใคร จะเอาอะไรฉันให้หมดเลย อย่าทำอะไรฉันนะ เงามีดวาววับกำลังจะจ้วงแทงลงมาที่ต้นคอมรกต แต่มุกดาเดินเข้ามาเห็นพอดี ส่วนปักที่ตามหลังมุกดามาถึงกับร้องกรี๊ดอย่างตกใจ คุณผู้หญิง มุกดาพุ่งพรวดเดียวเข้าไปยื้อมีดในมือชายชุดดำ มรกตดิ้นหลุด ปักเอาแต่ยืนกรี๊ดอยู่ด้านหลัง หนูมุก .. ระวัง มรกตตะโกน ชายในชุดดำจะแทง แต่มุกดาพลิ้วตัวหลบคมมีดได้อย่างหวุดหวิด ช่วยด้วยค่ะ ขโมย ขโมย มรกตร้องตะโกน ช่วยด้วย ขโมยแทงคน ปักส่งเสียงอีกคน ชายชุดดำวิ่งหนีไปทางบันได มุกดาวิ่งตามทันที ปักวิ่งเข้ามาประคองมรกต คุณผู้หญิงโดนกระซวกตรงไหนหรือเปล่าคะ ปักถาม บ้า.. ไม่โดนย่ะ จะแช่งหรือจะช่วยเนี่ยะ มรกตมองตามมุกดาที่วิ่งไปด้วยความเป็นห่วง หนูมุกระวังนะ ปัก... ไปตามตาเพชร ปักรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งย้อนไปทางที่มา มรกตลุกวิ่งตามไปทางบันได มุกดาวิ่งอย่างรวดเร็วตามชายชุดดำลงมาที่บันได ชายชุดดำทิ้งห่าง มุกดาตัดสินใจกระโดดเข้ารวบตัวจากด้านหลัง ชายชุดดำล็อคแขนมุกดาแล้วเหวี่ยงมุกดาไปกระแทกผนังจนมุกดาล้ม มุกดากองอยู่กับพื้น เธอเงยหน้าขึ้นเห็นชายชุดดำจะปาดมีดเข้าที่คอเธอ แต่มุกดาแอ่นตัวหงายหลบคม แล้วตวัดขาถีบชายชุดดำจนกลิ้งลงไปตามขั้นบันได มุกดาดีดตัวลุกขึ้นแล้ววิ่งตามลงมา ชายชุดดำก้มลงทำเป็นเจ็บ แต่รอจังหวะอยู่ พอมุกดาเข้ามาใกล้ ชายชุดดำก็ลุกขึ้นปาดมีดฉับโดนแขนขวามุกดาจนเลือดกระฉูด มุกดาหันไปมอง ชายชุดดำควงมีดแล้วปามาอย่างรวดเร็ว มีดปักเข้าที่แขนขวามุกดา เธอล้มหงายทันที หนูมุก หนูมุก เสียงมรกตดังขึ้น ชายชุดดำตัดสินใจหลบไปทันที มรกตวิ่งลงมาดูเห็นมุกดาโดนมีดปักแขนก็ร้องเสียงดัง ตายแล้ว ... ช่วยด้วย ใครก็ได้ ช่วยหนูมุกด้วย ชายชุดดำวิ่งอย่างรวดเร็วมาถึงมุมลับตาคนในโรงแรม เขาดึงหมวกดำปิดหน้าออกทำให้เห็นว่าคือเจนจบ เจนจบถอดเสื้อชุดดำออกจนเห็นเป็นเสื้อชุดปกติที่ใส่อยู่ด้านใน เจนจบหยุดตั้งสติและหายใจ เขามองกลับไปทางที่วิ่งมาแล้วกำเสื้อกับหมวกในมือแน่น แววตาของเจนจบเต็มไปด้วยความโมโห อีกด้านหนึ่ง มุกดามีเลือดไหลออกจากแขน เธอกำลังจะดึงมีดออก มรกตที่ประคองอยู่มองอย่างตื่นตกใจ ว๊าย ว๊าย ทำไงดี ป้าพยาบาลใครไม่เป็น หนูมุกอย่ารีบเป็นลมนะจ๊ะ เดี๋ยวป้าช็อคสลบ ปักวิ่งนำเพชรกับจนท. เข้ามา นี่ค่ะ ทางนี้ เร็วๆค่ะ คุณหนูมุกแย่แล้ว เพชรวิ่งเข้ามา พอเห็นสภาพมุกดาในอ้อมแขนแม่ เขาก็รีบเข้ามาประคองมุกดาขึ้น หนูมุก อย่าดึง เดี๋ยวเลือดจะออกมาก เพชรรีบบอก ปักรีบเข้ามาอยู่ใกล้มรกต หนูมุก ..อดทนนิดเดียว ผมจะพาไปโรงพยาบาล เพชรบอก พี่เพชร ... ตามมันไป มุกดาเสียงเบา ไม่ ..หนูมุก .. ผมต้องดูคุณก่อน มรกตหันไปบอก จนท. คนร้ายชุดดำนะ ชุดดำ .. ปิดหน้าปิดตา ชุดดำ จนท.รีบว.บอกกัน เพชรจะอุ้มมุกดา แต่มุกดามองมีดที่ปักอยู่ หนูมุก เพชรห้ามไม่ทัน มุกดาดึงพรวดเดียวจนมีดหลุดจากแขน มรกตกับปักมองอย่างหวาดเสียว มุกดาหมดแรง ปล่อยมีดหล่นบนพื้น หนูมุก ... ใจดีๆไว้ เพชรร้องบอกแล้วอุ้มมุกดาขึ้น เขารีบพามุกดาออกไปจากตรงนั้นทันที มรกตกับปักจะตามไป แต่เสียงมือถือมรกตดังขึ้น มรกตตกใจจึงหยุดเดินแล้วหยิบขึ้นมา กดรับ ที่มุมลับตาภายในโรงแรม เจนจบกำลังคุยมือถือ เขาพยายามดัดเสียงเป็นเสียงดุดัน วันนี้ฉันแค่สั่งสอนแก นังแม่จอมบงการ ... ถ้าแกยังไม่หยุดจัดแจงให้มีงานแต่งงานของเพชรกับหนูมุก .. แกตายทั้งโคตร มรกตทำหน้าตาตกใจที่ได้ยินเช่นนั้น ปักมอง แกเป็นใคร แกเป็นใคร มรกตละลักละล่ำ ปลายสายวางไป มรกตหน้าเสีย ใครคะ คุณผู้หญิง ปักถาม ไม่รู้...ฉันไม่รู้... มันขู่ว่าต้องไม่มีงานแต่งของตาเพชรกับหนูมุก ไม่งั้นเราจะตายกันทั้งหมด ทั้งสองคนหน้าตาตกใจและรู้สึกหวาดหวั่น เช้าวันใหม่ในห้องสูทใหญ่ของมรกต มุกดากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ที่แขนมีผ้าพันแผลไว้ โดยมีประไพโอบลูกไว้กับอก เพชรนั่งติดเตียง ทุกคนที่อยู่รอบๆ มองอย่างกังวล โธ่ หนูมุก ..สองครั้งแล้วนะ เกือบตายเพราะช่วยแม่ให้รอดชีวิตจากไอ้โจรบ้า มรกตบอก คมกฤช รุจา และแอนดี้ที่ยืนอยู่ห่างมองมุกดา ผมว่าไม่ใช่โจร ในตัวคุณป้าไม่มีอะไรล่อตาขนาดที่จะต้องดักจี้ คมกฤชออกความเห็น มันอาจจะคิดว่าคุณป้ากำลังเข้าห้อง เลยจะตามไปเอาของมีค่าในห้อง แต่คุณหนูมุกมาเจอก่อน รุจจาหันไปทางมรกต แล้วคุณป้าแจ้งตำรวจหรือยังคะ หนูมุกไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกค่ะ คุณรุจา จะมาก จะน้อย ไม่เกี่ยวนะคะ นี่คือเรื่องความปลอดภัยของแขกทั้งหมด รุจาย้ำ ผมคุยเรียบร้อยแล้วครับ พาทีบอก ทางโรงแรมกำลังประสานกับตำรวจเร่งหาตัวคนร้ายให้ได้ แล้วก็จะรับผิดชอบทุกอย่างเต็มที่ เพราะโรงแรมถือว่าความปลอดภัยของแขกคือสิ่งที่สำคัญที่สุด เพชรเสริม ถ้าเป็นโจร มันก็ต้องเป็นคนใน เพราะรู้จักทางหนีทีไล่ดีมาก แอนดี้พูด อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่โตเลยนะคะ หนูมุกว่าคงเป็นโจรน่ะค่ะ โจรธรรมดา แอนดี้มองสบตามุกดาที่ยิ้มเหมือนเรื่องเล็กๆ งั้นฝากคุณหนูมุกไว้กับเพชรก่อนนะครับ ผมจะพาคุณป้าไปให้การกับเจ้าหน้าที่เอง พาทีบอก ไม่ต้องห่วงหนูมุกนะครับ ขอบใจมาก พาที .. ไปกันเร็ว ... คุณปัก คุณเผ่า คุณประไพ ..ไปกันให้หมดนี่แหละ ไปพาที ... นำไป มรกตสั่ง ทุกคนพากันออกไปจากห้อง เหลือเพชรที่หันมามองมุกดาอย่างห่วงใย คมกฤชกับแอนดี้ยืนอยู่ด้วยกันที่มุมหนึ่งในโรงแรม รุจาเดินเข้ามาระหว่างผู้ชายทั้งสอง ทำไมคุณหนูมุกถึงไม่เอาเรื่อง ไม่แจ้งความ เรื่องมันจบไปแล้ว ทางโรงแรมก็ทำหน้าที่ของเขาอย่างดีที่สุดแล้ว เหลือแต่เธอนั่นแหละที่ทำตัวเป็นอีแร้งหิวซากศพ คมกฤชว่า นายนี่คิดดูถูกฉันตลอด คิดว่าฉันกระหายข่าวบนความเดือดร้อนของคนอื่น คุณกฤชไม่ได้หมายความอย่างนั้นหรอกครับ รุจา ครอบครัวคุณเพชรกับหนูมุกมีข่าวในทางเสียหายมาตั้งแต่เรื่องอะดอเรลลา ขนาดมาเที่ยวก็ยังโดนปล้นอีก ข่าวกระจายออกไป มันคงดูไม่ดีกับครอบครัวคุณเพชร แอนดี้บอก ถ้าเป็นเหตุผลนั้น ฉันพอเข้าใจ เหตุผลของแอนดี้มันก็ดี เข้าใจได้ทุกเรื่องนั่นแหละ คมกฤชแขวะ แน่นอน เพราะแอนดี้เค้าไม่ใช่อันธพาล เป็นเด็กโตแต่ตัวอย่างนาย พอก่อนเถอะครับ รุจา แอนดี้ปราม เงียบเลย ไอ้แอนดี้ คมกฤชว่าแล้วก็หันไปพูดกับรุจา อยากด่าก็ด่ามาเลย เพราะคำด่าของเธอมันเบาหวิว ไร้สาระสไตล์ลูกคุณหนู เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ เพราะฉะนั้น ... ไม่มีค่าให้ฉันเจ็บ คมกฤชมองแล้วเดินออกไป รุจาจะเดินตาม แน่จริงด่าแล้วอย่าหนีสิ แอนดี้ดึงแขนรุจาไว้ แล้วส่งแววตาขอร้อง พอเถอะรุจา .. ผมขอ เห็นแก่คุณนะ แอนดี้ .. ไม่งั้นฉันจะเล่นนายคมกฤชให้ป่น เอาซี้ ถ้าฉันป่น เธอก็เละคามือฉัน คมกฤชตะโกนเข้ามา รุจากับคมกฤชรี่จะเข้าหากัน แต่แอนดี้ดึงรุจาไว้ทำให้รุจาเซไปอยู่ในอกแอนดี้ แอนดี้จึงรวบตัวรุจาไว้ คมกฤชเห็นแล้วยิ่งโมโห โธ่เอ้ย... ก็แค่นี้ ... มุขเข่าอ่อน อยากให้ผู้ชายกอด คมกฤชยิ้มเหยียดแล้วเดินไป รุจาด่าไล่หลัง ไอ้คมกฤช ไอ้บ้า แน่จริงกลับมาเลย อย่าวิ่งหนีสิ รุจาโมโหทำท่าจะตามไป แต่แอนดี้ดึงรุจาไว้สุดแขน พาทีพากลุ่มผู้ใหญ่ และปักเดินผ่านหน้าล็อบบี้โรงแรมไป นิจนันท์นั่งอยู่บริเวณนั้น เธอลดหนังสือพิมพ์ที่กางบังหน้าลงแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ นิจนันท์ลุกขึ้นเดินไปทางด้านห้องพักทันที ภายในห้องสูทใหญ่ของมรกต เพชรขยับหมอนให้มุกดานั่งพิงสบายๆ ปวดมั้ย เพชรถาม ไม่ค่ะ มุกดายิ้ม ยังยิ้มได้อีกนะ เพชรกุมมือมุกดาแล้วมองด้วยความซึ้งใจ ขอบคุณมาก ขอบคุณที่ช่วยแม่ผม หนูมุกต้องทำอยู่แล้วค่ะ พี่เพชรก็ต้องดูแลตัวเองด้วยนะคะ หมายความว่าอะไร .. คุณคิดว่า ทั้งหมดที่เกิดเรื่องร้ายๆก็เพราะอาถรรพ์อะดอเรลลา ... ที่ใครเป็นเจ้าของ ... ก็ต้อง ... มุกดารีบเอามือปิดปากเพชรไม่ให้พูดคำว่าตาย อย่าพูดให้ร้ายตัวเองสิคะ หนูมุกไม่เชื่ออะไร นอกจากความจริงที่พิสูจน์ได้ด้วยหลักวิทยาศาสตร์สากล หืมม ..ไม่ต้องวิชาการมากก็ได้คุณครู เอาแบบนี้ดีกว่า นุ่มๆ หวานๆ ไม่มีหลักการ เพชรมองมุกดา แล้วกุมมือมุกดาขึ้นมาจูบเบาๆ มุกดามองอายๆ แทนคำขอบคุณจากใจผม ทั้งสองคนสบตากัน นิจนันท์เปิดประตูเข้ามา เห็นภาพเพชรกำลังจูบมือมุกดาก็อึ้งแต่ยังฝืนยิ้ม มุกดาดึงมือออกทันที คุณนิจนันท์ โถ .. คุณหนูมุก เจ็บมากหรือเปล่าคะ โชคร้ายจังเลย นิจนันท์แสร้งถามแล้วรี่เข้ามาหามุกดาที่ข้างเตียง นิจนันท์จับมือมุกดามาบีบกุมไว้แล้วทำหน้าตาเหมือนสงสารมาก เคราะห์ร้ายอะไรคะเนี่ยะ จะได้เป็นเจ้าสาวทั้งที ก็เกิดเรื่องไม่หยุดหย่อน จับตัวคนร้ายได้หรือยังคะ นิจนันท์ปล่อยมือมุกดาอย่างไม่ไยดี แล้วหันมาคุยกับเพชรจริงจัง ยังครับ เพชรตอบ คุณหนูมุกมีศัตรูที่ไหนหรือเปล่าคะ เพราะคนดีๆอย่างเพชรคงไม่มีใครคิดร้าย ไม่มีหรอกค่ะ มุกดาตอบ โจรมันตั้งใจทำร้ายคุณแม่ ไม่ใช่หนูมุก เพชรบอก อ๋อ คุณหนูมุกเลยทำหน้าที่ว่าที่สะใภ้คนเก่ง โดดเข้ามาช่วย โชคดีที่สุดเลยนะคะที่ดวงไม่ถึงตาย .. นิจนันท์เน้นคำ ไม่งั้นเพชรคงขาดเจ้าสาวไปอีกครั้ง นิจนันท์หันไปมองเพชร เธอสบตาอย่างรู้เรื่องอดีตที่เพชรไม่ได้แต่งงานเพราะเจ้าสาวหายไป มุกดามองสีหน้าเพชรที่นิ่งลงจึงเอ่ยถามทันที หมายความว่ายังไงคะ .. ขาดเจ้าสาวไปอีกครั้ง เพชรตัดบท นิจครับ ผมว่าหนูมุกคงอยากพักผ่อน อ๋อ ค่ะ .. เพชรจะไปทำธุระ ก็ตามสบายเลยนะคะ นิจดูแลคุณหนูมุกให้เองค่ะ ดีค่ะ มุกดาบอก อย่าเลยครับ ออกไปพร้อมๆกันดีกว่า หนูมุกคงต้องการความสงบ เพชรตัดบท จนมุกดามองอย่างสงสัย ทางเดินในโรงแรม เพชรเดินคุยมากับนิจนันท์ โกรธเหรอคะที่นิจพูดเรื่องเก่าๆให้คุณหนูมุกได้ยิน นิจไม่ได้ตั้งใจจะสะกิดแผลเรื่องที่ปานตาเค้าทิ้งคุณไปก่อนวันแต่งงาน เพชรเงียบ นิจนันท์ลอบยิ้มเพราะรู้ว่าเป็นเรื่องฝังใจของเพชร ก่อนจะทำสีหน้าเหมือนสำนึกผิด นิจสัญญาจะไม่พูดเรื่องนี้ ให้เพชรไม่สบายใจ นิจนันท์เปลี่ยนเป็นยิ้มประจบเอาใจเพชรทันที เพชรคะ ... นิจอยากชวนเพชรไปดูที่ที่นิจจะสร้างบ้านน่ะค่ะ ผมไม่อยากให้หนูมุกอยู่คนเดียว เพชรสีหน้าอึดอัด นิจนันท์รีบคล้องแขนเพชร โธ่ ... นิจ ยืมตัวเพชรแป๊ปเดียว ไม่กี่ชั่วโมง คุณหนูมุกเธอไม่ว่าหรอกค่ะ จะชั่วโมงหรือนาทีเดียว ... ก็ไม่ได้ ! นิจนันท์กับเพชรหันไปเห็นมรกตกับปักเดินกลับมา นิจนันท์มีสีหน้าตกใจ ดีจริงๆนะคะ ที่คุณผู้หญิงลืมกระเป๋า เลยได้กลับมาเห็นช็อตเด็ด ของนางแถวนี้ ที่กำลังงัดมารยาที่ขนมาเต็มคันรถบรรทุกบวกสิบแปดล้อ แว่วๆว่า กำลังตะกุยตะกาย ชวนคุณเพชรไปไหนเหรอคะ ปักว่า ดูที่ นิจนันท์ตอบห้วนๆ ปักเดินมาใกล้แล้วจ้องนิจนันท์ ที่ทำอะไรคะ ฮวงซุ้ยตัวเองหรือเปล่า นิจนันท์ยิ้ม อย่างนิจคงไม่ตายง่ายๆ .. วัยเราต่างกันเยอะค่ะ ป้าปัก ปักตาลุก มรกตเดินมามองนิจนันท์หัวจรดเท้า เธอนี่มีสามีแล้วใช่มั้ย มรกตถาม นิจนันท์อึ้งเพราะไม่รู้ว่ามรกตจะมาไม้ไหน มีสามีแล้วเที่ยวมาควงแขนผู้ชายอื่นๆ คนเห็นเข้า มันจะเสื่อมเสีย มาถึงตาเพชรลูกชายฉัน ฉันรู้ว่าผู้หญิงอย่างเธอ ไม่จุกจิก ไม่คิดมาก แต่เผอิญครอบครัวฉันมีหน้ามีตาในสังคม แม่ครับ เพชรปราม อย่าเพิ่ง ตาเพชร .... คนนี้แม่ขอ นิจนันท์หน้าชา มรกตหันมามองหัวจรดเท้าต่อ ฉันถือที่สุดเลยนะ เรื่องลักกิน ขโมยกิน ทำตัวลับๆล่อๆ แทะเล็มของๆคนอื่น เพราะทุกคนในตระกูลฉันไม่เคยมีประวัติเสียด้านนี้ นิจนันท์จ้องมรกต มรกตจ้องกลับด้วยสายตาดุ แล้วจึงหันมาทางเพชร แกสมควรกลับไปดูเจ้าสาวของแกนะ ตาเพชร หนูมุกเจ็บตัวเพราะช่วยแม่ มรกตจ้องเพชรอย่างเอาเรื่อง เพชรหันไปบอกนิจนันท์ ค่อยไปดูที่กันวันหลังนะครับ นิจ เพชรหันหลังเดินออกไปทันที เพชรคะ นิจนันท์จะตามแต่ปักเข้ามาขวาง ไปซะเถอะ นิจนันท์ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน มรกตไล่ ขอโทษนะคะ คุณป้าอาจจะเข้าใจอะไรผิด นิจมาหาเพชร คนที่จะไล่นิจได้คือเพชร ดีจ้ะ เพราะฉันจะสั่งให้ตาเพชรไล่เธอเอง แม่ผู้หญิงมารยาจัด นิจนันท์มองจ้องมรกต ปักเท้าเอวแล้วเดินเข้าหาด้วยหน้าตาเอาเรื่อง จะไป..ไม่ไป ปักถาม นิจนันท์ต้องถอยแล้วสะบัดหน้าเดินออกไป มรกตส่ายหน้า สตรี พ.ศ.นี้ หน้าไม่มียางมะตูมจริงๆ ปักต่อว่า ฉันคงต้องรีบจัดการให้หนูมุกแต่งงานกับตาเพชรซะแล้ว คุณผู้หญิงคะ แล้วโทรศัพท์จากไอ้โจรใจทราม ที่มันขู่ไม่ยอมให้มีงานแต่งงานละคะ คุณผู้หญิงทำไมไม่บอกคุณเพชร อย่าพูดเรื่องนี้ให้ใครได้ยินนะ ปัก .. ฉันไม่กลัวมันหรอก มันอาจจะเป็นพวกที่แอบหลงรัก คลั่งไคล้หนูมุกก็ได้ มรกตมีท่าทางไม่ยอมแพ้ ยิ่งมันขู่ ฉันยิ่งต้องให้ตาเพชรกับหนูมุกมีงานแต่งงานให้เร็วที่สุด มรกตกับปักพากันเดินไป ที่ด้านหลังห่างออกไป เจนจบกำลังซุ่มมองอยู่ จะไม่มีงานแต่งงาน ... งานเดียวที่ฉันอนุญาตให้จัดได้ คืองานศพ เจนจบพูดเบาๆ เพชรนั่งอยู่ใกล้มุกดาในห้องสูทใหญ่ของมรกต มุกดาเอ่ยถามเสียงจริงจัง ใครคะ ... ที่เคยเป็นเจ้าสาวของพี่เพชร เพชรมีสีหน้าอึดอัด แต่เห็นมุกดามองแบบไม่หลบตา เพชรจึงจำต้องตอบ เค้าชื่อ ปานตา ... เราเรียนคณะเดียวกัน แล้วเกิดอะไรขึ้นคะ เค้าหายตัวไป อาทิตย์เดียวก่อนวันแต่งงาน ... เราลองชุด ถ่ายรูปเจ้าบ่าว เจ้าสาว ทุกอย่างในงานแต่งงาน ผมเตรียมไว้พร้อมหมดแล้ว แววตาของเพชรเศร้าลงมาก มุกดามองด้วยความเห็นใจ โธ่ ... พี่เพชร ผมไม่รู้ว่าผมทำผิดอะไร พยายามติดต่อตามหาเป็นปีๆ ... แต่ก็ไม่เจออีกเลย เพชรมองไปด้านนอก สีหน้าของเขาขมขื่นกับความรักในอดีต มุกดาแตะมือเพชรเบาๆอย่างให้กำลังใจ เพชรหันมามอง อย่าไปไหนนะ หนูมุก ... อย่าหนีผมไปไหน .. แต่งงานกับผมนะครับ แววตาเพชรเต็มไปด้วยความจริงใจ จนมุกดาใจหายเพราะรู้ว่าตัวเองกำลังหลอกเพชรอยู่เหมือนกัน มุกดาทำเป็นหลับตาเหมือนง่วงเพื่อเลี่ยงไม่ตอบ เพชรกุมมือมุกดาไว้แล้วดึงผ้าห่มขึ้นอย่างอ่อนโยน เพชรมองมุกดาด้วยแววตาห่วงใย เขาจูบมือมุกดาเบาๆ แล้วถอยออกมา ปล่อยให้มุกดานอนหลับสนิท เพชรเปิดประตูเดินออกไปนอกห้องอย่างเงียบๆ พอประตูปิด มุกดาก็ลืมตาขึ้นมองตามเพชรด้วยความสงสาร นิจนันท์ยืนหันรีหันขวางอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรม เธอมองไปด้านห้องพัก แล้วตัดสินใจจะเดินขึ้นไป ขอร้องนะ นิจ อย่าขึ้นไปรบกวน พาทีเดินเข้ามาพอดี นิจนันท์หันกลับมามองพาทีตาใส รบกวน ... รบกวนอะไร รบกวนใครเหรอ แกล้งโง่หวังอะไรหรือเปล่า นิจ ... อย่าลืมสิ เพชรกับคุณหนูมุก เค้ากำลังจะเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่เพชรสัญญาว่าจะไปดูที่กับฉัน นิจนันท์หันหลังจะเดินไป ขอเถอะ นิจนันท์ .. เลิกตามเพชรสักที นิจนันท์หันมายิ้มเยือกเย็น สีหน้าของเธอไม่เกรี้ยวกราด แต่พูดช้าๆ เน้นๆ เธอก็เป็นเพื่อนเพชรคนนึง คงไม่มีสิทธิ์ขออะไรที่เหนือกว่าฉัน ที่เป็นเพื่อนเพชรเหมือนกัน ถ้าสิทธิ์ของเพื่อนห้ามไม่ได้ แล้วสิทธิ์ของผัวล่ะ เสียงของชนินทรดังขึ้น นิจนันท์หันไป เห็นชนินทรเดินเข้ามาก็ถึงกับหน้าเสีย ชนินทรเดินมาหยุดตรงหน้านิจนันท์ นิจนันท์หันไปมองพาที พอดี ฉันเพิ่งนึกได้ว่าลืมชวนชนินทรมาปาร์ตี้ด้วย พาทีพูด ชนินทรจับแขนนิจนันท์ทันที เพิ่งรู้ที่บอกว่ามาเยี่ยมญาติ .. มีญาติอยู่แถวโรงแรมนี้ ฮันนีมูนรอบสองกันให้สนุกนะ พาทีทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป นิจนันท์หันขวับไปมองชนินทร ชนินทรยิ้มเยือกเย็น นิจนันท์เห็นแล้วเสียวสันหลังวาบ ทำไมทำหน้า ... เห็นผัวเหมือนเห็นผี เธอมาได้ยังไง แล้วทำไมจะมาไม่ได้ ก็พาทีมันเห็นเธอ.. แล้วนึกถึงฉันน่ะสิ ยุ่งไม่เข้าเรื่อง ชนินทรจ้อง นิจนันท์รีบแก้ตัว ฉันหมายถึงว่าครอบครัวเพชรเค้าไม่ได้เชิญเรา นั่นน่ะสิ ไม่ได้เชิญเรา .. แต่ทำไมเธอถึงเสนอหน้ามายืนตรงนี้ได้ ไปคุยให้ฉันรู้เรื่องหน่อยดีกว่า ชนินทรลากนิจนันท์ออกไปจากตรงนั้นทันที ปล่อยฉันนะ ชนินทร ..ปล่อยชั้นก่อน นิจนันท์โวยวาย นิจนันท์ถูกชนินทรลากมาที่ริมหาด ชนินทรเหวี่ยงนิจนันท์ไปอย่างแรง ไม่อายบ้างหรือไง หรือลืมว่ายังมีผัวเป็นตัวเป็นตน ฉันมาแบบเพื่อน คนตั้งเยอะตั้งแยะ คิดว่าฉันจะทำอะไรน่าเกลียดได้ล่ะ แสดงว่าถ้าลับตา เธอก็จะทำ ก็ไม่แน่ ฉันยังสาว ยังสวย ไม่สมควรจมปลักดักดานกับผัวไร้ระดับได้นานขนาดนี้ ชนินทรบีบคอนิจนันท์ นิจนันท์ขว้างหมัดเปะปะ แต่โดนเข้าที่หน้าชนินทรจนเขาต้องปล่อยมือ นิจนันท์สะบัดตัวแล้ว รีบวิ่งออกไป ชนินทรจะวิ่งตาม แต่มีมือมาคว้าไหล่เขาไว้ ชนินทรหันไปแล้วก็มีสีหน้าตกใจเพราะเป็นเพชร เพชรลากชนินทรมาแล้วเหวี่ยงชนินทรมาที่มุมลับตาคน เพชร ชนินทรเอ่ย เพชรตามมากระชากชนินทร ถ้าแกแตะนิจนันท์แบบนั้นอีก ฉันเอาแกตายแน่ เพชรเหวี่ยงชนินทรไปอัดผนัง นิจนันท์มันหาเรื่องฉัน ชนินทรบอก หาเรื่องแค่ไหน แกเป็นผู้ชาย ห้ามทำร้ายผู้หญิง แกยังไม่เห็นนะ เพชร .. นิจนันท์ดูถูกผัวตัวเองแค่ไหน แต่แกก็ไม่มีสิทธิ์ทำร้ายผู้หญิง คำว่าสุภาพบุรุษ มันไม่สอนแกเลยเหรอว่าต้องอดทน ให้เกียรติ ... ฉันเตือนแกนะ ชนินทร ฉันจะเตือนครั้งเดียว เพชรจ้องชนินทร เรื่องที่แกเป็นขโมย ฉันให้อภัยได้ แต่ถ้าแกทำร้ายเมียอีก แกกับฉันไม่ใช่เพื่อนกัน เพชร นิจนันท์ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี เค้า ... ชนินทรพยายามบอก แต่เพชรเหวี่ยงหมัดเข้าที่หน้าชนินทรจนชนินทรเซ จำไว้ อย่าดูถูกศักดิ์ศรี อย่าทำร้ายเพศแม่ของแก เพชรจ้อง ชนินทรท่าทางกลัว เพชรเดินออกไป ชนินทรมองอย่างเจ็บใจที่ตัวเองกลายเป็นผู้ร้ายอีกจนได้ ในห้องสูทใหญ่ของมรกต มุกดามองไปที่แม่กับพี่ชายที่ยืนอยู่ข้างเตียง มาคราวนี้ แม่เลยหมดสนุกไปด้วยเลย มุกดาบอก ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ .. เห็นมุกปลอดภัย แม่ก็โล่งใจ .. แย่จริงๆนะ ผู้ร้ายสมัยนี้ปล้นจี้ทรัพย์สิน ได้ไปไม่เท่าไหร่ ถึงกับต้องฆ่าแกงกัน .. ผู้หญิงก็ไม่ละเว้น เดี๋ยวผมเฝ้าน้องให้เองครับ แม่ คมกฤชบอก ประไพยิ้มเดินออกไป คมกฤชหันมาถามน้องสาว น่าจะเป็นพวกปล้นอะดอเรลลาหรือเปล่า ถ้ามันไม่ตั้งใจทำร้ายคุณป้า มุกว่าก็เป็นไปได้ .. ฝีมือใช้มีดของมันแม่นเกินกว่าจะเป็นโจรจี้ปล้นปกติ มีดของกลาง ฉันขอให้ตำรวจท้องที่ ส่งไปให้ธีรพัฒน์ช่วยตรวจดีเอ็นเอ มันใส่ถุงมือ แสดงว่ามันเตรียมตัวมาอย่างดี เราอาจจะไม่ได้ร่องรอยอะไรมาก ตอนเกิดเรื่อง มีคนๆนึงที่หายไป มุกดามองสบตากับคมกฤช นิจนันท์ คมกฤชพูด คงไม่ใช่คุณนิจนันท์หรอก มุกดาแย้ง ทำไมล่ะ อาจจะมีผู้หญิงสักคนที่หึงหวงคุณเพชร จนกล้าลงมือทำร้ายใครก็ได้... แกยังไม่รู้หรอก มุก แววตาคมกฤชนิ่งลงก่อนจะพูดต่อ ความรักของคนบางคน ... มันรุนแรงเกินจะหักห้ามใจ ไม่มีถูก ไม่มีผิด มีแต่แรงปรารถนา กับ การได้เป็นเจ้าของ... แค่หนึ่งเดียว มุกดาไม่ทันสังเกตพี่ชาย เธอหันกลับมาโดยเริ่มไม่แน่ใจกับนิจนันท์แล้ว นิจนันท์เดินมาหลบมองอยู่ที่สวนในโรงแรม พอเห็นเพชรกำลังเดินมา นิจนันท์ก็รีบทำเป็นยืนหันหลัง สะอึกสะอื้น เพชรเดินเข้ามาใกล้ นิจนันท์ยืนสะอื้นรอ เพชรเรียก นิจ นิจนันท์ทำเป็นตกใจจนตัวสั่น อย่า..อย่าทำนิจเลย นิจกลัวแล้ว เพชรเอื้อมมือไปแตะไหล่นิจนันท์เบาๆ นิจ... ผมเอง นิจนันท์ทำเป็นสะดุ้งแล้วหันมา พอเห็นหน้าเพชร เธอก็โผเข้าไปกอด เพชร.. ช่วยนิจด้วย เพชรอึกอัก นิจนันท์กอดแน่นพร้อมกับสะอื้นเสียงดัง เพชรเห็นแล้วใช่มั้ย ชนินทรเค้าระแวง เค้าตามมาหาเรื่องนิจ ถ้าเพชรไม่ช่วยเค้าคงบีบคอนิจ....ตบตีนิจอีก เพชรมองนิจนันท์ที่บีบน้ำตาพรั่งพรู จึงกอดปลอบใจเบาๆ นิจนันท์แอบยิ้มอย่างสมใจในอกเพชร ขณะนั้นเอง มุกดาก็เดินลงมา เธอมองเห็นนิจนันท์ซบอยู่ในอกเพชร มุกดาหยุดมอง เธอรู้สึกน้อยใจ แล้วก็สงสัยขึ้นมาทันที |
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
