Group Blog All Blog
|
j123 j123 ผมกำลังฟังเพลง Till the End of Time ( Mantovani ) ผมจำได้ว่า ผมเหนื่อย จากถุงมือจับเหล็ก ชุดช่างกันเปื้อน จับลวดหนาม บาดทะยัก รั้วเพื่อทำรั้วบ้านอานองเตให้มันเรียบร้อย เพื่อกันเผ่ากิยองตินมากวนใจ เพราะพบว่าและจับได้ว่าเขา เขามีหลักวิชาเหมือนกันก่อนที่เขาจะมากวนใจ เหมือนจริยธรรมเสือโคร่งเมื่อมันจะกินคน กระนั้น ช่วงทำไม่มีสมาธิเพราะ แถบย้านอานองเติติดถนนใหญ่ ติดถนนใหญ่ ส่วนที่ไม่ติดขายให้นายทุนไปทำคอนโดหมดแล้ว เพราะทำไม่ไหว และอยู่ในมุมมืด และแม่สั่งเอาไว้ว่าตามใจชอบ คนชอบมากวนถามนู้นถามนี้ ไม่นึกอิจฉาคนที่มีสมาธิในป่าลึกทำงานเพลิน ฟังเพลงลกทุ่งิทยุ ที่ไม่มีคนกวน ห้าปีสิบปีผ่านได้ยางเป็นร้อยไร่สองร้อยไหรือน้อยกว่า ในที่จับจองรัฐมีแนวร่วม และจนตกกระไดความคิดว่า มีแผนการอะไรในใจ ว่าจะทำอยู่ในใจบ้างต่อไปคิด เราเหนื่อยจนไม่มีแรงจะพูดกับใครด้วย แม้เพื่อนสนิทหรือเพื่อนแม่ที่ผ่านมา มีแต่รอยยิ้มใช้แทนภาษาพูดตอบ ฝนเริ่มตกจากหนักเป็นค่อยๆ เหมือนเสียงเปียโนกำลังเล่น อาบน้ำ ทันทีทำกับข้าวกินเสร็จ น้ำชาตาม ทันใดคิดได้ว่า เขียนหนังสือดีกว่า เพื่อรายงานเทพเจ้าในมโนคติของผม เพราะวัตถุดิบ ที่เพาะชำเอาไว้นั้นมักมายนัก อาหารใจ เพียบ มีแรงบันดาล จนบอกไม่ถูกว่ามีอะไรบ้าง มีวิตามินนักเขียนนักคิดเกิดขึ้น อย่างแรกจนมือทำให้ใจและสมองแทบไม่ทัน แต่อย่างไรเสีย ลัทธิสมคบคิดที่ผมยึดมั่นอยู่ ในงานและใจขณะนี้ ตัดสินใจอย่างไม่นรอช้า แม้นิดเดียแต่ต้องทันใจ เพื่อคนชมละครนอกเครื่งแบบของผม และขอรับว่ามีอีกมากหลากปึกกระดาษ แต่ไม่สามารถนำมาลงได้ เพราะต้องรอขัดเกลาสำนวนและตรจแก้ก่อน อย่างดีเยี่ยม มันจึงนำมาเสนอได้ว่าอย่างยั้น ตามสูตรที่เรียนมา ที่แม้สูตรนี้มิใช่ด้ยปากหรือคำสั่งหรือประโยคคำสอน ที่อาจารย์มิได้สอน แต่สำนึกเอาเอง เมื่อเราเสนออะไรที่ครู ท่านผ่านไปติดผ่าน เท่านี้ก็เพียงพอ มิใช่อยากจะอ้างว่าผมเป็นศิษย์มีครูอะไร จึงตัดสินใจเขียนเลยไม่รอช้า ก่อนตาย งูแมวเซาหนึ่งตัว งูเห่าดงอีกหนึ่ง ตัว ผมเห็นขณะกำลังทำงานวุ่นอยู่ในวันนี้ ห่างจากที่ผมยืนหนึ่งเมตร มันวิ่งตัดหน้าผม ไม่มีเวลาทำโทษเขา มันคอยมาเตือนสติ กล่าวคือ ความตาย มาเตือนสติผม งูมาเข้าในฉากในนิยายของผมวันนี้้ ผมจำได้ว่า เคยอ่านหนังสือเรื่องแผ่นดินนี้เราจอง สนุกมากเล่นใหญ่มาก จำไม่ได้ว่าใครเขียนขอโทษ แต่อ่านดีจริง มันสะท้อนให้ผมเห็นชีวิตจริงเชิงจริงที่จริงๆ เหมือนนักดนตรีชาวร็อก ให้มันจะต้องขึ้นไปบนตึกสิบชั้นร็อกให้คนฟังด้วย อันนี้มันจริง ตำรจเขาไม่ว่ารัย เพราะเนัยว่าขาหาตังค์ มาให้สังคมใช้สอย แผ่นดินนี้เราจอง พระเอกในหนังสือแผ่นดีเราจองถ้าผมจำไม่ผิด มาทำงานไร่บ้านนอกสู้ไม่ไหวต้องกลับเข้ากรุง อะไรอีกมาก ปีหนึ่งผมเสียเวลาอ่านอย่างได้ใจ แต่ถามว่าจำอะไรได้อีก ตอบว่าลืมหมดแล้ว สี่สิบปีย้อนหลัง เสียเวลาอ่าน พอๆกับอีกเรื่อง สงครามและสันติภาพ ของลีโอ ตอลสตอย ผมอ่านอย่างใจจดจ่อ เหมือนกันเรื่องนี้ ที่อยากจะรู้ว่า สงครามคืออะไร สันติภาพคืออะไร เล่มใหญ่หมือนกัน ฉบับอังกฤษ ยี่สิบปีให้หลัง ผมจำไม่ได้แล้วว่าหนังสือเรื่องนี้ กล่าวถึงเรื่องอะไร จำได้อย่างเดียวคือสันติภาพ และสงคราม สองคำนี้ และมั่นใจว่ามันคืออะไร อย่างแม่นยำ และคนที่เขียนเป็นชาวรัสเซีย ไม่มั่นใจว่า คนเขียนเป็นเพื่อนหรือศัตรูของเลเนิน แต่เชื่อว่าร่วมสมัยกัน แต่ผมแม่นมากคือ ท่านลีโอผู้นี้ เป็นเพื่อนกับนักวาดอิมเพรสชั่นนิวสต์ รัสเซีย และเป็นเพื่อนกับพ่อของแม่บุญธรรมผมที่นับถือ ที่พี่ชายเป็นนักเขียนรื่อง ดร. ชิวาโก รางวัลNoble prize ผมจำได้แค่นี้ มิใช่อยากจะมาอวด เพาะหนังสือเรื่องสงครามและสันติภาพนี้ ขายดีมากและปกสวยมาก มิได้โฆษณา เป็นตำราเรียนทางวรรณกรรมระดับหาลัย หรืออ้างอิงเชื่อมโยงมาเพื่อยกยอปอปั้นตนเอง และข่าวสนุกให้กับเรื่องบ้านอานองเต ของผมเที่เขียนอยู่เพื่อมีราคาขึ้นแต่อย่างใด เพราะผมเชื่อว่าหากิน บนชื่อคนอื่น ปัญญาของคนอื่น หรือหาอะไรต่อมิอะไร ที่สุดจะคิด เป็นคนแบบนั้น หากินอยู่ไม่ได้นานในบนในโลกนี้ แน่นอน
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
|||||||||||||
