ก่อเดช กับ น้องไก่
ก่อเดช ชายหนุ่มจากหมู่บ้านบิวตี้ฟูลแมงโก้ เป็นที่รักของคนทั้งหมู่บ้าน ก่อเดชจะมีรอยยิ้มบนใบหน้าเสมอเมื่ออยู่ท่ามกลางหมู่คน ไม่ว่ามากหรือน้อย นอกจากเวลาที่เค้าอยู่คนเดียว ก่อเดชจะนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดเข้าหากัน จิตใจล่องลอยไปกับควันบุหรี่ที่อ้อยอิ่งอยู่ตรงหน้า ก่อเดชนั่งคิดอะไรอยู่ไม่มีใครรู้ได้นอกจากตัวเค้าเอง เวลาที่เค้าต้องการจะขบคิดเรื่องราวส่วนตัว การได้นั่งเงียบ ๆ คนเดียวกับบุหรี่ใบจาก ก็ทำให้เค้าเตลิดเพลิดเพลินไปกับความคิดได้สักครู่หนึ่งก่อนที่จะกลับมาสู่สภาวะความเป็นจริงอีกครั้งเช้าวันนี้ก่อเดชออกเดินเล่นกับน้องไก่แถวชายทะเลใกล้หมู่บ้านเหมือนเช่นเคย วันว่าง ๆ อารมณ์ดี ๆ เค้ากับน้องไก่มักจะพากันไปเดินเล่นเสมอ เฮ้ย ไอ้เดช วันนี้ออกเดินควงกับน้องไก่แต่เช้าเลยนะมึง เสียงตะโกนเรียกจากบังสมานเพื่อนบ้าน ครับ บัง ก่อเดชตอบแค่นั้นพร้อมกับส่งรอยยิ้มซึ่งเป็นจุดขายของเค้าไปด้วย ส่วนน้องไก่เดินไปพร้อมกับก่อเดช ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการทักทายของบังสมาน บังสมานก็ไม่ถือสาอะไร เพราะน้องไก่ก็ไม่เคยทำอะไรให้แกเดือดร้อน ทุกคนแถวนี้ต่างก็รู้ดีว่าก่อเดชรักน้องไก่ขนาดไหน ถ้าเป็นไปได้ก็ไปไหนไปกันตลอดไม่เคยห่าง จนทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า สงสัยจะเป็นเนื้อคู่ ความสวยของน้องไก่นั้นไม่เป็นสองรองใคร มีการแข่งขันที่ไหนน้องไก่เป็นต้องคว้ารางวัลมาให้ก่อเดชได้เชยชมอยู่เสมอ ซึ่งยิ่งทำให้ก่อเดชทั้งรักทั้งหวงน้องไก่มากขึ้น น้องไก่มาจากไหนไม่มีใครทราบ มาทราบเอาก็ตอนที่ก่อเดชส่งน้องไก่เข้าแข่งขันเมื่อสามปีทีแล้ว แล้วได้รางวัล แต่กระนั้นก่อเดชก็ไม่ยอมเผยที่มาที่ไปของน้องไก่ให้ใครทราบเลย จะสอบถามเอากับน้องไก่ น้องไก่ก็ไม่เคยพูดคุยกับใครเลยแม้แต่ครั้งเดียว งานประจำจังหวัดที่จะถึงในสัปดาห์หน้านี้ก็จัดให้มีการแข่งขันอีกครั้ง ก่อเดชหมายมั่นปั้นมือไว้อย่างดีว่าจะส่งน้องไก่เข้าชิงอีกครั้ง และรางวัลชนะเลิศในครั้งนี้สูงซะด้วย ทุกคนในหมู่บ้านก็สนับสนุนเห็นด้วยว่าน้องไก่จะต้องคว้ารางวัลชนะเลิศมาได้อย่างแน่นอน ยิ่งทำให้ก่อเดชมีความมั่นใจมากขึ้น เขากับน้องไก่ พร้อมเสียยิ่งกว่าพร้อมกับการแข่งขันในครั้งนี้ เขานับวันนับคืนให้วันนั้นมาถึงเร็ว ๆ เค้าหวังว่าจะเป็นวันที่ทำให้เค้ากับน้องไก่เป็นที่รู้จักของคนทั่วไปในวงกว้างขึ้น น้องไก่ยิ่งเป็นที่รู้จักมากเท่าไหร่ โอกาสที่จะได้เข้าแข่งขันในงานที่ใหญ่ขึ้นก็มีมากขึ้น และนั่นก็หมายถึงรางวัลที่จะได้รับก็มากขึ้นตามไปด้วย และเมื่อวันที่รอคอยมาถึง ก่อเดช กับน้องไก่ก็ออกเดินทางไปที่งานประจำจังหวัดตั้งแต่เช้า ก่อนออกจากบ้าน เขาประคองกอดน้องไก่ กระซิบบอกกับน้องไก่ว่า วันนี้ถ้าน้องไก่ชนะอีกครั้งเขาจะให้รางวัลน้องไก่อย่างงาม น้องไก่ได้แต่มองหน้าก่อเดชแล้วทำตาปริบ ๆ เหมือนทุกครั้ง สำหรับการแข่งขันในครั้งนี้ก่อเดชมีความมั่นใจเป็นพิเศษว่าน้องไก่จะต้องชนะแน่ ๆ เขาจึงทุ่มสุดตัว เงินสะสมทั้งหมดที่มีเขาได้เอาไปวางไว้เป็นเดิมพันกับนักรับพนันด้วยความมั่นใจเต็มร้อย เมื่อถึงรอบของน้องไก่ ก่อเดชกับน้องไก่ก็เดินเข้าสนามด้วยความมั่นใจ มีเสียงเชียร์สนั่นไปทั้งสนาม เพราะคนส่วนใหญ่ในวงการต่างก็ถึงความสวยงามความสามารถของน้องไก่กันมาแล้ว นักเลงพนันต่างก็ให้น้องไก่เป็นต่อ ก่อเดชเดินยิ้มอย่างมั่นใจส่งน้องไก่เข้าสนามแล้วมาร่วมส่งเสียงและแรงใจเชียร์ร่วมกับคนอื่น ๆ เสียงเชียร์ดังไม่ขาดสายในรอบของน้องไก่จนกระทั่งจบการแข่งขัน ซึ่งรอบของน้องไก่เป็นรอบสุดท้าย การแข่งขันจบลง ผู้คนต่างทยอยกันกลับบ้าน บ้างสมหวังบ้างผิดหวัง วิจารณ์การแข่งขันกันไปต่าง ๆ นานา ความเงียบของสนามแข่งในตอนนี้ราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน ไร้ผู้คน ไร้เสียงเชียร์ จะเหลืออยู่ก็แต่น้องไก่กับก่อเดช ที่ยังคงกอดกันอยู่ข้างขอบสนาม ก่อนจะพากันออกจากที่นั่น หายลับไปกับฝูงชนที่ต่างทยอยกันไปทางใครทางมันที่ใต้ต้นหูกวางข้างบ้าน ก่อเดชนั่งซึมอยู่กับน้องไก่ ตะวันกำลังจะตกดิน มือหนึ่งของก่อเดชคีบบุหรี่ใบจาก อีกมือก็ลูบน้องไก่ไปพลาง ลายตาล่องลอยอ้อยอิ่งไปพร้อมกับควันบุหรี่ ก่อเดชถอนหายใจลึกพลางหันหน้าไปทางน้องไก่ ส่งยิ้มเบา ๆ ที่มุมปาก น้องไก่เหมือนจะรู้ความนัย ได้แต่ทำตาปริบ ๆ อีกเหมือนเคย แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ เพราะรู้ว่าตัวเองได้ทำให้ก่อเดชผิดหวังครั้งใหญ่เสียแล้ว ก่อเดชกับน้องไก่นั่งกันอยู่อย่างนั้นจนตะวันลับลา ความมืดเข้ามาปกคลุม ยิ่งทำให้ความหม่นหมองของก่อเดชก่อตัวเพิ่มขึ้น หลังจากนั่งอยู่นาน ก่อเดชตัดสินใจลุกขึ้น ปล่อยน้องไก่ให้เป็นอิสระจากอ้อมกอด ก่อนที่จะเดินเข้าครัวหายไป ปล่อยให้น้องไก่เดินไปเดินมาตามลำพังนอกบ้าน ครู่ใหญ่ก่อเดชก็เดินออกมาจากบ้าน มองหาน้องไก่แล้วเดินเข้าไปหาอย่างเนิบ ๆ ช้า ๆ เข้าบรรจงอุ้มน้องไก่ขึ้นมากอดแล้วกระซิบบอกอะไรบางอย่างข้าง ๆ หูน้องไก่ ก่อนที่จะวางน้องไก่ลง แต่มือยังไม่ปล่อย เขาจับน้องไก่ให้นอนลง น้องไก่ก็ว่าง่ายทำตามที่ก่อเดชต้องการทุกอย่าง น้องไก่จ้องตาก่อเดชตลอดเวลา เหมือนจะให้ก่อเดชรู้ความในใจของตัวเองบ้าง แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะก่อเดชได้เงื้อมืออีกข้างที่ถือมีดบังตอ คมเงาวาว สับฉึกลงบนคอน้องไก่จนขาดกระเด็นไปในพริบตา เลือดจากคอน้องไก่ฉีดกระจาย ร่างกายดิ้นกระแด่วก่อนสิ้นใจไปต่อหน้าต่อตาก่อเดช หัวที่ขาดกระเด็นของน้องไก่อยู่ไม่ไกลนัก ตาของน้องไก่ยังเปิดกว้างเพ่งมองมาทางก่อเดชอย่างอาลัย ก่อเดชไม่สนใจสายตาที่ไร้วิญญาณของน้องไก่อีกต่อไป เขาทิ้งมีดลงพร้อมกับพูดว่า พอกันทีไอ้ไก่ระยำ มึงทำเอากูหมดตูดเลยนะคราวนี้ เดี๋ยวกูจะถอนขนแกงเสียให้สิ้นซาก ชนกี่ทีไม่เคยแพ้เสือกมาแพ้เอาตอนที่กูทุ่มสุดตัว ไอ้ไก่ฉิบหาย ว่าแล้วก่อเดชก็เข้าครัวไปเอาน้ำร้อนที่ต้มไว้มาลวกถอนขนน้องไก่จนโป๊ะเปล่าเปลือย เหลือแต่หนังย่น ๆ แล้วสับเป็นชิ้น ๆ ก่อนส่งลงหม้อแกง กินอย่างอเล็ดอร่อย ........จบ
But-ว่า ภาษาวิบัติ
But-ว่า .... ภาษา วิบัติ
เมื่อไม่กี่วันมานี้พวกเราเหล่าสาวออฟฟิสแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ต่างพากันลงมาทานอาหารอย่างพร้อมเพรียงกันที่ชั้น 4 ของตึก ซึ่งเป็นแคนทีน ที่ขายอาหารโดยการแลกซื้อคูปองสำหรับเหล่ามนุษย์เงินเดือนในตึกแห่งนี้ พวกเราเป็นหนึ่งในกลุ่มสาวกทั้งหลายที่ใช้บริการของร้านอาหารแห่งนี้อย่างเหนียวแน่นเพราะความแซ่บ และ แสบทรวงของเมนู และวันนี้ก็เหมือนเคย พวกเราแตกตัวกันออกไปซื้อสิ่งที่ชอบแล้วกลับมารวมตัวกันอีกครั้งนั่งโต๊ะเดียวกัน ถัดจากโต๊ะที่พวกเรานั่ง เป็นอีกกลุ่ม 3 สาวออฟฟิส ที่กำลังคุยกันไปอย่างเมามัน ทั้งสามสาวพวกเราไม่เคยคุ้นหน้ามาก่อน ดูจากเสื้อผ้า หน้า ผม แล้วคาดว่าน่าจะอยู่ในระดับบริหารทุกคน... Anyway ไม่ใช่ว่าอยากจะฟัง แต่บังเอิญได้ยิน สามสาวนี้คุยกันเรื่องอะไรไม่ทราบแน่ แต่ออกรสชะจนอาหารที่พวกเราซื้อมาพาให้จืดไปเสียสนิท Anyway again, พวกเรามาสะดุดหูเอาตรงที่สาวนางหนึ่งทักท้วงเพื่อนด้วยการขึ้นต้นประโยคว่า บัดว่า........ bla bla bla ...... พาเอาพวกเราสบตากันโดยที่ไม่ได้นัดหมายกันมาก่อนด้วยคำนี้ของหล่อน But-ว่า .......... หรือ แต่ว่า.............. ในภาษาไทย หล่อนคิดได้ยังไง ประทับใจจริง ๆ ถ้าจะใช้ But คำเดียวก็คงอาจไม่สะดุดหูพวกเรา Anyway พวกเราได้แต่มองหน้ากัน แล้วก็กลับมาเม้าท์กันต่อที่ออฟฟิสด้วยเรื่องของ But-ว่า จน But-ว่า กลายเป็นคำยอดฮิตในออฟฟิสของเราไปนานสองสามเดือนเลยทีเดียวเชียวนะจะบอกให้........นั่นคือที่มาของคำลูกครึ่ง But-ว่า ฮ่า 5 ห้า OK .......อยากจะเล่าเรื่องอื่นต่อ บัดว่า เวลาหมด ไว้วันหลังละกันนะ Bye.
ถ่ายทอดเรื่องนี้ โดย Zera สาวออฟฟิส นำมาเผยแพร่ โดย Maxmaya
เปลือย...ใจ ใส่บันทึก เป็นเรื่องราวของ
ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีสามีแล้ว แต่โชคชะตาพาเธอ
ให้ไปพบกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง ซึ่งชักนำชีวิต
ของเธอ ให้ต้องเจอกับเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย
ที่พูดไม่ได้ห้ามใจไม่อยู่ เลยต้องเปลือยใจใส่
ไว้ในบันทึก.....อาจเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับใคร
หลายคน แตกต่างกันไปในรายละเอียด และ
จุดจบ.......
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
