Group Blog
All Blog
|
อสูรน้อยในตะเกียงแก้ว ตอนที่ 1  บทประพันธ์ : โสภี พรรณราย / บทโทรทัศน์ : ฉายฉันท์ - ภาวิต ...................................................................................................... เสียงแตรวงบรรเลงดนตรีเพลงเฉลิมฉลองดังกระหึ่มนำมา พร้อมๆ กับภาพขบวนคานิวัลของชาวเมืองเวทมนตร์ที่พร้อมใจกันแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีสันฉูดฉาดอันน่าตื่นตา บ้างก็ประดับขนนก บ้างก็ใส่หน้ากากสวยงาม ละลานตา เดินตามมาในบรรยากาศอันรื่นเริง วงดนตรีในขบวนคานิวัลบรรเลงเพลงมาร์ชจังหวะคึกคัก ซึ่งนักดนตรีพากันแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีสันจัดจ้าน และคนเดินถือป้ายแนวนอนยาวเฟื้อยเขียนชื่องาน สุขสันต์วัน 9 ฉลอง บรรยากาศงานเฉลิมฉลองในเมืองเวทมนตร์ ที่จัดอย่างยิ่งใหญ่ ตึกรามบ้านช่องต่างประดับประดาด้วยธงสีทองมีเลข 999 ตามความหมายของวัน งาน 9 ฉลอง ที่ร้านขายของร้านหนึ่ง มีคนกำลังขึ้นไปผูกแบนเนอร์ และทิ้งป้ายผ้าลงมา เห็นข้อความ สุขสันต์วัน 9 ฉลอง หรา ขณะที่บริเวณลานจัดงานฉลอง มีการออกร้านรวงและสวนสนุก เด็กๆ ชาวเมืองเวทมนตร์วิ่งเล่น หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ทุกคนต่างรื่นเริงยินดี ในวาระ วันที่ 9 เดือน 9 ปี 9009 ตามปฏิทินเมืองเวทมนตร์ บ้านหลังน้อยสีขาวสะอาดตาของทาฮิร่า ตกแต่งด้วยต้นไม้ดอกไม้บานสะพรั่ง ดูราวกับอยู่ในสวนสวยของวังผู้ดีอังกฤษ ทาฮิร่ายืนเลือกชุดอยู่หน้ากระจกภายในห้องนอน มีชิกเก้นนอนฟุบ เอามือเกยคางอยู่บนเตียง ชุดไหนก็ใส่ๆ ไปเหอะนาย ชิกเก้นอยากจะไปเที่ยวงานเก้าฉลองจะแย่อยู่แล้ว ชิกเก้นบ่นงึมงำกับความเยอะของเจ้านายที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะถูกใจชุดไหน ได้ไงล่ะ ขืนเลือกมั่วๆ ฉันก็ได้แพ้แม่บาบาร่าน่ะสิ ทาฮิร่าเหลือบไปเห็นปลอกคอบนโต๊ะก็นึกขึ้นได้รีบบอกออกมา อ้อเกือบลืม เอ้านี่ เปลี่ยนซะ เจ้าไทเกอร์เค้าฝากมาให้แน่ะ ว่าพลางทาฮิร่าโยนปลอกคอลายกุชชี่ให้ชิกเก้น ปลอกคอ? หยึ๋ยแบรนด์เนมซะด้วย ไม่เอาละ ชิกก้นเขี่ยออกห่างตัว ทาฮิร่าหัวเราะชอบใจ นั่นสิ รสนิยมเจ้าไทเกอร์นี่มันพอๆ กับเจ้านายมันเลย ดูหมวกที่ยัยบาบาร่าเลือกเป็นของขวัญวันเก้าฉลองให้ฉันสิ ทาฮิร่าหยิบหมวกแม่มดคาดลายกุชชี่ขึ้นดูแล้ววางลง เค้าก็อุตส่าห์มีน้ำใจส่งมาเป็นของขวัญให้เรานา นายจะไม่ใส่หมวกนั่นซะหน่อยเหรอ ชิกเก้นว่า แล้วแกล่ะ จะไม่ใส่ปลอกคอนั่นซะหน่อยเหรอ ทาฮิร่าหัวเราะเบาๆ พลางอ้าปากหาว ห๊าว...นี่ถ้าไม่ใช่งานใหญ่ฉลองวันอภิมหาสำคัญวันที่เก้า เดือนเก้า ปีเก้าพันเก้านะ ฉันขอนอนอยู่บ้านจริงๆ ด้วย แกรู้มั้ยเมื่อคืนฉันฝันประหลาดทั้งคืน แทบไม่ได้นอน เหมือนชิกเก้นเลย ชิกเก้นฝันว่ามีเด็กทารกมาร้องอุแว้ๆ กวนทั้งคืนเลย ชิกเก้นเล่าก่อน แกว่าไงนะ! ฝันถึงเด็กทารก? ทำไมเราฝันเหมือนกันล่ะ! ทาฮิร่าประหลาดใจ ตลกแล้วนาย มุกนี้ไม่ผ่าน ชิกเก้นไม่ขำอ่ะ ชิกเก้นหัวเราะ ทันใดนั้นเองเสียงทารกร้องจ้าดังขึ้น ทาฮิร่ากับชิกเก้นมองหน้ากัน อะนั่นๆ แน่ ทำซาวด์เอฟเฟ็คต์ประกอบเหมือนซะด้วย ซาวด์เอฟเฟ็คต์บ้าอะไรล่ะ นั่นมันเสียงเด็กร้องจริงๆ แกได้ยินเหมือนที่ฉันได้ยินใช่มั้ย ชิกเก้นได้ฟังก็รีบกระโดดโหยงมาหาทาฮิร่า หรือว่าบ้านเราจะมี ผ..ผ..ผี?! จะบ้าเหรอเจ้าชิกเก้น เมืองเวทมนตร์จะมีผีได้ยังไง เสียงทารกแผดเสียงร้องจ้าขึ้นมาอีก คราวนี้ทาฮิร่าผวาร้องลั่น กอดชิกเก้นแน่น ในขณะเดียวกันนั้น แม่มดบาบาร่าซึ่งอุ้มเจ้าไทเกอร์อยู่ในอ้อมแขน กำลังเดินนวยนาด ทักทายคนโน้นทีคนนี้ที เห็นได้ว่าบาบาร่าเป็นที่รู้จักของคนเมืองนี้ สุขสันต์วันเก้าฉลองบาบาร่า ชาวเมืองทัก สุขสันต์วันเก้าฉลองจ้ะ สวยวันสวยคืนนะจ๊ะ แม่มดพันปีจริงๆ นะเธอนี่ ชาวเมืองอีกคนอวย ฮุ้ย อันนั้นแน่นอนอยู่แล้วจ้า โฮะๆๆ ไทเกอร์แทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ดีใจทำไม เค้าก็พูดไปตามมารยาท พูดอย่างนี้แกอยากลงไปเดินเองใช่มั้ย ไทเกอร์ จากที่บาบาร่าลูบหัวเจ้าไทเกอร์อยู่ กลายเป็นโยนไทเกอร์โครมลงพื้นอย่างรมณ์เสีย ทว่าไทเกอร์ใช้พลังพิเศษกระโดดปึ๋งกลับในอ้อมแขนบาบาร่าทันควัน ก็พูดไปตามจริง ในใจน่ะเค้าหัวเราะเยาะเจ้านายด้วยซ้ำ เดี๋ยวนี้แกใช้วิชา ฟังจิต ได้แล้วเหรอ แกได้ยินจริงๆ เหรอ ก็...พอได้อยู่น่ะ เมาท์อีกด้วยว่า เจ้านายน่ะโบท็อกซ์เสื่อมสภาพ เจอเข้าไปดอกนี้ บาบาร่าเหวอสนิท มือไม้รีบจับที่แก้มซ้ายขวาพัลวัน เสียความมั่นใจไปในบัดดล วะ..ว่าไงนะ ยัย..ยัยนั่นมันว่าฉันอย่างนั้นจริงเหรอ ป่าว อันนี้ผมพูดเอง อ๊ายย ไอ้แมวบ้า!!! บาบาร่าจิกคอไทเกอร์ชูขึ้นสูง ไทเกอร์โวยวาย โอ้ยๆๆ เจ็บๆๆ พูดความจริง ก็รับไม่ได้อีก ไปดีกว่า ไทเกอร์หายตัวฟึบ เหลือเพียงประกายเป็นละออง บาบาร่าสูดหายใจลึก เรียกความมั่นใจ แล้วเจอเข้ากับแม่มดรุ่นราวคราวเดียวกัน ซึ่งควงแฟนเดินเที่ยวงาน มาคนเดียวเหรอจ๊ะบาบาร่า แม่มดนางนั้นถามขึ้น บาบาร่าเหล่มองอย่างไม่พอใจ ไม่เห็นเรอะยะ ฉันก็มาของฉันคนเดียว ไม่หาเหาใส่หัวพาใครมาด้วยเหมือนเธอหรอกย่ะ แม่มดนางนั้นยิ้มขำ ถามนิดเดียวตอบซะยาวเลย ฉันหมายถึงทาฮิร่าน่ะจ้ะ ไม่มาด้วยกันหรอกเหรอ จะไปรู้เรอะ ไปก่อนนะยะ บาบาร่าสะบัดหน้าหนีไปทันที แม่มดกับแฟนมองหน้ากัน ส่งเสียงตาม สุขสันต์วันเก้าฉลองจ้ะ บาบาร่าหันมาตอบรับอย่างขอไปที สุขสันต์วันเก้าฉลองย่ะ บาบาร่าเดินหนีไปพลางครุ่นคิดถึงทาฮิร่า จริงสิ ยัยทาฮิร่าหายไปไหนนะ เจ้าชิกเก้นก็ด้วย ประตูบ้านทาฮิร่าค่อยๆ ถูกดันออก เผยให้เห็นทาฮิร่าที่มีชิกเก้นกอดอยู่แนบอก สายตาทาฮิร่ามองสอดส่ายไปทั่วบริเวณ ไม่เห็นมีอะไรนี่ ชิกเก้นบอก แต่ฉันว่ามี ได้ยินเสียงเด็กร้องเต็มสองรูหู อ้อ!สี่รูรวมแกด้วย มันจะไม่มีอะไรไปได้ยังไง ทั้งนายและบ่าวต่างไม่รู้ว่าที่บริเวณพื้นด้านหน้าตรงที่ทาฮิร่ายืนอยู่นั้น มีตะกร้าหวายใบใหญ่มีผาปิดเปิดได้วางอยู่ ชิกเก้นแหงนหน้าพูดกับทาฮิร่า ชิกเก้นว่าไปงานเก้าฉลองกันก่อนดีมั้ยนาย กลับมาค่อยหา เอางั้นเหรอ อืม..ก็ได้ๆ เราอาจจะหูฝาดกันทั้งคู่ ทาฮิร่าก้าวเท้าเดินออกไป แต่ทันใดนั้นเองก็สะดุดเข้ากับตะกร้า หน้าคะมำไปคนละทางทั้งนายบ่าว ว้าย! เจ้าชิกเก้นนน บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าวางข้าวของเกะกะ ชิกเก้นเปล่านะนาย ตะกร้าอะไร ชิกเก้นไม่ได้เป็นคนเอามาไว้ตรงนี้ ตะกร้าหวายใบนั้นกระเด็นห่างไปจากที่เดิมเพียงเล็กน้อย มีเสียงเด็กร้องอ้อแอ้ ทาฮิร่ากับชิกเก้นมองหน้ากัน ในนั้นคงไม่ได้มี... ทาฮิร่ากังวล ชิกเก้นกับทาฮิร่า อุทานแทบจะพร้อมกัน เด็ก / เด็ก?! ทาฮิร่ากับชิกเก้นพรวดพราดไปที่ตะกร้า ค่อยๆ แง้มฝาขึ้น เด็กทารกในตะกร้าที่บุด้วยผ้าแพรอย่างดี ยิ้มให้ทาฮิร่ากับชิกเก้น ชิกเก้นตื่นเต้นกระโดดไปมารอบๆ ตะกร้า เสียงที่เราได้ยินต้องมาจากเด็กนี่แน่เลย ทาฮิร่ามองเด็กน้อยนั้นหน้าตาตื่น นี่ยังกับเพิ่งเกิดเลยนะเนี่ย ใช่ ตัวแดงเหมือนลูกหนูเลย ใครนะ เอาเด็กแรกเกิดมาทิ้งได้ ทำไมใจร้ายจัง ทาฮิร่าขมวดคิ้วมุ่น ยัยบาบาร่า... เธอเล่นตลกอะไรกับฉันอีกแล้ว คิดจะสกัดจุด ให้ฉันอดไปงานเก้าฉลองงั้นเหรอ...ฮึ่ม ทาฮิร่าคิดว่าเป็นผลงานของอดีตคู่ปรับ...แม่มดบาบาร่า ในที่สุดทาฮิร่าก็มาปรากฏตัวต่อหน้าบาบาร่ากับไทเกอร์ท่ามกลางบรรยากาศงานฉลอง แต่งตัวอยู่ตั้งนาน สวยได้แค่เนี้ยะ ชิ สุขสันต์วันเก้าฉลองจ้ะเพื่อนรัก ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อเลยนะ ทาฮิร่าทำเสียงเย็นใส่ บาบาร่าหุบยิ้มแทบไม่ทัน เธอเล่นแรงไปหน่อยนะคราวนี้ อะไรกันจ๊ะ บาบาร่าผุดยิ้มออกมา อ..อ๋อ..หรือว่าไม่ชอบหมวกที่ส่งไปให้ แน่ใจเหรอว่าเธอส่งหมวกไปให้ฉันอย่างเดียว อันที่จริงก็มีอีกนะ สารภาพมา! ทาฮิร่าเชิดหน้ารอเชือด) ...ปลอกคอแมว ทาฮิร่าสูดหายใจลึกๆ เพื่อกลั้นอารมณ์โกรธที่กำลังพุ่งพล่านในอก ถึงเราจะเคยเป็นศัตรูกัน แต่ฉันก็คิดไม่ถึงว่าเธอจะใจร้ายขนาดเอาเด็กเล็กๆ ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่มาเล่นตลกแบบนี้ บาบาร่าชักฉุน พูดบ้าอะไรของเธอเนี่ย ก็เด็กทารกที่หน้าบ้านฉันไง! ทาฮิร่าโพล่งขึ้นมา ทันใดนั้นเองก็เกิดแผ่นดินไหวอย่างแรง บาบาร่ากับทาฮิร่าหวีดร้อง พร้อมๆ กับที่ร้านรวงบริเวณนั้นล้มระเนระนาด ผู้คนต่างหมอบหลบภัย บ้างก็วิ่งหนีหาที่กำบังจ้าละหวั่น บาบาร่ากับทาฮิร่าหวีดร้องขณะหมอบคลานหาที่กำบัง นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย บาบาร่าถาม เราจะตายมั้ยบาบาร่า อ๊าย ทาฮิร่ากังวล เกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรงขึ้นมาอีกระลอก เศษอิฐ หิน กระเด็นว่อน ทั้งเมืองคละคลุ้งไปด้วยฝุ่น สภาพตึกราม บ้านเรือนถล่มลงมา ผู้คนวิ่งหนีตายกันอลหม่าน พร้อมๆ กับที่แผ่นดินแยกออกเป็นทางลึก เสียงผู้คนหวีดร้องลั่น พร้อม ๆกับเสียงหวูดเตือนภัยดังไปทั่วบริเวณ เวลานั้นที่บ้านทาฮิร่า ตัวบ้านไหวสั่น ถึงแม้จะอยู่ห่างงานพิธี แต่ก็ได้รับแรงสั่นสะเทือนไม่น้อย เจ้าชิกเก้นตัวฟู หางชี้ ตะกุยตะกายไปหาตะกร้าหนูน้อย แนนนี่ แว๊กๆๆๆๆ โลกถล่มรึไงกันเนี้ยยย ไม่ต้องกลัวนะหนูน้อย ทว่าหนูน้อยที่แนนนี่ในตะกร้า กลับหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอย่างชอบใจ ชิกเก้นปาดเหงื่อ มองทารกน้อยแนนนี่งง ๆ อะไรกันเนี่ย เสียงดังออกอย่างนั้น ไม่กลัวเลยเหรอ แนนนี่หัวเราะกิ๊กกั๊ก ชิกเก้นทอดถอนใจโล่งอก เอามือคลอเคลียแก้มแนนนี่ แนนนี่ยิ่งหัวเราะ แต่แล้วพลันเกิดเสียงโครมคราม พร้อมกับแรงสั่นสะเทือนแว่วเข้ามาอีก พายุพัดอื้ออึง หน้าต่างปิดเปิดเองเสียงดังปึงปัง เศษขยะ และฝุ่น ปลิวคลุ้งที่นอกหน้าต่าง ชิกเก้นเกาะตะกร้าแนนนี่ไว้แน่น สายตามองออกนอกหน้าต่างอย่างหวาดวิตก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ป่านนี้เจ้านายจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย สภาพของเมืองเวทมนตร์เสียหายยับเยิน มีคนนอนเจ็บ ร้องโอดโอย บางคนกำลังถูกประคองไปพยาบาล ฯลฯ ท่ามกลางความวุ่นวาย บาบาร่ากับทาฮิร่าเดินหากัน พอเจอก็ผวาเข้ากอดกันตัวสั่น บาบาร่า! ทาฮิร่า! นี่เธอยังไม่ตายใช่มั้ยเนี่ย โอ...ดีใจจริงๆ ทาฮิร่ากอดเพื่อนรัก เธอสิตาย พูดเป็นลางไปได้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย น่ากลัวจริงๆ บาบาร่าสงสัยครามครัน อยู่มาเป็นร้อยปี ไม่เคยเจอเรื่องร้ายแบบนี้ เคยอ่านเจอก็แต่ในตำนาน ทาฮิร่านึกขึ้นได้ ตำนาน! ใช่แล้ว...เหมือนกับที่ตำนานว่าไว้ จะมีคนตายเป็นเบือ นี่มันอาเพศชัดๆ พูดจาเลอะเทอะใหญ่แล้วเธอทาฮิร่า! ว้าย! บาบาร่าตกใจเมื่อหันไปเห็นไทเกอร์ที่โผล่มาในสภาพหัวหูเต็มไปด้วยผงปูนจากการถล่มของตึกรามบ้านช่อง ผมเองเจ้านาย โธ่ เจ้าไทเกอร์! บาบาร่ารีบฉวยร่างไทเกอร์มาปัดหัวหู ทาฮิร่ามองไทเกอร์แล้วฉุกคิดถึงชิกเก้นของตัวเอง ตายละ เจ้าชิกเก้น นั่นสิ ผมไม่เห็นเจ้าชิกเก้นเลย รึว่า ...รึว่ามันตายแล้ว ไทเกอร์ว่า ทาฮิร่าหน้าซีดเผือด บาบาร่ารีบปลอบโยน ใจเย็นนะทาฮิร่า เจ้าชิกเก้นมันคงไม่อายุสั้นอย่างนั้นหรอก ฉันไม่ได้ห่วงเจ้าชิกเก้น แต่ฉัน...ห่วง...เด็ก... ทาฮิร่าพลั้งปาก เธอว่าไงนะ! พลันเสียงหวูดดังแหลมขึ้นยาว ๆ สามครั้ง เป็นสัญญาณบางอย่างที่รู้กันในเมืองเวทมนตร์ ท่านผู้นำเรียกชุมนุม! ไปกันเถอะ ทาฮิร่า! ทาฮิร่าซึ่งกำลังมีทีท่าว้าวุ่นใจ หันขวับหาบาบาร่า ฮะ? บาบาร่าขี่ไม้กวาดนำลิ่วไปบนฟ้ากับไทเกอร์ มาเร็วสิ ทาฮิร่าหันรีหันขวาง อย่างลังเลใจ ก่อนจะดีดนิ้วเรียกไม้กวาด แล้วกระโดดขึ้นขี่ตามบาบาร่าไป บาบาร่ารอฉันด้วย บนศาลาว่าการเมืองเวทมนตร์ขณะนั้น เหล่าพ่อมดแม่มดระดับผู้นำ และคณะบริหารเมืองต่างมารวมตัวกันที่โต๊ะประชุมที่ทำด้วยไม้กว้างและยาวหลายสิบเมตร นอกจากนั้นยังมีประชาชนพ่อมดแม่มดยืนชุมนุมกันพร้อมเพรียง ที่ด้านหน้า มีคณะบริหารเมือง 4 คน ยืนแถลงการณ์ความเสียหายของเมืองเวทมนตร์ ...ความเสียหายนับได้ว่ารุนแรงมาก ด้วยว่าเมืองเวทมนตร์เราไม่เคยประสบภัยพิบัติลักษณะนี้มาก่อน ทางคณะบริหารเมืองกำลังดำเนินการประเมินมูลค่าการเสียหาย และจะเร่งฟื้นฟูเมืองเวทมนตร์ให้เร็วที่สุด และต่อไปจะเป็นมาตรการการแก้ปัญหาโดยท่านผู้นำของเรา คณะบริหารค้อมหัวให้ที่ประชุมแล้วขยับถอยหลังไปก้าวหนึ่ง พอดีกับที่ทาฮิร่ามาถึงเป็นคนท้ายสุด ค่อยๆ แทรกตัวเข้าไปยืนใกล้ๆ บาบาร่าซึ่งรวมอยู่กับบรรดาพ่อมดแม่มดแล้ว ว่าไงๆ ท่านผู้นำว่าไง ทาฮิร่ารีบถาม ไม่เห็นเหรอยะว่าท่านยังไม่มา เธอนี่ยังไงนะ ท่าทางรุกรี้รุกรนพิกลนะวันนี้ บาบาร่าชักเริ่มสงสัยในท่าทีทาฮิร่าขึ้นมา เกิดเรื่องร้ายขนาดนี้จะให้ตีหน้าเชิดเริ่ดอย่างเธอได้ยังไงล่ะยะ ทาฮิร่าแก้ตัวไปแบบข้างๆ คูๆ ทั้งที่ใจวิตกเรื่องทารกแปลกหน้าที่บ้าน ที่เก้าอี้ตัวใหญ่ยักษ์ที่บริเวณหัวโต๊ะประชุม ไกลออกไป มีผู้ติดตามผู้นำแม่มดยืนขนาบคอยท่าผู้นำอยู่ทั้งสองด้าน สักพัก ผู้นำแม่มดซึ่งเป็นหญิงชรา ผมขาวโพลนยาวระพื้น ก้าวช้า ๆพร้อมไม้เท้าค้ำยันลงนั่งที่เก้าอี้ เสียงเมาท์มอยเซ็งแซ่พูดคุยค่อยๆ เงียบ เมื่อทั้งห้องอยู่ในความเงียบ ผู้นำกล่าวขึ้นช้าๆ ด้วยเสียงแหบพร่า มันเป็นภาพสะท้อนเวลา... ผู้นำพูดแล้วก็ปล่อยให้ทั้งห้องอยู่ในความเงียบ ทาฮิร่ากระซิบถามบาบาร่า ท่านหมายถึงอะไรอ่ะ ก็ภาพสะท้อนของเวลาไง๊ บาบาร่าตอบปัด ๆ เพราะจริงๆ ก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็นั่นละ มันหมายความว่ายังไงล่ะ เคยได้ยินแต่ย้อนเวลา แต่นี่ภาพสะท้อนเวลาอะไรกัน ไม่เข้าใจ ไม่รู้เหมือนกัน อยากรู้ก็ตั้งใจฟังสิ ทาฮิร่าขมวดคิ้วใส่บาบาร่า ผู้นำแม่มดพูดต่ออย่างช้าๆ ทั้งห้องอยู่ในอาการจดจ่อรอคอย สิ่งที่เห็นในวันนี้ คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเมืองเวทมนตร์ในอีกยี่สิบปีข้างหน้า เมืองทั้งเมืองจะพังพินาศ... คำพูดประโยคนี้ทำเอาทั้งห้องฮือฮา ตระหนกตกใจ เผ่าพันธุ์แม่มดเราจะถูกทำลายล้าง ด้วยน้ำมืออสูรร้ายตนหนึ่งที่เล็ดลอดจากการตามล่า หน้าที่ของเราชาวเมืองเวทมนตร์ทั้งหลาย คือกำจัดอสูรนี้ให้สิ้นซาก ผู้นำแม่มดกล่าวจริงจัง พ่อมดตนหนึ่งในห้องร้องนำเสียงขึ้น สีหน้าโกรธแค้นอสูร กำจัดอสูร! คนอื่น ๆเริ่มชูกำปั้น ส่งเสียงตามอย่างโกรธแค้นเช่นกัน เสียงดังเซ็งแซ่ กำจัดอสูร! กำจัดอสูร! กำจัดอสูร! ผู้นำแม่มดลุกขึ้น และยกมือทั้งสองเป็นเชิงสั่งให้ทุกคนอยู่ในความสงบ มันคือทารกแรกเกิด ...วันที่เก้าเดือนเก้าปีเก้าเก้า ทารก ทาฮิร่าหน้าเจื่อนสนิท ผู้นำแม่มดกระทุ้งไม้เท้าเปรี้ยงกับพื้นดังก้องไปทั้งห้อง กำจัดทารกอสูร! ผู้นำแม่มดส่งเสียงกร้าว ทาฮิร่าสะดุ้งเฮือก บ้าจี้พูดตามทุกคนไปด้วย กำจัดอสูร! พ่อมดแม่มดต่างออกอาการเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน เคืองแค้นอสูรร้าย และกรูกันออกไปทำตามคำสั่งของผู้นำแม่มด เหลือเพียง ทาฮิร่ายืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก เพราะในใจครุ่นคิดถึงแต่เด็กทารกแปลกหน้าที่บ้าน บาบาร่าชกกำปั้นกับฝ่ามืออย่างเป็นเดือดเป็นแค้น ขณะก้าวไป ทารกอสูรงั้นเหรอ ฮึ่ม มันต้องเจอกับแม่มดรุ่นเก๋าอย่างเรา ใช่มั้ย ทาฮิร่า ทาฮิร่า! บาบาร่าหันกลับไปหาทาฮิร่า ทาฮิร่ายังคงยืนบื้อใบ้อยู่ที่เดิม จนถูกบาบาร่าโวยใส่ ทำอะไรของเธออยู่ นี่ทุกคนเค้าแยกย้ายไปหาเด็กอสูรกันแล้วไม่เห็นเหรอ ออ..อ้อ จ้ะๆ ไปเดี๋ยวนี้ ทาฮิร่าหมุนตัวไปอีกทางหนึ่ง ทางนี้! บาบาร่าร้องบอก อ้าวเหรอ แหะๆ ทาฮิร่าหมุนตัวกลับ นี่เธอเป็นอะไรไป เปล๊า ไม่ได้เป็นอะไร ทาฮิร่าเดินลิ่วผ่านบาบาร่ากับไทเกอร์ไป ไทเกอร์สูดหายใจลึกดมกลิ่นตัวทาฮิร่า ทาฮิร่ามีกลิ่นแปลกๆ! เดี๋ยวก่อนทาฮิร่า บาบาร่าเรียกไว้ ทาฮิร่าชะงักงัน ไม่หันมองบาบาร่า อะไรอีกล่ะ ก่อนแผ่นดินไหว เธอคุยอะไรกับฉันสักอย่าง เรื่อง... เรื่องเด็ก! ไทเกอร์อ่านใจ ตอบแทน ทาฮิร่าหน้าเสีย เธอพูดถึงเด็ก บาบาร่านึกออก ฉันสังหรณ์ใจไปล่วงหน้ายังไงละ แล้วก็แม่นจริงๆ ด้วย ท่านผู้นำให้กำจัดเด็กอสูรไงไม่เห็นเหรอ ทาฮิร่าเฉไฉรีบเดินหนีไป บาบาร่ามองตามอย่างไม่ไว้ใจ ทาฮิร่าตีหน้าเรียบเฉยขณะขี่ไม้กวาดมาถึงหน้าบ้าน พอเหลียวซ้ายแลขวาว่าไม่มีใคร ก็ยูเทิร์น เลี้ยวปร้าดเข้าบ้านในทันที พร้อมร้องสั่งประตูให้เปิดออก โคบรา โคบรา! แต่ประตูบ้านปิดสนิท ไม่เปิดออกตามคำสั่ง ทาฮิร่าหน้าเหวอ เพราะพุ่งมาด้วยความเร็ว โอ๊ะ!โคบราโคบรามันปิดนี่ แว๊ก ทาฮิร่า ตาเบิกโพลง สลับกับบานประตู ชิกเก้นซึ่งกำลังนอนหลับคาหนังสือนิทานอยู่กับแนนนี่ ลืมตาขึ้นพรึ่บ เสียงโครมดังขึ้น ชิกเก้นหันขวับตามเสียงนั้นไปที่ประตู ครั้นประตูเปิดออก ทาฮิร่าก็เดินงงงวยเห็นดาวเข้ามา พอเห็นชิกเก้นกับแนนนี่นอนอยู่ด้วยกันก็โวยลั่น เจ้าชิกเก้น! ทาฮิร่าเข้าคว้าคอชิกเก้นมากอดไว้แนบอก แกไม่เป็นไรใช่มั้ย ชิกเก้นว่าเจ้านายนั่นละ เป็นไรมากเปล่า ก..แกยังไม่รู้อะไร เงียบๆ ไปเลย ทาฮิร่าค่อยๆ คืบเท้าออกห่างจากแนนนี่ แล้วกระซิบบอกชิกเก้นเรื่องสิ่งที่เกิดขึ้น และคำสั่งกำจัดทายาทอสูรของท่านผู้นำ ชิกเก้นตกใจเอามากๆ ห๊า! เงียบไว้นะ โอเคๆ ชิกเก้นจะไม่พูดเลยว่ายัยหนูน้อยนี่คืออสูร ชิกเก้นหลุดปาก เจ้าชิกเก้น! เนี่ยเหรอเงียบของแก ทาฮิร่าว่าพลางคืบเท้ากลับไปหาแนนนี่ แบบหวั่น ๆ แนนนี่พลันลืมตาขึ้น ทาฮิร่ากับชิกเก้นซึ่งกำลังเข้ามาใกล้ ถอยกรูด แว้ก ร้องทำไม จะบ้าเหรอ ก็แค่เด็กตัวเล็กๆ แล้วนี่เราจะทำไงครับ...นายคงไม่ได้จะ... ทาฮิร่าพยักหน้าอย่างจริงจัง ฮื่อ จัดการเดี๋ยวนี้ ให้ชิกเก้นเนี่ยนะ จัดการยัยหนู จู่ๆ เสียงเล็กๆ ของแนนนี่ดังขึ้น เหมือนรับรู้สิ่งที่นายบ่าวพูดกัน หนูไม่ใช่อสูร ชิกเก้นกับทาฮิร่ามองหน้ากันตกใจ เด็กอะไรพูดได้ด้วย เราต้องรีบจัดการแล้ว ชิกเก้น! จ..จ๋า จัดการ ชิกเก้นมือไม้สั่นไม่กล้าทำ แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งทาฮิร่า เงื้อง่ากรงเล็บแหลมเฟื้อยทั้งสองขึ้นเหนือร่างแนนนี่ ทาฮิร่าเอามือปิดตา แล้วเว้นช่องโหว่ไว้แอบดูอย่างหวาดเสียว สุดท้ายก็ส่งเสียงร้องห้ามไว้ เดี๊ยวๆๆๆๆ ชิกเก้นลดมือลงแบบไม่รีรอ และถอนใจอย่างโล่งอก เปลี่ยนใจแล้วใช่มั้ยเจ้านาย เปล่า แต่แค่สงสัยว่าถ้าเด็กนี่ไม่ใช่ทายาทอสูรล่ะ ก็เท่ากับว่าเราทำลายเด็กบริสุทธิ์เลยนะ แล้วเด็กทารกอะไรพูดได้ ถ้าไม่ใช่... ชิกเก้นพูดมีเหตุผลชวนให้คิด ทาฮิร่าหันมองแนนนี่สีหน้าเครียด เพื่อความสงบสุขของเมืองเวทมนตร์ ทาฮิร่าตรงเข้าไปหาแนนนี่ หันหน้าหนีไปอีกทางหนึ่งขณะยื่นมือลงไปใกล้ลำคอแนนนี่ ชิกเก้น มองมือที่ป่ายสะเปะสะปะของทาฮิร่าที่อยู่ตรงหน้า แล้วหยุดหมับที่ลำคอชิกเก้น ทาฮิร่าหลับตาปี๋ ตัดใจ ออกแรงบีบมือเต็มที่ ฉันขอโทษนะ แต่คอที่กำลังบีบอยู่เป็นคอเจ้าชิกเก้นที่กำลังดิ้นพร่าดๆ พูดไม่เป็นภาษา อ่อก โอะ โอ้ย เจ้า..นาย ทาฮิร่าได้ยินก็หน้าเหวอ หันขวับ แล้วยิ้มออกมาได้ โอ...โชคดีจริงๆ ที่ไม่ใช่ยัยหนู ชิกเก้นไอแค่กๆ ทาฮิร่าเข้าใกล้แนนนี่ จ้องหน้าแนนนี่ด้วยสีหน้ารู้สึกผิด ฉันจำเป็นต้องทำนะ ทาฮิร่าเงื้อมือทั้งสองขึ้นตั้งท่าจะบีบคอ แต่แนนนี่มองทาฮิร่าตาแป๋ว ทาฮิร่าหน้าละห้อย ทั้งที่ยังเงื้อง่ามือทั้งสอง อย่ามองฉันแบบนี้สิ แนนนี่เอียงคอเล็กน้อยอย่างน่าเอ็นดู ดูน่ารักน่าชังมาก ๆ ทาฮิร่าคราง โธ่ บอกว่าอย่า... ทาฮิร่าทิ้งมือลงข้างตัว งึมงำอย่างรู้สึกผิด ฉันทำไม่ได้ ชิกเก้นมองทาฮิร่าอย่างเข้าใจ แต่ไม่วายเอ่ยค้าน แต่ยัยหนูนี่เป็น... ทันใดนั้นเองบาบาร่ากับไทเกอร์ก็โผล่มาที่หน้าต่าง ทำอะไรกันอยู่จ๊ะ ทาฮิร่าและชิกเก้นร้องตกใจก่อนจะเหลือบลงไปมองที่แนนนี่พร้อมกัน และร้องขึ้นพร้อมกัน บาบาร่า! / ไทเกอร์! บนโลกมนุษย์เวลานั้น เด็กทารกนอนเรียงรายกันอยู่ หลายคนร้องไห้จ้า บรรยากาศในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เป็นเด็กอ่อน มีเจ้าหน้าที่พี่เลี้ยงคอยดูแลกันวุ่นวาย ปัทมนกับ ธานีลูกชายวัย 5 ขวบ กำลังเดินออกจากห้องนั้นมากับเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง เจ้าหน้าที่ยกมือไหว้ ปัทมนยกมือไหว้ตอบอย่างสุภาพ ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้เราได้มีโอกาสเข้าเยี่ยมเด็กๆ ธานีขอบคุณ คุณน้ารึยังลูก ธานีไหว้ ขอบคุณครับ คุณแม่บอกว่าน้องๆ ติดเชื้อโรคง่าย ต้องเยี่ยมน้องห่างๆ แล้วทำไมให้ผมเข้ามาได้ละครับ ธานีแหงนคอคุยกับเจ้าหน้าที่ซื่อๆ เจ้าหน้าที่หญิงยิ้มอย่างเอ็นดูธานี เราพิจารณาเป็นรายๆ ไปน่ะค่ะ อย่างวันนี้เป็นวันเกิดน้องธานี ทางเราก็เลยอนุญาตให้เข้าเยี่ยมน้องๆ ได้เป็นพิเศษไงคะ ผ่านเวลาไปธานีกับปัทมนเดินเอื่อย ๆ ตามลำพังแม่ลูก ที่ด้านหน้าห้องเลี้ยงเด็กอ่อน ลูกเห็นแล้วใช่มั้ยว่ามีน้องๆ มากมายที่ไม่ได้มีโอกาสดีๆ ในชีวิตเหมือนอย่างเรา เราต้องยังไงคะลูก เห็นใจแล้วก็ช่วยเหลือเค้าครับ ธานีตอบ แล้วก็ใช้โอกาสดีๆ ที่มีของเราให้ดีที่สุด เรียนให้ดี เป็นคนดี คอยช่วยเหลือผู้อื่นนะลูก ปัทมนสอนลูกชายไปในตัว ธานีเหลียวกลับไปมองห้องเลี้ยงเด็ก แล้วยกมือบ๊ายบายทารกน้อย มาลีเดินกระย่องกระแย่ง ใบหน้าซีดเซียวจากการคลอดลูกหมาดๆ เมื่อคืน ในอ้อมแขนมีทารกน้อยดารกา สีหน้ามาลีเต็มไปด้วยความชิงชังเมื่อเหลือบดูดารกา แกมันมารหัวขนมาเกิด ฉันเกลียดแก อย่าหวังเลยว่าจะได้อยู่ตำตาตำใจฉัน มาลีชะเง้อชะแง้มองเข้าไปข้างใน สีหน้าลังเล ทิ้งแกที่ถังขยะก็สิ้นเรื่อง ทำไมฉันจะต้องเสียเวลามาที่นี่ด้วย รถเก๋งของปัทมนแล่นตรงมาจากในรั้ว เกือบชนเข้ากับมาลี เสียงแตรดังสนั่น มาลีผงะถอย ตะโกนด่าโวยวาย โว้ยไม่ทับกูให้ตายซะเลยล่ะ กูก็อยากตายอยู่เหมือนกัน รถแล่นผ่านมาลีไป เห็นปัทมนซึ่งนั่งอยู่เบาะท้าย หันมองมาลีที่โวยวายไม่เลิก กลับมาสิวะ ไอ้พวกคนรวยแต่ขับรถห่วยแตก ที่ท้ายรถเวลานั้น ปัทมนมองเห็นธานีเกาะเบาะที่นั่งด้านหลังมองไปยังมาลีไม่วางตา ธานีถามปัทมนด้วยสีหน้างุนงง ทำไมผู้หญิงคนเมื่อกี้เค้าต้องด่าเราด้วย ถนนเอาไว้ให้รถวิ่ง ไม่ได้เอาไว้ให้คนยืนสักหน่อย ไม่เอานะลูก ที่เค้าทำไม่ดีเพราะเค้าไม่รู้ว่ามันไม่ดี ให้อภัยเค้านะลูก ก็ได้ครับคุณแม่ ธานีตอบพลางหันมองไปทางเดิมอีกครั้ง แล้วทำหน้าตาตื่น คุณแม่ครับ! มาลีวางทารกน้อยดารกาที่ร้องลั่นลงกับพื้น ด่าใส่ โว้ยจะร้องทำไม ฉันกำลังหาทางพาแกเข้าไปอยู่ไม่เห็นเหรอ แหกปากดีนัก อยู่ตรงนี้รอคนมาเก็บไปละกัน มาลีเอามือกุมหน้าขา เดินตัวงอออกไปอีกทางหนึ่ง แล้วตกใจ เมื่อเห็นปัทมนยืนขวางทางอยู่ สีหน้าขึงขัง นั่นลูกคุณรึเปล่า มาลีไม่ตอบ ขยับจะหนี แต่เจอคนขับรถของปัทมนยืนคุมเชิงอยู่ นี่คุณทิ้งลูกตัวเองงั้นเหรอ? มาลีร้องไห้โฮ ยกมือไหว้ปลกๆ อย่าทำอะไรมาลีเลย มาลีเลี้ยงมันไม่ได้จริงๆ ปัทมนตรงไปอุ้มดารกาไว้แนบอกอย่างเวทนา ครั้นพอทารกดารกาอยู่ในอ้อมแขนปัทมน เงียบกริบ จ้องมองหน้าปัทมนราวกับไม่ใช่ทารกแรกเกิด ปัทมนมองหน้าดารกาอย่างฉงน ขณะที่คนขับส่งเสียงกำหราบมาลี ทิ้งลูกอย่างนี้มีความผิดนะ เรียกตำรวจมั้ยครับคุณนาย มาลีตาลุก ร้องเอะอะ ทรุดลงกับเข่า อย่านะ อย่าเรียกตำรวจมาจับมาลีนะ กลัวแล้วค่ะกลัวแล้ว เวลาเดียวกันในเมืองเวทมตร์ บาบาร่ากับไทเกอร์กำลังเดินนวยนาดอยู่ในบ้านทาฮิร่า ซึ่งเจ้าไทเกอร์ไล่ดมไปทุกซอกทุกมุมในบ้าน เพราะได้กลิ่นประหลาด ฉันเข้าใจว่าเธอคงกำลังตามล่าหาเด็กอสูร ...ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่บ้าน บาบาร่าเอ่ยขึ้นแล้วหันขวับจ้องหน้าทาฮิร่า ซึ่งยืนตัวแข็งทื่ออยู่กับชิกเก้น และตะกร้าแนนนี่ ฉันลืมของ ก็เลยกลับมาเอา ใช่มั้ย เจ้าชิกเก้น ทาฮิร่าหันไปหาแนวร่วม ใช่จ้ะ ไทเกอร์จ้องชิกเก้นอย่างจับผิด แล้วทำไมเจ้าไม่ไปงานเก้าฉลอง ชิกเก้นหันขวับขอความช่วยเหลือทาฮิร่า ทาฮิร่ารีบตีหน้าดุไทเกอร์ เจ้าชิกเก้นมันจะทำอะไรอยู่ไหนมันก็เรื่องของมันสิ ฉันเป็นเจ้านายมันแท้ๆ ยังไม่อยากรู้เรื่องของมันเลย ถ้าบ้านนี้ไม่อบอวลด้วยกลิ่นแปลกๆ ผมก็ไม่ถามหรอก ไทเกอร์บอก เจ้าไทเกอร์บอกว่าเธอมีกลิ่นตัวแปลกๆ บาบาร่าว่าพลางก้าวเข้ามาใกล้ตะกร้าแนนนี่ ทาฮิร่ากับชิกเก้นมองหน้ากัน กลืนน้ำลายเอื้อกลงคอในอาการลุ้นระทึก ฉันเองก็ได้กลิ่น ตอนนี้ที่ไหนก็อบอวลไปด้วยกลิ่นอสูรทั้งนั้นแหละ ตัวเธอก็มีกลิ่นแปลกๆ ทาฮิร่าเฉไฉยื่นหน้าไปดมบาบาร่า บาบาร่าเอียงตัวหลบหนี จนเสียหลักนั่งทับลงที่ตะกร้าแนนนี่พอดิบพอดี อ๊าย... บ่าวและนาย ชิกเก้นกับทาฮิร่าร้องลั่นพร้อมกันด้วยความตกใจ แต่แล้ว..ก้นบาบาร่าซึ่งนั่งทับลงบนตะกร้าใส่แนนนี่ ทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตะกร้ากลายเป็นภาพโปร่งแสง ซ้อนอยู่บนร่างบาบาร่า ทาฮิร่ากับชิกเก้นงงงันกับภาพที่เห็น เล่นบ้าอะไรของเธอ ฉันเนี่ยนะมีกลิ่นแปลกๆ ชิกเก้นได้ทีรีบกระโดดหาบาบาร่า เหม็นมากด้วย หรือว่าจะเป็น... กลิ่นอสูร!! ทาฮิร่าผสมโรงทันควัน บาบาร่าลุกพรวด หน้าเหวอ จะบ้าเหรอ ตัวฉันจะมีกลิ่นอสูรได้ยังไง เก่งนะเนี่ย ฝ่าด่านพ่อมดแม่มดมาถึงบ้านฉันได้ นี่ถ้าไม่ใช่เป็นเพื่อนกัน ฉันต้องคิดว่าเธอซ่อนอสูรไว้แหงๆ ทาฮิร่ากับชิกเก้นเหลือบมองกันอย่างรับส่งมุก หรือว่าบาบาร่าจะ... ชิกเก้นเปิดเกม ซ่อนเด็กอสูรไว้จริงๆ! ทาฮิร่าจัดไป ทาฮิร่าเดินวนรอบตัวบาบาร่าอย่างตรวจตรา บาบาร่าเอี้ยวตัวหนีซ้ายขวา หน้าเหวอ เลอะเทอะ ฉันจะมีเด็กอสูรได้ยังไง ถ้าอย่างนั้นเธอต้องรีบกลับไปล้างตัวซะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน พ่อมดแม่มดข้างนอกอาจจะฆ่าเธอก็ได้นะ ทาฮิร่าจัดไปอีกดอก แกก็ด้วย ยี้ เหม็นอสูร ชิกเก้นหันไปทำมือปิดจมูกใส่เจ้าไทเกอร์ ผ่านเวลาไปไม่นานนัก ทาฮิร่ากับชิกเก้นทรุดตัวลงนั่งที่ข้างตะกร้าใส่แนนนี่อย่างอ่อนแรง หลังจากที่บาบาร่ากับไทเกอร์ไปแล้ว เฮื่อย...หัวใจจะวาย จู่ๆ เสียงทารกน้อยแนนนี่ก็ดังขึ้นมา เลี้ยงหนูไว้เถอะนะยายจ๋า จ๊าก ทาฮิร่าร้องลั่นพลางถดตัวถอยหนี โอย...แม่หนูเอ๊ย เธอเป็นใครกันแน่ ทาฮิร่าพูดกับแนนนี่อย่างอ่อนใจ ขณะที่แนนนี่ยิ้มน่ารักออกมา 
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
