กลอน...ของตู
พิภพวัฏวงจร .....เพ้อเจ้อลำพัง สุริยะ ร่วงหล่น พ้นขอบฟ้า สนธยา เคลื่อนปกคลุม ทุกแห่งหน สรรพชีพ คืนสู่ นิวาสตน เว้นหมู่คน ยังย่ำ แม้ค่ำคืน ราตรีกาล ก่อนเคย สงัดเงียบ ความเย็นเลียบ ผ่านตน ต้องทนฝืน ปัจจุบัน ความสงบ ถูกกลบกลืน แม้ดึกดื่น แสงสีเสียง เพียงมายา หมู่คนธรรพ์ บรรเลง เพลงเสนาะ ดีดสีเคาะ เป่าเล่น เป็นหรรษา เหล่าผู้ร่าย รำรับ นับคณา อีกเสภา รังสรรค์ ปันบันเทิง บัดเดี๋ยวนี้ สังคม นิยมเปลี่ยน ราตรีเพี้ยน เริงรมย์ จนหลงเหลิง มั่วอุบาย เสพกามา เป็นบันเทิง บินเข้าเพลิง ดังแมงเม่า เป็นเถ้าจุล สุดอาลัย ไร้สิ้น ทมิฬมืด แสงจันทร์จืด พ่ายแพ้ แก่ไฟหมุน เมรัยยา กลบสิ้น กลิ่นพิกุล ไร้สิ่งคุ้น เคยมา ใจอาวร เหล่ามนุษย์ โง่เง่า เบาความคิด แค่ถูกผิด เขลาเขิน เกินจะสอน จิตสำนึก เน่าเละ จนเฟะฟอน แม้นหมู่หนอน ยังขยาด มิอาจไช เพียงสิ่งล่อ ต่อสัมผัส จรัสเลิศ สติเตลิด ดัดจริต ผิดวิสัย หลงงมโง่ โอ่ว่า สิวิลัย ที่สุดไซร้ ต้องโศก โชกน้ำตา อีกไม่นาน ยุคกาล กลีเสื่อมดับ วารีลับ นภาเลื่อน เคลื่อนภูผา ทุกสิ่งสรรพ กลับเหง้าราก ที่จากมา ทุกชีวา ดับแดดิ้น สิ้นชีวี ...... .... เมื่อถึงครา พิภพ สงบเรียบ วังเวงเงียบ เปรียบได้ คล้ายเมืองผี ชีพมลาย สลายสิ้น ทุกอินทรีย์ สิ้นกาลี หมดภาระ ณ ธานิน ... . คืนสภาพ ดั่งดารา คราแรกเกิด โลกกำเนิด สสารสร้าง ดังถวิล จุลชีพเริ่ม ผุดกำเนิด ทั่วธานิน ยังไม่สิ้น อลมาน กาลต่อไป~ ♣ Medih C.Rozenkroy ♣ [Spore Master ♥ Lord of Orca]
Free TextEditor
Create Date : 11 ตุลาคม 2552 |
Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2553 18:48:24 น. |
|
0 comments
|
Counter : 423 Pageviews. |
|
|