วันแรกที่เจ้าตัวเล็กกับคุณแม่มือใหม่ได้เจอกัน 15 กรกฏาคม 2550 วันนี้แล้วสินะที่เราจะได้เห็นหน้าเจ้าตัวเล็กในท้อง ตื่นเต้นจังเลย วันนี้ตื่นนอนตั้งแต่เช้า เตรียมตัวอาบน้ำสระผมให้เรียบร้อยเพราะหลังจากเราผ่าตัดคงไม่ค่อยสะดวกนักที่จะอาบน้ำสระผมบ่อยๆ หลังจากนั้นก็ไปอาบน้ำผสมน้ำมนตร์ต่อ อิอิ.. ขอเป็นที่พึ่งทางใจนิดหน่อย คุณแม่บอกให้ทำจะว่าไป ก็ไม่เห็นจะเสียหายอะไร ทำแล้วสบายใจไม่ทำให้เดือนร้อนเท่านี้ก็ ok ละ คุณหมอสั่งเอาไว้ว่าให้งดน้ำและอาหารเตรียมไว้เลย เพราะฉะนั้นก็เลยไม่ทานอะไรตั้งแต่เมื่อคืนตอนประมาณ 4 ทุ่ม เมื่อทุกอย่างพร้อม , คนพร้อม , ของพร้อม ก็ออกเดินทางไป รพ. พร้อมกับใบส่งตัวที่คุณหมอเตรียมเอาไว้ให้ ไปถึง รพ. ประมาณ 8.45 น. ก็ติดต่อกับเจ้าหน้าที่ว่าเรามาผ่าคลอดบุตร และเลือกโปรแกรมคลอดเหมาจ่าย 16,900 บาท (เปิดห้องผ่าตัด + นอนพักห้องพิเศษ 3 คืน 4 วัน) จากนั้นคุณพยาบาล ก็ซักประวัติ เช่น ท้องที่เท่าไหร , อดน้ำ+อาหารมารึยัง ฯลฯ แล้วก็ชั่ง นน. วัดส่วนสูง , วัดความดัน พร้อมกับอธิบายรายละเอียดคราวๆ แล้วเจ้าหน้าที่ก็เอา เอกสารมาให้เซ็นต์ เป็นการเซ็นต์ยินยอมรับการรักษา และผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด ทั้งของคุณแม่และคุณลูก ได้ห้องพักที่ 509 บรรดาทีมงานจึงนำสัมภาระไปเก็บที่ห้องก่อน ส่วนตัวคุณแม่ก็ไปรอที่ห้องรอคลอด ก่อนไปก็เลยบอกให้คุณสามีรีบๆตามไปนะ(ไม่อยากนอนรอตื่นเต้นคนเดียว) พอไปถึงห้องรอคลอดสิ่งแรกที่ต้องทำก็คือ เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นของ รพ. (เสื้อผ่าหน้า + ผ้าถุง) แล้วก็มานั่งกรอกรายละเอียดต่างๆ เกี่ยวกับ คุณพ่อ คุณแม่ คุณลูก เพื่อเอาไปทำสูติบัตรแจ้งเกิด ทางคุณพยาบาลก็จะซักประวัติไปเรื่อยๆ หลังจากนั้นก็ทำการโกนขน (ในส่วนที่จำเป็น) และทำความสะอาด , ใส่ท่อปัสสาวะ (เจ็บจี๊ดๆ) , สวนน้ำยาให้อุจจาระ (ต้องรอให้ปวดสุดๆแล้วค่อยไปถ่าย) , เจาะน้ำเกลือ , ใส่ป้ายชื่อ 2 อัน (อันใหญ่ใส่คุณแม่ และคล้องอันเล็กให้ใส่ให้คุณลูกตอนคลอด) ระหว่างอยู่ที่ห้องรอคลอดคุณสามีและน้องๆก็มานั่งเป็นกำลังใจใกล้ๆ ประมาณ 10 โมงกว่าๆ คุณหมอ(พี่แบน) ก็มาที่ห้องรอคลอด พูดคุยกับคุณพยาบาลและคุณแม่ ให้เตรียมตัวไปห้องผ่าคลอดตอน 11.00 น. ความตื่นเต้นเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และแล้วเวลานั้นก็มาถึง เจ้าหน้าที่เข็นเตียงมาให้เปลี่ยนเพื่อไปห้องผ่าตัด จากนั้นก็เข็นไปห้องผ่าตัด ระหว่างทางผ่านทีมงานที่มาให้กำลังใจ มีทั้ง พ่อ แม่ พี่ น้อง อา หลาน (เป็นกำลังใจอย่างดี) หลังจากนั้นมีการเปลี่ยนเตียงอีก 1 รอบ ทำให้คุณแม่ เกิดเป็นตะคริว เพราะเกร็ง ขาและตัว เพื่อเปลี่ยนเตียง (ปวดมากๆ) คุณพยาบาลก็ช่วยบีบนวดให้คลายความปวดลง และแล้วก็ถึงห้องผ่าตัด ก็มีการซักประวัติพูดคุยเรื่องทั่วๆไป (น่าจะเป็นทำให้ลดความตื่นเต้นลง โดยการพูดคุยซึ่งก็ถือว่าช่วยได้อย่างมาก เพราะทำให้คุณแม่ผ่อนคลาย) คุณหมอบ๊อกหลัง ก็เข้ามาคุยด้วย ถามว่า คุณแม่กลัวไหมคะ? คุณแม่ก็ตอบไปตามจริงว่า ... ไม่กลัวค่ะ แต่ว่าตื่นเต้นมาก (ไม่รู้ทำไมถึงไม่กลัว อาจเป็นเพราะ คุณหมอสูตินารี ที่ฝากครรภ์ และทำการผ่าตัดให้ เป็นญาติด้วยละมั้ง ทำให้ความไว้วางใจ มีมาก อีกทั้งมั่นใจในฝีมือความชำนาญและความสามารถ) แล้วคุณหมอบ๊อกหลังก็ทำการอธิบายถึงการดมยากับการบ๊อกหลัง ว่ามีผลอย่างไรแล้วให้เราตัดสินใจเลือกว่าจะเอาวิธีไหน (จริงๆเลือกแล้วว่าจะบ๊อกหลัง) คุณหมอบอกว่าถ้าจะ ดมยา ... ลูกจะได้รับยาตัวนี้ด้วย ตัวคุณแม่จะสลบไม่รู้สึกตัว และต้องสอดสายออกซิเจนไปที่ลำคอ เมื่อผ่าคลอดเสร็จก็จะเอาสายนี้ออก ซึ่งผลข้างเคียงคือ จะรู้สึกระคายคอ ทำให้ไอ และถ้าไอแผลผ่าตัดก็จะกระเทือนและเจ็บปวดมากขึ้น ส่วนการบ๊อกหลัง...ลูกจะไม่ได้รับผลอะไรจากตัวยาที่ฉีดเข้าไปเลย และคุณแม่ก็จะรู้สึกตัวตลอดเวลาแต่ไม่รู้สึกเจ็บเวลาผ่าตัด คุณแม่จะได้เห็นหน้าลูกตั้งแต่ตอนคลอดเลย เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว นับข้อดีได้ 5 ข้อ ก็ตกลงใจ เลือกบ๊อกหลังดีกว่า คุณหมอบอกว่าจะต้องนอนตะแคงงอเข่าให้ชิดหน้าอก(งอให้มากสุดเท่าที่จะทำได้..หลังของคุณแม่แอ่นมากงอไม่ได้เยอะ เพราะท้องใหญ่) แล้วคุณหมอก็จะฉีดยา (เจ็บจี๊ดดดดดดดดด แต่ทนได้) ฉีดเสร็จแล้วต้องรีบนอนหงาย ไม่อย่างนั้นแม้ว่าคุณแม่จะนอนหงายมาแล้ว แต่จะยังรู้สึกเหมือนว่านอนตะแคงอยู่ด้วยฤทธิ์ของยาที่ฉีดไป..นับ 1 ยังไม่ถึง 5 เลยมั้ง ก็ชาซะแล้ว คุณหมอบอกว่าจะรู้สึกชาจากปลายขามาถึงลิ้นปี่ และจะเช็กให้แน่ใจว่าเราชาแล้วจริงๆไม่เจ็บแล้วแน่นอนถึงจะลงมือทำการผ่าตัด ไม่ต้องกังวล .... คุณพยาบาลเอาอะไรไม่รู้มาจิ้มๆทิ่มๆ ถามว่าเจ็บไหม ? เจ็บเท่านี้ไหม ? สรุปว่าไม่เจ็บเลย และรู้สึกเหมือนตัวเองตัวบวมจากเดิมไป 2-3 เท่า ... คุณหมอบอกไว้ก่อนแล้วว่า คุณแม่จะรู้สึกเหมือนหายใจไม่ถนัด แต่ไม่ต้องกลัวเพราะมีการวัดระดับ ออกซิเจน ตลอด และมีหน้ากาก ออกซิเจน ครอบช่วยให้หายใจสบายขึ้น ซึ่งก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ รู้สึกถึงการหายใจที่ยากลำบากมากๆ ถ้าเปรียบการหายใจแต่ละครั้งเป็น 100 ส่วน เหมือนเราหายใจได้แต่ 2-3 ส่วนเท่านั้น (น้อยมากๆ) จะพยายามสูดลมหายใจเท่าไหรก็ไม่ทำให้รู้สึกว่าหายใจได้มากไปกว่าเดิมเลยสักนิดเดียว ตอนนั้นคุณหมอจะนั่งอยู่ใกล้ๆและคอยพูดคุย บอกตลอดว่าคุณแม่ใจเย็นๆนะคะ ออกซิเจนเต็ม 100% คะ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ไม่ต้องพยายามสูดลมหายใจแรงๆเพราะจะทำให้เหนื่อยมาก เท่านี้ก็เป็นการหายใจปกติอยู่แล้ว ไม่ต้องกังวล ช่วยได้มากนะคะ การที่มีคุณหมอมาอยู่ใกล้ๆคอยพูดคุยให้คำแนะนำแบบนี้ ทำให้คุณแม่คลายความกังวลความตื่นเต้นลงไปได้อย่างมาก เมื่อรู้แบบนี้คุณแม่ก็ตั้งสมาธิไม่ไปตื่นเต้นกับอาการที่เรากำลังประสบอยู่...บอกกับตัวเองว่า ทุกอย่างปกติดี อย่ากังวลหายใจไปเรื่อยๆ ระหว่างนั้นไม่ได้สลบไม่ได้หลับ รู้สึกตัวตลอด คุณหมอจะคอยชวนคุยและบอกว่า หายใจปกติดีค่ะ ออกซิเจนเต็ม 100% ทางด้านการผ่าตัดคุณหมออีกท่านและทีมงานก็กำลังทำงานกันอยู่ แต่บอกตามตรงว่า ไม่รู้เลยจริงๆว่าเค้าทำอะไรเราบ้าง รู้แค่ว่าตัวเราโยกๆไปมา มีสั่นๆบ้าง ระหว่างที่ทำการผ่าตัดคลอดคุณสามีก็เข้ามาอยู่ด้วยและก็ทำการบันทึก VDO เอาไว้มาดู ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่คิดว่าไม่นานเท่าไหร ก็ได้ยินเสียงลูกร้อง... ตอนนั้นดีใจมากๆ อย่างน้อยๆก็รู้ว่าลูกปลอดภัยไปอีกขั้น อีกสักครู่คุณหมอก็อุ้มลูกมาให้ได้เห็นหน้าได้หอมแก้ม และบอกว่าเดี๋ยวเอาไปชั่ง นน.วัดส่วนสูงก่อนนะคะ...ตอนนั้นตื้นตันใจมากๆทั้งดีใจทั้งตื่นเต้นที่ได้เห็นหน้าลูก น้ำตามาจากไหนมารู้ ไหลออกมาไม่รู้ตัวเลย....อีกสักครู่เดียวการผ่าตัดก็เสร็จสิ้น ....เจ้าตัวเล็ก.... ชื่อเล่น - น้องขนุน ชื่อจริง - เด็กหญิง ธัญชนก มีสัตย์ เกิดวันที่ 15 กรกฏาคม 2550 ขึ้น 1 ค่ำ เดือน 8/8 ปีกุน เวลา 11.27 น. น้ำหนัก 3,260 กรัม ส่วนสูง 51 เซนติเมตร ตอนนี้น้องขนุนมาอยู่ที่ตู้ปรับอุณหภูมิค่ะ นู๋ยังไม่ได้อาบน้ำเลยค๊า คุณตา-คุณยาย-คุณป้า มาเชียร์คุณแม่นู๋อย่างใกล้ชิดตลอดเลยคะ คุณพยาบาล ใส่นวมให้นู๋แย้ววว จากนั้นย้ายไปนอนพักดูอาการที่ห้อง ICU อีก 2 ชม. คอยขึ้นห้องพัก อาจเพราะยาที่ฉีดตอนบ๊อกหลังมีปริมาณแค่ให้คุณแม่ไม่เจ็บตอนทำการผ่าตัดเท่านั้น เพราะแค่เข็นเตียงมาที่ห้อง ICU ก็เริ่มๆรู้สึกเจ็บที่แผลผ่าตัด จึงบอกให้ทางคุณพยาบาลทราบและทำการฉีดยาแก้ปวดให้ ซึ่งคุณพยาบาลบอกว่ายาจะออกฤทธิ์หลังจากฉีดไปแล้วประมาณ 10 นาที และมีฤทธิ์แก้ปวดได้นาน 4-6 ชม. ตอนนอนพักที่ห้อง ICU ไม่ถึงหลับสนิท นอนแบบหลับๆตื่นๆตลอด 2 ชม. จึงขึ้นห้องพัก ระหว่างทางที่เข็นเตียงไปห้องพัก ไม่อยากให้สะดุดอะไรเลย อยากให้พื้นราบเรียบสุดๆ เพราะแค่กระเทือนเล็กน้อยก็รู้สึกเจ็บแล้ว...ไปถึงห้องพักต้องย้ายเตียงจากเข็นเป็นเตียงที่ห้อง ...โอ้พระเจ้า หุหุ ไม่รู้จะพูดยังไง ก็เข้าใจว่าทุกคนก็พยายามทำเบาที่สุดแล้ว แต่ด้วยแผลของเราเองที่โดนเล็กน้อยก็เจ็บแล้ว ซึ่งได้ทำใจไว้แต่แรก ในห้องพัก ทีมงานที่มาให้กำลังใจนั่งกันอยู่เต็มห้อง ก็ได้ยินเสียงพูดคุยกันแต่ไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะง่วงๆเบลอๆ ช่วงนั้นต้องนอนราบกับเตียงไปจนถึงเวลา 21.00 น. ณ.ช่วงเวลานั้นห้ามมีใครมาโดนเตียงโดยเด็ดขาด เพราะแค่เดินเฉียวๆก็ทำให้ เสียววววว แล้ว นับเวลาจากที่ฉีดยาแก้ปวดจากห้อง ICU มา ได้ 4 ชม. ก็ไม่รอให้ปวด กดเรียกคุณพยาบาลมาฉีดเข็มต่อไปเลย เพราะไม่อยากทนทรมานกับอาการอีก รวมแล้ว ฉีดไปทั้งหมด 5 เข็ม ระหว่างวันนั้นคุณพยาบาลจะเข้ามาวัดความดัน ,วัดชีพจร , วัดไข้ , ฟังการเต้นของหัวใจ ทุกๆ ครึ่งชม. (รู้สึกอุ่นใจปลอดภัยมากๆ) ทุกครั้งคุณพยาบาลก็จะบอกว่าปกติดีนะคะ อีกสักครู่คุณพยาบาลก็พาลูกมาให้ยลโฉมกันถึงที่ห้อง และให้เราไว้จนประมาณ 2 ทุ่ม จะขึ้นมารับไปดูแลให้ในตอนกลางคืน แต่ถ้าเราจะเลี้ยงเองก็ได้ แต่ว่าคุณแม่เลือกที่จะฝากเลี้ยงในช่วงกลางคืนไปก่อนเพราะว่ายังเจ็บแผลมากๆ คงไม่สะดวกที่จะดูแลเอง น้องขนุนมาแล้วจ้า คุณแม่ กับ น้องขนุน   Create Date : 02 สิงหาคม 2550     Last Update : 2 สิงหาคม 2550 20:50:11 น. Counter : 588 Pageviews.   9 comment Share Tweet

เจ้าตัวเล็ก...ช่วง 7 - 9 เดือน (อายุครรภ์) ตรวจครั้งที่ 9 วันที่ 19 เม.ย. 50 - วัดความดัน(124/68) - ชั่งนน.(83 กก.) - อายุครรภ์ที่ 26 สัปดาห์ - Fundal Ht. 26 - รับยามาทาน 2 ตัว คือ แคลเซียม และ ยาบำรุง - และรับฟังคำแนะนำจากคุณหมอในการปฏิบัติตนระหว่างตั้งครรภ์ ตรวจครั้งที่ 10 วันที่ 3 พค. 50 - วัดความดัน(107/69) - ชั่งนน.(83 กก.) - อายุครรภ์ที่ 28+ สัปดาห์ - อุลตร้าซาวน์ ตอน 7 เดือน เพื่อดูความสมบูรณ์และก็ยังสามารถดูเพศเจ้าตัวเล็กได้อีกด้วย ... อิอิ เจ้าตัวเล็กในท้อง เป็น เพศ ........ หญิง .......พี่แบนบอกว่า เห็นชัดมากเป็นหญิงแน่นอน 100 % (แบะขาโชว์ซะด้วย 555) - รับยามาทาน 3 ตัว คือ แคลเซียม , ยาบำรุง และ ยาคลายมดลูก - และรับฟังคำแนะนำจากคุณหมอในการปฏิบัติตนระหว่างตั้งครรภ์ ตรวจครั้งที่ 11 วันที่ 17 พค. 50 - วัดความดัน(98/50) - ชั่งนน.(85.5 กก.) - อายุครรภ์ที่ 30 สัปดาห์ - ตรวจปัสสาวะ (โปรตีน/น้ำตาล) ตรวจพบเล็กน้อย ไม่มีไรน่าเป็นห่วง - รับยามาทาน 3 ตัว คือ แคลเซียม , ยาบำรุง และ ยาคลายมดลูก - และรับฟังคำแนะนำจากคุณหมอในการปฏิบัติตนระหว่างตั้งครรภ์ ตรวจครั้งที่ 12 วันที่ 31 พค. 50 - วัดความดัน(111/62) - ชั่งนน.(85 กก.) - อายุครรภ์ที่ 32 สัปดาห์ - ตรวจปัสสาวะ (โปรตีน/น้ำตาล) ตรวจพบโปรตีนเล้กน้อย - รับยามาทาน 3 ตัว คือ แคลเซียม , ยาบำรุง และ ยาคลายมดลูก - และรับฟังคำแนะนำจากคุณหมอในการปฏิบัติตนระหว่างตั้งครรภ์ *-* ผลการตรวจอีก 4-5 ครั้ง ทำหายไป ทำให้ไม่มีข้อมูลมาลง *-* สรุปการตั้งครรภ์ในช่วง 7-9 เดือน - - -   Create Date : 14 กรกฎาคม 2550     Last Update : 20 สิงหาคม 2550 12:31:41 น. Counter : 530 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เจ้าตัวเล็ก...ช่วง 4 - 6 เดือน (อายุครรภ์) ตรวจครั้งที่ 5 วันที่ 18 มค. 50 - วัดความดัน(84/46) - ชั่งนน.(77 กก.) - อายุครรภ์ที่ 13 สัปดาห์ - Fundal Ht. 13 - รับยามาทาน 2 ตัว คือ แคลเซียม และ ยาบำรุง - และรับฟังคำแนะนำจากคุณหมอในการปฏิบัติตนระหว่างตั้งครรภ์ ตรวจครั้งที่ 6 วันที่ 8 กพ. 50 - วัดความดัน(106/65) - ชั่งนน.(77.5 กก.) - อายุครรภ์ที่ 16 สัปดาห์ - Fundal Ht. 16 - อุลตร้าซาวน์ ดูความสมบูรณ์ของ เจ้าตัวเล็ก ... ตื่นเต้นมากๆที่ได้มีโอกาสเห็นเจ้าตัวเล็กเป็นครั้งแรก ที่สำคัญตอนที่ซาวน์นั้น เจ้าตัวเล็กกำลังเอานิ้วหัวแม่มือ เข้าอมในปาก เห็นแล้ว น่ารักน่าชังจริงๆเลยจ๊ะ - รับยามาทาน 2 ตัว คือ แคลเซียม และ ยาบำรุง - ฉีดยากันบาดทะยัก เข็ม 2 - และรับฟังคำแนะนำจากคุณหมอในการปฏิบัติตนระหว่างตั้งครรภ์ ตรวจครั้งที่ 7 วันที่ 1 มีค. 50 - วัดความดัน(97/68) - ชั่งนน.(79 กก.) - อายุครรภ์ที่ 19 สัปดาห์ - Fundal Ht. 19 - ตรวจปัสสาวะ (โปรตีน/น้ำตาล) ปกติ - รับยามาทาน 2 ตัว คือ แคลเซียม และ ยาบำรุง - และรับฟังคำแนะนำจากคุณหมอในการปฏิบัติตนระหว่างตั้งครรภ์ ตรวจครั้งที่ 8 วันที่ 26 มีค. 50 - วัดความดัน(89/68) - ชั่งนน.(81 กก.) - อายุครรภ์ที่ 23 สัปดาห์ - Fundal Ht. 22 - ตรวจปัสสาวะ (โปรตีน/น้ำตาล) ปกติ - รับยามาทาน 2 ตัว คือ แคลเซียม และ ยาบำรุง - และรับฟังคำแนะนำจากคุณหมอในการปฏิบัติตนระหว่างตั้งครรภ์ สรุปการตั้งครรภ์ในช่วง 4-6 เดือน - - -   Create Date : 14 กรกฎาคม 2550     Last Update : 18 สิงหาคม 2550 20:41:42 น. Counter : 486 Pageviews.   1 comment Share Tweet

เจ้าตัวเล็ก...ช่วง 1 - 3 เดือน (อายุครรภ์) วันแรกที่ไปฝากครรภ์ คือ วันที่ 27 พย. 49 ก็มีการซักประวัติทั่วไปๆ - มีการวัดความดัน(119/89) - ชั่งนน.(76 กก. เพิ่มจากชั่งล่าสุดไป 2 กก.) - เจาะเลือดไปตรวจ ผลการตรวจเลือด .... Blood group : A .... Rh : Positive .... Hct. : 40 % .... OF : Negative .... DCIP : Negative .... HBs Ag : Negative .... VDRL : Non - Reactive .... Anti - HIV : Non - Reactive - รับยามาทาน 2 ตัว คือ แคลเซียม และ ยาบำรุง - พร้อมรับฟังคำแนะนำจากคุณหมอในการปฏิบัติตนระหว่างตั้งครรภ์ ในตอนนั้นยังไม่ทราบอายุครรภ์ที่แน่นอน แต่มาทราบตอนหลังว่า ณ ตอนนั้นมีอายุครรภ์ที่ 5 สัปดาห์ คุณหมอ ประมาณช่วงเวลาคลอดน้อง ไว้ที่ วันที่ 24 กค. 50 ปล. เจ้าตัวเล็กในท้องจะต้องเป็นเด็กที่ค่อนข้างอึด(แข็งแรง) พอสมควรเลยที่เดี๋ยว เพราะในช่วงที่ไม่ทราบงว่าตัวเองตั้งครรภ์ ก่อนหน้านั้นไม่นาน มีการเดินทางแบบวิบากพอสมควร ซึ่งโดยมากใครๆจะบอกว่า ช่วงเริ่มท้องให้ระวังมากๆ เพราะอาจจะหลุดได้ แต่นี่ไม่หลุด สงสัยอยากเป็นเจ้าตัวเล็กของแม่ใช่ม๊าล๊า อิอิ ตรวจครั้งที่ 2 วันที่ 4 ธค. 49 - วัดความดัน(83/61) - ชั่งนน.(77 กก.) - อายุครรภ์ที่ 6 สัปดาห์ - รับยามาทาน 2 ตัว คือ แคลเซียม และ ยาบำรุง - พร้อมรับฟังคำแนะนำจากคุณหมอในการซื้อยาบำรุงมาทานเสริม คุณหมอแนะนำ น้ำมันปลา ของกิฟฟารีน มาทานวันละ 1 เม็ด - และรับฟังคำแนะนำจากคุณหมอในการปฏิบัติตนระหว่างตั้งครรภ์ - ปรึกษาคุณหมอ ว่าจะสามารถเดินทางไปดูงานที่ต่างจังหวัดได้ไหม ช่วงวันที่ 13-15 ธค. 49 ที่กรุงเทพ และชลบุรี ? ...คุณหมอ อนุญาติให้ไป บอกว่าไม่เป็นไร เพราะไม่ได้ขับรถไปเอง เพียงแต่แนะนำให้ระมัดระวังตัวเองให้มากกว่าเดิม (ปกติเป็นคนซุ่มซ่าม ชอบทำไรโก๊ะๆ) และขอยาทานแก้เมารถ (ถ้าเป็นคนขับเอง ถึงไหนถึงกันไม่มีเมา แต่ถ้าเป็นคนนั่งเมื่อไหรก็เมื่อนั้นเมาชัวร์ เหอๆ แปลกเนอะ) ตรวจครั้งที่ 3 วันที่ 18 ธค. 49 - วัดความดัน(110/78) - ชั่งนน.(76 กก.) - อายุครรภ์ที่ 8 สัปดาห์ - รับยามาทาน 2 ตัว คือ แคลเซียม และ ยาบำรุง - และรับฟังคำแนะนำจากคุณหมอในการปฏิบัติตนระหว่างตั้งครรภ์ ตรวจครั้งที่ 4 วันที่ 28 ธค. 49 - วัดความดัน(108/75) - ชั่งนน.(76.5 กก.) - อายุครรภ์ที่ 10 สัปดาห์ - รับยามาทาน 2 ตัว คือ แคลเซียม และ ยาบำรุง - และรับฟังคำแนะนำจากคุณหมอในการปฏิบัติตนระหว่างตั้งครรภ์ - ปรึกษาคุณหมอ ว่าจะสามารถเดินทางไปเที่ยวที่เชียงใหม่-เชียงราย ได้ไหม ช่วงวันที่ 12-14 มค. 50 ? ...คุณหมอ อนุญาติให้ไป สรุปการตั้งครรภ์ในช่วง 1-3 เดือนแรก - ไม่มีอาการแพ้ท้องแต่อย่างใดเลย (โชคดีมากๆ ทานได้ไม่มีอาเจียนคลื่นไส้) - มีแต่อาการทั่วๆไปที่เวลาตั้งครรภ์ต้องเป็น เช่น ปัสสาวะบ่อยๆ ปวดเมื่อย อ่อนเพลีย(ง่วงนอนบ่อย) ฯลฯ - นน. เพิ่ม 3 กก. ในระยะเวลาประมาณ 3 เดือน   Create Date : 13 มิถุนายน 2550     Last Update : 14 กรกฎาคม 2550 20:33:08 น. Counter : 496 Pageviews.   1 comment Share Tweet

และแล้วความฝันก็เป็นจริงซะที ^___^ ... พอเริ่มเดือนที่ 4 ... อยู่ๆ คุณประจำเดือน ก็เบี้ยวนัดซะงั้น ไม่ยอมมาตามปกติ เริ่มใจไม่ค่อยดี ... รึว่าเราจะกลับไปเป็นไอ้โรคเดิมที่เคยเป็นอีกละเนี่ยยยย ด้วยความอยากรู้ว่าเป็นอะไรกันแน่ ประจำเดือนถึงได้ไม่มาอีกแล้ว ในใจคิดว่า คงจะเป็นอาการเดิมมากกว่าจะมีน้อง เพราะเรื่องการมีลูก ในตอนนั้นไม่ได้คาดหวังเอาไว้เลยเพราะว่า คุณหมอเคยบอกแล้วว่า ถ้าอยากจะมีลูกค่อยมาคุยกันอีกที .... สรุปว่า คงไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่จะมีน้อง ในเมื่ออยากรู้ว่าสาเหตุมาจากอะไรกันแน่ ... จึงไปซื้อชุดตรวจการตั้งครรภ์มาอีกรอบ แต่ไม่ได้คาดหวังที่ผลการตรวจว่าจะมีน้องเลยสักนิดเดียว เพียงอยากจะรู้ แล้วจะได้ไปหาคุณหมอ เพื่อจะรับคำแนะนำกับการกลับไปเป็นโรคเดิมอีกครั้ง ....................................... เมื่อได้ชุดตรวจมา ก็ทำการตวรจเหมือนที่เคยๆ เพราะทำมาหลายครั้ง ไม่ได้มีความตื่นเต้น รึคาดหวังอะไร กับการตรวจในครั้งนี้( เฉื่อยๆเรื่อยๆ ) แต่แล้ว ว ว ว ว ว ว ...... ........ เอ้ยๆๆ อุ้ยๆๆ เกิดไรขึ้นเนี่ย เอาแล้วไง ....ฉันทำไรผิดพลาดป่าวน๊า นั่งนึกทบทวนกระบวนการตรวจที่ทำไป ..เอ๊ะๆ ก็ไม่มีไรผิดนิน่า แต่ทำไม ??? ผลการตรวจ ออกมาว่า ...... ...... อิฉัน กำลังตั้งครรภ์ ..... หลังจากนั้นก็เป็นเวลาของอาการ มึน งง ตื่นเต้น ดีใจ ทำไรไม่ถูก ... ... พอเวลาผ่านไปสักพักเริ่มตั้งสติได้ ก็มีแต่ความตื่นเต้นและดีใจ อิอิ ประสบความสำเร็จ .... ไม่น่าเชื่อเลยอ่ะเนอะ เวลาไม่คาดหวังกับได้มา แต่ตอนที่คาดหวังตั้งหลายรอบ ทำเราผิดหวังซะงั้น ดีนะเนี่ยไม่ท้อไปซะก่อน หลังจากนั้นก็เริ่มที่จะ แบ่งปันความรู้สึกดีใจ ให้กับคนรอบๆข้าง เริ่มต้นที่ คุณสามีเป็นคนแรก จากนั้นก็ คนในครอบครัว (คุณพ่อ/แม่/พี่/ญาติๆ/เพื่อนๆ) บอกครบยังน๊าเรา ...หุหุหุ ไม่ค่อยเห่อเลยนะเนี่ย อิอิ อายๆๆ หลังจากทราบว่าตัวเองกำลังมีเจ้าตัวเล็ก ก็เลยเริ่มคิดกันว่าจะไปฝากครรภ์ที่ไหน คุณพ่อเลยบอกว่า ให้ไปฝากกับคุณหมอชาติชาย เพราะก็เป็นญาติๆกันอยู่แล้ว จะได้ดูแล เจ้าตัวเล็ก ในท้องเป็นพิเศษๆ (เพิ่มไข่ดาว)   Create Date : 13 มิถุนายน 2550     Last Update : 13 มิถุนายน 2550 12:13:48 น. Counter : 300 Pageviews.   3 comment Share Tweet