Group Blog
All Blog
|
มรดกรักฉบับพันล้านวอน วันที่ 1 มีนาคม 2555
 โดยเฉพาะที่เขาได้แต่งงานก็เพราะใคร พูดถึงคุณแม่พี่ยูฮังใช่มั้ยคะ สมัยเรียน ลูกสาวโรงงานเหล้า กับลูกสาวชาวบ้านต๊อกต๋อย แสร้งทำเป็นเพื่อนรัก พอแต่งงานไม่เหมือนเดิมแล้ว คนระดับเดียวกันจึงเป็นเพื่อน ทองแผ่นเดียวก็เหมือนกัน ปั๊กเซ็งฮ่ี กล่าว เพื่อหนูตามเคย...พรุ่งนี้คุณพ่อเสียครบ 7 วัน ทำยังไงคะ สมัยนี้ไม่มีใครเขาไหว้กันแล้ว หนูดูในเน็ต ยังมีคนไหว้นะคะ มีเผาเสื้อผ้า ไหว้ที่สุสาน เป็นพ่อเป็นแม่รึไง อย่ายุ่งหน่อยเลย อย่างน้อย คุณพ่อก็เลี้ยงหนูมา 7 ปี ในเมื่อตายไปแล้ว ทุกอย่างจบสิ้น ไม่ใช่สายเลือด ไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง แม่ไม่ไป หนูไปเอง ห้ามไป ทำไมแม่ถึงโหดเหี้ยมนัก ซึงมี ถาม ถ้าลูกเคยผ่านรสชาติความหิวโหย แล้วจะรู้ เราเคยจน โหดแบบนี้รึเปล่า คุณพ่อตายไปแล้ว ไม่ไปไหว้ให้ท่านสู่สุคติรึคะ แม่ไม่ละอายใจเลยรึ แม่อยากลืมให้หมด แม่อยากลืม ลืมมันให้หมด ทำให้แม่อยู่รอด ปั๊กเซ็งฮ่ี กล่าว ยูฮัง บอกกับจังซุกจา ผู้เป็นย่า ว่าตนเองจะกลับอเมริกา แกเป็นโรคความจำเสื่อมรึไง ฉันเรียกแกกลับมา ไม่ให้เรียนต่อแล้ว คุณแม่ ตอนนั้นที่เรียกกลับมา จะฝึก งาน ยงนัง กล่าว มันได้ฝึกงานรึยัง ตกลง ไม่ให้ผมเรียนต่อใช่มั้ย เว้นแต่แกหาเงินเรียนเอง ย่าไม่ส่งแกแล้ว ไม่กลับอเมริกา ให้ผมอยู่นี่ทำอะไร อยากทำอะไร เสนอแผนงานมา แผนงานรึ หรือจะร่อนไปร่อนมาแบบนี้ แกเหม็นซุปกระดูกมากไม่ใช่รึ ต่อไปแกจะเอาอะไรกิน จะหางานทำ หรือจะค้าขาย เขียนแผนงานมาส่งฉัน คุณย่ายังโกรธพี่ยูฮังใช่มั้ยล่ะ ชองยี ถาม แกด้วยแหละ หนูด้วยรึ กำหนด หนึ่งอาทิตย์ อุนซอง เดินทางมาสัมภาษณ์งานที่บริษัท พบกับจังซุกจา คุณย่า ที่นี่ ฉันไม่ใช่คุณย่า เรียกท่านประธาน ท่านประธานรึ ใช่ คราวก่อนฉันทำให้เธอพลาดการสัมภาษณ์ที่บริษัทจินเซ็ง จังซุกจา ถามอุนซอง ว่าเกลียดหลานชายของเธอมากหรือ ถึงไม่ยอมมาอยู่ที่บ้านของตน ย้ายไปอยู่ได้ไงคะ นี่...ไม่อยากหาน้องชายรึ คะ ฉันบอกแล้วไม่ใช่รึ อยู่กับฉันแล้วจะช่วยหาน้องชาย คุณย่า ศักดิ์ศรีเธอสำคัญกว่าน้องชายใช่มั้ย ทนความเจ้าอารมณ์ยูฮังไม่ได้ ลืมน้องชาย วิ่งหนีไปเลยรึ เธอแจกใบปลิว เพื่อปลอบใจตัวเองใช่มั้ย คุณย่า ฉันจะจ้างนักสืบหลายสิบคน หาทุกซอกทุกมุม หาจนกว่าจะเจอน้องชายของเธอ เร็วกว่าเยอะนะ ลำพังเธอคนเดียว เดินต๊อก ๆ แจกใบปลิว ถามหน่อย...อย่างไหนจะเร็วกว่ากัน ทำไมคุณย่าทำแบบนี้กับหนู ฉันยังจะให้เธอทำงานบริษัท เจอน้องชายแล้ว เธอจะได้ดูแลเขา...แต่ว่า ถ้าเธอไม่มาอยู่บ้านฉัน ถือว่าเราจบกัน...เพียงเท่านี้ ปั๊กแปลกใจที่เห็น อุนซองอยู่กับคุณย่าของยูฮัง ด้านยูฮัง พาน้องสาวมาตีสควอชระหว่างนั้นก็พูดคุยกันเรื่องอุนซอง มีพวก 18 มงกุฎมาอยู่บ้านฉัน เขาพาคุณย่าเร่ร่อนส่งโรงพยาบาล ยังพาไปอยู่บ้านตัวเอง ไม่ใช่คนเลวนี่นา ยัยนั่น ...หลอกฉันเรื่องกระเป๋าตั้งหลายรอบ ถ้าพี่ยังมีอคติกับเขา น่าจะค่อย ๆ สังเกตพฤติกรรมนะ ซึงมี กล่าว ฉันสั่งให้ยงซกไปสืบแล้ว ยูฮัง กล่าว //www.dailynews.co.th มรดกรักฉบับพันล้านวอน วันที่ 29 กุมภาพันธ์ 2555
แต่ว่าลูกกับเขารู้จักกันได้ยังไง ยงนัง ถาม คุณย่ายังไม่รู้กำพืด นั่นมันพวก 18 มงกุฎ ยูฮัง กล่าว ใช่แล้ว ในผับ...เธอใช่มั้ยที่เป็นบริกร ชองยี กล่าว ผับรึ บริกร ยงนัง ถาม แม่ ที่หนูบอก คนที่เอากระเป๋าพี่ยูฮังไป ชองยี กล่าว ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย เฮ้อ...นี่ตกลงพูดเรื่องอะไรกัน กระเป๋าใบนั้น สับกันบนเครื่องบิน เป็นความเข้าใจผิด อุนซอง กล่าว เธอยังจะโกหกอีก งั้น คนที่เอากระเป๋าลูกไป เขาเองรึ ไม่ใช่อย่างที่คิดนะคะ กระเป๋าใบนั้น... ไป...เห็นแก่คุณย่า ฉันไม่แจ้งตำรวจจับเธอ ไสหัวไป...ทำไม อยากอยู่จนตัวสั่นรึไง ยูฮัง กล่าว ไม่หรอก นึกว่าอยากรึ ถ้ารู้เป็นบ้านนาย ฉันไม่มาหรอก อุนซอง กล่าว อุนซอง มาแล้วรึ จัง เข้ามา ขอโทษค่ะ คุณย่า หนูอยู่ที่นี่ไม่ได้ ลานะคะ อุนซอง กล่าว แล้วเดินออกไป อุนซอง ๆ ๆ... จังไม่พอใจที่พวกยงนัง และยูฮัง เป็นต้นเหตุที่ทำให้อุนซอง ออกไป ฉันเรียกเขามาอยู่เองแหละ ฉันเรียกเขามา แกไล่เขาไป คุณแม่ คุณแม่ได้ยินหมดแล้วไม่ใช่รึคะ คุณย่า เขาเป็นพวก 18 มงกุฎนะคะ ชองยี กล่าว เขาเป็นผู้มีพระคุณของฉัน จังซุกจา กล่าว ผู้มีพระคุณ ต้องมาอยู่ด้วยรึ ยูฮัง ไม่พอใจ ทำไม เขาขายกระเป๋าพี่ยูฮัง ได้เงินตั้งเยอะ นาฬิกาหนูอีก เงียบนะ......เร็วสิ ตามอุนซองกลับมา จังซุกจา กล่าว คุณย่า ยูฮัง กล่าว แกเป็นคนไล่ แกต้องตามกลับมา คุณย่า ทำไมต้องอยู่กับยัยนั่นด้วย เขาช่วยคุณย่ามันเรื่องนึง ให้หล่อนมาอยู่ด้วย ไม่มีทาง ไม่ได้ งั้นแกก็ออกไป คุณแม่ ถึงขนาดนี้เลยรึคะ เด็กคนนั้นมีดีอะไร ถึงต้องไล่หลานคะ ยงนัง กล่าว บริษัทจินเซ็ง โทรฯมาหาอุนซอง เพื่อนัดให้ไปสัมภาษณ์งาน ด้านปั๊กเซ็งฮี บอกกับซึงมีให้พิมพ์คอมพิวเตอร์ให้ ต่อหน้าพี่ยูฮัง แม่ต้องปรุงแต่งประวัติชีวิต ให้หนูท่องขึ้นใจใช่มั้ยคะ ซึงมี กล่าว ความล้มเหลวของชีวิตไม่ดีหรอก ปั๊กเซ็งฮ่ี กล่าว พ่อตัวเองยังอยู่บอกว่าตายแล้ว พ่อเลี้ยงที่ตายบอกว่ายังอยู่ หนูรู้สึกละอายทั้งพ่อตัวและ พ่อเลี้ยง พ่อของลูก 14 ปีแล้วนะไม่เคยมาหา ไม่เคยติดต่อ ต่างอะไรกับคนตาย อย่างน้อยก็บอกคุณน้าได้ว่าแม่หย่ากับพ่อ พ่อแม่สนิทตั้งแต่เรียนมัธยม สนิทแล้วทำไม มีอะไร แม่ไม่เคยติดต่อเขาอีกเลย ต่อหน้าเขาน่ะรึ ศักดิ์ศรีย่อมสำคัญกว่าชีวิต แม่เกิดมาในตระกูลมีฐานะ ถึงแม้เป็นม่าย ก็เป็นแม่ม่ายที่มีเงิน ให้แม่บอกเขารึว่าพ่อติดพนัน ทุบตีแม่ ถึงได้หย่างั้นรึ บอกว่าตายไปซะยังดีกว่า เขาที่ว่าคือคุณแม่ของพี่ยูฮังใช่มั้ยคะ ซึงมี ถาม //www.dailynews.co.th มรดกรักฉบับพันล้านวอน วันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2555
คำก็เงิน สองคำก็เงิน พวกเธอหาเงินรึเปล่า ไม่เคยหาเงินแม้สักแดงเดียว ขอถามหน่อย ฉันเคยมั้ยที่จะขัดใจพวกเธอ ฉันจะให้เขาอยู่ห้องฉัน ไม่ต้องพูดมาก จังซุกจาตวาดเสียงดัง ไม่ใช่ลูกหลาน อยู่บ้านเดียวกัน จะดีรึคะ ยงนังยังไม่ละความพยายาม อุนซองเขาซื่อบื้อ ถึงได้รับเลี้ยงดูคนแก่ไร้ที่พึ่งพาอย่างฉัน บ้านเท่ารูหนู เขายังให้ฉันอยู่ได้ พูดเสียเวลา ทำความสะอาดห้องชั้น 3 ให้เรียบร้อย จังซุกจาสั่งเสียงเข้ม ก่อนจะเดินเข้าห้องไป ทำไงดีคะแม่ ชองยีพูดอย่างร้อนใจ แม่จะบ้าตายอยู่แล้ว ทำไมไม่ตายสักทีนะ ยงนังเองก็ขัดใจเต็มที ปั๊กเซ็งฮีพยายามเขียนประวัติตัวเองโดยแต่งประวัติใหม่ให้ดูน่าสนใจยิ่งขึ้น ด้านซึงมีก็ได้รับข่าวดีว่าบริษัทจินเซ็งรับเธอเข้าทำงานแล้ว ปั๊กเซ็งฮีรู้ข่าวก็ดีใจ เพราะซึงมีจะได้เข้าไปเรียนรู้งานในบริษัทและใกล้ชิดกับยูฮังด้วย และเมื่อยูฮังได้รับมรดกซึงมีจะได้เข้าไปดูแลกิจการ ซึงมี นำประวัติที่เธอแต่งขึ้นมาให้ลูกสาวพิมพ์ แม่คะ บริษัทจินเซ็งรับหนูแล้วค่ะ จริงรึ ผลการเรียนลูกดีออกขนาดนั้น ได้อยู่แล้ว...ดีใจล่ะสิ ได้ทำงานที่นั่น เริ่มงานวันจันทร์หน้าเลยค่ะ เข้าไปฝึก งานก่อน ดีแล้ว ลูกผ่านการสอบ คราวนี้แม่บ้างล่ะ ทำให้เสร็จก่อนค่ำล่ะ ปั๊ก กล่าว อะไรรึคะ...คุณแม่ แม่จะบริหารร้านคาเม็งรึคะ ซึงมี กล่าว คิดรึแม่จะแบมือขอเงินลูกใช้...ถ้าได้ร้านคาเม็ง เป็นธุรกิจเล็ก ๆ แต่ทำเงินมหาศาล แม่มีเงินทำร้านคาเม็งรึ ซึงมี กล่าว ไม่มีเงินทำไม่ได้รึ...กู้สิ ต้องกู้ด้วยรึ...กู้ใครคะ กู้คนที่ทำให้เราลำบาก เสร็จแล้วให้แม่ จัง สอบถาม พั้ก เรื่องรับสมัครคนเสร็จรึยัง ท่านประธานไม่อยู่ ผมเลยสัมภาษณ์แทน ดีมาก รายชื่อพนักงาน เพิ่มเข้าไปอีกคนนึง หรือว่า เด็กสาวที่ท่านพามาครับ ฮ่ะ...ฮ่ะ...โอยงนังเอ๊ย...พอฉันออกมา หล่อนก็โทรฯ หาเธอเลยสินะ ในเมื่อให้ทำงานบริษัทเรา ไม่จำเป็นต้องให้อยู่บ้าน ลำบากใจเปล่า ๆ นะครับ นับวันฉันยิ่งรู้สึกว่าคนรอบตัวฉัน พูดเหมือนกันไปหมด จัง กล่าว เป็นหนี้บุญคุณแค่อาทิตย์เดียวเอง หนึ่งอาทิตย์สั้นรึไง พระเจ้าสร้างโลกทั้งใบในเวลาเพียง 7 วัน ฮะแฮ่ม...ช่วงหนึ่งอาทิตย์ เกิดอะไรขึ้นครับ ใช่ มันมากมาย จัง กล่าว อะไรครับ ฉันได้เชือกช่วยชีวิตที่พระเจ้าหย่อนให้ เชือกรึครับ เฮลี ดีใจที่ อุนซอง จะได้ย้ายไปอยู่ที่ใหม่หลังคุณย่ามาชวนเธอและแนไปอยู่ด้วย ท่านไม่อยากให้เธออยู่ที่ซอมซ่อ เลยชวนไปอยู่ด้วย...เอ่อนี่...เมื่อไหร่ย้ายจ๊ะ ฉันบอกว่าขอคิดดูก่อน โคอุนซอง ยังจะคิดอะไรอีก ย้ายไปเลย เขาช่วยหาอุนยูไม่ใช่รึ เฮลี กล่าว นี่...ฉันดูแลท่านแค่อาทิตย์เดียวไปอยู่ด้วยมันน่าเกลียด บ้านท่านคนก็เยอะแยะ เธอยังห่วงศักดิ์ศรีอีกรึ แล้วอุนยูล่ะ ก็จริง พอนึกถึงอุนยู ยังไงก็ดีกว่าเดินตะลอนติดใบปลิว อุนซอง กล่าว ยังจะพูด...เฮ้อ...ถ้ามีเงินจ้างคนตามหา 10 วันก็หาเจอแล้ว เฮลี กล่าว ยงนัง สอบถามปั๊ก เรื่องที่หนูซึงมีสอบผ่านเข้าบริษัท ใช่ เพิ่งได้รับโทรศัพท์วันนี้ แล้วจนป่านนี้ ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง ยงนัง ไม่พอใจ ไม่รู้สิ เขาอยากใช้ความสามารถตัวเอง เอ้อ...เด็กคนนี้ทั้งเก่งทั้งน่ารักจริง ๆ แต่ว่า ลูกฉันเป็นพนักงานบริษัท ทำร้านคาเม็งได้มั้ย ทำไมจะไม่ได้ เธอผ่านสัมภาษณ์ก็พอ แล้ว...เอ่อนี่ เธอเขียนเสร็จรึยัง ยงนัง ถาม แหม...ต้องเธอกับทนายพั้กช่วย ฉันว่าจะส่งพรุ่งนี้ แน่ใจรึ ส่งให้ทนายพั้กก็ผ่านแล้ว แน่ใจสิ ผ่านมือทนายพั้ก ค่อยส่งให้คุณแม่ ยงนัง กล่าว จริงสิ...ทนายพั้ก เขาหย่านานรึยัง ดูสะอาดสะอ้าน ไม่เหมือนอยู่ตัวคนเดียว หย่าหลังจากจุนเซเข้ามหาวิทยาลัย 8-9 ปีแล้วมั้ง ยงนัง กล่าว นานแล้วนะ ไม่คิดแต่งใหม่รึ ทำไม มีคนแนะนำให้รึ เอ้อ...เปล่า...อ้าว... มาแล้วรึครับ พ่อบ้าน เข้ามา ซื้อของพะรุงพะรังเชียว ปั๊ก กล่าว นี่เธอ ฉันจะบ้าตายเพราะแม่สามี หนี้บุญคุณอะไรก็ไม่รู้ ถึงกับพาเด็กสาวมาอยู่ที่บ้าน ยงนัง กล่าว หือ...เธอพูดเรื่องอะไร ปั๊ก ถาม เพื่อนของอุนซอง ได้พบเธอ ที่หายตัวไปนานจึงรีบถาม อุนซอง ๆ ๆ...เธอหายไปไหนมา ฉันถามเฮลี ถึงรู้ว่าเธออยู่นี่...แย่จัง อุนซอง ฉันขอโทษนะ ถ้าแนดูแลอุนยูดีกว่านี้ เขาคงไม่หายไป ตอนนั้น อุนยูจู่ ๆ ก็อาละวาดเป็นคนละคน ฉันไม่รู้ทำยังไง ขอโทษจริง ๆ นะ ช่างเถอะ ฉันผิดเอง ด่วนตัดสินใจ ไม่คิดหน้าคิดหลัง อุนซอง กล่าว ยัยบ้า โกรธฉันใช่มั้ย ไม่โทรฯ หากันบ้างเลย ตอนซึงมีถามฉันว่าเธออยู่ไหน รู้มั้ยฉันละอายใจแค่ไหน ซึงมีตามหาฉันด้วยรึ อุนซอง ถาม ใช่...หลังจากเธอไปไม่กี่วัน ซึงมีเค้าโทรฯ ถามฉัน ดูเหมือนเขาไปหาที่โรงเรียนอุนยูด้วย ยังว่าถ้าได้ข่าว ให้บอกเขา น้ำเสียงเขาเสียใจมากเลย...ยังมี...ฮังจินถามถึงเธอด้วยล่ะ อะไรนะ ห้ามบอกเขาเด็ดขาด ห้ามบอกเรื่องของฉันนะ รู้แล้ว ขอโทษ ฉันไม่ควรแนะนำเธอรู้จักกับฮังจิน เฮ้อ...ไม่นึกจะเลวขนาดนี้ คุยโม้ว่าเปิดร้านอาหารให้จุนเซ เราก็หลงเชื่อ...เอ๊ะ...ไปไหนรึ หรือเธอจะออกตามหาอุนยูใช่มั้ย ไม่ใช่ ฉันเจอคุณย่าใจดีคนนึง จะย้ายไปอยู่กับเขา อุนซอง กล่าว คุณย่ารึ อุนซอง เป็นห่วงอุนยูมาก อยากตามหาให้เจอโดยเร็ว จึงตัดสินใจไปอยู่กับซุกจา ระหว่างจะเดินทางเข้าบ้าน ยูฮัง ก็ผ่านมาเห็นจึงรีบทัก นั่นใคร...เธอ...ทำอะไร มาทำอะไรที่บ้านฉัน เปล่านะ ฉันมาหาคน...ว้าย... อุนซอง กล่าว บอกมานะ มาทำอะไรที่นี่ รู้จักบ้านฉันได้ยังไง ยูฮัง ถาม บ้านนายรึ รู้ได้ยังไง โอ๊ย...นี่รึบ้านของนาย ปล่อยนะ ปล่อยฉันก่อนสิ บอกมาก่อน โอ๊ย...ปล่อยนะ ฉันเจ็บ...เพราะคุณย่าหรอก ฉันถึงมา อย่าโกหก บอกมา ชองยี โทรฯ เรียกตำรวจเดี๋ยวนี้ ยูฮัง กล่าว พี่ เขาไม่ใช่ขโมยหรอก ชองยี กล่าว ชองยี บอก ยงนัง และพี่ชายว่า คุณย่า ให้อุนซอง มาอยู่ที่บ้านด้วยกัน อะไรนะ อยู่กับยัยนี่รึ อยู่บ้านเดียวกันรึ ใช่ คุณย่าบอกแบบนี้ //www.dailynews.co.th มรดกรัก วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2555
อะไรนะ ฉันช่วยตามหาน้องชายเธอที่หายไป เธอขนของมาอยู่ซะวันนี้เลย มาอยู่กับฉันนะ คุณย่า หายดีแน่รึ อุนซองมองหน้าสำรวจคุณย่าจังซุกจาหัวเราะ ฮ่ะ....ฮ่ะ.....ทำไม เห็นฉันไม่เต็มเต็งรึไง......ฮ่ะ....ฮ่ะ.... เปล่าหรอก เพียงแต่คุณย่าพูดจาแปลก ๆ แปลกที่ไหนเล่า ฉันเพียงอยากตอบ แทนที่เธอช่วยฉัน คุณย่า จะช่วยหนูหาอุนยูจริงรึคะ อุนซองถามอย่างตื่นเต้น แต่ฉันมีข้อแม้ เธอต้องย้ายมาอยู่กับฉันที่นี่ ระหว่างที่จังซุกจาพาอุนซองเข้าไปคุย ในห้องนานสองนาน ยงนังก็ถามพ่อบ้านเพียวว่าอุนซองเป็นใคร พ่อบ้านบอกไม่ทราบก็พ่อบ้านเป็นคนพามา ไม่รู้ได้ยังไง ผมเพียงทำตามคำสั่ง พามาจากไหน คุณย่าให้พามา แล้วว่ายังไง ต้องถามนายท่านเองครับ คุณแม่คิดยังไงของท่านนะ ยงนังบ่น หายไปตั้งอาทิตย์นึงแล้วกลับมา ..... ผู้มีพระคุณ.... ไหนว่าจัดการเรื่องบางอย่างไม่ใช่รึ ทำไมจู่ ๆ ผู้มีพระคุณถึงโผล่มาได้ ยงนังบ่นกับลูกสาว ดูเหมือน หนูเคยเห็นหน้าเค้าที่ไหน คุ้นจังเลย ชองยีครุ่นคิด เคยเห็นที่ไหน ยงนังรีบถาม เห็นที่ไหนนะ ชองยีพยายามนึก แต่นึกไม่ออก ยูฮังพยายามตามหาอุนซองเพราะต้องการเอากระเป๋าคืน แต่ก็ไม่เจอจึงมาปรึกษาเพื่อน นายไม่ขายกระเป๋าเขาล่ะ เพื่อแนะนำ ของโปเก ได้สักกี่ตังค์ ทิ้งดีกว่า ถ้าจะทิ้ง...ทิ้งให้ฉันได้นะ เพื่อนรีบบอก นี่....แกช่วยฉันตามหา ถูกผู้หญิงหลอก ทั้งแสบทั้งเจ็บใจ หาให้เจอก่อนฉันกลับอเมริกา ยูฮังสั่ง กลับเมื่อไหร่ คุณย่าโกรธฉัน หายไปตั้งอาทิตย์นึง ฉันว่าจะอยู่เอาใจสักอาทิตย์ค่อยไป เอ่อ.......แต่ว่าการจะหาคนที่รู้จักแต่ชื่อแซ่ มันต้องใช้เงิน เพื่อนคิดจะไถเงินจากยูฮัง รู้ตัวเลข ค่อยมาบอก ยูฮังพูดแบบไม่ใส่ใจ ได้เลย ภายในหนึ่งอาทิตย์ คุกเข่าตรงหน้า อุนซองตกลงที่จะมาอยู่บ้านของจังซุกจา เพื่อให้จังซุกจาช่วยตามหาอุนยู จังซุกจาจึงประกาศกับทุกคน สร้างความไม่พอใจให้กับยงนังและชองยีมาก คุณแม่ ไม่เกินไปรึคะ เป็นหนี้บุญคุณ ขอบคุณก็ได้ ไม่ต้องให้มาอยู่หรอกค่ะ หนูไม่เอานะคะ หนูไม่อยู่กับใครก็ไม่รู้ สองแม่ลูกคัดค้านเต็มที่ ไม่แค่หนี้บุญคุณ แต่เขาช่วยชีวิตฉัน รับคนไม่รู้หัวนอนปลายเท้าอยู่กับเขา ก็แค่.....ให้เงินเขาไปก็สิ้นเรื่อง ยงนังบอก ให้เงินรึ ช่วยตามหาหมาที่หายไปงั้นรึ จังซุกจาไม่พอใจที่ยงนังตีค่าทุกอย่างเป็นเงิน งั้นคุณย่าก็ให้เงินมาก ๆ เลยสิคะ ชองยีเห็นด้วยกับแม่ //www.dailynews.co.th มรดกรักฉบับพันล้านวอน วันที่ 26 กุมภาพันธ์ 2555
บอกว่าคุณย่าจัดการบางอย่างอยู่ จัดการอะไรกันแน่ นึกรึว่าจะจัดการกับฉันได้ ไม่ให้ฉันกลับอเมริกา นึกว่ากลัวรึพ่อบ้าน ท่านเพียงแต่บอกว่า ไม่ต้องเป็นห่วง ให้รอต่อไป พ่อบ้านเพียวไม่ตอบ และเดินหนีไป ยูฮังยิ่งเซ็ง กวนชะมัด แม่ก็เหมือนกัน ห่วงจะแย่ ดูสิ ผิวพรรณหน้ากร้านไปหมดแล้ว ยงนังเอาสองมือจับหน้าตัวเอง ขณะที่ชองยีก็ห่วงความสวยของตัวเองเช่นกัน อุนซองไปที่สถานีตำรวจเพื่อเช็กดูว่ามีใครแจ้งความคนหายหรือไม่ เพราะต้องการให้คุณย่าจังซุกจาได้กลับไปอยู่กับญาติตัวเอง ขณะที่จังซุกจาก็ตัดสินใจกลับบ้าน ตกเย็นยงนังและชองยีก็กลับมาบ้านพร้อมด้วยข้าวของเต็มมือหลังจากที่ชอปปิงมา พอเห็นจังซุกจาก็รีบถลาเข้าไปหา คุณแม่ คุณแม่ มันเรื่องอะไรกันคะ ดูสิ...ทำไมคุณแม่แต่งตัวแบบนี้ ยงนังดูเสื้อผ้าโกโรโกโสที่จังซุกจาใส่ คุณย่าเป็นอะไร ทุกคนสบายดีใช่มั้ย เฮ้อ...จะสบายได้ยังไง วุ่นแต่เรื่องคุณแม่ ยงนังบ่น ๆ ยูฮังเดินเข้ามา เห็นคุณย่าก็เอ่ยทัก แม้จะยังน้อยใจไม่หาย กลับภายในปีนี้จริง ๆ...คุณย่า ไปอยู่ที่ไหนมา อยู่ในที่ที่ดีมาก จังซุกจายิ้ม ๆ เมื่อนึกถึงอุนซองที่มีน้ำใจกับนางมาก คุณแม่ คุณแม่ไปอยู่ที่ไหนมาคะ ยงนังเค้นถาม ทำไม ฉันน่าจะตายไปซะ ไม่น่ากลับมาใช่มั้ยล่ะ คุณแม่ เห็นว่าออกไปจัดการบางอย่างรึคะ ใช่แล้ว จัดการเสร็จแล้วรึคะ เสร็จแล้ว เรื่องอะไรต้องจัดการ ถึงขนาดทำเอาบ้านโกลาหลไปกันหมดคะ ยงนังน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็น วันต่อมา จังซุกจาใช้ให้พ่อบ้านเพียวไปหาอุนซองที่บ้านเช่า ไม่ทราบ....คุณโคอุนซอง ใช่มั้ยครับ ค่ะ ฉันเองค่ะ อุนซองทำหน้าแปลกใจพ่อบ้านเพียวบอกว่าจะพาอุนซองไปกับคุณย่าจังซุกจา อุนซองงงแต่ก็ยอมขึ้นรถไปแต่โดยดี พ่อบ้านเพียวพาอุนซองมาที่บ้านของจังซุกจา เชิญข้างในครับ ที่นี่.....คุณว่านี่บ้านคุณย่ารึคะ เป็นไปไม่ได้ อุนซองมองบ้านที่ใหญ่โตหรูหรา และนึกถึงที่จังซุกจาบอกว่าเธอเป็นคนตัวคนเดียว แต่หากินเลี้ยงปากท้องไปวัน ๆ ฉันว่าคุณคงหาผิดคนแล้วล่ะ คุณย่าที่อยู่กับฉัน ไม่มีบ้านแบบนี้หรอก พ่อบ้านเพียวพาอุนซองเข้ามาในบ้าน อุนซองมองบ้านที่โอ่อ่าด้วยความตื่นตาตื่นใจ และที่โถงกลางห้อง จังซุกจานั่งอยู่ แต่คราวนี้ไม่เหลือคราบยายแก่ซอมซ่อ แต่เป็นไฮโซสูงอายุมีชาติตระกูล ขอต้อนรับ อุนซองตาโตตกใจ คุณย่า วันนี้เกี๊ยวขายหมดมั้ย จังซุกจาถามยิ้ม ๆ คุณย่า นี่มันอะไรกันคะ หนีไปเงียบ ๆ เฉยเลย รู้มั้ยว่าคนเค้าเป็นห่วง อุนซองต่อว่าที่จู่ ๆ จังซุกจาก็หายตัวไปจากบ้านเช่า เลยตามเธอมาไงล่ะ คุณย่าจำได้แล้วรึคะ อุนซองยังห่วงอาการป่วย ยังไม่กินมื้อเช้าสินะ มากินกัน คุณย่า จำอะไรรึคะ หมายความว่าไง เป็นเวลาเดียวกับยงนังและชองยีเดินลงมาจากชั้นบน ยงนังเห็นอุนซองแปลกหน้าก็ถามขึ้น คุณแม่คะ เด็กคนนี้ ใครกันคะ ผู้มีพระคุณของฉัน จังซุกจาบอก ผู้มีพระคุณรึคะ สวัสดีค่ะ อุนซองทำความเคารพ คุณย่าเกือบตายรึไงคะ ชองยีถาม อ้าว......หิวแล้ว กินข้าว ๆ จังซุกจาบอกกับอุนซอง หลังกินข้าวเสร็จ จังซุกจาก็พาอุนซองเข้ามาคุยในห้องส่วนตัว อุนซองแทบไม่เชื่อ จ้องมองจังซุกจาตาไม่กะพริบ มองอยู่ได้ ยังกับเห็นผีกลางวันแสก ๆ งั้นแหละ ก็แปลกใจนี่คะ คนที่บ้านไม่รู้คุณย่าประสบอุบัติเหตุรึ อีกอย่าง บ้านออกใหญ่โต มีลูกหลาน ทำไมถึงออกไป อุนซองทำหน้าเหมือนจะถามต่อ แต่จังซุกจารีบจุ๊ปากไว้ มองอุนซองอย่างเอ็นดู จุ๊ ๆ ๆ......ฉันเป็นคนแก่ที่มีความลับเยอะ ยังไงก็ช่าง ดีแล้วล่ะ ได้อยู่สบาย อยู่กับลูกหลาน อุนซอง เธอมาอยู่กับฉัน เธอเคยบอกไม่ใช่รึ ถ้าฉันหายเป็นปกติ เราจะอยู่ด้วยกัน จังซุกจาเอ่ยชวน คุณย่า หนูคิดว่าคุณย่าไม่มีบ้าน......... อุนซองพูดไม่ทันจบ จังซุกจาก็รีบเสนอทันที น้องเธอ ฉันช่วยตามหา //www.dailynews.co.th |
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
