All Blog
j55




Smileyjjy5013
ผมกำลังฟังเพลงJohann Sebastian Bach (1685-1750) Violin Concertos
ผมฟังไปอย่างนั้นเอง
เพราะมันนิ่มดี
ฟังแล้วชื่นอารมณ์


เผ่ากิยองตินได้ส่งวัวมาล่ามใกล้บ้ากิยองติน
อีกแล้วทางด้านทิศตะวันตกของสวน
ของบ้านอานองเต
มิได้เข้ามาในสวนของบ้านอานองเต


ในสวนอานองเต
วัวไม่สามารถเข้ามาได้
เพราะมันกลัวยาฉีดที่ฉีดทำลายหญ้าอย่าให้งามเกิน
เพราหญ้าที่ที่ผมปลูกไว้เผื่อขายเลี้ยงปศุสัตว์นั้น
ยังไม่มีคนมาซื้อ


ผมจึงทำเป็นไม้ประดับ
และชะลอการเติบโตของหญ้าวัชพืชที่ไม่พึงประสงค์
ที่นโยบายของบ้านอานองเต
เห็นด้วยว่าควรปราบวัชพืชกิยองติน
เพราะเมื่อวัชพืชชนิดนี้มันได้เวลาขยายพันธฺ์มันจะแข่งกันออกดอก



และเมื่อลมพัดมามันจะนำเอาดอกแห้งแล้วไปตกที่สวนเพื่อบ้านอานอง
เป็นผลให้มันกระจายพีนธ์ไปทั่วรบกวนเพื่อนบ้าน
อันนี้เป็นสิ่งไม่ดีงาม

เมื่อเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตามที่ท่านว่าไว้

แม้ผมเองชอบมากยิ่งรกยิ่งดีได้นิเวศน์
แม่สั่งไว้ว่าตามใจชอบ
หลังที่แม่ตายแล้ว


และเมื่อทำไม่ไหว
เพราะจะได้นิเวศน์พระมาธุดงค์อาศัยได้และ
ผีแม่่จะได้มาพักใจทำสมาธิในปาหญ้าซึ่งเป็นสวนของตนเอง
แม่เสียใจเหมือนกัน
วัดที่ตาสร้างไว้วัดหนึ่งปกปิด
กินเนื้อที่ภูเขาด้วยไม่ตำกว่า1,000ไร่
ตาของอนุญาติสร้างไว้สมัยก่อนป่าสงวนจะมีกฏหมายกำหนด
ที่วัดดังกล่าวตาที่เป็นพี่ชายคนโตของยายแม่ของแผม

ในวาระหนึ่งที่กลับมาจขากกรุงเพฯได้มาอยู่ที่วัดนี้ด้วย
และสร้างกุฎีชี่พักหลังเดียวงามไว้ข้างเขา

เงียบสงบมีเจ้าขุนมูลยนายทางกรุงเทพมาพัก
สมัยกฐินและงานอื่นๆ

สปายะนั้นดีเลศ
แต่อนิจจาเมื่อหมดยุคจตาปกครอง
จึงกลายมาเป็นสวนมะพร้าวพืชเศรษฐกิจของนโยบบายผู้ปกครองวัดคนใหม่
และปัญหาอื่นผมไม่ทราบชัด
เป็นเพียงแต่ว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง

สรุปกุฎีชีและสำนักชีที่แม่เคยทำปิดตัวไป
รื้อหมดจากที่เดิม
แม่บอกว่าเสียดายความหลังที่จุดนี้
ผมพบเมื่อไปเยี่ยมสถานที่แห่งนี้ครั้งล่าสุด
ต้นมะดันที่แม่เคยปลูกไว้
ก็ถูกทำลายไปสิ้น
แม่จึงปลงใจ
เพราะมิใช่เนื้อที่ของเราตามโฉนดทำอะไรไม่ได้

ไม่หมือนของตนเองที่จะทำอะไรก็ได้
เมื่อเราเป็นเจ้าของตามโฉนด
แม่บอกว่าอย่างนั้น
ผมยอมรับในเรื่องนี้




หามิได้ว่าจะมีแต่เผ่ากิยองตินที่คอยรังแกเหยื่อเป้าหมายอย่างที่บ้านอานองเต
ประสบก็หาไม่
แต่ยังมีเผ่าที่นิสัยดีตรงกันข้ามกับเผ่ากิยองตินอีก
คิอเผ่าดิบองจิ
ที่เคยได้กล่าวมาบ้างแล้ว


และนอกจากนั้นยังมีเผ่าย่อยอื่นๆอีก
ที่ชอบกินสินบนแล้วทรยศหัวหน้า
และหนีไปตั้งเผ่าใหม่จากเผ่าแม่บทเดิม
ซึ่งคิดได้ว่ามันทำอย่างไรบ้าง
จะนำมาบอกกล่าว



อย่างไรก็ตามเผ่าต่างๆนี้ไม่มีตัวตนเป็นเผ่าในมโนคติ
แต่อาจจะมีส่วนแอบแฝงอยู่ในสังคมได้คือมีลักษณะที่คล้ายๆกันได้
สุดแท้จะคิดเทียบเอา
เมื่อพบสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกัน
และแน่นอน
แต่ละเผ่าต่างมีคุณสมบัติเฉพาะตัว
เหมือนทางปรัชญาที่เทียบว่า
มีดมีความคมเป็นคุณสมบัติ
ถ้าไมี่คมแสดงว่ามีดนั้นทื่อ
จึงไม่มีคุณสมบัติว่ามีด
คือว่าไม่มีคนใช้มีดที่ทื่อ
คือไม่มีใครใช้
มนุษย์จึงทิ้งไปกลายเป็นสิ่งหรือสลายตัวเป็นธาตุหนักเบา
ตามกาลเวลา

สรุปมีดมีความคมมันจึงมีคุณสมบัติ
ที่จะถูกเรียกใช้และความคมเป็นอมตะของมีด
และมีเป็นในศักดิ์ศรีของมีด
ในที่สุดนั้นเอง

มีเผ่าหนึ่งไม่ทราบรายละเอียดมากนัก
แต่ที่ผมประสบมา

คือเป็นหมู่บ้านล็กๆ
กระจายกันอยู่
ในแวดวงจำกัด
มีถนนหนทางเข้าจำเพาะเหมาะเจาะ
แต่สานต่อเชื่อมโยงไปทางดำได้
แต่ในหมู่บ้านนี้เป็นทางเกวียน
ปิดสังคมจากโลกภายนอก
ภายในหมู่บ้านจะมีศาลเพียงตาศักดิ์สิทธ์
มีคนกราบไหว้นับถือ
หัวหน้าเผ่าจะสร้างรังให้ต่อหลวงหรือต่อใหญ่
มาอาศัยอยู่และมันทำรัง

มันจะคอยทำร้ายคนอื่นที่มาจากที่อื่นที่มีกลิ่นตัวมิใช่
คนในหมู่บ้านนี้

มันจต่อยและฝังเหล็กนัยต่อคนที่โชคร้ายนั้น
ถ้าคนโชคร้านนั้นไม่ว่าจะเป็นคึนรดีคนชั่วหรือโจรหรือคนแปลกหน้า
โดยต่อหลวงนี้ต่อยเอา
ไม่มีแผลเพราะเหล็กไนมันเหมือนอาวุธ
ฝังเข้าไปในผิวหนัง
เหมือนรอยสัก

ถ้าไม่ถอนเหล็กไนนี้ออกเพราะไม่รู้ทัน
พิษนั้นจะทรมาน
ผู้เคาระห์ร้านให้เป็นไข้พิษนานาประการ
และตายในที่สุด
โดยคนที่ถูกต่อชนิดต่อเอา
ไม่รู้ว่า
เป็นพิษต่อหลวงชนิดนี้
อีกชนิดหนึ่งเป็นต่อหลุม
ถ้าช้างเดินไปเหยียบตกลงในหลุมมันมันจะต่อยและกินช้างเชือกนั้นจนหมดไป
แต่ใช้เวลาในป่าลึก
ต่อหลุมกลังกองไฟ
มันทำรังอยู่เป็นชั้นๆเหมือนอาคารตึกหลายชั้น
แต่อยู่ใต้ดินลึกลงไปประมาณ1เมตร
แต่ผมไม่ประสบเผ่าใช้วิธีเลี้ยงต่อหลุมไว้ดักช้าง

แต่ศาลต่อตาเสือหรือต่อหลวงนี้มีเผ่าหนึ่ง
ทำไว้เพื่อคอยทำร้ายคนแปลกหน้าที่เข้ามาในหมู่บ้านเผ่านี้่
และเผ่านี้ไม่มีความสัมพันธ์กับเผ่ากิยองติน
เผ่ากิยองตินนั้นหน้าไหว้หลังหลอก
ไม่มีการใช้ชีวิตอย่างเผ่าที่มีวิชาอาคม
แต่มีจรรยาบรรณเลวๆตัวหนึ่งคอยแกล้งเหยื่อเป้าหมาย
ดังที่พบมาแทรกในแต่ละบทตอน

เพื่อการทำลายและหาผลประโยชน์มากน้อยที่จะพึงมี
เมื่อเขาประสบผลสำเร็จ
ก็นำสิ่งที่ได้มานั้นจากเหยื่อเพื่อยังชีพไปเพียงมื้อๆเดียว

ไม่มีองค์กรที่แน่นอน
ค่อยต่อครับพอดีเน็ตหลุด
หนูมันคงกัดสาย
ผมจะดู
แล้วมีเวลาจะส่งมาอีก
ไม่รับความช่วยเหลืออะไรที่รบกวนเปล่า
ทำเท่าที่ทำได้อ่านเท่าที่เจอ
พบกันเมื่อบังเอิญ
มันอาจจะได้เอนโดฟินชนิดหนึ่งเมื่ิมีคติอย่างนี้
เพราะชีวิตมีน้อยนิด
ไม่รู้ว่าจะรีบอะไร
ขออภัยมคิดอย่างนี้
และแล้วถ้าเป็นอย่างงี้มันลงตัวดีครับ
โชคดีจงมีแก่สายตาที่เราได้มองเห็นกันและสื่อทันกัน
ในโลกใบนี้ที่เรามีแต่ความสูงและความกว้างที่ใครๆก็คำนวณได้
จริงมั้ยฮะ
รอแป๊บนึงเดี๋ยวคงได้เจอกันอีกSmiley



Create Date : 16 มิถุนายน 2560
Last Update : 18 กันยายน 2560 21:50:38 น.
Counter : 637 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สมาชิกหมายเลข 3538694
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



จึงจือหยาง
(jjy)
จบไฮสกูล
ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส
สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ
สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)...
เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
New Comments
MY VIP Friends