Group Blog All Blog
|
j70  jjy5028 ผมกำลังเพลงตามเคย เพลงนี่ถ้าผมไม่ฟังมัน สมองผมจะหยุดทำงานทันที ผมจึงต้องฟังเพลง หนวกหูคนอื่นไม่มีปัญหาใส่หูฟังเข้า ความเป็นปัจเจกชนของผมก็เกิดขึ้นมา ผมคิดได้แล้ว เรื่องทวนความจำอันนี้มิใช่แม่เล่า แต่คนอื่นใกล้เคียงเล่าว่า แม่เคยโดนฉุดหนึ่งครั้ง ขณะไปอาบน้ำที่บ่อบ้านอานองเตเก่าก่อน เป็นบ่อปู่ทวด จำได้ว่า มีมังคุดต้นใหญ่หนึ่งต้น มีลูกกินได้ ที่เก่าอันนี้ไม่มีปัญหากฏหมายแต่อย่างใดกับบ้านอานองเต เพราะถูกแบ่งไปสมัยบรรบุรุษขั้นทวด แม่ถูกฉุดที่นี่ขณะไปอาบน้ำที่บ่อ ตอนนั้นแม่กำลังเอ๊าะๆ ว่าอย่างนั้น แต่ไม่ทันได้พาไปข่มขืนได้สมใจนึก แม่ก็ถูกปล่อยตัวมา ขณะเห็นกันหลายคนทางไกล ของสวนป่าโปร่งสวนมะพร้าว เหตุหยุดลงทันที ขณะแม่ถูกโดนกระชากอุ้มไปว่าอย่างนั้น เมื่อมีดงออันงามคมกริบ ยายวิ่งมาด้วบผ้าถุงโจงกระเบน มุ่งตรงไปที่คนปล้ำแม่นั้น ผงาดมาหมายมั่นฟันให้คนร้ายคอขาเลยละ ยกทรงโบราณยายตอนนั้นยังไม่ทันใส่่ และว่าจะไล่ฟันคนร้ายให้คอขาด ถ้าขืนยังไม่ปล่อยลูกสาว แต่เขาหนีไปได้อย่างรวดเร็ว ทางป่าทึบใกล้สวนอานองเตเก่า แม่กลับบ้านพร้อมยาย แล้วเล่าตวามจริงให้ทางบ้านฟังหมด ว่าไปอาบน้ำตามปกติจริงๆ ไม่ได้ไปยั่วสวาทใคร คือนุ่งผ้าถุงกระโจมอก อาบน้ำที่บ่อดินดังกล่าว สรุปยายไปฟ้องตำรวจ วันต่อมาตำรวจตามจับคนร้ายแต่จับตัวไม่ได้ แต่เมื่อจับได้ในวันอื่น ศาลตัดสิน ถูกตัดสินติดคุก เมื่ออกจากคุกมาเขาก็สติฟั่นเฟือน เข้ารพ. คนบ้าไปจนตลอดชีวิต และเสียชีวิตที่ รพ. คนบ้านั้น ว่าอย่างนั้น คนที่ปล้ำแม่ ต่อมา ทราบว่าเป็นคนรู้จักเป็นญาติห่างออกไประดับสมัยรุ่นทวด พี่สาวเขาเล่าให้ผมฟังว่า เกิดมาอย่างไร ต่อมาตระกูลนี้ก็ล้มสลาย กลายเป็นป่าหญ้าในปัจจุบัน แต่ก่อนบ้านเขาใหญ่ฐานะดีกว่าบ้านอานองเต คนสร้าง รุ่นหลานขับรถบรรทุกชนกันตาย ยายเจ้าของบ้านขายห่อหมกตามสถานีรถไฟ ส่วนบ้านหลังใหญ่ที่สร้างได้มิใช่รวยมาก่อน แต่ได้ไม้ป่ามาฟรี มีแรงตัดและเขาอุดมการณ์สูง จึงเกิดบ้านหลังใหญ่เกิดขึ้นชนิดไม่ต้องซื้อมา ไม่เหมือนบ้านอานองเตต้องซื้อทุกอย่าง ตาเคยเป็นช่างไม้หมายถึงตาคนหนึ่งที่บวชแก่ตายอายุยืนระดับสูงทีดียว ทราบว่าท่านไปรับจ้างเขาทำบ้านไม่มีเงินค่าจ้างให้ตาพอ เลยให้แก่นไม้ดีมาเป็นค่าจ้าง และต่อมาไม้เสาหลายต้นเหล่านี้ตกทอดมาถึงแม่ ตาท่านนี้รักแม่มาก เพราะแม่ทำอาหารกินอร่อย แม้เอาไม้เสาเหล่นี้มาทำค้างพลูต่อมาผมก็เอาทำค้างพลูต่อ และกะว่าผมจะเอาเข้าพิพิธภัณธ์เอกชนต่อไป เมื่อมีความพร้อมเกิดขึ้น ผมจะว่าเรื่องอัตถิภาวะนิยมของ ฌ็อง -ปอล ซาทร์ (ฌ็อง-ปอล ซาทร์ (ฝรั่งเศส: Jean-Paul Sartre, 21 มิถุนายน พ.ศ. 2448 กรุงปารีส, ประเทศฝรั่งเศส - 15 เมษายน พ.ศ. 2523 ที่กรุงปารีส) เป็นนักเขียนนวนิยาย, นักบทละคร, นักปรัชญา และผู้มีบทบาทสำคัญในแนวคิด อัตถิภาวนิยมหรือทฤษฎีที่ว่าทุกคนนั้นอิสระและรับผิดชอบในการกระทำของตน (Existentialism) เป็นนักปรัชญาผู้ประกาศเสรีภาพของมนุษย์ในแง่ปัจเจกชน ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมเมื่อปี พ.ศ. 2507 (ค.ศ. 1964) แต่ไม่ยอมรับรางวัลโนเบล.... อ้างจาก.https://th.wikipedia.org/wiki/ฌ็อง-ปอ..)ล_ซาทร์...คัดซ้ำ25/07/17 ประเทศไทย ผมเคยเรียนเหมือนกันในสมัยมหาลัย แต่ผมจะไม่ไปในในปรัชญาของท่านนักปรัชชาวฝรั่งเศสท่านผู้นี้ ในระดับหลักวิชาและวิชาการ แต่ผมจะเอาคำว่ามีอยู่ตามแนวของท่านมาใช้กับชีวิตของผม คือตามแนวของผม คือความมีอยู่ด้วยใจที่มี และเรียบเรียบ ถ้าบอกว่ารวยเรารวยในระดับมีอยู่อย่างที่เป็นและสบายใจ ไม่ใข่รวยเหมือนอย่างคนรวยทั่วไป แต่เป็นปัญญาชนและมีความคิดอ่าน คือคิดเป็นทำเป็นอยู่เป็นอย่างมีความสุข คืออยู่ได้อย่างผาสุก หรืออย่างที่ที่ผมเป็นว่าอย่างนั้น ไม่ไปเดือดร้อนใครอื่นทั้งสิ้น เมื่อเราคิดและทำ สรุปเป็นอัตถิภาวนิยมแบบของผม ถ้าพูดว่าอัตถิภาวนิยมแบบของผมละก็ หมายถึงว่าสมถะเรียบง่ายเหมือนที่ผมเป็น ทำดีมีคุณธรรมประจำจิต หลีกเลี่ยงให้ห่างไกลจกกฎหมายที่เป็นความผิด ใช้ชีวิตเป็นอยู่เป็น เรียบ ๆ ง่ายแต่มิใช่คนบ้าประสาทแดก รักเป็นเที่ยวเป็นรอวันตายจะมาถึง คำนึงเพียงว่าอนาคตเมื่อหมดผมไปแล้ว คนสังคมรุ่นหลังไม่ต้องมาหนักใจ เรื่องซากศพและความทรงจำของผมอีก คือเอาภาวะที่มีอยู่เป็นสำคัญ เพราะคำว่าอัตถิภาษาบาลีแปลว่ามี ภาวะคื่อสิ่งความเป็นไปความเป็นอยู่ จนกลายเป็นอัตถิภาวะ ส่วนคำว่านิยมคือนิยมแปลตามตรงตัว ไม่ต้อลงไปลึกมากเดี๋ยวจะเลย ความหมายที่จะสื่อออกมาละออกไปเสีย พวกมิได้เป็นกะเทย ผมหน้าทรงรูปไข่เหมือนแม่ หน้าผมจึงเหมือนผู้หญิง ตอนเด็กแม่เลยเลือกชื่อผู้หญิงให้เป็นชื่อของผมคือดอกบุญนาค แต่ต่อมาผมขอแม่เปลี่ยน(ปกปิดไว้ก่อนตอนนี้) ผมจึงดูเหมือนกะเทย หลายคนคิดว่าผมเป็นกะเทย ความคิดของคนแล้วก็อย่างนี้ มีไปต่างๆนานา ธรรมดาของจิตที่คิดอยู่ที่ขมับสมองสั่งการให้คิอ ใจมีหน้าที่ปั๊มเลือด เหมือนรถยนต์ ที่มันมีหน้าต้องไปที่ปั๊มน้ำมันทุกครั้ง เพิ่อเติมน้ำมันให้มันมีชีวิต แล่นได้ คิดแล้วมันเหมือนมีกรรมของคนเราในทุกๆเอ็กชั่น มันเหมือนมีกงเกวียนกำเกกวียน อะไรอย่างนั้นที่โลกมันเกิดมาช่างสัมพันธ์กัน เหมือนคู่ของคนที่บังเอิญมาเจอกันจนเป็นคนรัก ที่ไม่ได้นัดหมายกันมาก่อในก่อนหน้านั้น แล้วมาพบกันโดยบังเอิญ โควตาคนรักนั้นปกติมีเพียงหนึ่ง ถ้าเป็นสองนั้นอปกติ อันนี้จะไม่พูดถึง การหย่าร้างเกิดขึ้น การแตกแยกเกิดขึ้น การตายลงเกิดขึ้น อย่างนี้จะเกิด หลังแต่งงานแล้วทุกคนไม่รู้ว่าวันไหน เมื่อคนเราได้พบรักแล้ว อย่านำมาคิดปล่อยให้ตัวบุญหรือคุณธรรม ที่เราเคยมีและเสพมันให้คุ้ม ปล่อยให้บุญและคุณธรรมเป็นมัคคุเทสก์ให้ชีวิตเราได้เป็นไป การไม่ผัดวันประกันพรุ่งจะทำให้ชีวิตนี้มีความสุขหรือผาสุก คำว่าผาสุกและอื่นๆที่น่าสนใจ เพื่อความคิดให้ตรงกันบางคำในบทนี้จึง อ้างจากhttps://www.dek-d.com/education/31497/ เพราะไม่เคยผิดหวัง คือไม่เคยผิดนัดคือ ไม่เคยพลาดรถไฟพลาดรถเมล์ที่เราต้องไปตามตารางเวลาของมัน ผมบางครั้งมีเสียงกังวานบางครั้งมีเสียงแหบ บางครั้งปวดหัวเวียนหัวมีโรคศีรษะเกิดขึ้นบ้างเช่น เป็นนรังแค อย่างไรก็ตามอานิสงส์ที่ผมสระผมทุกวันก่อนนอน ผมจึงไม่เป็นโรคศีรษะอีก แม่สั่งเสมอว่าก่อนนอนต้องอาบน้ำสระผมทุกวัน แต่เมื่อห่างแม่ ความจำในเรื่องนี้นี้นี้ก็ห่างไปด้วย ผมชอบกินข้าวเหนียวมูนกับมะม่วงหวานๆ บางครั้ง แต่ขนมจีนนั้นผมชอบมันมาก ดูๆแล้วอาหารทั้งสอชนิดมันไม่เหมือนข้าว เพราะข้าวเหนียวมูนมะม่วงเป็นข้าวเหนียวที่หากินได้ในฤดูที่มะม่วงออกลูก ผมพยายามปลูกใบกะเพราหลายครั้ง แต่ไม่ขึ้นจนต้องไปซื้อทุกครั้งเมื่อต้องการอาหารผัดจานด่วน แต่เดี๋ยวนี้ผมปลูกเป็นแล้ว ผมเริ่มเรียนรู้เรื่องการปลูกเมื่อ เมื่อแม่ตายไปแล้ว แม่ไม่เคยสอนผมทำอาหารสักอย่างเดียวแม้วิธีหุงข้าวให้กินเองและอร่อย บางครั้งผมป่วยต้องไปหาหมอ แม่เคยส่งผมไปที่คลินิกเพื่อนให้รักษาตัว ฝาก ไปกับรถมอร์เตอร์ไซด์ แต่เงินแม่จ่ายให้ทั้งค่ารถไปส่ง ค่าหมอรักษาที่คลินิก บางครั้งเพื่อนแม่ก็ไม่เอาค่ารักษา บางครั้งชีวิตนี้มันอุบาทว์ มันเหมือนมีการจลาจล มันเหมือนทำน้ำมันก๊าดตะเกัยงหกรดมุ้ง เมื่อเผลอ และเกิดไฟไหม้ตามมา ผมพยายามทำเครื่องหมายดอกจันให้กับตนเองว่า ตรงไหนผิดต้องจำและแก้ไข ตอนนี้ไม่มีแม่อยู่เคียงข้าง ทุกอย่างต้องรับผิดชอบยตนเองจนกว่าผมจะหมดลมหายใจ ตามแม่ไป ผมจะชอบเดินไปที่ทะเลสาบ ที่ทะเลสาบเจนีวา ผมเคยไปเที่ยว ผมชอบดูนกนางนวล มันบินว่อนแอ่นรับลมทะเลสาบเจนีวา ที่สวิสเซอร์แลนด์ ผมชอบอ่านเรื่องหักมุมที่มีภาพนกนางนวลอยู่ปกหนังสือเขียนโดยโจนาธาน สมัยเรียนที่มหาลัย มันมิใช่ต้นตำรับของผมที่ผมต้องไปเที่ยวที่แสนไกล มันมิใช่ต้นตำรับของผมแน่นอน ที่ผมกระทำเช่นนั้น แต่ผมต้องไปในที่แสนไกลเพราะบังเอิญ และผมชอบมันด้วย แม้อาจารย์ภาษาอังกฤษเป็นฝรั่งนักข่าวรอยเตอร์ เขาเป็นคนสวิส และเขาสอนให้ผมรู้จักใช้หนังสือคู่มือการเรียนภาษาอังกฤษ ฉบับเอสสเสนเชขียล อิงลิชมาก่อนก็ตาม ของลองแมนถ้าผมจำไดไม่ผิด ผมได้ยินคำว่านะคะ จากผู้หญิงบางครั้งเมื่อผมผ่านมาพบกันในชีวิตประจำวัน และทำให้ผมคิดถึงแม่ คำนี้เมื่อได้ยินมัน เหมือนแม่ได้กลับมาอยู่เคียงข้างผมอีกครั้ง หลัง จากที่แม่ตายไปแล้วจากผม บางครั้งผมใช้เครื่องสำอาง เพราะผมติดมาจากนอก คำว่าเครื่องสำอางไม่จำเเป็นสำหรับผู้หญิงเท่านั้น ผู้ชายก็ใช้ได้ผมว่าอย่างนั้น ผมพยายาม เมื่อตอนคิดเลขแบบบัญญัติไตรยางศ์ให้ ได้ เพื่อครูจะได้ไม่ทำโทษ อันที่จริงมันคือหน่วยทั้งหมดและเทียบเคียงต่อหน่วยย่ออื่นอย่างง่ายๆ แต่ผมชอบทำผิด เมื่อมันนเป็นโจทย์ซับซ้อน ผมคิดเรื่องเปอร์เซ็นต์ผิดเสมอ เมื่อตอนอยู่ที่โรงเรียน ลายเซ็นชอบเปลี่ยนเป็นตัวหนังสือแกมหวัดหยิกอยู่เสมอ แต่เมื่อมาอยู่มหาลัยหลังผมได้รับปฐมนิเทศแล้ว ผมทำเปอร์เซ็นต์ได้ถูกต้องดีเมื่อถึงเวลาที่จะใช้ เพราะต้องระวังเพราะว่าเราโตแล้ว จะทำอะไรเรื่องของคนนี่ ไม่ใช้ของง่ายมันต้องมีพิธีรีตองเสมอ ชีวิตนี้ดูแล้วบางครั้งเหมือนคำว่า ผีซ้ำด้ำพลอยมากเลยสำหรับผม ตาสอนเวทมนตร์ให้ผมบ้างเช่นนะโม ในศาสนาหนึ่ง แต่ว่าผมลืมใช้มันเมื่อมีเหตุร้ายเกิดขึ้นกับชีวิต อันนี้เป็นเรื่องมาตรฐานของชีวิตว่า ทำอะไรต้องคิดก่อนแต่ลืมมาตรฐานนี้ไปบางครั้ง และโดยเฉพาะเมื่อตอนเหนื่อยและล้าเอามากๆ ชีวิตมันไม่อร่อยเหมือนแกงมัสมั่นเลยไก่ก็ไม่ใช่ที่ทำให้อร่อยแต่เครื่องแกงมัสมั่นต่างหาก ในชีวิตเหมือนแกง ที่ต้องมีมาเมื่อกินแกงมัสมั่น(เวลาออกเสียงเป็นเสียงสูงหมั่น)คำ ชีวิตเป็นสิ่งเราต้องเติมเข้ามาเอง ที่บ้านเมื่องแมลงสาบมามาก เราไล่มันด้วยยาจนเบื่อ และไม่ได้ไล่มันอีก แต่เรามีแผนทำตึกเสริมเหล็กแทนตึกไม้ที่มุงด้วยตับจากที่หนูและงู ชอบเข้ามากวนใจอีกไม่ได้ ผมชอบกินลำไยที่มาจากเชียงใหม่โดยตรง และที่ลูกโตๆที่เขาส่งไปขายในตลาดปารีสหรือลอนดอน ที่เมืองไทยหาซื้อได้ ในบางพิ้นที่เท่านั้นลำไยลูกโตๆ แต่ที่มันไม่ง่ายจะหาซื้อลำไยลูกโตๆได้ง่ายเหมือน การหาซื้อก๋วบเตี๋ยวผัดไทยในตลาดในเมืองไทยนี้ นั่นแน่นอน ที่บ้านผมพบหยากไย่ของแมงมุม ที่เขาชอบล้อมันว่ามันขยุ้มหลังคา และแมลงสาบเจ้าเรือนที่รกร้างมันแสนชอบ แมงมุมมาใส่หยากไย่ในเรือนที่ร้างมานานยังมีหลังคาพังอยู่มันชอบ หยากไย่และใยแมงมุมมีมากที่บ้านอานองเต แต่ลำไยนั้นไม่มี มีอยู่หนึ่งต้นแม่ปลูกไว้ไม่ออกลูก ตาเคยปลูกไว้หนึ่งต้นที่บ้านอานองเตเก่ามันออกลูก เหมือนกันแต่ลูกเล็กเป็นพวงกิน ได้หวานแต่ขาดเนื้อ การถูกลิดรอนสิทธินั้นผมเจอเสมอตอนเด็ก สมัยผมอยู่โรงเรียนผมชอบเล่นกีฬาวิ่งเปี้ยวและชนะเพื่อนนักเรียยหญิงหล่ายคน ถ้าเรามาไล่เลียงกันดีๆ จะพบว่า ชีวิตของผมนั้นเหมือนผีซ้ำด้ำพลอยจริงๆ แต่วันนี้ได้ดีแล้ว ก็ต้องน่าพอใจ เพระในระบบจิตวิทยา เราต้องเป็นปัญญาชน ให้คิดว่าทุกอย่างทั้งดีและไม่ดี เป็นเรื่องธรรมที่เกิดขึ้นได้เสมอ ไม่ต้องเสียใจ ถ้าเสียใจมันจะเกิดอาการเริ่มต้นของโรคจิตขึ้นมาได้ ซึ่งทางจิตวิทเรียกว่าจิตอปกตื เราต้องทำใจเพราะฉะนั้น ถ้าเราสอบมอ.ปลายได้ เคบฝันว่าเราจะไปเนรียนต่อแพทยศาสตร์ แต่เราอ่อนเลขคณิตวิทย์ท้ายสุด คือไม่เข้าคณะแพทยศาสตร์ ตามที่ตั้งใจไว้แต่เข้าไปอีกส่วนงหนึ่งนอกจากแพทย์ ที่เราถนัดและพื้นดีมาแทน เราไม่คิดว่าเราจะผิดหวัง ต้องทำใจที่เราทำได้ คือทำเท่าที่ทำได้ อย่าเว่อร์ทำ เพราะมันเกินเลย และอาจจะเกินดี ชีวิตคนเอาแค่พอดี เราอย่าให้ความจริงมาลิดรอนตนเอง จนตัวเองต้องปฏิเสธความจริงไป ผมกำลังฟังพาชาเบลตอนนี้ The Best of Pachelbel. 1 Hour of Top Classical Baroque Music. HQ Recording อ้างซ้ำจากวันที่22/7/17 https://youtu. be/Sxcc3YSrCs8 Published on Oct 21, 2014 Enjoy 1 Hour NON STOP Classic Music with theBest of Johann Pachelbel . This video collects the essential of Johann Pachelbel played by the biggest Symphony Orchestra of all time [Full Recording in High Quality Sound] ผมเคยเรียเรื่องบารอกจึงอยากฟังเพลงนี้ และก็ได้ฟังมันสมใจ วันนี้เพราะตอนเรียนไม่มีเวลาจะฟังอะไร นอกจากเรียนและเรียน มีเวลาเผื่อไว้สำหรับทำแบบทำแบบฝึกหัดส่งครูเท่านั้น ขณะนี้ผมยังมีชีวิตรอดอยู่ หมายเหตุ แก้ข้อผิดพลาด กะหล่ำปลีที่ผมจะสื่อนั้นคือปลีกล้วย เผลอเรียกผิดไปเพราะเข้าใจผิดจากการไม่ค่อยได้เรียกมัน เนื่องจากผมห่างเหินจากบ้านอานองเตอยู่ตลอดเวลา เพราะกะหล่ำปลีเป็นพืชผัก ส่วนปลีกล้วยนั้นเป็นส่วนดอก ที่เหลือจากการออกผลแล้วเป็นพืชกล้วยที่ ใช้มาลวกจิ้มน้ำพริกกินในครัวเรือน ที่ผมสื่อไปแล้วหมายถึงพืชชนิด ต้นกล้วยหมายสื่อถึงถึงชนิดหลัง กะหล่ำปลีพ่อเคยมาปลูกในที่นาจำเป็นมีสองแปลงที่หน้า บ้านอานองเตเพื่อขาย และเช่าที่ปลูกและปลูกเก่งคือได้กินได้ขาย ส่วนผมเองนั้นปลูกไม่เป็นโดยธรรมชาติ ตอนยังไม่พบรักแม่ แต่ปลีกล้วยผมชอบกินเมื่อมันลวกด้วยน้ำกระทิแล้วพาไปจิ้มนำพริกแมงดาผมชอบกินกับข้าวร้อน หัวปลีกล้วยแม่ปลูกกล้วยไว้ที่  บ้านอานองเตมีหัวปลีกล้วยกินตลอดปี
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
|||||||||||||
