น้องหมาสามตัว

ที่บ้านเราตอนนี้เลี้ยงน้องหมาไว้สามตัว...


มีปอมเมอเรเนี่ยนสองตัว และลูกครึ่งโกลเด้นอีกหนึ่งตัว
อันที่จริงเรากับแม่ไม่ชอบน้องหมาพันธุ์เล็กเลยนะ เพราะรู้สึกว่าเค้าเลี้ยงยาก
และเราต้องดูแลเอาใจใส่เค้ามากกว่าสุนัขบ้านๆ ไทยๆ ทั่วไป
ที่เลี้ยงไว้เฝ้าบ้าน เลี้ยงไว้ดูเล่น หรือเลี้ยงไว้เพราะสงสาร
ซึ่งเหตุผลอย่างหลังนี่เป็นส่วนใหญ่ที่เราและแม่ต้องเลี้ยงหมา
แต่ที่ได้น้องปอมมาเลี้ยงก็เพราะว่า
เมื่อปีที่แล้วพี่ชายเราและแฟนกลับจากออสเตรเลียมาเที่ยวและจัดการธุระต่างๆ นาๆ
พี่สะใภ้เราเกิดเหงาเวลาพี่ชายไม่อยู่...
ว่างๆ เหงาๆ เลยออกไปตลาดนัดซื้อน้องหมามาเลี้ยง (ซะงั้น!)
แม้จะรู้ว่าอีกสองเดือนต้องบินกลับออสก็ตาม
แต่ได้ซื้อมาแล้ว เลยโอนมาให้แม่เราดูแลต่อ...เป็นเช่นนี้แล


แต่หลังจากที่แม่เราได้ฉายเดี่ยวเลี้ยงน้องปอมสองตัวมาอย่างลำพังหนึ่งปี
อาจดูยุ่งยากตอนแรกๆ เพราะไม่เคยชินที่มีภาระเพิ่มขึ้นมาอีกสองชีวิต
ต้องพาไปฉีดยา หยอดยา ตามแพทย์สั่ง อาหารก็ต้องดีๆ หน่อย
ไม่ใช่เหลือกินเราแล้วเทรวมๆ ให้เหมือนอย่างเจ้าเหมียว เจ้าหมี เจ้าบิ๊ก ที่ผ่านๆ มา
แม้จะบ่นแล้วบ่นอีกยังไงก็เอ็นดู๊ เอ็นดู เรียกลูกยังงั้นยังงี้...เอากะเค้าสิ


และต่อจากนั้นมาหนึ่งปี...เราก็กลับบ้าน
ณ ช่วงแรก น้องปอมทั้งสองไม่ได้ให้ความเป็นมิตรอะไรกับเราเลย
(แน่ล่ะ! ก็น้องเค้าไม่รู้จักแกนี่!!)
อ้วนอ้วนยังมีความเป็นมิตรมากกว่าตัวเล็ก ยังเดินมาดม มาดูด้วยความสนใจ (เอ๊ะ? หรือด้วยความที่เป็นเพศผู้?)
แต่ตัวเล็กหลบมุมเห่ากรรโชกเราอย่างเดียว (คงเพราะความเป็นเพศเมีย)
เหมือนจะน่ากลัวนะเห่ากรรโชก แต่ก็ตามความสามารถของน้องปอมเค้าล่ะ
แม้ตอนนี้เราจะสนิทกันแล้ว อุ้มได้ กอดได้แล้วทั้งสองตัว
แต่ยามวิกาลบางคืน ตัวเล็กก็ยังเห่าๆๆๆๆ ไปตามประสา
ฟังเสียงไม่น่ากลัว น่ารำคาญมากกว่า ซึ่งอ้วนอ้วนที่นอนกรงเดียวกับตัวเล็กก็คงรู้สึกอย่างนั้น


น้องหมาลูกครึ่งโกลเด้น สีน้ำตาลอ่อนๆ ค่อนไปขาว เพศเมีย
ตัวนี้จองไว้ตั้งแต่ยังไม่คลอด ด้วยความที่รักและชอบสุนัขตัวใหญ่ๆ
เพราะเป็นคนขาดความอบอุ่ม ชอบกอด ชอบหอม
มีพี่ชายก็แมนๆ ไม่เล่นหัวกับน้อง น้องเลยต้องเล่นกับหมา หมาเลียปากจนชิน(ฮา!)
ตอนแรกแม่ไม่อยากเลี้ยงแล้ว แต่เราขอ เพราะอยากเลี้ยงจริงๆ
อย่างน้อยเอาไว้เฝ้าบ้าน เอาไว้เป็นเพื่อน เพราะโกลเด้นเป็นหมาใจดี ขี้เล่น
และแถมเรายังไม่เคยเลี้ยงโกลเด้นเลย เลยแบบว่า...ขอร้องน้าาาาาา
สุดท้ายแม่ก็ต้องตามใจ เพราะคงเห็นว่าเราเหนื่อยมาสักพักใหญ่ๆ
ไปอยู่ไกลบ้าน ไกลเมือง ไม่ได้ทำอะไรตามใจตัวเอง เครียดมาก
พอกลับบ้านก็อยากสบายใจ อยากทำอะไรตามใจตัวเองบ้าง ก็เลย...นะ
ถือว่าเป็นอย่างแรกๆ เลยที่ขอทำก่อน ให้บรรลุก่อน
แค่ใช่ว่าจะหมด...เพราะหลังจากนี้สิ่งที่ทำตามใจตัวเองตามมาอีกเป็นร้อย


ทั้งสามตัวเป็นเพื่อนกันดี แม้น้องแพนจะมาทีหลังเป็นน้องสุดท้อง
แต่ตอนนี้สูงท่วมหัวพี่ปอมน้อยทั้งสองแล้ว สูงกว่าจนเดินข้ามหัวไปเลยอะ 555
ก็นะ เพราะตอนเด็กๆ ตัวยังเล็กอยู่เลยโดนพี่ทั้งสองรุมรังแก รับน้องใหม่
พอห้าเดือนผ่านไปเลยเอาคืน แถมเล่นแรงขึ้นๆ กัดหัวกัดหูดึงหาง ต่างๆนาๆ
อ้วนอ้วนกับตัวเล็กเลยต้องอดทน เพราะเป็นพี่เค้า น้องยังเด็ก มันไม่รู้เรื่องหรอก (หรือจะรู้เรื่องแต่ทำมึน)


บางคนอาจจะสงสัยว่าทำไมน้องแพนถึงได้ชื่อน้องแพน
อ้วนอ้วนทำไมถึงได้ชื่ออ้วนอ้วน ตัวเล็กถึงได้ชื่อตัวเล็ก
ที่มาที่ไปของชื่อก็คือ เรียกตามลักษณะรูปร่างหน้าตา
อ้วนอ้วนน่ะอ้วนมาก ตั้งแต่เลี้ยงหมามาไม่เคยทำให้หมาอ้วนได้ขนาดนี้
ทั้งๆ ที่ก็กินปกติ ออกจะน้อยด้วยซ้ำ แต่ตอนหลังเพิ่งรู้ว่าเพราะน้องอ้วนทำหมัน เลยอ้วนผิดหูผิดตา
ทั้งๆ ที่ตอนเด็กๆ พี่สะใภ้เราออกจะตั้งชื่อไว้น่ารัก "คอฟฟี่" แต่ไม่ชินที่จะเรียกซะอย่างนั้น
ส่วนตัวเล็กเป็นผู้หญิงบอบบาง ยิ่งพออยู่กับอ้วนอ้วนยิ่งดูตัวเล็กลงไปกว่าปกติ
ตัวเล็กก็มีชื่อตอนเด็กเหมือนกัน "มัฟฟิน" น่ารัก...แต่พอเรียกตอนนี้ไม่ค่อยหันแล้ว ชินกับชื่อใหม่มากกว่า
และน้องแพน แรกเกิดชื่อ "แพนดี้" ทำไมต้อง "แพนดี้?"
เพราะน้องแพนเป็น "หมาแพนดี้" = "หมีแพนด้า" ไง!!! (ฟังดูไร้สาระ)
อีกอย่างเพราะว่าแม่ของเค้าชื่อ "ดีดี้"
ก็คิดชื่อนานเหมือนกันที่จะมีชื่อบางคำไว้ให้นึกถึงแม่เค้า เลยลงตัวชื่อนี้แหละ
ใครเรียกใครถามจะได้ยืดอกบอกเค้าไป คนไหนรู้ชื่อเต็มจะได้หัวเราะมีความสุข

"เพราะพี่อยากให้หนูเกิดมาเป็นหมาที่น่ารัก มอบความสุขให้คนรอบข้าง
แม้ว่าหนูจะไม่ได้อยู่กับแม่หนูไงคะ"

จบแบบซึ้งๆ ได้อยู่นะ

Create Date : 27 ตุลาคม 2555 Last Update : 27 ตุลาคม 2555 19:33:00 น. Counter : 673 Pageviews.		5 comments
Share Tweet