Group Blog All Blog
|
j136 ภาค2มีอ้างอิงแทรก j136 ภาค2 ผมฟังเพลง Liszt: Transcendental Etudes S.139 (Clidat, Ovchinnikov, Kissin) ที่บ้านอานองเต ตอนนี้อากาศมืดเพราะพลบค่ำ นกทุกตัวกำลังบินกลับรัง มันให้สูตรหวยสำหรับคนบางคนที่ชอบคิดเป็นสูตรเลข มาที่พ่อ พ่อผมเป็นหมอดอย อาชีพนี้อย่างว่ามันศักดิ์สิทธื์ในตัวเอง พอมีศาลเพียงตาขนาดยักษ์ระดับสามัญชน เช้าเย็นทำวัตรสวดมนต์จีน แม้ไม่ได้เป็นพระห่มผ้าเหลือง กินเจทุกปีเมื่อเทศกาลมาถึง ช่วนงานเจทุกปีเมื่อมีเหตุจำเป็น ฟรีไม่มีสิ่งต่างตอบแทน สถานที่ทำประจำมี ที่ ที่หนึ่งห่างจากอานองเตไปทางใต้สองร้อย กม ที่ที่สองห่างจากอานองเตไปสามร้อย กม เวลาทำพิธีอะไผมไม่รู้ ใส่ชุดขาว และปักธูปที่หน้าบ้านทุกวัน แม่ผมนั้นเป็นทาสีภริยา พ่อไปไหนต้องไปด้วย เพราะพ่อกลัวแม่หาย เพราะแม่เคยโดนฉุดคยที่ฉุดขึ้นศาลตัดสินแพ้ และท้ายสดเป็ยบ้าติดคุกคนบ้า ป่านี้ยังอยู่ที่นั้นเสียงเขาบอก ผมอโหสิให้ แต่กฏแห่งการกระทำนั้นไม่รู้จักคำว่าอโหสิ กฎนี้มันเหมือนแผลเป็นจากการถกมีดบาด แม่ตอนบวชผมเห็นไม่เคยถูกข้าวมื้อคำสักคำเดียว ก่อนตายไม่เป็นหนี้ใคร และไม่เคยติดบญคุณกับใคร นิสัยรูกลูปานดวงใจ และไม่เคยตีลูก พ่อและแม่ทำวัตรทุกวันเย็นพร้อมกันก่อนนอนและตื่นเช้า พ่อนั้นไม่กินเนื้อวัวควายเด็ดขัดเรียว่า วิรัตืเนื้อวัวควาย ส่วนหมูนั้นกินเกลี้ยงชอบทำหมูเนื้อเค็มสามชั้น สั่งว่าห้ามใส่อะไรทั้งสิ้นนอกจากเกลือ แม่นั้นชอบกินผักเสี้ยนดองและน้ำพริเกลือ ยายผมเมื่อเป็นมัคนายกวัดเป็นถึงสี่สิบปี เในวัดไม่เคยแตะสักบาทเดียว แม้ได้เก็บดแลเงินวัด เรื่องอื่นผมไม่ทราบ ตอนตีผมยายใช้ไม้ก้านยม หรือไม้ขัดมอนตีนที่ขาด้านหลังและก้นใส่กางเกง นอกนั้นยายผมไม่ทราบว่ามีอะไรอีก ผมใช้ชีวิตเล็กน้อยกับท่าน จำได้ว่าปลูกพริกไทยหนึ่งต้นได้ผลมีเมล็กและงาม พบว่าใส่น้ำทุกเช้าและเมื่อคิดได้ พอยายตายมันตายตามไปด้วย หวง ปลกไว้เป็นยาลม ไม่อยากให้ใครขอไปเหมิดแกงผัดเผ็ดสัตว์ป่า ส่วนตานั้นผมไมทราบมาก เพราะน่ากลัวผมไม่กล้าเข้าใกล้ ทราบว่าตาไม่เคยมีเมียน้อย และไม่เสพกามกับลูกหรือยาติตนเองและคนอื่น ตาเคยถามผมว่าฉลากยานี้อะไรอ่านรู้ได้นอกจากคนยเป็นาษาอังกฤษ ถามผมขณะไปเยี่ยม เดินทางมาจากกรุงเทพฯขณะท่านป่วย ตาเป็นหมอพ่นฝีหาย สวดมนต์?ขอฝนเป็น และโกนหัวล้านตลอดเวลา ชอบผจญภัยและพิสูจน์สิ่งแปลก ชอบสั่งให้ผมท่องหนังสือเสียงดังทุกหัวค่ำหลังมื้อค่ำทุกวัน ที่เรียนมาจาก รร ตอนผมอยู่กับท่าน ท่านส่งเสริมให้ผมมีการศึกษษถึงที่สุด แม่สืบทอดเจตนารมณ์ของตา สำหรับตั้งแต่เกิดมาไม่ดเคยมีความสุขใจเลย แม้ว่าความอบอุนนั้นมีอยู่บ้าง แต่ผมพอใจในสิ่งที่มีอยู่ งดเผยชื่อ ผมเชื่อว่าคำส่าคนไม่มีศาสนานั้นไม่มี เพราะคำว่าที่เขาบอกว่าไม่มีศาสนา นั้นคือศาสนาของเขา ผมเข้าใจอย่างนี้ ตายายแม่นับถือศาสนาพุทธไทย ส่วนพ่อนับถือศาสนาพุทธไทยจีน มีพิธีกรรมตลอดเวลาเคร่งครัด สังคมไม่ขาดวัดมีให้กับให้เท่านั้น และมีพระมาเยี่ยมท่านประจำ ทำที่พักสำกรองอย่างดีมากมายเยี่ยมในระดดับคนสามัญ ผมคิดว่าเมื่อเราไม่รู้ ให้รับว่าไม่รู้ เมื่อไม่เป็นบอกว่าไม่เป็น เมื่อเราไม่เห็นบอกกว่าไม่เห็น ถ้าเป็นบอกว่าเป็น ยอมรับว่าตนฉลาดถ้าฉลาด ยอมรับว่าตนโง่ดีที่สุดแม่สอนไว้ อย่าฉลาดแกมโกง แม่ไม่ชอบ ผิดให้รับผิด ถูกให้รับถูก แม่สอนมาอย่างนั้น ส่วนพ่อสอนผมน้อยมาก นอกจากจากหลักมีว่า รักลูก คือรักวัวห้ผูก รักลูกให้ตี ไม่รักลูกซึ่งหน้า พ่อสอนผมเท่านั้น พ่อผม คำว่า ดีที่สุด ท่านพูดภาษาไทยคำนี้ชัด ไม่ทราบไปเรียนมาจากไหน สงสัยเพื่อนจ่านายนายดาบที่เป็นตำรวจท่านสอนให้ พ่อพูดไทยไม่เป็น สอนอะไรกับผมไม่ได้ ผมฟังไม่ออก จึงใช้ไม้เรียวพูดกับผม เท่าที่ผมจำได้ ผมฟังภาษาจีนไม่เป็น แม้เรียนนะ เรียนบ้าง แต่ได้ความรู้แค่หางอึ่ง อนึ่งผมรีบไปบางครั้งที่เขียน ตอนเขียนเพราะภารกิจหนักอึ้งที่บ้านอานองเต ผมลืมไปว่าผมได้สั่งเสื้อกันหนาวอย่างดีส่งไปให้ย่าที่จีน ตอบแทนคุณท่านที่ส่งตีตั๋วเครื่องบินให้ผมกลับไทยจากฮ่องกง เสื้อตัวนั้น ผมส่งจากปารีส ประเทศฝรั่งเศสเลยทีเดียว เขียนจ่าหน้าเป็นภาษาอังกฤษ หมด เพราะผมเขียนจีนไม่เป็น นอกจากชื่อนามสกุลตนเอง ผมจำไม่ได้ว่าได้เสื้อตัสวนี้อมาอย่างไร แต่แพงและดีมากเนื้อขนแกะ นัยว่าส่งให้ย่าเพื่อุทิศให้ทวด และรักษษก้าพ่อแม่ผมไว้ ตอนผมหนีพ่อไปจีน จึงจือหยาง ชื่อผม สำเนียงจีนกลาง หรือแต้จือเยี้ยง ภาษาจีน ผมทราบว่าอย่างนี้และที่เห็นมา เขียนสูตรจีนเดียวกัน แต่คำพูดสำเนียงจีนไม่เหมือนกัน แต่ละมณฑลต่างแบบดำกับขาวเลยละ คำพูดที่เขาวัฒนธรรมภาษาของจีนกำหนด แต่เขียนเหมือนกัน ผมเหนื่อยขอพักหายใจให้สบาย และจะเดินทางมาที่โต๊ะเก้าอี้เขียนต่อ ถ้างูหนู ตุ๊กแก ยุง ตะขาบ กระทวยมัน ตัวกระทวยมัน สัตว์มีพิษที่หางคล้ายแมงป่องแต่ตัวเล็กกว่า ไม่มากวน Reference date blog marked:  แมงป่อง (อังกฤษ: Scorpions; ภาษาไทยถิ่นอีสาน: แมงงอด; ภาษาไทยถิ่นเหนือ : แมงเวา) จัดอยู่ในประเภทสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง จำพวกสัตว์ขาปล้อง เป็นสัตว์มีมาตั้งแต่ยุคดึกดำบรรพ์ ซึ่งมีการค้นพบซากดึกดำบรรพ์ของแมงป่องที่มีอายุถึง 440 ล้านปี ตั้งแต่ยุคซิลลูเรียน เช่น Archaeobuthus estephani หรือ Protoischnurus axelrodorum [1] ซึ่งแมงป่องในยุคโบราณที่มีความยาวที่สุดยาวเกือบ 90 เซนติเมตรแมงป่องเป็นสัตว์มีพิษ มีรูปร่างคล้ายปู ส่วนหัวติดกับอกเป็นส่วนเดียวกัน รูปร่างค่อนไปทางสี่เหลี่ยมยาว ลำตัวยาวเป็นปล้อง ๆ ประมาณ 210 เซนติเมตร มีก้ามคล้ายก้ามปู 1 คู่ และลำตัวติดกัน มีขาเป็นปล้อง ๆ 4 คู่ติดอยู่ ท้องยาวออกไปเป็นหาง มี 5 ปล้อง ที่ปลายหางมีอวัยวะสำหรับต่อย ความยาวโดยเฉลี่ย 39 เซนติเมตร โดยแมงป่องที่มีขนาดเล็กที่สุดในโลกพบในถ้ำมีความยาวเพียง 9 มิลลิเมตรเท่านั้น แมงป่องเป็นสัตว์ที่โดยปกติจะสงบเงียบ แต่ถ้าหากถูกรบกวน จะยกหางชูงอ ๆ ที่ด้านหลัง เพื่อขู่ และจะต่อยเพื่อป้องกันตัวหรือออกล่าเหยื่อ https://th.wikipedia.org/wiki ผมหากระทวยมันไม่เจอ ให้ชื่อมันง่าแมงป่องน้อยก็แล้วกันแต่ตามภาพที่นำมาเหมือนกัน ที่พบแมงป๋องตังสีม่วงดำ แต่แมงป่องเล็กตัวสีลายอมสีเนื้อ เนื้อสีแบบตัวตุดตู่ที่ขุดดินหลบอยู่ตามยุ้งข้าวชายคา ตามภาพ แต่หาที่ตรงทีเดียวไม่พบ พิศษแรง และไม่แรงต่างกัน ระหว่างชนิดใหญ่และเล็ก สัตว์เหล่านั้นชุมเป็นพิเศษที่บ้านอานองเต หากข้อความซำซ้อนกันบ้างขออภัย ผมไม่มั่ว เพราะผมคุมตลอดเวลา แต่บางครั้งอาจมีเผลอบ้าง เพราะวัยสนธยาของผม มิใช่มั่วเพราะเหล้ากัญชาหรือบุหรี่ เพราะสามสิ่งนี้มิได้เป็นมิตรกับผมเลย
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
|||||||||||||
