Group Blog All Blog
|
j77  jjy5035ผมกำลังฟัง นิกโกเลาะ ปากานีนี : Niccolò Paganini อ้างจากyoutube The Best of Niccolò Paganini (27 October 1782 27 May 1840) 0:00 Violin Concerto No.2 in B minor ('La campanella'),... Classical Music11 Published on Nov 10, 2014 reference 020817 และตามต่อด้วย ที่ผมกำลังฟังต่อไป สวอนเลคRozhdestvensky - Tchaikovsky - Swan Lake, Op. 20 (Complete) - Moscow Radio Symphony Orchestra โดย ปีเตอร์ ไชคอฟสกี (รัสเซีย) (Пётр Ильи́ч Чайко́вский) จากYoutube13/08/17 เมื่อเดือนสิงหาคมมาถึง ไม่ว่า เงาะเอย ทุเรียนเอย มะม่วงเอย มาถึงปากผม ในตลาดนัดยังมีองุ่นพันธุ์ลูกเล็กจากนอกนำมาขายอีก ผมซื้อกินสถานเดียว ทั้งปลูกในไทยเองก็มีด้วย อร่อยกันสุดขีดที่่ไทย ที่เมืองนอกก็อย่าถามว่าอะไมีไหมของพวกนี้ ขอให้บอก เราก็มีที่จะกินเหมือกัน เพียงดีดนิ้วมือบินด่วนจี๋ จากไทยถึงตลาด ลอนดอน ปารีสนิวยอร์ค ทันที นอกนั้นตลาดโต้รุ่งทุกชุมชนขุมขนของโลกที่เปิดมี ที่ผมไปเห็นมา ชนิดกระป๋องมีวางขายเต็มไปหมด ไม่ว่าเงาะกระป๋องสับปะรดกระป๋อง ถ้าผมกลับไปตะวันตก ผมจึงไม่พลาดอาหารว่างเหล่านี้ไปได้ อันนี้เป็นความสำเร็จของมนุษย์ชาติ ในการผลิดทุกอย่างตามแผนพัฒนาเศรษฐกิจโลกทุกระดับขั้นตอน ให้มีไปทั่วทุกแห่งแห่ง ผมคิดว่าอย่างนั้น และมันเป็นอารยธรรมของยุคไอที และยุคดีเอ็นเอ แน่นอน แสดว่าโลกไม่เจริญเพียงระบบไอที แต่อาหารว่างคาวหวานมีตามมาด้วย มันจึงเป็นไอทีชีวิตด้วย มันเป็นสุดขีดแห่งความเจริญ อันเป็นลาภปากและลาภท้อง แถมตามมาด้วย ขอบคุณเพื่อนมนุษย์ สุดยอด อันดับต่อไปลำคอของผมเพียงได้ดมหรือนึกถึง ก็อิ่มแล้ว เมื่อเสียเงินแล้ว ไม่หยิบมาฟรีหรือโจรมา พอนึกอยากกินอะไร พอนึกก็ถึงที่ลำไส้ ทันที และทันทีที่ลิ้นเราเริ่มทำงาน มันก็อร่อยและมีความสุขตามมา ตามด้วยลมและฝนมาหนักๆ โอยนี้มันสวรรค์รึป่าวนะ ผมพูดอย่างนี้ ผมไม่เวียนศีรษะอะไรเลย และผมก็เกือบลืมคิดถึงเรื่องเขาพระวิหารที่ศรีสะเกษไปสิ้น เมื่อทุกอย่างที่อยากกินพอตกถึงท้อง และปัจจุบันนี้เพราะมีการกินอาหารแนวใหม่ ผมเชื่อว่าอย่างนั้น หมาทุกตัวนุ่งกระโปรงใส่กางเกงขายาว สำหรับมันแทวทุกตัวนุถงงผ้าถุงโจงกระเบนเป็น นั่งส้วมคอห่านเป็น เผาผีบรรจุกระดูกลอยอังคารมีวัดที่ทำฌาปนกิจสัตว์ด้วย และคงมีประกันชีวิตสัตว์ โอ้โห่เจ้าพ่อมันสนุกกันใหญ่ โลกนี้ผมลืมได้ไม่ลง แม้จะฝืนลืม เมื่อยามใกล้มรณกาลมาถึง สำหรับมันถึงวันนั้น ไดโนเสาวร์คงคืนชีพมาเกิดให่้เราเห็นอีกแน่นอน ผมเดาเอา ขออภัยต่อเพื่อนที่ติดตามอยู่ในต่างประเทศ กรุณากดแปลเอาไปก่อน เพราะปัจจุบันนี้อ่านภาษาใดก็ได้ทุกภาษาที่โลกมี พอดีผมยังไม่ว่างและงบยังไม่ได้ปิ้งเพื่อ ไปเอาซื้อโปรแกรมแปลมาตรฐานมาลงคอม จะได้แปลทุกภาษาทุกชนิดชนิดทันใจ ในเวลากดส่งขึ้นบล็อกขณะเดียวกันได้ มันช่างสะดวกจริง มันช่างดีอะไรอย่างนี้ โลกเราหอน่าอยู น่านอน น่่าอาศัยน่าพิศวาทเป็นไหนๆ น่าดม น่าหอม โลกมันเจริญขึ้นเหมือนดอกไม้แรกแย้มแล้วก็หุบๆบานๆ พอนึกถึงก็อยากเด็ดมาดม และลำต้นโตขึ้นเรื่อย เมื่อโดนน้ำและแดด ต่อไปโลกนี้คงเป็นอย่างภาพจินตนาการ จากภาพวาดคาดไว้ในอดีตที่พบไม่มีผิด ของจิตรกรยุคฟื้นฟูศิอลปวิทยาการและอื่นๆอีกทั้งก่อนและหลังยุคนี้ แน่นอน เริ่มจะแอบสแตร็กส์นามธรรมขึ้นเรื่อยหนอโลก เรากำลังมุ่งสู่อยุคนามธรรมขึ้นไปเรื่อยๆ ยุคคุณธรรมกำลังพุ่งสุดขีดจำกัด แม้ที่บ้านอานองเตจะเหงาไปบ้าง แต่เชื่อว่าที่อื่นคงตรงกันข้าม ไม่เงียบและเหงาและวังเวงแน่นอน วันนี้ไปตลาดเพื่อหญิงผมคนหึ่งเสนอให้ขนมผมหนึ่งห่อ จะซื้อให้ แต่ผมตื่นตันใจรับไม่ลง เพื่อนหญิงคนนี้เป็น เกลอเก่าสมัยเรียนอนุบาล ผมจำได้อดีตของวันนั้นจากเพื่อนนี้ทั้งหมดได้ โดยไม่ต้องหวนคิดรำลึกอะไร แต่เธอแต่งงานแล้วได้ผัวเป็นครูใหญ่ ตอนนี้บำนาญหมด ทั้งคู่ ไม่รูว่าเขามีอารมณ์อะไรขึ้นมา แต่ผมไม่รับเพราะ สิ่งที่เขาเสนอให้ผม มิใช่สิ่งที่ผมกำลังจะมาหาซื้อ ที่ตลาดนัดนี้ในวันนี้ สิ่งที่ผมหาซื้อที่ผมถูกใจ ที่ผมก็เกรงใจ ไม่อยากบอกขอเธอให้ซื้อให่้ เพราะผมเกรงใจ เพราะมันน่าเกลียด ผมเลยตอบปฏิเสธไป แต่เธอมีน้ำใจ ขอให้เธอโชคดีและสนุกตลอดชีวิตเธอ ผมเองนั้น กำลังจะมอดม้วยมรณา ถือคติตามปรัชญาของน้า คนหนึ่งที่จบเซ็นต์คาเบรียล มอปลายแล้วไม่ทำงานอะไร ไม่มีอาชีพ ไม่แต่งงาน แต่กลับมาดูแม่ก่อนตาย มีมรดกบ้างเล็กน่้อย ท่านมีปรัชญาว่า เมื่อเหนื่อยก็นอน เมื่อตื่นขึ้นก็ทำ แต่ท่านแนะเฉพาะทำในเวลากลางวัน เวลากลางคืนไม่ไดแนะ กลางคืนคือให้นอน แต่ผมมีปรัชญาว่าการนอนเวลาไหนก็ได้ที่ผมพอใจ ผมดันเอายี่สิบสี่ชั่สโมง แบบทั้งทำทั้งนอน แต่ยอมรับเอาว่าปรัชญาที่ว่า เมื่อเหนื่อนนอนพักเมื่อตื่นทำง่านต่อ เมื่อเหนื่อยก็นอน เมื่อตื่นขึ้นก็ทำงานต่อตลอดเวลา ขอใหก้เป็นงานและแรงอย่างเดียว อะไรก็ได้ขอให้ได้ทำ นี่คือปรัชญาของผม และผมไม่เคยหน่าย หมาหลายตัวหอนเพราะมันคิดว่าผี เมื่อผมตื่นมาก ลางดึกสงัดทำงานแบบเงียบไม่กวนใจใครแม่แต่เทพเจ้าหรือผี เมื่อผมตื่นขึ้นช่วงกลางคืนดึกสงัดทำงาน กลางป่าหญ้าและดงงูเห่าดอกจัน ผมทำได้แบบเงียบๆ ทำในสิ่งที่ตนพอใจ ไม่มีเสียงฆ้อนและตะปู เพราะเสียงฆ้อนและตะปูจะเกิดขึ้นได้ ในยามดึกสงัด ที่บ้านอานองเต เฉพาะเวลาเก้าโมงถึงห้โมงเย็นเท่านั้น ตามระเบียบระบบการทำงาน ที่บ้านอานองเต มีกฎหมายรองรับเรื่องนี้ ชีวิตผมตอนนี้เปลี่ยนไป จากเด็กมีหน้าที่นอน พอแก่ทำงาน เสวยสุขแห่งการทำงาน ตรงกันข้ามกับ คนอื่นที่เมื่อเด็กทำงาน พอแก่ก็ทำหน้าที่พักผ่อนหลับนอน เสวยสุข ก็ต้องยอมรับตนเองเพราะว่า ชะตาชีวิตมันลิขิตทมาอย่างนี้ ก็ไม่ว่ากระไรกัน เพราะมันจำเป็น ก็ต้องเป็นอย่างนี้ เพราะว่าธรรมชาติของเราเป็นเช่นนั้นเอง คือเป็นอย่างนี้ ที่บ้านอานองเตเลยลืมเรื่องลิดรอนสิทธิใน บัญชีค้นญาติไป ผมเชื่อว่าข้อยุติคงเป็น เผาศพพ่อแม่เอากระดูกมาบรรจุ ทำแล้วไม่เป็นลบกับคนรุ่นหลังขึ้นได้ หน้าที่ลูกคนเดียวพึงกระทำ เพราะญาติเป็นลบ หนี้สินค้างเก็บบวกดอกเบี้ยทบต้นในดวงใจเป็นลบ ทุกอย่างเป็นลบ ผมคาดว่าจะปิดบัญชีอย่างนี้ แต่สมมุติว่าเกิดฟลุ๊กได้เงินมหาศาลมาสักก้อน จากการพบเจอที่ถูก คงจะต้องมีเงืนเหลือให้ทำมูลนิธิก่อนตายหรือตายสร็จของผมได้เยอะ และทำสุสานแบบที่ชื่นชอบให้พ่อและแม่ อย่างสวยหรู และไม่มีปัญหาเป็นลบกับใคร ทั้งปัจจุบันและอนาคต ผมขอขอบคุณที่บ้านอานองเต มีให้ผมนอนได้ในค่ำคืนนี้ ราตรีสวัสดิ์ อานองเตของแม่ เอาเท่านี้ก่อนครับ รอจนกว่าคิดอะรัยออกอีก อย่างไรก็ตามชะตากรรมของผม ที่jjrและบ้านอานองเต มันเหมือนกับในเรื่อง ของหนังสือเรื่องละครแห่งชีวิตของท่าน ม.จ.อากาศดำเกิง(หม่อมเจ้าอากาศดำเกิง รพีพัฒน์ )เจ้าไทย และอีกท่านผู้หนึ่ง พระองค์พีระ(ร้อยเอก พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าพีรพงศ์ภาณุเดช) ถ้าใครได้อ่านชีวิตและหนังสือเรื่องละครแห่งชีวิตที่ท่านเจ้านายไทยท่านนี้ทรงประพันธ์ขึ้น และฉากชีวิตอันน่าพิศวงและแปลกของพระองค์ท่านลำดับมาที่โลกรู้และบันทึกไว้ ซึ่งผมยกมามิใช่เทียบเคียงกับเจ้านายไทยสองท่านนี้ท่าน แต่ดูๆแล้วจะมาสูตรเดียวกัน ดูแล้วไม่น่าเสียใจที่เกิดมาเป็นคนอย่างนี้ของผม อันนี้ เฉลยไว้ก่อน เพื่อมิให้ผิดหวังและประสบอุบัติเหตุทางความคิดเสียก่อนจบ เสียเวลาติดตาม จึงบอกไว้ก่อน มันจะต่างกันก็ตรงที่ท่านทั้งสองเป็นดอกฟ้่า ส่วนผมเป็นเพียงนกในป่าใหญ่ ที่หลงทางและพลัดรังจากแม่และฝูงนกเท่านั้น แต่รอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิด และต่อไปเป็นเรื่อง ตอนผมตาย 
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
|||||||||||||
