Group Blog All Blog
|
นางงาม ตะบะ (เกือบ) แตก
อาตาลน่ะ เกิดมาเพื่อเป็นนางงาม รู้ป่ะ...
เพราะว่าอาตาลรักเด็กทุกคนไม่ว่าเด็กคนนั้นจะเป็นใคร น่าตาน่ารักหรือไม่ ขี้มูกขี้กรังเกรอะ ก็ไม่สน ขนาดน้องพลอย กับพี่ส้ม อาตาลยังรักเลย อิอิอิ... ทั้งที่น้องพลอยในจินตนาการ ของอาตาลกับตัวจริงช่างต่างกันเหลือเกิน ( ไปหาอ่านได้นะจากตอน น้องพลอยในจินตนาการ ที่อาตาลเขียนไว้นานล๊ะ ไม่รู้ไปแปะไว้เวปไหน ยังหาไม่เจอเลย แฮ่ะๆๆๆๆๆ ถ้าเจอเมื่อไหร่ จะเอามาใส่ไว้ละกันนะจ๊ะ ) เข้าเรื่องนางงานของเราต่อดีกว่า วันนั้นมีการรวมญาติกัน มีคนมาเยอะแยะ เพราะเป็นวัน ฌาปณกิจศพ ทวดของน้องพลอย ที่วัด มีเด็กให้เล่นด้วยน้อยมาก แต่มีคนนึง น่าจะซักประมาณ สามขวบ พูดจารู้เรื่องแล้ว น่าตาก็น่ารักดี น้องเค้าก็ เข้ามาเล่น ด้วย เจ้าพลอยก็โชคดี มีเพื่อนล๊ะ พอบ่าย พลอยเริ่มหิว "อาตาล หนูหิวแล้วอ่ะ " "อ้าว เค้าไม่มีข้าวเลี้ยงแล้วนี่นา มีร้านขายขนมไม๊" "มีตรงโน้น แน่ะ อาตาล" "อือ งั้นอาตาลให้ตังไปซื้อขนมละกันนะ" เจ้าน้องตัวเล็กที่นั่งใกล้ๆ พอได้ยินนะ ก็มีทำท่าทางสนใจเจ้าพลอยขึ้นมาทันที พอพลอยวิ่งไปซื้อขนม เจ้าตัวเล็กก็วิ่งตื๋อออออ ตาม ตัวปลิวไปเลย ทั้งที่ตัวอ้วนปั๊ก พลอยกลับมาก็เอาเงินมาคืน พร้อมได้ขนมมาคนละถุง ของพลอยเป็นเลย์ ของเจ้าตัวเล็ก เป็น มาม่าช้างน้อย พอดีย่าอยากได้กาแฟ ก็เลยไปที่ร้านพร้อมเจ้าพลอย แต่ไอ้ตัวเล็กนี่ซิ มันตามมาด้วย วิ่งแจ้นนำหน้าไปเลยแหละ พอเลือกกาแฟ ก็มายืนข้างๆ แล้วบอก "ป้า หนูอยากกินอันนี้ ซื้อให้หนูหน่อย" โอ้... น้ำส้มแช่เย็นหนึ่งขวด หนูเอ๊ยยย ถึงป้าจะเป็นนางงาม แต่ป้าไม่ใช่เถ้าแก่เนี๊ยนะลูก อีกอย่างนะจ๊ะ หนูเป็นใครเนี่ย เด็กอีกกี่สิบคนที่เป็นหลานๆ ที่อยู่บนศาลา ป้ายังไม่ได้เลี้ยงเลยลูก หนูก็เพิ่งได้ ช้างน้อยไปห่อนึงนี่นา "ไม่เอาจ๊ะ กินขนมไปเหอะ" ก็คิดว่าเรื่องจะจบไป และและคิดว่าจะดูว่าจะซื้ออะไรอีกดีไม๊ เลยให้เจ้าพลอยวิ่งเอากาแฟไปให้ย่าก่อน เดี๋ยวย่าจะคอยนาน "ป้า ซื้ออันที่เหมือนของเจ๊ให้หน่อยซิ" อ้าว ยังไม่ไปไหน อีก "ช้างน้อยหนูยังกินไม่หมดเลย จะเอาทำไม" "ก็ เอาอีก ซื้อให้หน่อย จะเอาอันที่เหมือนเจ๊" โอ้.... ชีวิต นางงามของชั้น "อือ ป้าซื้อให้" แล้ว ก็เลยซื้อช้างน้อยไปให้เจ้าพลอยด้วยเห็นอยากกิน แต่น้องไม่ค่อยให้ คอยแต่จะกินของเจ๊ไม่กินของตัวเอง ให้เจ๊ เอาเลย์ใส่ถุงของตัวเอง แล้วก็แย่งที่มือเจ๊ กินอีก "ป้า หนูจะเอา" แน๊.... ถุงเก่ายังอยู่ในมือ เลยนะ "ไม่เอา ยังไม่ให้หรอก หนูกินถุงนั้นให้หมดก่อน ค่อยมาเอาที่ป้านะ" ว่าแล้ว ก็ไม่สนเดินนำหน้ากลับมาเลย เจ้าตัวเล็กก็วิ่งมาตอแย จะเอาจะเอา หนูจะเอา หน็อย ได้ไง เป็นเด็กเป็นเล็กต้องรู้ซิจ๊ะ ว่าผู้ใหญ่บอกว่าให้กินหมดก่อน ก็กินหมดก่อนซิ นี่มันขนมของป้านะยะ ( เส้นความอดทนของนางงาม เริ่มสั่นคลอน ) พอเดินมาเจอ เจ้าพลอยก็บอกว่า "หนูไปซื้อช้างน้อยนะอาตาล " "อาซื้อมาให้แล้วลูก เดี๋ยวค่อยกินนะ รอให้น้องกินช้างน้อยอันนั้นหมดก่อน แล้วค่อยกิน" เจ้าพลอยก็รอได้ ไม่เป็นไร เดี๋ยวกินกับน้องก่อน แต่..ที่ไหนได้ ก็ไม่ให้เจ๊กินเหมือนเดิม บอกมันเผ็ด เจ๊กินไม่ได้หรอก ต๊ายยยยรสข้าวโพดนะยะ พลอยบอกหวานจะตาย "ป้า หนูจะกินอันนั้น" ฮ่วยยย ไม่เลิกอีก "ไปกินอันเก่าให้หมดก่อนไม่งั้น ป้ายังไม่ให้หรอก กินทีละอันซิ" อ้าว เอาช้างน้อยไปให้เจ้าพลอย แล้ววิ่งไปหาใครไม่รู้ คงจะย่า หรือยาย แล้ว ฟ้องใหญ่เลย โอ้ เด็กสามขวบ ฟ้องว่าป้าไม่ให้ขนม ที่ป้าซื้อเอง ยุบหนอ......... พองหนอ...... ใจเย็นไว้ นี่ถ้าไม่ติดว่าป้าเป็นนางงาม ต้องรักษาภาพพจน์นะ ป้าคงกลายร่างไปแล้วแน่เลย หน็อย...... ๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๕o ยายฝากเล่า ( ตอน.. ควายฟันร่วง)
รู้หรือเปล่า...... ทำไม ควายถึงไม่พูด และ มีฟันแค่ด้านเดียว
เมื่อก่อนนี้ ควายก็พูดได้เหมือนคนนี่แหละ แต่ควายน่ะ เป็นสัตว์ที่พูดจาไม่ดี พูดไม่เพราะ ชอบว่าคนอื่นชอบโวยวาย ว่าร้ายด่าทอ เค้าไปทั่ว (เอ๊ะ หรือทั้งควาย และคน จริงๆ แล้ว คือใครๆ ก็ได้ ควายว่าทั้งนั้น) อยู่มาวันนึง ควายก็ไปด่าว่าชายนึงอย่ารุนแรง จนชายคนนั้นทนไม่ได้ เลยตบควายตัวนั้นไปอย่างแรง แต่... ด้วยเหตุที่ว่า ชายคนนั้น คือเทวดานี่เอง แรงที่ใช้ตบควาย มันเลยมากกว่า เราเราที่เป็นมนุษย์ ธรรมดา เลยเป็นสาเหตุให้ ฟันของควาย ร่วงหายไปเลยทั้งแถบ แล้ว ควายก็เลยพูด ไม่เป็นภาษาคน มาจนทุ่งวันนี้ ปล. ทราบไม๊ เอ่ย...... ฟันด้านที่ควายโดนตบร่วงไป คือด้านใด ตอบมาได้นะจ๊ะ ....  ความใจดีของปู่
วันนั้น คือ วันที่เราจะต้องไปเอารถตู้ เพื่อจะเอามาใช้ไปเที่ยวกัน เราจะไปเที่ยวไหน กันน๊า...
น่าจะไปตลาดน้ำดำเนินสะดวกกัน ใช่แล้วแหละ แล้วอาตาลเพิ่งหัดขับรถได้ไม่นาน ไม่ค่อยได้ขับซักเท่าไหร่ด้วย เพราะว่าเกรงใจอาจิ๋ว กลัวว่า จะเอารถไปเฉี่ยวชน แล้วอาจิ๋วจะต้องเสียเงินซ่อม โดนไม่จำเป็น อีกอย่างนะ อาตาลก็กลัวอาจิ๋วนิดนิด.. ด้วยแหละ คราวนี้ เราต้องไปเอารถตู้ที่แยกบึงแน่ะ ไม่มีใครไปเป็นเพื่อนอาจิ๋ว ก็เลยตกลงกันว่าให้อาตาลไปกับอาจิ๋วก่อน แล้วขากลับอาตาลขับเอง ส่วนอาจิ๋วขับรถตู้กลับ ตอนไป อาจิ๋วก็ให้อาตาลขับไปก่อนเพื่อความเคยชิน แล้วก็คอยบอกทาง คอยระวังให้เป็นอย่างดี แต่... ขากลับ นี่ซิ มันเป็นปัญหาอย่างมาก เพราะต้องขับเอง โดยขับตามอาจิ๋ว มาเรื่อยๆ เส้นบายพาส รถบรรทุกเยอะมาก อาตาลก็ไม่ชินกับรถ แต่ก็พยายามขับตามอาจิ๋ว ให้ได้ ขับมาก็ให้กำลังใจตัวเองมาตลอด สังเกตุ ว่า แม้รถบรรทุกก็ยังไม่กล้าขับใกล้อาตาลเลย  แต่อาตาลก็ ขับรถมาตลอดรอดฝั่ง จนถึงบ้านที่โรงกลึง จนได้ แต่.... พอเลี้ยวรถเข้าบ้านเท่านั้น ก็มีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้น อาตาลหักเลี้ยวเร็วไปหน่อย ล้อหลังก็เลย เบียดและปีน ฟุตบาท ล้อขูดกับปูน ตกใจมากเลย ไม่ได้ตกใจที่ขับรถเฉี่ยว แต่กลัวมากกว่า เพราะอาจิ๋วยืนหน้าบึ้งอยู่ในบ้าน ทำไงดี รู้สึกแย่มากๆ อาจิ๋วคงโมโหแน่ๆ เพราะหลังจากเดินมาดูที่ล้อรถ แมกซ์และยางเป็นรอยเยอะเลย แต่ถึงเป็นรอยเยอะไม่ ก็รู้สึกแย่ไม่ต่างกัน อาตาลนะอยากกลับบ้าน ไม่อยากไปเที่ยวแล้ว ไม่อยากทำอะไร อยากร้องไห้ด้วย เพราะตอนนั้น ดูจากท่าทางแล้ว คิดว่าอาจิ๋วคงโมโหมาก ที่ทำรถเสียหาย ที่ขับรถไม่ระวัง  แต่มีคนคนนึง ที่ยืนให้กำลังใจ ตั้งแต่ตอนเลี้ยวรถเข้ามา เหมือนกับว่า เอ็งจะเลี้ยวได้ไม๊เนี่ย ก็เดินเข้ามาดูที่รอย แล้ว พูดว่า โอ๊ย เป็นรอยนิดเดียว จะเป็นไรไป วันก่อนไอ้ทิ้งโดนมากกว่านี้อีก ดีแล้ว ขับมาได้ตั้งไกล ความรู้สึกแย่ๆ ที่กำลังเกิดขึ้นมันหายไปหมดเลย ลืมไปเลยว่าก่อนหน้านี้รู้สึกยังไง ดีใจจริงๆที่ได้ยินแบบนี้ เพราะว่า เรื่องขับรถยังไม่รู้สึกกลัว เท่าที่ว่ารถจะเป็นอะไรหรือเปล่า เนี่ยเป็นความรู้สึก ที่คิดมาตลอดทางที่ขับรถมา แต่พอได้ยินคำที่ปู่ให้กำลังใจ มันทำให้อาตาลรู้สึกว่า รถน่ะ เป็นอะไรนิดหน่อยช่างมันเหอะ แต่เราทำได้น่ะดีแล้ว ความรู้สึกดีแบบนี้ อยากที่จะลืมจริงๆ ปู่ไม่ว่าในสิ่งที่เราพยายาม สิ่งที่เราทำได้แต่ไม่ดี แต่.... ปู่ให้กำลังใจ เพื่อที่ว่าเราจะได้ฮึดสู้ ฮึดที่จะทำมันต่อไป... และไม่กลัวท่จะทำ...  ป.ล. ส้มกับพลอย ลองคิดดูซิ ตอนทำอะไรที่เราเพิ่งหัดหรือเริ่ม แล้วปู่พูดว่า เออ ดีดี ทำเข้า ดีแล้ว ทำให้ได้ล่ะ แล้ว....หนูรู้สึกยังไง น้องพลอย น้อย..... ใจ
วันนี้ที่วัด เราคุยกันเรื่องน้องพลอยตัวโตขึ้นเยอะเลย เวลาจะอุ้มก็อุ้มลำบาก แข้งขายาวเก้งก้างจริงๆ
ใครๆ ก็บอกว่าาตัดให้ตัวสั้นเหมือนเดิมน่าจะดี แม่ทิ้งก็บอกว่า ให้อาตาลมีน้องดีกว่า มีเด็กเล็กๆ มาเล่นน่ารักดี แม่ทิ้งจะเลี้ยงให้เอง เจ้าพลอยไม่น่ารักล๊ะ ฮือ..... น้ำตาเจ้ากรรมของน้องพลอยก็หยด แหมะๆ น้องพลอยน้อยใจเหรอจ๊ะ ที่ตอนนี้น้องพลอยโตแล้ว ไม่ใช่เด็กตัวเล็ก น่ารัก (หรือเปล่า) เหมือนเมื่อก่อน น้องพลอยรู้ไม๊ ถึงแม้ว่า ถ้าอาตาลมีลูก อาตาลก็ไม่จำเป็นต้องทิ้ง หรือลืมน้องพลอยนี่นา แม่ทิ้ง เค้าก็ไม่ได้จะเลิกรักพลอยนี่นา ความรักของแม่ที่มีให้ลูกมันแทนที่กันไม่ได้หรอกนะ ตอนที่แม่ทิ้งเค้ามีน้องพลอย แม่ทิ้งเค้าเลิกรักพี่ส้มไม๊ล่ะ ก็เปล่าเลย ใช่ไม๊ แล้วพี่ส้มล่ะ พอมีน้องพลอย พี่ส้มเกลียดน้องพลอยหรือเปล่า ก็ไม่ ออกจะรักมากมายขนาดนี้ แล้วน้องพลอยล่ะคะ ถ้าอาตาลมีน้อง น้องพลอยจะรักน้องหรือ เปล่าเอ่ย .......  เลยออกพรรษามาหนึ่งวัน ๒๗ ตุลาคม ๒๕๕0 อาตาล สอนหลาน 2
อาตาล " ส้ม... ไปออกค่ายคราวนี้อย่าลืม ใส่กางเกงขาสั้นไว้ในกระโปรงนะ จะได้ไม่โป๊...."
ส้ม " "น้องพลอย " ต้องทำงั้นด้วยเหรอ อาตาล" อาตาล " อื้อ.. ใช่ซิ ป้องกันไว้ก่อนไง แต่ถ้าเป็นน้องพลอย ไม่ต้องก็ได้จ๊ะ" น้องพลอย " ทำไมอ่ะ"  อาตาล " ก็ น้องพลอยอ่ะ ขาสั้นอยู่แล้ว จะใส่ไปทำไม๊" ส้ม "  .น้องพลอย " อาต๊าลลลลลลลล......."  |
mathisa
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
 Link |
